Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Με αυτό το κείμενο θα προσπαθήσω να πιάσω ένα κομμάτι του χώρου που δύσκολα πιάνεται, αυτό του Master. Σκοπός μου είναι μέσα από τις παρακάτω γραμμές, να δώσω μια οπτική διαφορετική στον τίτλο αυτόν και να εξηγήσω παράλληλα γιατί κάποια πράματα δεν είναι για όλους. Θα παρακαλέσω απ’την αρχή να εκλείψουν σχετικά flames, μιας και το θέμα από μόνο του είναι φλέγων και μπορεί άνετα να πυροδοτηθεί.

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά πράματα που ως κοινότητα έχουμε καταντήσει να λέμε, "το δικό σου kink είναι οκ, όπως είναι και το δικό μου." Δυστυχώς φίλοι μου κάτι τέτοιο δεν ισχύει, γιατί έχουμε καταντήσει να φοβόμαστε να κρίνουμε τους εαυτούς μας λόγω του ότι ο vanilla κόσμος δεν μας καταλαβαίνει και μας έχει απομονώσει.

Όμως, το να ελέγξουμε έναν άνθρωπο μέσα σε μια σχέση Master/slave, δεν είναι το ίδιο με το να του κάνουμε flogging. Άλλωστε με το flogging, αν αποφύγουμε τα επικίνδυνα σημεία, τα οποία τα μαθαίνουμε ή οφείλουμε να τα μάθουμε στην αρχή που ξεκινάμε, δε θα χτυπήσουμε κανέναν σοβαρά και θα το ευχαριστηθούμε και οι δύο. Αλλά το να είναι κάποιος Αφέντης ενός ανθρώπου είναι κάτι τελείως διαφορετικό, κάποιος σου δίνει τη δύναμη να τον κάνεις καλύτερο ή να τον καταστρέψεις σωματικά, ψυχικά ή ακόμα και συναισθηματικά. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι δεν είναι όλοι ικανοί να διαχειριστούν τη δύναμη αυτή και αυτοί που δεν είναι ικανοί, δε θα έπρεπε να την έχουν στα χέρια τους.

Ποιός θα αποφασίσει όμως για το αν κάποιος είναι ικανός να μπει σε αυτό το κλειστό club; Εγώ πάντως δεν μπορώ καθώς δεν έχω όλες τις γνώσεις και την πλήρη κατανόηση των πραμάτων. Η δε κοινότητα δεν μπορεί επίσης, γιατί έχει αποδεχθεί ήδη την πλειάδα των μελών που μπαίνουν και δηλώνουν Master. Άρα ποιος;

Ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει αν αξίζει να φέρει αυτόν τον τίτλο τιμής, είναι ο ίδιος που φέρει τον τίτλο. Γιατί να είναι κάποιος Master; Είναι μόνο για το σεξ; Είναι μήπως η ώθηση του "εγώ"; Μήπως είναι το ότι δε θέλεις να καθαρίσεις το σπίτι ή να βάλεις ξανά άλλη μια μπουγάδα ή να μαγειρέψεις άλλο ένα γεύμα;

Αν απάντησες ναι σε κάποια από αυτές τις ερωτήσεις, υπάρχουν τόσα άλλα πράματα που μπορείς να κάνεις στο χώρο, αυτό όμως δεν είναι κάτι που μπορείς εσύ να κάνεις. Αν είναι κάτι που ξέρω προσωπικά απ’το χώρο, το να είσαι Master δε σημαίνει ατελείωτο sex, συνεχόμενες ωθήσεις του εγώ ή το να μη σηκώσεις ξανά το δαχτυλάκι σου.

Άρα, είσαι Master; Πώς μπορείς να μάθεις; Μπορείς να μάθεις μόνο αν κοιτάξεις μέσα σου. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για όλες τις σχέσεις που είχε κάποιος, ή τις γνώσεις που έχει σε κάποιο παιχνίδι, αλλά αυτό δεν τον κάνει περισσότερο Master, ούτε του δίνει τη γνώση που χρειάζεται για να απαντήσει στην ερώτηση. Προσωπικά βλέπω τον Master ως τον αιώνιο αναζητητή της τελειότητας πρώτα του εαυτού του και μετά του συντρόφου του. Είναι ένα συνεχόμενο ταξίδι αναζήτησης της καρδιάς, του μυαλού και της ψυχής στα πιο κρυφά και σκοτεινά μέρη του ανθρώπου, όπως και στα πιο φωτεινά. Πρέπει κάποιος να ανακαλύψει και να αποδεχτεί τα καλύτερα και τα χειρότερα για τον εαυτό του. Δεν είναι κάτι εύκολο, και πιστέψτε με, το ξέρω, αλλά προσωπικά νομίζω ότι είναι ο μόνος τρόπος του να απαντήσει στην ερώτηση αυτή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θέλει πείσμα, αλλά ειλικρίνεια.

Δεν μπορώ ούτε εγώ, ούτε και κανείς άλλος φαντάζομαι, να δώσει κάποια χαρακτηριστικά, αλλά σίγουρα υπάρχουν μερικά που θα μπορούσα να αναφέρω και να βοηθήσουν μερικούς στο ταξίδι τους προς την αλήθεια.

Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι η σταθερότητα. Το έχετε ακούσει πολλές φορές, "αν δεν μπορείς να κυριαρχήσεις στον εαυτό σου, πώς περιμένεις να κυριαρχήσεις κάποιον άλλο;" Είναι αλήθεια, αν η πνευματική σου σταθερότητα είναι επισφαλής ή η ζωή σου είναι εκτός ελέγχου, πώς περιμένεις να διαχειριστείς τη ζωή ενός σκλάβου; Αν τα οικονομικά σου είναι σε άθλια κατάσταση, ποιος σκλάβος θα σε εμπιστευτεί με τα δικά του; Να θυμάστε, οι σκλάβοι δεν είναι εδώ για να σώσουν τους αυτούς που λένε ότι είναι Master από τις ανασφάλειές τους.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η ωριμότητα. Με την ωριμότητα δεν εννοώ κάποια ηλικία, αλλά τη στάση που έχει κάποιος στο να αναγνωρίζει καταστάσεις και να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του. Κάποιοι ωριμάζουν γρήγορα στη ζωή τους, άλλοι πάλι, πιο αργά και ορισμένοι, ποτέ. Η ωριμότητα βοηθάει στο να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη, και η εμπιστοσύνη είναι αναγκαίο στοιχείο σε οποιαδήποτε M/s σχέση.

Το τρίτο χαρακτηριστικό που θα έπρεπε να κοιτάξει κάποιος στον εαυτό του ή ακόμα και σε άλλους είναι το πόσο θέλουν να ζήσουν μια παραδειγματική ζωή. Το έχω αναφέρει ήδη, αλλά το να κοιτάξει κάποιος μία φορά μέσα του δεν είναι αρκετό, χρειάζεται συνεχόμενη δουλειά, ούτε φυσικά αρκεί το να κοιτάξει απλά κάποιος. Ξέρουμε για παράδειγμα, ότι όταν ένας σκλάβος παραφέρεται, ο Αφέντης του είναι υπεύθυνος να συμμορφώσει τον σκλάβο του, αλλά ποιος συμμορφώνει τον Αφέντη όταν αυτός παραφέρεται; Ο ίδιος ο Αφέντης, μέσα από σοβαρή και πολλές φορές επώδυνη ενδοσκόπηση. Μόνο με τη συνεχόμενη εξέταση της ζωής μας μπορούμε να συμμορφώσουμε τους εαυτούς μας και να βρούμε ξανά το δρόμο μας από τη στιγμή που έχουμε ξεφύγει από αυτόν. Μη γελιέστε, όλοι έχουμε κάποια στιγμή ξεφύγει και όλοι έχουμε κάνει λάθη.

Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό είναι η ανάγκη του να ελέγχει κάποιος έναν άλλον άνθρωπο. Απλά, ο έλεγχος είναι ο πυρήνας του να είναι κάποιος Master, αυτό που ξεχωρίζει αυτούς που πραγματικά είναι, από όλους τους υπόλοιπους. Τι εννοώ όμως με το "να ελέγχει κάποιος έναν άλλον άνθρωπο;" Αυτό που θέλω να πω είναι ορισμένοι άνθρωποι μπερδεύουν τον έλεγχο με το να είναι bossy ή με το να αντιδρούν σα να είναι κακομαθημένα παιδάκια. Αυτοί είναι οι "Masters" που απαιτούν από όλους υπηρεσία και προσοχή. Λένε συνήθως και ιστορίες για τρελές οδηγίες που δώσανε σε κάποιο σκλάβο τους για να αποδείξουν τον "έλεγχό" τους. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε χιλιάδες παραδείγματα, αλλά η ουσία είναι μία, αν θέλει κάποιος να έχει τον έλεγχο μόνο για να κάνει τον σκλάβο του να κάνει μερικά κολπάκια, ειλικρινά εύχομαι να έχει σκεφτεί σοβαρά το να ασχοληθεί καλύτερα με κάτι άλλο στο χώρο.

Τέλος, θα ήθελα να πω ότι το να δηλώσει κάποιος Master, δε σημαίνει ότι είναι καλύτερος από οποιονδήποτε άλλο Top ή Dom και θέλω να είμαι ξεκάθαρος σε αυτό! Το να είναι κάποιος Master δε σημαίνει ότι έχει κατακτήσει την κορυφή του χώρου, σημαίνει ότι είναι απλά ένας άνθρωπος που αναζητεί κάτι άλλο στη ζωή του, που περπατά έναν πιο δύσκολο δρόμο και ζει μια διαφορετική ζωή. Όπως είπα και πριν, ούτε εγώ, ούτε και η κοινότητα θα κρίνουμε αν κάποιος είναι ικανός να φέρει τον τίτλο του Master, όμως πρέπει να κρίνουμε τις πράξεις αυτών που φέρουν τον τίτλο αυτό, γιατί υπάρχουν περιπτώσεις που η συμπεριφορά ενός ανθρώπου απαιτεί κάποιοι να δράσουν και εμείς ως Masters πρέπει να συμβουλεύσουμε ή ακόμα και να επέμβουμε αν χρειαστεί.

Ως Masters, μας έχει δοθεί μια δύναμη και μια ευθύνη που οι περισσότεροι στο χώρο δυσκολεύονται να κατανοήσουν. Το να φέρει κάποιος τον τίτλο "Master" είναι μια τεράστια τιμή και είναι υποχρέωσή μας να την προστατεύουμε την τιμή αυτή τόσο στον εαυτό μας, όσο και στους άλλους. Προσοχή, δε μιλάω για κάποιο γκέτο από Masters που θα διώχνει τον οποιοδήποτε υποψήφιο. Αυτό που λέω είναι ότι αν θέλουμε οι σκλάβοι μας να μας εμπιστεύονται πλήρως, πρέπει να πιστεύουν ότι είμαστε άξιοι στο να κρατάμε τον οίκο μας καθαρό, τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά. Αυτό είναι μέρος της ευθύνης του να φέρει κάποιος τον τίτλο του Master.

Ο Thom Magister, ένας από τους προπάτορές της leather σκηνής, είχε κατανοήσει αυτό το πράγμα. Στην ιστορία του, "One among many: The seduction and training of a leatherman" λέει για έναν νεαρό υπό εκπαίδευση Master που εκπαιδεύεται από μεγαλύτερους σε ηλικία Masters και έναν πιο έμπειρο σκλάβο. Μέσα από την εκπαίδευση αυτή, ο νεαρός Master μαθαίνει μια θεμελιώδη αλήθεια: "Αν ένας άνθρωπος θέσει τη ζωή του στα χέρια σου, είσαι υπεύθυνος για τη ζωή του. Αν θέσει τη ζωή του, το μυαλό του και την καρδιά του στα χέρια σου, τότε είσαι υπεύθυνος για όλα, για πάντα!"

Αξίζει να διαβεί κάποιος αυτό το δρόμο; Για μένα ναι! Είναι όμως ένας υπερβολικά δύσκολος δρόμος.

 

Βρε καρδιά μου.....
δεν ξερω αν θα μάθεις ποτέ  
ωραία είναι όλα αυτά...
αλλα πλεον μοιάζουν μακρινό όνειρο...
κάποτε πολύ παλιά (μερικοί και μερικές το θυμούντε) ισως ναι...
πλέον όλο αυτό που λές είναι μια ξεθωριασμένη ουτοπική εικόνα και
ξεχασμένα ιδανικά.
Πλέον ισως ενα 1%.....δεν νομίζω να είναι περισσότεροι...
thanks παντως για το κειμενάκι...
reminds me of old times.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Καλημέρα.
Μaster Spiler σου δίνω τα εύσημα για το νήμα που ανέβασες καθώς και για τις απόψεις που εξέφρασες σε αυτό. Προσωπικά δεν αυτοπροσδιορίζομαι σαν Μaster για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχω βιώσει ακόμα ολοκληρωτικά την μαγική σχέση που συνδέει μια σκλάβα με έναν Μaster, μέσα από την απόλυτη παράδοση της, την απόλυτη υποταγή της και υπακοή της και τέλος τον απόλυτο έλεγχο της. Είμαι σε θέση να αντιληφθώ όμως τι κριτήρια πρέπει να πληρεί κάποιος για να φέρει αυτόν τον τίτλο με πραγματικό και ουσιαστικό περιεχόμενο. Συμφωνώ σε όλα όσα είπες στο νήμα σου γι αυτό το θέμα και προσθέτω και την τεράστια ευθύνη που πρέπει να αναλογιστεί και να είναι έτοιμος να επωμιστεί αποδεχόμενος την πλήρη παράδοση και τον έλεγχο μιας σκλάβας.
Περιφερόμενος κάποια στιγμή στο διαδίκτυο έπεσα πάνω σε ένα λογότυπο που αναφέρεται στο τι πρέπει να διαθέτει κάποιος για να είναι ικανός να αποκαλείται Master. Με εκφράζει σχεδόν απόλυτα και ας μου επιτραπεί να το καταθέσω αυτούσιο.

A Man who displays sensitivity will be a Master who is sensitive to you.
A Man who displays humility will be a Master who will show you respect.
A Man who is not afraid to cry will be a Master who understands your tears.
A Man who is quiet will be a Master who will hear your quietest whisper,
A Man who knows fear will be a Master who will not leave you to face yours alone.
A Man who will listen to a child will be a Master who will always work to understand your words.
A Man who can stand alone will be a Master who will not crush you under His weight.
A Man who controls Himself with ease will be a Master with the ability to control you in the same way.
A Man who does not have to prove His point will be a Master with many worthwhile points to share.
A Man who never makes demands will be a Master who treasures anything you give.
A Man who doesn't run after you will be a Master you will never need to run away from.
A Man who is calm will be a Master who can weather your storms.
A Man who has walked the path to peace will be a Master able to guide you along that path.
A Man who does not shout will be a Master who will never deafen you.
A Man who knows Himself will be a Master who will have time to know you.
A Man with an open mind will be a Master who never stops learning.
A Man who never stops learning will be a Master who never stops growing.
A Man who always seeks to be the best He can be for you is the only Man truly worthy of being called Master.

 

@Angels Guardian: θα συμφωνήσω και γω με τη σειρά μου με αυτό που παρέθεσες. Είναι εξαιρετικά καλό και περιλαμβάνει πολλά σημεία που θα μπορούσαν να είναι από μόνα τους νήματα προς συζήτηση...

Όσον αφορά την ευθύνη του άλλου, νομίζω οτι ο Magister με κάλυψε με αυτό που περιγράφει στην ιστορία του, πιθανώς να μην μπορούσα ούτε εγώ να το διατυπώσω αλλιώς.

 

Master Spiler,
Πολύ ωραίο νήμα, ευχομααι να γίνει ένας ουσιαστικός διάλογος. Συμφωνώ με το γενικό πνεύμα της τοποθέτησης σου και την πλειονότητα των επισημανσεων σου. Αυτοκυριαρχια, η ικανότητα για πειθαρχημενη ενδοσκοπηση, η ικανότητα να εμπνεεις και να επένδυεις με εμπιστοσύνη, η ικανότητα να αγαπάς, να πιστεύεις και να χάνεις χωρίς να χανεσαι είναι θεμελιώδη στοιχεία μιας ωριμης Κυριαρχικής θέσης. στέκομαι κριτικά στην τοποθέτηση σου μονάχα στα ζητήματα του ελέγχου και της παραδειγματικης ζωής. Δεν πιστεύω στις παραδειγματικες ζωές, η μονη παραδειγματική θέση που αναγνωρίζω είναι το Σωκρατικο γνωθις εαυτόν, η συμφιλίωση δηλαδή με τον πόνο της διαρκούς και ειλικρινους ενδοσκοπησης. Απ την άλλη δεν πιστεύω πως ο έλεγχος μόνον είναι ο πυρήνας της Κ θέσης. Ο έλεγχος είναι όντως ερεθιστικος αλλα εξίσου ερεθιστικη είναι και η δημιουργικότητα κάτι που το ξεχνάμε συχνά η το θεωρούμε δεδομένο και στεκόμαστε πιο πολύ στην εργαλειακη και την ερεθιστικη πλευρά του ελέγχου. Αν το σκεφτούμε σε σχέση με τον εαυτό μας είναι ίσως πιο εύκολο να το δούμε. Κυριαρχωντας και ελέγχοντας τις αποφευκτικες μου παρορμησεις και την τεμπελιά μου πηγαίνω στο γυμναστήριο και εν τελεί απολαμβανω τόσο τη διαδικασία όσο και τα αποτελέσματα της. Κάτι ακόμη που θέλω να επισημάνω είναι πως δεν πιστεύω στη διπολικη διάκριση άξιος/αναξιος Αφέντης. Ο καθένας είναι σε έναν διαρκή αγώνα που ορίζεται από τις ικανότητες, τις εμπειρίες του και τις ευκαιρίες του. Ο ρόλος της ομάδας είναι παντα σημαντικός. Ένας Κ με φτωχή επίγνωση του τι συμβαίνει στον ίδιο και τους γύρω του είναι κατ´ αρχήν επικυνδινος για τον εαυτό του.
Μ.

---------- Post added at 14:20 ---------- Previous post was at 14:13 ----------

Angels_Guardian,
Επίσης πολυ ωραία παράθεση, ευχαριστούμε. Συμφωνώ με όλα, αλλα θέλω να σταθώ σε ένα που σπάνια του δίνουμε σημασία. Να μπορείς να κρατάς το βάρος σου για να μην χρειαστεί να πεφτεις με όλο σου το βάρος επάνω στον άλλο. Μεγάλο ζήτημα.

 

Απάντηση: Re: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Σε ευχαριστώ πολύ MasterM και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

ο δρόμος δεν έχει λακούβες αγαπητοί...

θα μπορούσε κάλλιστα να λεχθεί ' Slaves... ένας δρόμος με πολλές λακούβες''

αν είναι δύσκολο να καθοδηγήσεις, άλλο τόσο δύσκολο είναι να αφεθείς και να καθοδηγηθείς...να παραδόσεις την ύπαρξή σου...

ούτε δεκάλογοι χρειάζονται για τον σωστό τον Μάστερ ούτε τίποτε

σεβασμός και αγάπη προς την σκλάβα που παραδίνεται

αν υπάρχουν αυτά τα δύο τότε όλοι οι 'κανόνες' είναι περιττοί...

Μάστερ δεν είναι μόνο


''A Man who displays sensitivity will be a Master who is sensitive to you.
A Man who displays humility will be a Master who will show you respect.
A Man who is not afraid to cry will be a Master who understands your tears.
A Man who is quiet will be a Master who will hear your quietest whisper,
A Man who knows fear will be a Master who will not leave you to face yours alone.
A Man who will listen to a child will be a Master who will always work to understand your words.
A Man who can stand alone will be a Master who will not crush you under His weight.
A Man who controls Himself with ease will be a Master with the ability to control you in the same way.
A Man who does not have to prove His point will be a Master with many worthwhile points to share.
A Man who never makes demands will be a Master who treasures anything you give.
A Man who doesn't run after you will be a Master you will never need to run away from.
A Man who is calm will be a Master who can weather your storms.
A Man who has walked the path to peace will be a Master able to guide you along that path.
A Man who does not shout will be a Master who will never deafen you.
A Man who knows Himself will be a Master who will have time to know you.
A Man with an open mind will be a Master who never stops learning.
A Man who never stops learning will be a Master who never stops growing.
A Man who always seeks to be the best He can be for you is the only Man truly worthy of being called Master.
''


αλλά ΚΥΡΙΩΣ είναι να είναι ΆΝΤΡΑΣ που σκέφτεται , σέβεται την γυναίκα και τον άνθρωπο, μπορεί να δοθεί και να αγαπήσει...


ο δρόμος λοιπόν δεν είναι δύσκολος...είναι υπέροχος...

 

@assassina: τι σε κάνει να πιστεύεις οτι δεν είναι δύσκολος;

 

Τα εύσημα και από μένα για το νήμα, Master_Spiler. Κάτι παραπλήσιο διαπραγματευόμαστε με την Uther στο νήμα της περί τιμωρίας, όπου προέκυψε το θέμα της αρετής. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι δεν αναμασούμε ηθικοπλαστικές χαζομάρες εδώ πέρα, ούτε περιμένει κανένας μία συμπεριφορά θρησκευτικής κατάνυξης και "καλοσύνης", με την έννοια που επιχείρησε να διδάξει ο Χριστιανισμός, σε έναν δρόμο που δεν αποδέχεται τις απολαύσεις του σώματος, αλλά και του πνεύματος από κοινού. Τουναντίον.

Πολύ σωστό. Ας φανταστούμε κάποιον ο οποίος αυτοδιαφημίζεται ως Μάστερ και τον οποίο ίσως πολλές άπειρες γυναίκες εμπιστεύονται με τις επιθυμίες τους και τα όνειρά τους. Τί θα συμβεί εάν τις καθοδηγήσει στην απομόνωση; Εάν τις πείσει ότι η M/s σχέση αποτελείται από την δική του αδιαφορία και τις δικές τους δίωρες υπηρεσίες κάθε λίγους μήνες; Εάν αποκτήσει ένα χαρέμι από κοπέλες, η κάθε μία κλεισμένη στο σπίτι της επί μήνες, επί χρόνια ίσως, περιμένοντας ένα sms ή ένα κάλεσμα για πίπα; Εάν υπάρχει κάποιος τέτοιος, που υποψιάζομαι ότι κάπου υπάρχει, τρέμω από θυμό για τον ίδιο και από οίκτο για τις κοπέλες αυτές, που πετάνε τα πολύτιμα χρόνια τους για μία ψευδαίσθηση BDSM. Το BDSM είναι δέσμευση εκατέρωθεν, δεν είναι ψευδαίσθηση ("η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μου", έλεγε ο DreamMaster). Είναι δημιουργικότητα και χαρά και ηδονή. Δεν είναι μιζέρια και μοναξιά και στασιμότητα.

Πολύ καλός ορισμός.

Νομίζω πως όλοι μας κρίνουμε και όχι μόνο οι Μάστερς. Από την άλλη υπάρχουν και Μάστερς οι οποίοι δεν θέλουν να αναμιχθούν με τα τεκταινόμενα στο χώρο, αφήνοντας την αυτορρύθμιση να λειτουργήσει.

Θεωρώ ότι η αδιαφορία των Μάστερς σε τέτοιες περιπτώσεις υπονομεύει την ίδια την υπόστασή τους. Αυτή όμως είναι μόνο η άποψή μου, επειδή εγώ έχω αρκετή ενέργεια και χρόνο στη διάθεσή μου και μπορώ να τα επενδύσω στην κοινότητα, όπως και να θυσιάσω την βόλεψή μου, παρά το γεγονός ότι είμαι μόνο ένα άθλιο μπότομ. Είναι σαφώς αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός, είτε είναι Μάστερ είτε όχι, να αδιαφορεί για ξένες υποθέσεις, ιδίως όταν κάποιος έχει πικραθεί από τον χώρο ή αν αντιμετωπίζει άλλα σοβαρά προβλήματα, όπως υγείας, επαγγελματικά προβλήματα κλπ.

Εξαιρετικό. Συμφωνώ απόλυτα.

Από τα πιο σοφά πράγματα που άκουσα τον τελευταίο καιρό...

Αυτό το νήμα είναι όπως το ουράνιο τόξο μετά τη βροχή. Βγήκαν ένα ένα τα διαμαντάκια της δροσιάς και έλαμψαν πολύχρωμα, πάνω στο γρασίδι του κήπου μας. Νιώθω πολύ χαρούμενη. Δεν θα συμφωνήσω επομένως με το απαισιόδοξο σχόλιο της Lady_Dragon. 

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Κανένας, γιατί απλά δεν υπάρχει τέτοιο club, εδώ είσαι ότι δηλώσεις, π.χ. δήλωσε γιατρός να δεις πόσα πμ θα πάρεις που θα σου ζητάνε ιατρικές συμβουλές... 

Ε όχι και τίτλο τιμής κόψε κάτι, κοψε κάτι...

Αγαπητέ Master_Spiler, είσαι πολύ ρομαντικός για να πιστεύεις κάτι τέτοιο. Ξέρεις πόσους μάστερ ξέρω που αναζητούν ποια κάνει την πιο τελεια πίπα ή το πιο τέλειο κρεβάτι...και όχι την τελειότητα του εαυτού τους; 

Ξέρεις πολλούς σκλάβους/ες που δίνουν την διαχείριση των οικονομικών του στον μάστερ τους;
Καλά είναι τα παραμύθια φίλτατε, αλλά είναι για τα μικρά παιδιά.

Οι περισσότερες ενδοσκοπήσεις που κάνουν αρκετοί μάστερ, είναι οι ενδοσκοπήσεις στα απόκρυφα σημεία των σκλαβών τους... 

Έχει κορυφές ο χώρος;

Κάπου το χάνω εδώ. Αφού δεν μπορεί κανένας να κρίνει ποιος είναι ικανός να είναι μάστερ, πώς πως μπορούμε να επέμβουμε ως μάστερ, επειδή απλά δηλώνουμε μάστερ;

Αν το έχεις να κυριαρχείς, την δύναμη της κυριαρχίας δεν στην έχει δόσει κανένας, την έχεις μόνος σου, όπως και την δύναμη της υποταγής στα υ την έχουν μόνα τους, και στο ξαναλέω, δεν υπάρχουν τίτλοι τιμής σε ερωτικούς χώρους που θα πρέπει να τους προστατεύσουμε.
Απλά υπάρχουν χιλιάδες ηδονές που θα πρέπει να τις απολαύσουμε πρακτικά, φυσικά ανάλογα ποιες ηδονές αρέσουν στον καθένα.

Καλό είναι καμιά φορά να λέμε και αλήθειες και ας στεναχωρούν μερικούς/ες

Την καλησπέρα μου!

Φιλικά,
MasterPerris.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Οσο δυσκολο και επιπονο ειναι για ενα υ να υποταχθει και να παραδοθει , τοσο δυσκολο ειναι και για εναν Κ να γνωρισει τον εαυτο του, να μαθει να δεχεται, να φροντιζει και να συγκρατειται.
Η γνωση,η αποδοχη και ο σωστος ελεγχος,θελουν σκληρη δουλεια.
Δεν υπαρχει μετρο συγκρισης ποιος ποναει περισσοτερο ή ποιος "δουλευει" περισσοτερο τον εαυτο του και τα θελω του (το υ ή ο Κ).
Θα συμφωνησω με τον νηματοθετη οτι ειναι δυσκολος ο δρομος ενος Κ, γιατι δεν ειναι παιχνιδι ή χομπυ ο χειρισμος μιας ανθρωπινης υποστασης.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Καλά κάνει ο Spiler και αναφέρει το ιδανικό -ή τουλάχιστον αυτό που πιστεύει εκείνος πως είναι ιδανικό. Το ιδανικό είναι ο στόχος, είναι αυτό που κυνηγάς. Γιατί να πρέπει να κατεβάσουμε κι εκεί τον πήχη;

Συμφωνώ με τον Πέρρο ότι η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική και είναι τελείως διαφορετική γιατί είναι πραγματικότητα. Αυτό όμως διαφέρει από το να ψέγεις ένα ιδανικό μόνο και μόνο γιατί είναι πολύ υψηλό στα στόχος.