Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Απάντηση: Re: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Αγαπητέ μου ίσως με παρεξήγησες λίγο μ αυτά που γράφω.
Αλλά κάπου << master τίτλος τιμής >> το βρίσκω λίγο υπερβολικό..
και τελικά... λέμε σχετικά πολλά... Δεν είναι και μύθος ό master...

Ας μας κρίνουν λοιπόν οι άλλοι.
Το Νήμα σου άλλωστε, είναι πάρα πολύ καλό...
Αλλά οι υπερβολές κάπου με ενοχλούν.. Η ειλικρίνεια άλλωστε δεν έβλαψε ποτέ κανέναν
Δεν αναφέρομαι καν στις ένοπλες δυνάμεις και στις αξίες του ανθρωπίνου δυναμικού .
Η αναφορά είναι σε προσωπικό επίπεδο.

Την καλησπέρα μου επίσης..

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Είναι βέβαιο ότι το να εξελίσσει κάποιος συνεχώς τα εκφραστικά του μέσα
(αυτό που ο athanasios αποκάλεσε «γράφετε φιλοσοφίες» )
μπορεί να τον προστατεύσει από παγίδες.
Μία παγίδα είναι το να παίρνει κάποιος φόρα
θέλοντας να εκφράσει την αγανάκτησή του
και να λέει πιθανώς σωστά πράγματα με λάθος τρόπο.
Μία δεύτερη είναι να γενικεύει επί παντός επιστητού.
Μία τρίτη παγίδα είναι να παραχώνει τα όποια πιθανώς σωστά λέει
μέσα σε ένα μπουλούκι λάθος εκτιμήσεων οπότε και τα εξαφανίζει.

Στην προκειμένη περίπτωση, πέρα και πάνω από όλα αυτά ,
ο συγκεκριμένος κύριος υπήρξε συν τοις άλλοις και λίαν επιλεκτικός τιμητής.
Όταν κάποιος αναγνωρίζει στον εαυτό του το δικαίωμα της δημόσιας επιτίμησης
οφείλει υποχρεωτικά να μην λησμονεί το «Γνώθι σ’ αυτόν».
Η Κοινότητα Αθανάσιε εκτός από Αγορά «φιλοσόφων» είναι και ένα μικρό χωριό.
Κάθε καντούνι έχει και μια ιστορία να διαλαλήσει.
Δεν σε έχει ενημερώσει κανείς περί αυτού; (...)

Κάθισα και την ρώτησα, που λέτε συγχωριανοί,
τη γνώμη της για όσα διάβασε από χείρας Αθανασίου.
Μου απάντησε ότι δεν είναι όλα λάθος, υπάρχουν και αλήθειες στα γραφόμενα.
Συμφώνησα μαζί της.
Συμφώνησε μαζί μου ότι όσες αλήθειες και να υπήρχαν, χάνονται
μέσα σε σωρεία ανακριβειών, γενικεύσεων και προβοκατόρικου λόγου.

Δήθεν μάστερς ή μασκαράδες πολυγαμίκοι με την ετικέτα «Master» στην ούγια
δεν κάνουν τον παπά.
Τ’ ακούς Αθανάσιε;
Επίσης έχουν αλλάξει οι εποχές.
Η εποχή του στρατηγού Μάξιμου έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Ο σημερινός Άνδρας δεν αποδεικνύει τον ανδρισμό του και -κυρίως- την Ανδρεία του-
οδηγώντας τις λεγεώνες κατά των Βαράγγων και παλεύοντας με τα λιοντάρια στο Κολοσσαίο.
Ο σημερινός Master και δη Έλληνας, μπορεί κάλλιστα να είναι ένας άνεργος
που έπειτα από σκληρή δουλειά είκοσι και τριάντα χρόνων,
λιώνει τις σόλες του στα γκισέ του ΟΑΕΔ εν αναμονή του επιδόματος ανεργίας,
επειδή πριν κάποια χρόνια συνύφανε την τύχη του με την τότε μεσουρανούσα «Λαμογιάδης ΑΕΤΒΕ» που την κατάπιε η κρίση, οι ατασθαλίες ή και τα δύο μαζί
και τώρα ψάχνει για δουλειά μεσήλικος, αποκαμωμένος και πιθανότατα οικογενειάρχης.
Το ότι δεν τον λένε Μάξιμο αλλά Παναγιώτη
και δεν έλαβε μέρος σε κανένα «Σοκ και Δέος»
δεν τον αποκαθηλώνει από την ιδιότητα του Master αν την είχε ήδη κερδίσει.
Μη σου πω ότι τον κάνει ακόμα πιο Master αν τα καταφέρνει
να πατάει ακόμα στα πόδια του αξιοπρεπώς.
Τ’ ακούς Αθανάσιε;

Κάπου τα έχει μπερδέψει.

Από την άλλη μεριά βέβαια οτιδήποτε ηχήσει αιρετικό ή παράταιρο στο μικρό μας χωριό,
θα σπεύσουμε να το ξεφωνίσουμε με παλμό.
Ρωτήστε και την κοπελίτσα με το νικ Slave Rose. κάτι θα ξέρει να σας πει.
Ένα ομοφοβικό αντανακλαστικό χούϊ που κάνει αρκετούς να ξεχνούν
πως όλες οι φωνές καλό είναι να ακούγονται νηφάλια.
Όλο και κάποιος καθαρός ήχος θα φτάσει στα «ευαίσθητα» τύμπανά μας,
όλο και κάποια σκέψη θα μας περισσέψει για περισυλλογή.
Τουλάχιστον όταν η πράξη δεν συντελείται με σκοπιμότητα και κατά συρροή.
Αν ξέρεις ποιός είσαι και γιατί κάνεις ό,τι κάνεις,
δεν συγχύζεσαι από την πρώτη τυχούσα φωνή.

Στο κάτω- κάτω, τους Masters ξεφώνησε ο διαπρύσιος μαγκίτης.
Μην τρελαίνεστε!

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

πολύς λόγος για κάτι απλό...

τον πραγματικό Μάστερ, τον κάνουν τα έργα του και οι εμπειρίες του...

θα βρείτε τον δρόμο σας δια μέσω της ωρίμανσης στο πάνω κεφάλι(ο Άντρας δεν ωριμάζει με το κάτω...)

και τότε οι λακούβες θα γίνουν το απρόβλεπτο τράνταγμα της διαδρομής και όχι τάφοι...

 

Απάντηση: Re: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

....

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Πολλά κάνουν κάποιον να φέρει δυνάμει ένα τίτλο σε όποια ομάδα μπορεί να ανήκει ...
Εν προκειμένω...
Να έχει τουλάχιστον βασική αντίληψη του εαυτού του.
Να μπορεί να χειρίζεται τα εκφραστικά μέσα του
Να μπορεί να διδάσκεται
Να μπορεί να διδάσκει
Να δημιουργεί
Να μπορεί να είναι ακέραιος
Να μπορεί να αλλάζει γνώμη
Να γνωρίζει και να μπορεί να μάχεται
Να απολαμβάνει τις νίκες του επιστρέφοντας στο αλέτρι του μέχρι την επόμενη μάχη
Να έχει βιώσει την ήττα και την απόρριψη
Να ζει
Να φοβάται
Να συνδιαλέγεται
Να δημιουργεί
Να δέχεται τις ήττες του αξιοπρεπώς
Να μπορεί να αγαπάει
Να έχει αγαπηθεί
Να βιώνει
Να θέλει και να μπορεί να γνωρίζει το έτερον ήμισυ σε κάθε επίπεδο
Να έχει χιούμορ
Να μπορεί να αυτοσαρκάζεται
Να μπορεί να κλαίει τόσο όσο και να γελάει
Να μην χρειάζεται να επιβάλλει
Να μην τσαλακώνει ψυχισμούς
Να ζη μέσα σου χωρίς να το ξέρεις
Να μην εκπλήσσεται
Να μην είναι δέσμιος της εικόνας του
Να είναι πιο ευέλικτος, ευπροσάρμοστος και πλαστικός απο το έτερον ήμισυ
Να θυμώνει
Να έχει ενεργή ψυχραιμία
Να έχει (ας πούμε ένα νούμερο) 10 χρόνια πείρα και όχι δέκα φορές 1 χρόνο πείρα
Να μπορεί να είναι απρόβλεπτος
Να ξέρει να περιμένει
Να κινείται ταχύτατα
Να μην κολλάει στο κούτελο ταμπέλα... Δεν την έχει ανάγκη.
Τα αποτελέσματά του, οι δημιουργίες του μιλούν γι' αυτόν, πολλές φορές και με τα χειρότερα λόγια αγάπης της γλώσσας των ατελών.

Τα υπόλοιπα είναι προσωπικά δεδομένα. Δεν ενδιαφέρουν απολύτως κανένα, μόνον αυτόν....

ΥΓ:
Και να μην έχει καμιά σχέση με το καλάμι, γιατί γνωρίζει πως η θέση του καλαμιού είναι μόνο μία: ο κώλος του!

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

΄΄Άλλος ένας όψιμος (στο φόρουμ), που ήρθε από το πουθενά γιά να μας βγάλει κάλπηδες και ψεύτες... Κι όχι μόνο ως "Μάστερς" ετούτος, αλλά ακόμη και ως άντρες... Επειδή δε γίναμε καραβανάδες, δεν πήγαμε στη μάχη, και δεν φροντίσαμε -κάποιοι- να διαιωνιστεί το είδος...''


Συνειδητοποιώ τώρα, ότι μερικοί φύτρωσαν στο forum όπως πχ. ο MindMaster . Ενώ εμείς οι όψιμοι ήρθαμε από το πουθενά.Σε πληροφορώ λοιπόν ότι το είμαι περιηγητής στο χώρο τουλάχιστον τρία χρόνια. Και με γνωρίζουν αρκετοί και σε προσωπικό επίπεδο. Όσον αφορά << καραβανάδες >> << μάχες >>
ήθελα να τονίσω περισσότερο το αισθήματα ευθύνης ενός Άντρα .. ( Συμφωνώ απόλυτα με τον master DO ότι ο Παναγιώτης π.χ. που λιώνει τα παπούτσια του να βρει δουλειά μπορεί επαξίως να κατέχει τον τίτλο του master. ) Επίσης δεν αναφέρθηκα στη διαιωνίσει του είδους, Άλλωστε είμαι κάθετα αντίθετος λόγο των κοινωνικών και γεωφυσικών φαινομένων που καταστρέφουν εδώ και δεκαετίες τον πλανήτης μας. Αναφορά έκανα σε ζευγάρι..
Δεν σας είπα ούτε ψεύτες, ούτε κάλπηδες.. Σας είπα υπερβολικούς για όσα γράφετε για τον << τίτλο master >>. ούτε έθιξα τον ανδρισμό κανενός. Απλώς είπα ότι στο βωμό του master ξεχάσαμε τον Άντρα. ( Αν εσύ έχεις τη μύγα και θεωρείς το εαυτό σου κάλπικο και ψεύτη αυτό είναι άλλο θέμα ).

"Όπα, ρε μάγκα", λοιπόν, όπως σωστά το πρόβλεψες... Και δεν σου το λέω επειδή "είμαστε σε φόρουμ και δεν πρέπει να τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς", αλλά για να το πάρεις τοις μετρητοίς, επειδή αυτό ακριβώς αρμόζει: Όπα, ρε μάγκα!!!

Ακριβώς ....'' Όπα ρε μάγκες.''.. Αφήστε κάτω τα καλάμια και τα μαστίγια ...'' Όπα ρε μάγκες ''


'' Αλλά επειδή είμαστε σε φόρουμ, να πω και το αστείο της υπόθεσης... Είναι περίεργα τα πράγματα εδώ, στα φόρουμ... Άλλοι γράφουν τις "φιλοσοφίες", κι άλλοι είν' αυτοί που καταφέρνουν να γίνονται γραφικοί... Είδες κάτι πράματα; ''

Αν πρόκειται οι αλήθειες που γράφω να με χαρακτηρίζουν γραφικό..... Ναι, τότε είμαι γραφικός.... Εδώ και αρκετό καιρό συνειδητοποίησα ότι μπορώ να εκφράσω όπως θέλω, να κάνω ότι θέλω και να μη δίνω λογαριασμό σε κανένα. ( φυσικά να μην προσβάλω και να μην εκθέτω πρόσωπα και καταστάσεις). Άλλωστε δεν έχω να χάσω τίποτα, ούτε θέλω να κρύβομαι πίσω από μάσκες..

καλημέρα αγαπητέ Mindmaster.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Και πολύ καλά κάναμε.

Αν μπλέκει κανείς το κυριαρχικό στάτους με τ αρχίδια του, τότε είναι μόνο θέμα τύχης να αποφύγει τη φαιδρότητα και η τύχη βοηθά τους ικανούς, άρα μάλλον αναπόφευκτη η γελοιοποίηση.

Ούτε ο Master είναι το αποκορύφωμα του αντρισμού ούτε η σκλάβα το αποκορύφωμα της θηλυκότητας, τα στερεότυπα αυτά παραμερίζονται στην πορεία.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Εμένα να δεις πόσοι με γνωρίζουν, και σε προσωπικό επίπεδο... Πιστεύω λοιπόν ότι έχω την πολυτέλεια κάποια πράγματα όπως τα παραπάνω, να τ' αφήνω ασχολίαστα...

Καλημέρα απλώς λοιπόν, αλλά κόψε σε παρακαλώ το "αγαπητέ", θα με υποχρεώσεις. Δε νομίζω ότι το δικαιολογεί η σχέση μας...

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Συγχαρητηρια για την τοποθετηση και την αληθεια των λογων σου Αθανασιε .

Εχουμε γεμισει με πισογλεντηδες, ακαπνους, ανικανους να διαχειριστουν συναισθηματικα ουτε τον εαυτο τους, ανικανους να επιβληθουν σ ενα πενταχρωνο η μια κυρατσα συζυγο, πλαδαρους πατσοκοιλιες που το μονο εικονικα εχουν δει σκλαβα και γνωριζουν το bdsm μονο ως ονομα, ολοι αυτοι, σφαλιαροεισπρακτορες και σπογγοκωλαριοι στον κοινωνικο κι εργασιακο τους βιο ερχονται εδω και δηλωνουν Master μπας και βρεθει κανα ηλιθιο αβγαλτο σκλαβοπουλι και τους κανει θεους και νιωσουν κι αυτοι οτι "κατι ειναι" στην ερπουσα ζωη τους .

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Ακολουθούν δείγματα αληθινών μάστερς.

ΤΟΛΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ
Όταν ο Ισπανός πολυεκατομμυριούχος Νικ Μενέντες, ιδιοκτήτης μιας εταιρείας υπηρεσιών ασφαλείας, διαπίστωσε ότι η Λίζα Σάμερς εργαζόταν για τον βασικό ύποπτο μιας σειράς από κλοπές διαμαντιών, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του –και να θέσει τη Λίζα υπό την επίβλεψή του!
Εκμεταλλευόμενος την παλιά τους γνωριμία καταφέρνει να την παρασύρει στη Μάλαγα, ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορέσει να μάθει την αλήθεια και ταυτόχρονα να την προστατεύσει από τον κίνδυνο που την απειλεί. Όμως δεν έχει υπολογίσει ότι η ερωτική έλξη που υπήρχε κάποτε ανάμεσά τους θα έβγαινε τόσο γρήγορα στην επιφάνεια, δυνατότερη από ποτέ…

Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
Η Λούσι περνούσε τις διακοπές της σε μια υπέροχη βίλα στην Τοσκάνη –ώσπου εμφανίστηκε ο ιδιοκτήτης της βίλας, ο οποίος δεν είχε ιδέα ότι το σπίτι του είχε νοικιαστεί σε τουρίστες! Κι όταν το έμαθε, έγινε έξω φρενών!
Ο κόμης Τζούλιο Φαλκόνε, ακόμα και οργισμένος, ήταν ένας εντυπωσιακά γοητευτικός άντρας. Ψηλός, μελαχρινός, με ένα έντονο βλέμμα που σε μαγνήτιζε. Η Λούσι μόνο που τον κοιτούσε ένιωθε να της κόβεται η ανάσα. Αλλά η συνέχεια ήταν ακόμα χειρότερη. Γιατί ο κόμης δεν την άφηνε να φύγει… Για να τον αποζημιώσει, απαιτούσε να μείνει εκεί για ένα διάστημα, για να προσέχει τα ανίψια του. Μαζί του, κάτω από την ίδια στέγη…

Ο ΣΕΙΧΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Η Μπέθαν Σόντερς είχε έρθει στο Κουισάρι για να παραδώσει το ιδιωτικό αεροπλάνο του σεΐχη Ρασίντ αλ Χαρούμ. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε σ’ αυτή τη μυστηριακή χώρα του Περσικού Κόλπου, ένιωσε τη μαγεία της να την τυλίγει.
Όλα τη συνάρπαζαν –η εξωτική ατμόσφαιρα, η ασύλληπτη πολυτέλεια του παλατιού, και πιο πολύ ο ίδιος ο Ρασίντ, ο πιο σαγηνευτικός άντρας που είχε αντικρίσει ποτέ της!
Η αρρενωπότητά του, ο δυναμισμός του, το έντονο βλέμμα του, τη μαγνήτιζαν κι έκαναν τη φαντασία της να παίρνει φωτιά. Όμως δεν πίστευε στ’ αυτιά της όταν της ζήτησε να γίνει η επίσημη συνοδός του για ένα διάστημα, ώσπου να κλείσει μια σημαντική συμφωνία.
Πώς θα κατάφερνε να είναι δίπλα του και να καταπνίγει τις παράλογες επιθυμίες της καρδιάς της; Γιατί βέβαια δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα ένας σεΐχης να ερωτευτεί ένα απλό κορίτσι από το Τέξας…

​

Για περισσότερους αληθινούς μάστερς ανατρέξατε εις: http://www.harlenic.gr/arlekin.asp


....

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Δε νομίζω ότι η ουσία του γραπτού του athanasiou ήταν λάθος όσο και αν η διατύπωση θα μπορούσε να είναι αρκετά καλύτερη.

Τι είπε ο άνθρωπος; Το αυτονόητο, δε σε κάνει master ούτε η ταμπελίτσα, ούτε το πόσο καλά χειρίζεσαι τα παιχνίδια. Είπε ότι το masterιλίκι είναι κάτι που είτε το έχεις είτε δεν το έχεις και ότι ο master πλάθεται από την ίδια του τη ζωή.

Αφήνω τα περί "άντρα" στην άκρη καθότι τα θεωρώ ανοησίες. Master δε σε κάνει το φύλο, master σε κάνει το μυαλό σου, είτε αυτό είναι σε σώμα με πέος και όρχεις είτε σε σώμα με στήθη και αιδοίο.

Και αυτό δεν αποκτιέται. Είτε το έχεις είτε δεν το έχεις. Δεν σε κάνει ούτε καλύτερο από τους άλλους αν το έχεις ούτε χειρότερο από αυτούς που το έχουν αν δεν το έχεις. Ωστόσο αν δεν το έχεις ίσως μπορείς να το μιμηθείς, ίσως μπορείς να κοροΐδέψεις και κάποιους για κάμποσο καιρό αλλά δε θα μπορέσεις να το αποκτήσεις και αργά ή γρήγορα θα σκάσει στα μούτρα σου.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

   

Ε, όχι και πατσοκοιλιές αγαπητή μου, οι Θεοί!!!  

thaleia, μην χαλάς το εικονικό όνειρο που ζουν εδώ μέσα κάποια μέλη που βιώνουν καθημερινά στη ζωή τους, αυτά που γράφεις στο ποστ σου... Έλεος...