Ο ξαφνικός σκλάβος

Master afentis25,

θα χαρούμε να διαβάσουμε και λογοτεχνία γραμμένη από σένα.

Υπάρχουν στο τμήμα art and literature και μινιμαλιστικοί στίχοι, ρίξε μιά ματιά αν θες.

Καλώς ήρθες με την ευκαιρία.

john slave96,

πολύ ευχάριστο διήγημα, πολυ στρωτή γραφή και καθαρή δομή και πάνω απ όλα απολαυστικό. Ευχαριστούμε  

 

Συνεχισε το οπως το πας, εχεις φοβερα αμεσο λογο, δεδομενου οτι και το θεμα S/M δεν ειναι κι απο τα πιο ευκολα να αποδοθει. !

 

Με κάνετε να κοκκινίζω από ντροπή! Θα συνεχίσω αύριο, λόγω πολλής και δύσκολης δουλειάς δεν μπορούσα (άλλου είδους συγγραφή).

 

Re: Απάντηση: Ο ξαφνικός σκλάβος

Πως θα επρεπε να ειναι ενα σεναριο αν δεν ειναι ετσι afentis25 ? θες να μας πεις ?

 

Στο δωμάτιο ήταν μόνοι τους οι δύο σκλάβοι. Δεμένοι, ο ένας με τον άλλο, και από τον τοίχο, για να έχουν ένα σημείο αναφοράς, αλλά και για να μην μπορούν να πάνε πουθενά. Ο χρόνος πέρναγε αλλά η επιστάτρια δεν ερχόταν. Ο χρόνος, όμως, είναι κάτι υποκειμενικό. Στο δωμάτιο το λεπτό "ζύγιζε" πολύ παραπάνω από ένα "κανονικό" λεπτό. Ο χρόνος δεν είναι μετρήσιμος ούτε αντιληπτός από όλους με τον ίδιο τρόπο. Οι δύο σκλάβοι ήταν δεμένοι μεταξύ τους και ο ίσκιος τους κουνιόταν δεξιά και αριστερά. Οι ίδιοι έχαναν και ξαναέβρισκαν την ισορροπία τους και αυτό το πήγαινε-έλα ήταν σαν μια χορευτική κίνηση μιας μπαλαρίνας που προσπαθεί να σαγηνεύσει το κοινό της.

Μόνο που εδώ δεν υπήρχε κοινό και δεν υπήρχε καμιά πρόθεση από κανένα να σαγηνεύσει, απλά κανείς τους δεν ήξερε τι θα προκύψει όταν θα ερχόταν η επιστάτρια. Προσπαθούσαν να μην πέσουν κάτω γιαί ήξεραν πολύ καλά ότι δεν έπρεπε, οι Αφέντρες τους θα θύμωναν αν γινόταν αυτό, διότι δεν είχαν δώσει μια ανάλογη προς αυτή την κατάσταση εντολή. Δεν ξέρουμε πόσος χρόνος πέρασε όταν το ασανσέρ άρχισε να ανεβαίνει προς το χώρο όπου βρίσκονταν. Σταθερά, αλλά συνεχώς. Κάποια στιγμή σταμάτησε σε αυτό τον όροφο. Για μια στιγμή ή περισσότερο -κανένας δεν ξέρει- η πόρτα δεν άνοιξε. Όποιος και να ήταν, αυτοί οι δύο ήταν ανυπερασπιστοι. Επιτέλους ξεκλείδωσαν την πόρτα τους ασανσέρ, και με τα δύο κλειδιά, αυτό σήμαινε ότι ήταν η επιστάτρια -αλλά μόνη της;- και ξανακλειδώθηκε.

Δεν ακούστηκαν ούτε πατιμασιές ούτε κάποιοι άλλοι θόρυβοι. Δεν είχαν -και οι δύο σκλάβοι- δυνατότητα να δουν την είσοδο του δωματίου. Ένα αόρατο μάτι μπορούσε να τους παρακολουθεί. Ήταν και οι δύο πολύ ευάλωτοι. Έτσι όταν το μαστίγιο χτύπησε πρώτα τη σκλάβα της Κυρίας Βίκυ, τινάχτηκαν και οι δύο επάνω, όσο μπορούσαν. "Θα περάσουμε καλά σήμερα, μωρά μου", είπε η επιστάτρια, "θα αργήσουν να έλθουν οι Αφέντρες, σας έχω αναλάβει εγώ για την ώρα. Μετά από αυτό θα είσαστε στη θέση να υπηρετήσετε". Τους έλυσε και έδεσε τα χέρια τους έτσι ώστε να είναι ενωμένα και να αφήνουν ένα κεό μεταξύ τους. Το πρόσωπο του σκλάβου έβλεπε αυτό της σκλάβας.

Κατέβασε μα τροχαλία και τους κρέμασε τα χέρια τόσο που σχεδόν τα δάχτυλά τους δεν έφταναν στο πάτωμα. Η σκλάβα ήταν λίγο πιο κοντή από το σκλάβο, θα απωνόταν το κορμί της, όπου και του σκλάβου για να φτάσει στο πάτωμα. Έτσι θα ήταν πολύ ευκίνητοι, αλλά θα μπορούσε να ξεχωρίσει η επειστάτρια όλους τους μυώνες και να δει πιο όμορφα τις χαρακιές από το μαστίγιο. Έφερε τέσσερα μαστίγια. Τα δύο τα κρέμασε στα χέρια του σκλάβου και τα άλλα δύο στης σκλάβας. Ξεκίνησε με το πιο λεπτό.

Κατέβασε το μαστίγιο με τέτοια δύναμη που ο σκλάβος τινάχτηκε και έκανε τόσα βήματα δεξιά ώστε να φέρει τη σκλάβα σχεδόν απέναντι από την επιστάτρια. Με τον ίδιο τρόπο κατέβηκε τώρα το μαστίγιο στην πλάτη της σκλάβας. Τα μαστίγια έπεφταν λοξά και ανάγκαζαν τους σκλάβους σε αυτή την κυκλική κίνηση. Δούλευε με το λεπτό και μετά με το πιο χοντρό μαστίγιο.

Μετά από μισή ώρα μαστιγώματος, η σκλάβα άφησε να πέσει το κεφάλι της στον ώμο του σκλάβου και δάκρυα άρχισαν να κυλούν και να φτάνουν στον ώμο του σκλάβου. Φαίνεται ότι αυτό το κατάλαβε η επιστάτρια γιατί σταμάτησε, έγλειψε λίγο την πλάτη της σκλάβας, της ψυθίρισε κάποια, μάλλον ερωτικά λόγια, για να της δώσει θάρρος, πριν να συνεχίσει. Το πολύ χοντ΄ρό μαστίγιο το άφησε για το τέλος, για τα πόδια τους.

Στο σώμα της επιστάτριας ήταν ακόμη εμφανή τα σημάδια από το μαστίγωμα που είναι υποστεί. Ήξερε ότι όσο τα σημάδια στους σκλάβους θα είναι εμφανή, τόσο τα δικά της δεν θα υπάρχουν. Αυτό τη συνέφερε. Έλυσε τα χέρια τους και τους άφησε λίγο να ηρεμήσουν. Τους οδήγησε στο μπάνιο. Έκανε νόημα στο σκλάβο να πειποιηθεί τα πόδια της και στη σκλάβα να ασχοληθεί με το στήθος και το αιδοίο της. Σε λίγο χρονικό διάστημα άρχιζε να βγάζει κραυγές ηδονής και με σπασμούς πίεζε το στόμα της σκλάβας όσο το δυνατό πιο μέσα στο αιδοίο της. Τους διέταξε να την πλύνουν και να την πειποιηθούν. μετά να πλυθούν και οι ίδιοι.

Όταν έκαναν μπάνιο, ο σκλάβος τόλμησε να φιλήσει στο μάγουλο τη σκλάβα. Αυτή του έδωσε να καταλάβει ότι δεν έπρεπε. Ήταν επικίνδυνο, θα μπορούσαν να τιμωρηθούν με μαστίγωμα για δύο ή τρεις ώρες συνέχεια.

Η Αφέντρα επέστρεψε μόνη της και διέταξε τους σκλάβους της να της κάνουν ένα καλό μασάζ. Ήταν κουρασμένη. Η επιστάτρια της ετοίμαζε το βραδυνό και έβαλε και λίγο φαγητό και για τους σκλάβους. Για σήμερα θα έμεναν ο ένας στη μια και η άλλη στην άλλη άκρη του δωματίου, με δεμένα τα χέρια πίσω από την πλάτη τους και το κολάρο στον τοίχο. Η Αφέντρα είπε στην επιστάτρια τι έγινε στο μπαρ, που είχαν πάει τους νέους σκλάβους. Με ένα φυλία στο στόμα της τής δήλωσε πόσο ευχαριστημένη ήταν με τα σημάδια των σκλάβων. Η σκλάβα της ήξερε ότι έπρεπε να ασχοληθεί με το σώμα της και άρχισε να περιποιείται το σώμα της Αφέντρας της. Όταν η Αφέντρα είρθε σε οργασμό, σηκώθηκε, από τα μαλιά έσυρε τη σκλάβα της στο δωμάτιό της και αποφάσισε να ασχοληθεί πολύ λίγο με τα σκλαβάκια.

Με τη βίτσα "επιθεώρησε", όσο πιο δυνατά γινόταν την πλάτη και τα πόδια τους, ανανέωσε το ραντεβού τους για το πρωί, πήγε προς τη σκλάβα της Κυρίας Βίκυ, της ψιθύρισε στο αφτί πόσο άτυχη ήταν που δεν την είχε τιμωρήσει πιο μπροστά, μόνη της, και πήγε στο δωμάτιό της όπου την περίμενε η σκλάβα της στην άκρη του κρεβατιού της, στο πάτωμα. Την ανάγκασε να της γλείψει το αιδοίο και δεν άργησε να φτάσει στον πρώτο οργασμό. Ανάγκασε τη σκλάβα της να ξαπλώσει ανάσκελα σε ένα μικρό τραπέζι, της έδεσε τα πόδια έτσι ώστε να είναι πάντα ανοιχτά και με ένα strapon μπήκε μέσα της στην αρχή σιγά, μετά με ένα φρενήρη ρυθμό, αναγκάζοντάς την σχεδόν να φωνάζει από τον πόνο. Της έλυσε τα πόδια και πήγε να κοιμηθεί στο κρεβάτι της. Αυτή η μυρουδιά που θύμιζε τον οργασμό της άρεσε πολύ και σχεδόν την ηρεμούσε για να κοιμηθεί πιο εύκολα.
(συνεχίζεται)

 

Την επαύριο ο σκλάβος θα έφευγε. Η Αφέντρα θα του έδινε οδηγίες για το τι θα έπρεπε να κάνει. Περίμενε με αγωνία αυτές τις εντολές και το πως θα κανόνιζε τη ζωή του. Ήταν έτοιμος να δεχτεί ένα μεγάλο μέρος των εντολών, αρκεί να μην περιόριζαν την επαγγελματική του ζωή και τη στοιχειώδη ερωτική του. "Ανμια Αφέντρα θέλει να με κυριαρχίσει ολοκληρωτικά και συνέχεια, θα πρέπει να έχε βρει τρόπο να με συντηρεί και να μου εξασφαλίσει το μέλλον", σκέφτηκε. Πάντως, αν κρίνουμε από τη σκλάβα της, δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. Άρα, θα πρέπει να θεωρούσε δεδομένο μια "διπλή" ζωή.

Όταν ξημέρωσε η επιστάτρια τους ξύπνησε, τους πήγε να πλυθούν για να είναι έτοιμοι και καθαροί για το ξύπνημα της Αφέντρας. Τα πράγματα ελαφρώς άλλαξαν διότι διέταξε και τους δύο σκλάβους να ετοιμάσουν το τραπέζι. Θα έτρωγαν και αυτοί πρωινό, αφού συγίριζαν το σπίτι και το τακτοποιούσαν. Αυτό όμως θα συνέβαινε αφού η Αφέντρα έτρωγε το πρωινό της και αφού τους έδινε οδηγίες. Πήγαινε να ξυπνήσει την Αφέντρα όταν χτύπησε το κουδούνι. Από το θυροτηλέφωνο είδε ότι ήταν η Κυρία Βίκυ. Άνοιξε την πόρτα και περίμενε να ανοίξει και την πόρτα του ασανσέρ. Ανακοίνωσε τον ερχομό της Κυρίας Βίκυ και οι δύο σκλάβοι περίμεναν γονατιστοί. Το δεύτερο σερβίτσιο το έβαλαν στο τραπέζι και η επιστάτρια πήγε να ξυπνήσει την Αφέντρα.

Αφού σηκώθηκε ήρθε στην τραπεζαρία και ήπιε λίγο καφέ. Φίλησε την Κυρία Βίκυ πρώτα στα μάγουλα και μετά στο στόμα και μαζί πήραν το πρωινό τους. Δίπλα τους ήταν τα σκλαβάκια τους. Της εξήγησε ότι η σκλάβα της έμαθε στη δική δύο πράγματα παραπάνω. Θα μπορούσε άλλωστε να το δει. Όντως τα σημάδια ήταν ακόμη νωπά. Η Κυρία Βίκυ φάνηκε ευχαριστημένη, δεν έβλεπε την ώρα να φύγει για να περιποιηθεί τη σκλάβα της μόνη της, στο σπίτι της.

Αφού έμειναν μόνοι, η Αφέντρα, η επιστάτρια και ο σκλάβος, αυτός ο τελευταίος άκουσε τις οδηγίες που έπρεπε να τις σεβαστεί αν ήθελε να παραμείνει σκλάβος της. Η Αφέντρα θα έμενε, όπως και τώρα, με τη σκλάβα της. Κάποιες ώρες την ημέρα θα ερχόταν να την υπηρετεί. Θα το κανόνιζαν, για το πότε ακριβώς, τηλεφωνικά. Θα εξακολουθούσε την επαγγελματική του ζωή, όπως πριν, θα έπρεπε όμως να της δώσει ένα αναλυτικό πρόγραμμα για να δει τις ώρες που θα αφιέρωνε σε αυτή. Η ερωτική του ζωή θα ήταν πολύ περιορισμένη. Αυτό, το καταλάβαινε, θα ήταν δύσκολο να το ανεχτεί η κοπέλα του, κάτι θα έπρεπε να κάνει για αυτό. Αυτός μόνο θα μπορούσε να δώσει λύση σε αυτό το πρόβλημα. Όλα το χρόνο που θα είναι μαζί της θα είναι ένας υπηρέτης, αργότερα μπορεί να έβγαινε έξω μαζί του. Τον ρώτησε αν κατάλαβε ακριβώς τους όρους της χρήσης του. Βιάστηκε να ντυθεί, ήθελε να πάει να δει, μαζί με δύο άλλες Αφέντρες, τα νέα σκλαβάκια.

Πριν να φύγει όμως, η επιστάτρια θα του έδινε ένα αναμνηστικό. Δηλαδή κάποια σημάδια που θα έμεναν κάμποσες μέρες. Τον οδήγησε προς το τέλος του καναπέ και με μια χοντρή βίτσα το μαστίγωσε σε όλη την πλάτη και τα πόδια μέχρι να εμφανιστούν βαθιές και κόκκινες χαραματιές. Το διέταξε να συντάξει το πρόγραμμα των επαγγελματικών δραστηριοτήτων του, να ντυθεί και να φύγει. Θα περίμενε, εντός της ημέρας, μήνυμα στο κινητό.
(συνεχίζεται)

 

Αγαπητε john_slave η γραφη σου ειναι απλα τελεια.Η αποδοση του κειμενου αυτου ειναι εξαιρετικα ομορφη και θα σε συμβουλευα να κανεις καποτε ενα βιβλιο γεματο τετοιες ιστοριες.

 

Δε θεωρώ τον εαυτό μου καλό στα λογοτεχνικά. Στα δοκίμια, ναι. Εκεί πάω καλά και έχω διακριθεί. Στη λογοτεχνία προσπαθώ. Πάντως σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

 

Την επόμενη μέρα ήρθε το μήνυμα. Το άνοιξε με αγωνία. Έπρεπε αύριο να είναι, το μεσημέρι, έξω από την κάβα, στο γνωστό σημείο, και να περιμένει την επιστάτρια για τον οδηγήσει, για τελευταία φορά στο σπίτι όπου θα υπηρετούσε. Προς το παρόν, για σήμερα, ήταν ελεύθερος υπηρεσιών. Για να συλλογισθεί τον καινούργιο τρόπο ζωής που του προτείνεται. Πήρε τηλέφωνο την κοπέλα του, κανόνισε για να πάει στο σπίτι της, να φάει, να ξεκουραστεί και να περάσει το βράδυ του μαζί της. Πέρασε όπως όλα τα ερωτευμένα ζευγάρια, δε μίλησε για το, υποτιθέμενο, ταξίδι του.

Το βράδυ όμως, τότε ήταν τα δύσκολα. Γυμνός θα ήταν σαν την αλήθεια. Εκεί, στο κρεβάτι, λίγο πριν την αγκαλιάσει, αυτή ψηλάφησε τις χαρακιές του. Το ρώτησε. Ήθελε εξηγήσεις. Ο τρόπος της δεν ήταν απαιτητικός, αλλά απαιτούσε με τον τρόπο της. Στη γυναίκα που αγαπάς δεν μπορείς να κρυφτείς και, τελικά, τα είπε όλα. "Και γιατί θα πρέπει να στα βγάζ ένα-ένα; Τουλάχιστον σου άρεσε;". Έγνεψε καταφατικά. Έσκυψε φίλησε απαλά τα σημάδια του και ξαφνικά δάγκωσε ένα από αυτά. "Και γιατί μου το έκρυβες μωρό μου;". Ήθελε να πει γιατί της έκρυβε ότι του άρεσε να υπηρετεί γυναίκες. Δεν απάντησε. Με το χέρι της τον έφερε έτσι για να βλέπει το πρόσωπό του. Τον οδήγησε να τη χαϊδέψει παντού. Έφτασε σε οργασμό. Λίγο πριν φτάσει κατάφερε να το ρωτήσει: "Θα με πας εκεί;". Μπήκε μέσα της, τη φίλησε και με τον τρόπο του ήταν σαν να το υποσχέθηκε.

Την επόμενη μέρα περίμενε την επιστάτρια στο γνωστό σημείο. Τον οδήγησε στο σπίτι. Αυτή μπροστά και αυτός πίσω με ελαφρά χαμηλωμένο το κεφάλι. Όταν έφτασαν στο σπίτι του έκανε νόημα να γδυθεί, να αλλάξει και να πέσει στα τέσσερα. Φόρεσε αυτό που βρήκε στο δωμάτιο υπηρεσίας. Μια ποδιά και τίποτε άλλο. Τον οδήγησε στην κουζίνα, την καθάρισε, έκανε τα πιάτα και μετά τακτοποίησε το σαλόνι. Όταν τέλειωσε της ζήτησε το λόγο. Τον κοίταξε καλά-καλά και τελικά του τον έδωσε. "Η κοπέλα μου είδε τα σημάδια. Δεν μου έκανε μούτρα. Μου ζήτησε αν μπορεί να έρθει και αυτή εδώ", είπε. Του έκανε νόημα να βγάλει την ποδιά.

Με ένα πολύ λεπτό μαστίγιο άρχισε να το μαστιγώνει συνεχώς. Με επιδέξιο τρόπο έκανε βαθιά και όμορφα σχήματα. Είχε μάθει. Είχε γίνει μια καλλιτέχνιδα στο μαστίγιο. "Αυτά για να νωπά τα σημάδια που θα τα δει σήμερα. Θα μάθεις αν της αρέσει να υπηρετεί. Εγώ θα το πω στην Αφέντρα και αυτή θα σου απαντήσει αύριο", του είπε και του έκανε νόημα να της περιποιηθεί τα πόδια της. Πρώτα τα έγλυψε και μετά έβαλε μια κρέμα που την άπλωσε παντού, από τα γόνατα και κάτω. Είχε πολύ όμορφα πόδια. Ασυναίσθητα της φίλησε το πόδι πάνω από τον αστράγαλο. Η βίτσα έπεσε με ορμή στην πλάτη του για να του υπενθυμίσει ότι αυτό ήταν κακό, να κάνει του κεφαλιού του.

Του έδειξε ότι έπρεπε να της περιποιηθεί το αιδοίο της. Μετά από λίγο έφτασε σε οργασμό. Ήταν πολύ γρήγορη και βιαίη όταν έχυνε. Πίεζε το καεφάλι του σκλάβου τόσο πολύ μέσα της που αυτός με το ζόρι έπαιρνε ανάσα. Το διέταξε με τον τρόπο της να ντυθεί γρήγορα. Έφυγε. Αύριο θα μάθαινε τα νέα, όπως θα μάθαινε πως θα υπηρετούσε την Αφέντρα.
(συνεχίζεται)

 

Γεμάτος αγωνία πήγε σπίτι. Η κοπέλα του τον περίμενε, ετοίμαζε το φαγητό. Το απόγευμα πέρασε όπως και στα άλλα ζευγάρια, σαν ένα ελληνικό σήριλα. Αν θέλαμε να το εκφράζαμε με μια λέξη θα γράφαμε αυτή τη λέξη που αρχίζει από "τι" και τελειώνει "ποτε". Ή απλά υπάρχουμε. Το βράδυ είναι το κρίσιμο. Κάνεις τίποτε ή δεν κάνεις; Άρα είσαι καλά ή δεν είσαι. Ο φίλος μας ήταν καλά. Καταλαβαίνετε δηλαδή τι έγινε. Και αν πήγε ο νους σας στο πονηρό, να ξαναπάει! Η κοπέλα του έδειχνε μια συνήθιστη όρεξη για να κάνουν σεξ. "Και άλλα;", αναφώνησε μια στιγμή. Το βλέμμα του είχαν σαν να τις έλεγ: "Ε, και τι έγινε;".

Αυτός όμως της είπε άλλο, τη ρώτησε αν της αρέσουν και στην έμμεσα καταφατική απάντησή της τη ρώτησε αν είναι ωραία για αυτόν ή για αυτήν. Προσπαθούσε να ψαρέψει. Είναι ή δεν είναι υποτακτική; Η υπόθεση έγινε πιο περίπλοκη όταν εισέπραξε την απάντηση: "Και για τους δύο μας". Το νύχι της μπήκε λίγο σε ένα σημάδι και στο τίναγμά του φάνηκε λίγο να ευχαριστιέται. Τον κοίταζε στα μάτια, κατευθείαν στα μάτια και του μετέδιδε λίγο από τον αυταρχισμό της. Θυμήθηκε μια παλιά γκόμενα που είχε και που του έκανε κάτι ανάλογο σε ένα σκοτεινό κάθετο δρόμο της Ηφαίστου, ένα βράδυ, πολύ παλιά, όταν εκεί δεν κυκλοφορούσε κανείς. Θα μπορούσε και αυτή να ήταν μια από τις Αφέντρες του. Αργότερα έμαθε ότι είχε δύο σκλάβους και πέργαγαν καλά.

"Δηλαδή να της το πω;", τη ρώτησε. Το "φυσικά" ήταν κούνημα του κεφαλιού, το οποίο έμεινε για μια στιγμή ακίνητο και σκπετικό στην ερώτησή του: "Και σαν τι θα πας εκεί;". Χρειάστηκε να διευκρινήσει. "Θα υποταχθείς σε όλα; ή...". Η φράση του έμεινε ημιτελής γιατί τον κοίταξε με αυτό το διαπεραστικό βλέμμα της και του είπε ότι δεν είναι ακριβώς σκλάβα, αλλά κάτι ενδιάμεσο. Κάνανε έρωτα μέχρι το πρωί με αυτή από επάνω και να λειτουργεί συνεχώς επιθετικά. Μετά από ένα κρύο ντους κημήθηκαν αργά. Αυτός έπρεπε να είχε καθαρό το μυαλό του. Αύριο θα απαντούσε στις ερωτήσεις της Αφέντρας.

Πήγε στο σπίτι όπου υπηρετούσε την καιερωμένη ώρα, Χτύπησε το κουδούνι και ανέβηκε στον όροφο. Του άνοιξε η επιστάτρια. Έπεσε με τη μια στα τέσσερα και πήγε στο δωμάτιο υπηρεσίας για να αλλάξει. Μέσα δεν υπήρχαν ρούχα. Μόνο ένα περιλαίμιο που του το έβαλε η σκλάβα της Αφέντρας και τον οδήγησε μπροστά της.

Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις της. Θα της ήταν πιστός, θα αφιέρωνε τη ζωή του σε αυτή. Θα την υπηρετούσε όπως αυτή όριζε και θα ήταν έτοιμος για να τιμωργθεί όταν και αφού έπρεπε χωρίς να ρωτήσει γιατί, χωρίς να αναστενάζει. Το ρώτησε για την κοπέλα του. Της απάντησε ότι ήθελε να έρθει, αλλά ήταν ανάμεσα στο Αφέντρα και σκλάβα, ούτε το ένα ακριβώς ούτε το άλλο. Τον έστειλε έτσι όπως ήταν να καθαρίσει το μπαλκόνι. Δεν έβλεπε κανείς. Μετά του έδωσε να φάει στο πιατάκι του σκύλου και να πιεί από ένα άλλο πιο βαθύ πιατάκι, χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του.

Η επιστάτρια του έδειξε ένα κρίκο στον τοίχο, Πήγε προς τα εκεί. Δεν έφτανε καλά-καλά. Του έδεσε τα χέρια τραβώντας τα όσο πιο πολύ μπορούσε. στις ρόγες του τού πέρασε δύο clips πολύ ελαφριά. Αυτά θα τα φόραγε, του είπε, όλη την ημέρα και θα τα έβγαζε εδώ αύριο το μεσημέρι. Ας ερχόταν με την κοπέλα του να τη δούν. Όταν τον ρώτησε "Κατάλαβες;", άρχισε αμέεσως να το μαστιγώνει με μια βέργα. Αισθανότν μια κάψα στην πλάτη του. "Αυτό είναι ένα δείγμα για την καινούργια, ελπίζουμε", του είπε. "Να της το πεις", πρόσθεσε.

Τον έλυσε και του είπε να πάει να ικανοποιήσει την Αφέντρα του. Της έγλειψε τα πόδια και έφτασε μέχρι το γόνατο. Μετά ασχολήθηκε μόνο με τα δάχτυλά της. Φαίνεται να ευχαριστήθηκε. Μετά από λίγο έφερε το πόδι της πιο κοντά στον καναπέ που καθόταν, αναγκάζοντάς τον να πλησιάσει, και τον έσπρωξε με δύναμη μακριά της. Η σκλάβα της του έκανε νόημα να ντυθεί και να φύγει. Θα τα "έλεγαν" αύριο.
(συνεχίζεται)

 

Η αυριανή μέρα ήταν κρίσημη. Όχι μόνο για εκείνον αλλά και για τη φίλη του. Και για τους δυο σα ζευγάρι. Θα είχε μέλλον ο δεσμός τους μετά από αυτή τη συνάντηση; Και αν όχι αυτός τι θα έκανε χωρίς τη σύντροφό του; Μήπως έπρεπε να σταματήσει εδώ; Και το ότι εκτέθηκε στα μάτια της φίλης του, αυτό που θα οδηγήσει; Τέτοιες σκέψεις το βασάνιζαν μέχρι να φτάσει σπίτι. Είχε πλέον εγκατσταθεί στο σπίτι της φίλης του και το δικό του το είχε σα ρεζέρβα.

"Λοιπόν;", η ερώτηση της φίλης του τον έβγαλε από αυτό τον ωκεανό σκέψεων, δισταγμών και δειρευνήσεων. "Τι, "λοιπόν", αν ναι! Σε έχει καλέσει, μαζί με εμένα, αύριο το μεσημέρι. Μπορείς;", τη ρώτησε. Του απάντησε ότι μπορούσε, το φίλησε γλυκά και πήγε να ετοιμάσει να φάνε. Αυτός τη βοήθησε όπως πάντα, ακολουθώντας τις οδηγίες της. Το βράδυ εκείνη έψαξε για τα νέα σημάδια. Σαν την ταινία "Pillowbook", του Γκρηναγουέι, τα μηνύματα πήγαιναν από την Αφέντρα προς τη φίλη του μέσω του σώματός του. Αυτό σκέφτηκε και το ότι σε αυτή την ταινία τα αρσενικά σκοτώνονταν από την γυναίκα που επικοινωνούσε με το θύμα της. Αυτή η σκέψη τον έκανε να ανατριχιάσει. Μήπως ήταν αναλλώσιμος;

Φαίνεται ότι την ίδια στιγμή η ίδια σκέψη πέρασε και από το μυαλό της φίλης του. Το φίλησε στο στόμα και του είπε ότι τα σημάδια του της άρεσαν πολύ και δεν ήθελε με τίποτε να χάσει το "χαρτί" πάνω στο οποίο γράφονταν. Για πρώτη φορά έκαναν έρωτα με τη γυναίκα από πάνω, σα να ήθελε να δείξει ότι έχει τη διάθεση να αναλάβει τα ηνία. Το πρωί της επόμενης μέρας σκεφτόταν ότι αν γινόταν δεκτή, τότε θα ήταν πιο κάτω από την Αφέντρα και πιο πάνω από την επιστάτρια. Τώρα θυμήθηκε το "ξινό" πρόσωπο της επιστάτριας που θα έχανε την μικρή εξουσία της και τη διέξοδο της για να ξεσπάσει. Με αυτή την έννοια, μπορεί να υπερέβαλε στη χτεσινή τιμωρία του, σα να έδινε ένα μήνυμα στη φίλη του, δηλαδή, να μην πάει γιατί θα έχει να τραβήεξι πολλά. Λες και δεν το ήξερε ήδη...

Είχαν δώσει ραντεβού στη δουλειά του νωρίς το μεσημέρι. Πήγαν να πιούν ένα εσπρέσο και πήγαν γραμμή για το σπίτι, λίγο πιο πάνω από τα Εξάρχεια. Η μέρα ήταν ότι έπρεπε για βόλτα. Μόνο που αυτή η βόλτα είχε ένα τέλος που θα ήταν η αρχή μιας άλλης πορείας. Έφτασαν, χτύπησαν το κουδούνι. Με το ασανσέρ έφτασαν στον όροφο όπου ήταν το διαμέρισμα. Της είχε πει ότι με το που θα άνοιγε η πόρτα οι ρόλοι τους θα χωρίζονταν. Έπρεπε να ήταν προετοιμασμένη να δει πρωτόγνωρα πράγματα για αυτή. Κουνούσε το κεφάλι της καταφατικά, δείχνοντας ότι τα κάτάλαβε όλα.

Και έτσι έγινε. Όταν άνοιξε η πόρτα αυτός έπεσε στα τέσσερα, η επιστάτρια οδήγησε τη φίλη του στο σαλόνι, την έβαλε να καθίσει στον καναπέ και αυτός πήγε στο δωμάτιο υπηρεσίας για να αλλάξει. Σχεδόν αμέσως η επιστάτρια μπήκε μέσα και το διέταξε να μείνει εκεί μέχρι να του δώσει εντολή που θα πάει.

Άκουσε την πόρτα να ανοίγει. Η Αφέντρα είχε βγει από το δωμάτιό της, πολύ όμορφα ντυμένη και διέταξε τη σκλάβα της να προσφέρει κάτι στην προσκεκλεμένη τους. Ένας καφές για την ώρα ήταν ότι ήθελε η φίλη του σκλάβου. Αφού τη ρώτησε πως αισθάνεται, της είπε, όταν είδε ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, ότι εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά, αυτή κάνει κουμάντο σε όλα και οι διαταγές της θα πρέπει να εκτελούνται, ενώ αν υπάρχει κάποιος ενδοιασμός καλό είναι να συζητείται εγκαίρως. Αυτή φάνηκε να συμφωνεί με αυτή τη μικρή εισαγωγή. Της είπε ότι ο σκλάβος -χρησιμοποίησε τη λέξη "σκλάβος"- της είχε πει ότι είναι ανάμεσα στην κυριαρχία και στην υποτακτικότητα, αυτό σημαίνει ότι θα υπακούει σε αυτή και όλοι οι άλλοι σε εκείνη, αλλά θα πρέπει να εκπαιδευτεί σκληρά για αυτό. Το ρόλο του εκπαιδευτή θα τον παίξει η σκλάβα της. Όταν τελειώσει η εκπαίδευση, τότε για κάθε λάθος θα τιμωρείται πιο σκληρά από ότι οι σκλάβοι. Αυτό έπρεπε να το καταλάβει καλά. Εδώ δε χωρούν συναισθηματισμοί φτηνοί, υπακοή, όμως με κοινή συμφωνία. "Και το κεφάλι σου θα πρέπει να το έχεις χαμηλωμένο όταν με βλέπεις", της είπε και της κατέβασε το κεφάλι όσο έπρεπε. Τη ρώτησε τελικά αν ήθελε να το σκεφτεί και να έρθει μια άλλη μέρα ή να αρχίσει τώρα αμέσως.

Με χαμηλωμένο το κεφάλι της έδωσε την απάντηση. "Αμέσως τώρα, αν θέλετε". Η Αφέντρα την κοίταξε για να δει αν το εννούσε και όταν επίστηκε κάλεσε τη σκλάβα της και της είπε ότι είναι δική της πλέον για ανώτερη εκπαίδευση, όχι σκλάβας. Τη διέταξε να γδυθεί και την οδήγησε στο υπέροχο δωμάτιο με τα σύνεργα της εκπαίδευσης. Της έδεσε τα χέρια και τα κρέμασε από ένα γάντζο που ήταν ψηλά. Αν φώναζε θα της έβασε φίμωτρο, καλό όμως θα ήταν να μη φώναζε γιατί οι φωνές έφερναν μεγαλύτερη τιμωρία. Οι άκρες των δαχτύλων της ίσα-ίσα που ακούμπαγαν στο πάτωμα. Της έβαλε για να ακουμπάει τα πόδια της ένα σα χαλί που γλύστραγε ελαφρώς. Έτσι δε θα ήταν σε μια θέση αλλά μόνη της θα άλλαζε συνεχώς. Το μαστίγιο θα την ανάγκαζε να αλλάζει πιο συχνά θέσεις. Επέτσρεψε μετά από λίγο και αφού χάιδεψε το ωραίο σώμα της, φίλησε την πλάτη της, χάιδεψε τα στήθη της, έτσι ώστε να της δημιουργήσει ηδονή, το χέρι της πήγε στο αιδοίο της το χάιδεψε ελαφρά και ξαφνικά άρχισε να το πιέζει βάζοντας τα δάχτυλά της μέσα. Βόγγηξε ελφρά.

"Αυτό το βογγητό είρθε νωρίς, μωρό μου, ακόμα δεν αρχήσαμε. Σε συμβουλεύω να το σταματήσεις. Αν δεν αντέχεις υπάρχει και η λέξη ασφαλείας. Είναι το "έλεος", αυτό θα πρέπει να πεις για να σταματήσω. Εντάξει;". Δεν περίμενε την απάντηση γιατί το μαστίγιο έπεσε με μεγάλη δύναμη στην πλάτη της. Ασυναίθητα κινήθηκε λίγο δεξιά, αφήνοντας έκθετα τα πλευρά της, έτσι, γυρνώντας γύρω-γύρω, η επιστάτρια μπορούσε να τη μαστιγώνει παντού. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα το σώμα της είχε γεμίσει από λουρίδες κόκκινες κυκλικές και σχεδόν παράλληλες με το έδαφος. Το μεγάλο μαστίγιο είχε δώσει τη θέση του στο μικρότερο και τώρα δούλευε με το πιο μικρό στα πόδια της. Το κεφάλι της είχε πέσει προς τα πίσω. "Δε μας είπες το όνομά σου", της είπε, "Η Αφέντρα σε βάφτισε Η., έτσι θα σε λέμε".

Η επιστάτρια θυμόταν πολύ καλά την τιμωρία της που δεν είχε εκπαιδεύσει καλά το σκλάβο και δεν ήθελε να πάθει τα ίδια ξανά. Όμως σε αυτήν έβλεπε έναν εχθρό ή μια αντικαταστάτρια. Της έβγαινε ένα μίσος, ήταν φανερό. Μετά από λίγο ήρθε η Αφέντρα στο δωμάτιο. Διέταξε τη σκλάβα της να σταματήσει και της είπε να βάλει στην Η. ένα clips σε κάθε ρόγα. Διάλεξε κάποια μαλακά. Επιθεώρησε τη δουλειά που μέχρι τώρα είχε γίνει. Φάνηκε ευχαριστημένη. "Φαίνεται ότι αισθάνθηκες ότι απειλείσαι. Έτσι δεν είναι σκλάβα;", ρώτησε και κοίταξε της επιστάτρια. Αυτή με χαμηλωμένο το βλέμμα, σιωπηρά το παραδέχτηκε. Η Αφέντρα κούνησε το κεφάλι της, πλησίασε την καινούργια, έφτασε στις ρόγες της, τής κατέβασε το κεφάλι και με μια κίνηση της έβαγε τα clips, τραβώντας τα με δύναμη. "Εδώ", είπε, και η σκλάβα της μαστίγωσε δέκα φορές με δύναμη τα στήθη της Η.

Η Αφέντρα επανήλθε έχοντας μαζί της δύο clips που έσφιγγαν με μια βίδα. "Θα στα βάλω για λίγο να δω αν σου πάνε", της είπε, και διέταξε τη σκλάβα της να τη λύσει. Η Η. σωριάστηκε στο πάτωμα. "Στα τέσσερα", της είπε η Αφέντρα, την έδεσε με ένα λουρί και την τράβηξε προς το σαλόνι. "Τώρα θα μου περιποιηθείς τα πόδια μου, θα τα γλύψεις μέχρι τα γόνατα. Μετά θα τελειώσεις για σήμερα", της είπε. Όταν τέλειωσε τη διέταξε να ντυθεί. Αύριο την ίδια ώρα θα έπρεπε να έρθει με το σκλάβο. Μπαίνοντας στο δωμάτιο υπηρεσίας διέταξε το σκλάβο να ντυθεί. Για σήμερα, του είπε, η τιμωρία του θα ήταν ότι δε θα ασχολιόντουσαν μαζί του. Αύριο την ίδια ώρα με την κανούργια να έρθουν. Όλα πήγαν καλά, του είπε κοφτά και έφυγε.

Όταν βρέθηκαν στο δρόμο για λίγο δε μιλούσαν. Η Η. φορούσε μια μιρκή ζακετούλα και έναπαντελόνι, έτσι τα σημάδια δε φαίνονταν. Ο σκλάβος περίμενε αυτή να μιλήσει πρώτα. Όμως σε μια γωνιά του δρόμου σταμάτησε, τον έπιασε και τον ανάγκασε να γυρίσει προς το μέρος της. Το φίλησε στο στόμα παθιασμένα. Αυτό ήταν το ευχαριστώ της. Αυτός ανταπόδωσε. Την αγκάλιασε και έκανε νόημα σε ένα ταξία να τους πάρει για το σπίτι τους.
(συνεχίζεται)

 

Τυφλα να'χει η ιστορια της "Ο" Γιαννη μου..