Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

RE: RE: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Καλοσώρισες ελαν  

Κι εγώ θα τό θελα αυτό, αλλά ακόμη θα 'ήθελα να φτάσω κάποτε σ΄ένα σημείο που ότι Ευχαριστεί Τον Κύριο μου, να ευχαριστεί αυτόματα και μένα...

Μας εύχομαι καλή επιτυχία υποθέτω!  

 

Διάβασα τις απόψεις που παρουσιάστηκαν σε όλα threads στα οποία συζητήθηκε το « καυτό» θέμα του polyamory.... αφού με ενδιαφέρει έντονα, όπως και πολλές γυναίκες άλλωστε. Ο λόγος είναι πως έχω μεν κατανοήσει και αποδεχτεί την πολυγαμικότητα του άντρα ( κάτι που θεωρώ σημαντικό εφόδιο για μια μακροχρόνια σχέση ) άλλα έχω ακόμη απορίες και κάποιες αντιδράσεις/αντιστάσεις.
Μέσα απο μια επίπονη πορεία χέρι-χέρι με τον εαυτό μου και με την συμβολή ώριμων αρσενικών φίλων μου, μπόρεσα να «δω» όσο μου ήταν δυνατό (προφανώς ήταν αρκετά διαφωτιστικά αυτά που είδα και κατανόησα) την αντρική ψυχολογία που κάποιες φορές οδηγεί στην πολυγαμία.
Έτσι, σήμερα πια, μπορώ να πω οτι το θεωρώ και αναμενόμενο πως ο όποιος συντροφός μου μπορεί να ασχοληθεί κάποια στιγμή ( ή και συνεχώς αν αυτό είναι έντονο στοιχείο της προσωπικότητάς του) με άλλη/άλλες.
Θα προσπαθήσω να παρουσίασω εδώ το σκεπτικό μου, μια που πολλές γυναίκες αλλά και άντρες κάποιες φορές, δεν μπορούν να καταλάβουν τι έννοω.
Ως άνθρωπος και γυναίκα έχω ανασφάλειες, φοβίες, ανάγκες κλπ. Δεν είμαι απαλλαγμένη απο αυτά....( αν είναι και ποτέ δυνατό να απαλλαγεί κάποιος εντελώς απο όλα αυτά).Επόμενο είναι λοιπόν η ύπαρξη κάποιας άλλης γυναίκας στην ζωή του συντρόφου μου να με ανησυχεί. Δεν με τρομάζει όμως. Θα με τρόμαζε αν έβλεπα πως η ύπαρξή της ταράζει την σχέση μου με τον σύντροφο......το απέυχομαι και πιστεύω πως για συμβεί αυτό είναι ευθύνη και των δυο που δεν κρατήθηκαν οι λεπτές ισορροπίες..... takes two to tango. Όταν όμως όλα συνεχίζουν να βαίνουν καλώς και να εξελίσσονται κανονικά δεν έχω κανέναν λόγο να τρομάξω αφού ο σύντροφος μου έχει την ικανότητα να ανταπεξέλθει ( το κάνει δηλαδή υπέυθυνα, με επίγνωση και δεν «παίζει»). Αυτός ο σύντροφος και με αφορά και τον θαυμάζω και μπορώ να νιώσω απόλυτα ασφαλής να αφήσω στα χέρια του και κορμί και ψυχή. Το αν θα έχει επιτυχία λοιπόν το ερωτικό τρίγωνο ( τετράγωνο κλπ για τους «δυνατούς παίκτες») έχει να κάνει με το κατά πόσο είναι έτοιμα τα μέλη του για κάτι τέτοιο ή όχι.
Το πιό δύσκολο κομμάτι τέτοιων σχέσεων έιναι πιστεύω η κοινή συμβίωση. Εκεί έχω τις περισσότερες αμφιβολίες. Και είναι ένα σημείο απο όσα διάβασα, το οποίο χτύπησε την καρδιά των αντιδράσεων μου. Η προετοιμασία δηλαδή της σκλάβας να δεχτεί με χαρά μια δέυτερη στο σπιτικό Τ/τους.
Μου είναι δύσκολο να φανταστώ σχέση με τρείς. Να ζουν στον ίδιο χώρο, να έχουν κοινή καθημερινότητα 24/7.... Το να γνωρίζονται και κάποιες φορές να «παίζουν» μαζί, με κάποια προετοιμασία θα μπορούσα να το βιώσω. Δηλαδή όσο η άλλη σχέση υπάρχει και το γνωρίζω- αλλά σε άλλο « χώρο» - δεν έχω πρόβλημα. Η εύκολη λύση για μένα θα ήταν να μην είχα καν «εικόνα» της άλλης, γιατί πέραν της εμπιστοσύνης στην υπευθυνότητα του Κυριάρχου υπαρχουν μέσα μας και τα δαιμόνια ( βλ ανασφάλειες « αν είναι πιο όμορφη πιο νέα» .... ζήλεια κλπ) τα οποία κοιμούνται μεν, αλλά το ξύπνημά τους θέλει μεγάλη μαεστρία για να μην φέρει άσχημες καταστάσεις.... Και έκει έρχεται ο ικανός Κυρίαρχος που με υπομονή θα προσπαθήσει να οδηγήσει την σκλάβα του στο επιθυμητό σημείο να αποδεχτεί και να δει κατάματα την «άλλη». Όμως 24/7 όλοι μαζί δεν ξέρω αν είναι συχνά εφικτό. Θα συμφωνήσω με τον KyriosG και την carissa[L_T] οτι κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο και πως δεν έχω ακούσει κι εγώ για κάποια τέτοια σχέση(polyamorous 24/7) η οποία να έχει κρατήσει για πολύ.Αντίθετα polyamorous όπου οι αποστάσεις υπάρχουν ναι γνωρίζω πολλές και μάλιστα κάποιες υφίστανται για πάνω απο 10 χρόνια.
Λέμε οτι σκοπός/στόχος της M/s σχέσης είναι να ξεπεραστούν τα όρια, να απελευθερωθούμε απο αυτά. Δεν θα διαφωνήσω, απλά θα πω οτι έχω επιφυλάξεις στο κατά πόσο έιναι εφικτό να τα ξεπεράσουμε όλα.
Κλείνοντας, συνοψίζω λέγοντας οτι δέχομαι τον πολυγαμικό άντρα (δεν έχω γνωρίσει και κανέναν 100% μονογαμικό  ) με μοναδική παράκλιση όλα αυτά να τα κρατά σε μια κάποια απόσταση απο τον χώρο μας ( αφου ζούμε 24/7 ), γιατί αν έγω έιμαι ανίκανη να βιώσω ένα τρίο 24/7 – ούτε καν απο την πλευρά της δεύτερης όπου ίσως και να είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα γι’αυτήν αφού ξέρει απο την αρχή που πάει – δεν μπορώ να φαντασιώνομαι και αποκλειστικότητα.

 

Αυτό το επίπεδο είναι (και) το ζητούμενο μιας σκλάβας.

 

RE: RE: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Μπορώ να αποδεχτώ πολλά. Με κατεβασμένα μούτρα, με πληγωμένη ψυχή, με χάλια ψυχολογία...μπορώ να αποδεχτώ όμως.
Να πω το κάνω γιατί αυτό ευχαριστεί Τον Κύριο μου...αλλά αν εξαρτιόταν από μένα θα προτιμούσα να μην το κάνω...
το αποδέχομαι μπορεί να σημαίνει πως θυσιάζομαι...πως μισώ αυτό που γίνεται αλλά το αποδέχομαι....

Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το συγκεκριμένο θέμα σίγουρα.

Οπότε ρωτάω, το ζητούμενο για μια σκλάβα είναι να αποδέχεται αυτό που ευχαριστεί Τον Κύριο της ή να μάθει να αντλεί απ΄ αυτό η ίδια ευχαρίστηση, να ολοκληρώνεται μέσα απ΄ αυτό, να ποθεί να το κάνει ακριβώς γιατί ευχαριστεί Τον Κύριο της?

 

Η απάντηση σε θέματα τέτοιου είδους για μένα έχουν συγγένεια με εκείνο το υπέροχο θέμα του Striker
....‘’ αγαπάς και υποτάσσεσαι η υποτάσσεσαι και αγαπάς ? ‘’ ,
και πηγαίνοντας λίγο πιο πέρα ... αν και κατά πόσο γνωρίζεις μέσα σου ,
το να είσαι slave τι πραγματικά πρεσβεύει .

Αγαπώντας πρώτα τον Κύριο σου
ή έχεις για κάποιους λόγους αυτή σαν ανάγκη πρωταρχική ,
έχεις κάνει ένα τεράστιο βήμα προς τα πίσω
με την έννοια του slave όπως εκφράζεται στο 9 levels of submission".

Υποτάσσομαι πρώτα στον Κύριο μου , είσαι και ζεις slave .

Παίρνοντας την πρώτη εκδοχή , έχεις ανασφάλειες , αμφιβολίες , ενστάσεις , αντιρρήσεις , απέναντι φυσικά και μέσα , στον εαυτό σου ,
που εκφράζονται και στην στάση ζωής σου .
Ο δρόμος είναι λάθος.
Παίρνοντας την δεύτερη εκδοχή , ζεις και αναπνέεις για τον Κύριο σου και το μόνο σου μέλημα είναι να είναι ικανοποιημένος , και ευτυχισμένος ,
εσύ , το εγώ σου υπάρχει μετά , αν υπάρχει .
Η πρώτη σου σκέψη δεν είναι τι σου αρέσει και τι μπορείς ,
είναι Εκείνος και τα δικά του ‘’θέλω’’.
Ο δρόμος είναι σωστός .

 

Το πώς θα πρέπει να αντιδράσεις έχει να κάνει με τους κανόνες που εσείς έχετε βάλει στη σχέση σας. Αν αυτός με τη συμπεριφορά του έχει παραβεί κάποιο κανόνα (π.χ. με το να ασχολείται κ με άλλες σκλάβες) τότε πρέπει να το συζητήσεις μαζί του. Αν δεν παραβαίνει κάποια συμφωνία σας τότε…. λυπάμαι. Είσαι slave στο κάτω κάτω και υποτίθεται ότι του έχεις δώσει εσύ αυτό το δικαίωμα το οποίο όμως θα πρέπει να ψάξεις και να δείς γιατί το έδωσες και μήπως έκανες λάθος με αυτή την πράξη σου. Η τρίτη περίπτωση, είναι αυτή που δεν είχε προβλεφθεί η συγκεκριμένη συμπεριφορά από μέρους του όταν ξεκινούσε η σχέση σας. Και σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται συζήτηση για να βρείτε κάποια λύση. Ναι είσαι slave αλλά τα όρια τα βάζεις εσύ!!!!.
Απαντήσεις όπως είσαι slave όποτε συνήθισε το είναι τουλάχιστον ανεύθυνες.

 

RE: RE: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Αυτό φίλτατε σηκώνει πολλή συζήτηση. Το θεωρητικώς σωστό είναι ότι τα όρια τα καθορίζει ο/η κυρίαρχος/η γνωρίζοντας καλά τον slave του/της και ότι μπορεί (δηλαδή έχει το δικαίωμα) να τα πάει πάντα παραπέρα γνωρίζοντας ότι αυτό δε θα κάνει κακό στον/η υποτακτικό/η του/της.

Αυτό από την άλλη σημαίνει ότι κυρίαρχος και υποτακτικός έχουν φάει μαζί ψωμί κι αλάτι. Και αυτό σημαίνει μακροχρόνια (για σχετικά μεγάλες τιμές του "μακρο") σχέση η οποία ΚΑΤΕΛΗΞΕ να είναι M/s.

Βέβαια υπό αυτό το πρίσμα η μεγάλη διάρκεια της σχέσης φαίνεται να είναι αναγκαία συνθήκη για να μπορέσει να "περπατήσει" ως M/s αλλά πολύς κόσμος στο εξωτερικό το λέει και το πιστεύει, τουλάχιστον ως στατιστικό κανόνα.

Εδώ, με την αμετροέπεια που μας διακρίνει νομίζουμε ότι έχουμε πιάσει τον πάπα από τα @@ και όποιον πάρει ο χάρος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το "είσαι slave και τα όρια τα βάζεις εσύ" και το "Απαντήσεις όπως είσαι slave όποτε συνήθισε το είναι τουλάχιστον ανεύθυνες." είναι πολύ σωστά.

Οι νυχτοπεταλούδες έλκονται από το φεγγαρόφωτο. Συνήθως όμως καταλήγουν να πέσουν και να γίνουν ψητές στις εντομοπαγίδες.

 

RE: RE: RE: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Ο φοβος της αυθαιρεσίας και της αμετροέπειας του Κυριάρχου, δε μπορεί σε καμία περιπτωση, να οδηγεί σε αντιστροφή της ουσίας της Μ/s σχέσης. Η σκλάβα δεν "βάζει όρια" - έχει κάποια όρια προς υπερπήδηση. Και με τιποτε δεν "βάζει όρια" με την εννοια οτι "θέτει τους όρους".

ΥΓ. Ο μονος τροπος για να χειραφετηθούμε "εδω" ειναι να πάψουμε να πιπιλίζουμε την καραμελα του εξωτερικού.

 

Θέλοντας να συμπληρώσω τον Arioch γίνεται μεγάλος θόρυβος για το ποιος τελικά ορίζει το μέχρι που θα φτάσει μία σχέση και για το ποιος έχει το πραγματικό έλεγχο. Δεν είναι λίγοι που υποστηρίζουν πως ο slave είναι στην πραγματικότητα αυτός που έχει την τελευταία λέξη. Π.χ. αν θα χρησιμοποιήσει το safe word ή ακόμα παραπέρα αν θα δεχτεί να συνεχίσει μία σχέση (άλλωστε ζούμε σε δημοκρατική κοινωνία). Ας μην ξεχνάμε ότι τα δύο μέρη βρίσκονται μαζί γιατί ικανοποιούν κάποιες ανάγκες τους (όποιες είναι αυτές) αν δεν εκπληρώνεται αυτός ο σκοπός τότε πολύ απλά ο καθένας αναζητεί κάτι άλλο.

 

RE: RE: RE: RE: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Να χειραφετηθούμε;

Η χειραφέτηση προϋποθέτει ένα επίπεδο ετοιμότητας το οποίο ούτε κατά διάνοια δεν έχουμε. Και δε θα είμαστε καλύτεροι από τους τούτσι που κυνηγούν τους χούτου και αντιστρόφως.

Α, και κάτι τελευταίο: Στο κυνήγι κεφαλιών είμαστε κλάσεις ανώτεροι από τους παραπάνω φουκαράδες.

 

RE: RE: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Η Σκλαβοκεντρική Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται -Μέρος 127.