Ο έρωτας στα χρόνια της πανδημίας!

ο χρόνος κυλά πιο χαλαρά. νιώθω άνετα, όπως οι φόρμες που αλλάζω για ποικιλία. μαγνητοσκοπημένα μαθήματα αφήνουν χρόνο να συγυρίσω μέσα κι έξω, και βρίσκω χώρο ελεύθερο για όσα ένιωθα πως ίσως δεν χωρούσαν.
ποδηλατάδες με τις μουσικές επιλογές του στ ακουστικά, και ενσταντανέ από την φύση που ανταμώνω κάθε μέρα.
παρατηρώ την καθημερινή ανάπτυξη στα φρεσκοφυλλαράκια των δέντρων. την ποικιλία στα χρώματα από περιφερόμενες γάτες. την θάλασσα λες κι ανασαίνει τις στιγμές που έρχονται και φεύγουν σαν το κύμα. μετρώ αποχρώσεις από το χάλκινο ως το φαιό κι από το μαβί ως το μαύρο, στον γυρισμό, με τα μικρά φωτεινά παράθυρα τετραγωνάκια.
και τέλος, με ολονύχτιες σχεδόν, σπονδές συνομιλίες. κάτι σαν τελετουργικό, που γίνεται συνήθεια. σκέψεις, ταινίες, μουσικές, πάλι στ ακουστικά απ το γιουτουμπ στο σκαιπ και τανάπαλιν. τα νέα μας, τα γέλια μας, χιλιόμετρα ονλινε.
καρότα για μασούλημα, βιβλία για "ταξίδια".
λιαζόμαστε στον κήπο, ανακαλύπτουμε συννεφένιες μορφές που μετασχηματίζονται και χάνονται ώσπου να δύσει ο ήλιος, νοσταλγούμε μια άνοιξη ανέμελη.

 

Μάλλον η ανεμελιά μετατίθεται για μεταγενέστερο χρόνο.
Ίσως και πολύ μεταγενέστερο.
Ή άνοιξη πάει παραπίσω, κάνοντας μας την χάρη μ'έναν τρόπο που εκείνη ξέρει.
Οι γλυκόπικρες αναμνήσεις που χτίζονται τώρα θαρρώ πως θα μας συντροφεύουν καιρό, η ζωή έχει απίστευτη αίσθηση του χιούμορ.
Το πνεύμα να μένει αδάμαστο και να μην υποκύπτει στον φόβο, γιατί ήρθε η ώρα να αναμετρηθούμε με το μέσα μας.
Ο χρόνος συμπυκνώθηκε τον τελευταίο καιρό για να αναδείξει είτε τον πλούτο, είτε την ένδεια της ψυχής, την πληρότητα ή την κενότητα των σχέσεων.
Κάτι αλλάζει, μέσα μας, γύρω μας.
Κάτι αλλάζει στις σχέσεις μας.
Μονάχα σύμπτωση δεν είναι ποιοι άνθρωποι μας περιβάλλουν τώρα.
Ποιους επιλέξαμε να μοιραστούμε τούτην εδώ την αλλαγή, την μεταμορφωτική εμπειρία.
Και ποιους κουβαλάμε στο μυαλό και την καρδιά μας.
Μία νέα αυγή χαράζει στις σχέσεις.
Και το φως της θα αναδείξει νέες αλήθειες, ολοκαίνουριες πραγματικότητας.
Νιώθω δυνατή, αλλά έχοντας τον, νιώθω δυνατότερη, κι έχω επίγνωση της μηδαμινής μοναδικότητας μου.
Κι αν είναι ψευδαίσθηση, είναι πολύ χρήσιμη στο τώρα που δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές μας.
Παρόλα αυτά νιώθω πως ετοιμάστηκα για αυτό που ζω, μέσα από αυτά που προηγήθηκαν.
Και νιώθω ευγνωμοσύνη!



Αφιερωμένο στην @lotus και την άλλη αγαπημένη ψυχή που μοιραστήκαμε εκείνη την μαγική βραδιά στον κήπο του Μεγάρου

Θα έρθουν κι άλλα όμορφα, ας απολαύσουμε το εδώ και τώρα με το δυσκολίκι του. Θα βγούμε πιο δυνατοί, να μου το θυμηθείτε!  

 

Σοφό.

 

Πως λέει το τραγουδάκι? Τίποτα δεν γίνεται τυχαία, ούτε τα άσχημα ούτε τα ωραία? Αυτό!
Έχουμε την ευκαιρία να δούμε, να μάθουμε, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας μέσα από όλο αυτό θα τολμούσα να πω.
Να εκτιμήσουμε στιγμές όμορφες σαν κι αυτή και να ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε κι άλλες καλύτερες  
Εγώ κι οι περίεργοι μουσικοί συνειρμοί μου... απ' τα λεγόμενα σου οι σκέψεις που ξυπνήσαν


Τα καλύτερα έρχονται και δεν είναι ευχολογία, είναι γνώση.
Ξέρεις εσύ τι εννοώ.
Να προσέχεις τον εαυτό σου
Κι εγώ εμένα και θα έρθει η ώρα ...  

 

 

Άλλη μορφή έρωτα στα χρόνια της χολέρας   

 

Όχι άλλο κάρβουνο!!!

 

Διάλογος με την @Keiko Mika όταν πριν λίγη ώρα έχοντας ορεξούλες άρχισα να τη μπαλαμουτιάζω:

-"Έλα να κάνουμε την κόρη που μού 'ταξες"
-"Δεν μου τελείωσε ακόμα, έχω μια μέρα."
-"Νηστεύεις;"