Ομοφυλοφιλία: Ας ανοιχτούμε επιτέλους...

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το off-topic. Τι εννοείτε με το "η βιολογική βάση των χαρακτηριστικών της μητρότητας αλλά και της πατρότητας δεν τεκμαίρονται ως ένστικτα";

 

Δεν υφίσταται μητρικό και πατρικό ένστικο. Ούτε χτυπάει κάποιο βιολογικό ρολόι ότι ήρθε η ώρα σου να αναπαραχθείς.

 

Έριξα μια γρήγορη ματιά στο google και είδα ότι υπάρχει on going debate σχετικά με αυτό που αποκαλούμε "μητρικό ένστικτο", θα κάτσω να το ψάξω περισσότερο, αν πάντως έχετε κι εσείς κάποιες πηγές θα σας ήμουν υπόχρεος.

Δεν το είχα φανταστεί αλλά δε μου φαίνεται και παράλογο να μην είναι παρά συμπεριφορικό "ένστικτο" (αν μου επιτραπεί η κατάχρηση του όρου) και όχι νευροβιολογικό, ίσα-ίσα εξηγεί και διάφορα πράγματα που μου φαινόντουσαν ακατανόητα (πχ πώς μπόρεσε να το κάνει αυτό στο παιδί του/της)

 

Αναζήτησε έγκριτα επιστημονικά papers στο Scopus και Eric για αρχή. Στον τομέα της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας τα τελευταία 5 έτη και μετά επέκτεινέ το σε 10.
Άπειρο υλικό.
Η ψυχαναλυτική φιλοσοφική αντί επιστημονική οπτική μας τελείωσε. Φύγαμε από τη βικτωριανή εποχή.
Προτείνω και το βιβλίο του Καλοβυρνά "Μητέρα Μηδέν Παιδιών".

 

Είπα πώς το κλείνω οριστικά αλλά αναγκαστικά, Επανέρχομαι.

Δεν διαφωνώ με το παραπάνω.

Ούτε διαφωνώ με το παραπάνω.

Άλλωστε από τις τοποθετήσεις Μου έως τώρα στο φόρουμ δεν προκύπτει καμία διαφωνία.

Επίσης και το παραπάνω ισχύει.

Αυτό που προσπαθώ να πω και η ιδεοληψία της Πολιτικής ορθότητας αδυνατεί να κατανοήσει, είναι ότι πέρα από την αναπτυξιακή ψυχολογία και τι αυτή τεκμαίρεται, υπάρχει και ένα σώμα (κάτι το υλικό δηλαδή και όχι κάτι το άυλο όπως τα ένστικτα) το οποίο χρειάζεται ψυχική υποστήριξη.

Και αυτό δεν είναι άλλο από το σώμα που κυοφορεί.

Ένα σώμα που κυοφορεί λοιπόν έχει δυσφορία, έχει εμετούς, έχει πίεση στη μέση, εμφανίζει σε αρκετές περιπτώσεις διαβήτη, έχει ορμονικές διαταραχές. Όλα αυτά επηρεάζουν τον ψυχισμό και τη διάθεση του σώματος.

Επίσης ένα σώμα που κυοφορεί έχει να αντιμετωπίσει και την επούλωση του τραύματος.

Το τραύμα δηλαδή μιας καισαρικής τομής από τη μία και το τραύμα της γέννας.

Μέχρι λοιπόν τα γεννητικά όργανα να επανέλθουν στην πρότερη της κύησης μορφή και μέχρι η τομή να επουλωθεί πλήρως μεσολαβεί μια περίοδος κάποιων μηνών.

Ένα σώμα που κυοφορεί είτε ως παρένθετο είτε όχι δεν είναι ένα σακί που κουβαλά ένα έμβρυο.

Είτε έχει το ένστικτο είτε όχι, είναι ένα σώμα παρόν σε αυτό που του συμβαίνει.

Είτε έχει το ένστικτο είτε όχι είναι ένα ευάλωτο σώμα που χρήζει ψυχικής υποστήριξης.

Και αντί να ασχοληθούμε με το σώμα που κυοφορεί είτε παρένθετα είτε όχι, αντί να ασχοληθούμε με τα δικαιώματα αυτού του σώματος στην δωρεάν και δημόσια φροντίδα, παίζουμε με τις λεξούλες...

Συμβάλλουν και οι λεξούλες δεν αντιλέγω.

Γιατί να μην λέμε παρένθετη κύηση... να το λέμε, καμία αντίρρηση...

Με τις κυοφορούσες τι θα γίνει;

Εκεί είναι το ρεαλιστικό ερώτημα...

Iagos

 

Κι εδώ έχουμε το κλασικό πατρονάρισμα ενός άνδρα που θα κουνήσει το δαχτύλι για το ποια κατεύθυνση πρέπει να έχει η σκέψη.
Το βάθος που λέγαμε...
Παραπέμπω, επιπλέον, και στο ζήτημα του γλωσσικού σεξισμού όπου έχεις φανεί ασυνεπής στα γραφόμενά σου ανά καιρούς.
Επαναλαμβάνω, παρακαλώ μην μου απευθύνεις ξανά τον λόγο, Είσαι άτομο που δεν χαίρεις της εκτίμησής μου.

 

Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε...

 

ΕΓΩ θέλω παιδί, ΕΓΩ νοιάζομαι για το καλό του παιδιού, ΕΓΩ ξέρω τις ανάγκες του παιδιού, ΕΓΩ ξέρω πώς θα είναι καλά το παιδί, ΕΓΩ θέλω παιδί ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ τρόπο γιατί αυτό θέλει το ίδιο.
.. ΟΛΑ για τα παιδιά !!!!!!  

 

Ποιος θα το θέλει, ο γείτονας;

Ποιος θα νοιαστεί, ο γείτονας;

Ποιος θα το μεγαλώσει, ο γείτονας;

Ποιος θα το θέλει, ο γείτονας;

Μήπως να ταξιδέψουμε στο χρόνο να το ρωτήσουμε αφού γεννηθεί και αν δεν του αρέσει η απάντηση να γυρίσουμε στο παρελθόν και να φορέσουμε καπότα;

Κι εσύ τι ζόρι τραβάς στην τελική; Εσύ θα το ταΐσεις; Εσύ θα το νοιαστείς; Εσύ θα το φροντίσεις; Σου ζήτησε κανείς να το κυοφορήσεις, να το γεννήσεις και να το μεγαλώσεις;

 

Οδοιπορικό μιας συναρπαστικής ζωής και ταυτόχρονα σπάνιο όσο και πολύτιμο τεκμήριο λεσβιακής ορατότητας, το βιβλίο-αφήγημα της Μαρίας Κατσικαδάκου-Cyber, που μόλις κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Το Ροδακιό, συγκινεί, κεντρίζει και διαβάζεται απνευστί.

https://www.lifoshop.gr/product/mia-lesviaki-zoi/

Mia lesviaki zoi by Iagos posted 23 January 2024 at 10:05

 

Το παλουκάρι πρέπει να υποστηρίξει και να αιτιολογήσει το ρόλο και την παρουσία του....

 

Ποιο είναι το παλουκάρι, βρε λεβέντη;