"Ο/Η Κ δεν είναι γκόμενος-α"

Και δεν εννοώ εμφανισιακά, χαχα..καταλαβαίνετε τί εννοω..

Αν και την παραπάνω φράση εγώ προσωπικά δεν την ενστερνίζομαι καθόλου, επειδή την έχω διαβάσει εδώ μέσα και επειδή έχει υπονοηθεί στα γραφόμενα πολλών συμφορουμιτών αρκετές φορές, τη θέτω προς συζήτηση.

-Συμφωνείτε με την παραπάνω φράση? Και γιατί?

-Θα μπορούσε ένας-μια Κ να είναι και γκόμενος-α του υ του/της ή αυτό θα αλλοίωνε ενδεχομένως την Κυριαρχία του/της απέναντι στο υ του/της? Και γιατί?

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Τι-βλέπουμε-οι-υ-σε-έναν-Κ.61311/

Όχι δεν μπορεί να είναι Γκομενίνο, το είχα ανεβάσει και γω, δεν είδα φως. Από την άλλη η/ο καθεμία/ένας ''πλάθει'' τον/ην Κ που της/ου αξίζει και δεν ξέρω τι παίζει πραγματικά.-

 

Γιατί όχι? Πού εντοπίζεις το "πρόβλημα" ?

Τί εννοείς ακριβώς? Θες να το εξηγήσεις λιγακι?

 

@Brigitte

Σκέψου λίγο, να λέω έχω και γαμώ τους γκόμενους, είναι ο Κ μου, ή τι λέει ρε γκομενάκι θα κάνουμε κανά session, εεε, αυταρχικ'ο γκομενάκι.. γελάω και μόνο που το σκέφτομαι. Είναι ολίγον τι υποτιμητικό.

 

εξαρτάται από το τι έχει ο καθένας στο νου του για το τι σημαίνει γκόμενος!

 

γκόμενος

Άντρας με τον οποίο σχετίζεσαι ερωτικά χωρίς να έχεις νομικό δέσιμο μαζί του όπως γάμο κλπ. Συνώνυμο των «ο φίλος μου», «το αγόρι μου» πιο προχώ «ο σύντροφός μου», εν αντιθέσει όμως με αυτούς τους όρους που δηλώνουν ένα σεβασμό και μια τρυφερότητα κατά περίπτωση, εμπεριέχει μια άνεση και καλούα νταξ και δεν τρέχει τίποτα. Λίγο σαν το «ο δικός μου» στο πιο κλασικό και ανέμελο.

Άντρας, καταρχήν άγνωστος, που έχει δυνατότητες και είναι ενδεχόμενο να γίνει το παραπάνω 1.

Άντρας εντυπωσιακής εμφάνισης, ιδιαιτέρως ελκυστικός και ποθητός, ο τύπος που γυρίζεις να κοιτάξεις και που ευχαρίστως θα δεχόσουν να γίνει το παραπάνω 1. Παρ. 3.

Υποτιμητικός χαρακτηρισμός για φίλο απειλούμενου που τον συνοδεύει σε δύσκολες συναντήσεις.

 

Στο δικό μου σύμπαν η λέξη γκόμενος/α έχει φθηνή και πρόσκαιρη έννοια.
Με ανθρώπους που σχετίζομαι σοβαρά και ουσιαστικά, τους αισθάνομαι/αντιμετωπίζω/νιώθω συντρόφους.

 

Γκόμενος ειναι η εκφραση που εχω διαβασει εδω μεσα γ' αυτο και την εβαλα ετσι οπως τη διαβασα. Και για τη δικη μου την κοσμοθεωρια ισχυει ο,τι και για την @Justmeandme -συντροφος δηλαδη.
Αλλα ας μη σταθουμε στην εκφραση..το νοημα πιστευω ολοι το καταλαβατε..-Θα μπορουσε ενας Κ να ειναι και συντροφος του υ του? Να βλεπουν ταινιες, να κανουν ψώνια, να μοιράζονται ενα σπιτι, να πληρωνουν λογαριασμους, να κανουν παιδια, να διαφωνουν, να μαλωνουν, να τα ξαναβρίσκουν, να γνωριζουν την οικογενεια του αλλου, να λενε σ' αγαπω.. κτλ
Καταλαβατε πως το εννοω..
Μπορει ολα τα παραπανω να συμβαινουν σε μια σχεση D/s? Ή ολα αυτά σαμποτάρουν τη σχέση μεταξυ Κυριαρχιας-υποταγης?

 

Ναι. Έχουμε μιλήσει για την συντροφικότητα και σε άλλα νήματα. Θα το πω κι ας γίνω κακιά   σαμποτάρει το πλ συναίσθημα και το σταματώ εδώ.

 

Μια χαρά θα μπορούσε!
Τουλάχιστον εγώ έζησα για 11 χρόνια σε αυτό το πλαίσιο και λειτούργησε μια χαρά. Ήταν ο Κ μου, ο σύντροφος μου, ο φίλος μου, ο συγκάτοικος μου, και αν δεν είχα αρνητική διάθεση για το θεσμό του γάμου θα ήταν και ο νόμιμος σύζυγος μου.
Μπορεί να πηγαίναμε super market μαζί ή να πήγαινε να πληρώσει τους λογαριασμούς αλλά αυτό δεν του αφαιρούσε τίποτα από το κυριαρχικο του προφίλ.
Ήταν αυτός που είχε το πάνω χέρι στην σχέση μας, χωρίς διαπραγματέση καμιά.
Και ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν θα μπορούσε να υσχιει; Έχω βαρεθεί να διαβάζω για τον απόλυτο και δυνατό Κυρίαρχο που κυβερνά, εκπαιδεύει, ψυχολογεί απόλυτα την υ του, εξουσιάζει..
Αυτός ο πανίσχυρος άνθρωπος λοιπόν, γιατί να μην μπορεί να ρυθμίσει την εξουσία του σε καθημερινό καθεστώς σχέσης; Τι τον εμποδίζει να έχει πολυδιάστατο ρόλο;
Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει!

 

Θα ξεκινήσω συμφωνώντας με την @Justmeandme. O χαρακτηρισμός γκόμενος/α από αρχαιοτάτων χρόνων - που λέει ο λόγος χαχα - είχε αρνητική χροιά ( αν όχι ξεκάθαρα μειωτική ). Υπεδείκνυε κάτι το "δεύτερο", το λίγο, ίσως ένα είδος ανθρώπινης "ασπιρίνης"/πασατέμπου. Μάλλον πια έχει απλά επικρατήσει σαν χαρακτηρισμός, που ίσως και να συμπεριλάμβανε "θέματα" πιο βαθιά.
Κάτι που λέγεται εν τη ρύμη του λόγου. Τεσπα, εγώ τουλάχιστον μπορώ να πω, ότι έχω πια συναντήσει αρκετούς ανθρώπους ( εντός κι εκτός βουδουσουμού ) με πλούσιο λεξιλόγιο αλλ' αρκετά φτωχή σκέψη. Που με περισσή ευκολία χρησιμοποιούν αρκετά φορτισμένες λέξεις, αλλά μάλλον αγνοούν ( ηθελημένα ή όχι ) τ' αληθινό τους βάρος. Ακόμη και η λέξη σύντροφος στα δικά μου τα μάτια τουλάχιστον φαντάζει πληθωριστική.

Μετά απ' αυτή την νεροποντή παραπολογιών μου, ας γράψω και κάτι, που ίσως και να είχε στενότερη σχέση με το νήμα ( έτσι λέω, μην ελπίζετε χαχα ). Το λοιπόν, επί του ζητήματος έχω διαβάσει/ακούσει παραπάνω από πολλά και τ' αντίθετα τους.
Από δεκαλόγους του σωστού/καλού Κ, από λίστες με δικαιώματα και ραβασάκια με υποχρεώσεις, του/της Κ πάντα ( όπως και τ' αντίστοιχα που θ' αφορούσαν τον/την υ, με την μοναδική διαφορά ότι θα ήταν ανεστραμμένες οι αναλογίες μεταξύ λίστας και μπιλιέτου ). Μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα, πως αντιλαμβανόταν και αντιλαμβάνεται το Κ εγώ ( Κ εκ του Κώστα πάνω απ' όλα και μετά του όποιου κυριαρχικού άνθρωπα. Και για πρώτη φορά δεν κάνω πλάκα με τ' όνομα μου και αποκαλύπτω το "μυστικό" του βασιλιά με τα γαϊδουρινά αυτιά. Όποιος/α γνωρίζει το παραμύθι, κατάλαβε τι εννοώ ) την όποια υ του.

Δεν έβλεπα όλες τις γυναίκες που για λίγο ή πολύ πέρασαν απ' την ζωή μου με τον ίδιο τρόπο. Τον χαρακτηρισμό γκόμενα δεν τον είχα δώσει σε καμία, γιατί απλούστατα έπαιζε γροθιές με κείνη την ίσως και παράξενη αισθητική μου. Προτιμούσα για κάποιες ακόμη και το ξεπέτα, όχι όμως το γκόμενα. Τώρα αν κάποια από κείνες με έβλεπε σαν γκόμενο ( όχι εμφανισιακά, αλλά σαν κάτι γα κείνη δεύτερο ή λίγο ), μου το έδινε να το καταλάβω αργά ή γρήγορα η όποια συμπεριφορά της.
Το αν μ' αποδεχόταν και σαν Κ της - και για όσο καιρό διαρκούσε -, μου το έδειχνε επίσης η συμπεριφορά της -, αφού τα λόγια από μόνα τους είναι σαν τα φύλλα χωρίς κλαδί, με τον πρώτο άνεμο πετούν.

Με κείνες για τις οποίες είχα νιώσει κάτι πέρα από κάϋλα, ή που δεν ήταν πασατέμπος, εκείνες τις ελάχιστες που είχα νιώσει κάτι ακόμη και παραπάνω από "απλό" νοιάξιμο. Προσπαθούσα πρώτα να είμαι το Κ του Κώστα και μετά το Κ του κιουρίου.
Για μένα το Κ όχι του κιουρίου, ήταν και παραμένει πιο σημαντικό από το "Κυριλάτο". Και όταν το πρώτο Κ - το μη "κυριλάτο" - ένιωθε την άλλη αληθινά κοντά του - πράγμα που ήθελε χρόνο και ζόρι -, το δεύτερο Κ - εκείνο το "κυριλάτο" - γινόταν όλο και πιο ορεξάτο, όλο και πιο μεστό. Τ' όποιο πλαίσιο, ήταν αυτό, πλαίσιο μιας σχέσης που μπορεί να μην ήταν η κοινωνικά συνηθισμένη αλλά η ουσία της ίσως και να ήταν εκείνη των περισσότερων "συνηθισμένων" σχέσεων ( όσο θα μπορούσε κάποιος, να κατατάξει μια σχέση ως συνηθισμένη ή διαφορετική ), δηλαδή δυο ανθρώπων που ήταν μαζί όχι από ανάγκη ή από ανία.
Αλλά επειδή ήθελαν μαζί να είναι. Μαζί να "χτίσουν" κάποια πράγματα, μαζί να γελάσουν, μαζί ν' αντιμετωπίσουν κάποιες καταστάσεις. Και "παραδόξως" με κείνες τουλάχιστον τις ελάχιστες η "πεζή" καθημερινότητα δεν είχε νοθεύσει στο ελάχιστο την δυναμική ανάμεσα μας, τουναντίον, την φούντωνε ακόμη περισσότερο. Τ' όποιο συναίσθημα δεν νέρωνε ούτε την Κυριαρχία, ούτε την υποταγή. Τ' όποιο "ξεγύμνωμα" δεν έκανε ούτε το K του ονόματος μου, ούτε το κ του κιουρίου, να φθίνει στα μάτια της όποιας γυναίκας ήταν και υ μου ( γιατί, όχι όλες όσες είχαν ποτέ μπλέξει μαζί μου, είχαν προλάβει ν' αντικρίσουν το "Κυριλάτο" μου Κ, ούτως ώστε να ήθελα, υ μου να γίνουν. Αφού απλούστατα, αν δεν κέρδιζαν το Κ του Κώστα, το κ του κιουρίου στην καλύτερη περίπτωση απλά του ακουμπούσαν την επιφάνεια ).

Τεσπα, "χάθηκα" στο κεφάλι μου, άϊντε να μαζέψω τ' ασυμμάζευτα. Ένας/μια Κ κι ένας/μια υ, πάντα για μένα είναι πάν' απ' όλα ζευγάρι, οι όποιοι τίτλοι έρχονται δεύτεροι, όσο κι αν είναι "στενό" το πλαίσιο, που μαζί θα είχαν δημιουργήσει και μαζί θα προσπαθούσαν να κάνουν, να δώσει τους καλύτερους δυνατούς για κείνους καρπούς.
Η εικόνα του πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Κ, του ατσαλάκωτου, του μονίμως απόμακρου, του παντογνώστη και αλάθητου, του σκληρού αλλά μαλακού συνάμα, του άτρωτου και υψίστου, σε μένα δεν προκαλεί πια καν το γέλιο, ούτε πια με ξενίζει/εντυπωσιάζει. Είναι απλά ανύπαρκτη κι ως τέτοια, ανάξια λόγου.

Συνεχίζω όμως να διερωτώμαι, γιατί κάποιος/α που ίσως και να είχε την ανάγκη ( όχι απλά την επιθυμία, αλλά την ανάγκη ) να υποταχθεί/Κυριαρχήσει από/σε κάποιον/α, ν' αναζητούσε την ικανοποίηση του/της σε μια - θεωρητικά - στενή διαπροσωπική σχέση με κάποιον/α άλλο/η. Σε μια σχέση στην οποία ελοχεύει ο "κίνδυνος" να γεννηθεί/ξυπνήσει ακόμη και ο έρωτας ή η αγάπη.
Δεν θα του/της έφτανε η όποια επαγγελματική/οικογενειακή/φιλική σχέση ήδη θα είχε? Σαμπώς και κείνες δεν είναι σχέσεις, που κάποιος/α έχει περισσότερο ή λιγότερο το "πάνω χέρι" και κάποιος/α άλλος/η "σκύβει" περισσότερο ή λιγότερο το κεφάλι?
Θα μου πείτε, ότι εκεί το s/m δεν "παίζει", σωστό κι αυτό.

Τεσπα, κλείνοντας τον πάπυρο ( αφού βαρέθηκα κι εγώ ο ίδιος να γράφω ), τόσοι άνθρωπες, τόσες και οι σχέσεις τους.
Για μένα D/s όπου δεν θα ήμουν σύντροφος της υ μου, ευχαριστώ αλλά δεν μ' ενδιέφερε ποτέ. Όταν η άλλη ήταν γκόμενα/ξεπέτα/πασατέμπο, ήταν s/m, κάποιες φορές κάτι περισσότερο από s/m, αλλά D/s όπως το εννοώ εγώ - ή καλύτερα, όπως αρέσει σε μένα - δεν ήταν. Και αν το να φέρνω ψώνια στο σπίτι, ή να διαβάζω εφημερίδα στο μπάνιο ή να κολλάω γρίπη, θα έπρεπε να της το κρύβω. Όπως και αν θα έπρεπε μονίμως να μασάω τιτάνιο και να φτύνω μεταλλικά origami, μην και χάσω το "κυριλάτο" Κ. Ευχαριστώ αλλά δεν έπαιρνα, ούτε θα πάρω. Γιατί αν έκανα τα παραπάνω, θα ήμουν μια κινούμενη παρωδία ή ακόμη χειρότερα, φέιγ βολάν, δηλαδή θα ήμουν φτιαγμένος από μια και μοναδική σελίδα.

Κι αν για μένα κάτι το Κ σίγουρα δεν είναι ( στην συγκεκριμένη το Κ του Κυριαρχικού ή του Κυρίαρχου ), αυτό δεν είναι μη γκόμενος, αλλά κείνος που ο/η οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε άλλος/η του λέει, ότι θα έπρεπε να είναι.

Όπως σε όλα βέβαια, περί ορέξεως...