Ο/Η υποτακτικός/η μου γκρινιάζει...πώς το χειρίζομαι;

Mikra_Psemata

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Και στις απόψεις και στον τρόπο που κατατέθηκαν.

Πάμε στοίχημα;

Κι έλεγα, τι άλλο πρέπει να είναι ο κυρίαρχος ο σωστός, ο πρόστυχος:
1. Βούδας

2. Μεγαλέξανδρος.

Σοβαρά τώρα, η αυτοκυριαρχία και η υπομονή για σένα τι όρια έχουν; Η διαχείριση του θυμού του άλλου για σένα είναι απλώς θέμα παραδειγματισμού και ηγετικότητας; Τι καλό παράδειγμα μπορείς να δώσεις σε μια ασύμμετρη κατάσταση;

Εδώ, κύριε, συμφωνώ μαζί σας και χρησιμοποιώ μόνο ενάρετες οδούς, βάσει των οδηγιών της αρχιεπισκοπής. Να συνεχίσω να αποκαλούμαι κυρίαρχος, το επιτρέπετε;

(αλήθεια, πότε πρόλαβες να βρεις όλους τους ψευτοκυριάρχους εδώ; )

  Πολύ καλό, βγαλμένο από την ζωή.

 

Απάντηση: Ο/Η υ μου γκρινιάζει...πώς το χειρίζομαι;

@thanasis

Δεν αξίζει να εμπλακώ σε quote-war, ειδικά με σένα. Ότι είχα να πω το είπα.

 

Με στενοχωρείς, τώρα.

Τα σοβαρά μου ερωτήματα στέκουν ακόμα, πάντως:

 

Απάντηση: Re: Ο/Η υ μου γκρινιάζει...πώς το χειρίζομαι;

Καλά. Θα σου απαντήσω τότε. Δε θέλω να το πάρεις κατάκαρδα και να ευθύνομαι για τυχόν μελλοντικά σου ψυχολογικά τραύματα.

Τα όρια της αυτοκυριαρχίας και της υπομονής τα θέτουμε εμείς στους εαυτούς μας. Τις φορές που "ξεφεύγουμε" είναι οι φορές που δεν υπάρχει πραγματική αυτογνωσία ή γνώση των καταστάσεων. Αν καταφέρουμε να συγκρατηθούμε και να αναζητήσουμε τα βαθύτερα αίτια, τα όριά μας διευρύνονται.

Ναι, η διαχείριση θυμού είναι μια από τις καλύτερες αρετές ενός ηγέτη, ανεξαρτήτως φύλου. Το να ξέρεις ότι έχεις τον έλεγχο σε καταστάσεις πανικού και να το "περνάς" στον άλλο είναι μεγάλη αρετή, γιατί ουσιαστικά τον αφήνεις μόνο του με ένα θυμό χωρίς αντίκρυσμα. Το αποτέλεσμα είναι πάντα υπέρ του ενάρετου.

Ένα καλό παράδειγμα για την ασύμμετρη κατάσταση που ζητάς θα τον βρεις στον τρόπο ζωής του Γκάντι. Θα δανειστώ ένα ρητό του σχετικό με αυτό που λέω: "An eye for an eye, makes the whole world blind".

Σε διαφορετικό πνεύμα:
Γνωρίζω ότι αυτά που γράφω είναι παντελώς αιρετικά και έρχονται σε αντίθεση με τη φιλοσοφία και τις ιδεολογίες των περισσοτέρων μελών του forum. Το θέμα όμως είναι τι είναι τελικά πιο δύσκολο; Να σηκώσεις το χέρι, να βάλεις τη φωνή, να επιβληθείς με τη βία εκεί που ξέρεις οτι σε παίρνει ή να κάνεις ακριβώς το ίδιο με έναν μη βίαιο τρόπο;

Στο κάτω κάτω της γραφής, ο χριστιανισμός και οι υπόλοιπες θρησκείες με αυτά και με τ' άλλα κατάφεραν να "σκλαβώσουν" εκατομμύρια, εκατομμυρίων ανθρώπων χρησιμοποιώντας πνευματικά "μπλοκαρίσματα" σε "κακές" συνήθειες (π.χ. απιστία, φόνο, κλοπή, έλλειψη σεβασμού) και το forum βρίσκεται ακόμα στο επίπεδο του να ψάχνει πως θα σταματήσει ο σύντροφός να γκρινιάζει.

Μήπως ήρθε η ώρα να παραδειγματιστούμε όλοι μας, έστω και για λίγο, από τους πραγματικούς αφέντες και κυρίαρχους αυτού του κόσμου (πολιτικούς, θρησκευτικούς ηγέτες κτλ) και των τρόπων που χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν τις θέσεις και τα θέλω τους στους "από κάτω";

 

Re: Απάντηση: Re: Ο/Η υ μου γκρινιάζει...πώς το χειρίζομαι;

Άχου, τι καλός.  

Έχει καλώς και εν μέρει συμφωνώ μαζί σου. Το έχεις δοκιμάσει αυτό; Λειτουργεί; Είσαι σίγουρος οτι ένα υ δεν θα δημιουργούσε πάτημα για να γκρινιάζει ανενόχλητο;

Θα ήταν χάρμα ο Γκάντι με λάτεξ.

Πέραν αυτού, δεν βλέπω πώς απαντά το ερώτημα το ρητό που λες (αν και είναι δυνάμει ενδιαφέρον ξεχωριστό θέμα η εκδικητικότητα των Κ) ή ο βίος του Γκάντι.

Εδώ είμαστε μόνο δήμιοι, χασάπηδες και μπρουταλαρία. Είσαι τόσο αιρετικός, που θα ζητήσω από τον danos να σε αφορίσει.

Ωραία, θα το κάνω κι εγώ, να δεις πώς αναβαθμίζεται αυτοστιγμεί το φόρουμ σε χώρο υψηλής διανόησης.

Ου γκρινιάξεις.

Μεγάλο offtopic ανοίγεις εδώ. Προσωπικά, δεν θέλω να έχω καμία σχέση με επαγγελματίες και καριερίστες κυριάρχους, με πειράζει στο στομάχι.

Άνοιξε ένα δικό σου νήμα, να το συζητήσουμε εκτενέστερα εκεί.  

 

Απάντηση: Re: Ο/Η υ μου γκρινιάζει...πώς το χειρίζομαι;

προφανως περιγραφεις την προτεινομενη συμπεριφορα για τους αντρες ... διοτι οι γυναικες και η γκρινια ειναι σαν τον γυφτο με το παζαρι ... αμα δεν σε κλεψει στην διαπραγματευση του παει γρουσουζια η πωληση ... ετσι και η γυναικα ... αμα δεν γκρινιαξει αισθανεται πως δεν ορθωσε το αναστημα της στο δικαιο αγωνα υπερ των δικαιωματων της ... ετσω και αν το STOP που περασε αερινα ηταν ταμπελα οδικης σημανσης και οχι διαφημιση προφυλακτικων ...

 

Το νήμα πραγματεύεται την γκρίνια και στα 2 φύλα. Ας μην γίνει cosmo εδώ. Αρκετά παρωχημένα στερεότυπα φύλων φιλοξενεί ήδη το φόρουμ.

 

Απάντηση: Re: Ο/Η υ μου γκρινιάζει...πώς το χειρίζομαι;

ειχα σχεσεις μονο με γυναικες και δεν γνωριζω την αντρικη συμπεριφορα εντος σχεσεων ...
αλωστε εσυ ο ιδιος στο προηγουμενο σου ποστ , διασκεδαζεις τις απαντησεις και συμμεριζεσαι την ελαστικοτητα στο θεμα του νηματος ... ξαφνικα κατω απο το δικο μου ποστ θυμηθηκες να υπενθυμισεις τους κανονες ;
ωστοσο οφειλω να ζητησω συγνωμη εαν δεν ημουν μεσα στο θεμα και περιμενω με ενδιαφερον να ακουσω την δικη σου αποψη περι αντρων που προφανως εχεις ως pansexual για να ενημερωθω ολοκληρωμενα ...

 

Re: Απάντηση: Re: Ο/Η υ μου γκρινιάζει...πώς το χειρίζομαι;

"Διασκεδάζω τις απαντήσεις"; Εννοείς τον χαβαλέ με αυτές;

Έχω τοποθετηθεί ήδη από το αρχικό κιόλας ποστ:

ΥΓ. Δεν χρειάζεται συγγνώμη, απλώς καταλαβαίνεις πόσο εύκολα το θέμα μπορεί να ξεφύγει into cosmo-ness, που τόσο φοριέται εδώ μέσα.

 

Re: Απάντηση: Re: Ο/Η υ μου γκρινιάζει...πώς το χειρίζομαι;

 
η γκρινια ως αντικαταστατης του αναστηματος μας απεναντι στους αντρες...πρωτη φορα το ακουω....
θεωρω οτι οι γυναικες εδω και πολλα χρονια με αλλα οπλα απεδειξαν οτι ειναι ισαξιες σας....

 

Kαι εαν το <μουρμουρίζον> θέμα είναι π.χ η ανασφάλεια που μπορεί να έχει ο/η ''υ'' με τον εαυτό της/του ? Εκεί τη κατανόηση μπορεί να έχει ο ''μαύρος'' Κ ? 

Όλα έχουν και ένα όριο όμως......μπουρου μπουρου !!! 

Οι αρετές του /ης ''υ'' που πηγάν περίπατο ? 

Συμφωνώ απόλυτα:nod y)