Ονόματα που Σ/σας εμπνέουν

Δωροθέα: εδώ χρειάζομαι τη συνδρομή των φιλολόγων να μου εξηγήσουν την σημασιολογική διαφορά με το Θεοδώρα. Αυθαίρετα επιλέγω να φανταστώ ότι η μεν Δωροθέα είναι το δώρο που προσφέρει ο θεός, η δε Θεοδώρα είναι ένα δώρο προς τον θεό. Όπως και να ‘χει, πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί όταν πρόκειται για δοσοληψίες με τον ύψιστο, και διπλά υποψιασμένοι αναφορικά με τις gratis προσφορές. Ξέρετε, σας τηλεφωνούν από την τάδε εταιρία και σας λένε «κερδίσατε αυτό, πλην όμως για να το πάρετε πρέπει να αγοράσετε και το άλλο». Επειδή λοιπόν ο θεός έχει εβραϊκή καταγωγή και σίγουρα κατέχει άριστα τα του εμπορίου, υποπτεύομαι ότι ούτε λαμβάνει, ούτε χαρίζει δώρα έτσι άνευ λόγου και αιτίας. Ο νους μου πάει στην περίφημη «δοκιμασία». Χαρίζει μια Δωροθέα και περιμένει αποδείξεις υποταγής. Μήπως το παιδί πάσχει από κάποια χρόνια ασθένεια; Μήπως πέρα απ’ το όνομα την περιμένει βίος βασανισμένος και ταραχώδης; Μια αόριστη ανησυχία με καταλαμβάνει. Θα συνιστούσα στην Δωροθέα πάνω απ’ όλα να είναι σεμνή και να μην υβρίζει, διότι στην περίπτωσή της ισχύει το έστιν δίκης οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά. Μια Δωροθέα είναι πάντοτε υπό επιτήρηση. Βεβαίως πριν από μένα πολλοί κατάλαβαν το υπονοούμενο κι έτσι σπανίως μια Δωροθέα προφέρεται μασίφ (ας μην ξεχνάμε ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε ασκόπως το όνομα του Κυρίου). Δώρα ή Ντόρα είναι συνήθεις διέξοδοι. Στον περιορισμένο αυτό χώρο δε θα αναφερθώ στο Ντόρα, διότι το να μπλέκεις τον θεό με την πολιτική απαιτεί κότσια για πολυσέλιδες αναλύσεις και επιπλέον συνήθως επιφέρει ολέθριες συνέπειες. Ας σταθώ όμως λίγο στο γλυκόλαλο Δώρα. Φοβού την Δώρα και δωρικά δώρα φέρουσα. Η Δώρα μας δηλώνει ότι είναι ένα χάρισμα άμα τη γνωριμία. Ασυνήθιστη και γοητευτική δήλωση. Όμως το δώρο είναι –ή μάλλον οφείλει να είναι- ένα μαγικό αντικείμενο. Ο δωροθέτης μεταφέρει στον δωρολήπτη πλούσια μηνύματα, τα οποία ο δεύτερος πρέπει να αποκρυπτογραφήσει και ει δυνατόν, να προεκτείνει. Η Δώρα έρχεται σε μας με τα μέα της και τα σέα της και μας ζητά να την πλάσουμε, να την αξιοποιήσουμε, να την αναδείξουμε. Θα την αφήσουμε να σκονίζεται σε κάποιο αδιάφορο ράφι μαζί με άλλα τζάντζαλα μάντζαλα; Θα την εντάξουμε στη ζωή μας σαν κάτι αναπόσπαστο και άκρως τιμητικό για μας; Αυτό επαφίεται στην ευφυία, στην κρίση και στην ευαισθησία του δωρολήπτη. Περιττεύει να πω ότι μια Δώρα είναι εξ ορισμού σκλάβα, καθώς δίχως Αφέντη ακυρώνεται εκ των πραγμάτων (γίνεται δώρον άδωρο). Οφείλω όμως να της πω αυτό που γυροφέρνω εξ αρχής και δεν το τολμώ: πρέπει περισσότερο από κάθε άλλη να προσέχει τα χέρια στα οποία θα πέσει.
Κοιτάζω συχνά τους πάγκους των πλάνητων εκ του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ ορμώμενων. Εκεί πάνω βρίσκεις ατάκτως ερριμμένα και μισοδιαλυμένα πάσης φύσεως δώρα που είχαν τις δόξες τους χρόνια και ζαμάνια πριν: γυναικεία καθρεφτάκια με κοκάλινη λαβή, σκουριασμένα κοσμήματα, απίθανα μπιμπελό. Μου αρέσει να φαντάζομαι την ιστορία καθενός. Διαδρομές κάτω από περίτεχνες κάπες ως το προεπαναστατικό μπουντουάρ κάποιας έγγαμης κυρίας της αριστοκρατίας. Όμως καθώς απομακρύνομαι είμαι πάντα λίγο θλιμμένη. Το να αγοράσω κάτι από αυτά και να το περισώσω έχει κάτι από τη φιλανθρωπία της αναδοχής, αλλά δεν είναι δυνατόν να τα σώσω όλα. Τα αφήνω πίσω μου απαρηγόρητα που προδόθηκαν τόσο άκαρδα και τώρα εκπορνεύονται στα παζάρια, αναγκασμένα να υφίστανται τις θωπείες άπονων χεριών. Ηθικό δίδαγμα: το δώρο φέρει πάντοτε ένα μεγάλο ρίσκο, αυτό της εφήμερης δόξας και της κατοπινής απαξίωσης, που θα το απογυμνώσει από την αίγλη του και θα το αφήσει πιο ευάλωτο απ’ όσο μπορεί ποτέ κανείς να φανταστεί.

 

οπως και να ονομαζετε ο καθενας μετα το τελος της σχεσης ολοι περνουμε το ιδιο ''ονομα''

Αντρικο: ο Μαλακας

Γυναικειο : η Πουτανα

 

lol Kits  

 

Η σκέψη μου τρέχει, ιδρώνει, πέφτει χάμου και μου προτάσει τα εξής ονόματά τα οποία μου φέρνουνε ηδονική ζαλάδα στο άκουσμά τους.

Φρειδερίκη (Pro - Χριστού - Δομινάτριχη)

Ηρώδης (Παπαρόδης στο επώνυμο) (Μeister)

χαρίκλεια (ταπεινή σκλάβα κουζίνας του Sir Κaragioz)

κούλα (περβότσουλο, περβάζι, περβγάζι κοινώς ψώλα)

Μόρα (Top και από αυτή βγήκε και το νάιτμερ διότι κάνει facesitting στο στήθος και βλέπεις εφιάλτες... βλ. πίνακα φούζελι).

Μιχάλης Μιχαήλ του Μιχαήλ (Αρχάγγελος της ταξιαρχίας των Mπόρεανς - φανταστική ενναλακτική γη στην εναλλακτική γη του Γκορ - υποτελής του Roger Korman που θα τους κάνει ταινία μπας και ησυχάσουμε)

 

Ευχαριστώ camera_obscura. Πολύ ποιητικό. Ανακριβές σαφώς, αλλά έτσι είναι εκεί στα σκοτάδια και στους θαλάμους (αν πω αερίων άραγε ο δίκης οφθαλμός θα τρεμοπαίξει ανεπαίσθητα ως τικ ασπρομάλλη μεσήλικα αξιωματικού της Geheime Staatspolizei που συγκρατεί τα νεύρα του μόλις και μετά βίας για να μην αστράψει σκαμπίλι στην μικρή αγωνίστρια της Resistance; Θα ακολουθήσω την συμβουλή σου και δεν θα το πω.)

Ας θάψουμε την Γαλλίδα αγωνίστρια και ας φέρουμε στην επιφάνεια την φιλόλογο (σαν στρινγκάκια αλλάζουν οι περσόνες, n’est-ce pas?) Θα σε απογοητεύσω καλή μου φίλη αλλά ούτε η Δωροθέα ούτε η Θεοδώρα είναι αφιερωμένες στον Θεό. Είναι δώρα προερχόμενα από τον Θεό, a fluke, το απρόσμενο αποτέλεσμα κωλόφαρδης serendipity, όποιος ψάχνει βρίσκει λέει μια τρυφερή φίλη.

Ας σε βοηθήσω και στην αποκρυπτογράφηση του μαγικού αντι-κειμένου. Ιστορικά λοιπόν δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην Αυτοκράτειρα Θεοδώρα του Βυζαντίου που βασίλευσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν φύλακας αρκούδων στον Ιππόδρομο (σας εκπλήσσει αυτό; ) και η μητέρα της εταίρα (αυτό; ) Η ίδια ήταν ηθοποιός κατ’ όνομα, shameless hussy κατ’ ουσίαν, διάσημη για τα τρελά πάρτι που οργάνωνε. Δεν δίσταζε να εμφανιστεί γυμνή στην σκηνή. Κατά την βασιλεία της έσωσε τον θρόνο του Ιουστινιανού (φαίνεται τον αγαπούσε τον μπαγάσα ή απλά προτιμούσε να ψοφήσει παρά να αποχωριστεί τον θρόνο της). Επίσης προστάτευε τις υπόλοιπες πουτανίτσες, φυσικό ήταν. Πέθανε γύρω στα 48 της χρόνια από καρκίνο. Tant pis!

Λογοτεχνικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην Ντόροθυ από το βιβλίο Μάγος του Οζ (γυρίστηκε και ταινία με εκείνο το σκατό την Judy Garland). Το επώνυμo της Nτόροθυ ήταν Gale, γιατί ανεμοστρόβιλος την έφερε και ανεμοστρόβιλος θα την πάρει και θα την σηκώσει όταν επέλθει το πλήρωμα του χρόνου. Χώρια που και ο χαρακτήρας της ήταν ολίγον tempestuous. Παρόλα αυτά η Ντόροθυ ήταν ένα καλό, αφοσιωμένο κορίτσι, που δεν έχανε ευκαιρία να αναφωνήσει: “There’s no place like home.” Και δώστου κουνούσε τα κοτσίδια της και δώστου χτυπούσε τα κόκκινα παπούτσια της κλείνοντας προσεκτικά τα ποδαράκια της.

Τέλος, θα πρέπει να μιλήσω όχι για πάγκους πλανόδιων, δεν πηγαίνω ποτέ στο παζάρι, διότι τι να κάνει μια αλεπού εκεί, αλλά για πολύτιμα αντικείμενα που αντανακλούν την αίγλη ενός χαμένου για πάντα παρελθόντος, πανάκριβες αντίκες, παλιά αυτοκίνητα που ακόμη σκίζουν, κρασί Romanee Saint Vivant Les Quatres Journaux – Grand Cru, εσοδείας 1964 βεβαίως βεβαίως (290 Ευρουδάκια αν αντέχει η τσέπη σας), αριστουργήματα του παλιού καλού κινηματογράφου, και τέλος εκείνα τα παλιά τραγούδια που τουλάχιστον είχαν ψυχή και δεν επαναλάμβαναν απλά το συνηθισμένο ρεφραίν των σημερινών εκτρωμάτων “Let’s fuck” κλπ (φτηνά κλισεδάκια θα έλεγα αν δεν φοβόμουν το τρεμοπαίζον μάτι πίσω από το μονόκλ).

Ηθικό δίδαγμα: καλλιεργείστε τα χέρια σας να μην απομακρύνονται από αυτό που αξίζει. Η θλίψη του ατόμου που απομακρύνεται από κάτι μοναδικό χωρίς να το αγγίξει, χωρίς να το πάρει για δικό του, μου ραγίζει την καρδιά. Και προσοχή. Το ρίσκο είναι πράγματι μεγάλο. Μερικά από αυτά τα αντικείμενα είναι τόσο εύθραυστα που μπορεί ξαφνικά να σπάσουν. Και τότε θα βρεθείτε, εκεί που δεν το περιμένατε, κι ενώ ξοδέψατε μια μικρή περιουσία γι αυτά, με άδεια χέρια.

Να αναλύσουμε και το όνομα του γιου μου; Κωνσταντίνος λέγεται.

 

Απίθανο το thread.

Sempre Stacatto,
οι εμπνεύσεις μερικές φορές αργούν να αποδόσουν  

Από γυναίκες,
έχω ευχαριστηθεί κρεβάτι με Ελένες,
έχω ξεμαλλιάσει μια Αγγελική, ακόμα χαίρομαι όταν το θυμάμαι,
έχει φοβηθεί το μάτι μου Μαρίες, τι επιμονή θεούλη μου!
ακούω με προσοχή τι έχουν να πουν οι Χριστίνες.

Όλα τα ονόματα αντρών μου αρέσουν.
Ακόμα και τα Αντωνάκης ο ΑΕΚαρας, ο μαλάκας με την BMW,
η κουφάλα ο φούρναρης, ο μπαγάσας ο λαχειοπώλης και άλλα τέτοια.
Όχι ότι αυτό λύνει κανένα πρόβλημα, ε;
Και ούτε έχω γνωρίσει κανέναν που να τον έλεγαν Φαρνάβαζο.
Εντάξει, έχω προτίμηση σε Κοσμά, Κυριάκο, Μηνά
και το all time classic, Παναγή.

camera obscura,
απόλαυση είσαι,
μα ανησυχώ για τη δική σου απόλαυση,
αν διαλέγεις παρτνερ με τέτοιες αναλύσεις,
τότε οι άλλοι θα περνούν υπέροχα,
ασχολείσαι τόσο μαζί τους,
που πάντα θα σε θυμούνται με λαχτάρα,
και βαθιά στοργή,
το λιγότερο.

Μ εσένα όμως, ποιος θ ασχοληθεί;

Το νικ σου παραπέμπει σε άκρως επιστημονικό
και προαναγγελθέν! μπανιστήρι.

Θέλεις πολύ το χάδι.
Το επιτρέπεις με μέτρο.
Τρελαίνεσαι να σε χαϊδεύουν πίσω απ τα αυτάκια
και σε άλλα σημεία βέβαια.
Σε ξετρελαίνουν οι κολακείες.
Όπως όλες μας.

Μισείς τα toys,
όντας ένας πολύπλοκος οργανισμός η ίδια.
Ι πάω you  

dora μου salonica,
τι δύσκολο όνομα,
ευτυχώς που είναι μόνο γιός σου.

Ο πιο αυταρχικός αυτοκράτορας στον κόσμο.
Βροντώντας το χέρι στο τραπέζι,
έστησε ένα δόγμα που διαρκεί και τη δουλειά του την κάνει.
Δεν έδινε δεκάρα για κανέναν.
Μόνο λίγο σέβας για τη μάνα του είχε, τπτ άλλο στην ψυχή.
Έθυσε και απώλεσε.
Γάμησε με την ψυχή του.
Κοινώνησε την τελευταία στιγμή.

Βασικά ήθελε να γίνει θεός.
Μόνο ισαπόστολος!
Ακόμα τον διαολίζει αυτό!

Τι θα κάνει ο γιός σου για να ισοφαρίζει τον βαρύ κλήρο;
Πολλά.

Ώρα του καλή του παιδιού!
Κοίτα να μη σπάσεις, να το χαίρεσαι.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ονόματα που Σ/σας εμπνέουν

Χαχαχα,φανταζεσαι εναν MASTER Σταυρουλινι? 

 

Εγώ πάλι δεν κοιτάζω όνομα σε μια Κυρία, αν μου βγάλει τον σκλάβο και Αγλαΐα να την λένε δεν θα με πειράξει  

 

..το παραχεσατε το θεμα...

 

αντιθετα ... πιστευω οτι ειναι απο τα λιγα νηματα που ολα τα ποστ αναφερονται σε ονοματα ....
ε τωρα οσο και να προσπαθω να δω την Αγγελικη (Νικολουλη) για σκλαβα .. δεν μου βγαινει ....