Ο ζηλιάρης που βαφτίστηκε Αφέντης...

Απάντηση: Ο ζηλιάρης που βαφτίστηκε Αφέντης...

Ειτε υπαρχει ειτε δεν υπαρχει ζηλια, η απαγορευση να δει τους φιλους της για μενα ειναι απαραδεκτη. Το να βλεπει και να συζητα καποιος με τους φιλους του ειναι θεμα ζωτικης σημασιας για την ψυχολογικη του υγεια. Η φιλη σου θα πρεπει να γνωριζει οτι μολις ο δεσμος της χαλασει, σε σε να θα ερθει να την παρηγορησεις. Στους φιλους ποτε δε θα πρεπει να φερομαστε με τοσο ασχημο τροπο. Εγω προσωπικα δε θα αναγνωριζα ποτε μια τετοια απαγορευση.

 

Απάντηση: Ο ζηλιάρης που βαφτίστηκε Αφέντης...

ας μου επιτραπεί μια ανακεφαλαίωση

στις περιπτώσεις λοιπόν που κάποιος "Κ" απαγορεύει την "υπό" να συναντήσει φίλους μπορεί να συμβαίνουν τα εξής:

1. ο "Κ" να μην είναι Κυρίαρχος και απλώς να χρησιμοποιεί αυτό το ρόλο για τους χ-ψ-z λόγους (ένας εκ των οποίων πιθανόν να είναι και η ζήλεια)
   
2. ο "Κ" να είναι Κυρίαρχος και ζηλιάρης οπότε μια τέτοια εντολή τον βοηθάει να καλύψει την αδυναμία του (γιατί περί αδυναμίας μιλάμε)
   
3. ο "Κ" να είναι Κυρίαρχος αλλά να μην είναι ζηλιάρης... στην περίπτωση αυτή μπορεί να συντρέχουν οι ακόλουθοι λόγοι (ενδεχομένως και άλλοι) για μια τέτοια εντολή:
   • τιμωρία της υπό
   • δοκιμασία της υπό
   • δοκιμασία των φίλων της υπό

σε κάθε περίπτωση όμως, θα επαναλάβω αυτό που είπα στην αρχή του thread... η σκλάβα είναι ο καθρέφτης του Αφέντη της... μη το περνάτε στο ντούκου, σκεφτείτε το...

 

Απάντηση: Ο ζηλιάρης που βαφτίστηκε Αφέντης...

@Ηλίας
Ο τρόπος που το παρουσίασες μαζί με το συμβάν είναι προσβλητικός κατά τη γνώμη μου. Θα μπορούσες να παρουσιάσεις απλά το προβληματισμό σου χωρίς να θίγεις καταστάσεις και πρόσωπα.

 

Απάντηση: Ο ζηλιάρης που βαφτίστηκε Αφέντης...

ο "Κ" να είναι Κυρίαρχος και ζηλιάρης οπότε μια τέτοια εντολή τον βοηθάει να καλύψει την αδυναμία του (γιατί περί αδυναμίας μιλάμε)

ο "Κ" να είναι Κυρίαρχος αλλά να μην είναι ζηλιάρης... στην περίπτωση αυτή μπορεί να συντρέχουν οι ακόλουθοι λόγοι (ενδεχομένως και άλλοι) για μια τέτοια εντολή:
τιμωρία της υπό
δοκιμασία της υπό
δοκιμασία των φίλων της υπό

σε κάθε περίπτωση όμως, θα επαναλάβω αυτό που είπα στην αρχή του thread... η σκλάβα είναι ο καθρέφτης του Αφέντη της... μη το περνάτε στο ντούκου, σκεφτείτε το...
σε αυτο το σημειο θα συμφωνησω απολυτα με την sapfw

 

Re: Απάντηση: Ο ζηλιάρης που βαφτίστηκε Αφέντης...

 
και ο λογος?
για να δει αν την αγαπανε οι φιλοι της?    

 

Κι ο βασιλιας ηταν γυμνος... (εν προκειμενω ο Κυριαρχος)

Πιστευω πως φυσικα και υπαρχουν και τετοιες περιπτωσεις.. Δεν μ ενδιαφερει να σκιαγραφησω το προφιλ ενος τετοιου ανθρωπου , ουτε να τον αναλυσω παρα μονο, εαν πεσει κατι τετοιο στην αντιληψη μου να τον αγνοησω "συμπαθωντας τον" αυτον και την αδυναμια του.. Αλλα διπλα μου δεν τον θελω ουτε για γνωστο..

Επισης πιστευω πως ως ενηλικοι που λεμε πως ειμαστε, δεν εχουμε το αλλοθι να ισχυριζομαστε πως μας "εξαπατησαν", πως δεν "ξεραμε" πως την "πατησαμε" ... Αναλαμβανουμε τις ευθυνες μας και παμε παρακατω αν δεν μας αρεσει. Τοσο απλα και τοσο ξεκαθαρα.

 

Απάντηση: Ο ζηλιάρης που βαφτίστηκε Αφέντης...

Ηλία ,πήδα τον Κυρίαρχο και άσε τη σκλάβα να ανησυχεί...

 

Τώρα που το ξαναδιάβασα, βλέπω και κάτι άλλο εκτός από το εύκολο συμπέρασμα. Δεν την αφήνει - άρα είναι ανασφαλής και ζηλιάρης-άρα γιαλαντζί Κυρίαρχος.

Μπορεί μόνο να ήταν ένα τερτίπι που επέλεξε η ίδια, μεταθέτοντας τη δική της ευθύνη- να μη θέλει να τον δει- στις πλάτες άλλου.. Ο άλλος μπορεί να μην είχε ιδέα γι αυτό..

Πολλοί το κάνουν αυτό και όχι μόνο όσοι κινούνται bdsmικά.. Εχω συναντήσει πολλές -κυρίως γυναίκες-που λένε , βγάζοντας από πάνω τους την ευθύνη: Πάρτε αργότερα όταν είναι εδώ ο άντρας μου..ή δεν μπορώ εγώ να σας απαντήσω, λείπει ο σύζυγος μου, ή πιο απλά : Δεν μ αφήνει ο άντρας μου και ξεμπερδεύουν  


Κι όσο τα σκέφτομαι όλα αυτά, τόσο αναρωτιέμαι τι κάνουν οι άντρες σε αντίστοιχες καταστάσεις...Το μόνο που μου έρχεται εύκολα και γρήγορα στο μυαλό είναι πως αντί της γυναίκας τους, επικαλούνται σαν πρόσχημα, τη δουλειά τους...


ΥΓ. δεν αναφέρομαι στην προσωπική εμπειρία του Ηλία γιατί δεν ξέρω τίποτα γι αυτήν.

 

Re: Απάντηση: Ο ζηλιάρης που βαφτίστηκε Αφέντης...

Συμφωνώ γενικώς, αλλά το τελευταίο είναι το πιο σημαντικό.

@Ηλίας: από που κατέληξες στο συμπέρασμα ότι ο συγκεκριμένος Κ είναι ζηλιάρης;

 

Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που δεν έχει καμία σχέση με την ιδιοκτησία. Δεν ζηλεύω αυτά που μου ανήκουν. Ούτε ζηλεύω κάποιον που θέλει να χρησιμοποιήσει τα πράγματά μου χωρίς άδεια. Του κόβω το χέρι.

Αν κάποιος μου ανήκει, και μου ζητάει την άδεια για οτιδήποτε έχω απαιτήσει, μπορώ να του απαγορεύσω ότι γουστάρω εγώ. Είναι δικό μου θέμα. Δεν χρήζει καμίας ερμηνείας. Αποτελεί έκφραση Κυριαρχίας / ιδιοκτησίας.

Κάνω λάθος;

 

Δε διαφωνώ ως προς αυτό. Ωστόσο, για να λάβει ο Κ, όπως και κάθε άλλος άνθρωπος, μια απόφαση (και μάλιστα τόσο σημαντική όπως το να "αποκόψει" το υ από τον κύκλο του), έχει κάποιους λόγους που το κάνει ή ακολουθεί κάποια συλλογιστική πορεία σκέψης που θα καταλήγει σ' αυτή την απόφαση. Επομένως, το ζητούμενο είναι να δωθεί ερμηνεία σ' αυτό το "ότι γουστάρω εγώ, είναι δικό μου θέμα".

 

Από ότι γνωρίζω,το συγκεκριμένο θέμα αφορά ένα μεμονωμένο περιστατικό. Δεν αποκόπηκε από τον κοινωνικό της κύκλο. Απαγορεύτηκε μία συγκεκριμένη συνάντηση, ένα συγκεκριμένο απόγευμα. Δεν χρειάζεται καν αιτιολόγηση.

Δεν μπορούμε να κρίνουμε κάποιον όταν δεν έχουμε όλα τα δεδομένα στη διάθεσή μας. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να θυμίζει ζηλότυπη συμπεριφορά αλλά θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν αυτά ισχύουν σε όλες τις σχέσεις. Θα πρέπει να γνωρίζουμε αν η σχέση βρίσκεται σε αρχικό επίπεδο, αν υπάρχουν συγκεκριμένοι στόχοι που ο Κ θέλει να επιτευχθούν κλπ.

Συνήθως κρίνουμε ορμώμενοι από το δικό μας πλαίσιο σκέψης. Κάποιος ο οποίος βιώνει αισθήματα ζήλιας στις σχέσεις του, ίσως "διαγνώαει" αισθήματα ζήλιας και στους άλλους, χωρίς να μπορεί να καταλάβει καν ότι μπορεί κάποιος να είναι ανίκανος να αισθανθεί ζήλια.