Ο βάρδος, ο Διόνυσος, ο Απόλλων και ο Προμηθέας

Ορμώμενος από το νήμα του κλειδοκράτορος, "bdsm....πραγματικότητα ή απλά θέατρο", ανοίγω αυτό το νήμα για να αναπτύξω τη δική μου οπτική και, γιατί όχι, να ξεκινήσει μια λαχταριστή κουβέντα σχετικά.

Στην παράδοση των εκνευριστικών θανάσσειων αναλογιών οποιουδήποτε πράγματος με τη μουσική, βρίσκω την ενασχόληση με το ΒΔΣΜ σε αναλογία με την ενασχόληση με ένα έργο του Μπαχ.

• Ο βάρδος δεν θα διαβάσει καθόλου την παρτιτούρα, ούτε θα τον απασχολήσει ιδιαίτερα ποιος ήταν εκιοσές ο Μπαχ. Από αυτό που του έμεινε από το αυτί θα προσπαθήσει να αναπαραγάγει αυτό που άκουσε. Ως ο πιο ζωηρός και επιφανειακός από τις κατηγορίες μας, στόχος του είναι η διασκέδαση, να μοιραστεί αυτό που άκουσε, ίσως και το να επιδειχτεί (στα των ημών, να επηδηχτεί) λιγάκι. Η διάρκεια της ενασχόλησής του είναι ευκαιριακή και περιστασιακή.
• Ο Διόνυσος προσεγγίζει τη μουσικιά με σοβαρότητα, αλλά και πάθος. Δυσκοίλιος και στρυφνός, βουτάει μέσα στην παρτιτούρα και προσπαθεί να διακρίνει την ιστορία που θέλει να πει ο συνθέτης και να εκφράσει το είναι του μέσα από την ιστορία αυτή. Η περφορμανσάδα του διονυσιακού βδσμά αποτελεί μια διαλεκτική ανάμεσα στον εκτελεστή και στον συνθέτη και ο στόχος είναι με κάθε εκτέλεση, ο μουσικός να προσεγγίζει όλο και περισσότερο την καρδιά και την ουσία του έργου. Η διάρκεια της ενασχόλησης είναι διαρκής, ο Διονυσιακός βδσμάς προσεγγίζει τη μουσική στην καθημερινότητά του όπως το φαγητό και το νερό.
• Ο Απόλλων είναι ο λόγιος της υπόθεσης. Ακόμα και όταν παθιάζεται, διατηρεί μια σχεδόν ακαδημαϊκή απόσταση από αυτό. Στόχος του είναι η εμβάθυνση στο νόημα της μουσικής, ιστορικά, μουσικολογικά και φιλοσοφικά, αλλά χωρίς να επιθυμεί ιδιαίτερα συναισθηματικές παρεμβολές. Απίστευτα σχολαστικός, θα ασχοληθεί με τη μουσικολογική ουσία της παρτιτούρας και θα επιμείνει στο κομμάτι της ιστορικά ενημερωμένης εκτέλεσης (με όργανα εποχής, μπαρόκ συγκερασμούς και κουρδίσματα, στολίδια, κλπ). Η διάρκεια της ενασχόλησης είναι παρόμοια με τον Διονυσιακό βδσμά.
• Ο Προμηθέας είναι η τελευταία θανασσοκατηγορία. Ο Προμηθέας επιθυμεί να μεταλαμπαδεύσει τη βδσμική αλήθεια και σε άλλους. Δραστήριος και μαμούνι, στόχος του είναι ο εμπλουτισμός των μουσικών αρχείων, η ηχογράφηση του έργου, η εκπαίδευση του κοινού και η οργάνωση όσο το δυνατόν περισσότερων εκτελέσεων.

(υπάρχει και η κατηγορία του ενημερωμένου ακροατή, σε αναλογία με τους BDSM curious, του επιχειρηματία, κλπ)

Κααααάπως έτσι έχει θεωρώ οτι έχει να κάνει με τα βδσμικά πράγματα, με σημαντικό overlap ανάμεσα στις κατηγορίες. Δεν βρίσκω καμμία κατηγορία λάθος ή σωστή. Βρίσκω λάθος μόνο το να προσπαθούν να απολαύσουν το ίδιο μουσικό έργο 2 (και περισσότεροι) άνθρωποι που βρίσκονται εν ασυμβατότητι μεταξύ τους ως προς τις κατηγορίες αυτές.

Αυτ(ι)ά. Περιμένω τση απόψεις σας.​

 

καί κάπου εκεί σου έρχεται αυτή η εικόνα http://www.naftemporiki.gr/fu/p/687...0708fef/1/oi-ekstatikes-bakxes-stin-kriti.jpg

και σου γαμιέται το σύμπαν!

 

Να ρωτήσω κάτι; Εγώ θυμάμαι όταν ήμουν βανίλλα επί εποχή '90ς που τρέχαμε από soda μέχρι Amfitheatro, Factory, Umatic Alsos ktl ότι μετά το πάρτι μαζευόμασταν 10-15 άτομα σε ένα σπίτι χωρίς να παίζει κάποια ιδιαίτερη σχέση και ήμασταν polyamorous. Δεν θα μπορούσαμε να ήμασταν και διαφορετικά τότε, ήταν πως μας το έσκαγε στο κεφάλι κάθε φορά. Αυτό δεν υπάρχει στο BDSM στην Ελλάδα; Το έχω απορία εδώ και 1 μήνα αν συμβαίνει αυτό το πράγμα εδώ ή όχι. Λοιπόν;

 

Αν και εκτός θέματος, με χαρά να απαντήσω:
-αν δεν έπαιζε ιδιαίτερη σχέση, όπως σας έσκαγε στο κεφάλι, μάλλον δεν ήσασταν πολυερωτικοί. Άνθρωποι ανοιχτοί στον ερωτισμό ήσασταν και περνούσατε όμορφα. Η πολυερωτία διέπεται από άλλες ποιότητες.
-Τα εναλλακτικά μη-μονογαμικά μοντέλα σχετίζεσθαι είναι κάτι που μπορεί να υπάρχει στο ΒΔΣΜ κάποιου, μπορεί και όχι. Μια μερίδα ΒΔΣΜάδων αρέσκεται σε τέτοια μοντέλα (αν και οι περισσότεροι ρέπουν προς την πολυγαμικουλίαση), κάποιοι άλλοι είναι πιο παραδοσιακοί.

 

Ξέρεις γιατί σου το ρώτησα αν και φαίνεται ότι είναι οφ τόπικ επειδή μου είχε τύχει πολλές φορές σε μήτινγκς να με ανταλλάσσουν έδινε η μία στην άλλη τον υποτακτικό της και επειδή διάβασα το κείμενο σου έβλεπες πως ενώ όλες άνηκαν στο κύκλο η κάθε μια έδινε το δικό της στίγμα και χαρακτηριστικά και μου βγήκε αυτή η απορία τώρα που διάβασα το κείμενο που έγραψες για αυτό ρώτησα αν συμβαίνει στην Ελλάδα ή όχι

 

Ρομαντική η προσέγγιση.

Το πρόβλημα είναι πως ο χώρος βρίθει της κατηγορίας που παραθέτω πιο πάνω.

Συνήθως κάποιος «έμπειρος» νομίζει πως κατέχει την bdsmική αλήθεια (δε διαφέρει σε τίποτα από αυτή του Λιακόπουλου) και μεταλαμπαδεύει ανοησίες και παραλογισμούς με ύφος παντογνώστη καθηγητού του φημισμένου Πανεπιστημίου της... ζωής   (όπως εξάλλου όλοι οι συγκεκριμένοι έμπειροι). Στην ουσία ποτέ δε μπόρεσε να ξεχωρίσει τον ήχο της κιθάρας από του μπάσου όσες ώρες κι αν άκουσε ή έπαιξε μουσική.

Προκαλεί ναυτία ακόμη και στα μέτρια μυαλά (και αυτιά).

 

Από τον Μπαχ στα ρομαντικά και τα μπασοκίθαρα, φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα.

Αλλά δεν θα διαφωνήσω οτι ο χώρος βρίθει και οτι μερικοί αραδιάζουν/αράδιαζαν επίμονα κοτσάνες ένθεν κακείθεν. Αλλά αυτή είναι μια μεριά μόνο του θέματος. Αν το δούμε το θέμα από μια άλλη οπτική, εξαιτίας ατόμων αυτής της κατηγορίας έχουμε τη δυνατότητα τώρα να συζητάμε για αυτήν.

 

Ας πούμε ότι ο καθένας βάζει τη δική του πινελιά στο χώρο. Ωστόσο, υπάρχει και το αντίστοιχο κοινό, το οποίο μπορεί να τον ακολουθήσει...

(Ωραία η αναλογία!)

 

Ωραία μεταφορά θα ήθελα να ειπώ...Το λοιπόν η αφεντομουτσουνάρα μου αν και έχουσα "μουσικό αυτί" και κουβαλώντας μονίμως αναπτήρα λόγω κακής συνήθειας καπνίσματος. Σίγουρα δεν ήταν ούτε θα γίνει ποτέ Προμηθέας ( γιατί αν μη τι άλλο να με δέσουν ποτέ σα κανά βράχο, με το συμπαθητικό πτηνό να μου τρώει τα συκώτια, δεν είναι επ' ουδενί μέρος των φαντασιώσεων μου )...

Ως προς τις άλλες τρεις κατηγορίες θα μπορούσα να πω ότι με θεωρώ λίγο μουσικό αχταρμά, αλλά χωρίς κάποια από τα χαρακτηριστικά που παρέθεσες....Ως προς την συχνότητα με την οποία εκτελώ την βουσοδυσουμική παρτιτούρα...θα έλεγα ούτε καθημερινά, ούτε ευκαιριακά...Ως προς την σχολαστικότητα, αν εξαιρέσουμε τους βασικούς κανόνες ασφαλείας ως προς την υγεία του εκάστοτε εταίρου βιολιτζή/βιολιού, θα την χαρακτήριζα χαλάρη...Το πάθος είναι συχνά παρόν ( αν και τελευταία θα με χαρακτήριζα αρκετά δίποδη ξενέρα ) και η σοβαρότητα πάντα....Μου αρέσει όταν καταπιάνομαι με κάτι, να εντρυφώ αρκετά...Αλλά πολλές φορές "πέφτω με τα μούτρα" και αρκετά "λαίμαργα", με αποτέλεσμα να βαριέμαι αρκετά γρήγορα. Όμως αν κάτι με ιντριγκάρει αρκετά, όπως η Βουδουσουμική μουσική. Όταν νιώθω ότι βρίσκομαι στο χείλος του κορεσμού από την υπερβολική "βρώση". Κάνω "νηστεία" για όσο χρονικό διάστημα θα ένιωθα αναγκαίο, για να μην απωλέσω εντελώς την όρεξη...Σε κάθε περίπτωση το αντιμετωπίζω και ψιλοτζάζ...Βάζοντας κάποιες δικές μου πινελιές που και που...Σίγουρα δεν το κάνω από περιέργεια, αλλά πλέον από συνειδητή επιλογή...Αφού τα λοιπά μουσικά είδη έπαψαν πια να με καλύπτουν...

 

Παραθέτω κ έναν άλλον θεό της προκολομβιανής κουλτούρας.
Γιουρουπαρί αντίστοιχου του δικού μας Διόνυσου,
όπου στη διάρκεια δρώμενου
οι άνθρωποι υπερβαίνουν τα σωματικά τους όρια κ φτάνουν στην έκσταση.
Η στιγμή της μεγάλης έντασης-έκστασης δεν έχει λόγια, δεν έχει ερμηνεία,
δεν έχει αναγωγή, δεν έχει αναφορές κ μεταφορές.

 

Κάποιοι νιώθουν την "ανάγκη" να εγκλωβίσουν την έκσταση στις σκέψεις...Σε ένα είδος στιγμιαίας αιωνιότητας...όσο και αν ακούγεται οξύμωρο...Τους έρχεται αυθόρμητο...χωρίς να το ερμηνεύουν...

Έχεις πότε αισθανθεί ότι ένα σπάνιο θραύσμα σου υψίστης "αλήθειας" ξεπέρασε και εσένα την ίδια? Απέκτησε δική του ζωή και έμεινε "δέσμιο" στο σημείο που διαδραματίστηκε?
Έστω και αν πλέον έχουν περάσει χρόνια? Λες και αυτή που ήσουν σ' εκείνο το συγκεκριμένο χρονικό σημείο, αποκρυσταλλώθηκε...αποκολλήθηκε από το χωροχρονικό σου συνεχές...
Και ότι αν εκεί "επέστρεφες" κάποτε, θα σ' έβρισκες "αγέραστη", "χαμένη" σε μια παράλληλη διάσταση...Προκαλώντας σου ένα είδος ντροπής ακόμη και στο ν'αντικρίσεις εκείνο το "ναυαγισμένο" σου κομμάτι?...
Γιατί θα ήσουν πλέον σαν τον παρείσακτο που μπαίνει λάθρα σε "ξένο σπίτι"...Όσο και αν κάποτε εκείνο το "δωμάτιο" θα ήσουν εσύ?

Εντάξει, σίγουρα ξέφυγα...αλλά για μένα το ΒΔΣΜ είναι πρωτίστως εγκεφαλικό ζήτημα και συναισθησία...Εκείνο που λέει ο Θανάσης για την μουσική...Εγώ το αποτυπώνω σε κάποια κείμενα μου...Και παραδόξως εκείνα που στο "μέσο" οφθαλμό θα φάνταζαν αποτρόπαια η διεστραμμένα...Αρκετά, "ξεχείλισαν" στο μυαλό μου σαν χείμαρρος εικόνων κατά την διάρκεια "ακραίων ερωτικών περιπτύξεων"...Και για μένα παραμένουν, ίσως ότι πιο αγνό έχω γράψει ποτέ μου...

 

Ακολουθώ το ρυθμό σαν να είμαι μια συνιστώσα του,
απενεργοποιώντας σχετικά το φλοιό του εγκεφάλου,
οδηγούμαι συχνά σε ένα τοπίο πρωτόγνωρο με δύσκολες
σωματικές θέσεις, οπου ολα γίνονται φυσικά.
το σώμα,
το αφήνω έτοιμο για ανομόρφωση εκτεθειμένο σε όλους
τους ερεθισμούς να αυτοσχεδιάζει αδιάκοπα
το σώμα
έχει μνήμη