Ο Δεκάλογος του σωστού σκλάβου

Τον αγαπητό κύριο Maslow τον γνωρίζω αρκετά καλά, το θέμα είναι όμως κατά πόσο μια ανάγκη που υπάρχει π.χ. στο love/belonging μπορεί να μεταπηδήσει στο safety ή στο physiological needs... Εκεί είναι που δημιουργείται το πρόβλημα. Άλλωστε καλή μου Αλίκη, το να εκπαιδεύσεις κάποιον δεν είναι κάτι τρομερό, το δύσκολο κομμάτι είναι να κυριαρχίσεις πάνω του, μέσα στο μυαλό του, στην ψυχή του, και για να το πραγματοποιήσεις πρέπει να κάνεις και τα "θέλω" του, και να πραγματοποιήσεις και τις υποσχέσεις που έδωσες στον άνθρωπο κατά τη δημιουργία της σχέσης. Δε φαντάζομαι να έκανες μια σχέση ποτέ σου που να την απάτησες γιατί πολύ απλά βαρέθηκες, ε; Στο επίπεδο αυτό που δεσμεύεσαι, πολύ απλά κάτι τέτοιο ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ για τον απλούστατο λόγο οτι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ψυχές και συναισθήματα τα οποία πολύ απλά τρέχουν και δε φτάνουν όταν αφεθούν ελεύθερα (όπως π.χ. σε μια σχέση M/s που είναι άκρως δυνατή και πολλαπλασιάζει τα συναισθήματα και το δέσιμο όπως μια εκθετική συνάρτηση.

 

Σε αντίστοιχο επίπεδο και με άλλες έννοιες, τα ίδια προβλήματα υπάρχουν και σε vanilla σχέσεις. Τελικά νομίζω οτι το ερώτημα είναι αν είναι κανείς απλός ηδονιστής (και όχι απαραίτητα player -- ακόμα και σε μόνιμες σχέσεις η σύμβαση είναι το απλώς "να την περνάμε καλά" και τίποτα πέραν αυτού) ή είναι διατεθειμένος να παλέψει για μια σχέση ουσιαστικής και βαθύτερης επικοινωνίας όπου πέραν της κάλυψης των επιφανειακών αναγκών, προσδοκά και παλεύει η σχέση να κάνει αμφότερους βαθύτερα και σε μακροπρόθεσμη βάση ευτυχισμένους. Στη δεύτερη περίπτωση το "να πραγματοποιήσεις και τις υποσχέσεις που έδωσες στον άνθρωπο κατά τη δημιουργία της σχέσης" είναι απαραίτητη προϋπόθεση.

Χωρίς να κρίνω τη μεν ή τη δε επιλογή, το τι διαλέγουμε να ζούμε είναι θέμα χαρακτήρα και επιλογών βάσει των αναγκών και των δυνατοτήτων μας. Απαραίτητη προϋπόθεση -- να ξέρουμε τι θέλουμε και να ξεκαθαρίζουμε εξ΄ αρχής στον άλλον τι είδους σχέση μας ενδιαφέρει.

​

 

Αυτό που κυρίως εννοούσα όταν έλεγα ότι ο σκλάβος είναι ευτυχής όταν είναι ανιδιοτελής, είναι ότι ο σκλάβος αυτός κάνει ότι κάνει για την ευχαρίστηση ή την εξυπηρέτηση του Αφέντη του και μόνο. Από κει αντλεί την δική του ικανοποίηση. Όταν κάνει κάτι ή απέχει από κάτι που ως μη σκλάβος θα ήθελε, επειδή προέχει γι αυτόν να ακολουθήσει τις εντολές του Αφέντη του, το κίνητρό του δεν είναι απώτερο ή μελλοντικό. Ενεργεί τώρα και για το τώρα. Δεν έχει την ιδιοτέλεια να σκεφτεί «θα κάνω αυτό που δεν μου αρέσει σήμερα και ας περνάω άσκημα, για να έχω μεγαλύτερες πιθανότητες να μου βάλει ο Αφέντης μου κολλάρο σ ένα μήνα ή για να μου δώσει τον οργασμό που χρειάζομαι αργότερα».

Το ότι ο σκλάβος δεν μεταθέτει την ευτυχία του στο μέλλον αλλά ζει στο παρόν σημαίνει ότι είναι ανιδιοτελής αλλά και ότι ξέρει να φροντίζει τον εαυτό του γιατί βλέπει (και οφείλει να βλέπει) αν είναι ευτυχισμένος ή όχι τώρα και αναλόγως να πράττει σύμφωνα με τις διαδικασίες...

Ο σκλάβος έχει ανάγκες, δε νομίζω να το αρνείται αυτό κανείς σε τούτο το φόρουμ, προσδοκίες άγνωστες στον Αφέντη του και μη ελεγχόμενες από Εκείνον δεν έχει.

Αυτή η οπτική ενδεχομένως να μη συμπίπτει με την οπτική της Ms. Aliki όταν έγραψε περί ανιδιοτέλειας, είναι όπως το σκέφτηκα.

 

Η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό είναι το "μπα"?  

Αλλά μετά αναρωτήθηκα γιατί να κολλήσω σ΄ αυτό μια και είναι ξεκάθαρο πως ποτέ δεν μπόρεσα να κατανοήσω ή να αποδεχτώ τις απόψεις των "δημοκρατικών" κυριαρχικών σε όλα γενικότερα.

Ζήτω η διαφορετικότητα!