Ο Κυρίαρχος είναι και Πυγμαλίων ή όχι απαραίτητα;

Παρακολουθώντας την επικαιρότητα διάβασα λίγο περισσότερα για τη σχέση της Σελίν Ντιόν και του Ρενέ Αντζελίλ που πρόσφατα έφυγε μετά από μακροχρόνια προβλήματα υγείας.

Εν τάχει γνώρισε τη Ντιόν όταν εκείνη ήταν μόλις 12 ετών, έγινε μάνατζερ, σύζυγος, πατέρας των παιδιών της. Εκείνη έχει πολλές φορές πει ότι εκείνος βρέθηκε πίσω από κάθε βήμα στην καριέρα της, ήταν ο Πυγμαλίων της (μεταξύ άλλων).

Σκεφτόμουν αν η σχέση των δυο είχε στοιχεία Κ/υ.

Και αν ο ρόλος του Πυγμαλίωνα είναι μέρος του "job description" του Κυριάρχου.

Πιστεύετε ότι ένας Κυρίαρχος έχει αυτό το ρόλο απέναντι στην υποτακτική του απαραίτητα ή όχι;

Και αν ναι σε ποιους τομείς επεκτείνεται ή και περιορίζεται.

Ευχαριστώ  

 

Είναι παράξενο πράγμα η αναμονή.
Κάθεσαι σε μία καρέκλα, όχι ιδιαίτερα βολική, και περιμένεις να μάθεις τι βούλεται άλλος (/Άλλος; ) να πράξεις εσύ τις επόμενες ημέρες της ζωής σου.
Διπλά παράξενη είναι η αίσθηση της διπλής αναμονής.
Κάτι σαν πολυάμορι με δυο αφεντάδες.
Να περιμένεις να σου πει ο ένας τι θα κάνεις στα μισά και ο άλλος στα άλλα μισά.
Χέσε μέσα περίπτωση.
Μη σου τύχει.

Να, αυτά σκεφτόμουν διαβάζοντας αυτό το νήμα υπό περίεργες συνθήκες σε προσωπικό επίπεδο.

Σ' αυτό το διαδικτυακά μετερίζι μάθαμε ότι οι κου γίνονται Δευκαλίωνες (https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/breeding.55494/), στους Πυγμαλίωνες θα κολλήσουμε;

"Όταν θα σε πηδήξω εγώ, θα καραφλιάσεις".
"Ρε, θα βγάλεις φτερά σε λέω".
"Τι; Δε με πιστεύεις;"
"Δες με εδώ με μία πρώην:

 



Λοιπόν, λυπάμαι, σοκολατού μου, αλλά (παρήχηση του λου, για να ταιριάζει με τον ως άνω μονόλογο), Πυγαμλίωνες γινόμαστε όλοι σε μία σχέση, ό,τι σχέση κι αν είναι αυτή.
Όταν η πορεία είναι "γνωρίζω-εκτιμώ-σέβομαι-συνυπάρχω" κάτι θα δώσεις και κάτι θα πάρεις.
Θα δεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια του άλλου και θα ανακαλύψεις ποια χαρακτηριστικά σου χρειάζονται βελτίωση και ποια περιττεύουν.
Ίσως ακούγεται λίγο εγωιστικό, αλλά είναι αληθές.
Χρησιμοποιούμε τους σημαντικούς (για εμάς) άλλους, για να δούμε τους εαυτούς μας και να βελτιωθούμε.
Ο κανόνας είναι αυτό να συμβαίνει και στους δύο.
Το πόσο συμβαίνει στον καθένα έχει να κάνει με το πόσο αυτός μπαίνει στη σχέση.

Να το θέσω πεζά:
Όταν ζεις μόνος σου, χέζεις με ανοιχτή την πόρτα της τουαλέτας, για να βλέπεις τηλεόραση απέναντι.
Όταν συγκατοικείς, σταματάς να το κάνεις χωρίς καν να στο πει ο άλλος. (Αυτοβελτίωση ή αυτοτιμωρία, άραγε; )

 

Ευχαριστούμε που μοιράστηκες αυτή την προσωπική σου εμπειρία μαζί μας.  

 

Ε, μαλλον ειναι απο ο,τι βλέπω εδω μεςα, εκτός αν ειναι τραυλός και δε μπορει να διδάξει ορθοφωνία, the rain in Spain stays mainly in the plain κλπ κλπ.

 

Αθεράπευτα ρομαντικέ νέε μου, ο Πυγμαλίωνας δε ζει στο μικρό σπίτι στο λιβάδι. Αμφιβάλλω αν ενδιαφέρεται για κάτι περισσότερο από το να παράγει αντίγραφα του εαυτού του (αν πάρουμε την εκδοχή του Οβίδιου). Δεν ξέρω αν είναι παραλλαγή του daddy-Dom (daddy-Pyg, daddy-Cool κ.λ.π.) ή αν αποτελεί ιδιαίτερη ράτσα dom με πολλά (pe)degrees, υψηλή πνευματική μόρφωση, κοινωνικό σνομπισμό και ναρκισσιστική κολίτιδα.

Όσο για το πελεο-αναφορικό παράδειγμά σου, αν γινόμουν Πυγμαλίων για μια μέρα θα της έδινα εντολή να ανοίξει την πόρτα και να χέσει στην τηλεόραση.

 

Αν είναι στο "εργασιακό πλαίσιο" ή στα καθήκοντα του Κυρίαρχου, να είναι Πυγμαλίων της υ του.
Μάλλον αν είναι γλύπτης και την υ του την λένε Γαλάτεια.
Τώρα, πέρα απ' την πλάκα, εξαρτάται πρώτον - και κυριότερον - απ' το τι θα ένιωθε για την σύντροφο του.
Δεν έκανα λάθος γράφοντας σύντροφο, αφού τα Κ και τα υ για μένα έπονται.
Και κατά δεύτερο λόγο, το αν, το πως και σε ποιο κομμάτι θα θεωρούσε κάποιος/α "μεστή" την όποια καθοδήγηση.
Για μένα η χρήση του όρου Πυγμαλίων μόνο στο ερωτικό/σεξουαλικό μέρος μοιάζει υπερβολική.
Ως προς τα υπόλοιπα μέρη της ζωής κάποιας ξανά ο όρος Πυγμαλίων θα είχε μια χροιά, που στα δικά μου τα μάτια φαντάζει βαριά.
Και βάζει τον οποιονδήποτε σε μια θέση/βάθρο που ίσως και να μην του άρμοζε.
Για να μην ξεχάσω, ότι ο Πυγμαλίων ίσως και να είχε ένα άχαρο τέλος ( η ιστορία του Meneghini με την Κάλλας είναι ένα φημισμένο παράδειγμα ).
Όταν πια το "δημιούργημα" του δεν θα είχε κάτι άλλο να πάρει από κείνον.
Και απλούστατα θ' αποκτούσε πνοή, θα ξεκόλλαγε τα πόδια του απ' την μαρμάρινη βάση και θ' αποχωρούσε σφυρίζοντας κλέφτικα.
Μετά, πιθανότατα ο κακόμοιρος Πυγμαλίων θα ήταν περισσότερο αφοσιωμένος στο δημιούργημα που θα είχε στο μυαλό του, κυνηγώντας μι' απατηλή τελειότητα.
Παρά θα "έβλεπε" την γυναίκα που θα είχε δίπλα/"από κάτω" του. Ίσως σε κείνη και να διέκρινε προοπτικές/δυνατότητες που θα υπήρχαν μονάχα στο μυαλό του.
Για να "ξυπνήσει" μια μέρα και να δει, ότι αναζητούσε ανεμόμυλους, με πικρές συνέπειες κυρίως για κείνον.

Κάθε πλαίσιο, οποιουδήποτε είδους, έχει την ομορφιά του.
Αλλά μονόδρομος εμπλουτισμός για όπως έχω ζήσει εγώ τα πράγματα και για όπως τ' αντιλαμβάνομαι, δεν υπάρχει.
Και ο ρόλος του Πυγμαλίων δεν είναι ούτε εκείνος σακάκι, να τον ξεκρεμάει κάποιος απ' την ντουλάπα κάθε φορά που εμπλέκεται με κάποια.
Βέβαια, επαναλαμβάνω, άλλο εκπαιδεύω κάποια ( δηλαδή προσπαθώ να την κάνω, να μάθει να με ικανοποιεί βουδουσουμικώς ).
Κι άλλο επεμβαίνω σ' ένα οποιοδήποτε σημείο της ψυχοσύνθεσης, του χαρακτήρα, ακόμη και της "πρακτικής" ζωής της ( δηλαδή έξω απ' την όποια σχέση/πλαίσιο ).
Αυτό είναι κάτι που ίσως τυχαίνει, αν τυχαίνει και αν τύχει, δεν έχει ονομασίες.
Και σίγουρα πρέπει και τ' ανθρώπινο "άγαλμα" να θέλει από μόνο του κάπου να εμπλουτιστεί, ν' αλλάξει.
Δεν γράφω βελτιωθεί, γιατί το ρήμα υπό bdsmικό πρίσμα, μου φέρνει αλλεργία.
Γιατί κόντρα στη θέληση του ή από αγγαρεία κανείς δεν κάνει κτήμα του τίποτε.
Ακόμα και αν αυτός που απαιτεί/ζητά/"γνωρίζει καλύτερα" είναι ο Κ. Και η "ευεργετημένη" θα ήταν η υ του.
Ευεργεσία με το ζόρι, μάλλον δεν παίζει. Καθώς δεν παίζει και κάποιος/α, να γνωρίζει το καλό μας, καλύτερα κι από μας τους ίδιους/ες.
Εν κατακλείδι, αν κάποιος δεν χαλιέται, κάποια να βρίσκεται δίπλα του από ευγνωμοσύνη, με γεια και χαρά του.  

 

Ελπίζω να ειναι κατανοητό, οτι, οποιο σχήμα Πυγμαλίωνα - Γαλάτεια, εχει αναγκη μια πολυ νεαρή κοπέλα, άβγαλτη και αδαή, την οποια πιθανον κάποιος να επιθυμει να την πλαςει κατα το δοκούν. Ελπιζω ομως οτι γινεται έξισου κατανοητό ποςο φαιδρο γινεται, ολο αυτο οταν μια γυναικα απο τα 25 και δώθε, θεωρεί τον εαυτό της άβγαλτη και αδαήκαι αναζητά Πυγμαλίωνα και ποςο αστείο ειναι ενας άντρας να πιστεύει οτι μπορει να γίνει πυγμαλιωνας μια γυναίκας που εχει πάψει προ καιρού να ειναι παιδιςκη. Να γνωρίζετε αλλωςτε οτι ο Πυγμαλιωνας στράφηκε σε α γ α λ μ α σύμφωνα με το μύθο, αφου σιχάθηκε τις α λ η θ ι ν ε σ γυναικες, οταν είδε τις Προποιτιδες, που περηφανευτηκαν οτι ηταν ομορφότερες της Αφροδίτης, και η θέα τις έκανε ξεδιάντροπος. και δη πουτάνες. Φυςικα γύρω μας υπαρχουν ενα σωρό γεροντομπεμπεκες και κάμποσοι θρησκόληπτοι και μαλλον αδαείς άντρες, που θέλουν με το ιερό μόριο τους να τις κάνουν τις άσπιλες και αμόλυντες οπως τις αποζητούν. Μπορει λοιπόν, ενας Κ να ειναι πυγμαλιωνας οπως μπορει να ειναι και πυγμαιος, αλλα ουτε οι πυγμαλιωνας ουτε οι πυγμαιοι ειναι παντα Κ.

 

Αγαπητη μολις σκοτωσατε 10 πετ απο συννεφοπτωση.
Τς, τς, τς...
 

 

Ρίχτε μια ματία εδώ

http://www.academia.edu/6107406/Το_...e_Pygmalion_Effect_its_impact_in_the_learning


μεταξύ άλλων


Συνοψίζοντας τις ερευνητικές μελέτες, το Φαινόμενο του Πυγμαλίωνα
περιγράφει την επίδραση που μπορεί να έχουν οι προσδοκίες του εκπαιδευτικού στην επίδοση των μαθητών μέσω της άνισης και διαφοροποιημένης συμπεριφοράς του πρώτου. Με άλλα λόγια, πρόκειται για τη διεργασία κατά την οποία «οι δάσκαλοι προκαλούν μια υψηλότερη επίδοση (του μαθητή), απλά επειδή την πιστεύουν ή την ελπίζουν»
(Κατσίλλης, 2005:132), διεργασία που παρατηρείται επίσης και σε κάθε ομάδα εκπαιδευτική, εργασιακή ή κοινωνική
(Meena, 2007; Mallet, 2006; Snyder & Stukas,
1999, όπως αναφ. στο
Trouilloud & Sarrazin, 2003, Manzoni & Barsoux, 1998,
7 th
International Conference in Open & Distance Learning - November 2013, Athens, Greece - PROCEEDINGS
Volume 2 - Section A: theoretical papers, original research and scientific articles
43 Blakey, 1970)

 

Μια που σκοτωσες γενικα και αοριστα τα ονειρα, τους στοχους και το σκοπο απο τους ανθρωπους διχως να τους δωσεις ενα νεο εφαρμοσιμο, δυο που διεπραξες εγκλημα μεγαλυτερο απο αυτο που κανανε και οι Ναζι στο πολεμο . Για την κολαση σε κοβω αν και εσενα σε ηθελα παραδεισο  Πιο δυσκολα βρισκεις σοβαρη δουλεια σημερα, παρα να φερεις εναν ανθρωπο στα μετρα σου, αφου λοιπον μεταφερεις το φορουμ στην πραγματικοτητα (και καλα κανεις)      

 

εγω μπορώ να ρωτήσω;
ένας-μια Κ εκπαιδεύοντας αλλάζει το υ ριζικά επειδή το θέλει σε ένα στάνταρ μοτίβο; η απλός σέβεται και αγαπά αυτό που έχει διπλα του και το βοηθά να εξ ελιχθεί;
για εμένα η "εκπαίδευση" ειναι το δεύτερο και η βοήθεια της "εξέλιξης" ειναι στο να μάθει ο-η Κ στο υ πως να τον-την ικανοποιεί καλύτερα.
ο Πυγμαλίων και ο κάθε γλύπτης έχει μπροστά του μια άμορφη μάζα και την σμιλεύει κατά το δοκούν. Απο πότε ένας άνθρωπος ειναι άμορφος; πως μπορεί κάποιος να κάνει φορματ σε έναν άνθρωπο και να τον σεταρει απο την αρχή;
ειναι σαν να θέλεις να ζωγραφίσεις πάνω σε έναν ήδη ζωγραφισμένο καμβά... Ακόμα και να το καταφέρεις το αρχικό σχέδιο θα είναι πάντα εκεί.