Ο προβολέας στους Κ παρακαλώ.

Σας ευχαριστώ.

 

 

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό Μου είναι ελάχιστες οι φορές που Έχω χάσει την Κυριαρχία του εαυτού Μου.

Ακόμα και σε δύσκολες στιγμές που υπήρχε περισσή ένταση δεν αποσυντονίστηκα.

Άρα δεν προσπάθησα για να καταφέρω κάτι. Αυτό ίσως οφείλεται στην οικογένεια Μου, στους δασκάλους Μου και τους συντρόφους Μου.

Όσον αφορά στην προσωπικότητα και αυτή διαμορφώθηκε όχι μέσα από το δάμασμα αλλά μέσω του ήθους και της συνείδησης.

Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στην ανατροφή Μου συνέβαλλαν άνθρωποι που είχαν το ηθικό πλεονέκτημα...

Iagos

 

Εγώ πάλι νομίζω ότι αυτοί που έχουν το ηθικό πλεονέκτημα δεν κομπαζουν, και δεν νιώθουν την ανάγκη να εξηγήσουν στους άλλους την συνταγή της καταπληκτικότητας τους με τόσο παιδαριώδη τρόπο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.

 

Όχι...

Το κάνετε θέμα και Με αναγκάζετε, ενώ Έχω σοβαρότερα πράγματα να κάνω, να το κλείσω...

Αν το να είναι ένας άνθρωπος περήφανος για τους ανθρώπους που τον ανέθρεψαν και διαμόρφωσαν το ήθος του είναι κομπασμός τότε ναι.. κομπάζει και πολύ καλά κάνει...

Αυτά και έκλεισε το θέμα.

Οποιαδήποτε άποψη σας επ' αυτού θα είναι επί προσωπικού και μόνο... με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Iagos

 

•Το σημαντικότερο λάθος μου ως κυρίαρχος, ήταν στην αρχή της πορείας μου, η επιβολή ενος πολύ αυστηρού πλαισίου για να γινει κάποια υποτακτικη μου. Ζητούσα πράγματα που δεν ήταν αναγκαία για να νιώσω την ικανοποίηση του κυριαρχου για χάρη της αυστηρότητας και της επίδειξης σκληρότητας. Έτσι πολλές υπό δεν ακολουθούσαν αν και είχαν την διάθεση,ενώ με όσες ακολουθούσαν φτάναμε σε ένα αδιέξοδο στο οποίο οι μεν δεν άντεχαν άλλο και εγώ δεν είχα την επιλογή της χαλάρωσης του πλαισίου για να μη δείξω αδυναμία. Μέσα από αυτό έμαθα ότι είναι καλύτερο να έχω ένα λιγότερο αυστηρό πλαίσιο με οσα πραγματικά είχα ανάγκη και στη πορεία αυτό να εμπλουτίζεται και να αυστηρόποιειται.

•Η αυτοκυριαρχια είναι βασικό χαρακτηριστικό της Προσωπικότητας ενός Κυριαρχου. Η προσωπικότητα ενός Κυριαρχου όπως και κάθε ατόμου, χτίζεται σταδιακά από τη στιγμή που γεννιέται ανάλογα με τα βιώματα του. Όταν πια "έγινα" κυρίαρχος είχε ήδη διαμορφωθεί η προσωπικότητα μου. Από εκει και πέρα οι υπό μου ελάχιστα επηρέασαν την προσωπικοτητα μου. Άλλωστε η φύση της σχέσης, τους δινει σχεδόν ανύπαρκτο χώρο για να καταφέρουν κάτι τέτοιο.

•Αυτα που λειτουργούν είναι πολλά, αφού μιλάμε για δυο ανθρώπους συνειδητοποιημενους που ξέρουν τι θέλουν. Μπορώ να πω τι δε λειτουργεί. Δε λειτούργησε ποτέ η παραχώρηση της επιλογής του τέλους της σχέσης αποκλειστικά σε εμένα. Υπήρξαν αρκετές υπο που αφαίρεσαν από τον εαυτό τους το δικαίωμα στην απόφαση της απόδεσμευσης.Ομως μη κοροιδευομαστε. Στο τέλος η υπό αποφασίζει. Γιατί ακόμα και αν δε το ζητήσει θα το δείξει και αν δε το δείξει αν δεν ειμαι αναίσθητος θα το καταλάβω.Διπλα μου θέλω έναν άνθρωπο που θα είναι εκεί επειδή το θέλει και όχι επειδή τηρεί μια "συμφωνία". Οπότε στο τέλος ναι μεν έπαιρνα εγώ την απόφαση αλλά στην ουσία είχε επιβληθεί από την υπό μου.

•Από τη στιγμή που βάζω εγώ τους κανόνες του παιχνιδιού, δε θα θέσω ως κανόνα κάτι που με κουράζει. Επειδή όμως δε τα ελέγχει όλα ένας κυρίαρχος μπορώ να πω ότι με κουράζει κάτι που έχω διαπιστώσει σε πολλές υπό μου. Πολλές υπο στο προσώπο του κυρίου τους βλέπουν και έναν ψυχολόγο. Έχουν μια διάθεση υπεραναλυσης των οσων ζητάμε και κάνουν, η των όσων βιωνουν συναισθηματικά. Το αποδέχομαι ως φυσιολογικό, το θεωρώ έως και όμορφο που συμβαίνει και νιώθω την υποχρέωση να την βοηθήσω. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δε με κουράζει. Κυρίως γιατί και εγώ από τη φύση μου είμαι υπέραναλυτικος και γνωρίζω πόσο κακό μου κάνει.

•όσο εύκολο είναι να περιγράψεις ένα άσχημο συναίσθημα, τοσο δύσκολο είναι να περιγράψεις ότι πιο όμορφο νιώθει κάποιος που κυριαρχεί σε κάποια. Δε μπορώ να το περιγράψω αλλά μπορώ να δώσω την οπτική μου. Όταν κάποια μου παραδίδει τον εαυτό της στην ουσία μου λέει:"Μεγάλωσα, έχτισα τη προσωπικότητα μου μέσα από τόσες δυσκολίες, πέρασα δύσκολα, κουράστηκα, μορφωθηκα, έγινα αυτό που βλέπεις σήμερα μέσα από πολλούς κόπους δικούς μου αλλά και των γονιών μου που θυσίασαν τα πάντα για να με βοηθήσουν να γίνω αυτό που εγινα. Όλα αυτά στα παραδίδω. Μπορείς να τα προσαρμόσεις στο κοσμο σου ή και να τα διαλύσεις όλα και να μου φτιάξεις μια νέα προσωπικότητα όπως την επιθυμείς εσύ. Σου δίνω την αξιοπρέπεια για την οποία πάλεψαν οι γονείς μου. Σε εσένα μόνο".Ο σκοπός ενός ανθρώπου στη ζωή είναι να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Κάθε φορά που κυρίαρχω νιώθω την πληρότητα της ολοκλήρωσης αυτού του σκοπού.Νιωθω ότι οι δικοι μου κόποι με έκαναν έναν άνθρωπο άξιο να αγαπηθεί με τόση δοτικοτητα. Αυτο βιωνω. Το συναίσθημα δε μπορώ να το περιγράψω. Όμως δε θα κρύψω ότι στις περιοδους που δε ψάχνω κάτι σοβαρό, νιώθω κάτι άσχημο. Νιωθω έπαρση και αλαζονεία, νιώθω "κοίτα ποιος είμαι εγώ που σε κάνω να σερνεσαι στα πόδια μου". Δυστυχώς συμβαίνει και αυτό.

Τελικά για το πως έφτασα να ειμαι εγώ Κ μπορώ να πω οτι:Αρχικά έκανα vanilla σχέσεις όταν ακόμα η προσωπικότητα μου ήταν υπό διαμόρφωση. Υπήρχαν στοιχεια κυριαρχίας τα οποία δεν αναγνώριζα. Δεν ήξερα καν τι σημαινει ο όρος bdsm. Όσοι είναι κοντά στην ηλικία μου θα θυμηθούν ότι στις πρώτες μας σχέσεις δεν είχαμε ίντερνετ, κινητά και ο μόνος τρόπος να μάθουμε ήταν από φίλους ή κρυφά από βιντεοκασέτες.Καποιοι ίσως τυχαία και από κάποιο βιβλίο. Κάποια στιγμή βρέθηκε στο δρομο μου μια υπό η οποία μου εξήγησε... Συνειδητοποίησα ότι αυτό που μου περιέγραφε ως κυρίαρχο, σε μια πιο light εκδοχή ήμουν εγώ. Μέσα από αυτή τη σχέση συνειδητοποίησα ότι την πληρότητα που περιέγραψα πριν την ένιωθα μόνο ως κυρίαρχος. Έτσι έγινα κυρίαρχος.

 

Πολυ όμορφη η περιγραφή σας.
Αναρωτιέμαι πόσες ήταν οι φορές που βιώσατε εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα σε αυτό που θέλατε να κανετε και αυτό που έπρεπε να κάνετε για να διατηρήσετε τη θέση σας και αν αυτό τελικά σας κόστισε σε ένα ποιο συναισθηματικο επιπεδο.

 

Τα ερωτήματα σας είναι εξαιρετικά. Όπως παρατηρείτε δεν είναι εύκολο να απαντηθούν.

Δεν θα γράψω τίποτα αναλυτικό. Θα σας αναφέρω όμως, ότι η μεγαλύτερη δυσκολία για εμένα ήταν οι αντιφάσεις.
Διότι Κυριαρχία δίχως συνειδητή πάλη με τα μη αρεστά (σε εμένα) χαρακτηριστικά που είτε 'κλήρονόμησα' είτε 'απέκτησα' ΔΕΝ μπορούσε να υπάρξει.
Είναι όμως μια πάλη που δίνει κανείς αποκλειστικά μόνος και ποτέ δεν είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ή καλύτερα ΟΡΙΣΤΙΚΑ νικητής.
Όλα τα υπόλοιπα που αφορούν στο νήμα, προσωπικά μου φάνηκαν πολύ πιο απλά από το παραπάνω.
Μετά απο αυτή την (εν εξελίξει βέβαια στη ζωή του ανθρώπου) διαδικασία, οι σχέσεις (γενικώς) άρχισαν να αποκτούν πολλή περισσότερη αλήθεια και άρα καθαρότητα ως προς τις προθέσεις, τις επιθυμίες, τις ανησυχίες κ.ο.κ.
Συνειδητοποίησα πολύ νωρίς ότι μόνο κάποιος που είναι συνειδητά ΕΝΤΑΞΕΙ με τον εαυτό του, και προχωρά προς ακόμα υψηλότερους (πνευματικούς κυρίως) στόχους μπορεί να είναι Κυρίαρχος. Και βεβαίως μόνο έτσι δύναται, κατά την γνώμη μου, να αναγνωρίσει την πραγματική, ουσιαστική υποτακτικότητα ενός άλλου ανθρώπου.

Τέλος, η απόλαυση μου προκύπτει, με έναν σχετικά περίπλοκο τρόπο, από την ...παρεξηγημένη έννοια της ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑΣ.

Καλή συνέχεια.