Ο καταναγκασμός μου.

Σε νιώθω. Μέχρι που πήρα άπειρες ίδιες μαύρες κάλτσες.

 

Πριν φύγω απ' το σπίτι ελέγχω πέντε έξι φορές αν έχω κλείσει τον θερμοσίφωνα και τα μάτια της κουζίνας.

 

Ελέγχω καλά την τοστιέρα πριν φύγω: πρίζα-θερμοστάτης, θερμοστάτης-πρίζα.

 

Ισιώνω τα πατάκια πριν χτυπήσω ένα κουδούνι..  

 

Αυτό με τα πατάκια μάλλον το έχουμε πολλοί  
-Δεν μπορώ να βλέπω ανάποδα παπούτσια, παντόφλες, με ενοχλούν αισθητικά.
-Μου αρέσει η κούπα που πίνω τον καφέ μου να έχει λεπτό χείλος και να στρίβει ελαφρά προς τα έξω και δεν θέλω να μου τον παίρνουν από μπροστά μου ακόμα κι αν έχει μια τόση δα γουλίτσα καφέ.
-Παίρνω πάντα ένα ποτήρι νερό στο κομοδίνο μου πριν κοιμηθώ το βράδυ.
-Θέλω το τραπέζι της κουζίνας να είναι άδειο ή να έχει τα απολύτως απαραίτητα, όπως και οι πάγκοι της κουζίνας και γενικά δεν μου αρέσουν στο σπίτι τα πολλά μπιμπελό και σκατολοίδια που κουράζουν οπτικά, less is more.
Αυτά (μάλλον)

 

Κάποια στιγμή βαρέθηκα να σφουγγαρίζω και το αντικατέστησα με μπουκάλι  

 

Μπορώ πριν αρχίσω να τρώω εάν μου το ζητήσει κάποιος να του δώσω όλο το φαΐ μου . Εάν αρχίσω μην τολμήσει κανένας να πάρει από το πιάτο μου ούτε ψίχουλο