Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Εγώ αν ήμουν γυναίκα δε θα άντεχα ο αφέντης μου αείχε και άλες. οπως δεν θα άντεχα και τώρα η αφέντρα που θα χα να χε άλλους

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Πάρα πολύ σωστά. Έχουμε πολλάκις αναφερθεί στην μη ύπαρξη ουσιαστικής «διαφορετικότητας» μεταξύ bdsm και vanilla χωρίς πειστικό αντίλογο. Θα έλεγα, χωρίς στατιστική τεκμηρίωση (που δεν έχω), πως στον ευρύτερο bdsm χώρο συναντά κανείς με μεγαλύτερη συχνότητα άτομα με ιδιαίτερη ψυχολογική - ερωτική διέγερεση που, σε συνάρτηση με την τυπολογία των συμπεριφορών που υιοθετούν, μεγεθύνουν τις ψυχολογικές εντάσεις και οι συνέπειές τους είναι βαρύτερες. Η «ιδεολογία» και δεοντολογία που υιοθετεί μια bdsm σκλάβα δεν την βοηθά να ξεπεράσει την εξάρτηση μ' ένα «χέστον τον παλιομαλάκα» όπως θα 'κανε μια οποιαδήποτε vanilla, αλλά προσπαθεί να ακολουθήσει την ομοιοπαθητική οδό της υπέρβασης της εξάρτησης δια της εμβάθυνσής της. Φυσικά δεν είναι λίγες, οι πιο πολλές θα 'λεγα, που εν τέλει καταφεύγουν στη δοκιμασμένη vanilla πρακτική του «χέστον τον παλιομαλάκα». Για τη ριζική αναθεωρήση της άποψης "γιατί η εξαρτηση;" ούτε λόγος.

zinnia, η πρώτη σου φράση εξηγεί εν πολλοίς τη δεύτερη. Το «θέλω να τα έχω ΟΛΑ αλλιώς δεν θέλω ΤΙΠΟΤΑ» συμβαίνει στην ενήλικη (αλλά όχι ώριμη) ζωή μας. Τα θέλω όλα είναι παιδική αντίδραση που σημαίνει κατ΄ ουσίαν «θέλω τον μπαμπά μου». Οσο δεν ωριμάζουμε, τον μπαμπά μας ή τη μαμά μας ψάχνουμε στις σχέσεις μας.

Η διέξοδος δίνεται στο υπόλοιπο μέρος του καλού post σου.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Το πιό γουστόζικο, μάλιστα, είναι ότι εμείς το ξέρουμε και ενίοτε το απολαμβάνουμε, ενώ ο 'παλιομαλάκας' δεν παίρνει με τίποτα χαμπάρι. Τόσο που όταν αδυνατεί να αγνοήσει το οφθαλμοφανές, αφού η λεγάμενη γαμιέται με τη μαστοράντζα στο κρεβάτι του, αντί να κεράσει ποτά δέρνει τον ευσυνείδητο κλινεργάτη.

Ζίννια μου, ο μόνος τρόπος να τα έχεις όλα είναι να μην θες να έχεις απολύτως τίποτα.

 

Το πρώτο να το καταλάβω.
Όσον αφορά το δεύτερο, λογικά δεν (θα έπρεπε να) είναι αμφίδρομο; Αν είναι να θέλει/προσπαθεί μόνο το ένα μέλος όλα αυτά, τότε τί στο καλό σχέση είναι;

Δεν μιλάω για αυτό το θέμα, γι΄αυτό και τόνισα ότι είναι off topic. Μιλάω για (ανάλογους/παρόμοιους) προβληματισμούς Κυριάρχων σε θέματα σχετικά με την σχέση τους (μιλάμε πάντα για M/s).
Anyway, δεν έχει σημασία. Νομίζω ότι ξέρω ήδη την απάντηση.

 

Η έκφραση κτητικότητας του submissive μέρους προς το Dominant είναι αυτή θα διασφαλίσει την σχέση τους;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθ

Αναφορικά με την εξάρτηση θα ήθελα να μεταφέρω τα πιο πάνω στο αντίστοιχο θέμα.
Αναφορικά με την 2η παράγραφο θα ήθελα να πω πως συμφωνώ με τον Dolmance πως ο μόνος τρόπος να τα έχεις όλα είναι να μην θες να έχεις απολύτως τίποτα.
Το να επιθυμώ τον Αφέντη μου Αυταρχικό και Απόλυτο ή το Ms να είναι όπως το αντιλαμβάνομαι και όχι όπως το αντιλαμβάνονται κάποιοι άλλοι δεν σημαίνει ούτε πως δεν είμαι ώριμη ούτε πως ψάχνω τον μπαμπά μου, ούτε πως δεν αντιλαμβάνομαι πως υπάρχουν γκρίζες ζώνες. Το να εξυμνούμε όμως τις γκρίζες ζώνες ως τον μοναδικό "ώριμο" τρόπο αντιμετώπισης της ζωής είναι σαν να εξυμνούμε την μετριότητα που ναι μεν υπάρχει αλλά αν δεν προσπαθούσε κανένας ποτέ να την ξεπεράσει δεν θα είχαμε πολλά από τα ξεχωριστά παραδείγματα σε κάθε τομέα ζωής, τέχνης, επιστήμης κ.ο.κ.
Ναι να είμαστε ρεαλιστές, αλλά όχι να καταλήγουμε απλά να αποδεχόμαστε πως ότι έχω οκ είναι, δεν έχω αρχές δεν έχω αξίες δεν έχω στόχους φτάνει να επιβιώνω μέσα στην γκρίζα μου ζώνη.

Προσωπικά ότι έχω κατακτήσει στη ζωή μου το έχω κατορθώσει επειδή αρνίομουν να συμβιβαστώ με οτιδήποτε δεν με έκανε ευτυχισμένη και δεν αναφέρομαι μόνο στην προσωπική ζωή αλλά ευρύτερα.
Δεν παράμεινα στο Δημόσιο κι ας έπαιρνα καλά λεφτά, επειδή το καλά δεν ήταν για μένα αρκετό. Ήξερα πως μπορώ να είμαι κάτι πέρα από αυτό και τα κατάφερα, όταν όλοι μου έλεγαν - που πας έχεις εδω΄τα σιγουρα και ρισκάρεις για κάτι αμφίβολο, κάτσε εκεί που είσαι. Δεν έκατσα και τώρα βγάζω 3πλά, πάω δουλειά με χαρά κάθε πρωί και κάνω κάτι που απολαμβάνω αντί να ξυπνάω κάθε πρωί και να λέω ανάθεμα τα άλλη μια μέρα στη δουλειά και κάθε Παρασκευή να νιώθω πως είναι γιορτή επειδή 2 μέρες δεν θα χρειαστεί να πάω.
Αν είχα παραμείνει σε οποιαδήποτε από τις σχέσεις που ήμουνα πριν Τον γνωρίσω, δεν θα ζούσα ποτέ την μαγεία της έντασης, την τρέλλα της απογείωσης. Αν δεν έλεγα θέλω κάτι πέρα από το μέτριο θα κατέληγα μια καθωσπρέπει μετριότητα να μετράω τις γκρίζες μου μέρες μέχρι να πεθάνω, που για μένα δεν θα έκανε μεγάλη διαφορά, γιατί για μένα θάνατος είναι η απώλεια του κόκκινου, του κίτρινου, του μωβ, του πράσινου, και ναι του μαύρου και του άσπρου.

Το γκρίζο υπάρχει στη ζωή μας είτε το θέλουμε είτε όχι. Το να το ανάγουμε σε χρώμα ωριμότητας είναι εγκληματικό στα δικά μου μάτια.

 

Η μόνη διαφορά είναι ότι ένας υποτακτικός άνθρωπος (άντρας ή γυναίκα) σε μια bdsm σχέση έχει επίγνωση αυτής της πλευράς του χαρακτήρα του και την έχει αποδεχθεί καθώς και τις 'παιδικές ανασφάλειές του". Αυτή νομίζω είναι η ειδοποιός διαφορά και όχι αν μια bdsm σχέση είναι καλύτερη ή όχι από μια vanilla με παρόμοια χαρακτηριστικά.

 

Είναι περίεργο Λάρα, που το μόνο χρώμα που "βλέπεις" ανάμεσα στο Άσπρο - Μαύρο, είναι το γκρίζο.. Κανείς από μας δεν μίλησε για γκρίζες ζώνες. Υπάρχουν κι άλλα χρώματα που κάνουν φωτεινή τη ζωή μας. Κανείς δε μίλησε για τη μετριότητα ή να πάψεις να θες όλο να πηγαίνεις παραπάνω στη ζωή σου. Αυτό που είπα και με συμπλήρωσε και ο GE είναι , η αποδοχή μέσα μας των τότε απωλειών. Ωριμότητα δεν είναι ουτε το γκρίζο χρώμα, ουτε ο συμβιβασμός σε κάτι που δεν μας αρκεί και δεν παίρνουμε ικανοποίηση. Η ωριμότητα πάει χεράκι-χεράκι με την ενηλικίωση. Οχι την ηλικιακή, την άλλη, οταν κατορθώσουμε δηλαδή, να καταργήσουμε μέσα μας το μηχανισμό άρνησης που είναι ένα ακόμα τερτίπι του νου μας για να την αποφύγει.

Και κάτι τελευταίο.. Τα χρώματα τα διαλέγουμε πια εμείς, όχι οι άλλοι, ουτε αυτά εμάς.. 

 

Έγραψες
"Τα ήθελα όλα ή προτιμούσα το τίποτα. Κι αυτό με θύμωνε και με καθήλωνε. Σαν τα μικρά παιδιά που αλλάζουν με ασύλληπτη ταχύτητα το κλάμα με το γέλιο. Χωρίς κανένα πέρασμα ανάμεσα στα δύο άκρα. "

Δεν θεωρώ πως το να τα θέλω όλα είναι κακό.
Αυτή είναι η μόνη ένσταση μου.
Δεν θεωρώ ωριμότητα τον συμβιβασμό. Και είναι συμβιβασμός να μην τα θέλεις όλα.
Ποτέ δεν κατάλαβα τα ερωτήματα του τύπου "καλύτερα φτωχός και υγιής παρά πλούσιος και άρρωστος"
Θέλω να είμαι πλούσια και υγιής.

Και τις απώλειες μου μπορώ να δέχομαι και τις πληγές μου να γλύφω και να πηγαίνω μπροστά.
Αν δεν το έκανα δεν θα ήμουν εδώ.

Δεν σημαίνει αυτό όμως ούτε πως δεν έχει πενθήσω τις απώλειες μου και δεν πέρασα από περίοδους θυμού, άρνησης, αυτολύπησης κι αυτοαμφισβήτησης.
Αν δεν τα περνούσα δεν θα ήμουν αυτή που είμαι.

 

Απάντηση: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Η ωριμότητα είναι η σημαντικότερη κατάκτηση των ανθρώπων, μετά τη γεροντική άνοια.

 

..ενιοτε ειναι και ρεαλισμος.

 

Δεν το'χα προσεξει αυτο.
Αν ειναι ετσι ,Λαρα, δεν μιλαμε για ορισμους,αλλα για υποκειμενικες θεωρησεις μιας αφηρημενης ιδεας.
Αν οι ορισμοι ερμηνευονται κατα το δοκουν,πραγμα που συμβαινει,- και ειναι φυσιολογικο να συμβαινει -
δεν υπαρχει ενιαιο σημειο εκκινησης οποτε λογικα αναφυονται οι διαφορες των αποψεων.
Ειναι ευκολο -σχετικα-να ορισεις τι ειναι η αγελαδα.Δεν ειναι ομως τοσο ευκολο να ορισεις τι ειναι ο σκλαβος ας πουμε,η ο πολιτικος.
Για τον τελευταιο, ολοκληρος Πλατωνας προσπαθησε να βρει ορισμο και ακρη δεν εβγαλε...