Οι σχεσεις των κοριτσιων με τον πατερα τους

..και μου ζήτησε να μετρώ, μαζί με ένα "ευχαριστώ μπαμπά" στο τέλος. Γνώριζε το κενό που σηματοδοτούσε η λέξη αυτή για μένα, και πως ήταν η πρώτη φορά που αποκαλούσα κάποιον έτσι.
Κάπως έτσι ανακαλύπταμε ο ένας τον άλλον. Κατάδυση σε μπακράουντ "τοίχους" από αφηγήσεις και λειψές φωτογραφίες για μένα, σκέψεις που αναδύονταν σε κάθε "ευχαριστώ μπαμπά" που μετρούσα, ακολουθώντας το δικό του τέμπο.
Γνώριζα πως τον άφηνε παγερά αδιάφορο το λολιτολάγνο "daddy", γνώριζε πως με ελέγχει πιο πέρα απ τη συνήθεια του περιβάλλοντός μου: φιλήσυχοι άνθρωποι, διαλλακτικοί, συμβούλευαν κι απέφευγαν συγκρούσεις με το ατίθασο χαρισματικό μικρό που ρόκαρε αλέγκρο, και μέτραγε ανασφάλειες από την παιδική χαρά του καλοκακομαθημένου.
Παρά την γενεά που μας χωρίζει σε χρόνια, παρά την όποια πατρική χροιά φέρουν οι συμβουλές του, το λινκ με το πατρικό πρότυπο οδήγησε μονάχα σε κάποια ενδόμυχη τάση ηλικιακών στερεοτύπων, ρόλους, κλισέ και λοιπά κατάλοιπα μετεφηβείας.