Ο ξαφνικός σκλάβος

Ο ΞΑΦΝΙΚΟΣ ΣΚΛΑΒΟΣ

Απόγευμα, αρχές φθινοπώρου ο Γ. είχε πάει με ένα φίλο του να πιούνε μια μπίρα σε ένα από τα αγαπημένα μπαράκια, στο κέντρο της Αθήνας. Είχε έξω κήπο, μέσα και έξω τραπέζια, όμορφα διακοσμημένος ο χώρος, η μουσική διακριτική. Μπορούσε κανείς, τουλάχιστον, να μιλήσει χωρίς να φωνάζει στο αυτί του διπλανού του. Οι μπίρες ήρθαν, τα πατατάκια, απαραίτητα για να βάλουν κάτι στο στόμα τους.

Η συζήτηση ξεκίνησε με το πως πέρασαν το καλοκαίρι. Αν και ήταν πολύ καλοί φίλοι, κολητοί θα λέγαμε, διακοπές δεν είχαν κάνει ποτέ μαζί αφού δεν τύχαινε να παίρνουν άδεια την ίδια εποχή. Ο φίλος του Γ. δούλευε σε ένα εργοστάσιος, όπως λέμε επιστημονικό προσωπικό, και δεν μπορούσε να πάρει άδεια παρά τον Αύγουστο που το εργοστάσιο έκλεινε. Ο Γ. δούλευε σε μια τουριστική επιχείρηση και συνδύαζε διακοπές και δουλειά! Έπαιρνε λίγες μέρες άδεια πριν να ξεκινήσει η άνοιξη, έτσι από συνήθεια. Μετά πλάκωνε η δουλειά.

Ο Γ. τα είχε φτιάξει πριν λίγο καιρό με μια μικρότερή του ενώ ο φίλος του ήταν παντρεμένος εδώ και τέσσερα χρόνια με μια κοπέλα, χωρισμένη, με ένα παιδάκι, σε μικρή ηλικία. Περνούσε καλά, με το μικρό είχαν ισσοροπημένη σχέση, ζήλιες και καυγάδες ήταν έξω από την οικογενειακή εστία. Ευτυχώς.

Ο καιρός ήταν λίγο ζεστός και τράβαγε ένα δεύτερο γύρο μπίρας. Η γκαρσόνα έφερε τις δύο παγωμένες μπίρες σκύβοντας τόσο μπροστά στον Γ. όσο να φαίνεται το όμορφο στήθος της. Ένα τατουάζ είχε εκεί, κάτι σα μαστίγιο που θύμησε στον Γ. τη παλιά του έξη στην κυριαρχία της γυναίκας. Αυτή όμως φαινόταν να είναι απόλυτα κυριαρχημένη. Της χαμογέλασε κλεφτά και δοκίμασε τη μπίρα του κλείνοντας για λίγο τα μάτια του ηδονικά.

Όταν τα άνοιξε είχε ήδη μπει μέσα στο μαγαζί μια καινούργια παρέα. Μια γυναίκα, ψηλή, με όμορφο παρουσιαστικό, αγέρωχο βλέμμα, φαινόταν ότι κανόνιζε την παρέα και ότι είχε τσαμπουκά. Φαίνεται ότι ήταν γνωστή στο μαγαζί, αφού χαμογέλασε φυλικά σε δύο-τρεις θαμώνες και έκανε νόημα στη γκρασόνα να έλθει πριν να καθήσει αυτή πρώτη. Ο Γ. σκέφτηκε ότι είχε καιρό να έρθει και είχε "χάσει επεισόδια".

Ήλθε η γκαρσόνα αμέσως και άκουγε την παραγγελία με σκυμμένο το κεφάλι. Ένα "μάλιστα" μόνο είπε και έφυγε ενώ η άγνωστη γυναίκα τη χτύπησε λίγο με το χέρι της σα να την ωθούσε να κάνει πιο γρήγορα -όχι ότι δεν ήταν σβέλτη. "Ήθελε να επιβληθεί", σκέφτηκε ο Γ. και θυμήθηκε μια παλιά Κυρία που είχε, όταν ήταν σκλάβος της πριν λίγα χρόνια. Αυτές οι σκέψεις το γύρισαν πίσω στο παρελθόν και ασυναίσθητα γύρισε να δει αυτή τη γυναίκα, άλλωστε δεν ήταν δύσκολο αφού είχε καθήσει ακριβώς δίπλα του! Όχι δεν έφερνε καθόλου στην παλιά Κυρία του. Τέλος πάντων.

Κάποιος από τη διπλανή παρέα φαίνεται ότι παρατήρησε ότι ο Γ. κοίταζε την άγνωστη αυτή γυναίκα, μάλλον της το είπε διακριτικά στο αυτί διότι αυτή τον λοξοκοίταξε δύο ή τρεις φορές κάπως αυστηρά.

Ναι. Αυτό το βλέμμα του θύμισε την παλιά του Κυρία. Έτσι τον κοίταζε όταν αισθανόταν ενοχλημένη και όταν αποφάσιζε να τον τημωρήσει. Το βλέμμα του είχε παγώσει αυναίσθητα σε αυτήν, στην ουσία όμως έβλεπε μπροστά του, κάνοντας μια γρήγορη επιστροφή στο παρελθόν, την παλιά του Κυρία. Δεν της άρεσε να τη λένε Αφέντρα.

Σιγά-σιγά γύρισε στο παρόν, τσούγκρισε το ποτήρι του με το φίλο του, ο οποίος του είπε βιαστικά ότι πάει μια στιγμή στην τουαλέτα. Ήπιε μια γουλιά, αυτή κατέβηκε ηδονικά κάτω και το δρόσισε δίνοντάς του πάλι μια ισορροπία, μετά από την κάψα της θύμησης της παλιάς του Κυρίας. Η κοπέλα του δεν ήξερε τίποτε από αυτά και αυτός δεν ήθελε να μάθει τίποτε.

Το κουτί με τα τσιγάρα, ένα Slim πολύ λεπτό έπεσε από το διπλανό τραπέζι και προσγειώθηκε εκριβώς δίπλα στο πόδι του. Έσκυψε να το πιάσει και αμέσως το προσέφερε στην άγνωστη γυναίκα. "Σας έπεσε", της είπε.

"Ευχαριστώ, έτσι έπρεπε να κάνεις", του είπε. Μόνο που αυτό το "έτσι έπρεπε να κάνεις", το είπε σχεδόν ψυθιριστά πολύ κοντά στο αυτί του Γ. Αυτός πάγωσε και σχεδόν αυθόρμητα του βγήκε ένα "Μάλιστα". Χωρίς να το καταλάβει, χαμήλωσε το βλέμμα του. Μια κραυγή, κατί σαν επιβεβαίωση ή χαρά ή επιδοκιμασία άκουσε από τα χείλη της άγνωστης γυναίκας που σχεδόν δεν άνοιξαν καθόλου. Αυτή τη φορά ένα ρίγος διαπέρασε την πλάτη του και οι θύμισες ξαναήρθαν, σα να ήταν η Κυρία του μπροστά του.
(συνεχίζεται)

 

Σε αναμονη λοιπον...

 

Όταν επέστρεψε ο φίλος του Γ. και πριν καλά-καλά καθήσει, άκουσε να λέει η άγνωστη γυναίκα ή μάλλον να ψυθιρίζει δίπλα του. "Δεν πρέπει να πας και εσύ στο... ιδιαίτερο;". Έπρεπε. Για πολλούς λόγους. Έπρεπε. Και αυτό τα λέει όλα. Ήξερε ότι ένας σκλάβος δε μιλά πολύ, απλά εκτελεί τις εντολές της Κυρίας του. Αυτή όμως δεν ήταν Κυρία του. Τουλάχιστον όχι ακόμα!! Όμως γνέφοντας ένα διόρατο "ναι", σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την τουαλέτα.

Δε θυμόταν που ήταν. Εύκολα βρήκε τη γκαρσόνα, την πλησίασε και πολύ ευγενικά τη ρώτησε που είναι η τουαλέτα. Φαίνεται ότι είχε καρφωμένο το βλέμμα του στο στήθος της και ειδικά στο τατουάζ της. Φαίνεται ότι αυτή το κατάλαβε. "Και εγώ είμαι", του είπε πολύ σιγά, δείχνοντάς του που είναι η τουαλέτα. "Θα έρθει", του είπε και εξαφανίστηκε απότομα. Προς στιγμή πάγωσε. Ακόμα δεν είχε συνειδητοποιήσει τι πάει να κάνει. Είχε πάρει όμως ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Και αυτή η μικρή διαδρομή προς την τουαλέτα δεν ήταν παρά η αρχή. "Επιστροφή στο παρελθόν", σκέφτηκε. Και όχι στο τόσο μισητό παρελθόν, του είπε το το alter ego του, αντίθετα...

Κατέβηκε τα σκαλιά προσεχτικά. Κάθε βήμα τώρα είχε τη δική του βαρύτητα. Ξαφνικά ένα χέρι τον ακούμπησε. Τινάχτηκε. Πάλι αυτή η γκαρσόνα! "Στην πρώτη δεξιά, στους άντρες, βιάσου", αυτά τα λόγια της ξέφυγαν σα να σφύριζε κανένα μουρμούρικο ρεμπέτικο. Δε σήκωναν αμφιβολία και αντίρρηση. Δεν τα έλεγε αυτή. Το μυαλό του είχε αρχίσει να αδειάζει. Σαν ένας σωλήνας να του έπαιρνε τη δύναμη του και ένας άλλος να του έδινε άλλη. Δεν περπάταγε αυτός αλλά ο άλλος Γ. Έσπρωξε μαλακά την πόρτα όπου ένα ανθρωπάκι που θύμιζε άντρα κατούραγε. Τώρα τα γουστίζικα αυτά γραφιστικά συχνάζουν σε τέτοιες πόρτες που παλιά είχαν το απλό "WC" ή παλιότερα το "0-0-0".

Στην πρώτη δεξιά. Ευτυχώς δεν ήταν κανείς. Κατούρησε. Το ήθελε πολύ, η μπίτα γαρ... Σήκωνε το παντελόνι του και σουλουπονώταν λίγο όταν άκουσε βήματα. Αποφασιστικά, βέβαια, μάλλον από γυναικείο παπούτσι. Κάποιος χτύπησε την πόρτα. Έδεσε τη ζώνη του και άνοιξε σχεδόν αστραπιαία.

Την είδε!! Ήταν μπροστά του, του έκανε νόημα να κάνει πέρα, έκλεισε την πόρτα με μια κίνηση και πήγε προς τη λεκάνη. Έκανε νόημα να την καθαρίσει και να κατεβάσει το καπάκι. Υπάκουσε. Ο Γ. -ή άλλος Γ.;- ήταν όρθιος μπροστά της. Με το δάχτυλό της του έκανε νόημα να γονατίσει. Το δάχτυλο της φαίνεται ότι είχε συνδεθεί με το μυαλό του. Υπάκουσε. Έσκυψε πάνω από τον άντρα που ακόμα δεν ήξερε και του ψυθίρισε στο αυτί. Αυτές οι λέξεις τον πάγωσαν, θα τις θυμώταν όμως σε όλη του τη ζώη.

"Δε με ξέρεις. Αν θέλεις να με ξαναδεις έχεις μόνο μια πιθανότητα. Εγώ θα σε εξουσιάζω και εσύ θα είσαι σκλάβος μου. Θα έχεις δικαιώματα και υποχρεώσεις. Δεν είμαστε σατράπες, μας αρέσει να το κάνουμε έτσι. Λέω "εμείς" βάζοντας και εσένα μέσα. Αν συμφωνείς γλύψε τη μπότα μου". Με τη γλώσσα του άρχισε να της γλείφει τη μπότα. "Ωραία. Προσεχτικά θα βγεις έξω, θα με ειδοποιήσεις να βγω και εγώ έτσι ώστε να μη μας δει κανείς, και θα με περιμένεις στην κάβα, λίγο πιο κάτω δεξιά μετά από μια ώρα.". "Πήγαινε τώρα και πάρε το "κανονικό" σου ύφος, μην προδωθείς. Φυσικά χωρίς το φίλο σου.". Βγήκε, δεν είδε κανένα. Βγήκε έξω, δεν ήταν κανείς, ούτε άκουγε βήματα στη σκάλα. "Εντάξει", είπε, κράτησε την πόρτα λίγο και αμέσως έφυγε, κατακτώντας σιγά-σιγά την αυτοκυριαρχία του. Σα να μη συνέβαινε τίποτε. Γύρισε στο φίλο του. Δικαιολογήθηκε με "αυτή η μπίρα με πειράζει" και τέτοια, ο άλλος φαινόταν να καταλαβαίνει. Με ένα "μάλλον να πηγαίνουμε;", έκανε νόημα στην γκαρσόνα, γνέφοντας για το λογαριασμό.

Η γκαρσόνα ήρθε λίγο πριν έρθει η Κυρία του ( . Του χαμογέλασε, αυτός πλήρωσε και για τους δύο, λέγοντας ένα "την άλλη φορά εσύ", σηκώθηκε και κατευθήκε προς την έξοδο, ρίχνοντας ένα βλέμμα χαράς προς τη γκαρσόνα. Το κεφάλι του ήταν ελαφρά συμμένο. Ήθελε να πει στην νέα του Κυρία (αν πήγαιναν καλά τα πράγματα) ότι όλα ήταν εντάξει.
(συνεχίζεται)

 

Johnie Walker, Metaxas, Brandy και άλλα άλλοτε οικεία ονόματα πέρναγαν μπροστά από τα μάτια του. Τώρα, αυτή τη στιγμή ζούσε σε μια άλλη διάσταση. Σε αυτή που με πολύ περίεργο τρόπο τον είχε βάλει αυτή η άγνωστη γυναίκα σήμερα. Και... Για μια στιγμή... Τι ρόλο έπαιζε η γκαρσόνα; Δεν την ήξερε, ούτε τον ήξερε πιο πριν. Ήταν σκλάβα; Και ποιού ή ποιας; Μήπως του έπαιζαν ένα παιχνίδι; Μήπως από αφέλειά του θα έπεφτε μέσα και θα την πάταγε; Και η σχέση του που πήγαινε πολύ καλά μέχρι τώρα; Μήπως, μήπως, μήπως... Ερωτήματα χωρίς απάντηση.

Ας παίξουμε, φίλε μου, σκέφτηκε, σαν το παιχνίδι με τα ζάρια του Λοτρεαμόν. Και όποιος κερδίσει. Το όμορφο εδώ είναι και η διαδικασία και το ποιος θα είναι ο νικητής. Εντάξει, ηρέμησε. Και περίμενε... Φυσικά είχε πάει πολύ πιο πριν. Όπως λένε, αν σου αρέσει κάτι πας πιο μπροστά, βιάζεσαι να το δεις, να το γευτείς. Δεν κάπνιζε, οπότε όλος ο εκνευρισμός του έβγαινε σε ένα κομπολογάκι που το παίδευε. Τακ, τακ, τακ... Ο δρόμος δεν ήταν κεντρικός. Περαστικοί περνούσαν και αγόραζαν ποτά με ξηρούς καρπούς. Ποιος ξέρει τι πάρτι θα γίνονταν σήμερα εδώ γύρω; Κάποια στιγμή το είπε φωναχτά. "Ποιος ξέρει τι πάρτι θα γίνονται εδώ γύρω;".

"Και το δικό μας εδώ κοντά θα γίνει". Ξαφνιάστηκε. Γύρισε απότομα και είδε τη μικρή σερβιτόρα. Τώρα, έτσι όπως είχε αλλάξει, με άλλα ρούχα φαινόταν πιο ώριμη. Ένα κολάρο, χωρίς κρίκους, κοσμούσε το λαιμό της. Ήταν της μόδας τώρα τελευταία, λες και όλοι βάλθηκαν να γίνουν σκλάβοι. "Μέ έστειλε να σου κάνω λίγη παρέα. Μπορεί να σε λυπήθηκε. Ήξερε πολύ καλά ότι θα ήσουν ανυπόμονος και θα ερχόσουν πιο νωρίς. Θα ήθελες να πούμε δύο πράγματα;". Τον κοίταζε με ένα ερωτηματικό και προκλητικό ύφος. Δεν τον είχε αποκαλέσει "μωρό μου", κάτι ήταν και αυτό, αν το έκανε θα ήταν εντελώς ειρωνικό. Κοίταζε σα χαζός. Το μυαλό του δούλευε προς όλες τις κατευθύνσεις. Ήταν παγίδα, φάρσα ή αναζήτηση σκλάβου; Το είχε ξεκαθαρίσει μέσα του, θα ακολουθούσε, ήθελε να ζήσει αυτή την περιπέτεια, εντός και εκτός εισαγωγικών.

"Σαν τι πράγματα;", ρώτησε. "Σαν τις υποχρεώσεις σου, ας πούμε. Καλό είναι να τα ξέρεις, τα πάρα πολύ βασικά από πριν". Έγνεψε καταφατικά. Στράφηκε προς αυτόν. Το μέρος ήταν σκοτεινό. "Κατ'αρχήν εγώ δεν είμαι μια απλή σκλάβα, είμαι επιστάτρια, άρα έχω κάποιες εξουσίες πάνω σου", του είπε. Έκανε ότι καταλάβαινε. Τότε του έπιασε το πέος του και το ζούλιξε δυνατά. "Δεν πρέπει να φωνάζεις ή να διαμαρτύρεσαι για απλά πράγματα", του σφύριξε αμέσως. Δεν το έκανε. "Θα με ακολοθείς τι θα λέω, εφόσον αυτά που θα κάνω θα είναι εντολές της Κυρίας μας. Προτιμά όμως το Αφέντρα. Δε θα τη βλέπεις ούτε αυτή ούτε εμένα ούτε κανένα κατά πρόσωπο, το κεφάλι σου θα είναι ελαφρά σκυμμένο. Κατάλαβες;", τον ρώτησε. Έγνεψε καταφατικά.

"Δε θα σφίγγεις τα χείλη σου, αυτό δηλώνει επιθετικότητα ή άμυνα. Και τα δύο απαγορεύονται για ένα σκλάβο. Θα είσαι πάντα διαθέσιμος για ότι θέλει η Αφέντρα. Εντάξει;", τον ρώτησε και τον κοίταξε στα μάτια. Είδε στα μάτια της μια αποφασιστικότητα και μια βεβαιότητα. θα είχε εντολές να τα κάνει αυτά. Δεν τόλμησε όμως να ρωτήσει. Το σφίξιμο στους όρχεις του είχε χαλαρώσει εδώ και καιρό.

"Αφού είναι όλα εντάξει, τότε μπορεί να έρθει", του είπε. Έκανε δύο βήματα, σχημάτισε έναν αριθμό στο κινητό της, είπε δύο λέξεις και το έκλεισε. "Πλέον δεν είμαι μια γκαρσόνα. Οι ρόλοι μας πολύ γρήγορα θα αντιστραφούν" και κοίταξε προς το δρόμο. Ένα αυτοκίνητο με φιμέ τζάμια σταμάτησε μαλακά μπροστά τους. Ένα ξερό "έλα" του είπε και αυτός ακολούθησε. Μπήκε πρώτος και κάθισε πίσω. Θυμήθηκε ότι έπρεπε να κοιτάζει προς τα κάτω. Του έδεσε τα μάτια με ένα μαύρο πανί. Δεν έβλεπε πλέον τίποτε. Από τους θορύβους κατάλαβε ότι πήγαιναν σε μια ανηφόρα και περίμεναν να ανοίξει μια γκαραζόπορτα. μετά το αμάξι μπήκε μέσα. Τον τράβηξαν από το χέρι και μπήκαν σε ένα ασανσέρ, παλιάς τεχνολογίας γιατί έκλεινε μια πόρτα για να ξεκινήσει. Του έβγαλαν το πανί. Η πόρτα του ασανσέρ έβγαζε κατευθείαν στο διαμέρισμα. Ήταν σκοτάδι, αλλά μπορούσε να δει ότι είχε θέα προς την Ακρόπολη. Έμεινε μαγεμένος. Η επιστάτρια τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε σε ένα μικρό χωλ.

Τον διέταξε να βγάλει όλα τα ρούχα του. Θα έμενε εντελώς γυμνός για να τον επιθεωρήσει η Αφέντρα τους. θα περίμενε όρθιος, ακούνητος και με το κεφάλι σκυφτό μέχρι να έρθει. Δεν του είχαν πει πόση ώρα θα περίμενε. Δεν του έδιναν εξηγήσεις. Στο κάτω-κάτω της γραφής σκλάβος ήταν. Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, αλλά είχε συνηθίσει και όλο και κάτι έβλεπε. Περίμενε καρτερικά.
(συνεχίζεται)

 

john

ανανεωμενο σε ... διαβαζω και χαιρομαι !

περασες καλα ... μαλλον !

 

 

Nαι πολυ ανανεωμενος...γιαυτο χάθηκε...

 

Κυριε Maley τιποτα φυσικα δεν ειναι τυχαιο !!!

 

 

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Συνεχίζω αυτό το μυθιστόρημα που προσπαθώ να φτιάξω. Αν είναι καλό εσείς θα το πείτε.

 

Συνεχισε john_slave96 συνέχισε!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΣΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ (ΣΗΜΕΡΑ 15-8-06)

 

Περιμένουμε τη συνέχεια  

Χρονια Πολλά σε όσους γιορτάζουν  

 

Κάποια πόρτα υπήρχε πίσω του, κάποια που δεν είχε δει όταν μπήκε μέσα. Δεν είχε κουνηθεί καθόλου και, κατά συνέπεια, δεν είχε κάνει διερεύνηση του χώρου. Φοβόταν ότι κάποιος ή κάποια θα ήταν εκεί και θα χάλαγε το όο σκηνικό. Ήθελε αυτή την εμπειρία να τη ζήσει μέχρι το τέλος, όσο πιο καλά γινόταν. Και ήξερε πολύ καλά ότι αυτό το "καλά" είχε σχέση και με τον άλλο, με την Αφέντρα που ήθελε να τον υποτάξει.

Κάποια πόρτα σίγουρα ήταν από πίσω του γιατί κάποια στιγμή αισθάνθηκε ένα μικρό αεράκι από πίσω και ελάφρα πατήματα να πλησιάζουν. Ποιος ήταν; Ποια ήταν, διόρθωσε αμέσως τον εαυτό του. Παρόλα αυτά αν συνέβαινε κάτι το άσχημο ήταν έτοιμος να αντιδράσει αμέσως. Ήξερε τον τρόπο. Το χέρι που τον ακούμπησε ήταν γυναικείο. Το αισθανόταν. Η μυρουδία ήταν γυναικεία και πρόδιδε άτομο που πρόσεχε πολύ τον εαυτό του. Το χέρι εξερευνούσε το σώμα του σα να ήταν μια άγνωστη χώρα. Σίγουρα για αυτήν ήταν σίγουρα άγνωστη.

Ξαφνικά ένα γρήγορο και σβέλτο πάτημα και ένας φακός πολύ δυνατός έριξε το φως του στο πρόσωπό του και τον τύφλωσε. Η γυναίκα που ήταν πίσω του ήρθε μπρος του. Δεν μπορούσε να τη δει, μόνο ένα περίγραμμα. Δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν αυτή η άγνωστη γυναίκα που είχε συναντήσει στο μπαρ. Προσωρινά δεν ήθελε να αντιδράσει.

"Για ένα διάστημα δε θα μπορείς να δεις τίποτε. Πρέπει να μυηθείς πρώτα σε αυτό τον τρόπο ζωής. Μου αρέσει το σώμα σου και ελπίζω να αρέσει και στην Αφέντρα που μας εξουσιάζει όλους και όλες εδώ. Δεν είχα άδικο που σε επέλεξα στο μπαρ. Αλλά αυτή η εξέταση δε φτάνει. Θα πρέπει να σε εξετάσει και η σκλάβα μου. Τα μάτια σου θα είναι κλειστά όσο χρειάζεται. Αν δε θέλεις μπορείς να φύγεις τώρα, αν όμως μείνεις είναι σα να δέχεσαι να υποταχθείς ολοκληρωτικά σε εμάς. Αυτό το "εμάς" δεν το ξέρεις και δεν μπορείς να το μάθεις. Πρέπει να αποφασίσεις τώρα. Έχεις κάτι λιγότερο από ένα λεπτό", του είπε αυτή η γυναίκα που συνάντησε στο μπαρ.

Πολύ γρήγορα τα ζύγιασε όλα. Είχε πάρει τηλέφωνο την κοπέλα του και της είπε ότι κάποια δουλειά θα τον κράταγε στην επαρχία για μέρες,μια ξαφνική εργασία και έπρεπε να φύγει αμέσως. Του είχε ξανασυμβεί και αυτή ήταν προετοιμασμένη. Από τη δουλειά του είχε άδεια για λίγες μέρες, οπότε δεν είχε πρόβλημα και από εκεί. Φαίνεται ότι πέρασε ο χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου θα μπορούσε να αρνηθεί διότι κάποια, η επιστάτρια μάλλον, του έδενε τα μάτια. Ήταν πιο κοντή από αυτόν και έτσι το κατάλαβε.

Το φως έσβησε. Κάτι σα λουρί του έβαλε πρώτα στο αριστερό και μετά στο δεξί μπράτσο του. Τα έδεσε σφιχτά. Φαίνεται είχε μια, δερμάτινη μάλλον, χειροπέδα στο πλάι του κάθε λουριού γιατί εκεί του έδεσε το κάθε χέρι του. Μετά τον έσπρωξε προς τα κάτω. Γονάτισε. Η Αφέντρα, μάλλον αυτή, έφευγε. Όταν απομακρύνθηκε ήταν βέβαιος ότι έμεινε με την επιστάτρια διότι το άρωμα έχανε τη δύναμή του και μια άλλη μυρουδιά υπερτερούσε: αυτή μιας γυναίκας που δεν φορά πολύ άρωμα και βρίσκεται σε μια υπερδέγερση. "Και τώρα μόνοι μας, μωρό μου", του είπε. Μόνο που το "μωρό μου" τώρα δεν ήταν ειρωνικό αλλά απειλητικό. Τι θα γινόταν; Δεν ήξερε και ούτε μπορούσε να φανταστεί. Η ακοή του ήταν σε υπερδιέγερση για να καταλαβαίνει τι γίνεται, αφού δεν μπορούσε να δει τίποτε.

"Θα...", τόλμησε να ψελλίσει. "Δεν μιλάμε εδώ. Μόνο ας σου απευθύνουμε το λόγο και θέλουμε να απαντήσεις, τότε θα μιλάς. Κατάλαβες;", του είπε και του έπιασε τους όρχεις τόσο δυνατά που έβγαλε μια κραυγή. "Και τις κραυγές θα τις πνίγεις, αν δε θέλεις να τιμωρηθείς. Ξέρουμε τα όρια σου", είπε με ένα σίγουρο ύφος λίγο πριν ακουμπήσει με τη γλώσσα της το πεός του. Αυτό ήταν ήδη σε υπερδιέγερση. Ένας περοθυλασμός ήταν ότι έπρεπε, σκέφτηκε, αλλά όταν έφτανε σε μια μεγάλη διέγερση η επιστάτρια σταματούσε. Μετά από λίγα λεπτά ήρθε πολύ κοντά στο πρόσωπό του. Με τη γλώσσα της ακούμπησε τα χείλη του. Η γλώσσα της μπήκε στο άνοιγμα των χειλών του και αυτός τα άνοιξε. "Έτσι ανοιχτά θα μένουν συνέχεια", του είπε.

"Πως σε λένε;", τόλμησε να ρωτήσει. Είχε ξεχάσει τον πρώτο κανόνα. Ένα δάγκωμα στις ρώγες του τού υπενθύμισε ότι δεν έπρεπε να μιλά. Άφησε ένα βογγητό, πόναγε πολύ. Τότε το δάγκωμα έγινε πιο δυνατό. Κατάλαβε ότι έπρεπε να μείνει σιωπηλός. Αυτό έκανε. "Κατάλαβες τώρα ότι δεν πρέπει να μιλάς. Ή μάλλον πότε θα πρέπει να μιλάς. Εγώ είμαι η επιστάτρια και αυτό σου φτάνει. Στην Αφέντρα, όταν θα πρέπει να απευθύνει το λόγο θα την καλείς με το όνομά της, "Αφέντρα", και μετά θα μιλάς στον πλυθηντικό. Σε όλους τους άλλους θα μιλάς στον πλυθηντικό, αν είναι Αφέντες ή Αφέντρες θα μιλάς όπως στην Αφέντρα. Κατάλαβες;". "Μάλιστα", είπε. "Δε σου είπα να μιλήσεις. Σε αυτή την περίπτωση απλά γνέφεις.". Τώρα είχε αρχίσει να μπαίνει στο νόημα.

Η επιστάτρια έβαλε τη γλώσσα μέσα στο στόμα του και με τρόπο τον ανάγκασε να βγάλει τη δική του. Ξαφνικά τη δάγκωσε τόσο ώστε να πονέσει λίγο. Δεν έβγαλε ούτε ένα βογγητό. Με το στόμα της κατέβηκε ξανά κάτω στο πέος του. Και πιο κάτω στους όρχεις του. Τους δάγκωσε λίγο. Πόνεσε πολύ και έκανε λίγο πίσω με αποτέλεσμα να πονέσει περισσότερο. Άφησε τους όρχεις του και πήγε στο πέος. Το έγλειψε πολύ λίγο και αυτό τιναχτηκε αμέσως προς τα επάνω.

"Θέλω να τσεκάρω πόσο γρήγορα χύνεις", του είπε. "Δε γουστάρω να γύσεις στο στόμα μου. Δεν είμαι σκλάβα σου, είμαι ανώτερή σου. Αλλά αν χύσεις κάτω στο πάτωμα θα υπάρξει βρωμιά. Τι λες να γίνει; Πως θα είναι μετά καθαρά; Για πες μου σκλάβε.". Σκέφτηκε λιγάκι, "Με ένα σφουγγάρι ή με τη γλώσσα μου", απάντησε, "δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο τρόπο.", της είπε. "Μάλιστα. Οπότε διαλέγω εγώ. Ωραία! Με ένα σφυγγάρι που θα το χειρίζεσαι με το στόμα σου. Δε θέλω να το βρωμήσω ακόμα." και ένα μικρό γέλιο της ξέφυγε.

Όπως ήταν γονατιστός, όταν σηκώθηκε αισθάνθηκε μπροστά στο πρόσωπό του το αιδείος της. Μύριζε χαρακτηριστικά. Είχε φτάσει ήδη σε οργασμό. Αργότερα θα μάθαινε ότι για να φτάσεις σε οργασμό θα πρέπει να έχεις άδεια ή να σου πούνε πότε θα πρέπει να φτάσεις. Έμεινε λίγο ακίνητη. Ήθελε να τη μυρίσει σαν ένας σκύλος. Το κατάλαβε, αλλά το έκανε διακριτικά. Μάλλον το έκανε όπως έπρεπε διότι μια φωνή επιδοκιμασίας έφυγε από την επιστάτρια. Το πόδι της το έβαλε ξαφνικά στη μούρη του και τον έσπρωξε προς τα πίσω με δύναμη. Έπεσε κάτω και κρατώντας με τον αγκώνα της την κοιλιά του άρχισε να γλείφει το πέος του.

Ήταν ήδη σε στύση. Δε χρειαζόταν να το πιάνει. Με τα χείλη της άφησε να μπαίνει μέσα και έξω στο στόμα της το πέος του. Στην αρχή σιγά-σιγά, μετά πιο γρήγορα. Όταν η ταχύητα έγινε μεγάλη, με μαεστρία, τον έγειρε στο πλάι. Αυτή ήρθε πάλι στη θέση της και συνέχισε. Τώρα πολύ γρήγορα. Ένα μικρό βογγητό την έκανε να καταλάβει ότι είχε φτάσει. Πήρε το πέοςς του και το έστρεψε προς τα κάτω. Εκσπερμάτωσε στο πάτωμα.

"Πολύ καλά, δεν άργισες πολύ. Αλλά θα ήθελα να ήσουν καλύτερος. Δεν με ικανοποίησε πολύ. Για αυτό το λόγο, άλλαξα γνώμη, θα το καθαρίσεις με τη γλώσσα σου. Εμπρός!", του είπε και με την πατούσα της καθοδήγησε το κεφάλι του εκεί που έπρεπε. "Και γρήγορα.", του είπε, "Να τελειώσεις πριν να γυρίσω.". Άκουσε τα βήματά της να απομακρύνονται. Λίγο φως μπήκε μέσα στο δωμάτιο και άκουσε να λέει στην Αφέντρα. "Καλός ήταν για αρχή, αν και έχω δει καλύτερους.". "Δηλαδή να τον κρατήσουμε;", τη ρώτησε η Αφέντρα. "Θα σας πρότεινα να τον κρατήσουμε, θα μάθει γρήγορα. Μάλλον μαθαίνει γρήγορα Αφέντρα.".

Φαίνεται ότι και η Αφέντρα συμφώνησε διότι άκουσε τα βήματα της επιστάτριας να πλησιάζουν. Είχε τελειώσει σχεδόν. Με την πατούσα της του πίεσε το κεφάλι προς τα κάτω. Μετά το σήκωσε και πολύ γρήγορες κινήσεις του φόρεσε ένα κολάρο. Δεν ήταν κολάρο σκύλου γιατί δεν είχε λουρί. Του τράβηξε τα μαλιά και τον ανάγκασε να σκηκωθεί. "Έλα, σκλάβε, στα τέσσερα, έτσι θα περπατάς από εδώ και πέρα.". Αυτή μπροστά και από πίσω ο σκλάβος βγήκαν από το δωμάτιο.
(συνεχίζεται)

 

Όσοι ή όσες θέλουν να γράψουν τις παρατηρήσεις τους είναι ευπρόσδεκτοι/τες. Να μην πούμε ότι βοηθάνε στη συγγραφή του παρόντος.
Ευχαριστώ.