Ουρλιαχτό

Απάντηση: Ουρλιαχτό

Δε μπορώ να σας περιγράψω δική μου εμπειρία διότι ποτέ δεν πόνεσα τόσο. Ούτε μπορώ να αναφερθώ σε άλλους που ούρλιαξαν μπροστά μου καθώς δε μπορώ να μπω στη δική τους θέση. Θέλω απλά να σχολιάσω το πόσο όμορφα γράφετε οι περισσότεροι/ες εδώ. Χαίρομαι πραγματικά που έγινα επιτέλους μέλος ενός φόρουμ όπου εκτός το ότι ασχολείται με ένα αντικείμενο που με ενδιαφέρει, οι γράφοντες φαίνεται να έχουν ένα αξιόλογο επίπεδο παιδείας όπως επίσης έχουν και κάτι να πουν. Να είστε όλοι και όλες καλά!

 

Απάντηση: Ουρλιαχτό

δεν υπαρχει χειροτερο ουρλιαχτο απο αυτο τις απολυτης σιωπης
αφτο ποθ δηλωνει μονο με τα ματια τον πονο....

 

Ουρλιάζω κατά καιρούς μέσα στον ύπνο μου... δε θυμάμαι ποτέ την αιτία! Αλλά μετά το ουρλιαχτό αισθάνομαι μια απίστευτη γαλήνη..

 

Απάντηση: Ουρλιαχτό

Ανάλογα με την ένταση και τη χροιά, η κραυγή δημιουργεί ισχυρά συναισθήματα και στους ακροατές της.


Αυτή είναι η καλύτερη metal κραυγή που έχει βγει από γήινο στόμα (Eric Adams).
Ο Orson Welles «προλογίζει».

 

οταν επαναφέρανε το αγκώνα μου στην θέση του δυο γιατροί...η κραυγή μου αποτυπώθηκε στα πρόσωπα των ανθρώπων που ήταν στον διάδρομο του νοσοκομείου και με κοιτούσαν με συμπόνια οταν με μετέφεραν μετα με το αναπηρικό καροτσάκι.

 

Ειπάμε ,ειναι κάυλα το ουρλιαχτό της ηδονής
scream for meh

 

Αρκετές φορές στο αυτοκίνητο, ως μοναδική λύση για να συνέλθω γρήγορα και να συνεχίσω το ταξίδι μου.

Πιο σπάνια, όταν μπαίνεις με τον καφέ στο δωμάτιο και ξφανικά συνηδειτοποιείς ή καλύτερα έχεις την πλάνα εντύπωση με τη μορφή συνείδησης ότι τις τελευταίες μέρες/μήνες/χρόνια ελάχιστα άλλαξαν

 

Μια κραυγή παρατεταμένη σκοτεινή δίχως ήχο.
Τα συρματοπλέγματα της λογικής παραβιασμένα.
Οι σκέψεις ουσίες τοξικές, ατίθασοι λαθρεπιβάτες
Του μυαλού νεκρώνουν κάθε μου κύτταρο
Προκαλώντας την αποσύνθεση της λογικής.

Χαμένος ιχνηλάτης αναζητώ συνδετήρες σκέψεων,
Αποκομμένος μέσα σε μια σκοτεινή παραλία, βυθίζομαι
Σ’ έναν κόσμο υγρό. Μνήμες κοράλλια ενδόμυχα,
Κυριεύουν το βυθό του νου υπονομεύοντας τη λογική.
Δαιμονικά, Ουρλιαχτά σιωπής, κάπου αλλού φωνές.

Σκέψεις που δραπετεύουν και γίνονται σκιές,
Αλόγιστες επιθυμίες του χθες κι αυτές μέχρι
Το χάραμα. Μετά χάνονται με μιας, όχι στο φως,
Στο αύριο, μαζί με τους περαστικούς μέσα
Σε μια πόλη που τους αναζητά για να τραφεί…

Ουρλιαχτά σιωπής -GoldenAngel​

 

Ουρλιάζω/ ξεσηκώνω τον κόσμο όταν με πλησιάζει σκύλος και όταν νιώθω ότι κάποιος προσπαθεί να μου βουτήξει το κεφάλι στη θάλασσα.

 

Απάντηση: Ουρλιαχτό

Μια φορά ούρλιαξα αληθινά... Θυμαμαι τα πνευμόνια και ο λαιμός μου να ξεσκίζονται. Και για αρκετό καιρό αργότερα... το εσωτερικό γρατζούνισμα του λαιμού... Έκτοτε δεν ξαναέφερα ποτέ τον εαυτό μου σε αυτή τη δυσάρεστη θέση...

 

φοβιτσαρια:lol2:

 

ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΘΟΡΥΒΟΥ, ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ, ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΜΙΑΣ ΤΡΕΛΑΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ.... ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΩ ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ!!! -GABRIEL GARCIA MARQUEZ-

---------- Post added at 10:50 ---------- Previous post was at 10:48 ----------

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΣΙΩΠΑΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΤΕ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΟΤΙ ΤΟΥ "ΜΙΛΑΣ" ΣΚΛΗΡΑ.....ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ Σ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΜΙΚΡΟΣ