Οpinions différentes

To ομολογώ, μισώ τις ταμπέλες...
Ετικετάρετέ μας, να δω τι θα καταλάβετε...
Βάλτε την καύλα μας σε μικρά κουτάκια, βαφτίστε την υπακοή, υποταγή, όπως γουστάρετε...
Μάθετε εσείς καλύτερα από μας τι μας φτιάχνει και τι μας ανεβάζει...
Δοσολογείστε την επιθυμία μας και καθορίστε από που μέχρι που μας παίρνει να κινούμαστε, μην τυχόν και σπάσουμε την γυάλα που έχετε γι αυτές τις περιστάσεις...
Σαν γιγάντια Κόι, στο πέρα-δώθε της διαπραγμάτευσης της ηδονής...
Για ποιο σκοτάδι μιλάμε και ποιο φως?
Για ποιο πρέπει και ποιο επιβάλλεται?
Πρέπει τι? Για ποιον λόγο?
Ποιος είναι σε θέση να επιβάλλει τι?
Εκτός από αυτό που εγώ έχω ήδη συναινέσει να μου επιβληθεί...
Τι βαυκαλισμός εννοιών είναι αυτός?
Έχω πάψει να θυμώνω και να εκνευρίζομαι, τώρα πια, μόνο απορώ....
Πόσο ψέμα πια χωράει μέσα στην αλήθεια, στο αυταπόδεικτο, πόσο θέατρο, πόση κοροϊδία?
Ανθρωπάκια τόσα δα, με σύνδρομα μεγάλων και σπουδαίων, τίποτα δεν αποδεικνύουν, παρά την μεγαλομανή ανθρώπινη φύση...
Ορίστε τα σύνορα της καύλας, πείτε μας τι είναι ασφαλές, μασήστε τις έννοιες καλά, πολτοποιείστε τες, μην τυχόν και δεν μπορέσουμε να τις καταπιούμε...
Σκληροί άνθρωποι τελικά οι ανυπότακτοι, άκαμπτοι, δεν τους εθέλω...
Θέλω ομοιομορφία και υπακοή...
Και να αποφασίζω εγώ...
Ποιανού κεφάλι θέλω...
(Ξεκίνησα να το γράφω σε άλλο νήμα, στο ''το ομολογώ'', αλλά εκτρέπομαι ακόμη κι από την αρχική μου τοποθέτηση, τόσο απείθαρχη τελικά... )