Οριζόντιος ή κάθετος ο διαχωρισμός των status στο bdsm?

Δεν ξέρω αν είμαι απλά ηδονοθήρας, νομίζω ότι είμαι περισσότερα πράγματα από αυτό.
Και να παίρνω και να δίνω, έτσι έχει νόημα το όλο πράγμα για μένα.
Πρέπει να ''χωράει'' μέσα σε στερεότυπα?
Εντάξει, τα ζήσαμε, πολλά από αυτά, τα εξαντλήσαμε κιόλας κάποιοι εξ΄ημών, so what?
Kαι είναι εντάξει όταν κάποιος έχει διαλέξει ΕΝΑΝ ρόλο για πάρτη του και είναι εύκολα διακριτός και αναγνωρίσιμος, αλλά υπάρχει πρόβλημα όταν του κάθεται σε περισσότερους τους ενός ρόλους, ή όταν το όλο πράγμα εξελίσσεται και μεταλλάσσεται?
Πρέπει ντε και καλά να έχει τίτλο? Switch? Perv? Σαδομαζοχιστής? Ηδονιστής? Kinkster? Γουοτέβα?
Μού φαίνεται λίγο αστείο αυτό, δεν ξέρω, μπορεί να είναι η δική μου ιδιοτροπία. 

 

Mε τση ρόλοι παίζουν πολλά πράματα...
Ένα από τα πολλά είναι ό,τι όλοι μας παίζουμε ρόλους για τους άλλους, το συνειδητοποιούμε ή όχι...
Οι άλλοι μας "βλέπουν" μέσα από τους ρόλους που αντιλαμβάνονται πως ενσαρκώνουμε, χωρίς κατ' ανάγκην εμείς να αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε γι' αυτούς ο ρόλος αυτός...
Αν μας βολεύει κάποιος από τους ρόλους που ενσαρκώνουμε για τους άλλους, τον παιζουμε καλύτερα (τον ρόλο)...
Για κάποιους λόγους μπορεί ο ρόλος μας να γίνει εμείς...
Όταν "γίνει" τον υπερασπιζόμαστε κιόλας...
Με βάση αυτό μπορεί να ξεκινήσει νέος κύκλος ρόλου πάνω στον ρόλο...
Και τα λοιπά και τα λοιπά...
Παλιοκατάσταση...

 

Δύο πράγματα μετράνε, κατ' εμέ αγαπητή @brenda, και μόνο:

• Να είσαι αυτή που είσαι και να είσαι εντάξει με αυτό.
• Να σε αποδέχονται αυτοί που σε ενδιαφέρει γι αυτό που είσαι.

Το GPS είναι γι αυτόν που ψάχνει το δρόμο, όχι γι αυτόν που τον έχει βρει.

 

Δεν γεμίζουν οι τίτλοι εμάς, εμείς γεμίζουμε τους τίτλους. Κι αν "ξεχειλίσουμε" από έναν τίτλο, πάμε και πιο πέρα. Κι αν εξελιχθεί και μεταλλαχθεί, πάμε παρακάτω. Όποιοι βασίζονται μόνον στην ταμπέλα, που πολλές φορές τη διαλέγουν για άλλους λόγους κι όχι γιατί τους ταιριάζει, με την ελπίδα της αυτοπραγμάτωσης, είναι συνήθως κούφιοι μέσα τους. Οι πράξεις και τα συναισθήματα μετράνε, όλα τα υπόλοιπα είναι να είχαμε να λέγαμε. Κι εσύ δεν μένεις στα λόγια και στους τίτλους  

Για τα στερεότυπα, fuck that shit. Αλλιώς διατυπωμένο, στο μνι σου.  

 

I have already and repeatedly fucked that shit, you know that! 
Πάλι καλά που κάποιοι άνθρωποι συνεννοούμαστε μεταξύ μας, νιώθω χαρά και ευγνωμοσύνη! 

 

Να σου πω...
Είμαι μια χαρά με το ό,τι είμαι.
Εδώ και καιρό, δεν με ενδιαφέρει η γνώμη των ανθρώπων που δεν εκτιμώ.
Για να εκτιμήσω κάποιον, θα πρέπει πρωτίστως να γνωριζόμαστε και να υπάρχει αποδοχή του τι είναι ο καθένας μας.
Σε ότι αφορά το GPS, θα σού φέρω ένα παράδειγμα.
Ως στραβάδι στην Αθήνα, στην αρχή πήγαινα παντού με δαύτο. Αλλά όταν πια έχω μάθει τις βασικές διαδρομές, θα΄ταν βλακεία να συνεχίσω να το χρησιμοποιώ. Αν είναι να πάω σε μία περιοχή που δεν ξέρω, το χρησιμοποιώ, όπως επίσης το χρησιμοποιώ και σαν ένδειξη, για το πόσο χρόνο θα μου πάρει να φτάσω κι έτσι νομίζω κατορθώνω να είμαι σχεδόν απόλυτα συνεπής σε κάθε ραντεβού μου σε αντίθεση με τους Αθηναίους φίλους μου, που τάχα τα ξέρουν όλα. 
Αλίμονο σ΄αυτούς που δεν κοιτάνε γύρω-γύρω τον δρόμο για να προσανατολίζονται και έχουν μόνο την πεπατημένη τους.
Το πώς δηλαδή θα χρησιμοποιήσει κανείς ακόμη και το GPS δεν είναι και τόσο μονοδιάστατο. 

 

Το σημαντικό είναι κανείς να βρίσκει την αρμονία, τη χαρά, την πλήρωση, την εξέλιξή του και να έχει τη χαρά και την τιμή τη διάρκεια της σύντομης ζωής του να τη μοιραστεί ουσιαστικά με κάποιους ανθρώπους.

Σε στερεότυπα ποτέ κανείς δε χώρεσε. Πάντα κάτι θα περισσεύει ή θα υπολείπεται... Από εκεί και πέρα, τα στάτους, οι ρόλοι μπορεί να είναι ανάμεσα σε άλλα πράγματα τα εξής, πιθανώς υπάρχουν και άλλα γράφω λίγο εκ του προχείρου:

-τρόποι για να γνωρίσουμε καλύτερο τον ηδονιστικό εαυτό μας και τους άλλους
-εργαλεία για να φτάσουμε κάπου που διαισθανόμαστε θα μας πάνε παραπέρα
- η εξωτερική έκφραση του ακριβώς τί νιώθουμε ως αρμονικό και ηδονικό με τη φύση μας άρα λυτρωτικό και εξελίξιμο
- ταυτότητες που πήραμε ή κάποιοι άλλοι μας έδωσαν για ένα διάστημα και πλέον δεν μας κάνουν
- αναγνωριστικά σημάδια που στέλνουμε εκεί έξω για το τί θέλουμε να ελκύσουμε και να ζήσουμε

Μιλώντας μόνο για Εμένα θα πω ότι αφού έκανα ένα σωρό περάσματα από τον ευρύτερο χώρο του ηδονισμού, όντας και παραμένοντας ηδονίστρια, και αφού πάλεψα να καταλάβω τι σόι πράγμα ήταν το bdsm ξεκινώντας και από μία θέση υπό/s λόγω συγκυρίας και κατόπιν συνειδητής επιλογής να ταξιδέψω αυτόν το δρόμο κρίνοντας ότι όσα ζόρια και αν θα τράβαγα ήταν σε εκείνη τη φάση απαρραίτητα μιας που υπήρχαν πράγματα που θα μπορούσα να λύσω μέσα από αυτόν, όταν έφτασε η ημέρα που ανοίξαν οι ουρανοί και είδα μπροστά Μου το Γυναίκα Κ, δεν υπήρξε έκτοτε για Εμένα ούτε στενός κορσές, ούτε στερεότυπο, ούτε κατάρα που κάπως έπρεπε να ξεφορτωθώ, ούτε περιορισμός, ούτε περιχαράκωση, ούτε καταπίεση, ούτε ζόρι, ούτε προσπάθεια, ούτε κόπος, ούτε τίποτε από όλα αυτά. Ήταν απλά η μαγική στιγμή που ήρθαν όλα και έδεσαν, κούμπωσαν και τακτοποίησαν και όποια κομμάτια του δικού Μου σύμπαντος υπήρχαν ακόμα ως ερωτηματικά, χαοτικά, δυσλειτουργικά, ξεκαυλωτικά, προβληματικά και σπατάλη χρόνου, ενέργειας και δυνάμεων.

Το στάτους αυτό το φέρω με χαρά ως ό,τι πιο ταιριαστό κι απελευθερωτικό για Εμένα. Δεν αναρρωτήθηκα ποτέ γι αυτό ενώ μπορεί να αναρρωτιόμουν χίλιες φορές με χίλιες δυο αμφισημίες και αντιφάσεις για οτιδήποτε άλλο ως προσδιορισμό. Οπότε Μου ταιριάζει και Με εξυπηρετεί. Οπότε όλα καλά και κάλλιο αργά παρά ποτέ, μιας που τουλάχιστον Εγώ, αν είχα καταφέρει να κάνω αυτό το κλικ νωρίτερα θεωρώ θα είχα γλιτώσει και Εμένα και κάποιους συντρόφους Μου από διάφορες ταλαιπώριες... Το γιατί δεν το έκανα είναι καθαρά θέμα προσωπικής κουβέντας με τον εαυτό Μου. Αν σκέφτομαι ότι μία ημέρα μπορεί να αλλάξουν οι ανάγκες άρα και ο προσδιορισμός Μου; Ποτέ μην πεις ποτέ, λένε. Εδώ και αρκετά χρόνια, δεν έχουν αλλάξει και δεν το βλέπω και να αλλάζουν γιατί όταν κάτι λειτουργεί αρμονικά κι εξελικτικά γιατί να το χαλάσεις;

Υπό αυτήν την έννοια και λόγο καθαρού προσωπικού "συμφέροντος", νιώθω αρμονικά και ταιριαστά επίσης όπως είναι και λογικό με υπό που νιώθουν ότι το στάτους αυτό είναι σε αρμονία με τον εαυτό τους, όπως και με Κ που έχουν το ίδιο βίτσιο της ανάγκης να είναι Αφέντες/Αφέντρες, Ιδιοκτήτες και να παραλαμβάνουν όλον τον έλεγχο. Οπότε το Μ/s και παρόμοια θέματα όσο και να αναλυθούν και να υπεραναλυθούν, πάντα Μου προκαλούν το ενδιαφέρον γιατί είναι ο "τομέας" δράσης κι έκφρασης, η χώρα που επιλέγω να ζω....

Α.

 

Ναι, δεν είναι, ωστόσο αν δεν γνωρίζεις που θες να πας ελάχιστα μπορεί να σε βοηθήσει το που είσαι.

Αν ξέρεις που είσαι και ξέρεις που πηγαίνεις με ή χωρίς GPS θα τα καταφέρεις.

Μπορεί πιο αργά ή πιο δύσκολα χωρίς GPS αλλά θα τα καταφέρεις.

Και στη ζωή είναι το ταξίδι που αξίζει.

 

Τα status τελικά είναι μόνο ένας μπούσουλας για το τι θέλει ο καθένας κι εκεί έχουν σημασία. Να ξέρεις δηλαδή τι υποστηρίζει ότι θέλει αυτός με τον οποίο μιλάς. Και λέω "υποστηρίζει", γιατί τα status μπορεί να είναι μια εξωτερική δήλωση, αλλά η δήλωση μπορεί να γίνεται για άλλους λόγους κι όχι για τις επιθυμίες που πραγματικά κρύβονται από πίσω.

Θυμάμαι ένα γνωστό μου που δηλώνει Master και που μετά από χρόνια μου ξεφούρνισε με απόλυτη φυσικότητα ότι "εμένα δεν με ενδιαφέρει να κάνει κάτι η άλλη επειδή το θέλω εγώ, με ενδιαφέρει να κάνει κάτι μόνο επειδή το θέλει η ίδια". Όταν του είπα ότι αυτό που μου λες σημαίνει ότι δεν είσαι Master, και Top με δυσκολία θα σε χαρακτήριζα, η απάντησή του ήταν η εξής: "Το ξέρω, αλλά γιατί να το αλλάξω; Ωραίο δεν ακούγεται το Master?" Η δική μου, εντελώς εγωιστική, στάση ήταν ότι ευτυχώς οι απανταχού μαστεράδες έχουν πάψει εδώ και καιρό να αποτελούν δικό μου πρόβλημα, οπότε δεν πα να δηλώνεις ό,τι θες. Κοίτα μόνο να μπορείς να συνεννοηθείς και να μην τραβάς τα υ χωρίς λόγο και αιτία.

Επιπλέον, δεν είναι λίγοι οι Doms ή Tops ή ακόμα και Masters, που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την Γυναικεία Κυριαρχία- και κάποιοι απ' αυτούς που έχουν πειραματιστεί και την έχουν δοκιμάσει και τους έχει αρέσει. Θα τους ταίριαζε άραγε περισσότερο το status του switch? Και τι σημασία έχει αν δεν το δηλώσουν στο φόρουμ, αφού το ζουν στην πραγματικότητα;

Επιχειρώντας να απαντήσω στα ανωτέρω και ξεκαθαρίζοντας ότι πρόκειται για προσωπικές παρατηρήσεις κι όχι για επίσημη στατιστική μελέτη, θα στεκόμουν στα εξής σημεία:

1. Το στάτους δεν είναι συμβόλαιο. Μπορεί να αλλάξει ο άνθρωπος και μαζί κι οι επιθυμίες του. Δεν σημαίνει αυτό ότι είναι προβληματικός ή ότι δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του. Ίσως τα έχει καλύτερα με τον εαυτό του από άλλους, αφού δεν τον περιορίζει. Στην ίδια βάση, ένας άνθρωπος σπανίως είναι μονοδιάστατος. Μπορεί να έχει κάτι συγκεκριμένο που του ταιριάζει περισσότερο, μπορεί όμως να κρύβει και περισσότερες επιθυμίες και να θέλει να δοκιμάσει κι άλλα πράγματα. Έτσι, εκτός από τα κλασσικά εικονογραφημένα, έχουμε δει υ με σαδιστικές τάσεις και Κ με μαζοχιστικές τάσεις και Κ χωρίς σαδιστικές τάσεις και περβ με κυριαρχικές τάσεις και σουΐτς με σαδομαζοχιστικές τάσεις και περβ με σουΐτς τάσεις και φετιχιστές που κάνουν rope bondage, και πάει λέγοντας. Τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς; Θα τους κλείσουμε σε ένα κουτί; Προσωπική υπόθεση του καθενός είναι τελικά.

2. Υπάρχει στις συνειδήσεις πολλών, ο κάθετος διαχωρισμός των στάτους, δηλαδή τα υποτακτικά στάτους τα μετράνε πολλοί ως κάτι "λιγότερο" ή "κατώτερο" ή, ακόμη χειρότερα, θεωρούν ότι έχουν την άδεια για να συμπεριφερθούν σε κάποιον ως κάτι "κατώτερο". Αποστρέφομαι αυτή την άποψη και τα αποτελέσματά της τα έχω δει και δεν είναι όμορφα. Αλλά τελικά ο κάθετος διαχωρισμός υιοθετείται από πολλούς και αυτό φαίνεται τόσο από τις τοποθετήσεις εντός φόρουμ, όσο και από το συσχετισμό τους εκτός φόρουμ, για όσους βέβαια δεν ζουν το βδσμ μόνο φαντασιακά. Δεν μιλάω, προφανώς, για συμφωνημένη ανισότητα εντός βδσμ πλαισίου που αφορά μόνο τα μέλη, αλλά για γενικότερες αντιλήψεις υποτίμησης που περιλαμβάνουν όλους όσους δηλώνουν υ, χωρίς συναίνεση, ίσως και χωρίς σχέση- κάποιες φορές χωρίς να έχουν ούτε μια ελάχιστη επαφή. Απαράδεκτα, για μένα, πράγματα.

3. Υπήρχε από παλιά και εξακολουθεί νομίζω να υπάρχει μια ένταση για το αν κάποιος σχετίζεται με μεταβίβαση ισχύος ή όχι. Κοντεύουμε να τη βγάλουμε να τη μετρήσουμε, την υποτακτικότητα και την κυριαρχικότητα του καθενός, και δεν μου βρίσκεται και σχετικός χάρακας. Η δική μου αντίληψη είναι ότι ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών υποτίθεται ότι κάνουμε εδώ μέσα, ας κοιτάξει καθένας το δικό του το τσαρδί στα υπόλοιπα. Live and let live.

4. Για κάποιον λόγο τα στάτους διεκδικούνται από πολλούς ως άλλα βραβεία και παράσημα. Εδώ θα πω μόνο ότι όσο προσπαθεί κάποιος με νύχια και με δόντια να αποδείξει ότι είναι κάτι, τόσο πιο σπάνια είναι όντως στην πραγματικότητα. The lady- or the gentleman- doth protest too much, methinks, που είπε κι η Γερτρούδη.


Και για να απαντήσω ευθέως στην ερώτηση του νήματος, κάνω οριζόντιο διαχωρισμό και ποτέ κάθετο. Ο άνθρωπος κάνει το στάτους, όχι το στάτους τον άνθρωπο.

 

Αυτό το τελευταίο, λέω να το κορνιζάρω, ή να το βάλω υπογραφή, να μην το ξεχνάμε.
Συμφωνώ μέχρι τελείας σε ΟΛΑ όσα λες και τα λες όμορφα, γλυκά, βιωματικά.
Το πόσο σε αγαπώ, μπορεί να συγκριθεί μόνο με το πόσο σε εκτιμώ, είσαι τόσο ευθύβολη και απολαυστική, μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου, πού το καθιστά δυσδιάκριτο... 

 

Αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου  

 

Τα οποιαδήποτε στάτους κι εδώ κι αλλού είναι ένα πολύ αστείο θέμα...
Εξηγούμαι...
Σε μια κοινωνία, σε ένα "παγκόσμιο χωριό", σε μια φάση που είναι πρακτικά αδύνατο να αντιληφθεί και να καταλάβει κάποιο άτομο το "τι εστί βερύκοκο", υπάρχει έντονη η τάση της στροφής στα "σ'ιγουρα".
Είναι μια φυσική, κατά κάποιο τρόπον, άμυνα απέναντι στο επικείμενο "άγνωστο"...
όλες αυτές οι "επιστροφές" έχουν και απίθανα ξεκούσουνα, πλην απολύτως προβλεπόμενα, παρατράγουδα, όπως εθνικισμούς, ρατσισμούς, φασισμούς, αποκλεισμούς, απομωνοτισμούς, στρουθοκαμηλισμούς κλπ...
Στο πλαίσιο αυτής της αντίληψης, πολλά άτομα επανατοπροσδιορίζουν ή συμπληρώνουν την έννοια του ανήκειν κατά το δοκούν, κάτι σαν καταφυγή και μακριά παό τον κώλο μας κι όπου θέλει ας είναι...

Τα πιο εύκολης, εύπεπτης και στρογγυλεμένης και με μεγάλη απόδοση "νέα" ανήκειν είναι κάτι σαν τα:
Μελετητής παρτούζας αρχαίων πολιτισμών με εξωγήινους, ο "ψεκάζουν τ' αερόπλανα όλους μας", ο "μένουμε Ευρώπη", ο "δεν μένουμε Ευρώπη", ο "καλή καρδιά", ο μικρός εξερευνητ'ης συνομωσιών, ο "μού αρέσει αυτό που σημαίνει εκείνο" και τέτοια...

Τι κοστίζει ένα "στάτους" οπουδήποτε από εδώ έως σε φόρουμ για γραμματόσημα, κάτι σε "μέγας συλλέκτης", ας πούμε...
Για ένα ανέξοδο, αβλαβές , αθώο ανήκειν ρε γαμώτο...