Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Ερώτηση από περιέργεια:
Κι αν ήσουνα εσύ το "Νο 1" για αυτόν?

Πάλι θα νομίζες πως πρέπει να αποσυρθείς?

Ps: Για το υποθετικό ερώτημα να ήσουν
το "Νο 2" δεν ρωτάω καν.

 

Για κείνο που μετράει, με βρίσκεις σύμφωνο.

Εδώ - και ξανά για κείνο που μετράει -, θα είχα τις ενστασούλες μου. Μπορεί να είναι λάθος διαχείριση, όπως επίσης μπορεί, με τον καιρό να δάγκασε ο ένας απ' τους δυο τη λαμαρίνα ( αν και δαγκωματιά του είδους, δλδ. ετεροχρονισμένη, σε μένα δεν έχει ποτέ τύχει. Λένε όμως, ότι για κάποιους/ες υπάρχει ) και απλά, να μην θέλει πια, να μοιράζεται τον/την άλλο/η.
Σε κείνη την περίπτωση δεν είναι θέμα διαχείρισης, αλλά επιλογής αν κάποιος/α θέλει να καταπιέζει/καταπίνει κάποια πράγματα ή όχι. Και όλ' αυτό για να μην φανεί ανακόλουθος/η?

Αν ο άλλος άνθρωπος νιώθει έλλειμμα, να κόψει κι εκείνος το κεφάλι του να το γεμίσει. Γιατί δεν είναι βέβαιο ότι για κείνο φταίει ή φταίει μονάχα ο άλλος άνθρωπος.
Άρα - ξανά μπορεί - τόσο να λείπουν οι πόροι σε κείνον, που θα προκαλούσε/συνέβαλε στην πρόκληση - ή στο προϋπάρχον - ( του ) ελλείμματος/έλλειμμα στον/του άλλον/ου.
Όσο και ο άλλος - ο "ελλειμματικός" - απλά να μην γέμιζε με τίποτε, που θα του προσέφερε ο άλλος.
Σε κάθε περίπτωση, ιδού η Σίφνος, ιδού και το μελιτζανάκι του κουταλιού, τόσο για τον έναν, όσο και για τον άλλο. Μεγάλα παιδιά είμαστε, όλοι έχουν το "ταίρι" τους κουλουπού κουλουπού.

* Είχα καιρό να πατήσω σε παρέμβαση κάποιου, για να γράψω δυο-τρεις απ' τις κλασσικές μπαλαφάρες μου. Δίχως βέβαια να τις έχω γράψει πατώντας στο εισαγωγικό post(ε) κάποιου νήματος. Εύχομαι, να μην σε πείραξε.  

 

Θεωρίες πολλές, μπούσουλες ή "μπούσουλες" - καθώς και προβλεπόμενα με ή δίχως εισαγωγικά - ακόμη περισσότεροι, πράξεις, ο καθένας γνωρίζει για τον εαυτό του, αν, πότε και πως.
Όλα τα κατωτέρω απλά υποθέσεις - βάσει κοινής λογικής, τίποτε παραπάνω - :

Σχετικά με το πρώτο πως νιώθει - και αποφεύγοντας ν' αποκλίνω απ' το κριτήριο, που παρέθεσε ο νηματοθέτης - : απόρριψη, ανασφάλεια, παραγκωνισμό, τίποτε απ' τ' ανωτέρω ( αφού θα το θεωρούσε λογικό ).
Σχετικά με το δεύτερο πως νιώθει : και ποιος είπε ότι θα έπαιρνε ποτέ την θέση της "παλιάς"? Επιπλέον, όπως και πριν δλδ. απόρριψη, ανασφάλεια, παραγκωνισμό, τίποτε απ' τ' ανωτέρω ( αφού θα το θεωρούσε λογικό ).

Πως ένας Κύριος διαχειρίζεται την κατάσταση?

Με χαμόγελο κι αν δει, ότι για χ,ψ,ω λόγους δεν μπορεί πια ν' ανταπεξέλθει ( λέμε με, του τα κάνουν τσουρέκια η μια, οι δυο, όλες οι σκλάβες του ), απομακρύνει απ' την ζωή του μια ή περισσότερες ( μπορεί και όλες ).
Με ζόρι, τουτέστιν τιγκάρει αλλά κανείς δεν αποκλείει, να θέλει και τον σκύλο ολάκερο και την πίτα χορτάτη. Aka, τσιμπολογάει ότι και όσο μπορεί απ' όλες, μέχρι να πέσει στα υπογλώσσια ( τουλάχιστον ) ή κάποια απ' τις ιδιοκτησίες ( ή "ιδιοκτησίες" ) του, να τον σουτάρει - με τον προβλεπόμενο ή "προβλεπόμενο" τρόπο ή βανιλλιάρικα -.
Ή μέχρι να του τιναχτούν τα καρύδια/χέρια/λαιμός/πόδια ( παίζει και το πορτοφόλι σε κάποιες περιπτώσεις ) στον αέρα απ' την υπερβολική χρήση.

Το ζήτημα της όποιας υποταγής ή "υποταγής" απ' το 2005 που άνοιξε αυτό το νήμα, πιστεύω ότι έχει συζητηθεί μέχρι εμέτου. Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας.
Τώρα ποιος θα ήταν για τον καθένα από μας λαγός και ποιος κουκουβάγια, είναι παντελώς προσωπικό μας ζήτημα ( aka δικών μας αναγκών/αναζητήσεων/κοσμοθεωρίας/ προσδοκιών και πάει λέγοντας). Το ίδιο θα ίσχυε και με το εξιτάρισμα καθώς και την αποδοχή με χαρά ( με ή άνευ εισαγωγικών ).

* Τα - και καλά - χιουμοριστικά "περάσματα" αυτής μου της "παρεμβάσεως" ήταν αυτό, μια αποτυχημένη προσπάθεια χιούμορ ( που όμως δεν αποκλείεται, να υπήρχαν και σαν αληθινές περιπτώσεις ). Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι άποψη κάποιου, που όσο και να το σκάλισε, συνεχίζει την σκλαβιά εν τω βιδιεσέμιο, να την αντιλαμβάνεται ως φτωχό και άχαρο συγγενή της κυριολεκτικής σκλαβιάς ( που ευτυχώς έχει πια καταργηθεί προ πολλού ). Και γι' αυτό τον λόγο, όσο κι αν σέβεται την γνώμη/βίωμα όσο δηλώνουν/νιώθουν σκλάβοι/Αφέντες, την παίρνει σταθερά με τα "μανταλάκια" - και αυτό για λόγους καθαρά φιλολογικής περιέργειας/πληροφόρησης-ξεστραβώματος -.  

 

Δεν υπαρχουν νουμερα.... εισαι ή δεν εισαι....

Δε διαχωριζεις τα παιδια σου ουτε τα σκυλια σου...

 

Α συμφωνουμε απολυτως  
Αυτα εμπιπτουν στη δευτερη περιπτωση κατα τη γνωμη μου, της διαχειρισης. Εκατερωθεν και στο μετρο που αναλογει στον καθενα!

 

Καιρό τώρα - μα πλέον έχει σχηματικοποιηθεί εντός μου - νοιώθω μια απέραντη συμπόνοια ανάμικτη με θαυμασμό για τους Κ.

Ω, τι τραβούν οι άνθρωποι!

Κορίτσια, μη ζηλεύετε! Θα χρειαστείτε μπότοξ (νωρίτερα) και επιπλέον θα ασχημύνετε!

 

Κανένα πρόβλημα απολύτως, χαρά μου  

Αν ο ένας δαγκώσει τη λαμαρίνα, τότε πάλι θέμα διαχείρισης τίθεται. Αυτού που δάγκωσε και αυτού που δαγκώθηκε για πάρτη του η λαμαρίνα  

Το συζητάς. Και αν δεν θέλεις/αντέχεις κλπ υπάρχει η επιλογή ο άλλος να προσαρμοστεί οπότε πάει στο mono πλέον το πράγμα ή να μην προσαρμοστεί και να δημιουργηθεί ρήγμα.

Δεν τίθεται θέμα ανακολουθίας. Είναι χαζό κατά τη γνώμη μου να υποφέρει κάποιος απλά για να μη φανεί ανακόλουθος. Αλλάζουν οι άνθρωποι, αναθεωρούνται οι απόψεις, οι στάσεις κλπ

Και δεν έχει κάτι κακό αυτό. Αρκεί να ξέρεις γιατί σου συμβαίνει και να το επικοινωνήσεις.

Συμφωνούμε. Αλλά εμπίπτει στην πρώτη περίπτωση: κακή επί της αρχής επιλογή  

Όταν διαλέγεις άνθρωπο που είναι βαρέλι χωρίς πάτο, τότε είσαι καταδικασμένος σε μαρτύρια σισύφεια   Αν είσαι βέβαια μαζοχιστής και σου αρέσει αυτό (όχι εσύ αγαπητέ, γενικό είναι το β' ενικό, μην παρεξηγηθώ   ), τότε κανένα πρόβλημα για εμάς τους απ'έξω, σωστά;  

 

Από το 2005 το νήμα...τα αιώνια άλυτα θέματα..οσο υπάρχουν οι άνθρωποι  
Μέσα στα πλαίσια και τους τίτλους πάντα υπάρχουν άνθρωποι με την μοναδικότητα τους. Αυτό που μπορεί και το σηκωνει ένας Κ δεν το δέχεται με τίποτα ένας άλλος Κ, υποτακτικες και σκλάβες επισης δεν μπαινουν όλες ούτε στον ίδιο κουβά ούτε και στην ίδια σχέση. Το συγκεκριμένο δε θέμα ειναι εξαιρετικά εμπειρικό, συνεπώς ακόμη και από αυτούς που το έχουν ζήσει θα αναλύεται πάντα σε παρελθόντα χρονο   εξαρτάται λοιπόν... η κλίμακα πάει από το πανέμορφο μέχρι το ανυπόφορο, that's life  

 

Επικεντρωθείτε στο πώς νιώθει μία σκλάβα όταν δεν είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος.
Ο οποιοσδήποτε Κ θα απολάμβανε το 2 και το 3.

 

Μην την ξεχειλώνουμε τόσο πολύ αυτήν την ρημάδα την μοναδικότητα...
Ποια διαδικασία μπορεί να ορίσει την περικλειόμενη μαλακία στην όποια μοναδικότητα..?

Πώς έλεγε ο Βολταίρος "διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπίζομαι το δικαίωμά σου να το λες"..?
Κανείς δεν έχει σκεφτεί μού φαίνεται τι διασφαλίζει την θέση του κάθε Βολταίρου που το λέει...
Θέση που δεν μπορεί να είναι παρά θέση ισχύος, μόνο που δεν διασφαλίζεται πουθενά (επί του πρακτέου, όχι στα λόγια)...
Θα μπορούσε όμως κάτι τέτοιο να υπάρχει επί της ουσίας και όχι οιονεί..?
Το αντέχει η κενωνία μας..? That's life..!

 

Δεν μου το κάνατε αρκετά νιανια, αγαπημένε μου, αλλά ή μαλάκια και εάν ειναι μοναδική, έτσι δεν είναι; Και η θέση ισχύος η ρημάδα γενικα τεινει να μην διασφαλίζεται, ως μου φαινεται..η κοινωνία δε παλεύει με τα δικα της τα αναπάντητα και τα υπόλοιπα τα χρησιμοποιεί προς τέρψη  

 

Περί της αρκετά ευρείας αναντιστοιχίας κοινωνικών επιταγών και ατομικών ενδόμυχων επιθυμιών, φαινόμενο που πιθανόν οδηγεί σε υποκρισία μαζικής κλίμακας,

μία πολύ παραστατική περιγραφή είχε δώσει αν δεν κάνω λάθος ο Λάρυ Φλιντ, ο ανάπηρος από πυροβολισμό ιδυρής του HUSTLER στις Η.Π.Α.:

"Οι συντηρητικοί επικριτές μου το πρωί με καταδιώκουν σαν αμαρτωλό και το βράδυ στο σπίτι τους κάθονται και βλέπουν τις τσόντες μου..."

Διόλου απίθανο να είναι κάπως έτσι σε πάρα πολλά θέματα για την πλειοψηφία του κόσμου...