Ο Διπλός καθρέφτης

ii Δοκτωρ Χιτσινς

Ο Δρ.Χιτσινς έκλεισε την πόρτα του δωματίου πίσω του και στάθηκε βγάζοντας με την σειρά το χειρουργικό σκουφί, την μάσκα και τέλος τα γάντια. Τα έκανε όλα μαζί ένα μικρό κουβάρι μεταξύ τους και τα κράτησε μέσα στο δεξί του χέρι.

Παρέμεινε ακίνητος για κάποια δευτερόλεπτα μέχρι τα μάτια του να συνηθίσουν τον χαμηλό φωτισμό του δωματίου ο οποίος προερχόταν από το αναμμένο μόνιτορ επάνω στο γραφείο του.

Όταν πλέον έβλεπε τα αντικείμενα στο δωμάτιο προχώρησε προς το γραφείο του, και χωρίς να κοιτάξει, άφησε το κουβάρι να πέσει μέσα σε ένα καλάθι σκουπιδιών που είχε στο πλάι του γραφείου καθώς περνούσε από δίπλα.

Με πολύ ήρεμες και συγκεκριμένες κινήσεις, σαν να μην θέλει να δημιουργήσει θόρυβο, τράβηξε την καρέκλα του προς τα πίσω και κάθισε.

Κατεύθυνε το βλέμμα του σε μια κορνίζα με μια φωτογραφία που εικονιζόταν μια γυναίκα ασιατικής καταγωγής περίπου 30 χρονών με ένα παιδί περίπου 3 χρονών στα χέρια της. Η φωτογραφία ήταν τραβηγμένη σε κάποιο δάσος καθώς φαίνονταν μεγάλα δέντρα στο φόντο. Η γυναίκα στη φωτογραφία φαινόταν πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη, το οποίο γινόταν εμφανές από το χαμόγελό της και τα μάτια της που κοίταζαν το μικρό παιδί στα χέρια της.

Ο Δρ.Χίτσινς άπλωσε το χέρι του και έφερε την κορνίζα με τη φωτογραφία κοντά του. Για λίγα δευτερόλεπτα παρέμεινε ακίνητος να την κοιτάει και μετά πέρασε τα δάχτυλα του ελεύθερου χεριού του πάνω από την φωτογραφία, χωρίς να την ακουμπήσει, σαν να χάιδευε την γυναίκα και το παιδί.

Στάθηκε για λίγα ακόμα δευτερόλεπτα να κοιτάει την φωτογραφία και την ακούμπησε ακριβώς στην θέση που ήταν. Την παρατήρησε λίγο ακόμα και αφού βεβαιώθηκε ότι είναι ακριβώς στη θέση που ήθελε, γύρισε προς το μόνιτορ.

Το μόνιτόρ του ήταν μια οθόνη 40ιντσών και είχε τρία παράθυρα ανοιχτά. Το ένα παράθυρο καταλάμβανε το αριστερό μισό της οθόνης και τα άλλα δύο, το ένα το πάνω μισό του δεξιού μισού της οθόνης και το τρίτο το κάτω μισό.

Στο μεγάλο παράθυρο υπήρχαν κάποια διαγράμματα, μια λίστα από κωδικούς τριών γραμμάτων και κάποιοι αριθμοί δίπλα στους κωδικούς.

Στη δεξιά πλευρά, το πάνω παράθυρο στην πάνω αριστερή γωνία έγραφε «cam1» και στην δεξιά πάνω γωνία είχε ένα ρολόι που έδειχνε την ημερομηνία, ώρα, λεπτά και δευτερόλεπτα. Ξεκάθαρα ήταν κάποια κάμερα, αλλά εκείνη την στιγμή το παράθυρο ήταν μαύρο.

Το τελευταίο παράθυρο είχε τίτλο «control panel 01» και από κάτω είχε διάφορα κουμπιά με διάφορους τίτλους.

Ο Δρ.Χίτσινς κοίταξε το ρολόι του υπολογιστή και έπιασε το κινητό του και κάλεσε τον πρώτο αριθμό στη λίστα των τηλεφώνων του.

- Κύριε Φωτίου, θα σας στείλω μόλις κλείσουμε ένα email. Θα σας παρακαλούσα να κάνετε σίγουρο ότι θα έχω στο γραφείο μου ότι ζητάω στο επόμενο μισάωρο.

- Σας ευχαριστώ.

Έκλεισε το κινητό του, το ακούμπησε πάνω στο γραφείο στη συγκεκριμένη θέση που το έβαζε πάλι. Άνοιξε την εφαρμογή email στον υπολογιστή του και άρχισε να πληκτρολογεί το email που είχε αναφέρει στον Στέλιο.


---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

I think I know where this is going..hehehe  

 

Χμφμ!!

 

Η υπομονή είναι αρετή 

 

Χμφμ! Don't care! Έχω πολλές αρετές.. η υπομονή δεν είναι μια από αυτές 

 

iii ΜΕΡΑ Νο;

- «Όταν δεν είσαι ειλικρινής και ευγενική μαζί μου θα τιμωρείσαι»

Με αυτά τα λόγια στο μυαλό της ξύπνησε η Αλίκη ακριβώς και όπως είχε κοιμηθεί.

Με ανοιχτά τα μάτια και βυθισμένο στο σκοτάδι άρχισε να σκέφτεται διάφορα

- Τελικά κάποιος είναι εκεί και με παρακολουθεί.

- Και από αυτό που έγραψε φαίνεται ότι τελικά είναι ένας και όχι πολλοί όπως φανταζόμουν

Την σκέψη της την διέκοψε ένα μικρό γουργούρισμα στην κοιλιά της.

- Ε, βέβαια πεινάω.

- Από πότε έχω να φάω;

- Σίγουρα δεν έχω φάει από την στιγμή που ξύπνησα εδώ.

- Πως θα ζητήσω να μου φέρουν φαγητό και να μην γίνει ότι έγινε με την τουαλέτα;

Με αυτή την τελευταία σκέψη, έδιωξε τα σκεπάσματα από πάνω της και κατέβασε τα πόδια της κάτω. Με το που αυτά ακούμπησαν στο πάτωμα τα φώτα άναψαν.

- Είναι πιο έντονα τα φώτα αυτή τη φόρα ή μου φαίνεται – αναρωτήθηκε από μέσα της, ενώ η παρατήρηση της ήταν σωστή

Καθώς έκανε αυτή τη σκέψη τα μάτια της έπεσαν σε ένα λευκό μπολ στο πάτωμα περίπου ένα μέτρο από το κρεβάτι.

- Τι είναι αυτό; - Σκέφτηκε

Σηκώθηκε κάπως διστακτικά και με προσοχή και σιγά σιγά πλησίασε το λευκό μπολ στο πάτωμα.

Κοίταξε από πάνω και είδε ότι το μπολ ήταν γεμάτο με ένα λευκό υγρό που το πιο πιθανόν να ήταν γάλα. Μέσα στο γάλα είδε να επιπλέουν κάποια σκουρόχρωμα κομμάτια.

- Σίγουρα αυτά που είναι στο γάλα θα είναι αυτές οι υγιεινές φυτικές μαλακίες που βάζουν για να αδυνατίζουν κιόλας – σκέφτηκε

- Πως το διάολο ήξερε ότι πείναγα;

- Και πότε γαμώτο μου το έφερε και δεν πήρα χαμπάρι;

Χωρίς άλλη σκέψη έκατσε κάτω οκλαδόν με το μπολ μπροστά της και απέναντι από τον καθρέφτη.

Κοίταξε δεξιά και αριστερά από το μπολ και μια γρήγορη ματιά σε όλο το δωμάτιο σαν να ψάχνει κάτι

- Χμ…δεν μου έφεραν κουτάλι

- Πως στο καλό θα το φάω;

- Επίτηδες το κάνουν;

Η κοιλιά της γουργούρισε έντονα σαν να ήθελε να της θυμίσει ότι πεινάει.

- Δεν γαμιέται – Σκέφτηκε

Και έπιασε το μπολ και με τα δύο της χέρια από τα πλάγια και το έφερα προσεκτικά, για να μην το χύσει, προς το στόμα της.

Άρχισε να πίνει το περιεχόμενο κάνοντας μερικές παύσεις ενδιάμεσα για να μασήσει το περιεχόμενο. Δεν ήταν και το καλύτερο γεύμα που θα ήθελε, αλλά με την πείνα που είχε τώρα δεν την ενδιέφερε και τόσο.

Ενώ έπινε, προσπαθούσε να μην φανεί ότι πείναγε πολύ και συγχρόνως να κρατήσει την αξιοπρέπεια της και να μην φανεί ότι είναι καμία απολίτιστη λόγω του τρόπου που έτρωγε.

Παρόλη την προσπάθεια της, όπως γύριζε το μπολ στο στόμα της, λίγο γάλα χύθηκε. Αυτό έτρεξε στο από την άκρη των χειλιών της, στο μάγουλό της, στο σαγόνι της όπου και σταμάτησε για ελάχιστα δευτερόλεπτα σαν να ήθελε να συγκεντρώσει κι άλλο, και μετά από λίγο έσταξε στο στήθος της.

Η Αλίκη συνέχισε να πίνει το περιεχόμενο του μπολ χωρίς να την αποσπά κάτι. Η γουλιά συνέχισε το δρόμο του στο στήθος ακολουθώντας τις καμπύλες αυτού και κατέληξε στη ρώγα της. Η αίσθηση της σταγόνας έκανε την ρώγα της να σκληρύνει απότομα και αυτή η αίσθηση έκανε την Αλίκη να τραβήξει το μπολ από το στόμα της και να κοιτάξει προς τον καθρέφτη.

Χωρίς να μπορεί να το εξηγήσει, ένιωσε ντροπή και αμέσως τα μάγουλά της κοκκίνησαν. Χαμήλωσε τα μάτια της από ντροπή και έφερε το μπολ ξανά στο στόμα της και αποτελείωσε ότι είχε μείνει μέσα.

Ακούμπησε απαλά το μπολ στο πάτωμα μπροστά της και με το εξωτερικό της παλάμης της σκούπισε το στόμα της. Στη συνέχεια, με τα δάχτυλά της μάζεψε ότι είχε πέσει στο στήθος της.

Με το κεφάλι συνέχεια σκυμμένο, σηκώθηκε και κατευθύνθηκε γρήγορα προς τον νιπτήρα. Πάτησε το κουμπί στην μπροστά πλευρά του νιπτήρα και νερό άρχισε να τρέχει. Ένωσε τις παλάμες τις να σχηματίσουν ένα μικρό μπολ και το έφερε με φόρα στο πρόσωπό της και άρχισε να το πλένει. Το ίδιο έκανε και με το στήθος της και όπου είχε πέσει γάλα.

- Θα έπρεπε να μου είχαν σαπούνι και πετσέτες – μονολόγησε από μέσα της

- Θέλω να κάνω ένα μπάνιο ρε γαμώτο.

- Νιώθω τόσο βρώμικη

Μόλις τελείωσε το πλύσιμο πήγε και κάθισε στο πάτωμα ακριβώς μπροστά από το κρεβάτι ακουμπώντας την πλάτη της στο κρεβάτι.

- «Όταν δεν είσαι ειλικρινής και ευγενική μαζί μου θα τιμωρείσαι»

Έφερε στο μυαλό της πάλι το μήνυμα που είχε εμφανιστεί στον καθρέφτη.

- Ωραία. Πρέπει να είμαι ειλικρινής και ευγενική

- Χμμμ…οκ κύριος. Θα το δοκιμάσω να δούμε.

Με το που τελείωσε αυτή τη σκέψη σηκώθηκε και προχώρησε με το κεφάλι χαμηλωμένο προς τον καθρέφτη και σταμάτησε δύο βήματα ακριβώς πριν φτάσει σε αυτόν.

Κοιτώντας στον καθρέφτη και σαν να απευθυνόταν σε αυτόν που πίστευε ότι είναι εκεί πίσω από τον καθρέφτη, με ένα ελαφρύ χαμόγελο και κάπως ναζιάρικο ύφος είπε

- Σε ευχαριστώ για το πρωινό.

Η Αλίκη παρέμεινε εκεί κοιτάζοντας τον καθρέφτη και περιμένοντας να εμφανιστεί κάποιο μήνυμα ή να της μιλήσει επιτέλους κάποιος. Όμως δεν γινόταν τίποτα.

- Τι στο διάολο γινέται;

Είπε κάπως νευριασμένη από μέσα της και προσπαθώντας να μην το μαρτυρήσει με τις εκφράσεις του προσώπου της.

- Γιατί δεν απαντάει γαμώτο; - άρχισε να μονολογεί από μέσα της

- Και ειλικρινείς ήμουν και ευγενική

- Μα τι θέλει επιτέλους;

Ένιωθε να φουντώνει μέσα της και τους παλμούς της καρδιάς της να ανεβαίνουν όταν ο ήχος μηνύματος ακούστηκε ξανά. Ένα νέο μήνυμα με κόκκινα γράμματα αυτή τη φορά εμφανίστηκε στον καθρέφτη και έγραφε:

- «Θα μου απευθύνεσαι πάντα στον πληθυντικό»

- Τι λεει ρε ο μαλάκας – σκέφτηκε αμέσως από μέσα της.

Και ένιωσε τον εαυτό της να αρχίσει να φουντώνει από θυμό.

- Ποιος νομίζει ότι είναι που θέλει να του μιλάω και στον πληθυντικό; - Συνέχισε να μονολογεί από μέσα της

- Με έχει εδώ κλειδωμένη παρά τη θέλησή μου και απαιτεί και σεβασμούς και πληθυντικούς

- Τι μας λες ρε μαλάκα

Τώρα πλέον έβραζε από θυμό μέσα της, το πρόσωπο της είχε γίνει κατακόκκινο όσο και να προσπαθούσε να συγκρατήσει τα νεύρα της. Τα μάτια της σκοτείνιασαν και με το που άνοιξε το στόμα της να αρχίσει να βρίζει, και ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν βγει η πρώτη λέξη από το στόμα της, ένα ηλεκτρικό κύμα που ξεκίνησε από τα πόδια της και απλώθηκε αστραπιαία σε ολο της το σώμα την έκανε να πέσει στα γόνατα.

Η Αλίκη με τα χέρια της επάνω στα μπούτια της να στηρίζουν τον κορμό της, ο οποίος ήταν ελαφρά γερμένος προς τα εμπρός και με το κεφάλι ελαφριά κατεβασμένο, προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ. Μόλις η ζαλάδα το σοκ άρχισε να αραιώνει, το πρώτο που ένιωσε ή οι σφιγμένες ρώγες της. Πρώτη φορά τις έβλεπε τόσο σκληρές και συρρικνωμένες. Αυτό την έκανε να νιώθει πόνο αναμεμειγμένο με έντονη ευχαρίστηση που την λίγωνε και προκαλούσε μια ανατριχίλα σε όλο της το κεφάλι.

Εκείνη την στιγμή ο ήχος μηνύματος ακούστηκε και ένα μήνυμα, με μπλε γράμματα αυτή τη φορά, εμφανίστηκε στον καθρέφτη. Χωρίς πολλές δυνάμεις, από την στάση που ήταν η Αλίκη, ανασήκωσε αργά το κεφάλι της για να διαβάσει το μήνυμα που είχε έρθει.

- «Όταν νευριάζεις ή βρίζεις θα τιμωρείσαι»

- Πως στο καλό ήξερε ότι θα τον έβριζα; - σκέφτηκε από μέσα της

Απορημένη από την εξέλιξη κατέβασε ξανά το κεφάλι της κλείνοντας τα μάτια της και παραμένοντας στην στάση αυτή προσπαθώντας να συνέλθει από το σοκ.

Η Αλίκη παρέμεινε στη στάση αυτή αρκετή ώρα κάνοντας πολλές σκέψεις

- Πως το κάνει αυτό να ξέρει πως νιώθω και τι θα κάνω;

- Πως μου κάνει το ηλεκτρικό σοκ;

- Τι στο διάολο θέλει από μένα;

Από την ώρα που δέχτηκε το σοκ και μετά ένιωθε εξουθενωμένη και με καμία διάθεση να νευριάσει. Αντιθέτως συνειδητοποίησε ότι ένιωθε μια απόλυτη ηρεμία και χαλάρωση που την μαγνήτιζε.

- Τι θα κάνω από εδώ και πέρα; - Συνέχισε να μονολογεί από μέσα της

- Τι θα γίνει;

- Πως θα πρέπει να του απευθύνομαι;

Εκείνη την στιγμή ακούστηκε πάλι ο ήχος μηνύματος. Αυτή τη φορά εμφανίστηκε στον καθρέφτη ένα μήνυμα με κόκκινα γράμματα.

Η Αλίκη σήκωσε με αργή κίνηση το κεφάλι της για να το διαβάσει:

- «Όποτε μου απευθύνεσαι θα το κάνεις σε αυτή την στάση που ήσουν μέχρι τώρα»

Έκλεισε τα μάτια της σαν να ήθελε να κρατήσει στη μνήμη της το μήνυμα όπως ακριβώς εμφανιζόταν και με αργή κίνηση κατέβασε το κεφάλι της.

Επανέλαβε από μέσα της το μήνυμα:

- «Όποτε μου απευθύνεσαι θα το κάνεις σε αυτή την στάση που ήσουν μέχρι τώρα»

Και σαν μια σύνοψη όσων της είχε πει μονολόγησε από μέσα της

- Έχουμε λοιπόν

- Ειλικρίνεια

- Πληθυντικός

- Όχι νεύρα

- Γονατιστή

Και τα επανέλαβε άλλη μια φορά για να της μείνουν στη μνήμη.

Εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησε ότι τα γόνατά της είχαν αρχίσει να την πονάνε από την στάση που ήταν τόση ώρα και ότι όλη αυτή η ένταση την είχε εξουθενώσει.

- Ένα ωραίο ζεστό ντους και μετά να ξαπλώσω θα ήταν ότι πρέπει τώρα – σκέφτηκε

- Πρέπει να δοκιμάσω να το ζητήσω

Ανασήκωσε το κεφάλι της για να κοιτάξει τον καθρέφτη και απευθυνόμενη προς αυτόν είπε

- Σας παρακαλώ πολύ, θα ήθελα να έκανα ένα ντουζ

Με το που τελείωσε τη φράση της ένιωσε ένα ηλεκτρικό κύμα να διαπερνά ακαριαία όλο της το σώμα, ξεκινώντας από τα γόνατα και τις πατούσες της, κάνοντάς την να τιναχθεί και παραλίγο να χάσει την ισορροπία της και να πέσει στο πλάι.

- Τι στο διάολο έκανα λάθος - είπε από μέσα της κάπως εκνευρισμένα

- ΣΚΕΨΟΥ…τι δεν έκανες σωστά; - προέτρεψε τον εαυτό της

- «Όποτε μου απευθύνεσαι θα το κάνεις σε αυτή την στάση που ήσουν μέχρι τώρα» - επανέλαβε από μέσα της

Είχαν περάσει περίπου 2 λεπτά να σκέφτεται την στάση της και να επαναλαμβάνει το τελευταίο μήνυμα όταν

- Λες ρε συ να ήταν που σήκωσα το κεφάλι μου;

- Το μήνυμα έλεγε να έχω την στάση που είχα. Αλλά δεν διευκρίνιζε αν μιλούσε για την στάση όταν διάβαζα το μήνυμα ή πριν

- Εμ δεν φταίω εγώ όμως. Δεν διευκρίνισε – είπε με ύφος σχολαριόπαιδου που νόμιζε ότι έπιασε τον δάσκαλο να κάνει λάθος

- Τέλος πάντων. Ας δοκιμάσω αυτή τη φορά με το κεφάλι χαμηλωμένο.

Γονατισμένη με τα χέρια στα μπούτια της και αυτή τη φορά με το κεφάλι της κατεβασμένο, προετοίμασε τον εαυτό της να πει το αίτημα της. Παράλληλα ένιωσε ασυναίσθητα το σώμα της να σφίγγεται σαν μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει το πιθανό ηλεκτρικό σοκ.

- Έλα…ηρέμησε – είπε στον εαυτό της σαν μια μαμά που μιλάει στο παιδί της που φοβάται

- Αυτή τη φορά θα είναι όλα σωστά.

Και χωρίς άλλη καθυστέρηση, σίγουρη ότι αυτή τη φορά θα το κατάφερνε, είπε:

- Σας παρακαλώ πολύ, θα ήθελα να έκανα ένα ντους.

Με το άκουσμα της τελευταίας της λέξης, εντελώς αντανακλαστικά, έσφιξε τα μάτια της και όλους τους μύες του σώματος της λίγο περισσότερο περιμένοντας το ηλεκτρικό σοκ. Το οποίο όμως ποτέ δεν έγινε. Όπως όμως και τίποτα άλλο δεν ακούστηκε. Ούτε μήνυμα, ούτε τίποτα.

- Τι κάνω τώρα; - Σκέφτηκε απορημένη

- Το ξαναλέω μήπως και δεν το άκουσε ή περιμένω;

- Κι αν περιμένω πόσο να περιμένω;

Καθώς έκανε αυτές τις σκέψεις ένας διαφορετικός ήχος σαν γκονγκ ακούστηκε ακολουθούμενος από τον ήχο των μηνυμάτων.

Αυτή τη φορά εμφανίστηκε στον καθρέφτη ένα μήνυμα με πράσινα γράμματα το οποίο έγραφε:

- «Το ντουζ λειτουργεί με χρονοδιακόπτη. Έχεις συγκεκριμένο χρόνο που τρέχει το νερό και συγκεκριμένο χρόνο που κάνει παύση. Με το που πατήσεις στην ντουζιέρα αρχίζει το νερό να τρέχει και να μετράει ο χρόνος. Έχεις στη διάθεση σου δύο χρόνους που τρέχει νερό και μια παύση ενδιάμεσα»

Λίγο πιο κάτω από αυτό το μήνυμα, με κόκκινα γράμματα όμως, υπήρχε ένα άλλο μήνυμα

- «Κατεβάζεις το κεφάλι όταν τελειώνεις το διάβασμα του μηνύματος και το έχεις καταλάβει»

Η Αλίκη ακολούθησε την εντολή και κατέβασε το κεφάλι της. Αμέσως ακούστηκε ξανά ο ήχος των μηνυμάτων. Σήκωσε το κεφάλι της και τώρα στον καθρέφτη ήταν ένα νέο μήνυμα με πράσινα γράμματα που έγραφε:

- «Αριστερά από την καμπίνα του ντουζ θα βρεις πετσέτες, σαμπουάν, υγρό σαπούνι, μπάρα σαπουνιού και καθαρά σεντόνια. Όταν τελειώσεις το ντους ότι χρησιμοποιήσεις θα το βάλεις στη θέση που το βρήκες. Τις πετσέτες και τα παλιά σεντόνια θα τα διπλώσεις και θα τα βάλεις στη θέση τους»

- Οκ…- σκέφτηκε η Αλίκη

- Το παράκανε με τις οδηγίες, αλλά τέλος πάντων.

- Τουλάχιστον θα κάνω επιτέλους μπάνιο και θα νιώσω καθαρή

Με την τελευταία σκέψη, και ανυπόμονη να κάνει μπάνιο, έκανε κίνηση να σηκωθεί όταν το ηλεκτρικό κύμα την κάθισε πάλι κάτω.

- Ω ΓΑΜΩΤΟ – ούρλιαξε από μέσα της και δαγκώνοντας τα χείλη της

- Τι έγινε τώρα;

Σήκωσε διστακτικά το κεφάλι της προς τον καθρέφτη και το τελευταίο μήνυμα ήταν ακόμα εκεί.

- Ρε μαλάκα…δεν κατέβασες το κεφάλι σου για να επιβεβαιώσεις ότι διάβασες και κατάλαβες το μήνυμα – μάλωσε με αυστηρό ύφος τον εαυτό της

Αμέσως κατέβασε το κεφάλι της, λίγο πιο δυνατά για να δώσει την εντύπωση της κατάφασης σε αυτόν που παρακολουθούσε.

Έμεινε κάποια δευτερόλεπτα σε αυτή τη στάση και μετά αποφάσισε να σηκώσει το κεφάλι της για να δει τι έχει γίνει.

Το μήνυμα είχε εξαφανιστεί από τον καθρέφτη και ησυχία επικρατούσε στο δωμάτιο.

- Πολύ ωραία – σκέφτηκε η Αλίκη

- Και τώρα τι κάνω;

- Περιμένω εδώ σε αυτή την στάση μέχρι να μου πουν να σηκωθώ;

- Περιμένω εδώ μέχρι να έρθει κάποιος να με πάρει για να με πάει στο ντουζ;

- Τι κάνω; Δεν ξέρω

- Και με πονάνε και τα γόνατα μου γαμώτο.

- Δεν γαμιέται, θα σηκωθώ και ότι είναι να γίνει έγινε.

Και με την τελευταία σκέψη η Αλίκη σηκώθηκε και έμεινε στη θέση της. Ούτε σοκ ούτε τίποτα.

- Αααα…πολύ ωραία – σκέφτηκε πολύ χαρούμενη από μέσα της

Μόλις το μυαλό της ηρέμησε από τον φόβο μην της κάνει πάλι ηλεκτρικό σοκ, τότε για πρώτη φορά παρατήρησε στον καθρέφτη ότι από πίσω της υπήρχε μια καμπίνα ντους. Γύρισε αστραπιαία προς την μεριά που ήταν η καμπίνα και έμεινε εκεί αποσβολωμένη σαν να μην πιστεύει στα μάτια της.

- Πως και πότε βρέθηκε αυτό εδώ – αναρωτήθηκε

Έκανε μερικά βήματα πλησιάζοντας την καμπίνα. Ακριβώς δίπλα στην καμπίνα, σαν να είχε ανοίξει το πάτωμα, ήταν οι πετσέτες, τα σεντόνια και τα σαμπουάν όπως ακριβώς της είχε πει. Στη συνέχεια περιεργάστηκε την καμπίνα απέξω και κατέληξε ότι και αυτή μάλλον είχε ανοίξει το πάτωμα και είχε βγει από εκεί. Όταν μια σκέψη διέκοψε τον προβληματισμό της:

- Έλα στα παπαρια μας τώρα πως εμφανίστηκε η καμπίνα.

- Ααααχχχχ….τι ώραια! – είπε με υπερβολικό ναζι

- Θα πλυθώ επιτέλους και θα είμαι καθαρούλα και μοσχοβολιστούλα

Και με ένα παιδιάστικο χοροπηδητό έφτασε στην πόρτα της καμπίνας, την άνοιξε και μπήκε μέσα. Με το που έκλεισε την πόρτα πίσω της, ωραίο ζεστό νερό άρχισε να πέφτει από το ταβάνι της καμπίνας.

- Πω πω…τι καύλα αίσθηση είναι αυτή – σκέφτηκε η Αλίκη

Και σηκώνοντας το κεφάλι της προς τα επάνω, άφησε το νερό να βρέχει το πρόσωπό της και τα μαλλιά της και αυτή να χαμογελάει με ευχαρίστηση.

Η Αλίκη δεν χόρταινε την αίσθηση αυτή όταν ξαφνικά το νερό σταμάτησε και την έβγαλε βίαια από την ονειροπόλησή της.

- Ωχ τί έγινε; - σκέφτηκε ξαφνιασμένη

- Α ναι ρε συ. Στο μήνυμα έλεγε ότι το νερό θα τρέχει για συγκεκριμένο χρόνο – απάντησε στην απορία της

- Τι κάνω τώρα;

- Που είναι το σαμπουάν;

- Φτου σου γαμώτο, ξέχασα να το φέρω μέσα.

Με έναν ελαφρύ πανικό και με γρήγορες κινήσεις έτρεξε έξω από την καμπίνα, άρπαξε το σαμπουάν και το σαπούνι και γύρισε βιαστικά μέσα. Την ώρα που τελείωνε το σαπούνισμα το νερό άρχισε πάλι να τρέχει. Ξέβγαλε βιαστικά τα κεφάλι της και το σώμα της και παρέμεινε να απολαμβάνει το ζεστό νερό μέχρι αυτό να σταματήσει από μόνο του. Όταν το νερό σταμάτησε, βγήκε από την καμπίνα, άρπαξε την μια πετσέτα και τύλιξε το σώμα της και μετά πήρε μια δεύτερη και τύλιξε τα μαλλιά της.

- Τι ωραία αίσθηση είναι αυτή – σκέφτηκε κλείνοντας λίγο τα μάτια της για να την απολαύσει

- Πω πω. Το χρειαζόμουν αυτό

- Με έκανε να ξεχάσω την σκατοφάση που με έχουν.

- Αλήθεια…πόση ώρα μπορώ να παραμείνω έτσι- αναρωτήθηκε

- Δεν είπε ποτέ μετά από πόση ώρα πρέπει να διπλώσω τις πετσέτες κλπ.

- Λες, αν ξαπλώσω έτσι με την πετσέτα να έχω πρόβλημα;

- Σε τρώει ο κώλος σου και για άλλο ηλεκτροσόκ σήμερα; - απευθύνθηκε στον εαυτό της

Και με την τελευταία σκέψη ακούστηκε ένα καμπανάκι και ένα χρονόμετρο εμφανίστηκε στον καθρέφτη. Το χρονόμετρο έγραφε 00:59 και είχε αρχίσει ήδη να μετράει ανάποδα.

Η Αλίκη με το άκουσμα του ήχου γύρισε προς τον καθρέφτη και είδε τον καθρέφτη και με απόλυτη ηρεμία είπε στον εαυτό της κάπως απογοητευμένα:

- Οκ…τώρα πλέον ξέρουμε

Έβγαλε τις πετσέτες τις δίπλωσε και τις έβαλε εκεί που τις είχε βρει. Τράβηξε γρήγορα τα σεντόνια από το κρεβάτι, τα δίπλωσε γρήγορα και τα έβαλε και αυτά στη θέση τους. Μάζεψε τα σαμπουάν και τα σαπούνια που τα είχε παρατήσει στην καμπίνα μέσα και τα έβαλε και αυτά στη θέση που τα είχε βρει. Είχαν μείνει 12 δευτερόλεπτα. Άπλωσε πρόχειρα τα σεντόνια στο κρεβάτι και έκανε ένα πήδημα σαν παιδί για να κάτσει πάνω στο κρεβάτι οκλαδόν και να δει την καμπίνα πως φεύγει. Μόλις οι πατούσες της έχασαν επαφή με το πάτωμα το φώς του δωματίου έσβησε.

Η Αλίκη ξαφνιάστηκε γιατί με στην χαρά της είχε ξεχάσει την όλη φάση με τα φώτα και μόλις προσγειώθηκε στο κρεβάτι, αμέσως κατέβασε τα πόδια της κάτω. Με το που αυτά ακούμπησαν το πάτωμα το φως άνοιξε ξανά αλλά η καμπίνα είχε εξαφανιστεί.

- Γαμώτο…το έχασα

Είπε από μέσα της με έναν ελαφρύ τόνο απογοήτευσης που έχασε την εξαφάνιση της καμπίνας.

- Δεν πειράζει, ας χαλαρώσω τώρα και ας απολαύσω το και καθαρό και μοσχοβολιστό μου κορμάκι – μονολόγησε

Σηκώθηκε, έστρωσε κανονικά τα σεντόνια στο κρεβάτι και μόλις τελείωσε άφησε τον εαυτό της να πέσει στο κρεβάτι και τα φώτα να σβήνουν.


---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

iv ΜΕΡΑ Νο;

Η Αλίκη άνοιξε τα μάτια της με ένα συναίσθημα χαρά και ευτυχίας να την γεμίζει.

Ένιωθε τόσο ωραία που ήταν καθαρή, μοσχοβολούσε, είχε καθαρά σεντόνια. Έτρεξε το δεξί της χέρι πάνω στην κοιλιά της, και χωρίς να χάσει επαφή με το δέρμα της, το πέρασε ανάμεσα στα στήθη της, έφτασε στο λαιμό της και κατέληξε στο πρόσωπό της.

- Μμμμ…πόσο ωραία απαλή επιδερμίδα – είπε στον εαυτό της βγάζοντας ένα μικρό αναστεναγμό ικανοποίησης

Όταν ξαφνικά ένα χέρι την άρπαξε πολύ σφιχτά από τον λαιμό.

Η Αλίκη δεν έβλεπε τίποτα αφού ήταν σκοτάδι. Το μόνο που ένιωθε ήταν ένα τεράστιο (της φαινόταν) χέρι να σφίγγει τον λαιμό της άγρια και δυνατά και αυτή να μην μπορεί να πάρει ανάσα.

Πανικός άρχισε να την κυριεύει και οι παλμοί της καρδιάς της να την κάνουν να χτυπάει σαν τρελή.

Η αντανακλαστική της αντίδραση, σε αυτό το άρπαγμα, ήταν να φέρει αστραπιαία και τα δύο χέρια στο λαιμό της και να αρπάξουν αυτό το χέρι για να ελευθερωθούν από αυτό.

Με το που τα χέρια της άγγιξαν το χέρι και συνειδητοποίησαν πόσο μεγάλο και ακούνητο ήταν, ο πανικός της συνοδεύτηκε από τρόμο.

Κρατώντας και με τα δύο χέρια τον χέρι που την έπνιγε, άρχισε να κλοτσάει και να χτυπάει όλο της το σώμα, σε μια προσπάθεια να αποδεσμευτεί από αυτό, αλλά χωρίς επιτυχία.

Προσπάθησε να φωνάξει αλλά το στόμα της παρέμεινε ανοιχτό και χωρίς να μπορεί να βγάλει ούτε τον παραμικρό ήχο.

Ένιωθε μια τρομερή πίεση μέσα στο κεφάλι της σαν να πάει να σπάσει και σε συνδυασμό με την ανάγκη να πάρει αναπνοή, ο πανικός της και ο τρόμος την έκανε να ζαλίζεται, το μυαλό της να θολώνει και να νιώθει κοντά στο να χάσει τις αισθήσεις της.

Και εκείνη τη στιγμή ένιωσε το χέρι να απελευθερώνει το λαιμός.

Την ίδια ακριβώς στιγμή που αντανακλαστικά άνοιγε το στόμα της όσο πήγαινε για να εισπνεύσει όσο περισσότερο αέρα γινόταν, ένιωσε κάτι πολύ σκληρό να μπαίνει βίαια στο μουνί της και να το γεμίζει, στέλνοντας ρίγη σε κύματα στον εγκέφαλό της.

Η ανάγκη για αέρα μαζί με τον πανικό την έκανε να παίρνει γρήγορες επαναλαμβανόμενες ανάσες. Σε κάθε της εκπνοή ένιωθε το σκληρό αντικείμενο να καρφώνεται βίαια μέσα της και σε κάθε εισπνοή να τραβιέται έξω.

Η καρδιά της είχε ανεβάσει τέτοιους ρυθμούς που την έκανε να νιώθει το αίμα της να κοπανάει εσωτερικά το κεφάλι της. Τα ρίγη που έρχονταν από το μουνί της μπλέκονταν με αυτό το εσωτερικό χτύπημα στο κεφάλι της, κάνοντάς να χάνει την αίσθηση του χώρου και χρόνου.

Δεν είχε τη δύναμη να αντιδράσει, δεν ένιωθε όμως και την ανάγκη να αντιδράσει.

Δεν είχε δώσει την άδεια της για αυτόν τον βιασμό, αλλά αν είχε ρωτηθεί σίγουρα θα τον έδινε.

Θόλωμα, ζαλάδα, όταν ένας ξαφνικός εντονότατος πόνος την επανάφερε στην πραγματικότητα. Το χέρι είχε αρπάξει με τα δάχτυλά την μια ρώγα της και την είχε στρίψει τόσο πολύ που την έκανε να ουρλιάξει και να επανέλθει από το θόλωμα στο οποίο ταξίδευε.

Τότε ένιωσε ξανά το μουνί της να καρφώνεται με βία και με γρήγορο ρυθμό, στέλνοντας ρίγη καύλας σε όλο της το σώμα και με τα ρίγη να γίνονται όλο και πιο συχνά.

Η Αλίκη ένιωσε, ξεκινώντας από τα πόδια της, όλο της το σώμα να τρέμει ανεξέλεγκτα, ήξερε τι ήταν αυτό, θα τελείωνε με έναν οργασμό όμοιο του που δεν είχε νιώσει ποτέ ξανά.

- Ναιιιι…συνέχισε έτσι

- Μην σταματάς – σκέφτηκε παραδομένη στην ηδονή

Η Αλίκη άνοιξε τα μάτια, πέταξε τα σκεπάσματα από πάνω της και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού. Τα φώτα άναψαν αλλά αυτή παρέμεινε στη θέση της προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει.

- Ήταν όνειρο αυτό έτσι; - Αναρωτήθηκε

Ήταν τόσο ζωντανό σαν να ήταν αληθινό. Κοιτώντας συνέχεια προς τον καθρέφτη κατέβασε το χέρι της ανάμεσα στα πόδια της και ακούμπησε το μουνί της. Με το που το ακούμπησε ένιωσε κάτι σαν ηλεκτρικό κύμα να διατρέχει αστραπιαία την ραχοκοκαλιά της και να καταλήγει στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Η περιοχή γύρω και μέσα στο μουνί της ήταν γεμάτη υγρά.

- Κρίμα που ήταν όνειρο γαμώτο - μονολόγησε

Τράβηξε σιγά το χέρι της από το μουνί της και το έφερε κοντά στη μύτη της και έκλεισε τα μάτια της όπως θα έκανε αν δοκίμαζε να μυρίσει ένα ακριβό άρωμα.

- Μμμμμ…πόσο ωραάια μυρίζει το μουνάκι σου – είπε με ικανοποίηση από μέσα της

Και χωρίς να ανοίξει τα μάτια της κατέβασε λίγο το χέρι της και έχωσε και τα δύο της δάχτυλα στο στόμα της.

- Μμμμμ…εκτός από μυρωδιά έχεις και πολύ ωραία γεύση τσουλάκι, αν και θα προτιμούσα να σε δοκίμαζε πάνω σε πούτσο

Απότομα άνοιξε τα μάτια της και με πολύ αυστηρό ύφος είπε στον εαυτό της

- Έλα…συγκεντρώσου επιτέλους

- Δεν είναι ώρα για τέτοιες σκέψεις

- Πρέπει να δούμε τι θα γίνει με την κατάσταση εδώ

Και με αυτή τη σκέψη κοίταξε προς τον καθρέφτη και σκέφτηκε

- Πρέπει να μάθω γιατί είμαι εδώ

- Πρέπει να μάθω τι μέρα και ωρα είναι

Η Αλίκη σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει σε όλο το δωμάτιο κάνοντας διάφορες σκέψεις για το πως θα προσεγγίσει τον απαγωγέα της και έτσι να μάθε περισσότερα.

Βυθισμένη στις σκέψεις άκουσε τον ήχο των μηνυμάτων.

Γύρισε προς τον καθρέφτη και είδε ένα μήνυμα με πράσινα γράμματα

Μόλις διάβασε την πρώτη λέξη ένα ηλεκτρικό ρεύμα διαπέρασε ξανά το σώμα της κάνοντάς την να γονατίσει, ενώ ένα μουγκρητό πόνου και ξαφνιάσματος της ξέφυγε.

- Ω ρε πούστη μου – είπε εκνευρισμένα από μέσα της

Έβαλε τα χέρια της στα μπούτια της, πήρε μια βαθιά ανάσα και ανασήκωσε το κεφάλι της να διαβάσει το μήνυμα.

Το μήνυμα ήταν ένα πρόγραμμα που έπρεπε να ακολουθεί και η αναλυτική περιγραφή του τί έπρεπε να κάνει.

Το πρόγραμμα έλεγε ότι αυτός θα την ξύπναγε και αυτός θα της έλεγε πότε θα κοιμηθεί. Ενδιάμεσα θα είχε πρωινό και 1 γεύμα και αργότερα θα έκανε μπάνιο. Ενδιάμεσα σε αυτά θα έπρεπε να ολοκληρώνει κάποια tasks.

- Τι λες ρε μαλάκα μου – σκέφτηκε εκνευρισμένα από μέσα της

- Πάει καλά ο άνθρωπος;

- Δεν φτάνει που με έχει φυλακισμένη, μου βάζει και πρόγραμμα;

- Δηλαδή αν αρνηθώ τι θα γίνει; - σκέφτηκε ακόμα πιο εκνευρισμένη

Κάτω από το μήνυμα με τα πράσινα γράμματα υπήρχε ένα άλλο μήνυμα με κόκκινα γράμματα που έγραφε

- «Πρόσεξε να απομνημονεύσεις καλά το πρόγραμμα πριν επιβεβαιώσεις ότι το διάβασες»

Με καθόλου διάθεση η Αλίκη ξαναδιάβασε το μήνυμα με τα πράσινα γράμματα για να το απομνημονεύσει.

- Κοίτα να δεις τώρα ρε πούστη μου – είπε από μέσα της

- Φταίω εγώ τώρα να σηκωθώ και να αρχίζω να ουρλιάζω και να τον βρίζω;

- Όχι πες μου, φταίω; - είπε με πολλά νεύρα από μέσα της

Πήρε μια μεγάλη ανάσα για να κάνει τον εαυτό της να ηρεμήσει και ξαναδιάβασε το μήνυμα.

- Λοιπόν οκ. Θα παίξω το παιχνίδι σου κύριε μαλάκα και θα σε κερδίσω – μονολόγησε

Σίγουρη ότι είχε απομνημονεύσει το πρόγραμμα, έσκυψε το κεφάλι της, ακολουθώντας τις οδηγίες επιβεβαίωσης, Τότε ένας ήχος γκονγκ ακούστηκε και η Αλίκη στο σήκωσε αντανακλαστικά το κεφάλι της. Κοίταξε στον καθρέφτη αλλά δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Χωρίς να αλλάξει την στάση της, άρχισε να διατρέχει το δωμάτιο με τη ματιά της και παρατήρησε ότι στη θέση που είχε δει το μπολ με το γάλα, τώρα υπήρχαν δύο πιάτα με φαγητό από ότι φαινόταν.

- Ωωωωω…δεν το πιστεύω, θα φάμε – είπε χαρούμενη από μέσα της

Αμέσως σηκώθηκε και πήγε προς τα πιάτα. Τα κοίταξε από πάνω καθώς ήταν όρθια

- Ωραία και νόστιμα φαίνονται αλλά μικρή ποσότητα γαμώτο μου – μονολόγησε

- Εγώ είμαι ολόκληρη γυναικάρα, δεν είμαι σπίνος

- Περιμένει να χορτάσω από αυτό;

- Και ρε φίλε σολομό με φασολάκια νερόβραστα και σαλάτα;

- Χάθηκε να φέρει μια μπριζόλα με πατάτες να το χαρούμε

Και με αυτές τις σκέψεις κάθισε μπροστά στα πιάτα και άρχισε να τρώει.

- Άντε και καλή μου όρεξη.

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

v ΜΕΡΑ Νο;

Η Αλίκη ξύπνησε από τον εκνευριστικό ήχο ενός ηλεκτρονικού ξυπνητηριού, ο οποίος κράτησε 30 δευτερόλεπτα, ενώ αυτής της φάνηκε ένας αιώνας. Αυτό το ξύπνημα την έκανε να νιώσει ένταση και εκνευρισμό. Σίγουρα δεν ήταν το ιδανικό ξύπνημα. Παρέμεινε ξαπλωμένη με τα μάτια ανοιχτά να κοιτάνε στο σκοτάδι, καθώς σκέψεις άρχισαν να κατακλύζουν το μυαλό της

- Δεν είναι δυνατόν ρε πούστη μου αυτό που ζω

- Είμαι φυλακισμένη, με ταΐζουν ελάχιστα και μαλακίες φαγητά. Δεν κοιμάμαι όσο θέλω. Δεν έχω να κάνω τίποτα. Με έχουν γυμνή. Μου κάνουν σοκ με ρεύμα. Μου βάζουν πρόγραμμα και μου επιβάλλουν να το ακολουθώ.

- ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΙΑ

Ξέσπασε οργισμένη από μέσα της και παράλληλα άφησε να της ξεφύγει κάτι μεταξύ γρυλλίσματος και μουγκρίσματος.

- Να πάει να γαμηθεί

- Δεν θα κάνω τίποτα από αυτά που μου λέει

- Τι θα μου κάνει;

- Τέρμα η καλή Αλίκη

- Τώρα θα γίνει αυτό που θέλω εγώ και να πάει να γαμηθεί.

Η Αλίκη ένιωθε να βράζει από θυμό. Είχε αποφασίσει να μην το αποδεχτεί αυτό άλλο. Εκείνη θα άλλαζε το «παιχνίδι».

Πέταξε τα σκεπάσματα από πάνω της και κατέβηκε από το κρεβάτι. Με το που ακούμπησε το πάτωμα, όπως πάντα, το φως άναψε.

Το πρώτο πράγμα που είδε ήταν ένα λευκό μπολ, λίγο πιο μπροστά της, λίγο πιο πέρα μια λευκή πετσέτα με μια οδοντόβουρτσα και μια οδοντόκρεμα.

- Τι μας λες τώρα, σκέφτεται και την στοματική μου υγιεινή – είπε με υποτιμητικό ύφος από μέσα της

Έκανε μια παύση και είπε δυνατά προς τον καθρέφτη

- Ξέχασες ότι το πρωί θέλω να χέσω και να κατουρήσω;

Έχοντας ένα ύφος που δήλωνε έντονα τα νεύρα της αλλά και αηδία προς τον απαγωγέα.

Με το που τελείωσε την πρόταση της ένα ηλεκτρικό σοκ την έκανε να γονατίσει και συγχρόνως να κάνει πιο έντονα τα νεύρα της. Χωρίς δεύτερη σκέψη, η Αλίκη σηκώθηκε όρθια ξανα και απευθυνόμενη προς τον καθρέφτη είπε

- Αντε γαμήσου δειλέ παλιομαλάκα

Ηλεκτρικό σοκ ξανά και Αλίκη πάλι στα γόνατα. Πήρε μερικές ανάσες και σηκώθηκε πάλι όρθια, με ένα υφος «δεν θα με λυγίσεις» και είπε

- Σε έχω γραμμένο στη μουνάρα μου παλιο….

Δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση της και ένα ηλεκτρικό σοκ την γονάτισε ξανά. Αυτή τη φορά ένιωσε και μια μικρή ζαλάδα.

- Δεν θα του περάσει του παλιομαλακα – σκέφτηκε με πείσμα από μέσα της.

Πήρε μερικές βαθιές ανάσες και ξανασηκώθηκε όρθια.

- Δεν θα με σπάς…

Πάλι το ηλεκτρικό σοκ διέκοψε αυτό που έλεγε και την γονάτισε. Τώρα ένιωθε όλους τους μύες του σώματός της να τρέμουν από τα απανωτά ηλεκτρικά σοκ. Την κέρδιζε. Επίσης ένιωθε την ζαλάδα και θόλωμα στο μυαλό πιο έντονα.

- Δεν θα τα παρατήσουμε τώρα – είπε στον εαυτό της

- Δεν θα αφήσουμε τον μαλάκα να μας νικήσει.

Η Αλίκη έσφιξε τα δόντια και με όλες της τις δυνάμεις σηκώθηκε ξανά όρθια.

- ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ

Φώναξε με όση δύναμη είχε προς τον καθρέφτη και αυτό ήταν το τελευταίο που θυμόταν πριν λιποθυμήσει από το τελευταίο ηλεκτρικό σοκ.

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

vi ΜΕΡΑ Νο;

Με το που άνοιξε τα μάτια της η Αλίκη αισθάνθηκε ότι κάτι έχει αλλάξει, αλλά ήταν ακόμα πολύ ζαλισμένη για να συνειδητοποιήσει τι είχε αλλάξει. Ανοιγόκλεισε τα μάτια της μερικές φορές, σε μια προσπάθεια να βοηθήσει να ξεθολώσει το μυαλό της. Τότε άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ήταν την είχαν βάλει μπρούμυτα κάπου, με το κεφάλι της να είναι κρεμασμένο προς τα κάτω. Έκανε μια κίνηση να σηκωθεί και αμέσως συνειδητοποίησε ότι ήταν ακινητοποιημένη. Τα χέρια της και τα πόδια της ήταν κάπου δεμένα σφιχτά. Εντελώς αντανακλαστικά τίναξε όλο της το σώμα, σε μια προσπάθεια να αποδεσμευτεί, χωρίς όμως τύχη. Η καρδιά της ανέβασε ρυθμούς και κυκλοφορόντας γρηγορότερα αίμα στον εγκέφαλό της, βοηθώντας να διαλυθεί η ζαλάδα και η θολούρα, τόσο από το μυαλό της όσο και από τα μάτια της.

Από τη θέση που ήταν είδε ότι βρισκόταν με την κοιλιά και το στήθος πάνω σε ένα μακρόστενο σκαμνί, τα πόδια του οποίου άνοιγαν προς τα έξω και σε αυτά ήταν δεμένα τα χέρια και τα πόδια της, με κάτι μαύρες δερμάτινες λωρίδες. Την ίδια στιγμή συνειδητοποίησε ότι στο στόμα της είχε μια πλαστική μπάλα, όχι πολύ μαλακή, και η οποία κρατιόταν στη θέση της από δυο λωρίδες που ενώνονταν στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Τίναξε το κεφάλι της με νεύρα, σε μια προσπάθεια να διώξει την μπάλα από το στόμα της, με μόνο αποτέλεσμα τα σάλια της να πεταχτούν παντού γύρω της, μέχρι και στο πρόσωπό της. Η Αλίκη έβγαλε ένα αγριεμένο και απελπισμένο μουγκρητό και άφησε το κεφάλι της να πέσει.

Σίγουρα ήταν σε διαφορετικό δωμάτιο, γιατί το πάτωμα ήταν ξύλινο και ο αέρας του δωματίου ήταν πολύ πιο δροσερός από το δωμάτιο με τον καθρέφτη. Έτσι όπως ηταν δεμένη δεν μπορούσε να σηκώσει το κεφάλι της και τον κορμό της ώστε να δει όλο το δωμάτιο. Το οπτικό της πεδίο ήταν περιορισμένο στο πάτωμα και το σκαμνί. Το δωμάτιο είχε πολύ χαμηλό φωτισμό με μια έντονη κόκκινη απόχρωση δίνοντας της την αίσθηση του κάτι απόκοσμου.

Εκείνη τη στιγμή, ένιωσε ψηλά στο πίσω μέρος από τα μπούτια της και εκεί που άρχιζαν τα κωλομέρια της, κάτι λεπτό αλλά σκληρό να διατρέχει την περιοχή, από αριστερά προς τα δεξιά, πολύ σιγα, σαν να περιεργαζόταν την περιοχή.

Η Αλίκη ξαφνιασμένη από το άγγιγμα αυτό, αλλά και με λίγο φόβο επειδή δεν μπορούσε να δει τί ήταν αυτό και ποιος το έκανε, τίναξε όσο δυνατά μπορούσε τον κώλο της πέρα δώθε, σε μια ανόητη προσπάθεια να διώξει ότι ηταν αυτό στον κωλο της.

Ένας περίεργος σφυριχτός ήχος ακούστηκε στον αέρα, και δέκατα του δευτερολέπτου μετά τον ήχο, ένιωσε ένα πολύ δυνατό τσούξιμο στην περιοχή που είχε νιώσει πριν το αντικείμενο να την περιεργάζεται.

Ένα μουγκρητό πόνου αρχικά που γύρισε σε μουγκρητό κλάματος, της ξέφυγε με το που ένιωσε το έντονο τσούξιμο στα μπούτια της.

Δάκρυα γέμισαν τα μάτια της και μέχρι να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε γίνει, ακούστηκε πάλι αυτός ο σφυριχτός ήχος κα καπάκι το τσούξιμο.

Η Αλίκη δεν ήξερε πόσες φορές είχε νιώσει το τσούξιμο. Είχα χάσει την αίσθηση τόσο του χρόνου αλλά και του χώρου. Το μυαλό της είχε πάλι θολώσει. Ένιωθε την περιοχή στα μπούτια και στον κώλο να ζεματάει και μαζι με το τσούξιμο να την κάνουν να νιώθει μια ηρεμία. Είχε παραδοθεί στις αισθήσεις της αφού δεν μπορούσε να κινηθεί.

Μέσα στη ζαλάδα της ένιωσε τα λουριά στα χέρια της να χαλαρώνουν και ένα χέρι να αρπάζει τα μαλλιά της και να τραβάει το κεφάλι της προς τα επάνω. Η Αλίκη ανήμπορη να αντιδράσει ένιωσε να φτάνει το σώμα της παράλληλα με το κάθισμα του σκαμνιού. Ακόμα και η ματιά της είχε θολώσει και δεν μπορούσε να διακρίνει καθαρά γύρω της. Άκουσε πρώτα μια ανδρική ανάσα στο αυτί της χωρίς όμως να μπορεί να την νιώσει και στη συνέχεια άκουσε μια βραχνή αντρική φωνή να της ψιθυρίζει στο αυτί

- «Αυτό θα παθαίνεις όταν είσαι ανάγωγη»

Η Αλίκη ηταν τόσο εξουθενωμένη που δεν μπορούσε να αντιδράσει καθόλου. Το μόνο που προσπάθησε ήταν να γυρίσει το κεφάλι της να δει ποιος της μιλούσε και ποιος ήταν ο βασανιστής της. Το μόνο που κατάφερε μεσα στο μισοσκόταδο του δωματίου και την θολούρα της, ήταν να δει μια μαύρη ανδρική σιλουέτα και τίποτα άλλο.

Το χέρι που την κρατούσε, ξαφνικά την άφησε και αυτή έπεσε στην αρχική της θέση. Μέσα στη ζαλάδα της ένιωσε ξανά τις δερμάτινες λωρίδες να σφίγγουν γύρω από τα χέρια της. Λίγο μετά, ένιωσε ένα χέρι, πολύ απαλά και με πολύ αργές κινήσεις, σχεδόν ερεθιστικές, να απλώνει κάτι υγρό στην περιοχή που είχε φάει τις ξυλιές και αμέσως μετά να αφήνει μια αίσθηση δροσιάς. Η αίσθηση αυτού την έκανε να ηρεμήσει και να νιώθει να βυθίζεται σε ένα ηδονικό σκοτάδι

Η Αλίκη δεν μπορούσε να καταλάβει αν είχε λιποθυμήσει ή αν την είχε πάρει ο ύπνος εκεί στο δωμάτιο την ώρα που ένιωθε το χέρι του να της περιποιείται την πονεμένη περιοχή. Τώρα είχε ξυπνήσει και βρισκόταν στον κρεβάτι της στο δωμάτιο με τον καθρέφτη. Έκλεισε τα μάτια της ξανά και άφησε τον εαυτό της να νιώσει τα συναισθήματα που της δημιουργούσε η αίσθηση στην χτυπημένη της περιοχή. Ο πόνος πλέον δεν τους δημιουργούσε ενόχληση, αντιθέτως, αντι για πόνο, ένιωθε κάτι που της δημιουργούσε ένα ευχάριστο συναίσθημα και μια αίσθηση ηρεμίας και χαλάρωσης. Βυθισμένη σε αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα, ήρθε στη μνήμη της η βαριά ανδρική φωνή να της ψιθυρίζει στο αυτί με αυτό το αυστηρό ύφος και ένιωσε ρίγη να διαπερνούν το κορμί της. Θυμήθηκε το χέρι του, πόσο απαλά και με προσοχή περιποιόταν την πονεμένη της περιοχή και ένα νέο κύμα από ρίγη την διαπέρασαν. Φαντάστηκε τον εαυτό της λυμένο και ξαπλωμένο πάνω σε ένα μάλλινο χαλί με περίτεχνα σχέδια και την ζεστασιά του χαλιού να τυλίγει το σώμα της. Στη συνέχεια φαντάστηκε την σκοτεινή ανδρική φιγούρα να την σηκώνει με τα χέρια του, να την φέρνει κοντά στο στήθος του, το γυμνό της κορμί να ακουμπάει πάνω του και να νιώθει τους χτύπους της καρδιά του, καθώς αυτός την μετέφερε με ήρεμες κινήσεις προς το κρεβάτι της, και στη συνέχεια να την ακουμπάει μαλακά επάνω σε αυτό και να την σκεπάζει.

Ένας πολύ σιγανός και παρατεταμένος αναστεναγμός, ως εκτόνωση των συναισθημάτων ηδονής και ηρεμίας που ένιωθε, της ξέφυγε και την έκανε να ανατριχιάσει…

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

Omfg!  Το καλύτερο σου κεφάλαιο προσωπικά μέχρι τώρα!! Αν και όλα μέχρι στιγμής είναι αναγνωστικά yummy!  

 

iii Δοκτωρ Χιτσινς

Ο Δρ Χίτσινς, άφησε τον εαυτό του να πέσει πάνω στην καρέκλα του γραφείου του, νιώθοντας εξουθενωμένος και με πολλά αντικρουόμενα συναισθήματα να τον έχουν κατακλύσει. Προσπαθώντας να ηρεμήσει να ξεφύγει από την υπερένταση που ένιωθε, άρχισε να ελέγχει την αναπνοή του, παίρνοντας μεγάλες αναπνοές σε ίσα διαστήματα μεταξύ τους. Έβγαλε με αργές κινήσεις τα μαύρα γάντια του, τα δίπλωσε, και προσεκτικά τα ακούμπησε στο γραφείο. Άπλωσε το χέρι του και έπιασε την κορνίζα με τη φωτογραφία της γυναίκας με το παιδί, και την έφερε κοντά του.

Για αρκετή ώρα παρέμεινε εκει να κοιτάει την φωτογραφία και να κάνει διάφορες σκέψεις. Κάποια στιγμή ένιωσε πάλι να είναι ήρεμος και οι παλμοί της καρδιάς του να έχουν επανέλθει στου κανονικούς ρυθμούς. Τότε άφησε την κορνίζα ακριβώς στη θέση που ήταν πριν και γύρισε προς τον υπολογιστή.

Στη οθόνη του υπολογιστή ήταν ανοικτά τα τρία παράθυρα και πάτησε ένα κουμπί στο αριστερό παράθυρο για να κατεβάσει τα δεδομένα που φαίνονταν στην οθόνη. Μόλις το αρχείο ολοκληρώθηκε, το άνοιξε και άρχισε να μελετάει τα δεδομένα όλης της ημέρας που είχε κατέβει.

Είχαν περάσει περίπου δυο ώρες όταν αποφάσισε ότι είχε δει αρκετά και έκλεισε το αρχείο. Γύρισε λίγο την καρέκλα του, έπιασε τα μαύρα γάντια και τη μαύρη μάσκα του και σηκώθηκε.

Προχώρησε με σταθερό βήμα και βγήκε από το γραφείο του. Όταν βρέθηκε στον διάδρομο διαπίστωσε ότι ήδη είχε σκοτεινιάσει και όλα τα φώτα ήταν αναμμένα. Κοίταξε το ρολόι του για να επιβεβαίωση την ώρα ξανά και προχώρησε προς την αντίθετη πλευρά από αυτή που ήταν οι θάλαμοι ασθενών. Ήξερε ότι εκείνη την ώρα οι περισσότεροι νοσηλευτές έχουν σχολάσει, και όσοι ήταν βάρδια πάντα μαζεύονταν σε ένα γραφείο. Για αυτό το λόγο και δεν φόρεσε τη μάσκα του και προχώρησε προς το βάθος του διαδρόμου.

Δυο βήματα πριν την πόρτα των γυναικείων αποδυτηρίων άκουσε κάτι σαν σιγανό κλάμα να έρχεται από εκεί μέσα και αμέσως σταμάτησε εκει που ήταν. Έβαλε αμέσως το χέρι στην τσέπη του και έβγαλε μια χειρουργική μάσκα που είχε και ένα σκούφο και τα φόρεσε. Περίμενε λίγο ακόμα για να σιγουρέψει ότι άκουσε σωστά και όντως ξανα άκουσε γυναικείους λυγμούς. Για λίγο αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να γυρίσει πίσω στο γραφείο του και να μην επέμβει, αλλά τελικά αποφάσισε να αντιμετωπίσει το συμβάν.

Έκανε μερικά βήματα και χωρίς δισταγμό άνοιξε την πόρτα των αποδυτηρίων και μπήκε μέσα.

Ακριβώς απέναντι από την πόρτα ήταν ένα χαμηλό παγκάκι, και εκεί καθόταν η Χρύσα, η νέα νοσηλεύτρια της κλινικής. Η Χρύσα ήταν 23 ετών, 1.55 σε ύψος, με λεπτό καλοσχηματισμένο σώμα, δυο μεγάλα καστανοπράσινα μάτια, καλοσχηματισμένα χείλη, και το όλο της παρουσιαστικό σου έδινε την εντύπωση ότι είναι μόλις 16.

Με το που άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Δρ. Χιτσινς η Χρύσα αιφνιδιάστηκε και τρόμαξε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, αντανακλαστικά να πεταχτεί από τη θέση της όρθια. Με το τίναγμα που έκανε, της έφυγε η πετσέτα που είχε τυλιγμένη απλά επάνω της, αποκαλύπτοντας έτσι τα δυο μικρά στητά της στήθη και το μικροσκοπικό δαντελένιο κιλοτάκι της. Συνειδητοποιώντας ποιον είχε απέναντί της, αμέσως κοκκίνισε από ντροπή και με βιαστικές άγαρμπες κινήσεις, έσκυψε και έπιασε την πετσέτα και την τύλιξε στο γυμνό της σώμα για να καλυφθεί. Από την αμηχανία της παρέμεινε ακίνητη και με το κεφάλι της σκυμμένο και αμίλητη. ΄

Ο Δρ.Χιτσινς στη θέα του γυμνού κορμιού της Χρύσας αιφνιδιάστηκε στιγμιαία. Παρέμεινε όμως ανέκφραστος καλύπτοντας έτσι τον αιφνιδιασμό του αλλά και τον θαυμασμό του για το σώμα της μικρής νοσηλεύτριας του. Όταν πλέον η Χρύσα είχε καλύψει το σώμα της με την πετσέτα, της μίλησε με ήρεμη και σιγανή φωνή και με έναν τόνο που έδειχνε ενδιαφέρον

- Περνούσα απέξω και σας άκουσα να κλαίτε κυρία Μακρή.

- Τι σας συμβαίνει και πως μπορώ να σας βοηθήσω;

Η Χρύσα από τη στιγμή που μπήκε ο Δρ. Χίτσινς στο δωμάτιο και την τρόμαξε, είχε σταματήσει να κλαίει, το σώμα της όμως επηρεασμένο από όλα τα συναισθήματα έτρεμε ελαφριά. Είχε ακούσει την ερώτηση του Δρ.Χίτσινς αλλά ένιωθε μια παράλυση και δεν μπορούσε ούτε λέξη να αρθρώσει.

Ο Δρ.Χιτσινς κατάλαβε αμέσως ότι η Χρύσα βρισκόταν σε κάποιο σοκ, άπλωσε το δεξί του χέρι, ακούμπησε δύο δάχτυλα του απαλά στο κάτω μέρος του πηγουνιού της και έσπρωξε ελαφρά το κεφάλι της προς τα πάνω μεχρι τα μάτια τους να συναντηθούν. Παρατήρησε ότι τα μάγουλά της ήταν κατακόκκινα και η περιοχή γύρω από τα μάτια της μούσκεμα από το κλάμα. Η Χρύσα κράτησε το βλέμμα της χαμηλωμένο, όσο μπορούσε, και δεν κοίταζε τον Δρ. Χίτστινς. Αυτός, όπως κρατούσε το κεφάλι της, έγειρε ελαφρά μπροστά, και πλησιάζοντας το πρόσωπό του πιο κοντά στο δικό της, με χαμηλή και γλυκιά φωνή της είπε

- Τι σου συμβαίνει μικρή μου;

Η Χρύσα στο άκουσμα της φωνής του Δρ.Χιτσινς και τι της είπε, ένιωσε ένα ξαφνικό ρίγος να την διαπερνά, και χάνοντας τον έλεγχό της, άνοιξε τα χέρια της, αφήνοντας την πετσέτα να πέσει πάλι κάτω, και αγκάλιασε τον Δρ. Χιτσινς σφιχτά από τη μέση και άρχισε πάλι να κλαίει με λυγμούς.

Ο Δρ.Χιτσινς αιφνιδιάστηκε από την αντίδραση της Χρύσας και έμεινε για κάποια δευτερόλεπτα με την Χρύσα αγκαλιά και τα χέρια του στον αέρα, προσπαθώντας να αποφασίσει αν μπορεί να την ακουμπήσει ή όχι. Μετά τον στιγμιαίο του δισταγμό, κατέβασε τα χέρια του και τα τύλιξε απαλά γύρω από την πλάτη και την αγκάλιασε και αυτός. Το δέρμα της ήταν ζεστό, απαλό και αυτή μύριζε πάρα πολύ ωραία. Ενώ εκείνη συνέχιζε να κλαίει πάνω του, εκείνος μετέφερε το ένα του χέρι στο κεφάλι της και άρχισε να χαϊδεύει στοργικά τα μαλλιά της σε μια προσπάθεια να την ηρεμήσει.

Οι δυο τους ήταν για αρκετή ώρα σε αυτή τη θέση και ήδη η Χρύσα είχε σταματήσει να κλαίει και να έχει απλά κάποια αναφιλητά. Ο Δρ.Χιτσινς την άφηνε να πάρει τον χρόνο της για να ηρεμήσει, αλλά παραδέχτηκε στον εαυτό του ότι απολάμβανε και ότι αυτή ήταν στην αγκαλιά και ότι την χάιδευε.

Όταν ένιωσε την Χρύσα να έχει ηρεμήσει αρκετά, την έπιασε απαλά και από τους δυο της ώμους και την έσπρωξε ελαφριά προς τα πίσω. Με γλυκιά και ήρεμη φωνή της είπε

- Θα πρότεινα να ντυθείς και να έρθεις να κάτσεις εδώ στον πάγκο μαζί μου και να μου εξηγήσεις τι είναι αυτό που σε στεναχώρησε τοσο

Και τελειώνοντας τη φράση του, την προσπέρασε και έκατσε στον χαμηλό παγκάκι που ήταν από πίσω της. Η Χρύσα, χωρίς να πει κουβέντα, ακολούθησε της οδηγία του, έκανε ένα βαθύ κάθισμα να πιάσει την πετσέτα της με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο κάλυπτε όσο μπορούσε το στήθος της. Όταν σηκώθηκε, έπιασε την τσάντα της που ήταν στο παγκάκι και πήγε λίγο πιο πέρα να ντυθεί.

Ο Δρ. Χιτσινς παρέμεινε να κοιτά μπροστά, και η Χρύσα που ήταν λίγο πιο πέρα παρατήρησε, ότι όσο αυτή ντυνόταν, εκείνος δεν γύρισε ούτε στιγμή να κοιτάξει προς το μέρος της. Όταν πλέον είχε βάλει όλα τα ρούχα της, πήγε και κάθισε δίπλα στον Δρ.Χιτσινς, όπως της είχε πει.

- Σε ακούω λοιπόν μικρή μου

Είπε ο Δρ.Χιτσινς με χαμηλή φωνή, γυρνώντας προς το μέρος και κοιτώντας την στα μάτια.

Η μάσκα που φορούσε ο Δρ.Χιτσινς επέτρεπαν στη Χρύσα να βλέπει μόνο τα μάτια του και τίποτα άλλο από το πρόσωπό του. Ένιωθε την ματιά του να την διαπερνά και συγχρόνως να την ηρεμεί και να την μαγνητίζει. Στιγμιαία θυμήθηκε που νωρίτερα ο Δρ.Χίτσινς την είδε γυμνή και αυτό την έκανε να νιώσει ντροπή και λίγο ερεθισμένη. Κόμπιασε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά άρχισε να περιγράφει τι είχε γίνει και είχε στεναχωρηθεί.

Όση ώρα του μιλούσε, ο Δρ.Χίτσινς δεν την διέκοψε καθόλου και ούτε σταμάτησε να την κοιτάει στα μάτια. Μπορεί να μην έβλεπε όλες τις εκφράσεις του προσώπου του, αλλά τα μάτια του της εξέπεμπαν μια στοργή και της μετέδιδαν μια ηρεμία, και όλο αυτό την έκαναν να νιώθει ευχάριστα μαζί του.

Όταν εκείνη τελείωσε την περιγραφή της, ο Δρ.Χίτσινς ξεκίνησε μαζί της μια κουβέντα που κράτησε αρκετή ώρα, και η οποία κουβέντα την έκανε να νιώσει καλά ξανά, να συνειδητοποιήσει τους λόγους που την είχαν κάνει να στεναχωρηθεί και πιθανούς τρόπους να αντιμετωπίσει στο μέλλον αντίστοιχες καταστάσεις.

- Νομίζω ότι τώρα νιώθεις καλύτερα και ότι είναι ώρα να σε αφήσω να γυρίσεις σπίτι σου να ξεκουραστείς, μιας και είναι ήδη αργά και αύριο δουλεύεις πάλι.

Της είπε με την σταθερή και βραχνή φωνή του ο Δρ. Χίτσινς.

Η Χρυσα έγνεψε με το κεφάλι της καταφατικά, του χαμογέλασε και χωρίς να το πολυσκεφτεί έσκυψε απότομα και του έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο που άφηνε ακάλυπτο η μάσκα.

Ο Δρ.Χιτσινς, χωρίς να αντιδράσει στο φιλί, σηκώθηκε ήρεμα και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Με την πλάτη προς την Χρύσα της είπε

- Καλή σας νύχτα κυρία Μακρή

Και βγήκε από τα αποδυτήρια.

Η Χρύσα παρέμεινε καθισμένη στη θέση της παρατηρώντας τον να φεύγει και με πολλές σκέψεις να την κατακλύζουν.

- Λες να παρεξηγήθηκε που τον φίλησα;

- Γιατί με καληνύχτισε στον πληθυντικό;

- Τι ωραίος σώμα που έχει και φωνή

- Πόσο ωραία ήταν στην αγκαλιά του να με χαϊδεύει

- Τι να σκέφτηκε όταν με είδε γυμνή;

- Να του άρεσε το σώμα μου;

- Πως θα τον αντιμετωπίσω αύριο στην δουλειά;

- Μήπως τον ερωτεύτηκα;

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

The mysterious doctor!