Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Οι περιπέτειες μιας Μπερδεμένης…

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σεξ και Σχέσεις' που ξεκίνησε από το μέλος happyhellcat, στις 3 Δεκεμβρίου 2011.

  1. happyhellcat

    happyhellcat Regular Member

    Ιστορία 1:
    Πίνω το καφεδάκι μου, ένα χαλαρό απόγευμα και απολαμβάνω τη λιακαδούλα στον πεζόδρομο της μικρής μου πόλης. Μόνη μου, στην ησυχία μου, με το βιβλιαράκι μου αγκαζέ, ατενίζω τα απέναντι παρτέρια και αναρωτιέμαι πώς θα πω στη μαμά μου πως έμεινα στο μάθημα στο Πανεπιστήμιο και βαριέμαι να το ξαναδώσω. Ξαφνικά, ένας τεράστιος ίσκιος μου κρύβει τον ήλιο. Γυρίζω αργά το κεφάλι, όπως στις ταινίες που γυρνάνε να δουν σιγά-σιγά το κτήνος που μπήκε στο δωμάτιο, και βλέπω….Εκείνον…
    Ανοίγουν τα μάτια μου στρογγυλά σαν πιατάκια, στεγνώνει το στόμα μου, φριζάρει το μαλλί μου…αλλά το παίζω κουλ.. «μπα, ποιος ήρθε, δεν πρόσεξα»…Δυο μέτρα παλικάρι, γεροδεμένος, ωραίος, άνετος, περπατάει σαν να του ανήκει ο κόσμος. Αρχίζει να τρέμει το φυλλοκάρδι μου, όπως αρμόζει σε κάθε καλό φυλλοκάρδι που σέβεται το γυναικείο εαυτό του. Τον κοιτάζω, με κοιτάζει, από πάνω μέχρι κάτω, έχω ήδη γίνει μούσκεμα. Περνάνε από τα μάτια μου μπροστά, σκηνές να κυριαρχεί κι εγώ να θέλω κι άλλο, μικρή ήμουν, δεν ήξερα κι από αυτά, άμα ήταν και πάνω σε άλογο θα είχα πάθει ανεύρυσμα. Πάει κάθεται απέναντι, κυριαρχεί στο χώρο. Ήρεμη δύναμη, παραγγέλνει στη σερβιτόρα, ρίχνει ματιές, μου'ρχεται να σηκωθώ να του σερβίρω τον καφέ, με νερό και λουκουμάκι κι εμένα για desert.
    Αργότερα το ίδιο βράδυ, κερνάει ποτό στο τοπικό μπαράκι, κερνάω χαμόγελα και τίναγμα τα μαλλιά, καταλήγουμε 5 ποτά αργότερα να πηδιόμαστε στα όρθια στο στενό πίσω από το μαγαζί, στις σκιές. Λέω, εδώ είμαστε, τον βρήκα…
    Περνάμε τρεις υπέροχες εβδομάδες, αφήνομαι, σύρε με απ’ τα μαλλιά, ξεχνάω το μάθημα, ξεχνάω το όνομά μου, ξεχνάω ποια είμαι και τι θέλω, ξέρω μόνο πως επιτέλους βρήκα κάποιον να με τυραννάει γλυκά, σιδερένια πυγμή και προστασία δύο σε ένα. Μωρό καφέ, μωρό πέσε στα τέσσερα, μωρό νερό, μωρό πάρε μου πίπα. Σφαλιάρες στα κωλομέρια, να μην μπορώ να κάτσω δυο μέρες, bepanthol μετά να φύγει το κάψιμο. Και να λιώνω.
    Επιστρέφω στη Σχολή, άλλη πόλη, έρχεται να με δει, περνάμε σούπερ, τίποτα πολύ κίνκι, δεν έχουμε φτάσει ως εκεί, αλλά αρκετά για να αρχίσω να φαντασιώνομαι εν ώρα μαθήματος και να τρέμω μέχρι να γυρίσω σπίτι, που θα με περιμένει και θα θέλω να πέσω στα τέσσερα και να πάω σα γατούλα να κάνω χρου-χρου στα πόδια του.
    Ένα γλυκό απόβραδο, γυρίζω κατάκοπη, έτοιμη για όλα, λέω θα με δει κομμάτια και θα με κόψει στα δυό, γιέα! Ανοίγω διακριτικά την πόρτα, μπαίνω μέσα και πάω στο υπνοδωμάτιο…
    Φοράει το πουκάμισό μου το μεταξωτό, που δεν του κάνει κιόλας και είναι τσίτα στις πλατάρες του. Το σουτιέν μου, που το ξεχειλώνουν αργά και βασανιστικά τα γεροδεμένα του μούσκουλα στο θώρακα. Και το ωραίο μου στρινγκάκι, που ήταν και το μόνο που του έκανε και μέχρι σήμερα απορώ πώς, αφού κι εμένα ακόμα με στένευε…
    Μένω κάγκελο, μπήγει τα κλάματα. Όχι ρε γαμώτη μου, λέω, μην κλαις και τα δάκρυα χαλάνε το μετάξι. Συγγνώμη, μου λέει, αλλά είμαι λίγο μπερδεμένος…
    Εσύ;;; Εγώ τι να πω που θα πρέπει να σου χαρίσω και τρία κομμάτια ρούχα;
    Κουβεντιάσαμε, τον ξεάγχωσα, του είπα να είναι ο εαυτός του, αρκεί να ρωτάει πρώτα πριν πάρει ξένα ρούχα. Γελάσαμε. Έφυγε. Μιλάγαμε πού και πού, καλό παιδί, λέγαμε τα βάσανά μας, αυτός που δεν μπορούσε να εκφραστεί κι εγώ που εκφράστηκα και με κούμπωσε.
    Τότε έκοψα να φοράω μεταξωτά  
     
  2. thaleia

    thaleia Contributor

    Απάντηση: Οι περιπέτειες μιας Μπερδεμένης…

    μπερδεμενη δεν εισαι εσυ ματια μου ,
    ουτε κι εκεινος ισως,
    σε μπερδεψε η λαθος τακτικη του που δεν ηταν ξεκαθαρος εξ αρχης οσον αφορα στην εικονα του και τα θελω του,
    σε παρεσυρε σε λαθος εκτιμησεις και μετα σου παρουσιασε και την αλλη του οψη, δεν τον κατηγορω ,
    δεν ειναι ευκολα ολα αυτα και συμβαινουν στο χωρο πιο συχνα ισως απ οσο μπορει να πιστευεις,
    ομως κι εσυ δεν εφταιγες σε τιποτα να υποστεις αυτο το "συναιθηματικο σκωτσεζικο ντουζ"

    μου αρεσει η γραφη σου, λιτη κι απεριττη περιγραφει με ακριβεια καταστασεις και συναιθηματα .

    καλως ηλθες