Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Απάντηση: Re: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

συμφωνω απολυτα σε αυτο , η αληθεια ειναι πως δεν ειχα δει τι στατους δηλωνει τωρα !

την καλημερα μου !  

 

/me υποκλίνεται ευχαριστώντας.

Κι εγώ αρχικά το διάβασα και λέω οκ, μετά πρόσεξα το στάτους και είδα την ασυμφωνία.

Καλημέρα  

 

Θα ήθελα πραγματικά να ακούσω απόψεις πάνω στην πιο πάνω ερώτηση από Κυρίαρχους αν κι όταν θα έχουν τη διάθεση και την καλωσύνη.

 

Απάντηση: Re: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Προ τριετίας, όταν τα ρωτούσε αυτά η zinnia, είχες απαντήσει αυτό:

Προφανώς, γιά να επαναφέρεις το ερώτημα, κάπου αμφιβάλλεις πλέον γιά την ορθότητα της απάντησής σου αυτής...
Και καλά κάνεις, γιατί αν και κατ' αρχήν σωστότατη, είναι τόσο απόλυτη, που πιθανότατα να μπορεί να ισχύει μόνο σε αποστειρωμένο εργαστηριακό περιβάλλον...
Δεν ξέρω εάν μπορείτε -κάποιοι, κάποιες- να το δείτε, ή αν έχετε τη διάθεση να το κάνετε, αλλά οι Αφέντες κι οι Αφέντρες που έχετε την τάση να θεοποιείτε, είναι στην πραγματικότητα ανθρώπινα όντα με όλες τις ατέλειες και τις αδυναμίες που συνεπάγεται αυτό. Το ότι επιλέγετε να θέσετε το σώμα, την ψυχή, τη ζωή, την ύπαρξή σας στη διάθεσή τους, δεν βλέπω κατά ποιό τρόπο τους κάνει ανώτερους, ισχυρότερους, ωριμότερους από τον οποιοδήποτε άλλο άνθρωπο. Ή πιό φερέγγυους... Αν την ποιότητα τη διαθέτει κάποιος σαν άνθρωπος, θα τη δείξει και όσο διαρκεί μιά σχέση και όταν θα πρέπει αυτή να τελειώσει. Αν δεν την διαθέτει, είναι σίγουρο ότι στο τέλος θα αναζητήσει τον πλέον ανώδυνο -γιά τον ίδιο- τρόπο να λακίσει...

Και ρωτούσα πρόσφατα, σε άλλο νήμα: Κάποιος που έχει μάθει να εξαρτάται απόλυτα από κάποιον άλλο γιά μεγάλο διάστημα (deep slavery), εάν -όταν, καλύτερα- χρειαστεί να βγεί από αυτό το καθεστώς, πώς βγαίνει;

Κάπου αλλού, έχει ανοιχτεί ένα άλλο νήμα, που ρωτάει εάν στο "χώρο μας" υπάρχουν θύτες και θύματα.
Υπάρχουν. Και θύτες και θύματα. Και δεν αρκεί το "οικειοθελώς", γιά να μην χαρακτηρισθεί κάποιος θύμα. Κάποιος που βλέπει τη φάκα, αλλά παρ' όλ' αυτά πέφτει σ' αυτήν από τη λαιμαργία του, επειδή δεν μπορεί ν' αντισταθεί στην ανάγκη να φάει το τυρί, ή επειδή έχει πεισθεί ότι θ' αντέξει η ράχη του και δεν θα σπάσει, δεν παύει να είναι θύμα. Θύμα της ανάγκης, ή της ευπιστίας του...
Λίγη παραπάνω προσοχή λοιπόν σε μυθολογίες -κατά την άποψή μου- του τύπου "μέσα σε τέτοιες (Μ/s) σχέσεις μπορείς να πεις αυτά που σε vanilla σχέσεις, θα απέκρυβες, ή θα έλεγες με μισόλογα" ή "γιά κάποιον που έχει ανώτερες βλέψεις γιά τις σχέσεις του, υπάρχει το M/s"...
Λέω "μυθολογίες", επειδή ακριβώς δεν ζούμε σε αποστειρωμένο εργαστηριακό περιβάλλον. Άρα, θα πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου στα "πειράματα" που κάνουμε με τις ζωές μας (και με τις ζωές των άλλων), πως όσο και να προσέξουμε να μπουν τα κατάλληλα στοιχεία στο δοκιμαστικό σωλήνα και μόνο αυτά, πιθανότατα να πέσει μέσα και κάτι ακόμη, που θα επηρρεάσει, αναμφίβολα, την αντίδραση...

 

Συμφωνω απολυτα με τον Mindmaster (αυτη τη φορα το πετυχα!  ).
Γι'αυτο ακριβως δεν θα'πρεπε να παγιδευομαστε στο μηχανιστικο διαχωρισμο των "στατους" προσπαθωντας με το ζορι να χωρεσουμε τον εαυτο μας , τον αλλον και τη σχεση μας μαζι του σε κουτακια.


Τι παει να πει "αφου δηλωνω σκλαβα δεν δικαιουμαι δια να ομιλω , η να δυσανασχετω,η ναι αισθανομαι δυστυχισμενη αμα ο αφεντης μου κοτσαρει διπλα μου κι'αλλη σκλαβα"
Τι παει να πει "αφου ειμαι σκλαβα πρεπει να μαθω να μου αρεσει (το παραπανω)"
Οχι ρε!!!
Αμα δεν σου αρεσει κατι μη το κανεις!!
Ξεδηλωσε το στατους σου, στειλ'τον στο γερο-διαολο , βρες ενα μονογαμικο αφεντη ,δημιουργησε νεα κατηγορια στατους ( "μονογαμικη σκλαβα"), προσαρμοσε εν πασει περιπτωσει τα κουτακια στο μεγεθος σου.
Η απλα,καταργησε τα.

υ.γ Προσωπικα,το εχω χεσμενο το στατους που εχω δηλωσει.(αν δεν το εχετε ηδη καταλαβει).
Κακως το δηλωσα κιολας.

 

Απάντηση: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

εγω δεν θα ειχα προβλημα με αρεσουν οι παρτουζες με γθναικες βεβεα παντα μηλαμε

 

Απάντηση: Re: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Καλόοοοοοοοοοοο.
Θα το δείξω στην σκλάβα μου για να μάθει επιτέλους να συμπεριφέρετε όπως πρέπει:lol3:

 

Re: Απάντηση: Re: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Δεν αμφιβάλλω για την ορθότητα της απάντησης μου, χωρίς να διαφωνήσω πως όντως είναι απόλυτη.
Αλλά το ίδιο το Ms είναι απόλυτο.
Δεν υπάρχει slavery και deep slavery. Υπάρχει απλά slavery και είναι εξ ορισμού deep αλλιώς δεν λέγεται slavery όσο πιασάρικο κι αν ακούγεται στα αυτιά κάποιων και ονομάζουν κάθε άτομο υποτακτικής ψυχολογίας άσχετα με το βαθμό υποτακτικότητας σκλάβο, που είναι κατά την άποψη μου λανθασμένο.

Ο λόγος που επανέφερα το ερώτημα είναι γιατί θεώρησα πως δεν απαντήθηκε αρκετά από τους ίδιους τους Κυρίαρχους και ήθελα να δω, από την άποψη ενός άντρα και κυρίαρχου είναι δυνατή η χρήση μιας 2ης σκλάβας με τον τρόπο που αναφέρει η ζίννια. Για να σπρώξει στα όρια την 1η σκλάβα και να γλυτώσει από δάυτηνε χωρίς να χρειαστεί ο ίδιος να της βρει άλλο αφέντη ή να την προετοιμάσει να επιβιώσει εν απουσία του. Προσωπικά αυτό το θεωρώ δειλία το λιγότερο και αμφισβητώ το μαστεριλίκι αυτουνού που καταφεύγει σε τέτοια μέσα. Όπως αμφισβητώ το μαστεριλίκι κάποιου που δεν έχει τα κότσια να πει ευθέως σε κάποια δεν σε θέλω δεν μου κάνεις, αλλα και την υπευθυνότητα να προσθεσει μην ανυσηχείς είμαι ακόμα υπεύθυνος για σενα και θα φροντισω να βγεις σωα και χωρίς βαθιες πληγές και σίγουρα όχι μόνη σου απ΄ αυτή την σχέση.
Αυτό δεν προϋποθέτει ούτε Αφέντη αλάνθαστο, ούτε Αφέντη- Θεό. Προϋποθέτει Αφέντη ώριμο και υπεύθυνο, άξιο να φέρει τον τίτλο του.

΄
Είμαι απόλυτη, το ξέρω. Αλλά αν το Ms δεν είναι αυτό που πιστεύω τόσα χρόνια, τότε δεν είναι για μένα.
Αν δεν υπάρχει Αφέντης έτσι όπως τον αντιλαμβάνομαι και περιγράφω, τότε προτιμώ να πεθάνω μόνη παρά να συμβιβαστώ με ημίμετρα και μεσοβέζικες βολικές καταστάσεις.
Είμαι απόλυτη και τείνω στα άστρα, για να μπορέσω να ανέβω στην κορφή κάποιου ψηλού βουνού, να αγγίξω το απόλυτο ΕΝΑ. Αν δεν μπορώ να το έχω, προτιμώ το κανένα. Προτιμώ τον θανατο. Τόσο απόλυτη είμαι και δεν θεωρώ πως είναι καλό. Αλλά είναι αυτό που είμαι και δεν νομίζω να είναι εφικτό να το αλλάξω.
Και για όλους πάντα κάπου κάποτε υπάρχει το αντίστοιχο τους, πιστεύω πως αν επιμένεις στους στόχους και τα όνειρα σου αργά ή γρήγορα θα ανταμειφθείς.

@underherfeet
Δεν περιγραφεις μια σκλάβα, δεν είναι ρούχο που βάζεις και βγάζεις δεν έχει να κάνει με τους ορισμούς.
Έχει να κάνει με ψυχοσύνθεση. Αν κάποια μπορεί να κάνει αυτό που λες μαγκιά της και καλά κάνει. Αν μου έβγαινε να διαολοστέλνω τον σύντροφο μου, θα ήμουν σε άλλου είδους σχέσης, δεν έχει να κάνει με τα στάτους, τα στάτους τα χρησιμοποιούμε μόνο και μόνο για να γίνει κατανοητό το είδος της ψυχοσύνθεσης για το οποίο μιλάμε. Γι αυτό και χρειαζόμαστε κοινούς ορισμούς, σαν κοινότητα, για να μην χρειάζεται να μακρυγορούμε και να επεξηγούμε ποιες είμαστε. Λέγοντας πως είμαι σκλάβα, εκείνοι που γνωρίζουν, κατανοούν αμέσως γενικά πάντα βέβαια τι ψυχοσύνθεση έχω. Τίποτα παραπάνω.
Γι αυτό και οι ορισμοί είναι γενικοί. Γι αυτό δεν υπάρχει ανάγκη να βγαίνει η καθεμια και να προσπαθεί να δημιουργήσει άλλους ορισμούς για να καλύπτουν περισσότερο την ίδια ή να επιβεβαιώσει στον εαυτό της την μοναδικότητα της. Η καθεμια είναι μοναδική, για την κάθεμια υπάρχει αντίστοιχος Αφέντης που θέλει ακριβώς εκείνο που η ίδια έχει να προσφέρει. Ας αφήσουμε τους ορισμούς γενικότερους.
Με παραξενεύει ακόμη κάτι και θα ήθελα να το εκφράσω εδώ.
Γιατί αν απλά κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν με κανένα τρόπο τι είναι η σκλάβα ή δεν πιστεύουν στις σκλάβες, έχουν την ανάγκη να το βρωμίσουν, σε στυλ αστείου ή σοβαρού, να το αμφισβητήσουν, να το ακυρώσουν?
Δεν καταλαβαίνω την πυρηνική φυσική αλλά δεν βγαίνω έξω να βρωντοφωνάζω πως δεν υπάρχει.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

Κατ' εμέ λοιπόν, το M/s δεν είναι απόλυτο. Πώς θα μπορούσε -στην πραγματικότητα- να είναι; Το Μ/s όπως περιγράφεται και προβάλλεται στις "γραφές" του συστηματοποιημένου, σχηματοποιημένου, θεωρητικοποιημένου, εμπορευματοποιημένου και -κατ' αρχήν και σε τελική ανάλυση- κατασκευασμένου BDSM, μπορεί και να 'ναι απόλυτο... Το "δικό σου" M/s, έτσι όπως το διδάχθηκες από τον Αφέντη, τον Μέντορα, τον Εκπαιδευτή σου -δεν ξέρω τι απ' αυτά είχες ή έχεις- και βεβαίως από τις "γραφές", μπορεί να είναι απόλυτο... Το Μ/s όμως χιλιάδων Μ και s σ' αυτό τον κόσμο που ίσως ούτε ξέρουν ούτε τους ενδιαφέρει το τι λένε οι γραφές, που είναι σίγουρα διαφορετικοί από εσένα, τον Αφέντη, τον Μέντορα, τον Εκπαιδευτή σου -αφού είναι άλλοι-, δεν μπορεί να είναι απόλυτο... Οι λέξεις "Master" και "slave" μπορεί να είναι απόλυτες, οι άνθρωποι όμως, συνήθως δεν είναι. Και πάντα διαφέρουν μεταξύ τους... Στο κάτω κάτω, όλοι λίγο πολύ νομίζω ότι συμφωνούμε, ότι και το Μ/s, δεν είναι τελικά παρά μιά μορφή ερωτικής έκφρασης. Γι' αυτό και δεν μπορεί να είναι απόλυτο. Γιατί αν ήταν, δεν θα ήταν ερωτική έκφραση, αλλά ασκήσεις ακριβείας: Στοιχηθείτε, ημιανάπαυση-προσοχή και βάδην, ένα στ' αριστερό-δύο στο δεξί...

Δεν λέω βεβαίως ότι όποιος μπορεί ν' αντέξει δυό χαστούκια μπορεί να θεωρείται σκλάβος, ούτε ότι όποιος γουστάρει να τα ρίχνει, είναι Αφέντης... Αλλά δεν πιστεύω και ότι γιά να ζήσει κάποιος σαν σκλάβος, γιά να χαρεί τη ζωή του ικανοποιώντας το μαζοχισμό και την υποτακτικότητά του, πρέπει, ντε και καλά, να "απορροφηθεί" τελείως από τον Αφέντη του, να απαρνηθεί παντελώς την ατομικότητά του, να εγκαταλείψει οριστικά την αυτοτέλειά του και την ανθρώπινή του υπόσταση... Αν όχι επειδή είναι φιλοσοφικά, κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτο -γιά μένα είναι-, τουλάχιστον γιατί, όπως συνεχώς συζητάμε τις τελευταίες μέρες σ' αυτό το φόρουμ, μπορεί κάποια στιγμή όλ' αυτά που (οικειοθελώς, υποτίθεται τουλάχιστον) απώλεσε, να τα ξαναχρειαστεί. Και δεν ξέρω, μετά από μιά πόσο μακρά περίοδο "πένθους", θα μπορέσει να τα ξαναβρεί...

Σ' αυτό σου απάντησα, πιστεύω να το κατάλαβες... Αν δεν είναι σόι σαν άνθρωπος, θα διαλέξει τον ευκολότερο (γι' αυτόν) δρόμο. Και, συμφωνώ μαζί σου, ότι σε τέτοια περίπτωση το μαστεριλίκι του θα είναι "γιά τα μπάζα"... Όμως...

Όμως με προβληματίζει το εξής: Αν υποθέσουμε ότι κάπου υπάρχει κάποιος τέτοιος "Αφέντης", που μετά από μιά M/s σχέση (από τις "απόλυτες", τις "deep" όπως θα έλεγες) 2, 5, 8 ή 18 ετών, αποφασίζει να την κάνει α λα φρανσέ, ζαμανφουτίστικα και χωρίς να νοιαστεί γιά το κενό που αφήνει πίσω του, αποδεικνύοντας, ως είπαμε, ότι ήταν γιά τα μπάζα... Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, όλα αυτά τα 2, 5, 8 ή 18 χρόνια, που δεν είχε ακόμη βγει στη φόρα η αλήθεια -δηλαδή η μούφα-, δεν διαμόρφωνε έναν άνθρωπο; Δεν τον καθοδηγούσε, εκπαίδευε, προσδιόριζε, "βελτίωνε"; Τι στην ευχή λοιπόν έχει συντελεστεί, από το "θεάρεστο" έργο που επιτελούσε τόσο καιρό; Τι ακριβώς έχει άραγε καταλήξει να γίνει το άτομο, που επί μακρόν δεχόταν την καθορίστική (την deep) επίδραση αυτού του όπως λές δειλού, ανώριμου κι ανεύθυνου ανθρώπου;

Δεν ξέρω... Ή μάλλον, προτιμώ να μην το σκέφτομαι, αλλά ξέρω...
Όπως ξέρω και κάποια άλλα πράγματα:

Όπως εσύ αμφισβητείς το μαστεριλίκι του υποθετικού ανεύθυνου "Αφέντη", έτσι αμφισβητώ κι εγώ τη δυνατότητά σου να κρίνεις ποιό είναι το Μ/s κι αν σου ταιριάζει... Δεν αμφισβητώ, προς θεού, ούτε την υποτακτική σου φύση ούτε τη νοημοσύνη σου. Αλλά δεν μπορείς πιστεύω να ισχυριστείς χωρίς να αυτοαναιρεθείς, ότι είσαι (έχεις νομίζω μιά μακρόχρονη M/s σχέση) το προϊόν εκπαίδευσης, ντρεσσαρίσματος, conditioning... Όση λοιπόν κι αν ήταν η "αντίδραση" κι η "αντίστασή" σου, το πώς βλέπεις σήμερα τα πράγματα είναι χωρίς καμμία αμφιβολία αποτέλεσμα, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, του πώς σε έμαθαν να τα βλέπεις...

Όσο γι' αυτά

το λιγότερο που έχω να πω, είναι ότι με εξοργίζουν. Μάλλον με τρομάζουν, περισσότερο...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, όταν λες "δεν θεωρώ πως είναι καλό". Μπορεί να ηχούν ηρωικά αυτά, στα δικά σου και ίσως σε κάποια άλλα αυτιά, αλλά σε μένα δεν φαίνονται καθόλου υγιή... Δεν θα ήμουν κι εγώ τόσο απόλυτος, αν πίστευα ότι όντως μπορείς να δεις καθαρά τα άστρα, και να στοχεύσεις σωστά. Αν ήμουν σίγουρος, ότι οι στόχοι και τα όνειρα που είσαι αποφασισμένη να κυνηγήσεις είναι πράγματι δικά σου, και όχι αυτά που άλλοι σου έχουν υποβάλλει, γιατί αυτά είναι απαραίτητα γιά να μπορούν να ζουν εκείνοι τα δικά τους. Όπως σου είπα όμως, αμφιβάλλω. Όχι επειδή δεν πιστεύω στις δυνατότητές σου. Εγώ, πιστεύω. Ποιός άλλος όμως, Αφέντης, Μέντορας, Εκπαιδευτής πίστεψε σ' αυτές, όταν σου επιτρέπεται σήμερα, είτε από τον Αφέντη σου, είτε από τον ίδιο σου τον εαυτό (αυτόν της συνειδητοποιημένης, εκπαιδευμένης σκλάβας), να λες "δεν θεωρώ πως είναι καλό, αλλά είναι αυτό που είμαι και δεν νομίζω να είναι εφικτό να το αλλάξω";

Λυπάμαι λοιπόν, αλλά δεν μπορώ όταν διαβάζω κάτι τέτοια, να μην διακατέχομαι από ιδιαίτερο σκεπτικισμό όχι γιά το μαστεριλίκι (αυτό, σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και ανάγκες πιθανώς το κατέχουν πολύ καλά), αλλά γιά τις δυνατότητες ή τις καλές προθέσεις διαφόρων Αφεντών, Εκπαιδευτών, Μεντόρων... Γιατί όπως είπα, δεν θεωρώ καθόλου υγιές το "προτιμώ να πεθάνω μόνη μου, αν δεν μπορώ να αγγίξω το ΕΝΑ". Και ξέρω πόση μεγάλη συνάφεια έχουν οι προαναφερθέντες, μ' αυτό το "ΕΝΑ"...
Κι επίσης, δεν ξέρω τι διδάσκει κανείς σε κάποιον που έχει υπό την καθοδήγησή του, αν όχι το ότι αν κάτι δεν είναι καλό, οφείλουμε να το αλλάξουμε... Τουλάχιστον εγώ, που δεν δηλώνω Μάστερ, αυτό είναι το πρώτο που προσπαθώ να μάθω σ' όποιαν έχω δίπλα μου, αν δω και δεν το ξέρει. Κι ας είμαι "μικρό ακόμα"...

Κι όμως lara, με τους ορισμούς ακριβώς, έχει να κάνει. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που να αμφισβητούν σοβαρά ότι υπάρχουν σκλάβοι, ή τέλος πάντων ψυχοσυνθέσεις πολύ περισσότερο υποτακτικές από άλλες. Αλλά οι ψυχοσυνθέσεις δεν είναι όλες ίδιες, και όλοι δεν αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο την έννοια του σκλάβου ή της σκλαβιάς. Όσο γιά την αμφισβήτηση, κατά την άποψή μου δεν σημαίνει ακύρωση (χωρίς βέβαια να αποκλείεται να το επιχειρήσει κάποιος κι αυτό) ή, πολύ περισσότερο, "βρώμισμα". "Καθάρισμα" κατ' εμέ χρειάζεται και ,σίγουρα και επειγόντως, γερό ξεκαθάρισμα...

 

Απάντηση: Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω?

-"Ο Κύριός μου ασχολείται και με άλλη σκλάβα - πως νιώθω;"

-"Δεν γνωρίζω, ούτε με απασχολεί. Εγώ, νιώθω περίφημα.
Η άλλη σκλάβα"

Για την αντιγραφή
Dolmancé

 

"Ο Κυριος μου ασχολειται με αλλη σκλαβα.
Εκεινον τον παιδαρο που δουλευει στο καρναγιο τι τον κρατω καβάτζα????
Και δερνει και ωραια"!

 

Συμφωνόντας με τον MindMaster, θα ήθελα να θέσω το εξής ερώτημα (δεν ξέρω αν εδώ είναι το κατάλληλο νήμα ή κάπου αλλού) κυρίως στις γυναίκες υποτακτικής ψυχολογίας, προσπαθώντας να κατανοήσω κάποια πράγματα αναφορικά με τον ίδιο τον εαυτό μου και κυρίως να διερευνήσω γιατί υπάρχουν τόσες απολυτότητες. Το ερώτημά μου είναι το εξής:

Σε ποια φάση της ζωής τους ευρίσκοντο, πριν συναντήσουν τον Κυριάρχό τους και εισέλθουν στην σημερινή bdsm σχέση τους. Δεν εννοώ πραγματικά γεγονότα αλλά ψυχολογικά και συναισθηματικά.