Ο Σαδομαζοχισμός σαν Πνευματική Διαδρομή

Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Ενδιαφέρον, αλλά πως εξηγείς το γεγονός πως οι σαδομαζοχιστικές τάσεις συνηθίζουν να εμφανίζονται σε μικρή ηλικία;

 

Re: Απάντηση: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Πιστεύω πως οι όποιες σαδομαζοχιστικές τάσεις εμφανιστούν, αν εμφανιστούν, είναι συνυφασμένες με την σεξουαλικότητα. Και η σεξουαλικότητα, όπως ξέρουμε όλοι μας (ελπίζω), είναι ένα σημαντικό και πολύ έντονο χαρακτηριστικό των παιδιών. Βέβαια, καταπνίγεται σχεδόν αμέσως, ή αντιμετωπίζεται με λανθασμένο τρόπο, από το απληροφόρητο περιβάλλον (γονείς κυρίως), με συνήθως καταστροφικά αποτέλεσματα.

Άλλο πράγμα οι τάσεις και η σεξουαλικότητα όμως, και άλλο πράγμα το "γόνιμο" έδαφος.

 

Όντως στατιστικολόγος δεν είμαι, οπότε γι’ αυτό και ρώτησα ποια είναι τα δικά σας συμπεράσματα από τα στοιχεία των ερευνών. Αλλά δεν νομίζω πως παραποίησα κάτι. Ας το ξαναδούμε κομμάτι-κομμάτι.

Η θεωρία της μάθησης συνεισφέρει σημαντικά στην κατανόηση του μαζοχισμού. Αυτή υποστηρίζει ότι ο μαζοχισμός κατανοείται με το μηχανισμό της εξάρτησης, τονίζοντας ότι, πρώιμες εμπειρίες δημιουργούν ισχυρή σύνδεση της σεξουαλικής ευχαρίστησης και του πόνου. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να τιμωρήθηκε με ξυλιές στο πισινό, να αισθάνθηκε τη γυμνότητα και την επαφή αυτή διεγερτική, και να σχημάτισε έτσι μία σύνδεση η οποία θα αναπτύξει μαζοχιστική επιθυμία στη μετέπειτα ζωή (Cooper, 1993). Σε αντίθεση με την άποψη αυτή έρχονται τα ευρήματα που δείχνουν ότι πολλοί μαζοχιστές δεν έχουν ανάλογες πρώιμες εμπειρίες, καθώς επίσης και ότι άτομα με ανάλογες εμπειρίες δεν αναπτύσσουν τελικά μαζοχισμό (Scott, 1983).

Εδώ παραδέχεσαι και η ίδια πως τα πορίσματα των δύο ερευνών αντιφάσκουν. Άρα δεν ξέρουμε αν ο μαζοχισμός οφείλεται σε εμπειρίες της παιδικής ηλικίας και σε ποιον βαθμό ή όχι. Συνεπώς δεν βγαίνει κανένα ασφαλές συμπέρασμα από τις ως τώρα πληροφορίες. Δεν βλέπω λοιπόν που έκανα λάθος. Πάμε παρακάτω, στους ακραίους σαδιστές.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα που προκείπτουν από στοιχεία που συλλέγησαν από το FBI, και αφορούν ακραίες μορφές σεξουαλικού σαδισμού (Dietz et al, 1990). Βρέθηκε ότι η πλειονότητα ήταν λευκοί, σχεδόν οι μισοί ήταν έγγαμοι, το 43% είχαν ιστορικό ομοφυλόφιλης εμπειρίας, στο 20% συνυπήρχε άλλη διαστροφή, σχεδόν οι μισοί είχαν γονείς με διαταραγμένες σχέσεις ή διαζύγιο, το 23% ανέφερε σωματική και το 20% σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία.

Οι μισοί λοιπόν είχαν ομοφυλοφιλικές εμπειρίες, ήταν έγγαμοι και προέρχονταν από προβληματικές οικογένειες με ιστορικό βίας. Δεν μας λέει όμως κάτι σημαντικό. Πόσοι ανήκουν και στα τέσσερα υποσύνολα σωρευτικά. Οι μισοί ή λιγότεροι; Στοιχειώδες, αγαπητέ Γουότσον. Αλλά και οι μισοί να ανήκαν, (που δεν φαίνεται λογικό), τότε τι έκανε σαδιστές τους άλλους μισούς που δεν ανήκουν; Επ’ αυτού τσιμουδιά η έρευνα. Άρα πάλι είμαστε στο σκοτάδι ως προς τις γενεσιουργές αιτίες.

Aρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει η κοινωνικοοικονομική κατανομή του μαζοχισμού, αφού φαίνεται ότι είναι επικρατέστερος στα ανώτερα στρώματα (Scott, 1983). Πόρνες που εργάζονται με άτομα ή περιοχές που ανείκουν σε ανώτερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα δέχονται περισσότερες κλήσεις για κυριαρχικού τύπου σεξ, σε σχέση με πόρνες που εργάζονται σε κατώτερες κοινωνικοοικονομικά περιοχές (Smith & Cox, 1983). Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο μαζοχισμός είναι πιο δημοφιλής ανάμεσα στους λευκούς παρά στους μαύρους, αλλά πιθανόν αυτό να αναπαριστά απλώς την κοινωνικοοικονομική κατανομή (Moser & Levitt, 1987).

Τ' αλάνια της παρέας γνωρίζουν βέβαια πως στο χρηματιστήριο του αγοραίου έρωτα τα βίτσια κοστολογούνται πολύ πιο ακριβά από το φυσιολογικό σεξ. Έχουμε λοιπόν μια πόρνη που δουλεύει στην Εκάλη και μια που δουλεύει στα Ταμπούρια. Η πόρνη της Εκάλης έστω ότι δέχεται περισσότερες κλήσεις για κυριαρχικό σεξ. Αυτό σημαίνει πως οι μαζόχες της Εκάλης είναι περισσότεροι άπ’ ότι στα Ταμπούρια ή μήπως σημαίνει απλά πως οι μαζόχες της Εκάλης έχουν περισσότερα φράγκα για σπρώξιμο και τα σκάνε συχνότερα στις πόρνες ενώ οι μαζόχες στα Ταμπούρια που είναι πιο φτωχοί κάθονται και τρώνε παντοφλιές από την κυρά τους; Το δεύτερο μου φαίνεται πιο πιθανό. Αν το ίδιο ερωτηματολόγιο ερευνούσε αντί το κυριαρχικό σεξ ας πούμε το σεξ με φωτομοντέλα ή τα τριολέ θα κατέληγε σε συμπεράσματα για γέλια δηλαδή πως οι πλούσιοι προτιμούν τα τρίο με φωτομοντέλα κι οι φτωχοί το δεκάλεπτο πήδημα στο άθλιο πορνείο. Ε, δεν το προτιμούν. Απλά μέχρι εκεί φτάνει το βαλάντιό τους…

Εν κατακλείδι. Η στατιστική είναι χρήσιμο εργαλείο όταν χρησιμοποιείται σωστά. Στα χέρια Αλογοσκούφηδων γίνεται Greek Statistics. Πολλές φορές οι στατιστικές είναι απλά περιγραφικές, ειδικά στην Αμερική, και δεν προτείνουν ένα ερμηνευτικό σχήμα κατανόησης του φαινομένου που ερευνούν. Για τον σαδομαζοχισμό ειδικά έχουν προταθεί πολλά τέτοια σχήματα από λαμπερά μυαλά (Χέγκελ, Νίτσε, Φρόιντ, Σαρτρ, Λακάν κλπ). Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε με βάση αποτελέσματα εμπειρικών και στατιστικών ερευνών, ποιες υποθέσεις καταρρίπτονται και ποιες επιβεβαιώνονται. Ομολογώ πως δεν έχω τέτοιες γνώσεις.

Δύο διευκρινήσεις τέλος. Οι ευχαριστίες μοιράζονται τόσο στη Dora όσο και στον Jp.
Επίσης, δηλώνω άρρεν βέβαια, αλλά διεστραμμένος και όχι κυρίαρχος. Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις.

 

@vautrin, mea culpa. Είχα την εντύπωση ότι δήλωνες Κυρίαρχος μη σαδιστής. Γι αυτό μου έκαναν εντύπωση τα σχόλια περί κυριαρχίας άνευ έκφρασής της μέσω του S/M. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς κάνεις ασύμμετρη σχέση χωρίς S/M. Βεβαίως άκουσα ότι υπάρχει και D/s χωρίς D/s, οπότε ίσως να υπάρχει και - μπιντιεσεμική - Κυριαρχία χωρίς S/M. Τί ξέρω εγώ; 

Κατά τα υπόλοιπα, δεν βλέπω να διαφωνούμε σε κάτι. Υπήρχαν κάποιες ασάφειες στο αρχικό σου ποστ, αλλά το επόμενο ήταν πιο ξεκάθαρο. Δεν έχω να πω κάτι στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύεις αυτά που διάβασες, πέραν του ότι είσαι υπέρ του δέοντος επιφυλακτικός. Δεν κατανοώ την αιτία γι αυτό. Για παράδειγμα, δεν είπες τίποτα για τις δύο έρευνες, του Scott και των Moser & Levitt, που δεν επικεντρώνονται στις πόρνες. Μήπως δεν βολεύουν τις ήδη υπάρχουσες απόψεις σου; 

Κατά την άποψή μου, τα στοιχεία που παραθέτουν αυτές οι έρευνες είναι αρκετά σαφή, και επιβεβαιώνουν τις αρχικές υποθέσεις μου, όπως και τις εκτιμήσεις μου από την προσωπική μου τριβή με τον χώρο. Αλλά αποτελούν μία "πρώτη δόση", όπως είπα. Σαφώς, αν πέσουν στην αντίληψή μου στοιχεία που να αναιρούν τα τρέχοντα, θα τροποποιήσω τις εκτιμήσεις μου πάραυτα.

 

Πράγματι, είμαι άπιστος Θωμάς και δύσκολα πείθομαι αν δεν ακουμπήσω το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων. Το θεωρώ προσόν πάντως, όχι κουσούρι. Για όσες έρευνες δεν έγραψα σημαίνει απλώς πως δεν έχω διαμορφώσει άποψη. Δεν γνωρίζω πχ αν οι Καυκάσιοι είναι πιο μαζοχιστές από τους έγχρωμους, δεν το σκέφτηκα ποτέ.

Δεν νομίζω πως συμφωνούμε στο θέμα της κοινωνικοοικονομικής διαστρωμάτωσης του σαδομαζοχισμού, αλλά κι οι διαφωνίες σε μια συζήτηση φυσιολογικές είναι. Εξάλλου δεν το θεωρώ τόσο σημαντικό.

Η κύρια διαφωνία μου έγκειται στο θέμα της μοναδικότητας στο οποίο θα επιμείνω λίγο χοντραίνοντας το παιχνίδι. Νομίζω πως έχει αποδειχτεί κι επιστημονικά από την Αρχή της Απροσδιοριστίας του Χάιζεμπεργκ, σύμφωνα με την οποία μια συγκεκριμένη αιτία δεν παράγει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Ούτε καν οι νόμοι της βαρύτητας δεν τυγχάνουν γενικής εφαρμογής στο σύμπαν. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλάβε…

Το στάτους μου ήταν σαφές εξ’ αρχής. Male pervert looking for female pervert. Έχω συνάψει στο παρελθόν δύο σχέσεις κυριαρχίας αλλά δεν νιώθω πλέον κυρίαρχος ούτε κι αναζητώ μια τρίτη σκλάβα, όπως κι εσύ δεν είσαι πια η βανίλια που ήσουν κάποτε και δεν ψάχνεις για ρομάντσο ή γάμο. Που είναι το περίεργο που σε μπερδεύει; Οι άνθρωποι αλλάζουν. Το παρελθόν δεν σβήνει, αλλά κάποιοι δεν επιθυμούν να το επαναλάβουν κι είναι ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες που ίσως τους επιφυλάσσει το μέλλον.

 

Θεωρώ ότι συνεχίζεις να αποπροσανατολίζεσαι για κάποιο λόγο, αποπροσανατολίζοντας και όσους διαβάζουν τα καθέκαστα. Θα επιμείνω λοιπόν, για λόγους συνέπειας: Η μία έρευνα που παρέθεσα ανέφερε ότι η πλειονότητα των ατόμων που παρουσίαζαν ακραίο σεξουαλικό σαδισμό ήταν λευκοί. Η δεύτερη ανέφερε ότι "υπάρχουν ενδείξεις ότι ο μαζοχισμός είναι πιο δημοφιλής ανάμεσα στους λευκούς παρά στους μαύρους, αλλά πιθανόν αυτό να αναπαριστά απλώς την κοινωνικοοικονομική κατανομή". Δεν επιχειρούν φυλετικές διαφοροποιήσεις, αλλά κοινωνικές και οικονομικές. Πρόκειται για "εύκολα" στοιχεία, θα πίστευε κανείς ότι θα ήταν αδύνατο να τύχουν παρανόησης και στρέβλωσης. Άρχισα ήδη να μετανιώνω που τα έβγαλα από το Inner Circle.*

Είναι πολύ σημαντικές - με αρνητικό πρόσημο - οι διαφωνίες που στηρίζονται στην άρνηση της πραγματικότητας. Το ίδιο σημαντικές - αλλά με θετικό τρόπο - είναι οι διαφωνίες που παρέχουν τεκμηριωμένες απόψεις και δυνατή επιχειρηματολογία. Διότι αυτές βοηθούν στην εξέλιξη της σκέψης και δεν συντείνουν στην αποσάθρωσή της.

Δεν καταλαβαίνω τί σχέση έχει αυτό με τις κοινωνικές προβλέψεις για τις μάζες. Συνεχίζω να μιλώ για στατιστική και όχι για μεταφυσική. Δεν χόντρυνε το παιχνίδι, απλά παίζεις αλλού, μόνος σου. 

Δεν είχα προσέξει το στάτους σου, μου είχε διαφύγει, και απολογήθηκα ήδη γι αυτό. Θα ήθελα να επισημάνω, για λόγους ευταξίας, ότι ουδέποτε υπήρξα βανίλλα και ουδέποτε έψαξα για ρομάντσο ή γάμο. Ξεκίνησα την καριέρα μου ως SAM, την δεκαετία του 80. Ήμουν σχεδόν παιδί.

Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι οι άνθρωποι αλλάζουν, vautrin. Δεν είμαι τόσο ρομαντική. Πρόκειται απλά για variations on a single theme. Αν βρεθείς με μάπα theme, μάπα θα είναι και τα variations. Αυτή είναι η μόνη έννοια της "μοναδικότητας", όπως την αντιλαμβάνομαι. Η ζωή είναι σαν να παίζεις χαρτιά με το σύμπαν, αλλά με σημαδεμένη τράπουλα...


*Ευτυχώς, είναι και έξω. Άκυρες οι τύψεις, λολ.
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t6750/

 

"Η βεβήλωση του αβεβήλωτου είναι το πολιτικό καθήκον της γενιάς που έρχεται."Τζόρτζιο Αγκάμπεν(Βεβηλώσεις)

Ανεξαρτήτως υποκειμενικής προσέγγισης και προσωπικής διαχείρισης,η κεντρομόλος δύναμη της ροπής του υποκειμένου προς το s/m είναι αυτή της επιθυμίας και δη της υποκειμενικής της έκφρασης.Πέραν τούτου έχουμε ισάριθμες ηθικές αποτιμήσεις όσες και οι υποκειμενικότητες που τις εκφράζουν.Οι ηθικές αυτές αποτιμήσεις είθισται να εκλαμβάνονται σαν πνευματική διαδρομή,μόνο που δεν είμαι διόλου σίγουρος αν συνιστούν απαραίτητα μια πνευματική διαδρομή(ότι μπορεί να σημαίνει αυτό).
Ο εμπειρισμός συνήθως απλά προσαρμόζεται στο ρυθμιστικό ιδεώδες αναμασώντας πάγια εννοιακά πρόσωπα,τα όποια εσαεί παραμένουν άγνωστα και ξένα ως προς τους ουσιώδεις λόγους ύπαρξης τους,καλή ανάσταση !

Κατά πόσο ο σαδομαζοχισμός αποτελεί τόπο βεβήλωσης του αβεβήλωτου;Μια σεξουαλική τεχνική η οποία πηγάζει πολιτισμικά από τα μπουντρούμια της ιεράς εξέτασης και η οποία πλέον σαν μεταμοντέρνο προϊόν ενταγμένο πλήρως στο μοντέρνο, αναζητά γόνιμους τόπους επιβεβαίωσης, μέσα στο γήπεδο της αγοράς και των πλουραλιστικών ηδονικών αξιών,που πουλιούνται σε κάθε γωνία.Η εξύμνηση της γυμνής ζωής δια μέσου του s/m,έχει αναμφισβήτητα ηδονοθηρικές προσλαμβάνουσες για την ατομικότητα,πόσο μάλλον όταν οι κεντρικοί πυρήνες εδράζονται στην ελευθερία της φαντασίας.Η απόσταση όμως που χωρίζει την χαρά της απόλαυσης από την διαδρομή της σκέψης ισούται με το τίποτα ή το άπειρο.

ΥΓ."Δεν υπάρχει μεγαλύτερος ένοχος από αυτόν που πήγε ενάντια στην επιθυμία του"(Λακάν)

 

Είναι πολύ σημαντικές - με αρνητικό πρόσημο - οι διαφωνίες που στηρίζονται στην άρνηση της πραγματικότητας. Το ίδιο σημαντικές - αλλά με θετικό τρόπο - είναι οι διαφωνίες που παρέχουν τεκμηριωμένες απόψεις και δυνατή επιχειρηματολογία. Διότι αυτές βοηθούν στην εξέλιξη της σκέψης και δεν συντείνουν στην αποσάθρωσή της.


Έχω επιφυλάξεις για μια έρευνα σημαίνει πως αρνούμαι την πραγματικότητα; Μεγάλο το άλμα. Ας πάμε λοιπόν βήμα-βήμα κι ας εξετάσουμε ένα παράδειγμα. Παρέθεσες το συμπέρασμα μιας έρευνας του Σκοτ για την κοινωνική διαστρωμάτωση του μαζοχισμού, το οποίο προφανώς υποχρεούμαστε να δεχτούμε ως αναμφισβήτητο. Δεν αποκλείεται να είναι ορθό, αλλά για να πεισθώ θα ήθελα ορισμένα στοιχεία επιπλέον.

1. Ποιος είναι αυτός ο Σκοτ, τι έχει σπουδάσει, που διδάσκει, τι έρευνες και μελέτες έκανε, ποια βιβλία έγραψε, ποια θεωρία υποστηρίζει.
2. Ποια είναι η μεθοδολογία του. Πως ορίζει τις κοινωνικές τάξεις, με τι κριτήρια. Πως επέλεξε το δείγμα του και πως κατέληξε στο πόρισμά του. Αν δηλαδή τα επιχειρήματά του είναι επιπέδου πόρνης Εκάλης/πόρνης Ταμπουριών, συγγνώμη αλλά δεν πείθομαι. Και μια απορία. Δεν σου κάνει εντύπωση η παντελής απουσία αναφοράς στη μεσαία τάξη που είναι κι η πολυπληθέστερη; Μόνο δυο τάξεις υπάρχουν; Πραγματικότητα αγαπητή μου ίσον πολυπλοκότητα. Η υπεραπλούστευση είναι η κατ’ εξοχήν άρνηση της πραγματικότητας.
3. Πως εκφράζεται το πόρισμά του στη γλώσσα των αριθμών, δηλαδή με ποσοστά. Να το κάνω λιανά. Αν ανακάλυψε αίφνης πως πχ στους 100 πλούσιους οι 50 είναι μαζοχιστές ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη μεσαία τάξη είναι 25% και στους φτωχούς 10% τότε πράγματι έχουμε μια σημαντική ανακάλυψη που ίσως να εξηγεί πολλά. Αν όμως τ' αντίστοιχα ποσοστά μαζοχιστών βρέθηκαν να είναι πχ 10%, 9% και 8% τότε η απόκλιση δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να επιτρέπει συναγωγή ασφαλών συμπερασμάτων.
4. Πως υποδέχτηκε την έρευνα η ακαδημαϊκή κοινότητα. Με επαίνους, με σκεπτικισμό, με πολεμική;

Αν γνωρίζεις τα ακριβή στοιχεία, σε παρακαλώ να τα μοιραστείς μαζί μας. Αν όχι, μου κάνει εντύπωση που αποδέχεσαι ασμενώς μια έρευνα που έγινε πριν 27 χρόνια και δεν παρατίθεται ολόκληρη ώστε να την διαβάσουμε και να κρίνουμε. Δεν θα το έκανα ποτέ. Επίσης παρατηρώ πως από ολόκληρο το κατεβατό της Ομπρέλας απομόνωσες επιλεκτικά μόνο τις έρευνες και τις θεωρίες εκείνες που δίνουν μια θετική εικόνα του μαζοχισμού κι όχι όσες τον συνδέουν με ψυχοπαθολογικές εκτροπές, παραβατικότητα κλπ. Ζαβολιάρα… 


Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι οι άνθρωποι αλλάζουν, vautrin. Δεν είμαι τόσο ρομαντική. Πρόκειται απλά για variations on a single theme. Αν βρεθείς με μάπα theme, μάπα θα είναι και τα variations. Αυτή είναι η μόνη έννοια της "μοναδικότητας", όπως την αντιλαμβάνομαι. Η ζωή είναι σαν να παίζεις χαρτιά με το σύμπαν, αλλά με σημαδεμένη τράπουλα...

Φυσικό να διαφωνούμε. Από τον καιρό του Νίτσε είναι γνωστό πως σκλάβοι, κυρίαρχοι κι ελεύθεροι ασπάζονται διαφορετικές αξίες και ηθικούς κώδικες. Αλλά μπαίνω στον πειρασμό να επισημάνω πως αντιφάσκεις διότι εντελώς πρόσφατα έγραφες πόσο πολύ σε έχει αλλάξει ο Κύριός σου και μάλιστα προς το καλύτερο.
Στην Ομπρέλα μάλιστα λέει πως η αλλαγή status είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση. Το παραθέτω ασχολίαστο.

Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζει το εύρημα ότι οι περισσότεροι από αυτούς που ευχαριστώνται να έχουν κυριαρχικό ή σαδιστικό ρόλο, άρχισαν κάποτε σαν μαζοχιστές και άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου (Baumeister, 1989).


Τέλος να προσθέσω πως ο Μπετόβεν πάνω σ’ ένα μάπα βαλσάκι του ξεχασμένου σήμερα Ντιαμπέλι έγραψε τις αριστουργηματικές 33 Παραλλαγές Ντιαμπέλι. Μάλλον όμως παίζω και πάλι μόνος μου… 

 

Θα ξεκινήσω τον αντίλογο συμφωνώντας. Αλλά καλώ τους ομοϊδεάτες μου να προχωρήσουν μαζί μου λίγο πιο πέρα: η κεντρομόλος δύναμη της ροπής του υποκειμένου προς την ΥΠΑΡΞΗ είναι αυτή της επιθυμίας και δη της υποκειμενικής της έκφρασης.

Έχω καλή παρέα λοιπόν. Πάντα το ήξερα ότι «δεν είμαι μόνη», από τότε που γαμιόμουνα με αγνώστους στα ξενοδοχεία της Συγγρού. Γαμιόμουνα για να φάω ξύλο, δεν έτρωγα ξύλο για να γαμηθώ. Αυτός είναι ο κραταιός πυρήνας του μαζοχισμού. Θα πουλούσα τα ίδια μου τα παιδιά, για το πάθος μου. Ποιος θα τολμήσει να με λυπηθεί;

Η επιθυμία (αυτού του μεγέθους) είναι πολιτική πράξη.

Αμφιβάλλω αν ο Αγκάμπεν θα πουλούσε τα παιδιά του, για την δική του επιθυμία. Περιγράφει, δεν ματώνει πάνω σε βρωμερά κρεβάτια, δεν βογκάει κάτω από το μαστίγιο. Απορρίπτω την περιγραφή του, όπως απορρίπτω κάθε τι που δεν μετέχει της σαρκός.

Εάν αρέσκεσαι στην εκφορά βαρύγδουπων δηλώσεων άνευ νοήματος, σου χαρίζω την ακόλουθη: η απόσταση που χωρίζει την επιθυμία από την απόλαυση ισούται με το τίποτα ή το άπειρο.

Να κάνουμε και κλαμπ. Το κλαμπ των ανόητων ποιητών.

Αλλά το foreplay γίνεται βαρετό όταν τραβάει σε μάκρος - πάμε στο ζουμί της αντιπαράθεσης:

Ηθικές αποτιμήσεις στην επιθυμία; Ποιος τις χρειάζεται; Πνεύμα ξέχωρο από τη σάρκα; Ποιος το πιστεύει; Διαδρομή του νου ξέχωρη από την διαδρομή του αίματος στις φλέβες μας; Σκέψη που δεν κολύμπησε στα υγρά του αιδοίου; Απόλαυση που δεν γεύτηκα στο λαρύγγι μου, στο υδαρές συμπύκνωμα του έρωτα του συντρόφου μου;

Η πνευματική διαδρομή του πόνου οδηγεί στην φρικτή πύλη του μοναδικού προορισμού, άξιου για τον άνθρωπο που δεν φοβάται την ανθρωπίλα του. Ένας προορισμός, ένα μέσον, μία αξία, ένας Θεός, μία και μοναδική νότα, που στριγκλίζει ξανά και ξανά, εν μέσω του εκκωφαντικού κενού του σύμπαντος: σάρκα. Σάρκα. Κρέας. Εκεί, μέσα στην τρέλα της σάρκας, εκεί βρίσκεται, το νόημα που επιχείρησαν να κουβαλήσουν όλα τα ποιήματα όλων των ανόητων ποιητών του κόσμου.

ΥΓ. Προφανώς, το νόημα της πνευματικής διαδρομής την οποία πρεσβεύω σας διαφεύγει. Δεν έχετε πονέσει αρκετά – ακόμη.

ΥΓ2. @vautrin, μπορείς να ψάξεις για περαιτέρω στοιχεία, εφόσον τα αμφισβητείς. Εγώ δεν έχω λόγο, και κυρίως βαριέμαι.

Επίσης, δεν έχεις κατανοήσει την έννοια της αλλαγής μέσα στην σχέση Κυριαρχίας. Ούτε κατανοείς την έννοια variations on a single theme. Ακριβώς πάνω σ' αυτό, βασίζεται η έννοια όλης της Κυριαρχίας. Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο πάνω σ' αυτό, αλλά και πάλι, κυρίως βαριέμαι.

 

Απάντηση: Re: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Εχμ... dora δεν είναι απαραίτητο κάποιος να καταφεύγει σε ακραίες λύσεις για να μην «εναντιώνεται στις επιθυμίες του».
Υπάρχουν και πιο συμβατικοί τρόποι.

Τίθεται ζήτημα αξιών κι έπειτα πολιτικών πράξεων.

 

Re: Απάντηση: Re: Το SM σαν Πνευματική Διαδρομή

Ακριβώς έτσι είναι Elysium. Οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι το κάνουν. Χαίρομαι που παρακολουθείς με τόση προσοχή. 

Όπως είπα, μία είναι η αξία. Εξ αυτής εκπορεύονται και όλες οι υπόλοιπες. Αλλά η εκτίμηση είναι προσωπική και μόνο, "υποκειμενική", όπως σωστά ελέχθη από τον αγαπητό echo. Αδιαφορώ εάν αυτό με τοποθετεί στην μία άκρη μίας νοητής κλίμακας. Ή μάλλον, δεν αδιαφορώ, αλλά είμαι πρόθυμη να πληρώσω το τίμημα. YMMV.

 

Λοιπόν, έκανα μια πρόχειρη έρευνα. Με λύπη μου διαπιστώνω πως με επιλεκτική παρουσίαση κάποιων στοιχείων επιχειρήθηκε μια χειραγώγηση της συζήτησης ώστε να εξαχθούν τα συμπεράσματα που αξιολογείς εσύ ως ορθά.

Παραθέτεις:

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα που προκείπτουν από στοιχεία που συλλέγησαν από το FBI, και αφορούν ακραίες μορφές σεξουαλικού σαδισμού (Dietz et al, 1990). Βρέθηκε ότι η πλειονότητα ήταν λευκοί, σχεδόν οι μισοί ήταν έγγαμοι, το 43% είχαν ιστορικό ομοφυλόφιλης εμπειρίας, στο 20% συνυπήρχε άλλη διαστροφή, σχεδόν οι μισοί είχαν γονείς με διαταραγμένες σχέσεις ή διαζύγιο, το 23% ανέφερε σωματική και το 20% σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία.

Αποσιωπάς όμως λίγο πιο κάτω την παράγραφο αυτή:

Οι Gratzer & Bradford (1995), συγκρίνοντας σαδιστές και μη-σαδιστές σεξουαλικούς παραπτωματίες αμφισβήτησαν τα συμπεράσματα των Dietz et al(1990), θεωρώντας μη αντιπροσωπευτικό το δείγμα από το FBI. Ο Grubin (1994), συγκρίνοντας βιαστές με βιαστές που σκότωσαν το θύμα τους, δεν βρήκε ότι τα κλασσικά σαδιστικά χαρακτηριστικά μπορούσαν να διαχωρίσουν τα δύο δείγματα.

Επίσης αναφέρεις:

Κάποιοι θεωρητικοί μάλιστα πρότειναν ότι ο μαζοχισμός είναι μία θεραπευτική διαδικασία που προάγει την ενδοσκόπηση και την αυτο-επίγνωση και βοηθά το άτομο να βελτιωθεί (Cowan, 1982), ενώ κάποιοι άλλοι, ότι βοηθά το άτομο να αναδείξει κάποιες αληθινές πτυχές του εαυτού του (Storolow et al, 1988) ή να αναπτύξει τη βούληση και τον αυτοέλεγχο (Money, 1987). Οι ίδιοι οι μαζοχιστές δηλώνουν πολλές φορές ότι η μαζοχιστική τους πρακτική τους βοηθά να αντιμετωπίσουν ποικίλα προβλήματα, όπως το άγχος, αναπτύσσοντας έτσι μία θετική άποψη για αυτήν.

Παραλείπεις όμως την επόμενη παράγραφο που λέει:

Παρόλα αυτά, η άποψη ότι ο μαζοχισμός είναι μία θεραπευτική διαδικασία δημιουργεί αρκετό προβληματισμό. Αν και πρόκειται για άτομα με σχετικά καλή υγεία και προσαρμογή, δεν είναι σίγουρο αν τα σεξουαλικά τους παιγνίδια είναι μέρος της καλής προσαρμογής ή αντίθετα κάποιων εντοπισμένων ψυχολογικών προβλημάτων. Οι αναφορές τους ότι αντλούν ευχαρίστηση από τις πρακτικές αυτές μπορεί να αναπαριστούν απλώς μία εκλογίκευση της παρεκκλίνουσας σεξουαλικότητας ή μία αγχολυτική επίδραση της δραπέτευσης από τον εαυτό. Εξάλλου, δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οι μαζοχιστικές εμπειρίες μπορεί να έχουν θεραπεθτικά οφέλη (Baumeister, Butler, 1997). Τόσο η θεωρία της δραπέτευσης όσο και η θεωρία της θεραπευτικής διαδικασίας περιέχουν την έννοια ότι ο μαζοχισμός παρέχει ψυχολογικά οφέλη. Οι διαφορές βρίσκονται στη φύση και τη διάρκεια αυτών. Εάν ο μαζοχισμός είναι θεραπευτικός τότε τα οφέλη θα πρέπει να είναι μακροχρόνια και σταθερά. Αντίθετα, εάν η απόδραση από την πραγματικότητα είναι θεραπευτική τότα τα οφέλη θα πρέπει να είναι περιστασιακά.

Αν αυτό δεν είναι μανιπουλάρισμα δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω. Τώρα η εικόνα είναι πιο πλήρης κι ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Γιατί αποδεικνύεται πως οι στατιστικές δεν είναι τόσο αξιόπιστες ή πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ν’ αποδείξουν τις πιο αντικρουόμενες θεωρίες.