Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Αξιόλογο το θέμα και συγχαρητήρια στον Master_ Spiler για την αρχική τοποθέτηση και προσέγγιση.

Το παρόν φόρουμ και το BDSM που «φιλοξενεί» αποτελεί πρωτίστως μια ευρεία διαδικτυακή «κοινότητα» στην οποία «όλοι οι καλοί χωράνε»: φετιχιστές, ποδολάγνοι, λάγνοι γενικώς, περίεργοι, δούλοι, αφέντες, αγάμητοι/ες, κακογαμημένοι/ες, σαδιστές, μαζοχιστές, σκλάβοι, σκλάβες, γυναίκες που ψάχνουν τον μπαμπά τους, άνδρες που ψάχνουν την μαμά τους, «Masters» και Masters και κάθε λογής δηλαδή ισορροπημένη ή ανισόρροπη έκφραση της σεξουαλικότητας, των φαντασιώσεων ή και της φαντασιο-πληξίας...

Το διαδίκτυο βοηθά σ’ αυτό αφού αναπτύσσει στο έπακρο την εικονική σχέση με την πραγματικότητα. Εντείνει το φαντασιακό και διοχετεύει στην «κοινότητα» ακατέργαστο ή «κατεργασμένο» υλικό προς πάσα εκτόνωση, κατανάλωση, φαντασίωση ή και προβληματισμό.

Είναι λογικό, από τη στιγμή που το παρόν φόρουμ λειτουργεί και ως αναπτυσσόμενη «επιχείρηση», να συναινεί η διαχείριση στη διατήρηση χαλαρών ορίων και μιας κάποιας αυθαιρεσίας ως προς ένα κώδικα συμπεριφοράς που το ίδιο το BDSM και τα διαφορετικά status επιτάσσουν... Αντίθετα επιβάλλεται η όποια «συμμόρφωση» σε θέματα που άπτονται της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και συνήθως ιδεολογικά μονομερώς.

Η όποια απαξίωση στο status που ο καθένας οικειοποιείται στο forum δεν οφείλεται μόνο στην αυθαιρεσία του Έλληνα γενικώς, αλλά και στην ανοχή της «επιχείρησης» για ίδιο όφελος (διαφημίσεις, συνδρομές, επισκεψιμότητα).

Με βάση τα παραπάνω είναι αδύνατο να γίνει ουσιαστική διάκριση των status κι ο καθένας μπορεί να δηλώνει ό,τι θέλει και όπως κάθε φορά του καυλώνει...

Ας έρθουμε όμως στο θέμα με τις... λακκούβες.

Πως μπορεί να οριστεί ο Master και να διαφοροποιηθεί από τον «Master»;

Μία πρώτη ανάγκη που προκύπτει στον εν δυνάμει Master, είναι η αμφισβήτηση του σύγχρονου πρότυπου θηλυκότητας, η αμφισβήτηση της επιφάνειας της γυναίκας-φετίχ όπως αυτή ευρέως κυκλοφορεί (διαφημίσεις, ταινίες, μόδα, κλπ).

Η αμφισβήτηση της γυναίκας δηλαδή που απεμπολεί τη θηλυκότητα της, καταπιεζόμενη και η ίδια από το life style, καθώς ωθείται στο να είναι «δυναμική», «ανεξάρτητη» ως σύμβολο του sex και των φαντασιώσεων (μιας επίσης ανδρικής κατασκευής), που όμως απομακρύνει το αρσενικό από την υπόστασή του και το τοποθετεί στην υπηρεσία της «μοντέρνας» γυναίκας-κυνηγού που ο καπιταλισμός κατασκευάζει και προβάλλει. Η πρώτη λοιπόν αντίδραση στην γυναίκα-«Mistress» αυτού του τύπου, είναι κι ένα πρώτο σκίρτημα της Κυριαρχίας...

Χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ ο Master εξ’ αρχής είναι και ο «φύλακας» της αρσενικής Κυριαρχίας.

Μέσα από αυτή την οπτική μπορεί το BDSM να είναι «ο παράδεισος της ποικιλίας των status και των φαντασιώσεων» αλλά ο Master δεν αποτελεί μια ακόμη έκφραση ή status στο BDSM γενικά. Αποτελεί ουσιαστική διακριτή ιδιότητα σε μια M/s σχέση και διαδικασία.

Ας δούμε πως εκφράζεται αρχικά ο Master απέναντι στο άλλο Του μισό, την σκλάβα-θηλυκό. Ο Master αρχικά αναζητά τη χαμένη θηλυκότητα. Εκείνη που αποτελούσε πάντα μέσα από τους αιώνες το βαθύ ερωτικό κάλεσμα του θηλυκού προς το αρσενικό, ένα κάλεσμα γεμάτο ομορφιά, ερωτισμό εξαιρετικής ποιότητας και μυστήριο...

Μέσα από τη συνάντηση με τη σκλάβα, ο Master αναγνωρίζει τη δύναμη που το υποτακτικό θηλυκό ασκεί επάνω Του, αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα της συντρόφου, τη μοναδικότητα της θηλυκής φύσης και ο ίδιος εξελίσσεται και ωριμάζει μέσα από τον ερωτισμό που αναπτύσσει με το θηλυκό.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως η αναφορά στην «Αρσενική Κυριαρχία» βασίζεται στην προσπάθεια συνέχισης ενός «παραδοσιακού» μοντέλου πατριαρχίας, σε μία ίσως άκαιρη εποχή όπου εκείνες οι αυστηρές φόρμες έχουν χαθεί στις δυτικές κοινωνίες από καιρό.

Αυτό φαντάζει σαν να προσπαθείς να αναβιώσεις ήθη και έθιμα σε μια κοινωνία που έχει πλέον αποδεχτεί ένα διαφορετικό εθιμικό και ηθικό τρόπο ζωής. Και σίγουρα υπάρχουν εκπρόσωποι της «Αρσενικής Κυριαρχίας» που μέσα στις σχέσεις τους ή στις οικογένειες τους έχουν επιβάλλει ένα πατριαρχικό πρωτόκολλο. Συναντάμε ακόμα τον «πάτερ-φαμίλια» είτε σε συντηρητικές ομάδες που συναθροίζονται γύρω από την εκκλησία είτε σε μικρές κι απομακρυσμένες κοινωνικές οργανώσεις.

Σίγουρα όμως οι παραπάνω περιπτώσεις δεν αποτελούν πλέον μια βάση πάνω στην οποία μπορεί κανείς να στηριχθεί για να αναπτύξει τον ερωτισμό του μέσα στην κατακερματισμένη «μεταμοντέρνα» εποχή. Το μοντέλο του άντρα-αφέντη έχει περάσει πλέον ανεπιστρεπτί.

Το σίγουρο είναι πως παρατηρώντας το πατριαρχικό μοντέλο θα διαισθανθούμε τη λειτουργία των ρόλων καθώς και την ισορροπία που αυτή έφερε στα ζευγάρια, άσχετα από τις προβληματικές που προέκυψαν εξαιτίας της καταπίεσης που η θρησκεία – αριστοκρατία επέβαλλε. Η κυριότερη προβληματική που έδωσε αυτό το μοντέλο ήταν το ότι θεωρούσε εξ ορισμού τη θέση της γυναίκας ως κατώτερη στην ιεραρχία του κοινωνικού ιστού.

Τι ισχύει όμως σήμερα μετά την κατάργηση αυτού του μοντέλου; Μετά την ανάπτυξη κι εδραίωση του φεμινισμού καθώς και της ευρύτερης «σεξουαλικής επανάστασης» που έφερε;

Από την πατριαρχία περάσαμε στις σχέσεις ανταγωνισμού- ανισορροπίας ή κατά τα bdsmenglish, vanilla. Στη vanilla ζωή μας λοιπόν, το θηλυκό ξέφρενο και χωρίς τη συμπληρωματικότητα της άσκησης της επιρροής από το αρσενικό, αντί να καλεί ερωτικά το αρσενικό, απομακρύνει την ουσιαστική επικοινωνία. «Ανεξάρτητο», «αυτοδιαχειριζόμενο» και μέσα στη μοναξιά του, μπαίνει σε μια δίνη νευρώσεων καθώς και καταθλιπτικών κι αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών. Το αρσενικό αδύναμο πλέον ακολουθεί μια αντίστοιχη πορεία αυτοκαταστροφής. Αδυνατούν και οι δύο να ρυθμίσουν μια υγιή, αρμονική σχέση και κάπως έτσι γεμίζουν τα γραφεία οικογενειακής ή προσωπικής συμβουλευτικής με πελάτες ψυχικά ανισόρροπους. Η θεματολογία γύρω από τις σύγχρονες σχέσεις και την κρίση τους, αυξάνει συνεχώς τόσο σε επίπεδο φτηνής ανάλυσης σε περιοδικά ποικίλης ύλης λαϊκής κατανάλωσης , όσο και σε έρευνες, μελέτες και πορίσματα ψυχολόγων, ψυχιάτρων και κοινωνιολόγων.

Μέσα σ’ αυτήν τη νευρωτική εποχή όπου οι ρόλοι δεν είναι ξεκάθαροι, η φαντασίωση, το φετίχ, ο ενδόμυχος ερωτισμός αποτελούν αγχολυτικό. Κι εδώ το BDSM, όπως και άλλες μορφές εναλλακτικού ή ιδιαίτερου ερωτισμού, παίζει αυτόν τον ρόλο. Η ανάπτυξη του διαδικτύου και της επικοινωνίας βοηθά σ’ αυτή την περίπτωση για να ανοίξει τις πόρτες του ο φετιχιστικός παράδεισος. Οι άνθρωποι αρχίζουν να μαθαίνουν να παίζουν με τις φαντασιώσεις τους και ξεκουράζουν τα άγχη που η μοναξιά και η ανισορροπία προκαλεί. Μέσα σ’ αυτό το παιχνίδι ο καθένας μπορεί να πάρει όποιον ρόλο θέλει. Μπορεί να δηλώσει ό,τι θέλει.

Μέσα σ’ αυτό τον αγχολυτικό τοπίο αρχικά μπαίνει και ο «Master». Ανακαλύπτει την ένταση που προσφέρει η όποια bdsmική διαδικασία, μαθαίνει κι εκπαιδεύεται σε τεχνικές Κυριαρχίας μαζί με διάφορους πρόθυμους συμπαίκτες. Μέχρι εδώ όλα καλά για τον «Bdsmικό Master». Περνά ζάχαρη, κάνει τον καμπόσο, αλλάζει «σκλάβες», την περνάει σούπερ με την πάρτη Του και με την Κυριαρχία Του. Αλλά μέσα στον φαντασιακό κόσμο του BDSM κάποιοι Master ανακαλύπτουν ότι αυτός ο κόσμος δεν αποτελεί το χώρο ολοκλήρωσης τους και θεωρούν επιτακτική την ανάγκη να αλλάξουν ζωή. Κι αυτό γίνεται μόνο μέσα από το M/s…

Αυτό σημαίνει πως ο Master κατανοεί πως η ουσία και η σημασία δεν είναι το status που τον χαρακτηρίζει αλλά η απεμπλοκή από την ανισορροπία. Γιατί μπορεί να "γαμά και να δέρνει" αλλά η ισορροπία με το θηλυκό παραμένει το διακύβευμα. Όπως επίσης κατανοεί και την ανάγκη του θηλυκού να βρίσκεται στην ερωτική του θέση, εκείνη που το ανυψώνει, το απελευθερώνει, και το μετατρέπει από μάστρο-Μήτσο, αγγλιστί mistress, με μπότες και σπιρούνια, σε ένα απίστευτα ερωτικό, θελκτικό, δυναμικό πλάσμα. Μαγικό θα μπορούσα να πω.

Η ανάγκη της αλλαγής ζωής ανυψώνει τον «Bdsmικό Master» σε Κυρίαρχο Master. Αλλάζω ζωή σημαίνει πως διαμορφώνω διαφορετικούς ή εναλλακτικούς κώδικες στην οργάνωση της καθημερινότητας και του ερωτισμού μου. Το M/s αποτελεί έναν πραγματικά εναλλακτικό τρόπο να ζεις. Και μόνο μέσα από το M/s ολοκληρώνεται η διαδικασία της αλλαγής. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν ημίμετρα.

Για να μπορέσει να διαμορφωθεί ο Master είναι αναγκαίο να έχει σκλάβα, να έχει δηλαδή την δυνατότητα να εξελιχθεί από κοινού με την σύντροφο Του. Να έχει συναποφασίσει την εξέλιξη της σχέσης Του μέσα από ένα εναλλακτικό τρόπο ζωής. Τα σπουδαία μιας τέτοιας διαδικασίας είναι κατανοητά μόνο για όσους τα έχουν βιώσει ή τα βιώνουν. Ο καθένας κατανοεί πλέον την σημαντικότητα της απόφασης και του εγχειρήματος, την ουσιαστική και όχι τυπολατρική διάκριση των ρόλων, την ηρεμία και την ελευθερία που προσφέρει μια τέτοια εξέλιξη στην ζωή δύο ανθρώπων.

Ο Master μέσα από αυτή την διαδικασία μαθαίνει να βλέπει τις λακκούβες, να τις κλείνει όπου μπορεί, να Κυριαρχεί στον εαυτό του, να αναγνωρίζει την σημαντικότητα της συνέπειας, την ομορφιά της φροντίδας, την αγάπη που εκφράζεται μέσα από την υπακοή, την ανάπτυξη της παρατηρητικότητας.

Μαθαίνει να μην συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί στην φαντασιακή μαμά Του αλλά ως ώριμο αρσενικό που ερωτεύεται το άλλο Του μισό, την σκλάβα Του. Μαθαίνει να θέτει όρια και όχι να άγεται από ένα ακαθόριστο σύνδρομο εξουσίας. Μαθαίνει τον κρυφό, σκοτεινό κόσμο του θηλυκού. Μαθαίνει την αξία της αρσενικής δύναμης και Κυριαρχίας και μαθαίνει να αποφεύγει την όποια αυθαιρεσία και κατάχρηση της. Και το σπουδαιότερο μαθαίνει να υποκλίνεται στην σπουδαία θηλυκή πλευρά...την μητρότητα...

Δύσκολος δρόμος γεμάτος λακκούβες όντως, όμως αποτελεί μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στην νευρωτική εποχή. Ένας δρόμος που εξελίσσεται, διαμορφώνεται παρέα με τη σπουδαία σύντροφο-σκλάβα. Ο ελεύθερος Master είναι εκείνος που χρησιμοποιεί το BDSM και τα "εργαλεία" του, για την ανάπτυξη μιας M/s σχέσης κι όχι εκείνος που εντάσσεται στο BDSM για να κρύψει την συναισθηματική Του αναπηρία μέσα από την επίφαση της Κυριαρχίας.

Οι παραπάνω σκέψεις αποτελούν προσωπικές απόψεις που δεν έχουν σκοπό να προσβάλλουν κανέναν αλλά να καταδείξουν την προσωπική βιωματική μου διαδικασία η οποία οδηγεί στην πεποίθηση μου πως το BDSM είναι το παιχνίδισμα των φαντασιώσεων κι ένας Master οφείλει να ξεπερνά το παιχνίδισμα, να ωριμάζει μέσα από το M/s και να φροντίζει για την ευτυχία της σκλάβας του. Αυτός είναι ο Μaster που ξέρει να διαισθάνεται και να αποφεύγει τις λακκούβες...

 

Spiler χαιρομαι που υπαρχουν ακομα ατομα αντιστοιχου σκεψεως.Αυτο και τιποτα αλλο απο εμενα.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Η γνώμη μου Γιώργο είναι πως, όχι ίσως, αλλά σίγουρα η χρήση της λέξης κανόνας (ως καθολική και αντικειμενική έννοια) είναι λανθασμένη.

Σε άλλο νήμα, συμφωνήσαμε και οι δυό μας, πως η ηθική της πλειοψηφίας της κοινωνίας που ζούμε, αναφέρομαι στο παράδειγμα που δεν επιτρέπει τον γάμο των ομοφυλόφιλων, είναι στο συγκεκριμένο απαράδεκτη και σε αρκετά σημεία συντηρητική και δογματική. Αρα με ποιά δεδομένα να αποδεχτεί ο καθένας το γενικό consensus που υπάρχει;

Ποιός υποστήριξε εδώ μέσα ότι είναι καθήκον να απολαύσει και να μην σταματήσει μπροστά σε τίποτα; (!) Ποιός αναφέρθηκε ότι μπορεί να κλέψει; Οτι μπορεί να παραβεί το νόμο; Οτι μπορεί να εξαπατήσει; Οτι μπορεί να ράψει το μουνί της μητέρας του; Οτι μπορεί να παίξει με παιδιά; Οτι μπορεί να κάνει φόνο; Οτι μπορεί να κάνει τα πάντα, ότι γουστάρει; (!) Ποιός συνηγόρησε εδώ μέσα ή έστω υπαινίχτηκε τα παραπάνω; (!)

sklavina με το καυστικό χιούμορ που χρησιμοποίησες, αποτύπωσες την "λογική" που έχουν ορισμένοι/ες

*Εγραψες επί λέξη "Ως ανεπαρκεια ενος Master θεωρω την αποτυχια του να εμπνευσει στη σκλαβα του την απολυτη εμπιστοσυνη που εχει αναγκη προκειμενου να παραδωσει τον εαυτο της στα χερια του". και πάνω σε αυτό τοποθετήθηκα. Το αν εμπνέει κάποιος τη σκλάβα του, αυτός και η σκλάβα του το γνωρίζουν. Κάθε άλλη γνώμη περισσεύει.

**Προέρχομαι από ένα χώρο, σχεδόν όλη μου τη ζωή τον υπηρετώ, που η έννοια Μaster (σε άλλα επίπεδα βέβαια) είναι και συχνή αλλά και τίτλος, τις περισσότερες φορές, δοσμένος με αντικειμενικά κριτήρια, με υψηλά τεστ πνευματικών και σωματικών δοκιμασιών, με καταγεγραμένη πολυετή πορεία και με διεθνή αποδοχή. Σε πληροφορώ πως υπάρχουν σκοπιμότητες, πολιτικές, ίντριγκες, συμφέροντα κ.α, που πολλές φορές η κρίση των αρίστων από τους ομοίους του, δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα. Απεναντίας. Εχω ακούσει από Αριστους να ονομάζουν άσχετους τους Αριστους. Σε εκατοντάδες περιπτώσεις το έχω συναντήσει στη ζωή μου. Αναφέρομαι σε παραδείγματα που μεταξύ αυτών, δεν αμφιταλαντεύεσαι με ίσως ή μπορεί, αλλά που βγάζουν μάτι. Ως Μaster λοιπόν σε αυτόν το χώρο που αναφέρομαι, δεν περιμένω καμία κρίση γενικά των αρίστων από τους ομοίους του. Σχηματίζω την δική μου και λαμβάνω υπόψη μου την κρίση, μόνο απ' όσους έχουν κερδίσει τον σεβασμό μου για την όσο το δυνατόν αντικειμενικότητα έχουν στην άποψη τους.

***Κανείς δεν αναφέρθηκε σε τροπαιοθήκες κυνηγού, αλλά πως πιστεύεις πως είσαι σε θέση να γνωρίζεις ή να γνωρίσεις πως έγιναν τα kills του κάθε κυνηγού, για να σου λέει ή να μη σου λέει κάτι;

.......................

Εδώ μέσα βρίσκονται ΈΝΗΛΙΚΕΣ. Ολοι έχουν το κοντέρ τους και όλοι έχουν καταγράψει και καταγράφουν τα χιλιομετρα τους. Κάποιοι πολλά, κάποιοι λιγότερα. Κάποιοι μόνο σε δημοσιές ή κυρίως σε δημοσιές, κάποιοι και σε ανώμαλες διαδρομές. Ο καθένας γνωρίζει την πορεία του. Είναι κουτό και μόνο ως σκέψη, να αναγάγουμε το φόρουμ ως μετρητή και αξιολογητή των χιλομέτρων του καθενός.

................

Η τοποθέτηση μου στον Stalker, έγινε πάνω στην απάντηση του. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο απ' αυτό.

Με το σκεπτικό που παρουσίασες, σχετικά με το πως λογαριάζεις έναν Master, δεν διαφωνώ στην γενική αρχή του, αν και υπάρχουν σημεία που έχω αντίθετη άποψη. Επιμένω όμως στην διαφορά της αντικειμενικότητας από την υποκειμενικότητα.

....................

@Iagos, πολύ καλή η τοποθέτηση σου

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

@Seduction
Για την ακρίβεια, είπα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να απαντάω σε προσβλητικά σχόλια, (πράγμα το οποίο δηλώνει ότι οι εκφράσεις σου ήταν προσβλητικές) - έγραψες ότι προφανώς δεν ήταν η πρόθεση σου να με προσβάλλεις και έγραψα, ωραία, ούτε εγώ έχω αυτήν την πρόθεση απέναντί σου και όλα καλά.

Ο προσωπικός μου ορισμός για τους κομπλεξικούς είναι ότι αλωνίζουν και γαμάνε τον κόσμο γύρω τους και κάτι πρέπει να τους περιορίζει όπως και τους παιδεραστές.

Όχι δεν μπερδεύω τίποτα, απλά δεν έγινε κατανοητή η σύνδεση των παραδειγμάτων μου. Επειδή όμως τρέχω αυτές τις μέρες, αδυνατώ να διευκρινίσω . Για όσους δεν κατάλαβαν, δεν πειράζει. Άλλη φορά.

@Iagos πέρα απο το γεγονός ότι παρουσιάζεις μία πορεία για τους Masters που προφανώς αφορά μόνο εσένα ή και κάποιους ομοίους σου και όχι τους πάντες, θα μπορούσες να σβήσεις ή να διευκρινήσεις έστω τις αναφορές στις Mistress που τις συνδυάζεις με αντι-θηλυκές οντότητες όπως ο μαστρο μήτσος οι οποίες εκτός απο αντιαισθητικές είναι και προσβλητικές;

on topic (ζητώ συγγνώμη για τα of topic)
H μεγαλύτερη "λακκούβα // παγίδα" που αντιμετωπίζω εγώ και δεν μπορώ να το ανάγω ακόμα σε γενικό κανόνα είναι ο αυτοπεριορισμός Vs αυτοέλεγχος προς όφελος του υ. Βέβαια μιλάω απο την σκοπιά των Dommes και όχι των Μ.

Την καλημέρα μου.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Αγαπητή Uther,

η αναφορά μου δεν είναι στις Mistress ως θηλυκοί Μaster ή “Master”. Δεν είμαι άρα δεν μπορώ να μιλήσω γι’ αυτές. Ούτε φυσικά μιλάω για όλες τις αποχρώσεις τις σεξουαλικότητας, με τις οποίες δεν έχω αντίρρηση καμμιά. Ο καθείς όπως θέλει... Μιλάω μόνο για το ετερόφυλλο μοντέλο Male-Μaster/female – slave σε Μ/s σχέση.

Ελπίζω ότι με αυτή τη διευκρίνηση καλύφθηκε η ένσταση σου. Προς χάριν της συνέχειας ενός σπουδαίου νήματος που διολισθαίνει δυστυχώς σε προσωπικές αντεκδικήσεις, φεύγοντας από την ουσία των λόγων και των προβληματισμών, θα παρακαλούσα να μη μπούμε σε περεταίρω διάλογο ως προς αυτό μέσα από αυτό εδώ το νήμα, που δεν αφορά στην Κυριαρχία γενικώς και αορίστως αλλά στους Master.

Χαιρετισμούς,

Iagos

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Μεγαλη κουβεντα αυτη Stalker με τεραστιες και βαριες προεκτασεις στον ευρυτερο κοινωνικο χωρο , η βαρυτητα της γνωμης, κρισης των αριστων στο γνωστικο αντικειμενο εστω κι αν δεν ειναι ομοιοι θα ελεγα.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Δεν μπορώ να πω ότι διευκρινίστηκαν οι εκφράσεις στις οποίες αναφέρθηκα αλλά συμφωνώ να αφήσουμε το νήμα να κυλήσει ήρεμα

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Θα προσπαθησω να αποσαφηνισω ορισμενα πραγματα γιατι οπως φαινεται δεν τα καταφερα με ο,τι εχω γραψει πιο πανω..

Αρχικα να επαναλαβω το προφανες οτι οι αποψεις μου ειναι καθαρα προσωπικες και υπο αυτη την εννοια ειμαι υποκειμενικος οσο δεν παιρνει.

Καθε αλλη γνωμη περισσευει.Σωστο αλλα οσον αφορα τα δυο μελη της σχεσης και την τελικη εκβαση της.Δεν περισσευει καθολου ομως οταν και αν προκειται να κριθει αν καποιος φερει επαξια τον τιτλο του Master.Και εξηγουμαι..Νομιζω πως καμμια σκλαβα ισως και καμμια υποτακτικη δεν μπορει να κρινει αν καποιος αξιζει να ονομαζεται Master περα απο την προσωπικη της περιπτωση.Οπως ενας μαθητης η ενας καθοδηγουμενος δεν μπορει να κρινει τον δασκαλο και τον καθοδηγητη.Η ιδια,φευγοντας η μενοντας στη σχεση ειναι ενα κριτηριο.Και στις δυο περιπτωσεις φερει τη σφραγιδα του.Το "δειξε μου τη σκλαβα σου(η εκεινη που ηταν σκλαβα σου ) για να σου πω ποιος εισαι"εχει καποια βαση.
Περαν αυτου,δεν ειναι σε θεση να κρινει,ειδικα αν προκειται για σκλαβα καθ'οδον η απειρη υποτακτικη,γιατι ειναι παρα μα παρα πολυ ευκολο να εξαπατηθει.
Παρενθετικα και για να χρησιμοποιησω ενα δικο μου παραδειγμα,υποθετω πως μπορεις να φανταστεις ποσο ευκολο ειναι σε μενα που οι γνωσεις μου στη μοριακη βιολογια ειναι επιπεδου πρωτοδευτεροετους φοιτητη και μαλιστα της δεκαετιας του'80,να πεισω τον οποιοδηποτε αδαη οτι ειμαι εξειδικευμενος επισκεπτης ερευνητης σε πανεπιστημιο της Ελλαδας η του εξωτερικου.
Η ακομα χειροτερα,την ιδια εποχη,εχω δει με τα ματια μου,ποσο ευκολο ειναι ενας κομπογιαννιτης της,ας την πουμε,εφαρμοσμενης βιολογιας που κυριος οιδε οχι μονο πως καταφερε και πηρε πτυχιο,αλλα κυριως πως τον εμπιστευθηκαν καποιοι και του εδωσαν τη θεση που κατεχει,να δινει συμβουλες και οδηγιες σε αμορφωτους ανθρωπους που δεν ειχαν αλλη επιλογη παρα να τον εμπιστευτουν,που αν τις ακολουθουσαν και χωρις την διακριτικη παρεμβαση του καθηγητη που μας συνοδευε,το πιθανοτερο ηταν οτι θα καταστρεφονταν οικονομικα.
Κλεινοντας την παρενθεση και επαγωγικα θα ηθελα να επαναλαβω τα περι αριστων και αξιων που ανεφερα σε προηγουμενο post μου.Αν ημουν Master,περα απο τον καθρεφτη μου,θα ηθελα και θα επιζητουσα την κριση και την αποδοχη εκεινων των ελαχιστων απο τους ομοιους μου που εγω(και τονιζω ιδιαιτερα αυτο το εγω)θα επελεγα ως αξιους-αριστους να με κρινουν.Τα κριτηρια επιλογης μου εννοειται οτι θα ηταν και παλι προσωπικα.
Πηγαινοντας παρακατω να διευκρινησω πως σε τροπαιοθηκες αναφερθηκα εγω,παρομοιαζοντας ετσι το υποθετικο συνολο σκλαβων-υποτακτικων για τις οποιες ο Χ Master ειναι "θεος".Αφου ζητησω συγνωμη για την παρομοιωση με το απεχθες και καταστροφικο "σπορ",θα πω οτι αν δεν γνωριζω πως εγιναν τα kills φυσικα και δεν μπορω να εχω γνωμη για την αξια του.Στο παραδειγμα,για να γνωριζω θα επρεπε πχ,να ξερω αν το γουρουνι σκοτωθηκε σε παγανα με ασυρματες επικοινωνιες η οχι,αν χρησιμοποιηθηκε οπλο με διοπτρα για να βληθει το απροσιτο αγριογιδο η οχι η αν για να παμε σε αλλη ηπειρο αν προηγουμενως το επικινδυνο ζωο εχει χτυπηθει με κατασταλτικο βελος η αν υπαρχουν γυρω απο τον κεφτεδοτουριστα-κυνηγο,δυο τρεις ντοπιοι με τα καλασνικωφ ασφαλειας.
Πρεπει εν ολιγοις να τον γνωριζω προσωπικα και καλα.Το ιδιο και ακομα περισσοτερο νομιζω οτι ισχυει και στα καθ'ημας οσον αφορα οχι μονο τους Masters αλλα τον οποιονδηποτε,ανεξαρτητως status.Και εδω ερχομαι και θα κλεισω με λιγα λογια για το "εδω μεσα".Μια πολυ χαλαρη,πολυχρωμη διαδικτυακη κοινοτητα οπου "χιλιοι καλοι"χωρανε,κατα πως φαινεται.Προσωπικα και face to face γνωριζω μονο 3 απο τα ενεργα μελη του forum.Οποτε για μενα το forum δεν ειναι παρα ενας χωρος ανταλλαγης αποψεων,γνωσης αλλα κυριως η πλατεια οπου ολοι φορουν το ολοσωμο ροζ καλσον τους οπως εγραψε καπου γλαφυρα ο Ηλιας.Τα status δεν εχουν στα ματια μου μεγαλυτερη αξια απο ο,τι γραφεται ως περιοχη(dreamland,neverland και αλλες τετοιες χαριτωμενιες).Δεν ειμαι σε θεση ουτε θελω να κρινω κανεναν.Απλως ξεχωριζω ανθρωπους βασει των γραπτων τους.Χρησιμοποιωντας βασικα ως κριτηριο την προτροπη ενος φιλου που εχει λιγο απομακρυνθει πια,ο οποιος μου ειχε πει επι λεξει:"να προβληματιζεις και να προβληματιζεσαι".Οσους με κανουν να προβληματιζομαι τους θεωρω assets του forum για να χρησιμοποιησω κι εγω μια λεξη που ακουσα προσφατα.Περαν τουτου ουδεν.

Δεν εχω να πω τιποτε παραπανω.Ελπιζοντας να μην κουρασα εσενα και οποιον αλλον εκανε τον κοπο να διαβασει το υπερδιπλον της προικος,λεω να καθησω στη γωνια μου και να διαβασω με ενδιαφερον τις οποιες τοποθετησεις ακολουθησουν,σε ενα εξαιρετικο νημα οπως αυτο.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Παιδεραστές = ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ έννοια / Κομπλεξικοί = ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ έννοια

Stalker, πιστεύω πως αν τις παραπάνω προτάσεις σου, τις ακολουθούσαν όλοι/ες, το φόρουμ θα ήταν πολύ πολύ καλύτερο.

Σε οτιδήποτε, είναι πάρα πολύ εύκολο να εξαπατηθεί ο άπειρος άνθρωπος. Είναι δε, πολλές οι φορές που αυτές οι εξαπατήσεις, προσθέτουν στην εμπειρία του. Αν όμως εξαιρέσουμε τα κοριτσόπουλα (μεταξύ αυτών φυσικά υπάρχουν πολύ ώριμα μυαλά και με αξιοσημείωτη εμπειρία) τι θα πει "άπειρη υποτακτική" έτσι γενικά και αόριστα; Η έννοια "έμπειρη γυναίκα" πετιέται στο καλάθι των αχρήστων για όποια μπαίνει ως υποτακτική στο BDSM;

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Ποτέ δεν θα μπορέσει μια σκλάβα να κρίνει έναν Master γενικά, για τον λόγο ότι Κυριαρχία πρωτίστως σημαίνει επιλογές με κριτήρια που ορίζει αποκλειστικά ο Κυρίαρχος. Εκτός κι αν η σκλάβα αυτή απαλλαγεί από ό.τι προσδιορίζει τη σκλάβα και μιλήσει μόνον ως μέλος μιας κοινότητας, κάνοντας χρήση γενικών κριτηρίων της κοινότητας αυτής.

Αυτό που μπορεί να κρίνει μια σκλάβα είναι αν ένας Master είναι καλός για την ίδια.

Αυτό που μπορεί να κρίνει μια γυναίκα είναι ο άνθρωπος γενικά. Την βοηθάει να ξέρει με ποιούς δεν θα πάει, στις θετικές επιλογές δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμο, εκεί το κρίσιμο είναι να ξέρει τί θέλει.

... Άλλωστε, ούτε ένας Master, όποιος και να είναι, δεν μπορεί να κρίνει μια σκλάβα γενικά και δεν έχω δει Master να θέτει εν αμφιβόλλω την ιδιότητα σκλάβας κάποιας, ακόμα κι αν αυτή τον κάνει να βγάζει καπνούς από τα αυτιά ... 

 

Οταν ειναι σκλαβα ναι εχεις δικιο tender lilly.Οταν δεν ειναι ομως και το δηλωνει για δικους της λογους?Εκει δεν μπορει να το αμφισβητησει ενας Κυριαρχος?
Επισης δεν πιστευω οτι δεν μπορει καποιος Κυριαρχος να κρινει μια "σκλαβα".Ειδικοτερα οταν αυτη δεν ξερει καν τι σημαινει το να δηλωνεις τετοια ιδιοτητα.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Εν μέρει σωστό

Απαλλαγμένη από την υποκειμενικότητα και τον εγωισμό της; Aπό δύσκολο έως ακατόρθωτο. (Μην ξεχνάμε και τις φορές που στον ανθρώπινο εγωισμό, εισέρχεται ο δόλος. Τότε θα έχουμε μια εγωιστική υποκειμενικότητα με ιδιοτέλεια. Καθόλου σπάνιο ανθρώπινο ιδίωμα)

Συμφωνούμε, με μια διευκρίνιση στο γενικό πλαίσιο της έννοιας Master.. Οσο αιρετικό και αν ακούγεται, δεν υπάρχει αντικειμενικά καλός Master. (Αναφέρομαι μόνο σε αυτό, λόγω νήματος)

Δεν υπάρχουν αντικειμενικοί όροι για τον Master ως ιδιότητα-έννοια κλπ, ώστε να οριστεί ακλόνητη η θέση του ενός ή του συνόλου, για την πληρότητα αυτών των όρων. Σε ποιά αντικειμενικά και θεμελιωμένα επιχειρήματα θα σταθεί κάποιος ή μέρος του συνόλου, πόσο μάλλον το σύνολο, ώστε να τεκμηριώσει με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, την ορθότητα των συμπερασμάτων;

Το παρόν νήμα βοηθάει, αλλά είναι βέβαιο πως δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα.

Μια έμπειρη γυναίκα, σαφώς έχει πιο ανεπτυγμένα τα κριτήρια της και την λογική της και αυτό είναι προτέρημα. Από την άλλη, το ίδιο προτέρημα μπορεί να είναι και μειονέκτημα, ιδίως σε ότι αφορά τον ερωτικό τομέα.

Εξηγούμαι:

Συνήθως όταν είναι ανεπτυγμένη η λογική (λόγω γνώσης και εμπειρίας) μιας γυναίκας, αδυνατεί η διαίσθηση της. Ομοίως, αρκετές φορές λογική και διαίσθηση είναι αντιμαχόμενες στην εξαγωγή μιας απόφασης. Οταν δε, πρόκειται για τον εν δυνάμει ερωτικό της σύντροφο, τις περισσότερες φορές, (αν όχι όλες), είναι ένα εγχείρημα προς το άγνωστο.

Οσο πιο έμπειρη είναι μια γυναίκα στη ζωή, -ιδίως μια γυναίκα που είναι μόνη-, τόσο πιο πολύ έχει τον φόβο της αποτυχίας στον ερωτικό τομέα (η αναφορά μου δεν είναι στο σεξ αλλά στην εύρεση συντρόφου) τόσο περισσότερο την κυριεύει η λογική των αμφιβολιών. Παραμερίζει το ένστικτο και αντιμετωπίζει τον έρωτα ως μαθηματικά. Μια λογιστική προσέγγιση του έρωτα έχει περισσότερες πιθανότητες να δώσει ασφάλεια και σιγουριά σε μια σχέση, αλλά απομακρύνει από δυνατά συγκινησιακά συναισθήματα όπως το πάθος.

Πολλές γυναίκες θυσιάζουν αυτή την ζέση του έρωτα στο βωμό της σταθερότητας. Πιστεύω αυτός, είναι ένας από τους κύριους λόγους που δεν υπάρχουν πολλές ουσιαστικά ευτυχισμένες και συναισθηματικά γεμάτες γυναίκες.

Αυτή η μέθοδος που ακολουθεί για την λήψη των αποφάσεων της η γυναίκα, όσο μεγαλώνει τόσο η λογική της σκέψη αυξάνεται. Φρονώ πως είναι μια εξήγηση στο γιατί, από την μια, πολλές γυναίκες εγκλωβίζονται σε μια μόνιμη σχέση που δεν τις πληροί πραγματικά και από την άλλη υπάρχουν τόσες γυναίκες που είναι μόνες για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Φυσικά, η γυναίκα όσο μεγαλώνει απομακρύνεται όλο και περισσότερο απ’ αυτά που νομίζει πως θέλει και ανακαλύπτει, μέσα από τις εμπειρίες της, αυτά που πραγματικά θέλει. Όσο όμως ξεκαθαρίζει τα θέλω της, τόσο μικραίνει ο κατάλογος των μελλοντικών της συντρόφων. Αυτό από τη μια είναι καλό γιατί μπορεί να εστιάσει, από την άλλη είναι εν μέρει κακό γιατί την ξεκόβει από πράξεις ενστίκτου που πολλές φορές είναι αναγκαίες στον έρωτα. Φυσικά η ορθότητα της επιλογής κρίνεται εκ του αποτελέσματος.

Η γνώμη μου είναι πως στις σχέσεις D/s δεν είναι λίγες οι φορές που δεν χρειάζεται βήμα, αλλά άλμα. Πόσες όμως είναι πρόθυμες, και κυρίως δυνατές (ώστε να αντιμετωπίσουν πιθανή αποτυχία), να το πραγματοποιήσουν;

Ιδιαιτέρως η υποτακτική που προσπαθεί να συγκεράσει αρμονικά την λογική με την διαίσθηση της και τα βιώματα της έχουν να επιδείξουν μόνο βήματα, όταν συνεχόμενες επιλογές αποδεικνύονται λάθος, φτάνει σε ένα σημείο άρνησης. Μπαίνει σε μια επανεξέταση αρχών, ακόμα και status (!) και χάνεται στο αδυσώπητο πλήθος των “εάν”.

Το θέμα της ηλικίας εδώ θα παίξει σημαντικό ρόλο. Αν είναι νέα έχει πιθανότητες να ανακάμψει, αν είναι γηραιότερη θα αρχίσει τις εκπτώσεις στα θέλω της. Σε κάθε περίπτωση το άλμα και η βουτιά στο άγνωστο εγκυμονεί κινδύνους. Όμως εκεί μπορεί να βρίσκεται η ευκαιρία, εκεί και το jackpot.

Οι Κινέζοι λένε, πως δεν μπορείς να μιλήσεις για τον ωκεανό σ' έναν βάτραχο του ποταμού. Εχουν δίκαιο.