Ο λόγος να σε υποτάξω

Συγνώμη, τυπογραφικό λάθος. Περιμένω απαντήσεις ατόμων που θέλουν να σκεφτούν σοβαρά αυτή τη διάσταση του bdsm.

 

Καταρχήν δεν αντιλαμβάνομαι τον ορισμό της γλώσσας που παραθέτεις. Ψευδογλώσσα είναι κάθε αλγόριθμος επικοινωνίας. Γλώσσα είναι ένας τυποποιημένος κώδικας επικοινωνίας. Οι ανθρώπινες γλώσσες (λ.χ. η ελληνική) είναι τυποποιημένοι κώδικες επικοινωνίας, συγκεκριμένα και ευρέως γνωστά και δόκιμα σύνολα δηλαδή στοιχείων και κανόνων που διέπουν τη συσχέτιση αυτών των στοιχείων, που εξυπηρετούν στην επικοινωνία των ανθρώπων. Για ό,τι αφορά στη «γλώσσα του σώματος», προσωπικά σου έχω καταθέσει και σε κατ ιδίαν συζήτηση την άποψή μου, που θεωρώ ότι εν τύποις είναι και ορθή. Αναλύω εδώ και για τους υπόλοιπους συνομιλητές: Μόνο κατά σύμβαση στέκει να αποκαλείται «γλώσσα». Το να παρατηρηθούν κινήσεις του σώματος συναρτήσει της ψυχολογίας του κατόχου του, και να ομαδοποιηθούν έτσι ώστε κατά τρόπο αντίστροφο εν συνεχεία να χρησιμοποιηθούν ως κλειδιά αποκωδικοποίησης είναι ως ένα βαθμό δόκιμη τακτική, μα δεν εδραιώνει απαραίτητα τη συσχέτιση ψυχολογίας/κίνησης ως συσχέτιση λόγου (νόησης)/λόγου (γλώσσας).

Σε ποιες περιπτώσεις την εδραιώνει; Σε κάθε πολιτισμό είθισται ορισμένες κινήσεις να υποδηλώνουν χονδρικά συγκεκριμένες ψυχολογικές καταστάσεις. Συνεπαγωγικά, κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να εκφράσουν συγκεκριμένα συναισθήματα ενδέχεται να επιλέγουν αυτές τις προεπιλεγμένες χειρονομίες. Αν λόγου χάρη στην Ιταλία συνηθίζουν οι καλεσμένοι σε γεύμα να τρίβουν το μάγουλό τους ως ενδεικτικό ευχαρίστησης, είναι πολύ λογικό, να προχωρήσει κανείς σε αυτή τη χειρονομία προσποιούμενος, ακόμη δηλαδή και όταν δεν είναι ευχαριστημένος. Αυτή η απλοϊκή συσχέτιση λοιπόν χειρονομίας/συναισθήματος θα μπορούσε κανείς να πει ότι κατά κάποιο τρόπο έχει συμπεριφορικά στοιχεία αλγόριθμου. Κώδικας ενός στοιχείου, αν έχει νόημα η ύπαρξη ενός τέτοιου κώδικα (αντίστοιχα θα είχε νόημα να βαπτίσουμε κάθε αντικατάσταση λόγω εξίσωσης ως function με πλήθος τιμών του επιτρεπτού πεδίου = 1; Μάλλον όχι.)

Προχωρώντας περισσότερο στην ίδια σκέψη, κώδικες επικοινωνίας, ψευδο-γλώσσες δηλαδή, που χρησιμοποιούν το σώμα, με περισσότερα στοιχεία που προβλέπουν και συσχέτιση των στοιχείων αυτών, θα μπορούσαν να υπάρξουν; Ναι, δύο κωφάλαλοι απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, σίγουρα θα συνεννοηθούν χρησιμοποιώντας τα σώματά τους και θα αναπτύξουν ένα μοναδικό κώδικα επικοινωνίας που θα τους επιτρέψει να επικοινωνήσουν μάλιστα και ιδιαίτερα λεπτά νοήματα. Θα μπορούσαν να υπάρξουν και τυποποιημένοι κώδικες επικοινωνίας με τη χρήση του σώματος; Ναι, υπάρχει η διεθνής νοηματική. Τότε μιλάμε πλέον για γλώσσα και όχι ψευδο-κώδικα.

Αν φτάσουμε λοιπόν στο σημείο να κάνουμε λόγο για έναν τυποποιημένο κώδικα επικοινωνίας, τότε ασφαλώς το υ θα πρέπει να γοητεύεται από την πληροφορία που το κ μέσω αυτού του κώδικα του επικοινωνεί εκούσια, απολύτως συνειδητά.

Μα νομίζω ότι αναφέρεσαι και σε ένα σύνολο κινήσεων που το υ λαμβάνει υπόψη ως εκφράσεις κυριαρχικότητας, οι οποίες όμως δεν αποτελούν στοιχεία ενός τυποποιημένου κώδικα π.χ. Νοηματικής. Εφόσον όμως δεν γίνεται λόγος για κινήσεις που γίνονται επιτηδευμένα για να υποδηλώσουν τις αντίστοιχες έννοιες, ο παρατηρητής ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιος αναφορικά με το τί του επικοινωνεί το υποκείμενο. Ο παρατηρητής, ιδίως αν αγαπά να παρατηρεί, πιθανώς θέλει τόσο πολύ να διαγνώσει περισσότερα από όσα το υποκείμενο επιθυμει να του επικοινωνήσει (εδώ το κατά πόσο η διεισδυτική τάση ενός ανθρώπου συνάδει με την υποτακτική του φύση, χωρά συζήτηση αλλά δεν αφορά στον παρόν νήμα), που καταλήγει να «διαγνώσει» περισσότερα από όσα το υποκείμενο νιώθει/σκέπτεται. Έτσι λοιπόν δεν είναι το κ αυτό που εμπνέει υποταγή στο υ, αλλά ό,τι το υ αντιστοίχισε αυθαίρετα στις κινήσεις του κ. Το υ εν προκειμένω, αποδίδει συμβολισμούς, δεν αποκωδικοποιεί κάποια «ασυναίσθητη γλώσσα».

Αν από την άλλη πλευρά δεν τίθεται καν θέμα συμβολισμών, αλλά το υ γοητεύεται από τις κινήσεις καθεαυτές, τότε θα έλεγα πως τις θεωρεί με τρόπο μάλλον φετιχιστικό. Σε αυτή την περίπτωση, και εξ ιδίων κρίνουσα, είμαι σχεδόν βέβαιη ότι ο φετιχιστής υποτάσσεται (αν θέλουμε απαραιτήτως να μιλήσουμε για υποταγή) στο φετίχ του, και όχι στον φορέα του.

Οι απαντήσεις μου κατά περίπτωση, είναι οι υπογραμμισμένες προτάσεις.

 

Θα κρατήσω αυτό από το post της Syrah: "Έτσι λοιπόν δεν είναι το κ αυτό που εμπνέει υποταγή στο υ, αλλά ό,τι το υ αντιστοίχισε αυθαίρετα στις κινήσεις του κ. "

Για αρχή θα προσπαθήσω να αντικρούσω μια εσφαλμένη άποψη. Επιστημονικά (βλ. Kristeva, Jakobson, Levi Strauss κ.ά.) μια γλώσσα μπορεί να είναι ότι ορίζει νέους κανόνες γραμματικής και συντακτικού. Κατά συνέπεια η κίνηση μπορεί να ορίζει μια νέα γλώσσα, μόνο όταν η κίνηση του σώματος, που εκφέρει ένα λόγο, έρχεται σε επαφή με άλλα, διαφορετικά και μη συνήθως οικεία στοιχεία. Αυτό όμως συμβαίνει σπάνια. Οπότε μπορούμε να μιλάμε για λόγο και όχι για γλώσσα, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.

Έρχομαι τώρα σε αυτό που λέει η Syrah: "Έτσι λοιπόν δεν είναι το κ αυτό που εμπνέει υποταγή στο υ, αλλά ό,τι το υ αντιστοίχισε αυθαίρετα στις κινήσεις του κ. " Εδώ έχει ένα δίκιο. Ο κυρίαρχος εμπνέει υποταγή, αλλά ο υποτακτικός αυθαίρετα αντιλαμβάνετααι τις κινήσεις του. Αυτό όμως, νομίζω, ότι συμβαίνει την πρώτη φορά Μετά αυτό το αυθαίρετο αρχίζει να γίνεται πιο αυστηρά προσδιορισμένο. Θα ήθελα εδώ να κάνω μια διευκρίνηση: αυτό το αυθαίρετο είναι δεκτό και λογικό διότι έτσι έχουμε την αρχή της εκφοράς του λόγου.

Δεχόμαστε πάντα ότι δε μιλούν καθόλου. Πιάνουμε αυτή την ακραία περίπτωση. Αν τα δύο άτομα γνωρίζονται, τότε ο υποτακτικός μπορεί να καταλάβει το τι περίπου θέλει ο κυρίαρχος από τις κινήσεις του, οι οποίες είναι γνωστές σε όλους, όπως το "στοπ", το "όχι", το "συνέχισε" κ.λπ. Τσεκάρει και διορθώνεται. Τα tools βοηθούν επίσης για την καθοδήγησή του. Έτσι προσδιορίζεται πιο εύκολα η συμπεριφορά. Το γεγονός είναι ότι αυτή η διαδικασία παίρνει χρόνο.

Το βλέμμα μπορεί να είναι εκφραστικό. Να δείχνει και με το χρόνο όλο και πιο εύκολα καταλαβαίνει κάποιος τι θέλει ο άλλος. Μετά από λίγο καιρό ο κυρίαρχος μπορεί να εκφράζεται μόνο με το βλέμμα του και τις μικρές κινήσεις του σώματός του. Όμως, θα πρέπει να πω, ότι ένα μειονέκτημα είναι ότι ο υποτακτικός θα πρέπει να τον κοιτάζει, εκτός και αν δεχτούμε ότι μπορεί να δει μόνο τις άκρες των μερών του σώματος του κυρίαρχου (χέρια, πόδια κ.λπ.), βοηθούμενα από το μαστίγιο, την αλυσίδα κ.λπ.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία βλέπω μια μυσταγωγία, παρόμοια των μυσταγωγιών της ένταξης ενός μέλους σε μια κλειστή ομάδα, όπως οι Ναίτες, οι μοναχοί, οι ιππότες. Το bdsm, όμως δε διαφέρει πολύ από αυτές τις ομάδες, όσον αφορά στον εσωτερικό, κλειστό κώδικά του.

 

Για την ιστορια οι Να'ί'τες δεν ηταν κλειστη ομαδα.Αντιθετως ηταν η μεγαλυτερη "ομαδα" που δρουσε εκεινη την εποχη.Αν μη τι αλλο ηταν απο ολους γνωστοι σαν πολεμιστες-κληρικοι.

 

Είπα ότι ήταν κλειστή με την έννοια ότι -σύμφωνα με κάποιους- ήταν οι πρόδρομοι των μασόνων (μασόνοι εκ του macons=κτίστες, στα γαλλικά, τεύκτονες (κτίστες) και στα ελληνικά).

 

Απάντηση: Re: Ο λόγος να σε υποτάξω

Διαφερει οσο η μερα με την νυχτα . Ας μην μπερδευουμε τα πραγματα και ας μην κανουμε παραληλισμους που δεν εχουν καμια βαση john .

 

θα χρεωθεί η σύνδεση από το πολύ φόρτο ,οπότε μία χαρά βολεύει το νήμα  



ααααααααααααχ σπάταλο αγόρι !

 

Δηλαδή τώρα….όλοι εσείς που απαντήσατε καταλάβατε???
Παραδίνομαι......     
Εγω ρε γαμωτο δεν καταλαβα τιποτα  

 

ε για να απάντησαν κατάλαβαν... εσύ δεν χρειάζεται να καταλάβεις... ξεκίνα να ετοιμάζεις το συμβόλαιο που ζήτησες χε χε  


Δεν χρειάζεται πιστεύω πολύ μπλα μπλα ή διάφορα άλλα μέσα... (βλέπε συμβόλαια για παράδειγμα) για να φανεί η κυριαρχία... Ορισμένες φορές αρκεί μια ματιά για να δώσεις στον άλλον να καταλάβει πολλά περισσότερα... Οπότε θεωρώ ότι ΔΕΝ είναι ο λόγος που υποτάσσει αλλά καθαρά και μόνο το άτομο!
Προσωπικά, αυτό είναι και το πιο δύσκολο... είναι να το έχεις μέσα σου και όχι να προσπαθείς να το αποκτήσεις...με διάφορους τρόπους  

 

[/QUOTE]
Δεν χρειάζεται πιστεύω πολύ μπλα μπλα ή διάφορα άλλα μέσα...Ορισμένες φορές αρκεί μια ματιά για να δώσεις στον άλλον να καταλάβει πολλά περισσότερα... Οπότε θεωρώ ότι ΔΕΝ είναι ο λόγος που υποτάσσει αλλά καθαρά και μόνο το άτομο!
Προσωπικά, αυτό είναι και το πιο δύσκολο... είναι να το έχεις μέσα σου και όχι να προσπαθείς να το αποκτήσεις...με διάφορους τρόπους  [/QUOTE]



Θα συμφωνήσω μαζί σου, τα πολλά λόγια είναι φτώχια, άλλωστε και ο λόγος δεν παίζει κυρίαρχο ρόλο πάντα.. Ένα βλέμμα, μια κίνηση αποδεικνύουν πολλά περισσότερα από τι τα λόγια, οπότε η υποταγή έχει να κάνει καθαρά με το άτομο.. αν δεν το έχει, το παιχνίδι είναι χαμένο όσα λόγια και αν πει… και δεν είμαστε σε μέρες για να σπαταλάμε τα λόγια μας έτσι.. 

 

και δεν είμαστε σε μέρες για να σπαταλάμε τα λόγια μας έτσι.. [/I][/B][/QUOTE]


Ναι..γι αυτο μην λες πολλα  

 

Ναι..γι αυτο μην λες πολλα  [/QUOTE]

Όχι που δεν θα σχολίαζες!!!!!!