Ο κώλος είχε τη δική του ιστορία

Αντιπαρέρχομαι τις τηγανιτές πεζότητες και μένω στον Verdi.
Είμαι σίγουρος οτι η άρια ητο αυτή, την ώρα που της έχωνες το λεμόνι :

O don fatale, o don crudel ω, τρομερό δώρο, ω, σκληρό δώρο
che in suo furor mi fece il ciel! που ο οργισμένος ουρανός μου έδωσε!
-------------------------------------------
Versar, versar sol posso il pianto, να ρίξω, να ρίξω μόνο τα δάκρυά μου μπορώ
speme non ho, soffrir dovrò!.. δεν έχω ελπίδα, να υποφέρω μονο μπορώ!
(σε ελεύθερη απόδοση ,λίγο πολύ αυτό λέει) 

 

Θα επαναλάβω την άποψη, ότι σε έναν καλά ανοιγμένο κώλο, έμπειρο ή άπειρο, δεν έχει σημασία, το πρώτο μετράει, μπορείς να βάλεις και τρενάκι και να είναι απείρως απολαυστικό...
Θα συμφωνήσω ωστόσο με τον @Tenebra_Silente για το ανυπέρβλητο του μορίου...
Γιατί θαρρώ πως όλα με την διείσδυση σχετίζονται εν κατακλείδι...

 

Ξεκινάω αστειευόμενος και συνεχίζω λιγάκι σοβαρά...

@sweet_release με κιμά ήταν, ήθελα κι εγώ να κάνω παιχνίδια ζέστης με την μάσα ο μαλάκας, δίκιο έχεις   

Τώρα το όσο πιο γίνεται πιο σοβαρό. Το να σου δώσει κάποια   πόσο μάλλον όταν δεν συνηθίζει να το κάνει ( πέρα απ' την όποια εντολή/επιβολή ) είναι μεγάλη καύλα.
Όχι επειδή σου προσφέρει μόνο ένα κομμάτι της ανατομίας της, που θα σου άρεσε να "επισκέπτεσαι". Αλλά επειδή θα ήταν η απόλυτη εμπιστοσύνη.
Και αν πάντα αυτή η χειρονομία προέρχεται από κάποια που γνωρίζεις, ότι δεν αφήνεται εύκολα πλήρως. Δεν μπορείς παρά να το εκτιμήσεις, πέρα απ' οποιοδήποτε πλαίσιο ή όχι.
Γιατί είναι άλλο η πλήρης ( και κατόπιν "ζοριού" ) παράδοση και άλλο να παίρνεις εύκολα κάτι που η άλλη, δεν το έχει σε τίποτε, να το δωρίζει αριστερά και δεξιά ( ουδέν μεμπτό σ' αυτό. Απλά για μένα η αξία είναι διαφορετική ).

 

Free your mind and the rest will follow...  

 

Η αλήθεια είναι ότι και ανελέητος ήμουν μαζί της εκείνη την φορά και τον ουρανό της τον είχα "φτιάξει" μωβ ( χρώμα θρήνου και κακοτυχίας ).
Και ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που και να δακρύζει απ' τον πόνο την είχα δει και να υποφέρει.
Τέτοια πρωκτική αντοχή σε γυναίκα δεν την έχω ξανασυναντήσει. Θαύμα της φύσης η κοπέλα χαχα...
Στην πραγματικότητα είχα βάλει την ακόλουθη :



Morrò, ma prima in grazia, deh! mi consenti almeno
l'unico figlio mio avvincere al mio seno.
E se alla moglie nieghi quest'ultimo favor,
non rifiutarlo ai prieghi del mio materno cor.
Morrò, ma queste viscere consolino i suoi baci,
or che l'estrema è giunta dell'ore mie fugaci.
Spenta per man del padre, la man ei stenderà
sugl'occhi d'una madre che mai più non vedrà!

 

Σε αυτό το σημείο αρχίζει η στροφή του νήματος επί το ποιοτικότερον.

Σοβαρά πάντως (όσο μπορώ), εκτιμώ τις γυναίκες που, παρά τους γενικούς δισταγμούς τους, μου προσφέρουν το κωλαράκι τους. Είναι δείγμα εμπιστοσύνης και παράδοσης. Κι αυτό το τελευταίο είναι τρε καυλωτίκ!

 

Σε αυτό έχεις δίκιο. Σκέφτομαι να ανοίξω άλλο νήμα που να έχει πιό salon de beaute ατμόσφαιρα....

 

@Ice on fire τα περισσότερα που γράφονται σε αυτό το Forum προσωπικά είναι. Και το τρολλάρισμα στο παιχνίδι είναι. Οι προθέσεις μετρούν και εκείνες είναι άγνωστες στο τέλος.
Τώρα αν κάποιος/α είναι τόσο κόπανος/χαζή, να χλευάσει κάποια/ον που κατάθεσε την άποψη και τα γούστα του/της, πρόβλημα του/της.
Γιατί μην ξεχνάμε και τ' αγοράκια. Βέβαια ο άντρας ο πολλά βαρύς, ακόμα και δάχτυλο να φάει, είναι "αδέρφο", να πούμε και του στραβού το -και καλά- δίκιο.
Όχι ότι γουστάρουν όλοι να σκίζουν τον κώλο τους, μην τρελαθούμε κιόλας. Αλλά αυτά τα μαμημένα τα "δαχτυλάκια" να δείχνουν ότι μας ξενίζει/θεωρούμε εμείς γελοίο, είναι πέρα ως πέρα κουραστικά.
Τεσπα, ενώ εμείς ( οι όποιοι ) εμείς "δείχνουμε", ο/η άλλος/η κάνει την καύλα του/της γράφοντας μας στα κωλομέρια του/της και βάζοντας στην κωλοτρυπίδα του/της από απόχες μέχρι κολονάτα ποτήρια της σαμπάνιας.
Λες και τρυπιέται ο δικός μας ο κώλος στο τέλος.
Και για να μην είμαστε και τσάμπα μάγκες, εγώ το strap μου κάποιες φορές το ζήτησα/διέταξα και μάλιστα σε κάποια που ζοριζόταν και το έκανε. Έτσι γιατί το ήθελα εγώ και μάλιστα μόνο με την συγκεκριμένη.
Έφαγε και τις ανάποδες της, επειδή κωλοσιεργούσε ( εσκεμμένα λανθασμένη ορθογραφία ) και ζήσαμε εμείς καλά και οι άλλοι καλύτερα...
Τώρα πολλοί/ες θα πουν ότι αυτό είναι "ιεροσυλία" για έναν που λέει ότι είναι Κ. Ότι είναι switch, subος, κερήθρα με μέλι, ουρακοτάγκος κλπ.
Εγώ ξέρω ότι εκείνη την γυναίκα την είχα "σούζα" απ' την αρχή έως το τέλος της σχέσης μας...Και ότι δεν έφτασε ένας πλαστικός πέοντας για να πάψει να με βλέπει σαν Κ της.
Καλά τα "στεγανά" αρκεί να μην μας πνίγουν και ο καθένας/καθεμία με τον κώλο και την ζωή του κάνει ότι γουστάρει, αρκεί να το γουστάρει και ο/η παρτενέρ του/της...   

 

Θεέ και Κύριε...