Ο Βέλγος ημίαιμος (Μια ανάμνηση που φέρνει χαμόγελο)

Ας πούμε ότι ήταν καθημερινή και ας πούμε ότι ήταν απόγευμα. Ας πούμε ότι είχε περάσει εκείνη η περίοδος άκρατης επιφυλακτικότητας προς αυτήν που με έκανε να την βλέπω πιο συχνά από ότι μια φορά την βδομάδα όπως την Παρασκευή ή το Σάββατο. Όμως, χωρίς ας πούμε, είχε περάσει η περίοδος επιφυλακτικότητας του μαύρου ημίαιμου βέλγου σκύλου της προς το πρόσωπό μου. Εκείνη η περίοδος που τον κράταγε δεμένο δίπλα από το τρίποδο ζωγραφικής και μου γαύγιζε και πάλευε να σπάσει την αλυσίδα του κάθε φορά που ακουμπούσα εκείνην είχε περάσει στα σίγουρα (μια φορά το είχε κάνει μάλιστα θυμάμαι, όχι να σπάσει την αλυσίδα αλλά να απελευθερωθεί σωριάζοντας και το τρίποδο κατά γης!) .


Και μετά από αυτήν την περίοδο, όποτε ανέβαινα τις σκάλες για το διαμέρισμά της άκουγα το μαύρο κτήνος να γρατζουνά την εσωτερική πλευρά της ξύλινης πόρτας και όταν αυτή άνοιγε, αυτός στεκόταν όρθιος στα δυο του πισινά πόδια, με την ουρά του να πηγαίνει πέρα δώθε και την γλώσσα του έξω, μια να στηρίζεται στο στήθος μου με τα μπροστινά του πόδια και μία να χοροπηδά σαν βλαμμένο γύρω μου. Αυτή η οικειότητα με τον σκύλο της, μου χάρισε όμορφες στιγμές, ανέμελες, αλλά επίσης και τραγελαφικές σκηνές «bdsm»,γιατί ο βέλγος δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο και μπερδευόταν και φαινόταν το μπέρδεμα στα μάτια του καθώς είχε ένα βλέμμα του στυλ: « την χτυπάει θα ορμήσω και δε θα του μείνει δέρμα όμως…τι σκατά…της αρέσει πφφ; Τι να κάνω;» και αυτό που έκανε πάντα ήταν να είναι κάπου εκεί τριγύρω.

Αλλά ας γυρίσω σε εκείνη την ας πούμε καθημερινή.
Η πόρτα ανοίγει.
Με υποδέχεται με μια αγκαλιά και αυτή και ο βέλγος.

-Σου έφερα τριαντάφυλλα!
-Αχ τι καλός που είσαι…

Χαμογελώ.

-Μη βγάζεις γρήγορα συμπεράσματα, τα τριαντάφυλλα είναι αρκετά πρακτικά
-Ωχ (ωχ που ακούστηκε σαν «κατάλαβα τι εννοείς»)

Καθόμαστε.

Γνώριμο σκηνικό. Μουσική, ένα μπουκάλι κρασί στο τραπέζι, τασάκι, 2 ποτήρια, χαμηλός φωτισμός. Μια κουβέντα, μια αγκαλιές και φιλιά και κλασικά σε κάθε επαφή το μαύρο κτήνος έχωνε την μουσούδα του ανάμεσα μας με το ύφος:
« Γεια!! Και εγώ σας αγαπώ, και εγώ αγκαλιά και εγώ και εγώ!!» και ανέβαζε το πόδι του στον καναπέ.

-Κάτσε κάτω ρε βλάκα του έλεγα χαμογελαστός και του έπιανα την μουσούδα και τον έσπρωχνα κάτω. Βέβαια ο βέλγος το παίρνε σαν παιχνίδι αυτό και δώστου πάλι τα ίδια μέχρι που η διάθεση μας για αυτόν και το παιχνιδι του μειωθεί και αντίστροφα η διάθεσή μας να πηδηχτούμε ανέβει και συνεπώς απλά τον αγνοούσαμε και αυτός ξενέρωνε και άραζε στο πάτωμα ξεφυσώντας ή τράβαγε να πάει να κάτσει κάτω από το κρεβάτι.

- Πάμε μέσα; Αναστέναζε στο αυτι μου
- Ναι
(από πίσω ο σκύλος κλασικά να μας ακολουθεί)
-Στα τέσσερα

Γδύνετε και μένει με τα εσώρουχα.Κάθετε στα τέσσερα πάνω στο κρεβάτι, βάζω το χέρι μου πάνω στο ξυρισμένο μουνί της, και χώνω ελάχιστα το ένα δάχτυλό μου μέσα της απλά για να δω αν είναι υγρή.

Είναι.

Με τα δυο δαχτυλά μου σφίγγω την κλειτορίδα της και με το μεσαιο δάχτυλο αρχίζω να την χαϊδεύω, να την πιέζω, να την αφήνω χαιδεύοντας το μουνί της και μετά πάλι από την αρχή και ανάκατα. Το άλλο χέρι διαδοχικά χαϊδεύει τα κολομέρια της. Ξέρει ότι θα ξεκινήσει αλλά δε ξέρει το πότε, ούτε εγώ επίσης, δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει προγραμματισμός.

Ξεκινά.

Το ένα χέρι την χαιδεύει στο μουνί και το άλλο την χτυπά στα κολομέρια. Χωρίς σειρά, στην αρχή λίγο σιγά με αργό ρυθμό και μετά άλλοτε δυνατά, άλλοτε σιγά, άλλοτε με αργό ρυθμό και άλλοτε απανωτά με το ένα χέρι όμως πάντα στο μουνί της. Χωρίς πρόγραμμα πάντα, προσπαθώ να ακούσω το σώμα της, το ρυθμό της ανάσα της για να μάθω για το επόμενο χτύπημα πώς θα ναι. Θυμάμαι που μου είχε πει « ο,τι θες, αφού ξέρεις ότι όχι δε σου λέω» το προσπερνώ γιατί είμαι μέσα στην κατάσταση.

Ο μαυρος περιφέρεται αμήχανα, στο δωμάτιο, τον σπρώχνω από την μουσούδα αλλά αυτήν την φορά ξέρει ότι δεν είναι παιχνίδι. Φεύγει. Παέι στο σαλόνι.

Την σηκώνω από τα μαλλιά. Της φοράω εκείνη την μαύρη μάσκα στα ματια της, την ξαναστείνω στα τέσσερα. Παίρνω από την βιβλιοθήκη τα τρία τριαντάφυλλα και θυμάμαι αυτό που είπα στον ανθοπώλη.. «δε χρείαζεται να βγάλετε τα αγκάθια». Τα ακουμπάω στα κόκκινα πλέον κολομέρια της, τα χαϊδεύω με αυτά.

Και Ξεκινά.

Τα ροδοπέταλα πετάγονται στο αέρα, η πρώτη σοβαρή κραυγή βγαίνει από το στόμα της. Ο βέλγος μπαίνει στο δωμάτιο και κοιτά, τον παρατηρώ. Σε κάθε χτύπημα κάνει ένα δισταχτικό βήμα να αναμιχθεί στην κατάσταση. Η δεκτικότητα της, τον κρατά πίσω αλλά πάντα σε επιφυλακή αλλά νόμιζα. Βλέπετε ποτέ δεν είχα σκύλο και δε τα ξέρω καλά, για άλλο λόγο καθόταν εκεί ο μπαγλαμάς!

Χτυπάω και ξανά, βλέπω αυτό που δημιουργώ, κόκκινες γραμμές κόκκινες πληγές να στάζουν αίμα σε κόκκινο φόντο. Την γαμώ για λίγο, κρατώντας τα κλαδιά πλέον από τα τριαντάφυλλα. Τον βγάζω από μέσα της και ξαναρχίζω το χτύπημα. Και μετά ξανά. Γίνετε εναλλάξ. Ο βέλγος εκεί, να έχει την ίδια συμπεριφορά.

Αρκετά. Την γυρνώ ανάσκελα. Κρατάω ακόμα τα κλαδιά, σκύβω από πάνω της, αρχίζω να την φιλώ, να χαϊδεύω με το ελεύθερο χέρι μου το κορμί της. Είμαι καυλωμένος τόσο που αφήνω τα κλαδιά στην άκρη του κρεβατιού για να ασχοληθώ και με τα δύο μου τα χεριά με το κορμί της και σκέφτομαι ότι θα ασχοληθώ μετά με τα βυζιά της με τα κλαδιά, αλλά ο βέλγος είχε άλλα σχεδια…

Πραγματικά δε πρέπει να πέρασαν ούτε 2 δευτερόλεπτα από την στιγμή που άφησα τα κλαδιά στο κρεβάτι, δεν πρόλαβα ούτε καν να ακουμπήσω το κορμί της και με τα δύο μου χέρια και ο μαύρος βέλγος με μια αστραπιαία κίνηση αρπάζει τα κλαδιά με το στόμα του και πηγαίνει γρήγορα προς το σαλόνι κουνώντας χαρωπά την ουρά του.

«Όχι ρε πούστη μου σκέφτομαι, δε παίζει αυτό!»

Περίμενε της λέω, και πάω προς το σαλόνι και βλέπω τον μαύρο να έχει αράξει στο πάτωμα και να απολαμβάνει το δάγκωμα των κλαδιών και να με κοιτα με ένα βλέμμα και καλά δε τρέχει τίποτα! «όλα καλά; Εγώ εδώ μασουλάω κάτι κλαδιά που βρήκα, δε πιστεύω να τα θελες ε;»
Χαμογελώ..και σκέφτομαι «ραν-ταν-πλαν έπρεπε να σε λέγαν εσένα ρε μούργο!»

Και επιστρέφω στο δωμάτιο για έναν αξιοπρεπέστατο έρωτα.

 

Απάντηση: Ο Βέλγος ημίαιμος (Μια ανάμνηση που φέρνει χαμόγελο)

ομορφο..

 

Απάντηση: Ο Βέλγος ημίαιμος (Μια ανάμνηση που φέρνει χαμόγελο)

 

 

 

(ας πούμε...)

 

Βουτάει και μαστίγια; Αν ναι, μια χαρά μας βολεύει  

 

Απάντηση: Ο Βέλγος ημίαιμος (Μια ανάμνηση που φέρνει χαμόγελο)

Όμορφο και δεν έχει κτηνοβασία  

 

Γλυκύτατο... 

 

βδσμ-ευθυμογράφημα θα έλεγα  

ps.για ξαναπέστο, "βδσμ-ευθυμογράφημα"

 

Απάντηση: Ο Βέλγος ημίαιμος (Μια ανάμνηση που φέρνει χαμόγελο)

Ωραία ιστορία  

 

Απάντηση: Ο Βέλγος ημίαιμος (Μια ανάμνηση που φέρνει χαμόγελο)

όμορφη γραφή

 

Απάντηση: Ο Βέλγος ημίαιμος (Μια ανάμνηση που φέρνει χαμόγελο)

  τέλειο ήταν!

 

Απάντηση: Ο Βέλγος ημίαιμος (Μια ανάμνηση που φέρνει χαμόγελο)

Ωραίο!!