Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Απάντηση: Re: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

C.O. μου
δεν θυμαμαι και κανεναν επαναστατη που να μην ηταν λοξος
σε οποιοδηποτε ειδος επαναστασης ....
αυτο δεν σημαινει οτι δεν ηταν υγιης προσωπικοτης
εκτος αν νομισες πως υγιη προσωπικοτητα εννοω καποια
σαν του κυρ-Παντελη απο εκεινο το παλιο τραγουδακι αν θυμασαι ...  

οσο για τον φιλο σου με τον παραδεισο του για "επικουρειο" τον κοβω ...

---------- Post added at 17:48 ---------- Previous post was at 16:40 ----------

οχι
δεν σας ετυχε το ποτηρι ετουτο sklavina μου
το ποτηρι ετουτο σας το δωσε η δικη μου γενια
η γενια που πεταξε τα ιδανικα της στα σκουπιδια
στο ονομα μιας προσκαιρης , επιφανειακης ,κουφιας ευημεριας
και δεν ηταν ευημερια ,απληστια ηταν γιατι αυτη η γενια εζησε χορτατη.
παρτε το λοιπον καλη μου το ποτηρι , χυστε το περιεχομενο του στο βοθρο
που του αξιζει, ξεπλυντε το , απολυμαντε το και γεμιστε το με καθαρο νερο
εμεις η αποτυχημενη γενια το μονο που θα μπορουσαμε να σας πουμε
ηταν μια μεγαλη συγγνωμη , δυστυχως ομως η αλαζονεια μας τυφλωνει
και συνεχιζουμε να βλεπουμε τα λυματα μεσα στο ποτηρι σαν γαργαρο νερο
.
,

 

Απάντηση: Re: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Θα μπορούσατε δηλαδή να εντοπίσετε περίοδο ιστορικά που δεν αξιολογείτε ως κρίσιμη;
Επίσης θα μπορούσατε να εντοπίσετε περίοδο που η μονομανής ενασχόληση με αυτού του είδους τις όψεις του βίου δεν είναι άτοπη;

Εντόπισα την έννοια της κρίσης στην ύλη καθώς συνήθως είναι - κατά την κρίση μου - η υλική απώλεια αυτή που δίνει την αφορμή για τις επαναστάσεις ή/και τους κατακτητικούς πολέμους...

 

Απάντηση: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Η ανοδος η η πτωση της σεξουαλικης διαθεσης,του ερωτισμου,της libido,ειναι μη ελεχομενη και στο συγκεκριμενο νημα η προσοχη δινεται στους κοινωνικους και ψυχολογικους παραγοντες απο τους οποιους εξαρταται και οχι στους βιολογικους.
Την ανοδο της,τη ενταση της ενασχολησης με τα του ερωτος τη βλεπουμε μονο σε καιρους πραγματικα ζοφερους,που αναγκαστικα ζεις το τωρα γιατι το αυριο μπορει και να μην υπαρχει για σενα, η σε συνθηκες πολιτικοκοινωνικου σεισμου και ειναι απολυτα φυσιολογικη αντιδραση του αρχεγονου και πανισχυρου ενστικτου της επιβιωσης.
Συνθηκες ομως πολιτικοκοινωνικου σεισμου δεν ζουμε,τουλαχιστον οχι ακομα,αν και για μενα θα ηταν ευχης εργο να ζησουμε,μια και ειναι η μονη ελπιδα για να αλλαξει κατι πραγματικα.
Ζουσαμε για δεκαετιες μεσα σε μια συβαριτικη νιρβανα,ευνουχισμενοι απο την εξουσια με ευθυνη μας,πειθοντας εαυτους και αλληλους, παραλογιζομενοι,πως ειναι δυνατον να ζουμε για παντα με δανεικα.
Αυτο το matrix,καποια στιγμη θα τελειωνε φυσικα και αυτη η στιγμη ειναι το τωρα.Ζουμε λοιπον μεσα σε μια διαρκως αυξανομενη μιζερια,με ενα βιοτικο επιπεδο που διαρκως πεφτει,περιστοιχιζομενοι απο προσωπικα οικονομικα δραματα που διαρκως αυξανονται.
Αυτο,αναλογα με την κατασταση του καθενος,επηρρεαζει την σεξουαλικη του διαθεση προς το χειροτερο,λιγο πολυ η και καθολου.
Το ζητημα ειναι πως αντιδρα ο καθενας απεναντι στα καινουρια δεδομενα,οσον αφορα τον χρονο και το ψυχικο κεφαλαιο που του εχει απομεινει(αν του εχει απομεινει) προς διαθεσιν.
Η συντριπτικη πλειοψηφια συνεχιζει οπως μεχρι τωρα,επικεντρωνοντας την προσοχη και την προσπαθεια της στο να τα βγαλει απλα περα.
Καποιοι συνεχιζουν ακολουθωντας το βιβλικο ρητο "φαγωμεν,πιωμεν,αυριο γαρ αποθνησκομεν"με εμφαση μεταξυ αλλων και στη μεγιστοποιηση της σεξουαλικης απολαυσης και ειναι αυτοι που αποτελουν το στοχο της κριτικης της νηματοθετιδας η οποια θεωρει ολο αυτο ασκοπη σπαταλη δυναμεων που δεν περισσευουν και αποπροσανατολιστικο απο τον κυριο στοχο που θα επρεπε να ειναι το να αλλαξουμε την τρεχουσα ροη της ιστοριας.
Φευ,η ζωη δικαιωνει την επιλογη τους μεχρι στιγμης και οχι την επιλογη της μικρης μειοψηφιας στην οποια ανηκει και η ιδια.
Η αιτια ειναι απλη.Ειμαστε ακομα στο εγω και οχι στο εμεις,οπως εχουμε ξαναπει και θα συνεχισουμε να ειμαστε μια και η εξουσια φροντιζει γι αυτο,συνεπικουρουμενη απο τους φοβους και το βολεμα μας.
Ειλικρινα δεν βλεπω πως θα μπορουσε να αλλαξει αυτο αν και θα το ηθελα,οσο τιποτα.
Εκτος ισως απο το σκληρο και αδυσωπητο σεναριο.Οι εξουσιες,βλεπετε δεν φοβουνται κανεναν.Ουτε κομματα "αντιπολιτευομενα",ουτε τους κρατικοδιαιτους απεργους,ουτε τα παιδια με τα μαλλια και με τα μαυρα ρουχα που ελεγε κι ο Διονυσης,ουτε τους αγανακτισμενους,ουτε τιποτε.Φοβουνται μονο ενα πραγμα.Τους απελπισμενους,εκεινους που δεν εχουν να χασουν τιποτε γιατι δεν τους εχει απομεινει πια τιποτε.
Και μιας και περι ψυχικης πολυτελειας ο λογος,με τη εννοια του ακριβου και του σπανιου που δινω εγω.
Αγαπητη camera obscura,ναι,οι μεγαλυτεροι ερωτες γεννιουνται στα οδοφραγματα,μα δεν πιστευω πια πως η γενια μας θα το ζησει αυτο.

 

Απάντηση: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Μπορεί η σεξουαλική ενέργεια να μετατραπεί σε οργή και μίσος;

Ναι μπορεί.

Π.χ. όλοι έχετε ακούσει την ατάκα «ΘΑ ΣΕ ΓΑΜΗΣΩ ΠΟΥΣΤΗ Πρετεντέρη, Καψή κλπ».

 

Η κυριαρχία στα χρόνια της ξεφτίλας και της υποτέλειας.

Προβληματισμός παρεμφερής μ’ αυτόν της εισηγήτριας, αλλά λιγάκι πιο εξειδικευμένος:

Πόσο κυριαρχικός μπορεί να αισθάνεται κάποιος στον ερωτικό του μικρόκοσμο τη στιγμή που με σκυφτό κεφάλι ταπεινώνεται και τρώει χαστούκια καθημερινά ως Έλλην από τους εταίρους-πιστωτές του, ως πολίτης από την κυβέρνηση και το κράτος του, ως εργαζόμενος από τον εργοδότη του;

Πόσο ελέγχουμε πια πραγματικά τις ζωές μας ώστε να ζητάμε επιπλέον ν’ αναλάβουμε την ευθύνη του ελέγχου της ζωής του Άλλου;


 

 

Απάντηση: Re: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Robert Ervin Howard

"Beyond the Black River"

"Queen of the Black Coast"

(απο την ταινία)

 

Απάντηση: Re: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Από τα πιο ενδιαφέροντα νήματα ευρύτατου προβληματισμού, τον τελευταίο καιρό....
Δεν τίθεται καν κριτικής, πως θα μπορούσε άλλωστε, όταν το σύνολο των συμμετεχόντων μπορεί και εκφράζεται καθαρά.
Ωραιότατα το θέσατε το θέμα camera obscura....
Nα υπενθυμίσω πως την τελευταία 20ετία στη βάση της πυραμίδας του Maslow, συγκαταλέγεται ως ισχυρός, αν όχι ο ισχυρότερος παράγοντας, η αναπαραγωγή, νομίζω πως το γνωρίζεις...
Να υπενθυμίσω ακόμα πως η κατασκευή προσωπικού μικρόκοσμου είναι μια κοινή πρακτική σε περιόδους ανακατατάξεων.
Μικρόκοσμο κάνει και ο μικροαστός, μικρόκοσμοκάνει κι ο πιο τρανός επαναστάτης...
Το σπιτάκι μου, η δουλίτσα μου, το εξοχικούλι μου λέει ο ένας....
Το φωτεινό σημείο που λειτουργεί ως χώρος προβληματισμού για την μετέπειτα δράση, ο άλλος...
Η προβολή ίσως κοινή, το σκεπτικό, το περιεχόμενο εντελώς διαφορετικά...
Ο πρώτος ευνουχίζεται από τις συγκυρίες, του επαναστάτη ο έρωτας είναι αίτιο ύπαρξης και παράγοντας γενεσιουργός ...
Δεν είναι τυχαίο πως οι πιο καταπιεστικές δομές ελέγχου έχουν αθτό που λέμε έρωτα, στο σταυρόνημα και του αλλάζουν τον αδόξαστο, ευκαιρίας δοθείσης...
Αλλά πάντα καταφέρνει να ξετρουπώνει αυτός ο παλοέρωτας, που λες...
Σε δύσκολους καιρούς έσκασε μύτη από σέχτα του αγνωστικισμού, ως ρομαντισμός και από μάγισα έως υπερρεαλιστής και χίππυς...
Τα συντεταγμένα σχήματα - φορείς κάποιου συντεταγμένου πολιτικού/κομματικού φάσματος προσωπικά με αφήνουν παγερά αδιάφορο, ψέμματα, με κάνουν να γελάω....
Ρε παλιοAnacreon. είσαι πάντα σαφής και ευγενής..!

ΥΓ: Προτείνω το νήμα να ονομαστεί "Τα άδεια ποτήρια, έτσι μιλούν..."

 

Απάντηση: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Ένα μέλος τούτης της ομήγυρης λέει ότι τουλάχιστον ο ασυγκράτητος μαζικός καταναλωτισμός πήρε τέλος, εκείνος ήταν στ αλήθεια sensuality killer.

Τώρα, ο αυξημένος ερωτισμός στα "χρόνια της χολέρας" δεν σημαίνει κατ' ανάγκη πολιτική ιδιωτεία, μπορεί να σημαίνει το αντίθετο, το οποίο με βρίσκει πάρα πολύ σύμφωνη. Ο Έγκελς, άλλωστε, που έζησε ως άρχοντας σε χρόνια ταραγμένα, έχω την εντύπωση πως γαμούσε καλά και ελαφρώς σαδιστικά.

Αναγκαστικά, σε εποχές πολιτικά ρευστές οι σχέσεις με τους άλλους αποκτούν άλλη θέρμη, είναι κανείς αναγκασμένος να τους κοιτά, να τους μελετά, να τους σταθεί αλληλέγγυος, να τους ζητήσει πράγματα, όλα αυτά είναι καλά για τον ερωτισμό και το σεξ.

Η κατάθλιψη χαλάει τα πράγματα. Καταλαβαίνω και συμπαρίσταμαι.

 

Πολιτικοποιείστε την αναζήτηση του έρωτα και της απόλαυσης. Μετατρέψτε και τα δύο σε τέχνη και τρόπο ζωής. Δράστε. Σταματείστε να δείχνετε τους άλλους με το δάχτυλο και πάρτε τα ηνία της δικής σας ζωής στα χέρια σας και αν μπορείτε και των άλλων γύρω σας. Κάντε τα δικά σας όνειρα πραγματικότητα και αν μπορείτε και των άλλων...

Αφήστε τις καταθλίψεις κατά μέρος. Οργανώστε ένα όργιο τώρα! Παράλληλες δράσεις θα προκύψουν από το όργιο: φασαρία στη μέση της νύχτας, προσηλυτισμός των γειτόνων, ενόχληση της καθεκηστυίας τάξης, νέες γνωριμίες, ερωτικές και επαγγελματικές ευκαιρίες, καλύτερη φυσική και ψυχολογική κατάσταση, εξοικονόμηση πόρων εφόσον όλοι μοιράζονται τα έξοδα, άλλος βάζει το σπίτι, άλλος το φαί, άλλος τα ποτά και άλλος τις γκομενίτσες.

Η απόλαυση είναι δικαίωμα όλων. Διεκδικείστε την! Και παράλληλα, βρείτε κάτι συμφέρον για όλους μέσα στην απόλαυση, χωρίς τρομακτικό κόστος, και προωθείστε το ως προσφορά προς την ανθρωπότητα, της οποίας μέλος είστε.

Ειλικρινά, δεν βρίσκω ουδεμία χρήση στο να μεμψιμοιρούμε...

 

Απάντηση: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Πριν από τρείς - τέσσερις μέρες, πέρασε στα ψιλά των ειδήσεων μία - ακόμη - αυτοκτονία , η αυτοκτονία ενός διαφημιστή που δεν άντεξε την ιοκονομική του καταστροφή λόγω της κρίσης.
Δεν ξέρω αν είχε σκεφτεί να ακολουθήσει την λύση που πρότεινε η Δώρα, αλλά αμφιβάλλω σφόδρα πως η συμμετοχή του σε κάποιο όργιο θα ήταν ικανή να του εξασφαλίσει την κάλυψη των επιταγών που είχαν σκάσει στα χέρια του, όσες γνωριμίες καινούργιες και αν προέκυπταν από αυτή του την "δράση".

Η επιλογή της κατασκευής ατομικού μικρόκοσμου, με δομικό υλικό το κυνήγι της απόλαυσης μέσω της αυξημένης ερωτικής δραστηριότητας, μεταξύ άλλων και ως επαναστατική λύση τείνουσα στην αποσάθρωση του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος είναι πρωτότυπη και χαριτωμένη, δε λέω...

...μόνο που υποψιάζομαι πως κανένας απ΄όσους παίρνουν αυτή τη στιγμή επίδομα ανεργίας απο τον ΟΑΕΔ θα ενδιαφερόταν να συμμετέχει σε τέτοιου είδους επαναστατικές σέχτες...

 

Απάντηση: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Δεν έχω ιδέα αν πήρε τέλος ο ασυγκράτητος μαζικός καταναλωτισμός.
Πήγα να το σκεφτώ, όταν είπαν στην τηλεόραση ότι η θεωρία της σχετικότητας,
εκείνου του Αλβέρτου ντε,
ανατρέπεται.
Α ρε Αλβέρτο, σ’ έφαγε η τεχνολογία που δεν είχες στα χρόνια σου.
Βάζουνε τώρα ένα σμάρι δεδομένα στη μηχανή και τους βγάζει το αποτέλεσμα.
Που να φτουρήσει το μυαλό;
Φαντάζομαι που λέτε, ότι άμα κουρευτεί το χρέος
και προσλάβουν με τίποτις stage πέντε-δέκα λογιστάδες από τ’ αζήτητα του ΟΑΕΔ
για να τους κάνουν τη δουλειά
- κι’ ύστερα τους ξαποστέλνουν πάλι πίσω στην ανεργία τους -
και ξεπαγώσουν τα ΕΣΠΑ ώστε να μπει το χρήμα στην αγορά,
εκείνος ο ασυγκράτητος μαζικός καταναλωτισμός θα μας την ξαναπέσει.
Θα μας την πέσει, θα του την πέσουμε, θα σας γελάσω,
πάντως η παρτούζα θα προκόψει.
Εν τω μεταξύ είχα βάλει ένα session να σιγοβράζει στην κατσαρόλα,
της είπα να στηθεί και να περιμένει -είχα και κάτι κατουρόκαβλες -
έπρεπε όμως να πάω στου ψιλικατζή να προλάβω τη Χρυσή Ευκαιρία - Business
(αυτή για τους ανέργους),
μετά τις 8 το πρωί γίνεται ανάρπαστη στα Κάτω Πετράλωνα,
τα σπάσαμε με έναν Αλβανό, ένα τελευταίο κομμάτι είχε μείνει,
μου καταρρακώθηκε η libido, σχόλασε το session.
Με μισή Χρυσή Ευκαιρία στο χέρι
(τον άφησα να πάρει όλο το φύλλο αλλά κράτησα τις Business
[κορόιδο Αλβανέ, ψάχνε τώρα να νοικιάσεις διαμέρισμα] )
έδωσα Κυριαρχική Εντολή:
«Βγάλε το session απ΄την κατσαρόλα και βάλε τους λαχανοντολμάδες,
τεμπέλα - τιποτένια - άθλια !!!»,
καταφχαριστήθηκε εκείνη το αυτοσχέδιο humiliation,
κι’ εγώ τη διπλή Κυριαρχία Μου, σ’ εκείνη (και τον Αλβανό ).
Καθώς διάβαζα τις αγγελίες
(όλοι ζητούσαν νέους μέχρι 30 χρονών, με διδακτορικό
για θέση πωλητή σε ραγδαία αναπτυσσόμενη εταιρεία
με αποδοχές αναλόγως προσόντων, δλδ. βασικό μισθό τύπου Βενιζέλου ),
η παρα- μορφωμένη μου καχυποψία επαναστάτησε.
Αφ’ ενός, υπάρχουν τέτοιες εταιρείες τη σήμερον ημέρα στην Ελλάδα;
Αφ’ ετέρου, ούτε 30αρης είμαι, ούτε διδακτορικό έχω.
Γάματα, μου μυρίσανε κι’ οι λαχαίνοντολμαδες και ξανακαύλωσα.
Έκανα μια εσωτερική ανασυγκρότηση.
«Μεγάλε, πεινάς, είσαι καυλωμένος και άνεργος. Άρα;
- Ώρα για επανάσταση ! »
Τα παράτησα όλα και έτρεξα στη στάση του λεωφορείου για Σύνταγμα.
Θα τους γαμούσα ό,τι είχαν και δεν είχαν!
Η κυριούλα με το καλάθι της λαϊκής
(μισό κιλό ντομάτες είχε μέσα κι’ ένα μάτσο σέλινο - τι το‘ θελε το καλάθι; )
με αποπήρε (τρίτο ξενέρωμα σε μια ώρα).
«Έχουν απεργία παιδάκι μου, κι’ εγώ με τα πόδια θ’ ανέβω την ανηφόρα».
Η παρα- μορφωμένη μου καχυποψία ξαναχτύπησε κόκκινο.
«Έχει ανηφόρες στα Κάτω Πετράλωνα;
Η παλιολινάτσα, είναι πεμπτοφαλαγγίτισσα του Σαμαρά».
Έφυγα μουρμουρίζοντας για το σπίτι, πάει η επανάσταση για σήμερα.
Είχα δίκιο. Μόλις έστριψα στη γωνία, σταμάτησε μια Μπεμβέ μ’ ένα φλούφλη,
έβαλε το καρότσι στο πορτμπαγκάζ και φύγανε για άλλη στάση να πει η γριά το ποίημα.
Στο πίσω παρ-μπρίζ της Μπεμβέ έγραφε ΠΩΛΕΙΤΑΙ.
«Ή οι πούστηδες είναι καλά οργανωμένοι, ή αυτός είναι Δ.Υ. σε εφεδρεία», σκέφτηκα.
«Μάλλον το πρώτο, κολλάει και με την ολίγη από ζαρζαβατικά
που είχαν για το ξεκάρφωμα στο καλάθι».
«Έτσι σκέφτεται ένας αληθινός Κυρίαρχος» κόμπασα από μέσα Μου.
«Μεθοδικά και συνθετικά».
Μου αρέσω.
Για πρώτη φορά απ’ το πρωί ένοιωσα μέσα μου μια πληρότητα.

Μπήκα στο σπίτι σε σαφώς καλύτερη κατάσταση απ΄ ότι είχα βγει
και ξανακαυλωμένος.
Το σκλαβί, απελπισμένο και αγάμητο, είχε πάρει τους λαχανοντολμάδες
και είχε πάει στον πατέρα της να τους φάνε παρέα.

Πεινασμένος, καυλωμένος, προδότης της επανάστασης αλλά Κυρίαρχος.
Και άνεργος.
Τι μένει;

Έβαλα πάλι τηλεόραση.
«Για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες έδωσαν οι Σαουδάραβες».
Πάει, έπεσε κι’ αυτό το κάστρο.

Χάλασε ο κόσμος.

 

Απάντηση: Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Και γαμώ τα κομμάτια.