Ο Διπλός καθρέφτης

Πολύ καλό!

 

i Χρύσα

Η Χρύσα για μέρες μετά την κουβέντα της με τον Δρ.Χίτσινς στα γυναικεία αποδυτήρια, την στριφογύριζαν διάφορα ερωτήματα σχετικά με αυτόν, όμως το σημαντικότερο από όλα ήταν ότι ένιωθε πως τον είχε ερωτευθεί και αυτό την τρέλαινε.

- Εδώ δεν έχω δει καν το πρόσωπό του, πως είναι δυνατόν να τον έχω ερωτευθεί;

Σκεφτόταν ξανά και ξανά, σε μια προσπάθεια να βάλει τον εαυτό της να έρθει στα λογικά της αφού αυτό της φαινόταν παράλογο. Όμως το σώμα της, της έλεγε το αντίθετο, κάθε φορά που ήταν κοντά στον Δρ.Χίτσινς ή όποτε εκείνος της έδινε κάποια εντολή στη δουλειά.

Έπρεπε να κάνει κάτι και είχε καταλήξει ότι έπρεπε με κάθε τρόπο να δει το πρόσωπό του. Ήταν σίγουρη ότι μόνο έτσι θα λύνονταν οποιεσδήποτε απορίες είχε για το τι πραγματικά ένιωθε για αυτόν.

Είχε περάσει αρκετές μέρες αργά στα γυναικεία αποδυτήρια με σκοπό όταν τον άκουγε να περνάει να βγει και να τον πετύχει χωρίς τη μάσκα. Τις δύο πρώτες φορές που τον είχε ακούσει να περνάει απέξω δείλιασε και δεν βγήκε. Μετά σκέφτηκε ότι αν τον αιφνιδίαζε, όπως σκεφτόταν, πιθανόν αυτό να γύρναγε εναντίον της και δεν ήθελε με τίποτα να τον κάνει να νευριάσει μαζί της. Τις επόμενες πέντε μέρες απλά καθόταν πίσω από την πόρτα των αποδυτηρίων και προσπαθούσε να καταγράψει στο μυαλό της κάθε ήχο όταν περνούσε, για να καταλάβει που πήγαινε. Την Πέμπτη μέρα είχε επιβεβαιώσει, ότι περνούσε απέξω από τα γυναικεία αποδυτήρια την ίδια ώρα, με διαφορά ενός ή δυο λεπτών, και στη συνέχεια έκανε δέκα βήματα, από την πόρτα των αποδυτηρίων, σταματούσε και μετά από λίγο άνοιγε μια πόρτα.

Αυτή την τελευτά φορά, αφού πέρασε ο Δρ.Χίτσινς, βγήκε και έκανε και αυτή 10 βήματα προς την πλευρά που άκουγε αυτόν να πηγαίνει. Η Χρύσα καταλάβαινε ότι τα δικά της βήματα ήταν πιο μικρά από αυτά το Δρ.Χιτσινς, αλλά αυτό τελικά δεν ήταν και τόσο πρόβλημα, γιατί στο σημείο που είχε φτάσει υπήρχαν μόνο δύο πόρτες. Και σίγουρα, μια από τις δύο ήταν αυτή την οποία άνοιγε και πέρναγε ο Δρ.Χίτσινς. Η μία πόρτα στα αριστερά της είχε μια ταμπέλα που έγραφε «Αποθήκη Νο3», ενώ η άλλη πόρτα δεν είχε καμία ταμπέλα. Οπότε και λογικά κατέληξε ότι ο Δρ.Χίτσινς άνοιγε την πόρτα χωρίς την ταμπέλα. Όμως το βασικότερο πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει, ήταν ότι και οι δύο πόρτες είχαν ηλεκτρονική κλειδαριά με αριθμητικό κωδικό που τον έβαζες με ένα πληκτρολόγιο που ήταν στο πλάι κάθε πόρτας.

- Ωραία, και τώρα πως βρίσκουμε τον κωδικό – σκέφτηκε προβληματισμένη

Τι επόμενες δυο μέρες, κάθε βράδυ που γύρναγε σπίτι της, καθόταν μέχρι πολύ αργά και έψαχνε στο ίντερνετ για ιδέες και τρόπους πως να βρει τον κωδικό για να ανοίξει την πόρτα. Τελικά κατέληξε σε τρεις διαφορετικές ιδέες, που και από τα σχόλια φαίνονταν οι πιο αποδοτικές και δεν θα χρειαζόταν ειδικά εργαλεία, ιδιαίτερες τεχνικές γνώσεις ή ιδιαίτερες ικανότητες. Τώρα, αυτό που έμενε να αποφασίσει, ήταν το πότε και πως θα επιχειρούσε να βρει τους κωδικούς με τις τεχνικές που είχε μάθει.

Μετά από δυο νύχτες να καταγράφει τα υπέρ και τα κατά από τα διάφορα σενάρια που είχε σκεφτεί, κατέληξε σε ένα που πίστευε ότι θα ήταν το πιο ακίνδυνο να την πάρει χαμπάρι ο Δρ.Χιτσινς. Το τελικό της σχέδιο είχε ως εξής. Μια από τις επόμενες μέρες θα πήγαινε στα αποδυτήρια και θα περίμενε να περάσει ο Δρ.Χίτσινς, και όταν αυτός θα πέρναγε την πόρτα με την ηλεκτρονική κλειδαριά, τότε αυτή θα έβγαινε από τα αποδυτήρια και θα πήγαινε κατευθείαν στο πληκτρολόγιο να βρει τον κωδικό. Αν αποτύγχανε την πρώτη φορά να βρει τον κωδικό, θα επαναλαμβάνοντας το ίδιο σενάριο και την επόμενη δοκιμάζοντας την δεύτερη τεχνική εύρεσης του κωδικού, και αν και πάλι αποτύγχανε θα πήγαινε και τρίτο βράδυ να δοκιμάσει την Τρίτη τεχνική. Όταν πλέον θα είχε τον κωδικό, σε κάποιο διάλειμμά της, θα πήγαινε και θα άνοιγε την πόρτα για να δει τι υπάρχει από πίσω και κυρίως για να βρει μια κρυψώνα. Όταν ολοκλήρωνε και αυτή τη φάση, τότε ένα από τα επόμενα βράδια, θα έμπαινε στο δωμάτιο πριν από τον Δρ. Χιτσινς και θα τον περίμενε στην κρυψώνα της μέχρι αυτός να έρθει.

Η Χρύσα ένιωθε χαρούμενη και περήφανη για το σχέδιο της και ήταν απολύτως σίγουρη ότι όλα θα πήγαιναν πολύ καλά.

Από την επόμενη μέρα κιόλας η Χρύσα έβαλε το σχέδιό της σε εφαρμογή. Έτσι το βραδάκι περίμενε, μέσα στα γυναικεία αποδυτήρια, τον Δρ.Χιτσινς να περάσει απέξω και μετά αυτή να πάει να βρει τον κωδικό. Αυτό επαναλήφθηκε τρείς συνεχόμενες βραδιές, αφού οι δύο πρώτες τεχνικές δεν έδωσαν σωστό κωδικό, αλλά με την Τρίτη τεχνική κατάφερε να βρει τον σωστό κωδικό. Πανευτυχής και περήφανη για αυτήν η Χρύσα ετοιμάστηκε για το δεύτερο στάδιο του σχεδίου της.

Την επόμενη μέρα, από το πρωί, η Χρύσα ένιωθε μια υπερένταση και αυτό λόγω της αγωνίας της για το τι θα έβρισκε πίσω από την πόρτα σήμερα που θα την άνοιγε. Είχε ήδη κανονίσει με την προισταμένη της, να πάει για διάλειμμα όταν θα τελείωνε την επίσκεψη των ασθενών της με τον Δρ.Χίτσινς. Έτσι θα είχε αρκετό χρόνο μέχρι αυτός να τελειώσει και με τους υπόλοιπους και να γυρίσει στο γραφείο του. Γιατί αυτό που δεν ήθελε ήταν να τον συναντούσε στον διάδρομο όταν αυτή θα έβγαινε από το δωμάτιο του.

Όταν λοιπόν τελείωσε την επιθεώρηση με τον Δρ.Χιτσισνς, έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε και κατέβηκε στο διάδρομο με τα αποδυτήρια. Εκεί, χωρίς καμία καθυστέρηση, κατευθύνθηκε στην πόρτα και έβαλε τον κωδικό. Η Χρύσα έριξε μια γρήγορη ματιά πίσω από την πλάτη της για να σιγουρέψει ότι δεν την έβλεπε κανείς και μπήκε βιαστικά μέσα στο δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα από πίσω της.

Ο Χώρος που μπήκε φαινόταν σαν ένας μακρύς διάδρομος, με χαμηλό φωτισμό που προερχόταν από κάτι κίτρινα φώτα ασφαλείας. Στάθηκε για λίγο στο σημείο που ήταν μέχρι τα μάτια της να συνηθίσουν στον χαμηλό φωτισμό, ενώ συγχρόνως με το χέρι της ψαχούλευε τον τοίχο δίπλα στην πόρτα για κάποιο διακόπτη που θα άνοιγε τα φώτα. Διακόπτη δεν βρήκε, όμως τώρα που τα μάτια της είχαν συνηθίσει τον χαμηλό φωτισμό, σήκωσε το κεφάλι της προς το ταβάνι και είδε ότι σε εκείνο το σημείο δεν υπήρχε κάποιο φωτιστικό. Στη συνέχεια κοίταξε γύρω της και παρατήρησε ότι μπροστά από την πόρτα ο διάδρομος ήταν πιο φαρδύς και από την πλευρά που άνοιγε η πόρτα υπήρχαν κάτι μεταλλικά ράφια και κάτι κούτες.

- Α πολύ ωραία – σκέφτηκε

- Εδώ θα κρυφτώ και νομίζω ότι είναι και το πιο σκοτεινό σημείο.

Κοίταξε το ρολόι της και είδε ότι είχε τουλάχιστον δεκαπέντε λεπτά ακόμα στη διάθεσή της, οπότε αποφάσισε να πάει λίγο παρακάτω στον διάδρομο να δει τι υπάρχει. Με το που έφτασε περίπου στα 4 βήματα από την πόρτα, ξαφνικά άναψαν φώτα που την τρόμαξαν και την έκανα να πεταχτεί κάνοντας ένα βήμα πίσω.

- Τι στο… - της ξέφυγε

Η Χρύσα έβαλε το χέρι της πάνω στο στήθος της και στο σημείο που ήταν η καρδιά της και έκανε μια μεγάλη εκπνοή σαν να ήθελε να διώξει από μέσα της την τρομάρα που ένιωσε, και συγχρόνως χαμογέλασε με το πάθημά της.

- Ευτυχώς που το ανακάλυψα αυτό γιατί δεν θα ήθελα να με τρόμαζε την ώρα που θα ήταν ο Δρ. Χίτσινς, αφού μπορεί να με πρόδιδε. – σκέφτηκε ικανοποιημένη

- Άσε που έτσι θα δω το πρόσωπό του πολύ καλά – είπε χαρούμενη στον εαυτό της

Ό διάδρομος εκτεινόταν για περίπου 20 μέτρα όπως υπολόγιζε και στο βάθος διέκρινε μια άλλη πόρτα. Στο ταβάνι του διαδρόμου έτρεχαν πολλές σωλήνες διαφόρων διαστάσεων και σχάρες με ηλεκτρικά καλώδια.

- Που να οδηγεί άραγε αυτός ο διάδρομος – αναρωτήθηκε από μέσα της

Κοίταξε το ρολόι της ξανά και είδε ότι δεν είχε πολύ χρόνο πλέον. Χωρίς καθυστέρηση, έκανε μεταβολή και βγήκε έξω από την πόρτα. Στο μυαλό της τώρα έτρεχαν διάφορες σκέψεις.

- Λες να μην μπορέσω να δω το πρόσωπό του

- Λες να είναι σκοτεινά και να μην ανάψουν τα φώτα;

- Κι αν δεν καταφέρω να δω το πρόσωπό του, τι κάνω μετά;

Και με αυτές τις σκέψεις γύρισε στη δουλειά της.

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

ii Χρύσα

Η Χρύσα κοίταξε το ρολόι της και είδε ότι σε 20 λεπτά θα σχόλαγε. Αυτό ήταν αρκετό για να την γεμίσει αγωνία, ανυπομονησία και τους παλμούς της καρδιάς της να διπλασιαστούν, αφού σε λίγη ώρα θα έβαζε σε εφαρμογή το τρίτο μέρος του σχεδίου της και επιτέλους θα έβλεπε το πρόσωπο το Δρ.Χίτσισνς.

Κοίταξε το ρολόι της και ήταν ήδη 23 λεπτά στην κρυψώνα της και περίμενε υπομονετικά αλλά και με αγωνία στον Δρ. Χίτσινς. Από στιγμή σε στιγμή αυτός θα έμπαινε. Αυτό έκανε τους σφυγμούς της να ανέβουν πολύ. Τόσο που νόμιζε πως μέσα στην απόλυτη ησυχία θα ακουγόταν η καρδιά της και θα πρόδιδε την κρυψώνα της. Έβαλε το χέρι της στο στήθος και στο σημείο που ήταν η καρδιά της και έκλεισε τα μάτια της σε μια προσπάθεια να ηρεμήσει τον εαυτό της.

Εκείνη την στιγμή ακούστηκε το κλικ της κλειδαριά και είδε την πόρτα να ανοίγει. Εντελώς ασυναίσθητα κράτησε την αναπνοή της και ένιωσε να τρέμει από την αγωνία. Η πόρτα άνοιγε προς το σημείο που ήταν κρυμμένη και έτσι θα έπρεπε να περιμένει να κλείσει για να μπορέσει να δει τον Δρ.Χίτσινς. Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή. Η πόρτα έκλεισε και στο μισοσκόταδο διέκρινε την φιγούρα του Δρ.Χίτσινς στο μισό περίπου μέτρο μπροστά της αλλά δεν μπορούσε να διακρίνει το πρόσωπό του.

- Όχι ρε γαμώτο – σκέφτηκε λίγο απογοητευμένη από μέσα της

- Τελικά είναι πολύ πιο σκοτεινά από ότι νόμιζα σε αυτό το σημείο.

Ο Δρ.Χίτσινς κοντοστάθηκε στο σημείο που ήταν σαν κάτι να τον απασχολούσε.

- Τι στο καλό κάνει – αναρωτήθηκε η Χρύσα

- Γιατί δεν προχωράει στο φως;

Μετα από ένα λεπτό, που της φάνηκε αιώνας, ο Δρ.Χίτσινς κινήθηκε. Η καρδιά της άρχισε να χτυπά σαν τρελή έτοιμη να πεταχτεί έξω από το στήθος της.

- Τώρα θα ανοίξουν τα φώτα και θα τον δω – μονολόγησε από μέσα της γεμάτη αγωνία και χαρά

Ο Δρ.Χίτσινς έκανε μερικά βήματα και τα φώτα άναψαν.

- ΟΧΙ ρε συ – είπε η Χρύσα με μεγάλη απογοήτευση από μέσα της

Την στιγμή που άναψαν τα φώτα και φώτισαν τον Δρ.Χίτσινς η Χρύσα είδε ότι ήταν ντυμένος από την κορυφή ως τα νύχια με μαύρα ρούχα, φορούσε ένα ζευγάρι μαύρα υφασμάτινα γάντια και στο κεφάλι φορούσε μια μαύρη μάσκα, με το μισό της να είναι από γυαλιστερό μαύρο πλαστικό και να καλύπτει όλο του το πρόσωπο, και το άλλο μισό να είναι από ελαστικό ύφασμα και να καλύπτει όλο το υπόλοιπο κεφάλι του.

Ο Δρ. Χιτσινς με το που άναψαν τα φώτα συνέχισε την πορεία του προς το βάθος του διαδρόμου, ενώ η Χρύσα ακόμα κρυμμένη και απογοητευμένη άρχισε να κάνει διάφορες σκέψεις

- Ατυχία ρε γαμώτο

- Και τώρα τι κάνω;

- Δεν θα τα παρατήσω. Θα ξανάρθω και αύριο, ίσως να μην την φοράει

- Και αν την φοράει συνέχεια τι κάνω τότε;

- Τι όμορφος που ήταν έτσι ντυμένος στα μαύρα

- Έχει και ωραίο κωλαράκι

Και με την τελευταία σκέψη ένα πονηρό χαμόγελο έσκασε στο πρόσωπο της, βγήκε από την κρυψώνα της και άνοιξε την πόρτα να βγει.

Τις επόμενε πέντε μέρες η Χρύσα πήγαινε μετα το σχόλασμα και κρυβόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο περιμένοντας να πετύχει τον Δρ.Χιτσινς να μην φοράει τη μάσκα του, αλλά χωρίς επιτυχία. Κάθε φορά ο Δρ.Χιτσινς έμπαινε την ίδια ώρα, κοντοστεκόταν μπροστά της, φορώντας πάντα μαύρα ρούχα και τη μαύρη μάσκα και μετά προχωρούσε στον διάδρομο.

Η Χρύσα είχε πλέον πεισμώσει και είχε αποφασίσει ότι κάποια στιγμή θα τον πετύχαινε χωρίς μάσκα. Της είχε γίνει εμμονή να δει το πρόσωπο του, όμως παραδεχόταν και στον εαυτό της ότι της είχε γίνει εμμονή, αν όχι εξάρτηση, απλά να τον βλέπει με την μαύρη του ενδυμασία.

Την έκτη συνεχόμενη μέρα κρύφτηκε πάλι στο γνωστό της σημείο και περίμενε. Ακριβείς όπως πάντα στην ώρα του ο Δρ.Χίτσινς άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. Αυτή την φορά δεν κοντοστάθηκε μπροστά της, πράγμα που την παραξένεψε λίγο, και προχώρησε μεχρι το σημείου που άναβαν τα φώτα και σταμάτησε. Εκείνη την στιγμή άκουσε τον Δρ.Χίτσινς, με την πλάτη προς αυτή, να λέει με την ήρεμη βραχνή φωνή του.

- Ακολούθα με 3 βήματα πιο πίσω και μην ακούσω κουβέντα μικρή.

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

vii ΜΕΡΑ Νο;

Μετά από την τιμωρία της στο άλλο δωμάτιο, η Αλίκη είχε αποφασίσει να μην ξανακάνει το λάθος να αφήσει τον εαυτός να παρασυρθεί ξανά από τα συναισθήματά της εναντίον του απαγωγέα της και πλέον θα ακολουθούσε τις οδηγίες του κατά γράμμα μέχρι να σκεφτεί μια λύση να βγει από εκεί μέσα.

Τις πρώτες μέρες που άρχισε να ακολουθεί πιστά το πρόγραμμα είχε αρχίσει να μετράει τις μέρες που περνούσαν, αλλά κάποια στιγμή έχασε το μέτρημα και σταμάτησε. Αυτό την είχε αναστατώσει αρκετά, αλλά μετά από ήρεμη σκέψη είχε καταλήξει ότι δεν είχε νόημα και στο μόνο που έπρεπε να εστιάζει ήταν στον στόχο της να βγει έξω.

Στην αρχή η Αλίκη βρήκε πολύ κουραστικό να ακολουθεί το πρόγραμμα, έχοντας στο μυαλό της όλες τις οδηγίες και να τις ακολουθεί χωρίς να κάνει λάθος. Μετά όμως από λίγες μέρες, της είχαν γίνει συνήθεια και της επέτρεψαν να χαλαρώσει λίγο. Τα καθημερινά tasks που της έβαζε ήταν πάντα σωματικές ασκήσεις. Μια μέρα επιτόπιο τρέξιμο, μια μέρα κοιλιακούς, μια μέρα push ups και διάφορες άλλες ασκήσεις, και όλες χωρίς την ανάγκη χρήσης οργάνων. Με τόση άσκηση είχε αρχίσει να παρατηρεί αλλαγές στο σώμα της, την αντοχή της και της δύναμής της, που της άρεσαν.

Επίσης, επειδή ήταν «καλό κορίτσι» όλο αυτό τον καιρό είχε κερδίσει και διάφορα ανταλλάγματα. Είχε ζητήσει να ακούσει μουσική και πήρε την άδεια. Μπορούσε πλέον να ανοίγει και να κλείνει την μουσική όποτε ήθελε και να ελέγχει την ένταση από τον καθρέφτη που λειτουργούσε σαν ένα τεράστιο τάμπλετ. Ο μόνος περιορισμός ήταν ότι ο καθρέφτης έπαιζε μόνο κλασσική μουσική. Δεν ήταν η μουσική που της άρεσε, αλλά την συνήθισε και ήταν καλή παρέα κυρίως όταν έκανε άσκηση. Είχε ζητήσει επίσης να διαβάζει κάτι για να περνάει η ώρα της, έχοντας στο μυαλό της περιοδικά lifestyle ή κάτι αντίστοιχο. Αυτό που της δόθηκε όμως, ήταν μια τεράστια συλλογή από ηλεκτρονικά λογοτεχνικά βιβλία που μπορούσε να διαλέξει όποιο θέλει και να το διαβάσει στον καθρέφτη. Η επιπλέον οδηγία που της είχε δοθεί για το διάβασμα, ήταν ότι θα έπρεπε να διαβάζει το βιβλίο φωναχτά. Αυτό δεν της πολύ άρεσε. Ξεκίνησε το πρώτο βιβλίο αλλά δεν το παράτησε.

Από την στιγμή που η υπόθεση διάβασμα ήταν αποτυχία και τηλεόραση δεν είχε, η Αλίκη βρήκε διέξοδο στην φαντασία της. Ο αγαπημένος της τρόπος ήταν να ξαπλώνει στο κρεβάτι, να σβήνουν τα φώτα και με τα μάτια ανοικτά να βυθίζεται στο σκοτάδι.

Η Αλίκη μόλις είχε τελειώσει το μπάνιο της, μετά και από τη βραδινή σωματική της άσκηση, και τώρα ένιωθε μια πολύ ωραία ηρεμία και χαλάρωση. Ξάπλωσε στο κρεβάτι της και με ανοιχτά τα μάτια ένιωσε τον εαυτό της να αιωρείται όταν παρατήρησε ένα μακρινό γαλαζοπράσινο φως και άρχισε να πετάει προς αυτό. Όταν έφτασε είδε μια μεγάλη βαριά ξύλινη πόρτα. Χωρίς δισταγμό την άνοιξε και μπήκε μέσα. Πίσω από την πόρτα ήταν ένα τετράγωνο δωμάτιο με πέτρινους τοίχους λίγο πιο μεγάλο από το δικό της. Το δωμάτιο ήταν αρκετά ζεστό ώστε να νιώθει άνετα που ήταν γυμνή, και σε συνδιασμό με τον αχνό κόκκινο φωτισμό, αυτό της δημιουργούσε μια αίσθηση θαλπωρής. Το πάτωμα ήταν ένα ωραίο σκουρόχρωμο γυαλιστερό παρκέ και κάπου στη μέση είχε ένα ωραίο περσικό χαλί και πάνω σε αυτό έναν πάγκο. Ακριβώς σαν αυτόν που την είχε δέσει ο απαγωγέας της.

Πάνω στον πάγκο ήταν δεμένος ένας άνθρωπος και από τη θέση που ήταν διέκρινε ότι ήταν άντρας καθώς έβλεπε την πούτσα του και τα αρχίδια του να κρέμονται στην άκρη του πάγκου. Έσκυψε λίγο στο πλάι αλλά δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό του γιατί το έκρυβε ο πάγκος, αλλά ήξερε ότι ήταν ο απαγωγέας της. Ο άντρας στον πάγκο ήταν χωρίς καμία τρίχα και αυτό τόνιζε ακόμα περισσότερο τον πολύ ωραίο σφιχτό και στρογγυλό κώλο του. Η Αλίκη, κοιτώντας τον, ένιωσε ένα ρίγος να την διαπερνά και χαμογέλασε από ευχαρίστηση μπροστά σε αυτή τη θέα. Έκανε μερικά βήματα και έφτασε μπροστά στον κώλο. Άπλωσε και τα δύο της χέρια και άρχισε να τον χαϊδεύει απαλά, σχεδόν στοργικά, απολαμβάνοντας το απαλό δέρμα και το πόσο σφιχτός ήταν. Αφού τον χάιδεψε αρκετά δεν άντεξε και τον τσίμπησε δυνατά με το χέρι της, ενώ ο άντρας έβγαλε ένα μουγκρητό. Με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης μόνιμα στο πρόσωπό της, κατέβασε το χέρι της και έπιασε πολύ μαλακά μέσα στην χούφτα της τα αρχίδια του. Ένα μακρόσυρτο «μμμμ…» ικανοποίησης βγήκε από μέσα της νιώθοντας τα αρχίδια και το βάρος τους στην παλάμη της. Χωρίς να αφήσει τα αρχίδια από το χερι της, έκλεισε τα μάτια της για να απολαύσει περισσότερο την αίσθηση και έσφιξε την χούφτα της λίγο περισσότερο. Εκείνη την στιγμή ένιωσε τον άντρα να κουνιέται κάπως δεξιά αριστερά σαν να προσπαθεί να της ξεφύγει, αλλά αυτή δεν αντέδρασε και παρέμεινε με τα μάτια κλειστά να απολαμβάνει την αίσθηση με το χαμόγελο στο πρόσωπό της να γίνεται μεγαλύτερο. Έσφιξε λίγο ακόμα την χούφτα της και έστριψε τα αρχίδια προς τα δεξιά μέχρι του σημείου που ένιωσε τον άντρα να τινάζεται. Τότε αμέσως άρχισε να τα στρίβει προς αριστερά, πάλι μέχρι του σημείου που τον ένιωσε να τινάζεται, και ένα ρίγος διαπέρασε όλο της το σώμα σαν τα ηλεκτρικά σοκ στο δωμάτιο.

Άνοιξε τα μάτια της και συγχρόνως την χούφτα της, ελευθερώνοντας έτσι τα αρχίδια του άντρα. Η πούτσα του κρεμόταν ακριβώς στην άκρη του πάγκου, και όπως έβλεπε η Αλίκη αυτό θα του δημιουργούσε δυσφορία όταν αυτός καύλωνε, καθώς ο πάγκος θα την εμπόδιζε να σηκωθεί στη φυσική της θέση. Η Αλίκη τέντωσε τον δείκτη του δεξιού της χεριού, ακούμπησε το νύχι της στο σημείο που ενωνόταν η πούτσα με τα αρχίδια και ασκώντας μια μικρή πίεση πάνω στο δέρμα, άρχισε να κατεβάζει αργά αργά το νύχι της προς το κεφάλι, νιώθοντας την πούτσα να πάλλεται ελαφρώς. Όταν έφτασε στη βάση το κεφαλιού, ο άντρας κουνήθηκε κάπως πιο έντονα και τον άκουσε να βγάζει ένα μουγκρητό που έμοιαζε ένα σαν να την ικετεύει να σταματήσει. Με την Αλίκη να απολαμβάνει όλο αυτό υπερβολικά και να αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο της, συνέχισε και στον υπόλοιπο κεφάλι. Όταν έφτασε στην κορυφή του κεφαλιού, ένωσε τέσσερα δάχτυλά της, με τέτοιο τρόπο ώστε τα νύχια της να αγκαλιάζουν την άκρη του κεφαλιού, και άρχισε να κάνει παλινδρομικές κινήσεις πάνω κάτω μόνο στο κεφάλι. Ο άντρας τώρα κουνιόταν πιο έντονα προσπαθώντας να ξεφύγει, αλλά έτσι όπως ήταν δεμένος δεν υπήρχε ελπίδα. Η Αλίκη τότε παρατήρησε ότι η πούτσα του είχε φουσκώσει αρκετά.

- Καύλωσες παλιομαλάκα

Σκέφτηκε από μέσα της και αμέσως πήρε το χέρι της από την πούτσα και πιάνοντας και με τα δύο χέρια τα κωλομέρια του τα άνοιξε όσο μπορούσε.

- Μμμμ…ωραία κωλοτρυπίδα έχει καργιόλη

Αυτό το είπε δυνατά για να την ακούσει, και αμέσως έσκυψε και με αργές κυκλικές κινήσεις της γλώσσας της άρχισε να γλείφει την κωλοτρυπίδα του. Η απαλή αίσθηση και ωραία μυρωδιά του δέρματός του την είχαν συνεπάρει. Έκλεισε τα μάτια της για να απολαύσει περισσότερο τα συναισθήματα και συνέχισε να γλείφει την κωλοτρυπίδα και την βάση των αρχιδιών. Κάποια στιγμή ένιωσε τον άντρα να σφίγγεται και να κουνιέται έντονα δεξιά και αριστερά. Άνοιξε τα μάτια της και ανασηκώθηκε και παρατήρησε ότι ο άντρας είχε καυλώσει και ο πάγκος τωρα εμπόδιζε την πουτσα του και προφανώς ήταν ενοχλητικό. Η Αλίκη δεν μπόρεσε να κρατηθεί και έβγαλε ένα δυνατό γέλιο και είπε

- Καύλωσες παλιοκαργιόλη και σε ενοχλεί η πούτσα σου;

Και τελειώνοντας αυτή της τη φράση, άρπαξε με το χέρι της τα αρχίδια του και τα έστριψε λίγο παραπάνω από το σημείο που είχε αντιδράσει ο άντρας, όταν του έκανε το ίδιο την πρώτη φορά. Ο άντρας έβγαλε ένα δυνατό μουγκρητό πόνου. Η Αλίκη δεν έδωσε σημασία και από την θέση που ήταν, χωρίς να αφήσει τα αρχίδια του από το χέρι της, διέτρεξε το δωμάτιο με το βλέμμα της, σαν να ψάχνει κάτι, και τότε παρατήρησε στον έναν τοίχο κάτι σαν κρεμάστρα με διάφορα αντικείμενα να κρέμονται. Χωρίς δεύτερη σκέψη προχώρησε προς το μέρος της κρεμάστρας για να δει από κοντά τι ήταν κρεμασμένο εκεί. Από τα πολλά αντικείμενα που ήταν κρεμασμένα διάλεξε μια ωραία μακριά και λεπτή ξύλινη βέργα και ένα στραπόν με ωραία δερμάτινα δεσίματα και ένα γυαλιστερό, χοντρό και μακρύ ξύλινο καβλί. Φόρεσε το στραπόν, και με τη βέργα στο χέρι και ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπο, γύρισε πίσω στον πάγκο.

Όταν έφτασε, κάθισε στο πλάι του πάγκου, και για λίγο κοίταξε τον κώλο του άντρα, σαν να μετράει την απόσταση και το ύψος. Όταν ένιωσε σίγουρη, σήκωσε ψηλά το χέρι της με τη βέργα και το κατέβασε με όση δύναμη είχε στον κώλο του άντρα. Κάθε φορά που η βέργα έπεφτε στον κώλο άφηνε και μια ευθεία κόκκινη γραμμή. Η Αλίκη το διασκέδαζε πολύ αυτό και με κάθε χτύπημα ένιωθε ένα ρίγος ικανοποίησης να την διαπερνά. Μετά από αρκετή ώρα ο κώλος είχε γίνει κατακόκκινος και αυτή κουρασμένη. Τότε είδε ότι τώρα πίσω της υπήρχε μια μεγάλη δερμάτινη πολυθρόνα. Εξουθενωμένη πήγε και έπεσε στην πολυθρόνα έχοντας σαν θέα τον κώλο του άντρα στον πάγκο. Άπλωσε τα χέρια της στα μπράτσα της πολυθρόνας, άνοιξε τα πόδια της και έβγαλε έναν ήχο ικανοποίησης. Τότε ένιωσε μια δροσιά ανάμεσα στα πόδια της

- Τι στο καλό;

- Ίδρωσα ή είναι υγρά από το μουνί μου – μονολόγησε

Και με τη μία κατέβασε το χέρι της και στο έβαλε στο μουνί της.

- Παλιοτσουλάκι….καύλωσες

Είπε περιπαικτικά στον εαυτό της χαμογελώντας. Πήρε μερικές ανάσες και σηκώθηκε. Πήγε πάλι κοντά στον πάγκο και κοίταξε τον κώλο ενώ ξεκούμπωνε το ξύλινο καβλί από το στραπόν. Χωρίς να πάρει τα μάτια της από τον κώλο έβαλε το ξύλινο καβλί μέσα στο μουνί της και άρχισε να το κουνάει μέσα έξω, μέχρι που ένιωσε το χέρι της που το κρατούσε να βρέχεται με τα υγρά της. Τότε το έβγαλε, το κούμπωσε στη θέση του και είπε

- Τώρα έχει και λίπανση καργιόλη

Και με αυτό άνοιξε τα κωλομέρια του άντρα και άρχισε να τον γαμάει βίαια και με μίσος. Η Αλίκη δεν κατάλαβε πόση ώρα τον γαμούσε και ούτε έδινε σημασία στις αντιδράσεις του καθώς βρισκόταν σε έκσταση, κάποια στιγμή όμως ένιωσε κούραση και σταμάτησε.

- Ήσουν καλό παιδί

Είπε λαχανιασμένη και με σαρκαστικό ύφος προς τον άντρα.

- Πρέπει να έχεις κάποια ανταμοιβή για αυτό

Και με το που τελείωσε την φράση της ένας γυμνός άνδρας, με μια μαύρη μάσκα να καλύπτει όλο του το πρόσωπο, μπήκε στο δωμάτιο και προχώρησε προς την πλευρά που ήταν το κεφάλι του άντρα στον πάγκο. Η Αλίκη θαύμασε το ωραίο γυμνό σώμα του άντρα που μόλις είχε μπει στο δωμάτιο και ένιωσε όλα της τα συναισθήματα να μετατρέπονται σε πολύ έντονη καύλα.

Πήγε και κάθισε στην πολυθρόνα αναπαυτικά και παραδομένη στην καύλα της παρατήρησε σαν υπνωτισμένη τον μασκοφόρο. Εκείνος χωρίς να μιλάει, όταν έφτασε στον πάγκο έλυσε τον δεμένο άντρα και τον έβαλε να γονατίσει μπροστά του. Του έδεσε τα χέρια πίσω από την πλάτη και στη συνέχει του έδεσε και τα πόδια. Ο άντρας που ήταν στον πάγκο είχε περασμένο γύρω από το κεφάλι του ένα μαύρο μαντήλι που κάλυπτε τα μάτια, τη μύτη και τα αυτιά του. Στο στόμα είχε ένα bit gag το οποίο ο μασκοφόρος άντρας το έλυσε και το πέταξε στην άκρη. Στη συνέχεια ο μασκοφόρος έπιασε την πούτσα του και την πέρασε από τα χείλη του γονατισμένου άντρα, με την πούτσα του έσπρωξε ελαφρά το πηγούνι του γονατισμένου άντρα για να ανοίξει το στόμα του, και όταν αυτός το άνοιξε έχωσε την πούτσα του μέσα και άρχισε να του γαμάει το στόμα με απαλές και αισθησιακές κινήσεις. Η Αλίκη στην εικόνα της πούτσας του μασκοφόρου να μπαίνει στο στόμα του γονατισμένου άντρα, ανατρίχιασε ολόκληρη και ένιωσε το μουνί της να συσπάτε. Χωρίς να πάρει τα μάτια της από πάνω τους, και χωρίς να σηκωθεί από την πολυθρόνα, έβγαλε το στραπόν και άρχισε να παίζει με το μουνί της στον ρυθμό που ο μασκοφόρος γαμούσε το στόμα του γονατισμένου άντρα.

Κάποια στιγμή ο μασκοφόρος άντρας σταμάτησε και σκύβοντας έλυσε τα χέρια του γονατισμένου άντρα. Κρατώντας τα χέρια του τα σήκωσε και τα άφησε να πιάσουν την πούτσα του. Τότε ο γονατισμένος άντρας άρχισε να παίζει την πούτσα του μασκοφόρου και να την γλείφει με πάθος. Αυτό το σκηνικό έκανε την Αλίκη σχεδόν χύσει και να νιώσει ένα έντονο μυρμήγκιασμα στο κεφάλι της και τον σβέρκο της. Χωρίς δεύτερη σκέψη η Αλίκη πετάχτηκε από τη θέση της και πήγε και έκατσε δίπλα στον γονατιστό άντρα. Οι μυρωδιές, τα ιδρωμένα και γεμάτα σάλια σώματα των δύο ανδρών την έκαναν να καυλώσει όσο δεν είχε νιώσει ποτέ ξανά. Έβγαλε την γλώσσα της και άρχισε να γλείφει απαλά το πρόσωπο του γονατισμένου άνδρα, την άκρη των χειλιών του, τα δάχτυλά του, όσο αυτός κρατούσε και έγλειφε την πούτσα του μασκοφόρου. Η Αλίκη δεν μπορούσε να γλείψει την πούτσα του μασκοφόρου επειδή ήταν στα χέρια του άλλου άντρα. Αυτό την έκανε να νιώθει σαν παιδί που του στερούν μια λιχουδιά, αλλά συγχρόνως ένιωθε μια ικανοποίηση που έβλεπε κάποιον να την απολαμβάνει, και μπορούσε έστω να γευτεί λίγο πάνω από τον γονατισμένο άντρα. Ήθελε πάρα πολύ να νιώσει αυτό το σκληρό και χοντρό καυλί στο στόμα της, να την γεμίζει και να την κάνει να πνίγεται. Δεν μιλούσε, κοίταζε και περίμενε ανυπόμονα να έρθει η σειρά της.

Το όλο σκηνικό την είχε μαγέψει και συγχρόνως καυλώσει τρομερά. Κάποια στιγμή ο μασκοφόρος άντρας τράβηξε τον πούτσο του από το στόμα του γονατισμένου άντρα, τον έπαιξε για λίγο με το χέρι του, ώσπου ένα λευκό ζεστό υγρό άρχισε να πετάγεται με δύναμη. Η Αλίκη άνοιξε το στόμα της και έβγαλε τη γλώσσα της σε μια προσπάθεια να μαζέψει όσο περισσότερο μπορούσε από αυτό το λευκό λαχταριστό υγρό. Ένιωσε μερικές ζεστές σταγόνες να πέφτουν στο πρόσωπο της και στη γλώσσα της. Σαν πεινασμένη μάζεψε με τα δάχτυλά της ότι είχε πέσει στο πρόσωπό της και τα έφερε στο στόμα της, βγάζοντας συγχρόνως αναστεναγμούς ικανοποίησης. Ο μασκοφόρος ακούμπησε απαλά το χέρι του στο μάγουλό της, αποσπώντας την από την έκταση που βρισκόταν, και γύρισε το πρόσωπο της προς το μέρος του. Η Αλίκη τότε είδε ελάχιστα εκατοστά από το πρόσωπό της τη πούτσα του μασκοφόρου. Εκείνος την κρατούσε ακόμα στο χέρι του και την πίεσε μέχρι που στην άκρη του κεφαλιού της πούτσα του εμφανίστηκε ακόμα λίγο από το λευκό υγρό του. Η Αλίκη κοιτώντας τον, έσκυψε και έβαλε την άκρη του κεφαλιού ανάμεσα στα χείλη της, τα έσφιξε γύρω από το κεφάλι, με την άκρη τη γλώσσα της έγλειφε τα υγρα και την τρύπα για να πάρει όσα περισσότερα μπορούσε και συγχρόνως ρουφούσε.

Απανωτά πολύ έντονα ρίγη διαπέρασαν το κορμί της και το έκαναν να τρέμει με έντονους σπασμούς. Είχε χάσει τον έλεγχο του σώματός της και ένιωθα τα ρίγη συνέχεια να δυναμώνουν μέχρι που κατέληξαν σε μια έκρηξη ηδονής και συναισθημάτων που την έκαναν να βγάλει έναν δυνατό αναστεναγμό.

Έφερε στο στόμα της τα δάχτυλά της και γεύτηκε τα υγρά της. Ήταν ο πιο έντονος οργασμός που είχε νιώσει ποτε.

- Τι τέλεια φαντασίωση

Μονολόγησε από μέσα της, ακόμα ζαλισμένη από τον οργασμό και προσπαθώντας να ελέγξει ξανά την ανάσα της.

- Αχ αυτός ο μασκοφόρος

Και με αυτή τη σκέψη και ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της, έκλεισε τα μάτια της και γύρισε το πλάι για να κοιμηθεί.

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

iii Χρύσα

- Ακολούθα με 3 βήματα πιο πίσω και μην ακούσω κουβέντα μικρή.

Η Χρύσα μόλις τον άκουσε ένιωσε σαν να ήθελε να ανοίξει η γη να την καταπιεί. Η καρδιά της ανέβασε ρυθμούς, ένιωσε να ιδρώνει και να τρέμει. Είχε παραλύσει εντελώς και συγχρόνως άρχισε να ζαλίζεται. Όταν κατάφερε να συνέλθει συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν ήδη πίσω από τον Δρ.Χιτσινς και τον ακολουθούσε στο βάθος του διαδρόμου.

- Πως το καλό με κατάλαβε;

Ήταν η πρώτη σκέψη που έκανε όταν έφυγε η θολούρα του σοκ από το μυαλό της και την ακολούθησαν πολλές άλλες

- Λες να έχει νευριάσει μαζί μου;

- Τι θα του πω ότι έκανα εκει κρυμμένη αν με ρωτήσει;

- Πρέπει να πω την αλήθεια ή να σκεφτώ κάποια άλλη δικαιολογία;

- Αν πω όμως την αλήθεια, ποια αλήθεια να πω; Ότι ήθελα να δω το πρόσωπό του ή ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του;

- Θα με περάσει για τρελή ότι και να πω.

- Δεν θέλω να τον χάσω

Η Χρύσα κατάλαβε ότι όλες αυτές οι σκέψεις ήταν άσκοπες και απλά την έκαναν να νιώθει χειρότερα, οπότε το άφησε στην τύχη. Όταν έφτασαν στην πόρτα στο τέλος του διαδρόμου, ο Δρ.Χίτσινς έβαλε τον κωδικό στο πληκτρολόγιο στον τοίχο, άνοιξε την πόρτα και κρατώντας την ανοικτή έκανε στην άκρη, γύρισε προς τη Χρύσα και χωρίς να πει κουβέντα έκανε μια ιπποτική κίνηση με το χέρι του σαν να της λέει «παρακαλώ οι κυρίες πρώτα». Χωρίς δεύτερη σκέψη, και αποφεύγοντας να τον κοιτάξει, η Χρύσα προχώρησε και μπήκε στο δωμάτιο.

Ήταν ένα σχετικά μεγάλο δωμάτιο αλλά χωρίς παράθυρα. Οι τοίχοι ήταν επενδυμένοι με μια ταπετσαρία που είχε ένα μαύρο μοτίβο σε σκούρο κόκκινο φόντο. Ο φωτισμός δεν ήταν έντονος καθώς το δωμάτιο φωτιζόταν μόνο από δύο επιδαπέδια φώτα που βρίσκονταν στις δύο αντίθετες γωνίες. Το πάτωμα ήταν ξύλινο και το μεγαλύτερο μέρος του το κάλυπτε ένα ωραίο μάλλινο χαλί, με ωραία σχέδια και τα χρώματα που κυριαρχούσαν σε αυτό ήταν το μαύρο, ένα κόκκινο σαν της ταπετσαρίας και κάποιες άλλες αποχρώσεις του κόκκινου. Κοντά στον έναν τοίχο δέσποζε ένας μεγάλος Chesterfield καναπές με σκούρο δέρμα. Απέναντι από τον καναπέ, και λίγο αριστερά, ήταν μια μπερζέρα ντυμένη με το ίδιο δέρμα του καναπέ. Στον κάθετο τοίχο από αυτό που ήταν ο καναπές, υπήρχε ένα χαμηλό ξύλινο έπιπλο, το οποίο είχε κάποια κλειστά ντουλάπια και κάποια βιβλία τακτοποιημένα στο πάνω μέρος του.

Η Χρύσα είχε μείνει όρθια δίπλα κοιτάζοντας το δωμάτιο και σαν να μην ξέρει τι να κάνει. Ο Δρ.Χίτσσινς έκλεισε την πόρτα, προσπέρασε την Χρύσα, και σταματώντας στο πλάι και λίγο μπροστά της, ακούμπησε απαλά το χέρι του στην πλάτη της και δείχνοντας τον καναπέ με το άλλο του χέρι, με ήρεμη και σιγανή φωνή, της είπε

- Κάτσε εκεί μικρή μου

Η Χρύσα σαν υπνωτισμένη υπάκουσε στην οδηγία του και προχώρησε προς τον καναπέ, ενώ ο Δρ.Χιτσινς πήγε και κάθισε στην μπερζέρα. Μόλις η Χρύσα έκατσε στον καναπέ συνειδητοποίησε πόσο μεγάλος ήταν, αφού τα πόδια της δεν έφτανα κάτω. Αμέσως γέμισε αμηχανία και το πρόσωπό της έγινε κατακόκκινο από ντροπή. Κοίταξε στιγμιαία τον Δρ.Χιτσινς και τον είδε να κάθεται ατάραχος, με τα χέρια του απλωμένα στα μπράτσα της πολυθρόνας κοιτώντας την. Αμέσως άλλαξε τη θέση της και ήρθε πιο μπροστά στο κάθισμα ώστε τα πόδια της να ακουμπούν κάτω και το κορμί της όρθιο, αφού αν έγερνε πίσω για να ακουμπήσει την πλάτη της θα ήταν σχεδόν σαν ξαπλωμένη. Η αμηχανία της ήταν απερίγραπτη και ένιωσε ο δεξί της πόδι να παίζει πάνω κάτω και έβαλε τα δυο χέρια της πάνω στα μπούτια της, πιέζοντας προς τα κάτω, για να το κάνει να σταματήσει. Η ησυχία που επικρατούσε στο δωμάτιο την έκανε ακόμα πιο αμήχανη και τότε σκέφτηκε να μιλήσει. Σήκωσε το κεφάλι της προς τον Δρ.Χίτσινς και άνοιξε το στόμα της

- Δ….

Με τον πρώτο ήχο που ακούστηκε να βγάζει, ο Δρ.Χίτσινς σήκωσε τον δείκτη του δεξιού του χεριού και τον έφερε μπροστά στην μάσκα του, εκει που λογικά θα ήταν το στόμα του (η μάσκα είχε μόνο δυο τρύπες στα μάτια και κάποιες πολύ μικρότερες στο πλαι), σε ένα νόημα «Μην μιλάς» και η Χρύσα υπάκουσε αμέσως και κατέβασε το κεφάλι της. Εκείνη τη στιγμή μουσική έσπασε την σιωπή του δωματίου. Η μουσική ήταν σαν να ερχόταν από παντού. Το κομμάτι που έπαιζε ήταν οργανικό με κυρίαρχο όργανο ένα πιάνο και ακουγόταν πολύ ρομαντική και ταξιδιάρικη. Ή έντασή της ήταν ακριβώς τέτοια που να μην χαλάει την ατμόσφαιρα.

Παρόλη την ωραία ατμόσφαιρα η Χρύσα δεν ένιωθε να ξεφεύγει από την αμηχανία της και την ντροπή της. Πίεζε τα πόδια της με τα χέρια της προς τα κάτω και απέφευγε να σηκώσει το κεφάλι της προς τον Δρ.Χιτσινς, που την κοιτούσε συνέχεια, σε μια προσπάθεια της να κρύψει την έντονη αμηχανίας της. Τελείωσε το πρώτο τραγούδι και αμέσως ακολούθησε ένα άλλο στο ίδιο στυλ, αλλά αυτή τη φορά με κυρίαρχο όργανο μια κλασσική κιθάρα. Από την πίεση στα πόδια της ένιωσε να αρχίζει να ιδρώνει. Έπρεπε να βρει τρόπο να ηρεμήσει. Χωρίς να σηκώσει το κεφάλι της πολύ, γύριζε την ματιά της δεξιά και αριστερά σε μια προσπάθεια να βρει κάτι να εστιάσει ώστε να ηρεμήσει. Ένιωθε πως είχε γίνει ρεζίλι ήδη στον Δρ.Χιτσινς και έπρεπε να το σταματήσει αμέσως.

Μόλις τελείωσε και το δεύτερο τραγούδι δεν ακολούθησε άλλο και ακούστηκε η φωνή του Δρ.Χιτσινς, που παρόλο ότι ήταν σιγανή και ήρεμη έκανε την Χρύσα να τιναχτεί.

- Μικρή μου νομίζω ότι εκεί που κάθεσαι δεν είσαι άνετα. Έλα κάτσε εδώ δίπλα μου

Και τελειώνοντας τη φράση του έδειξε με το χέρι του ένα σημείο στο χαλί δίπλα στα πόδια του. Η Χρύσα σαστισμένη κοίταξε τον Δρ.Χιτσινς και είδε το χέρι του να δείχνει το σημείο που της υπέδειχνε να πάει να κάτσει. Χωρίς σκέψη, σηκώθηκε και πήγε ακριβώς εκεί που της έδειχνε. Γονάτισε, έκατσε επάνω στις φτέρνες της, ακούμπησε τα χέρια της στα μπούτια της και σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε με ένα παιδικό βλέμμα, σαν να περίμενε την επόμενη οδηγία. Εκείνος γύρισε προς αυτή, κοιτάζοντάς την μεσα από τη μάσκα του, έφερε κοντά τα δυο του χέρια και έβγαλε το γάντι από το χέρι που ήταν προς την μεριά της Χρύσας. Άπλωσε το γυμνό του χέρι και ακούμπησε πολύ απαλά το κεφάλι της και το έσπρωξε ελαφρά προς τα μπροστά σε μια ένδειξη να το ακουμπήσει στα πόδια του. Εκείνη σαν υπνωτισμένη αφέθηκε στο χέρι του και ακούμπησε το μάγουλό της στο πόδι του, με το πρόσωπό της να κοιτάει προς αυτόν και έκλεισε τα μάτια. Με το που τον ακούμπησε ένιωσε ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί της και σφίχτηκε λίγο για να μην προδοθεί. Τότε ο Δρ.Χιτσινς άρχισε να χαϊδεύει απαλά με τις άκρες των δαχτύλων του το κεφάλι της και αμέσως η μουσική άρχισε ξανά.

Η Χρύσα νιώθοντας τα δάχτυλά του ανάμεσα στα μαλλιά της και να χαϊδεύουν το κεφάλι της, ασυναίσθητα ακούμπησε και τα δύο χέρια της στο πόδι του. Σε κάθε κίνηση των δαχτύλων του ένιωθε ρίγη να την διαπερνούν, που ξεκινούσαν από το κεφάλι της, κατέβαιναν την σπονδυλική της στήλη όπου ένα μέρος κατέληγε στις ρώγες της και το άλλο ανάμεσα στα πόδια της. Ήταν τόσο ωραίο αυτό που ένιωθε που δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ.

Δεν είχε ιδέα πόσα τραγούδια είχαν παίξει ή πόση ώρα ήταν εκεί στα πόδια του και δεν την ένοιαζε, απλά απολάμβανε αχόρταγα όλα τα συναισθήματα που της δημιουργούσε ολο αυτό.

Κάποια στιγμή ένιωσε το χέρι του να φεύγει από το κεφάλι της, να πηγαίνει στο πρόσωπό της και να το σπρώχνει απαλά σε ένα νόημα να σηκώσει το κεφάλι της. Εκείνη άνοιξε τα μάτια της και κοιτάζοντας τα δικά του, μέσα από την μάσκα, ακολούθησε την οδηγία του και σήκωσε το κεφάλι της από το πόδι του. Τότε εκείνος μετακίνησε το χέρι του από τα μάγουλό της και πέρασε τον αντίχειρά του πάνω από τα χείλη της ακουμπώντας τα πολύ ελαφριά σαν χάδι. Η Χρύσα εντελώς αντανακλαστικά, όταν ένιωσε τον αντίχειρά του στα χείλη της, άνοιξε ανεπαίσθητα το στόμα της και άφησε τη γλώσσα της να βγει στην άκρη των χειλιών της και να ακουμπήσει τον αντίχειρά του. Μόλις εκείνος ένιωσε τη γλώσσα της ακινητοποίησε τον αντίχειρα του εκεί. Η Χρύσα χωρίς να ελέγχει τις κινήσεις της, άνοιξε λίγο ακόμα το στόμα της και αγκάλιασε τον αντίχειρά του με τα χείλη της και κοιτώντας τον άρχισε να τον πιπιλάει αισθησιακά και με τη γλώσσα της να γλείφει απαλά το κομμάτι που μέσα στο στόμα της. Αυτό συνεχίστηκε για μερικά λεπτά μέχρι που ο Δρ.Χιτσινς τράβηξε απαλά τον αντίχειρά του έξω από το στόμα της. Αυτό άφησε την Χρύσα με το στόμα της ελαφρά ανοικτό, και τραβώντας το δάχτυλό του έξω προκάλεσε λίγα από τα σάλια της να χυθούν από την άκρη των χειλιών της και μια διαφανή ίνα σαλιών να ενώνει το κάτω χείλος της με τον αντίχειρα του, μέχρι που η απόσταση την έσπασε. Η Χρύσα παρέμενε εκεί να τον κοιτάει ανίκανη να κάνει οτιδήποτε. Ο Δρ.Χίτσινς πέρασε δύο δάχτυλά του κοντά στα χείλη της και σκούπισε τα λιγα σάλια που της είχαν πέσει. Μετά έπιασε το χέρι της και σηκώθηκε τραβώντας την ήρεαμ μαζί του για να σηκωθεί και αυτή.

Όταν η Χρύσα σηκώθηκε ένιωσε σαν να ξυπνάει από ένα όνειρο και συνειδητοποιώντας όσα είχαν γίνει πριν, η καρδιά της άρχισε να χτυπά σαν τρελή. Τότε ένιωσε πόσο υγρό ήταν το μουνί της και πόσο βολικό ήταν που είχε φορέσει το μαύρο κολάν της και δεν θα φαινόταν κάτι. Τότε άκουσε τον Δρ.Χίτσινς να της λέει με το πάντα ήρεμο ύφος του

- Αύριο στις 8:30 το βράδυ θα με περιμένεις εδώ έτοιμη

- Σου προτείνω να έρθεις μισή ώρα νωρίτερα

- Ο κωδικός της πόρτας είναι 07952

Και με την τελευταία του φράση άνοιξε την πόρτα και της έκανε νόημα να περάσει έξω.

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

viii ΜΕΡΑ Νο;

Η Αλίκη εδώ και πολλές μέρες είχε αρχίσει να κάνει σκέψεις για το πως θα μπορούσε να δραπετεύσει από εκεί μέσα, όμως για να το κάνει αυτό έπρεπε να μάθει δύο βασικά πράγματα. Το πρώτο ήταν που είναι η έξοδος του δωματίου και δεύτερο να δει ζωντανό τον απαγωγέα της για να πάρει μια ιδές τι έχει να αντιμετωπίσει αν χρειαστεί φυσική επαφή.

Σκέφτηκε διάφορα σενάρια για το πως θα το κατάφερνε αυτό και κατέληξε στο σενάριο να παίξει το «χαρτί του υπάκουου κοριτσιού» και να ζητήσει να κάνει μια βόλτα έξω. Κι έτσι κι έγινε. Το ζήτησε και το αίτημά της έγινε δεκτό. Σήμερα ήταν η μέρα που θα έκανε βόλτα έξω και αυτό τη γέμιζε χαρά για πολλούς λόγους. Κυρίως όμως γιατί επιτέλους θα έβγαινε, έστω για λίγο, από αυτό το κωλοδωμάτιο και γιατί πλέον θα μπορούσε να συλλέξει τις πληροφορίες που χρειαζόταν για να σχεδιάσει την απόδρασή της.

Γεμάτη ανυπομονησία, είχε κάτσει στη θέση της, γονατισμένη, με τα χέρια στα πόδια της και το κεφάλι χαμηλωμένο μπροστά από τον καθρέφτη, περιμένοντας να φτάσει η ώρα για τη βόλτας της και κάνοντας διάφορες σκέψεις.

- Τι καιρό να κάνει έξω;

- Τι ρούχα θα μου φέρει;

- Ελπίζω να μην ξεχάσει να φέρει και εσώρουχα

- Ελπίζω να έχει ήλιο γιατί το δερματάκι μου χρειάζεται ήλιο

- Και αν η έξοδος του δωματίου ανοίγει μόνο απέξω τι κάνω;

- Μπα. Αυτό αποκλείεται. Σίγουρα έχει τρόπο να ανοίξει και από μέσα. Γιατί αλλιώς τι θα γίνει αν κάποιος κλειστεί κατά λάθος μέσα;

- Με όλες αυτές τις καθημερινές ασκήσεις νιώθω ότι έχω δυναμώσει πολύ, αλλά θα είναι αρκετό για να μπορέσω να τον αντιμετωπίσω αν χρειαστεί φυσική δύναμη ή θα πρέπει να κοιτάω να βρω άλλο τρόπο;

- Αχ άντε να περάσει η ώρα, δεν μπορώ να άλλο να περιμένω.

Ο ήχος των μνημάτων ακούστηκε και ένα μήνυμα με μπλε γράμματα εμφανίστηκε στον καθρέφτη.

- Φόρεσε την μάσκα που σου στέλνω και φρόντισε να την βάλεις σωστά

Η Αλίκη κατέβασε το κεφάλι της σε ένδειξη ότι είχε διαβάσει και καταλάβει το μήνυμα και αμέσως ο ήχος γκονγκ ακούστηκε.

- Τι στο καλό – μονολόγησε από μέσα της

- Τι μάσκα λέει;

- Μόνο μάσκα, δεν θα μου δώσει ρούχα;

Και με αυτές τις σκέψεις και κάπως προβληματισμένη, γύρισε προς τα δεξιά της και είδε μια μαύρη μάσκα ματιών λίγο πιο πέρα από εκεί που καθόταν. Χωρίς να σηκωθεί και περπατώντας στα τέσσερα πήγε και έπιασε την μάσκα. Γύρισε στη θέση της, με τον ίδιο τρόπο, έβαλε την μάσκα στα μάτια της και την έδεσε πίσω από το κεφάλι της σφιχτά. Δεν έβλεπε τίποτα και εξ αιτίας αυτού άρχισε να μονολογεί με τον εαυτό της.

- Αυτό δεν το περίμενα

- Οκ, θα υπάρχει λύση να μην πάει εντελώς χαμένη η προσπάθεια.

- Λοιπόν, θα μετράω τα βήματά μου και τις αλλαγές πορείας. Έτσι ίσως να έχω μια εικόνα της διαδρομής και που είναι η έξοδος του δωματίου.

- Και θα έχω και τα αυτιά μου ανοιχτά να βοηθάνε στην αναγνώριση του τι είναι γύρω μου.

- Όλα θα πάνε καλά…μην ανησυχείς

Και προσπαθώντας με την τελευταία σκέψη να καθησυχάσει τον εαυτό της, άκουσε έναν ήχο που δεν είχε ξανακούσει. Κράτησε την ανάσα της και συγκεντρώθηκε στο να καταλάβει τι ήταν αυτός ο ήχος και από που ερχόταν.

Ο ήχος έμοιαζε με κάτι πολύ βαρύ να μετακινείται πολύ σιγά πάνω σε κάτι μεταλλικό και η εστία του ήταν κάπου μπροστά της.

- Είναι ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

- Μετακινείται ο καθρέφτης

Φώναξε από μέσα της με πολύ χαρά και ικανοποίηση σαν παιδιού που άνοιγε κάποιο δώρο.

- Τώρα εξηγείται πως δεν υπάρχει καμία άλλη έξοδος εμφανής στο δωμάτιο – μονολόγησε από μέσα της

Η καρδιά της ανέβασε παλμούς από την αγωνία της. Ο ήχος σταμάτησε, μερικά δευτερόλεπτα ησυχίας και μετά άκουσε βήματα να την πλησιάζουν.

- Αυτός είναι – σκέφτηκε

Τα βήματα σταμάτησαν ακριβώς δίπλα της και αμέσως μετά ένιωσε να της περνάει κάτι γύρω από το λαιμό της. Η αίσθηση του αντικειμένου ήταν να είναι από δέρμα και έσφιγγε οριακά τον λαιμό της.

- Τι είναι αυτό που μου έβαλε στο λαιμό;

- Είναι δυνατόν να μου έβαλε κολάρο;

- Δεν μπορεί. Κάτι άλλο θα είναι

Και με αυτές τι σκέψεις άκουσε ένα μεταλλικό «κλικ» στο μπροστά μέρος του λαιμού της και μετά έναν περίεργο μεταλλικό ήχο, σαν κάτι να ξεδιπλώνει γρήγορα, και μετά ένιωσε το μπροστά μέρος του κολάρου της να βαραίνει, σαν κάτι να το τράβηξε απότομα προς τα κάτω.

- Τώρα θα πάμε τη βόλτα που ζήτησες

- Μην προσπαθήσεις να σηκωθείς.

- Θα περπατάς στα τέσσερα και θα με ακολουθείς

Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε τη φωνή του και αυτό την έκανε να ανατριχιάσει. Ακουγόταν ήρεμος και η χροιά της φωνής του ήταν κάπως βαριά, πολύ αντρική θα την χαρακτήριζε αυτή, και ακουγόταν σαν να μιλάει μέσα από κάτι. Ξεπερνώντας το σάστισμά της στο άκουσμα της φωνής του αναρωτήθηκε

- Και τώρα που θα περπατάω στα τέσσερα πως θα μετράω τα βήματα για να ξέρω την διαδρομή;

- Γαμώτο του, τα κάνει όλα δύσκολα

- Έλα, συγκεντρώσου τώρα. Δεν θα είναι τόσο δύσκολο – μάλωσε τον εαυτός της

Εκείνη τη στιγμή ένιωσε ένα τράβηγμα προς τα εμπρός στο κολάρο της και χωρίς δεύτερη σκέψη, έβαλε τα χέρια της μπροστά στο πάτωμα και κάθισε στα τέσσερα.

- Ωραία, πάμε λοιπόν – μονολόγησε η Αλίκη

Τότε ένιωσε το κολάρο της να γυρνάει στο λαιμό της και μετά ένα τράβηγμα προς τα εμπρός στο σβέρκο της, ενώ από την αντίθετη μεριά να την πιέζει στον λαιμό και σχεδόν να την πνίγει. Κατάλαβε ότι αυτό ήταν το νόημα για να προχωρήσει μπροστά και με το που το έκανε, ένιωσε το κολάρο να χαλαρώνει να χαλαρώνει την πίεση στο μπροστά μέρος του λαιμού της.

Η Αλίκη άρχισε να μετράει τα βήματά της, μέχρι που έφτασαν σε ένα σημείο όπου δεν ένιωθε πλέον τις μεταλλικές πλάκες του δωματίου της κάτω από τα χέρια και γόνατα της. Η αίσθηση που ένιωθε της έλεγε ότι σίγουρα ήταν χαλί.

- Περάσαμε τον καθρέφτη και μπήκαμε σε άλλο δωμάτιο

Είπε από μέσα της ενθουσιασμένη. Με το που βρέθηκαν στο νέο δωμάτιο, σταμάτησε να νιώθει τράβηγμα στο κολάρο της, οπότε και σταμάτησε και αυτή να προχωράει. Τότε ακούστηκε ο ίδιος ήχος που είχε ακούσει νωρίτερα και συμπέρανε ότι τώρα έκλεινε ο καθρέφτης πίσω τους.

Μόλις ο ήχος σταμάτησε, ένιωσε ένα τράβηγμα προς τα αριστερά της, οπότε έστριψε και προχώρησε προς τα εκεί που ένιωθε το τράβηγμα. Έκαναν μερικά βήματα και σταμάτησαν ξανά. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα άκουσε ένα σύντομο «ντινγκ» και αμέσως κάτι μετακινείται.

- Σίγουρα αυτό που ακούστηκε ήταν ασανσέρ και οι πόρτες που άνοιξαν – σκέφτηκε

Και αμέσως έκαναν λίγα βήματα και σταμάτησαν. Άκουσε ξανά τον ήχο από τις πόρτες να κλείνουν και δευτερόλεπτα μετά ένιωσε το πάτωμα να κινείται προς τα πάνω, οπότε και επιβεβαίωσε ότι ήταν μέσα σε ασανσέρ. Τότε ένιωσε τα χέρια του απαγωγέας της, ο οποίος πρέπει να φορούσε γάντια, ένα στο αριστερό της γοφό και το άλλο στην δεξιά πλευρά του κεφαλιού της, να σπρώχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Με αυτό κατάλαβε ότι θα έπρεπε να κάνει μεταβολή για να κοιτάει προς την έξοδο του ασανσέρ. Η διαδρομή κράτησε κάποιο χρόνο, αλλά δεν υπήρχε τρόπος να υπολογίσει πόσα επίπεδα ανέβηκα, Το μόνο σίγουρο πλέον ήταν ότι το δωμάτιό της βρισκόταν σε επίπεδο κάτω από τη γη.

Όταν άνοιξαν οι πόρτες του ασανσέρ ένιωσε λίγο πιο δροσερή την ατμόσφαιρα και με μια διαφορετική μυρωδιά, πιο ουδέτερη Προχώρησαν προς τα μπροστά και αμέσως κατάλαβε ότι περπατούσαν επάνω σε πλακάκια. Η απόσταση που έκαναν, από το ασανσέρ μεχρι να σταματήσουν, ήταν μια ευθεία και η πιο μεγάλη που είχαν κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αυτοί οι αρμοί από τα πλακάκια την είχαν ενοχλήσει πολύ και έκαναν πιο επίπονο να το περπάτημα στα τέσσερα.

Όταν σταμάτησαν άκουσε κάτι να σέρνεται και ο ήχος της φάνηκε γνώριμος. Με λίγη σκέψη κατέληξε ότι πρέπει να ήταν κάποια μπαλκονόπορτα, και αυτή τη σκέψη ήρθε να την επιβεβαιώσει και ένα ελαφρύ δροσερό αεράκι που τύλιξε το σώμα της και αίσθηση του φρέσκου αέρα στα πνευμόνια της.

- Φτάσαμε έξω επιτέλους – σκέφτηκε ενθουσιασμένη

Και αμέσως ένιωσε ένα τράβηγμα προς τα εμπρός. Λίγα πλακάκια ακόμα και μετά…

- Γραδίδι…ναι…γρασίδι είναι αυτό

- Σίγουρα μυρίζει σαν τέτοιο και η αίσθηση.

Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, άκουσε ένα μεταλλικό «κλικ» στο πίσω μέρος του κεφαλιού της και αμέσως ένιωσε το κολάρο της πιο χαλαρό στο λαιμό της.

Η Αλίκη ξαφνιάστηκε και το σώμα της σφίχτηκε απότομα, όταν άκουσε τη φωνή του πολύ κοντά στο αυτί της και αντανακλαστικά γύρισε το πρόσωπό της προς το μέρος του, αλλά χωρίς να μπορεί να τον δει λόγω της μάσκας που είχε στα μάτια της.

- Τώρα θα σου βγάλω την μάσκα, αλλά να είσαι προετοιμασμένη ότι θα χρειαστεί κάποιο χρόνο μέχρι τα μάτια σου να συνηθίσουν

Και με την τελευταία λέξη του, ένιωσε το χέρι του να λύνει την μάσκα της και να την βγάζει από τα μάτια της. Ένα έντονο άσπρο φως την τύφλωσε κάνοντάς την να κλείσει τα μάτια της και να σκύψει το κεφάλι της. Η Αλίκη άρχισε να ανοιγοκλείνει τα μάτια της , κοιτώντας προς τα κάτω και περιμένοντας μέχρι αυτά να συνηθίσουν το φως. Όταν πλέον συνήθισαν το φως, η Αλίκη είδε ότι βρισκόταν σε έναν σχετικά μεγάλο κήπο, με έναν ξύλινο φράχτη να τον περικλείει. Επειδή ήταν στα τέσσερα, δεν μπορούσε να καταλάβει ακριβώς πόσο ψηλός ήταν ο φράχτης, και το μόνο που μπορούσε να δει πάνω από αυτόν, ήταν ένας καταγάλανος ουρανός, χωρίς σύννεφα και τον ήλιο. Ο κήπος σε όλη του την έκταση καλυπτόταν από γρασίδι και προς το βάθος είχε τρία σχετικά μεγάλα δέντρα, και τίποτα άλλο.

Η Αλίκη ένιωσε μια μικρή απογοήτευση γιατί από την πρώτη ματιά δεν έβλεπε κάτι που θα βοηθούσε στο σχέδιό της να δραπετεύσει

- Αν τα μάτια σου συνήθισαν, μπορείς να πας όπου θες στον κήπο, αλλά μόνο περπατώντας στα τέσσερα.

Άκουσε τον απαγωγέας της να της λέει και αντανακλαστικά γύρισε να τον κοιτάξει.

Εκείνος καθόταν ακριβώς δίπλας της, όρθιος με τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος, τα πόδια του ελαφρώς ανοιχτά και κοιτούσε κάτω προς αυτήν. Ξαφνιάστηκε με την εμφάνισή του γιατί δεν ήταν ακριβώς όπως το είχε φανταστεί. Κοιτώντας τον από κάτω δεν μπορούσε να υπολογίσει το ύψος του. Ο απαγωγέας της φορούσε μια μαύρη μάσκα που κάλυπτε όλο του το πρόσωπο, με μόνο δυο τρύπες στα μάτια του. Η Αλίκη ένιωσε απογοήτευση που δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό του ή κάποιο άλλο χαρακτηριστικό του. Ο απαγωγέας της είχε τα πάντα καλυμμένα. Φορούσε μαύρα γάντια, μαύρα παπούτσια και παντελόνι, μια μαύρη μπλούζα ζιβάγκο και την μάσκα, η οποία εκτός του ότι κάλυπτε το πρόσωπό του, είχε και ένα κομμάτι σαν ελαστικό ύφασμα που κάλυπτε τα μαλλιά του και τα αυτιά του.

Γύρισε το κεφάλι της προς τα κάτω να σκεφτεί τις επόμενες κινήσεις της, και βλέποντας τα βυζιά της συνειδητοποίησε ότι όλη την ώρα ήταν γυμνή. Τόσο καιρό χωρίς ρούχα της είχε γίνει συνήθεια και το ξεχνούσε. Εκείνη τη στιγμή έφερε στο μυαλό της την εικόνα, σαν να την βλέπει ως τρίτος παρατηρητής, αυτόν όρθιο δίπλα της και αυτή γυμνή στα τέσσερα, να την κρατάει με μια μεταλλική αλυσίδα που ήταν πιασμένη στο κολάρο της. Η Αλίκη βρήκε αυτή την εικόνα πολύ ερεθιστική και ένιωσε το μουνί της να υγραίνεται επικίνδυνα.

- Έλα σύνελθε τσουλάκι – μάλωσε τον εαυτό της

- Είσαι γυμνή και βλέπει το μουνί σου

- Δεν θέλουμε να σε δει να το απολαμβάνεις όλο αυτό

Όμως στη σκέψη ότι εκείνη τη στιγμή αυτός είχε την τέλεια θέα του μουνιού της και του κώλου της, ερεθίστηκε ακόμα περισσότερο. Και χωρίς σκέψη άρχισε να προχωράει προς το βάθος του κήπου, ώστε να απομακρυνθεί από αυτό και μην προδοθεί με το μουσκεμένο μουνί της.

Καθώς προχώραγε συνειδητοποίησε ότι ασυναίσθητα κουνούσε τον κώλο της περισσότερο από ότι θα κουνιόταν κανονικά και με τον απαγωγέα της να είναι ακριβώς πίσω της και να την βλέπει

- Τι κάνεις καργιόλα – αναρωτήθηκε

- Τόσο πουτάνα είσαι;

- Είσαι απλά attention whore ή διψάς για πούτσα;

Και με αυτή τη σκέψη έκανε μια απότομη μεταβολή, ακούμπησε τον κώλο της στις φτέρνες τις, ενώ τα χέρια της παρέμειναν να ακουμπούν στο γρασίδι. Έτσι όπως κάθισε, ένιωσε τον κώλο της και το μουνί της να ανοίγουν κάπως και αισθάνθηκε τον δροσερό αέρα να χαϊδεύει τις τρύπες της. Αυτό την ερέθισε ακόμα περισσότερο και ένιωσε έντονη την ανάγκη να χαϊδέψει το μουνί της.

Κοίταξε μπροστά και είδε τον απαγωγέα της να κάθεται ακίνητος στην στάση που τον είχε αφήσει, όρθιο με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, και να την κοιτάει.

- Κοίτα να δεις που κοιτάει τα βυζιά μου έτσι όπως κρέμονται στη στάση που κάθομαι

Σκέφτηκε η Αλίκη και αμέσως ένιωσε τις ρώγες της να σκληραίνουν και ένα ρίγος που ξεκίνησε από το μουνί της, έκανε όλο της το σώμα να ανατριχιάσει

- Έλα σύνελθε πουτανάκι – είπε κάπως παιχνιδιάρικα στον εαυτό της

- Συγκεντρώσου. Πρέπει να βρούμε πως θα την κοπανήσουμε από εδώ

- Μην ξεχνάς ποιος είναι ο στόχος μας

Και με την τελευταία σκέψη άρχισε να κάνει βόλτα όλο τον κήπο στα τέσσερα. Παρατηρούσε τα πάντα. Τον φράχτη, τα δέντρα και αν μπορεί να ανέβει σε αυτά, αν υπήρχα κλαδιά κοντά στον φράχτη, το κτίριο που έβγαζε στον κήπο και αν υπήρχε κάτι εκεί που να μπορεί να την βοηθούσε. Μάζευε όσες πληροφορίες μπορούσε και με την άκρη των ματιών της έβλεπε και τον απαγωγέα της που όλη αυτή την ώρα καθόταν ακίνητος να την παρακολουθεί. Κάποια στιγμή τον άκουσε να λέει δυνατά

- Αλίκη, έλα εδώ

Αμέσως εκείνη γύρισε προς το μέρος του και τον είδε να χτυπάει με την παλάμη του το μπούτι του, ακριβώς όπως κάποιος καλεί τον σκύλο του.

- Τι στο καλό; - σκέφτηκε η Αλίκη

- Ξέρει το όνομά μου και με καλεί σαν σκύλο

- Γιατί δεν με εκνευρίζει όλο αυτό;

Ακολουθώντας το πρόσταγμά του, προχώρησε και έφτασε μπροστά του. Αυτός έσκυψε λίγο και βάζοντας το χέρι του κάτω από το σαγόνι της, της σήκωσε το κεφάλι προς το μέρους του και της είπε

- Δίψασες μήπως γλυκιά μου;

Από τον τρόπου που το είπε της Αλίκης της ήταν εμφανές ότι την ρωτούσε με ειλικρινές ενδιαφέρον. Σαν υπνωτισμένη δεν μίλησε και απλά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. Ξαφνιασμένη με την αντίδρασή της σκέφτηκε

- Με είπε γλυκιά του;

- Άκουσα σωστά

- Μου άρεσε αυτό, αλλά από και ως που γλυκιά του;

- Τι συμβαίνει;

Όσο η Αλίκη έκανε αυτές τις σκέψεις, εκείνος μπήκε μέσα στο κτίριο και τώρα γυρνούσε πίσω με ένα μεταλλικό μπολ στα χέρια. Το ακούμπησε μπροστά της στο χορτάρι και χαϊδεύοντάς την απαλά και λίγο παιχνιδιάρικα στο κεφάλι της, είπε

- Έλα πιες όσο θες.

Η Αλίκη στη θέα του μπολ σάστισε. Δεν περίμενε κάτι τέτοιο και ένιωσε πολλά και συγκρουόμενα συναισθήματα. Από τη μια νευρίασε που της φερόταν σαν σκύλο, αλλά από την άλλη, ο τρόπος που της μιλούσε και το χάδι στο κεφάλι της άρεσαν πάρα πολύ. Μάλιστα της άρεσαν τόσο πολύ, που παραλίγο να αρχίσει να κουνάει τον κώλο της σαν να είχε ουρά. Ή τον κούναγε;

Μπερδεμένη εντελώς έσκυψε στο μπολ και άρχισε τις προσπάθειες να πιει νερό. Πότε ρουφώντας, πότε με τη γλώσσα της. Τελικά το περισσότερο νερό την πιτσίλισε παντού στο σώμα και το λιγότερο πήγε στο στόμα της και το ήπιε. Τουλάχιστον κατάφερε να πιεί λίγο και να κοροϊδέψει έτσι κάπως την δίψα της. Τότε η Αλίκη, έκατσε στις φτέρνες της και με τα χέρια της να ακουμπούν κάτω, γύρισε και τον κοίταξε.

- Μπράβο καλό κορίτσι

Τον άκουσε να της λέει και συγχρόνως να την χαϊδεύει στο κεφάλι

- Κουράστηκες; Θέλεις να γυρίσεις στο δωμάτιο σου;

Την ρώτησε με ένα υφος σαν να μιλάει σε σκυλάκι.

Η Αλίκη κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. Είχε κουραστεί και τα γόνατά της άρχισαν να πονάνε. Έπρεπε να γυρίσει στην ησυχία του δωματίου της και να επεξεργαστεί όλα αυτά που έγιναν.

Ο απαγωγέας της τότε έσκυψε και έδεσε την μάσκα ξανά γύρω από τα μάτια της. Στη συνέχεια άκουσε το μεταλλικό «κλικ» στο κολάρο της και αμέσως μετά ένιωσε ένα τράβηγμα που ήταν το νόημα να ξεκινήσει να περπατάει.

- Γιατί δεν νευρίασα μαζί του;

- Γιατί καύλωσα;

- Θα τα θυμάμαι καλά όλα όσα είδα και άκουσα σήμερα;

- Αν σηκωνόμουν τώρα απότομα και τον άρπαζα από τον λαιμό τι θα γινόταν;

Με αυτές και πλήθος άλλως σκέψεων η Αλίκη τον ακολούθησε σαν «καλό κορίτσι» στην διαδρομή πίσω στο δωμάτιό της.

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

iv Χρύσα

Η Χρύσα αν ήταν μια φορά ερωτευμένη πριν το χθεσινό βράδυ, τώρα ένιωθε τουλάχιστον δέκα φορές πιο ερωτευμένη τον Δρ.Χίτσινς. Από το πρωί που ξύπνησε, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν κοιμήθηκε και πολύ, ανυπομονούσε για το σημερινό βράδυ. Αναρωτιόταν αν ο Δρ.Χίτσινς θα κατάφερνε να ξεπεράσει το χθεσινό βράδυ και να της προσφέρει ένα ακόμα καλύτερο σήμερα. Επίσης ανυπομονούσε να φτάσει η ώρα να πάει στο δωμάτιο τους και να δει επιτέλους για ποιο λόγο της είχε πει να πάει νωρίτερα.

Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά αργά για την Χρύσα, αλλά παρόλα αυτά κρατούσε τον εαυτό της υπό έλεγχο όλη την ημέρα γιατί δεν ήθελε να δώσει κανένα δικαίωμα την ώρα της εργασίας της. Άλλωστε ήξερε, έχοντας ως παράδειγμα τον Δρ.Χίτσινς, ότι δεν έπρεπε να μπλέκει τα προσωπικά με τη δουλειά της. Αν έκανε το λάθος να τα μπλέξει, ήταν σίγουρη ότι θα έχανε τον Δρ.Χίτσινς.

Τελικά η ώρα να σχολάσει έφτασε και χωρίς να χάσει δευτερόλεπτο, ενώ είχε αρκετό χρόνο μέχρι την συνάντηση τους, έτρεξε στα γυναικεία αποδυτήρια. Με το που μπήκε, στα αποδυτήρια, άρχισε να γδύνεται, πέταξε τα ρούχα της στον πάγκο και αμέσως έτρεξε στα ντούζ και άρχισε να προετοιμάζεται για το βράδυ. Όταν βγήκε από το ντους, φόρεσε ένα πολύ σέξι σετ μαύρα εσώρουχα, που είχε φέρει και στη συνέχεια στήθηκε στον καθρέφτη για να επιβεβαιώσει ότι όλα ήταν όπως ήθελε. Στη συνέχεια καταπιάστηκε με το πρόσωπό της και αφού τελείωσε με τον καλλωπισμό της, φόρεσε τα ρούχα που επίσης είχε φέρει μαζί της για την περίπτωση. Ήταν ένα ωραίο μαύρο υφασμάτινο παντελόνι το οποίο, κατά τη γνώμη της, τόνιζε πολύ ωραία τον μικρό και στρογγυλό της κώλο. Για από πάνω είχε φέρει μια μαύρη μπλούζα η οποία άφηνε τους ώμους έξω. Κοιτάχτηκε για κάποια λεπτά στον καθρέφτη και άρχισε να τελειοποιεί την εμφάνισή της μαζεύοντας και τραβώντας κάποια σημεία. Στο τέλος έβαλε τις μαύρες ψηλοτάκουνες γόβες που είχε φέρει και έλεγξε στον καθρέφτη ότι όλα ήταν τέλεια.

- Είσαι μια κουκλίτσα ζωγραφιστή – είπε από μέσα της με θαυμασμό

- Και με τα μαύρα θα ταιριάζετε απόλυτα οι δυο σας

Με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης και ανυπομονησίας που θα συναντούσε ξανα τον Δρ.Χίτσινς, άνοιξε την πόρτα των αποδυτηρίων και πήρε τον δρόμο για το δωμάτιο τους.

Με το που η Χρύσα μπήκε στο δωμάτιο που θα τον περίμενε, τα μάτια της έπεσαν αμέσως πάνω σε ένα μεγάλο ορθογώνιο ροζ κουτί με μια μαύρη κορδέλα που ήταν πάνω στον μεγάλο καναπέ και πάνω σε αυτό ένας φάκελος στο ίδιο χρώμα με το κουτί.

- Αχ τι είναι αυτό; Δώρο;

Είπε φωναχτά με παιχνιδιάρικη φωνή και χωρίς να μπορέσει να συγκρατήσει την χαρά της, σχεδόν πηδώντας πήγε προς τον καναπέ να ανοίξει το δώρο της. Λίγο πιο δίπλα από τον καναπέ ήταν ένας μεγάλος καθρέφτης σε ξύλινη κορνίζα, τον οποίο δεν είχε παρατηρήσει αφού το κουτί στον καναπέ είχε ολη της την προσοχή, και καθώς πέρασε δίπλα του το είδωλό της, που το είδε με την άκρη του ματιού της, την τρόμαξε και την έκανε να τιναχτεί στο πλάι. Κοιτάζοντας τον καθρέφτη γέλασε με το πάθημά της και μονολόγησε από μέσα της

- Τι ωραία, τι καλός. Όλα τα έχει σκεφτεί

Και χωρίς να χάσει άλλο χρόνο άρπαξε τον φάκελο που ήταν πάνω στο κουτί. Στον φάκελο απέξω με μαύρο μελάνι ήταν γραμμένο χειρόγραφα το όνομά της. Άνοιξε τον φάκελο, έβγαλε το περιεχόμενο και το διάβασε

«Μια ιδιαίτερη βραδιά χρειάζεται και ιδιαίτερη ένδυση»

- Ναι, ναι, ιδιαίτερη βραδιά

Είπε από μέσα της με ασυγκράτητη χαρά. Έβαλε το γράμμα πάλι μέσα στον φάκελο και το ακούμπησε στον καναπέ δίπλα στο ροζ κουτί. Στη συνέχεια γονάτισε μπροστά στον καναπέ και άρχισε να ανοίγει το κουτί. Έβγαλε το καπάκι, έκανε τα χαρτιά στην άκρη, έπιασε το περιεχόμενο και με τα δύο της χέρια, και σηκώθηκε όρθια κρατώντας το ψηλά μπροστά της για να το βλέπει καλά. Ήταν ένα ολόλευκο φορεματάκι με μεγάλο τετράγωνο λαιμό, κοντά μανίκια που έπιαναν με λάστιχο στους ώμους.

- Είναι πανέμορφο – είπε τσιρίζοντας από μέσα της

Και την ώρα που το ακούμπαγε στον καναπέ για να αρχίσει να γδύνεται, παρατήρησε ότι υπήρχε και κάτι άλλο μέσα στο κουτί. Χωρίς να αφήσει το φόρεμα από το χέρι της, άπλωσε το άλλο και άρπαξε αυτό που ήταν στο κουτί και το σήκωσε μπροστά στα μάτια της

- Ωωωω…και ένα ζευγάρι καλτσάκια

Ήταν ένα ζευγάρι κοντά λευκά καλτσάκια με μια μικρή δαντέλα στο τελείωμά τους, και όπως τα έβλεπε μόλις που θα κάλυπταν τους αστραγάλους της.

Χωρίς να χάσει άλλο χρόνο η Χρύσα, γδύθηκε και φόρεσε τα καινούργια της ρούχα. Το φόρμα ήταν σχετικά κοντό, περίπου τρία δάχτυλα πάνω από το γόνατο, αλλά σαν μέγεθος ήταν ακριβώς το νούμερό της.

- Είναι πάρα πολύ ωραίο

- Και μου πάει τέλεια

Σκέφτηκε κοιτώντας τον εαυτό στον καθρέφτη με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο, και κάνοντας συνέχεια στροφές για να δει τον εαυτό της με το φόρεμα από όλες τις πλευρές. Όσο κοιτούσε άρχισε να νιώθει ότι κάτι δεν της πήγαινε καλά, ώσπου συνειδητοποίησε τι ήταν αυτό.

- Γαμώτο, φαίνονται οι τιράντες του σουτιέν μου και με τέτοιο λαιμό που έχει το φόρεμα δεν υπάρχει τρόπος να τις κρύψω.

- Και σαν να μην φτάνει αυτό, ήθελα να βάλω και μαύρα εσώρουχα, με αποτέλεσμα να φαίνεται το βρακί μου μέσα από το άσπρο φόρεμα.

- Φτου σου γαμώτο

Η Χρύσα έκανε μια μικρή παύση ψιλοαπογοητευμένη και συνεχίζοντας να κοιτάει τον εαυτό της στον καθρέφτη όταν σκέφτηκε

- Λες να μου έχει πάρει και εσώρουχα και δεν τα είδα πάνω στη βιασύνη μου;

Και με αυτή τη σκέψη γύρισε απότομα προς τον καναπέ που ήταν το κουτί και άρχισε να ανακατεύει τα χαρτιά μήπως και υπήρχαν εσώρουχα τα οποία της είχαν ξεφύγει και δεν τα είχε δει. Αφου έψαξε για λίγο ακόμα χωρίς επιτυχία είπε

- Γαμώτο δεν έχει εσώρουχα

- Τι κάνω τώρα;

- Σίγουρα δεν μπορώ να μείνω έτσι. Φαίνονται όλα και είναι αηδία

- Και σίγο υρα θα πρέπει να φοράω το φόρεμα που έκανε δώρο.

- Είναι ιδιαίτερη βραδιά

Προσπάθησε να σκεφτεί για λίγο ακόμα κάποια λύση και τελικά κατέληξε ότι η μόνη λύση ήταν να φορέσει το φόρεμα χωρίς εσώρουχα. Η σκέψη, ότι θα ήταν όλο το βράδυ δίπλα του χωρίς εσώρουχα και φορώντας ένα κοντό φουστανάκι, την ερέθισε πολύ και ένιωσε ένα σαν μούδιασμα στην περιοχή ανάμεσα στα μπούτια της. Με αυτή τη σκέψη, έβγαλε τα εσώρουχά της και άρχισε να κοιτιέται ξανά στον καθρέφτη.

- Αυτό είναι. Τέλεια

Είπε ικανοποιημένη από αυτό που έβλεπε στον καθρέφτη και αμέσως οι σκέψεις άλλαξαν προς το τι μπορεί να έκανε την βραδιά ιδιαίτερη

- Τι στο καλό να έχει ετοιμάσει;

- Και γιατί δεν μου έχει παπούτσια και εσώρουχα;

- Εκτός του καθρέφτη δεν βλέπω τίποτα διαφορετικό στο δωμάτιο από εχθές

- Αν κάτσω στον καναπέ λες να φαίνεται το μουνάκι μου επειδή είναι κοντό το φόρεμα και επειδή δεν φοράω βρακάκι;

Με αυτή τη σκέψη, μάζεψε τα ρούχα της που ήταν στον καναπέ, τα έβαλε μέσα στο ροζ κουτί διπλώνοντάς τα λίγο βιαστικά, το έκλεισε με το καπάκι και το έβαλε στην άκρη του καναπέ. Έκατσε στον καναπέ και άρχισε να αλλάζει στάσεις που καθόταν. Με πόδια κάτω, με τα πόδια σταυρωμένα μπροστά, με το ένα ποδι πάνω στο άλλο, αλλά κατέληξε ότι με οποιαδήποτε κίνηση των ποδιών της, με τόσο κοντό φουστάνι ήταν σίγουρο ότι κάποια στιγμή ο Δρ.Χιτσινς, που θα καθόταν απέναντι στη μπερζέρα, θα έβλεπε ότι εκείνη δεν φορούσε βρακάκι. Από την μία αυτό την άγχωσε λίγο αλλά συγχρόνως την ερέθισε.

- Αν πάω κατευθείαν και κάτσω στα πόδια του όπως την άλλη φορά; - σκέφτηκε

Και αμέσως πήγε και γονάτισε δίπλα στην μπερζέρα να το δοκιμάσει. Κατέληξε ότι σε αυτή τη στάση σίγουρα θα έβλεπε το στήθος της αφου δεν φορούσε σουτιέν. Το άνοιγμα στον λαιμό του φουστανιού ήταν πολύ μεγάλο και σε κάθε περίπτωση που αυτός θα την κοιτούσε από πάνω θα ήταν αναπόφευκτο να μην δει το γυμνό στήθος της.

Η Χρύσα έβγαλε έναν αναστεναγμό που δήλωνε αδυναμία να αποτρέψει οποιαδήποτε περίπτωση να καταλάβει ο Δρ.Χίτσινς ότι δεν φοράει εσώρουχα και άρχισε να μιλάει στον εαυτό της

- Δεν φταίω εγω, ας μου έπαιρνε και εσώρουχα.

- Αν το καταλάβει ας είναι αυτό το δώρο μου για αυτόν – είπε πονηρά

- Μπορεί να μην έχω μεγάλο στήθος, αλλά είναι πολύ ωραίο και σφιχτό. Και το μουνί μου είναι άτριχο, περιποιημένο και λαχταριστό

Και με αυτές τις σκέψεις κοίταξε το ρολόι της και άρχισε να συμμαζεύει και να τακτοποιεί ώστε όλα να είναι τέλεια όταν θα ερχόταν ο Δρ.Χίτσινς. Αφού τακτοποιείσαι πήγε ξανά μπροστά στον καθρέφτη να ελέγξει μια τελευταία φορά ότι όλα ήταν εντάξει. Τότε συνειδητοποίησε ότι, εκτός από ένα δαχτυλίδι στον αντίχειρά της, δεν φορούσε κανένα άλλο κόσμημα και αυτό την τάραξε λίγο και νεύριασέ με τον εαυτό της που το είχε παραβλέψει. Το μυαλό της άρχισε να δουλεύει με χίλιες στροφές για να σκεφτεί μια λύση, και τότε της ήρθε η ιδέα. Έπιασε την μαύρη κορδέλα από το ροζ κουτί που είχε το άσπρο φόρεμα, έπιασε τα μαλλιά της σε έναν κότσο και τον έδεσε με την κορδέλα, κάνοντας ένα ωραίο φιόγκο και με δύο μακριές άκρες που έπεφταν ωραία πάνω στους ώμους και κατέληγαν στο στέρνο της.

Μόλις είχε τελειώσει με τα μαλλιά της, ακούστηκε η πόρτα να ανοίγει και είδε τον Δρ.Χίτσινς να περνάει μέσα και να πηγαίνει να στέκεται απέναντί της κοιτώντας την. Ο Δρ. Χίτσινς φορούσε ένα πολύ ωραίο μαύρο κοστούμι με άσπρο πουκάμισο και ένα μαύρο παπιγιόν και την μαύρη μάσκα του. Παρόλη την απογοήτευση της μάσκας της Χρύσας της άρεσε πολύ αυτό που έβλεπε και τον βρήκε υπερβολικά κομψό.

- Ακόμα και με την μάσκα είναι τόσο γοητευτικός – σκέφτηκε κάπως ντροπαλά

Τότε τον άκουσε να της λέει με την γνωστή ήρεμη φωνή του και γλυκό ύφος.

- Είσαι πανέμορφη μικρή μου

Και συγχρόνως άπλωσε το χέρι του και την ακούμπησε ελαφριά στο μάγουλό της. Η Χρύσα του χαμογέλασε ντροπαλά και ένιωσε να αρχίζει να κοκκινίζει

- Να υποθέσω ότι σου άρεσε το φόρεμα που σου πήρα μικρή μου;

Την ρώτησε, ενώ η Χρύσα λίγο από ντροπή, αλλά και για να συγκρατήσει τον εαυτό της να μην του ορμίξει και αρχίσει να τον φιλάει, έσκυψε ελαφριά το κεφάλι της και του απάντησε

- Ναι μου αρέσει πολύ. Είναι πανέμορφο το δώρο σας

- Σας ευχαριστώ πολύ.

- Θα με συγχωρέσετε όμως που δεν φοράω παπούτσια, αλλά αυτά που φορούσε δεν ταίριαζαν

Της Χρύσας της δόθηκε η εντύπωση ότι τον άκουσε να βγάζει ένα σύντομο γέλιο μέσα από τη μάσκα. Τότε εκείνος πέρασε τις άκρες των δαχτύλων του από το κρόταφό της, τα πέρασε στο πλάι του κεφαλιού της και τα κατέβασε πίσω από το αυτί της και της είπε

- Δεν ήθελα να φορά παπούτσια σήμερα μικρή μου

Η Χρύσα σάστισε με την απάντηση σου γιατι δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί δεν ήθελα να φοράει παπούτσια, αλλά η απάντηση άφηνε ένα μυστήριο που το βρήκε πολύ αισθησιακό και ερεθιστικό, κάνοντας την να ανατριχιάσει. Τότε ένιωσε το χέρι του να πιάνει το δικό της και να της λέει

- Έλα πάμε μικρή μου

Η Χρύσα τώρα νόμιζε ότι πραγματικά θα λιποθυμούσε, το χέρι του, η φωνή του, αυτά που λέει, το μυστήριο, την έκαναν να λιώνει και να νιώθει έρμαιό του. Κρατώντας τον από το χέρι, και ακολουθώντας τον λίγο πιο πίσω, έφτασαν στον απέναντι τοίχο. Εκεί ο Δρ.Χίτσινς πίεσε σε ένα σημείο πάνω στον τοίχο και ακούστηκε ένα «κλίκ» όπως όταν ανοίγει μια πόρτα.

Ο Δρ.Χίτσινς έσπρωξε τον τοίχο δίπλα από εκεί που πάτησε και ένα μέρος του τοίχου σε μέγεθος πόρτας υποχώρησε και πέρασαν σε ένα άλλο δωμάτιο, δίπλα σε αυτό που ήταν μέχρι τώρα και το οποίο φαινόταν σε μέγεθος το ίδιο. Και σε αυτό το δωμάτιο οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με την ίδια ταπετσαρία με το διπλανό εκτός από έναν, ο οποίος σε όλο του το μήκος και ύψος ήταν καλυμμένος με μια τεράστια οθόνη. Στην οθόνη έπαιζε ένα καταπληκτικό σε χρώματα ηλιοβασίλεμα σε κάποια παραλία και ο ήχος των μικρών κυμάτων της θάλασσας ακουγόταν σιγανά σε όλο το δωμάτιο. Το πάτωμα ήταν και αυτό καλυμμένο από ένα τεράστιο χαλί και στη μέση του δωματίου υπήρχε ένα τραπέζι με πιάτα καλυμμένα με ένα μεταλλικό καπάκι, δυο αναμμένα κεριά και στη μέση του τραπεζιού ένα μπουκέτο με κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Η Χρύσα ένιωσε σαν να ήταν σε όνειρο. Ήταν όλο τόσο ωραία και η μια έκπληξη μετά την άλλη έκαναν την καρδιά της να χτυπά γρήγορα. Το όλο σκηνικό το έβρισκε πάρα πολύ ρομαντικό.

Ο Δρ.Χίτσινς την πήγε στη μια πλευρά του τραπεζιού, τράβηξε την καρέκλα και δείχνοντας την με το χέρι του είπε στη Χρύσα

- Κάθισε μικρή μου

Καθώς η Χρύσα καθόταν αυτός βρισκόταν πίσω από την καρέκλα της και την έσπρωχνε ελαφριά ώστε αυτή να βρεθεί στη σωστή απόσταση από το τραπέζι. Τότε ένιωσε ξαφνικά τα δύο του χέρια να την ακουμπούν απαλά στη βάση του λαιμού της και τη φωνή του δίπλα στο αυτί της να της λέει σιγανά

- Ελπίζω να σου αρέσει ότι θα ακολουθήσει

Απανωτά ρίγη διαπέρασαν κάθε εκατοστό του σώματός της και ανήμπορη να βγάλει έστω και μια λέξη, η Χρύσα απλά κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.

- Θα είναι σίγουρα ιδιαίτερο το βράδυ

Τον άκουσε να της λέει και αυτό την έκανε στιγμιαία να χάσει επαφή με το περιβάλλον. Αμέσως μετά, ενώ αυτός ήταν ακόμα από πίσω της, είδε τα χέρια του μπροστά της να κρατούν ένα μαύρο μεταξωτό φαρδύ μαντήλι, το οποίο στη συνέχει το έβαλε πάνω στα μάτια της και το έδεσε στο πίσω μέρος του κεφαλιού της.

- Όπως καταλαβαίνεις εγώ δεν μπορώ να φάω φορώντας την μάσκα μου, μικρή μου

Τον άκουσε να της λέει, καθώς έδενε το μαντήλι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της, για να δικαιολογήσει την αναγκαιότητα του μαντηλιού. Η Χρύσα από την μια απογοητεύτηκε λίγο επειδή δεν θα έβλεπε το πρόσωπό του, αλλά από την άλλη, τα συναισθήματα που της προκαλούσε το όλο μυστήριο και το πως επηρέαζε το κορμί της, την έκανε να μην την ενοχλεί τόσο. Απλά απολάμβανε να είναι στο έλεος του. Στη συνέχεια ένιωσε τα χέρια του να πιάνουν τα δικά της από τους καρπούς και να τα φέρνουν πίσω από την πλάτη της, όπου και τα έδεσε μεταξύ τους με κάποιο μεταξωτό μαντήλι.

Το δέσιμο των χεριών της την ξάφνιασε αρχικά και την έκανε να νιώσει αμηχανία. Αλλά η σκέψη του πόσο ευάλωτη ήταν και έρμαιο του Δρ.Χίτσινς την ερέθισε. Και τότε τον άκουσε να της λεει

- Επειδή με κλειστά μάτια δεν θα μπορείς να φας, θα σε ταΐσω εγώ μικρή μου.

Τότε άκουσε τον Δρ.Χίτσινς να φεύγει από πίσω της και να μετακινεί πράγματα πάνω στο τραπέζι και συμπέρανε ότι μετακινούσε τα σερβίτσια ώστε να κάθεται δίπλα της και να μπορεί να την ταΐζει. Όσο ο Δρ.Χίτσινς έκανε ότι έκανε, η Χρύσα ένιωθε αμήχανα και ως αντίδραση άρχισε να παίζει με το δαχτυλίδι της ανάμεσα στα δάχτυλά της.

- Όλα έτοιμα να ξεκινήσουμε μικρή μου

Η Χρύσα αφηρημένη από την αμηχανία της, αιφνιδιάστηκε από το άκουσμα της φωνής του και τινάχτηκε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να της πέσει κάτω το δαχτυλίδι της.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του δείπνου, η Χρύσα δεν έδωσε σημασία στο να αναγνωρίσει τι ακριβώς έτρωγε, αν και είχε ωραία γεύση, είχε απλά παραδοθεί να απολαμβάνει πόσο στοργικά την περιποιόταν ο Δρ.Χίτσινς. Συγχρόνως μιλούσαν για διάφορα, που κυρίως ήταν απαντήσεις που έδινε αυτή, σε ερωτήσεις του Δρ.Χίτσινς για τη ζωή της. Ενδιάμεσα σε αυτά έπιναν ένα πολύ ωραίο κρασί που από τη γεύση η Χρύσα πίστευε ότι ήταν κόκκινο. Όταν τελείωσαν το φαγητό συνέχισαν για κάμποση ώρα ακόμα την κουβέντα της συνεχίζοντας να πίνουν κρασί. Κάποια στιγμή, η Χρύσα ένιωσε το κρασί να την έχει ζαλίσει, πράγμα που έκανε ακόμα πιο έντονα στα συναισθήματα που ένιωθε και να την κάνουν να θέλει να ορμήσει στον Δρ.Χίτσινς. Τότε άκουσε τον Δρ.Χίτσινς να τη ρωτάει

- Θέλεις να πάμε να κάτσουμε πιο άνετα στο άλλο δωμάτιο μικρή μου;

Η Χρύσα μέσα στη γλυκιά ζαλάδα της απλά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και πήγε να σηκωθεί. Τότε ένιωσε τον Δρ.Χίτσινς πίσω από την καρέκλα της να την τραβάει για να την διευκολύνει να σηκωθεί. Λίγο η ζαλάδα από το κρασί, λίγο το ξάφνιασμα από την κίνηση του Δρ.Χίτσινς, την έκαναν να παραπατήσει λίγο προς τα μπροστά. Για να καλύψει αυτό το παραπάτημα, η Χρύσα έκανε μια γρήγορη μεταβολή, στηριζόμενη στις μύτες των ποδιών της, σε μια χαριτωμένη και παιχνιδιάρικη κίνηση. Δεν είχε σκεφτεί πολύ αυτή την κίνηση, και με το που γύρισε προς την πλευρά του Δρ.Χίτσινς, ένιωσε να πέφτει προς τα πίσω και αμέσως τα χέρια του Δρ.Χίτσινς να την αρπάζουν σφιχτά από τους ώμους και να την σταθεροποιούν. Χωρίς να το σκεφτεί, η Χρύσα σηκώθηκε όσο περισσότερο μπορούσε στις μύτες των ποδιών της, ενώ συγχρόνως σήκωνε το κεφάλι της προς τον ΔρΧίτσινς, σε μια κίνηση που δήλωνε ξεκάθαρα την προσπάθειά της να τον φιλήσει. Για δυο με τρία δευτερόλεπτα παρέμεινε στη στάση αυτή χωρίς να γίνεται τίποτα. Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν η αμηχανία την κυριεύσει, ένιωσε τα χείλη του πάνω στα δικά της. Συνέχισαν να φιλιούνται παθιασμένα αρκετή ώρα, με αυτή στο σκοτάδι και τα χέρια της ακόμα δεμένα στην πλάτη, και τον Δρ.Χιτσινς να την έχει αγκαλιάσει σφιχτά.

Η Χρύσα είχε χάσει την αίσθηση του χρόνου και απλά απολάμβανε το πιο ωραίο φιλί που είχε δεχτεί ποτέ στη ζωή της. Η μυρωδιά του, η γεύση του και η σφιχτή αγκαλιά του, έκαναν τις ρώγες της να σκληραίνουν και ένιωσε υγρά να τρέχουν κάτω στα μπούτια της. Κάποια στιγμή ο Δρ.Χίτσινς σταμάτησε να την φιλάει στο στόμα και άρχισε να την φιλάει στη βάση του λαιμού της. Αυτό της προξένησε κύματα από ρίγη να διαπερνούν το σώμα της ασταμάτητα το ένα πίσω από το άλλο, και ασυναίσθητα έγειρε το κεφάλι της πίσω και προς το πλάι, σαν να θέλει να του προσφέρει περισσότερο χώρο να φιλήσει. Όταν εκείνος της έδωσε μια μικρή δαγκωματιά, στη βάση του λαιμού της και προς τα πίσω, ένιωσε μια έκρηξη μέσα της που στιγμιαία την έκανε να χάσει την γη κάτω από τα πόδια της, και να αφήσει όλο το βάρος της στα χέρια του Δρ.Χίτσινς.

Αυτό ξάφνιασε λίγο τον Δρ.Χίτσινς και αντανακλαστικά την έσφιξε ακόμα περισσότερο στην αγκαλιά, και έκανε ένα βήμα προς μέρος της για να βρουν πάλι την ισορροπία τους. Ευτυχώς το τραπέζι που ήταν από πίσω της βοήθησε και αυτό στο να σταματήσουν, και με το χτύπημα ακούστηκαν ποτήρια να χτυπούν μεταξύ τους και τα μαχαιροπήρουνα να σέρνονται πάνω στα πιάτα. Η Χρύσα ακόμα στην αγκαλιά του, που απολάμβανε υπερβολικά, το ένιωσε και άκουσε να μετακινεί ότι βρισκόταν πάνω στο τραπέζι και από πίσω της. Και αμέσως μετά ένιωσε τον Δρ.Χίτσινς να την πιάνει δυνατά από την μέση, να την σηκώνει στον αέρα και να την ακουμπάει πάνω στο τραπέζι. Με το που η Χρύσα ακούμπησε στο τραπέζι κατάλαβε ότι φούστα της είχε φύγει από κάτω της και τώρα καθόταν με τον γυμνό της κώλο πάνω στο τραπέζι. Με την ταχύτητα που την είχε σηκώσει και κατεβάσει στο τραπέζι ο Δρ.Χίτσινς, το φόρεμά της είχε φουσκώσει και έτσι κατέληξε να κάθεται με τον γυμνό της κώλο πάνω σε αυτό.

Ίσως να ήταν το κρασί που είχε μειώσει τις άμυνες της και τις αναστολές της, αφού η Χρύσα όταν θυμήθηκε ότι δεν φορούσε βρακί, άνοιξε τα πόδια της και τα τύλιξε γύρω του, φέρνοντας τον πάνω της και τον ένιωσε, έστω και με τα ρούχα, πάνω στο μουσκεμένο μουνί της. Ο Δρ.Χίτσινς άρχισε ξανά να την φιλάει στο λαιμό και η Χρύσα έσφιξε όσο μπορούσε τα πόδια της γύρω του, και άρχισε να κουνάει τους γοφούς της, τόσο ώστε να μην την καταλάβει, αλλά αρκετά για να νιώσει το μουνί της να τρίβεται επάνω του. Ένιωθε κύματα ηδονή να την διαπερνούν που έκαναν υπερβολικά έντονη την ανάγκη της να τον νιώσει μέσα της.

Ξαφνικά ο Δρ.Χίτσινς σταμάτησε να την φιλάει, έβγαλε τα πόδια της από τη μέση του και τον άκουσε να της λέει σε ένα ύφος σαν κάποιος μπαμπας να μαλώνει παιχνιδιάρικα το παιδί του

- Τι έχουμε εδώ μικρή μου;

- Το ξέρεις ότι έχεις κάνει μούσκεμα το παντελόνι μου;

Με το που τον άκουσε η Χρύσα, αμέσως κοκκίνησε από ντροπή και παρότι δεν τον έβλεπε κατέβασε το κεφάλι της. Τότε ένιωσε το χέρι του να ανεβάζει το φουστάνι της κοντά στη κοιλιά της και στη συνέχεια με τα χέρια του στα γόνατα της να της ανοίγει τα πόδια. Η Χρύσα ήταν πλέον σίγουρη ότι τώρα έβλεπε πεντακάθαρα το μουνί της, αλλά δεν έφερε καμία αντίσταση και απλά απολάμβανε ότι είχε αυτός τον έλεγχο και ότι αυτή ήταν απλά έρμαιό του.

- Ώστε δεν φόρεσες βρακάκι μικρή μου;

Της είπε με το ίδιο ύφος, ενω εκείνη απλά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά δυο φορές και κράτησε το κεφάλι της κατεβασμένο νιώθοντας έντονα ντροπή.

Τότε σαν κεραυνός την χτύπησε ένα κύμα ηδονής το οποίο το προκάλεσε η γλώσσα του πάνω στο μουνί της. Η Χρύσα δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί και έβγαλε ένα μεγάλο αναστεναγμό και άρχισε τρέμει. Η αίσθηση της γλώσσα τους και το πως την έγλειφε, σε συνδυασμό και με το ότι αυτή ήταν ακινητοποιημένη με τα χέρια της δεμένα στην πλάτη, έκαναν όλα τα συναισθήματα να είναι πολύ έντονα. Είχε παραδοθεί και είχε χάσει ακόμα και τον έλεγχο του κορμιού της το οποίο πλέον έτρεμε συνέχεια.

Κάποια στιγμή ο Δρ.Χίτσινς σταμάτησε και άρχισε να την φιλάει στο στόμα. Τα χείλη του και η γλώσσα του ήταν γεμάτα από τα υγρά της και τη γεύση του μουνιού της. Και χωρίς να σταματήσει να την φιλάει την έπιασε από την μέση και την κατέβασε από το τραπέζι. Με τα χέρια του την έκανε μια μεταβολή και σπρώχνοντάς την απαλά στην πλάτη, την έβαλε να ξαπλώσει τον κορμό της πάνω στο τραπέζι. Η Χρύσα σε αυτή τη στάση ένιωσε εκτεθειμένη. Ο κώλος της, το μουνί της, όλα αυτά ήταν εκτεθειμένα σε αυτόν και αυτή ήταν δεμένη, ακινητοποιημένη, χωρίς να βλέπει. Και όλο αυτό την ερέθιζε υπερβολικά. Και τότε ένιωσε τον πούτσο του σκληρό να μπαίνει σιγά σιγά μέσα της και να γεμίζει το μουνί της. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα για αυτή. Το κορμί της άρχισε να τρέμει με σπασμούς και αυτός άρχισε να γαμάει το μουνί της, αυξάνοντας τον ρυθμό κάθε φορά που έμπαινε μέσα της. Το τελευταίο που θυμόταν η Χρύσα ήταν ένα τσουνάμι ηδονής να την κατακλύζει και αυτή να μην μπορεί να το αντέξει και να φωνάζει από ηδονή, και μετά όλα σαν όνειρο.

Όταν πλέον είχε ξανά επαφή με το περιβάλλον, κατάλαβε ότι ήταν στην αγκαλιά του. Τα μάτια της ήταν ακόμα καλυμμένα αλλά τα χέρια της τώρα ήταν λυμένα. Πήρε μερικές ανάσες απολαμβάνοντας την θαλπωρή της αγκαλιά του και με όση δύναμη είχε γύρισε και του είπε

- Σας ευχαριστώ για την ιδιαίτερη βραδιά

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

Αυτά καλό είναι να γίνονται   

 

Πάντα ή μόνο οταν ένα άτακτο κορίτσι μουσκεύει το παντελόνι κάποιου;

 

v Χρύσα

Παρότι ήταν ήδη μεσημέρι της επόμενης μέρας, η Χρύσα ακόμα ένιωθε το μυαλό της και το κορμί της να είναι κολλημένο στο δείπνο με τον Δρ.Χίτσινς και πιο συγκεκριμένα στο ότι ακολούθησε αφού τελείωσαν το δείπνο. Δεν είχε χορτάσει. Όταν χώρισαν χθες το βράδυ δεν της είπε αν θα ξαναβρεθούν και αυτό την είχε βάλει σε σκέψεις.

- Λες να μην πέρασε καλά;

- Λες να ήμουν απλώς μια ξεπέτα;

- Λες να το κάνει αυτό και με άλλες νοσηλεύτριες;

- Όμως δεν μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν το ευχαριστήθηκε

- Δεν του πήρα πίπα. Μήπως αυτό τον χάλασε;

- Δεν φταίω εγώ όμως. Τα χέρια μου ήταν δεμένα και αυτός είχε συνέχεια τον έλεγχο. Αν ήθελε θα μπορούσε να με γονατίσει και να μου γαμήσει το στόμα. Δεν θα έλεγα όχι.

Και με την τελευταία σκέψη ένιωσε να καυλώνει ακόμα περισσότερο. ‘Έβγαλε έναν αναστεναγμό και συνέχισε τις σκέψεις της

- Σίγουρα θα βρεθούμε ξανά σύντομα. Δεν μπορεί

- Αλλά με τις καύλες που έχω τι γίνεται;

- Μου αρέσει να παίζω μόνη μου, αλλά τώρα που τον γεύτηκα θέλω να τον νιώσω ξανά μέσα μου. Δεν μου αρκεί να χαϊδευτώ.

- Όχι ότι δεν θα το κάνω, αλλά είναι αλλιώς η πούτσα, πως να το κάνουμε.

- Αχ τι ωραία ήταν τότε που συγκατοικούσα με την Ελεάνα. Τα είχαμε βρει μια χαρά οι δυο μας και παίζαμε και ξεκαυλώναμε μαζί αντί να παίζει κάθε μια μόνη της.

- Έχω την αίσθηση ότι ο Δρ.Χιτσινς έγλειψε το μουνι μου τόσο ωραία όσο το έκανε η Ελεάνα.

- Μπα, μάλλον είναι η ιδέα μου γιατί πάει πολύς καιρός που κάποιος μου το έγλειψε.

- Οι γυναίκες γλείφουμε πολύ καλύτερα μουνί από τους άντρες γιατι ξέρουμε

- Εμένα πάντως μου αρέσει πολύ να γλείφω και μουνί και πούτσα.

Ξαφνικά η Χρύσα τινάχτηκε στη θέση της βγαίνοντας από την ονειροπόληση της και είπε φωναχτά από μέσα της

- Ρε συ τι ώρα είναι;

- Πρέπει να πάω να βρω το δαχτυλίδι που μου έπεσε εχθές το βράδυ τώρα το μεσημέρι που αποκλείεται να είναι ο Δρ.Χίτσινς εκεί.

Κοίταξε το ρολόι της και είδε ότι σε σαράντα λεπτά ήταν η ώρα του μεσημεριανού της διαλείμματος όπου θα είχε τον χρόνο να πάει να βρει το δαχτυλίδι.

- Έλα συγκεντρώσου Χρύσα και τελείωνε τις αναφορές που έχεις

Είπε αυστηρά στον εαυτό της και συγκεντρώθηκε στο να τελειώσει γρήγορα αυτό που είχε να κάνει.

Η Χρύσα πληκτρολόγησε τον κωδικό της πόρτας και μπήκε μέσα. Κατευθύνθηκε αμέσως προς τον απέναντι τοίχο. Είχε παρατηρήσει εχθές τον Δρ.Χίτσινς να πιέζει κάπου πάνω στον τοίχο, αλλά δεν είχε συγκρατήσει ακριβώς το σημείο. Άρχισε με το χέρι της να ψηλαφίζει τον τοίχο και συγχρόνως να πιέζει. Μόλις άρχισε να απογοητεύεται, ένιωσε τα δάχτυλά της να μπαίνουν λίγο πιο μέσα και ένα «κλικ» ακούστηκε. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της, έσπρωξε την πόρτα και μπήκε στο δωμάτιο που είχε δειπνήσει χθές βράδυ με τον Δρ.Χίτσινς.

Το τραπέζι με τις καρέκλες ήταν ακόμα εκεί, αλλά αυτό που τράβηξε την προσοχή της ήταν ότι στον τοίχο οθόνη δεν έπαιζε το ηλιοβασίλεμα που είχε δει εχθές, αλλά τώρα έδειχνε ένα περίεργα διακοσμημένο δωμάτιο, με μια ολόγυμνη κοπέλα να κάνεις ασκήσεις γιόγκα στο πάτωμα.

- Ωπ…τί είναι αυτό το βίντεο που παίζει; - σκέφτηκε απορημένη και με λίγη πονηριά

- Λες να την βρίσκει με τέτοια ο Δρ.Χίτσινς;

- Λες να βλέπει βίντεο με γυμνές κοπέλες να κάνουν γιόγκα και να τον παίζει;

- Και γιατί παίζει το βίντεο ενώ δεν είναι κανένας εδώ;

Η Χρύσα προχώρησε πιο κοντά στην οθόνη και συγκεντρώθηκε στο να παρακολουθεί την κοπέλα

- Μμμμμ, είναι ωραία κοπελίτσα

- Εχει πολύ ωραία ζουμερά βυζιά και μπουτάκια για δάγκωμα

- Και του μουνί της πολύ λαχταριστό

Σκέφτηκε ανατριχιάζοντας λίγο. Η κοπέλα στην οθόνη ήταν τόσο ζωντανή σαν να βρισκόταν ακριβώς εκεί μπροστά της και αυτό τις ξύπνησε τις καύλες που είχε ολη μέρα.

- Ε δεν μπορώ άλλο να παραβλέπω τις καύλες μου – είπε έντονα ερεθισμένη

- Είναι αδύνατο

Και με αυτή τη σκέψη έκατσε κάτω στο χαλί, κατέβασε το παντελόνι της δουλειάς, μαζί με το βρακί της κάτω από τα γόνατα, και κοιτάζοντας συνέχεια την κοπέλα στην οθόνη άρχισε να χαϊδεύει το μουνί της. Η κοπέλα στην οθόνη ήταν πιο μεγαλόσωμη, και η Χρύσα φαντασιωνόταν την κοπέλα να κάθεται με όλο της το βάρος στο πρόσωπό της και να τρίβει το μουνί της στο πρόσωπό της, ενώ συγχρόνως με τα χέρια της τράβαγε δυνατά τις ρώγες της Χρύσας. Η Χρύσα τελείωσε με το σώμα της να κάνεις σπασμούς και μια κραυγή ικανοποίησης, αφήνοντας έτσι να εκτονωθεί η καύλα που συσσωρευόταν όλο το πρωί.

- Σε ευχαριστώ γλυκιά μου

Είπε από μέσα της στην κοπέλα της οθόνης και όπως καθόταν τράβηξε επάνω το παντελόνι και το βρακί της για να ντυθεί, ενώ ένα χαμόγελο ικανοποίησης είχε καρφωθεί στο πρόσωπό της.

- Ωραία, άντε τώρα να βρούμε το δαχτυλίδι – είπε στον εαυτό της

Και με αυτό σηκώθηκε και γύρισε προς το τραπέζι που ήταν από πίσω της.

- Είμαι πολύ περίεργος να μάθω τι ακριβώς σε έκανε να έχεις τέτοιο οργασμό μικρή μου

Η Χρύσα κοκκάλωσε στη θέση της. Ο Δρ.Χίτσινς καθόταν σε μια από τις καρέκλες και την κοιτούσε μέσα από την μάσκα του.

---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---

 

ωωωΩΩΩ!!!

 

vi Χρύσα

Το μυαλό της Χρύσα είχα παγώσει και η καρδιά της άρχισε να χτυπάει γρήγορα σαν να θέλει να πεταχτεί έξω από το στήθος της. Ένιωσε σαν μαθήτρια που είναι στο γραφείο του διευθυντή για κάτι κακό που έκανε. Είχα κατεβάσει το κεφάλι της παραμένοντας στη θέση της ακίνητη, ενώ ένιωθε τα μάτια του Δρ.Χίτσινς καρφωμένα πάνω της και την σιωπή του να την πνίγει. Αυτή η ησυχία την έκανε να νιώθει ολο και πιο αμήχανα. Πρέπει να είχαν περάσει δυο με τρία λεπτά, όταν η Χρύσα τελικά βρήκε λίγο θάρρος και με τρεμάμενη φωνή άρχισε να μιλάει.

- Ξέρετε, είχα ένα δαχτυλίδι, και εχθές το βράδυ…

Την φράση της την έκοψε στη μέση η αυστηρή φωνή του Δρ.Χιτσινς

- Αυτό σε ρώτησε να μου πεις μικρή μου;

- Απάντησε μου σε ότι σε ρώτησα

Η Χρύσα μπλόκαρε πάλι και απλά παρέμενε ακίνητη προσπαθώντας να συμμαζέψεις τις σκέψεις της

- Αλήθεια τώρα θέλει να του περιγράψω την φαντασίωσή μου;

- Γιατί;

- Πως τα έκανες έτσι ρε Χρύσα;

- Πως και πότε μπήκε;

- Είχες κλείσει την πόρτα;

- Τι κάνω τώρα;

Έτρεμε από την ντροπή της που την είχε δει να παίζει με το μουνί της, αλλά και γιατί θα έπρεπε να του περιγράψει ότι η φαντασίωσή της ήταν με μια άλλη γυναίκα. Συγχρόνως έτρεμε στη πιθανότητα ότι αυτό όλο θα μπορούσε ίσως να ήταν λόγος για να χαθεί αυτή η ιδιαίτερη σχέση που είχαν μέχρι τώρα. Τα λεπτά περνούσαν, ο Δρ.Χίτσινς καθόταν ατάραχος και αμίλητος κοιτάζοντάς την και αυτό την έκανε να καταλάβει ότι δεν θα απέφευγε με τίποτα να απαντήσει στην ερώτηση του Δρ.Χίτσινς.

Η Χρύσα πήρε μια μεγάλη ανάσα, και με το κεφάλι πάντα κατεβασμένο και τρεμάμενη φωνή, άρχιζε να περιγράφει την φαντασίωσή της. Όταν τελείωσε παρακαλούσε από μέσα της να ανοίξει η γη να την καταπιεί και δάκρυα να ανεβαίνουν στα μάτια της.

Ο Δρ.Χίτσινς χωρίς να πει κουβέντα, σηκώθηκε από την καρέκλα του, την προσπέρασε και πήγε κάπου από πίσω της. Από την αλλαγή του φωτισμού του δωματίου η Χρύσα κατάλαβε ότι ο Δρ.Χίτσινς πρέπει να είχε αλλάξει το βίντεο που έπαιζε στην οθόνη. Στη συνέχει με την άκρη του ματιού της, τον είδε πάλι να την προσπερνά και να πηγαίνει να κάθεται ξανά στην καρέκλα που καθόταν.

- Και τι δουλειά είχες εδώ χωρίς την άδεια μου μικρή μου;

Ένιωσε τη φωνή του σαν να διαπερνά όλο της το σώμα ηλεκτρικό ρεύμα και άρχισε να τρέμει. Προσπάθησε να συνεφέρει λίγο τον εαυτό της για να του απαντήσει, αναγνωρίζοντας ότι τουλάχιστον τώρα θα μπορούσε να δώσει εξηγήσεις γιατί βρισκόταν εκεί και ίσως να την συγχωρούσε.

- Έχετε δίκιο για το ότι δεν πήρα την άδεια σας και κακώς θεώρησα ότι δεν χρειαζόταν. Αλλά εχθές το βράδυ, φορούσα ένα δαχτυλίδι και έτσι όπως ήταν δεμένα τα χέρια μου, κάποια στιγμή μου έπεσε. Και θεώρησε ότι στο διάλειμμά μου θα μπορούσα να έρθω γρήγορα να το βρω και να φύγω.

Η Χρύσα με το που έδωσε την εξήγηση της ένιωσε μια μικρή ανακούφιση αλλά όχι πλήρως αφού ήξερε ότι είχε κάνει λάθη στο πως το χειρίστηκε.

- Και το βρήκες το δαχτυλίδι μικρή μου – την ρώτησε αυστηρά ο Δρ.Χίτσινς

- Όχι – απάντησε σχεδόν μέσα από τα δόντια της η Χρύσα

- Και γιατί δεν το βρήκες – την ρώτησε αυστηρά ξανά

Η Χρύσα στο άκουσμα της ερώτησής του ένιωσε πολύ χάλια. Γιατί καταλάβαινε ότι αντί να ψάξει για το δαχτυλίδι, έβαλε σε προτεραιότητα τις καύλες τις και προτίμησε να παίξει με το μουνί της, αντί να κάνει πρώτο αυτό για το οποίο ήρθε. Ο Δρ.Χιτσινς παρέμενε σιωπηλός περιμένοντας μια απάντηση, ενώ η Χρύσα σκεφτόταν πως θα έπρεπε να απαντήσει. Τελικά κατέληξε ότι το καλύτερο θα ήταν να είναι εντελώς ειλικρινείς μαζί του.

- Εμ…εμ.. – Η Χρύσα κόμπιαζε να αρχίσει

- …όταν μπήκα στο δωμάτιο είδα αυτό που έπαιζε η οθόνη και παρασύρθηκα. Είναι που είχα και πολλές καύλες όλη μέρα μετά τη χθεσινή μας συνάντηση και δεν άντεξα ήθελα να εκτονωθώ.

Και με την τελευταία της λέξη έπνιξε ένα λυγμό μέσα της και άρχισε να κλαίει αθόρυβα και σκύβοντας το κεφάλι της ακόμα περισσότερο για να μην την δει.

- Οπότε καταλαβαίνεις και αναγνωρίζει ότι κακώς δεν ζήτησες την άδεια μου για να έρθεις εδώ και που αντί να κάνεις αυτό για το οποίο ήρθες έκανες κάτι άλλο. Σωστά;

Το άκουσε να της λεει πάντα με το αυστηρό του ύφος.

- Μάλιστα Δρ.Χίτσινς

Το απάντησε χαμηλόφωνα προσπαθώντας συγχρόνως να κρύψει ότι έκλαιγε

- Από εδώ και πέρα θα μου ζητάς την άδεια και για να έρχεσαι εδώ, αλλά και να παίξεις με το μουνί σου.

- Το κατάλαβες μικρή μου;

- Μάλιστα Δρ.Χίτσινς – του απάντησε σιγανά

- Τώρα όμως θα πρέπει να τιμωρηθείς για το σημερινό. Δεν συμφωνείς;

Η Χρύσα λίγο ξαφνιάστηκε από την τελευταία του φράση, αλλά παραδέχθηκε στον εαυτό της ότι ο Δρ.Χίτσινς είχε δίκιο. Τουλάχιστον ευχόταν να μην είναι κάποια τιμωρία που να μην μπορεί να τον δεί ξανά.

- Μάλιστα. Συμφωνώ μαζί σας – του απάντησε σιγανά

Ο Δρ.Χίτσινς με αρκετά πιο ήρεμη φωνή και ενώ σηκωνόταν από την καρέκλα του της είπε

- Πολύ ωραία

- Έλα δώ

Η Χρύσα, χωρίς καθυστέρηση, έκανε μερικά βήματα και στάθηκε μπροστά του. Εκείνος την έπιασε από τους ώμους της, την έστριψε και την έβαλε να κάτσει βλέποντας το τραπέζι. Στη συνέχει έσπρωξε απαλά την πλάτης και την έβαλε να ξαπλώσει τον κορμό της πάνω στο τραπέζι. Η Χρύσα δεν τολμούσε να αντιδράσει και υπάκουε πιστά σε ότι την έβαζε να κάνει. Αλλά δεν έβρισκε και κάποιο λόγο για να αντιδράσει, έσφαλε και τώρα αυτός έχει αναλάβει. Στη συνέχεια ο Δρ.Χίτσισνς της κατέβασε το παντελόνι και το βρακί της μέχρι τα γόνατα. Στη συνέχεια έπιασε τα δυο της χέρια, τα έφερε πίσω από την πλάτη της και τα κράτησε σφιχτά μέσα στην χούφτα του, και ενώ χάιδευε με το ελεύθερο χερι του τον κώλο της, τον άκουσε να της λεει

- Θα μετρήσεις δυνατά να σε ακούω είκοσι ξυλιές. Δέκα για κάθε παράπτωμά σου.

- Οκ μικρή μου;

Η Χρύσα από την ντροπή της και την στεναχώρια της δεν μπόρεσε να απαντήσει και απλά κούνησε καταφατικά το κεφάλι της μαζί με έναν ήχο που δήλωνε την συμφωνία της.

- Θέλω να σε ακούσω μικρή μου

- Καταλάβεις ότι είπα;

Της είπε με λίγο πιο αυστηρό ύφος και εκείνη αμέσως απάντησε

- Μαλιστα Δρ.Χίτσινς

Η Χρύσα ένιωσε το χέρι του που την χάιδευε στον κώλο της, τώρα να την χαϊδεύει λίγο πιο έντονα σαν να τον προετοίμαζε. Κάποια στιγμή σταμάτησε να νιώθει το χέρι του και αμέσως την επόμενη στιγμή το ένιωσε να πέφτει με δύναμη στο δεξί της κωλομέρι, μαζί με έναν δυνατό ήχο. Με το χτύπημα η Χρύσα έκλεισε αντανακλαστικά τα μάτια της σφιχτά και άρχισε να κλαίει περισσότερο

- Σου είπα κάτι μικρή μου

- Αν δεν μετράς, θα τις τρως συνέχεια

Τον άκουσε να της λέει αυστηρά και αμέσως είπε

- ΕΝΑ

Η φωνή της έτρεμε λίγο και είχε βάλει όλη της δύναμη για να το πει.

Ο Δρ.Χίτσινς χτυπούσε εναλλάξ το δεξί και το αριστερό κωλομέρι της. Όταν το μέτρημα έφτασε στο είκοσι ο κώλος της είχε γίνει κατακόκκινος. Τότε ο Δρ.Χίτσινς τον χάιδεψε για λίγο σε όλη την κοκκισμένη περιοχή και στη συνέχεια κάθισε στην καρέκλα που ήταν δίπλα του.

- Τώρα μπορείς να σηκωθείς και να ντυθείς μικρή μου

Της είπε με το γνώριμο σε αυτήν ήρεμο ύφος του. Χωρίς να γυρίσει προς τον Δρ.Χίτσινς, η Χρύσα έσκυψε και ανέβασε τα ρούχα της. Τα τακτοποίησε και παρέμεινε στη θέση της. Τότε ένιωσε το χέρι του να πιάνει το δικό της και να την τραβάει προς το μέρος του. Χωρίς να τον κοιτάει, η Χρύσα προχώρησε προς το μέρος του.

- Κάτσε στα πόδια μου μικρή μου

Της είπε με ένα στοργικό ύφος και εκείνη υπάκουσε χωρίς καθυστέρηση. Εκείνος τότε την αγκάλιασε μαλακά και άρχισε να την χαιδεύει απαλά τα μαλλιά της.

- Δεν θέλω να με ξαναφέρεις σε αυτή τη θέση μικρή μου.


---ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ---