Ο μικρός θεός

Το δωμάτιο μύριζε αυτό το άρωμα που αναδύουν τα σώματα όταν έρχονται σε σεξουαλική επαφή.
Δεν θυμάμαι τη μουσική του χώρου. Το μόνο που θυμάμαι είναι τα κεριά που είχε ανάψει κάποιος από τους δυο μας μόνο και μόνο για να σβήσει το σκοτάδι και να πνίξει το ψεύτικο φως του ηλεκτρισμού.
Είχα έναν άγγελο μπροστά μου να λατρεύει στα τέσσερα έναν αόρατο θεό που καθόταν στην άκρη του κρεβατιού και αφουγκραζόταν αυτά που εκείνος του ψιθύριζε, του έλεγε και ενίοτε του μούγκριζε.
Δεν την καταλάβαινα αυτή τη γλώσσα. Κοιτούσα προς το μέρος του θεού, αλλά δεν πίστευα σε αυτόν. Δεν τον έβλεπα.
Για μένα ο θεός κρυβόταν στα μονοπάτια που χάραζε ο ιδρώτας πάνω στο σώμα του αγγέλου που μου έδινε την ευκαιρία να βεβηλώσω ό,τι πιο όμορφο είχε. Τον ίδιο του τον εαυτό.
Κράτησα με το ένα χέρι μου τα πλούσια μαλλιά του αγγέλου / προσκυνητή και τα τράβηξα βίαια προς το μέρος μου. Ήθελα να τον κρατήσω κοντά μου για πάντα, ελπίζοντας, οτι μαζί με εκείνον θα κρατούσα και αυτή την ιερή έξαψη που με απομάκρυνε από τη φθαρτή φύση μου. Ένοιωθα μέσα του παντοδύναμος. Κοίταξα πάλι τον αόρατο θεό, προσπάθησα να διακρίνω κάποιο από τα χαρακτηριστικά του. Δεν είμαι σίγουρος, αλλά πιστεύω οτι αυτή η καχεκτική φιγούρα που κοιτούσε αυτή την ανόσια συνεύρεση, έμοιαζε πολύ στο ανθρωπάκι που το άρωμα του έρωτα με έκανε να εγκαταλείψω.
Έβλεπα τα λιγδιασμένα μαλλιά του, τα κοκάλα στο στήθος του, τα αδύνατά του χέρια, έμοιαζε πολύ με εμένα, αλλά δεν ήταν εγώ. Τα βλέμματά μας συναντηθήκανε. Μέσα στο μυαλό μου ακούστηκε η πιο οικία φωνή. Η φωνή μου. Δεν κατάλαβα τι έλεγε, αλλά ένοιωσα το επικριτικό του ύφος ως προς την ασέβεια που έδειχνα εκείνη τη στιγμή. Χαμογέλασα σαρδόνια. «Όχι», σφύριξα, «είναι δική μου» και σήκωσα το χέρι μου για να χτυπήσω τον προσκυνητή στους γλουτούς. Το χέρι προσγειώθηκε με όλο το βάρος και τη δύναμη που θα μπορούσε.

Εκείνη τη στιγμή πάγωσα. Θυμήθηκα εκείνον το βέβηλο που με χλεύαζε. Εκείνον που μου έμοιαζε αλλά δεν ήταν εγώ. Εκείνον που γαμούσε με όλη του τη δύναμη τον άγγελό μου μπροστά στα μάτια μου. «Πως μπορώ να αφήνω έτσι τον εαυτό μου» αναρωτήθηκα....

Define: Schizophrenia

~A mental illness in which the person suffers from distorted thinking, hallucinations, and a reduced ability to feel normal emotions
~Οne of the most complex of all mental health disorders; involves a severe, chronic, and disabling disturbance of the brain.
~A group of severe mental disorders characterized by disturbances of language and communication; thought disturbances that may involve distortion of reality, misperceptions, delusions and hallucinations; mood changes and withdrawn, regressive, or bizarre behavior.

Η φωνή της έσκισε την εγκυκλοπαίδεια ...
«Ναι μωρό μου»....
Η φωνή της σκότωσε τον «φωτεινό παντογνώστη» θεό που έψαχνε να δικαιολογήσει και να καταπιέσει την έκφανση των προαιώνιων μου ενστίκτων να δημιουργώ, να καταστρέφω, να επιβάλλομαι.
Είμαι η θεία δίκη. Το χέρι μου είναι το ξίφος που τιμωρεί την βλάσφημη ομορφιά σου.
Σε χτυπάω ξανά και ξανά και το αίμα σου, ο χυμός της ζωής σου, τρέχει να μαζευτεί στα σημεία που εγώ έχω επιλέξει πάνω σου.
Σε χτυπάω ξανά και ξανά. Βγαίνω από μέσα σου και δαγκώνω τους γλουτούς σου.
Κλαις; Δεν είναι πόνος, είναι θείωση. Ξέρεις οτι είσαι ζωντανή. Το μαθαίνω και εγώ σιγά – σιγά.
Είσαι τόσο όμορφη...

 

Καλοσώρισες Robespierre  

 

Καλώς σας βρήκα!

Πάει καιρός που παρακολουθώ το forum και αυτό που παρατηρώ είναι οτι, ενώ πολλοί άνθρωποι βλέπουν τα posts, λίγοι είναι ουσιαστικά αυτοί που απαντούν ή δημιουργούν αυτά.
Quis custodiet ipsos custodes?

~R