ΠΟΛΕΜΙΚΟ

Λολ μου άρεσε το "τουλάχιστον για 2-3 παραγράφους ακόμα"

  

 

Γιατί πριν από αρκετά χρόνια, αποφάσισα να αρχίσω να γράφω ιστορίες. Θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από το τρόπο γραφής που είχαν οι νουβέλες του Πόε αλλά και από την φιλοσοφία της συνθέσεως (Του Πόε) που αισθανόμουν σαν 7χρονο που του δίναν μια μπάλα και ένα γήπεδο με χορτάρι. Έπαιζα με τις λέξεις, με τα λεξικά, με τις εκφράσεις, προσπαθούσα να ακολουθήσω την γενική ιδέα της φιλοσοφίας της συνθέσεως και όλο αυτό ήταν ενα υπέροχο νοητικό παιχνίδι. Εκείνη την περίοδο το έκανα οχι μόνο με τον Ποέ αλλά και με αγαπημένους μου συγγραφείς (Ρόμπινς, Μπάροουζ),δηλαδή να αντιγράφω το στύλ τους, και σε άλλες απόπειρες που ισως και να υπάρχουν εδώ μέσα διάσπαρτες. Αυτά ως προς το γιατί αυτή η ιστορία έχει αυτό το ύφος.

Γιατί έχει αυτή την πλοκή και κατάληξη;

Γιατί ήθελα να γράψω μία αντιπολεμική, μια αντιφασιστική ιστορία.
Και πάλι αντιγράφοντας του σπουδαιότερους,αυτό ήθελα να το κάνω επιδεικνύοντας ωμή,σοκαριστική,γεμάτη μίσος βία.
Πως έκανε, ο Παζολίνι στο σαλό; ε αυτόν αντέγραψα.

Σε καμία περίπτωση η ιστορία δεν δημιουργήθηκε ως μια καυλωτική ιστορία BDSM.
Πρωτοδημοσιέυτηκε σε αυτό το φόρουμ γιατί ανέκαθεν θεωρούσα ότι τα μέλη του, λόγω της ενασχόλησή τους με τις σαδομαζοχιστικές πρακτικές έχουν την νοητική ικανότητα να κατανοούν την έννοια της βίας λαμβάνοντας πάντα υπόψην και το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκφράζεται και συνεπώς δεν θα έτρωγα πολύ κράξιμο.

Ελπίζω να σε κάλυψα!  

 

Πήγε να τριγγάρει εμένα πάντως, αλλά στα καπάκια σκέφτηκα αποκλείεται να αφορά εμένα γιατί θα ήταν τουλάχιστον παιδιάστικο εκ μέρους σου να θεωρήσεις τοξική προσωπικότητα έναν άνθρωπο από μία ιστορία φαντασίας που έγραψε. Όχι δε το έκανες αυτό, αφορά τον βασανιστή της ιστορίας το "τοξικες προσωπικότητες ".

Οι βίαιες φαντασιώσεις πάντως αφορούν εμένα (και όχι τον βασανιστή της ιστορίας-αυτός τα κάνει πράξη), και εδώ πιστέυω ότι υπάρχει μια σύγχυση μεταξύ φαντασίας και φαντασίωσης.

 

Για να σου πω την αληθεια, οχι δεν εννουσα ουτε εσενα, που δεν σε ξερω καθολου, ουτε τον βασανιστη της ιστοριας σου.
Προσωπικη μου τοποθετηση ειναι, οτι οταν καποιον, μιλω γενικα κι αφηρημενα, τον καυλωνουν τετοιες ιστοριες, πρεπει να κρυβει πολυ μισανθρωπισμο μεσα του.
Ισως οι αποψεις μου να οφειλονται στο οτι παντα ταυτιζομουν με τους ´άφανης´´, τους κομμαντο ή τους νιντζα, που φορανε την κουκουλα, κανουν νοημα και ορμανε στα κρυφα κρυσφηγετα και γαζωνουν τρεις γεμιστηρες τον καθε βασανιστη και δυο εξ επαφης, και γλιτωνουν την αιμοφυρτη κοπελα.
Ειπαμε, βιτσια ειναι αυτα. Θεωρητικα, εντελως θεωρητικα, υπαρχουν και αυτα που με φτιαχνουν εμενα.
Αν παρεξηγηθηκες, σορυ φιλε, πληρης παρανοηση.

 

Αρκετά με τις offtopic ιστορίες σαδιστικού περιεχομένου.

Στα δικά μας, μόλις κυκλοφόρησε, σπεύσατε!

 

 

Για τον βασανιστη, εγω τι θα εκανα. Αφου του τραβαγα μια γερη κλωτσια στο στομαχι, ειπαμε, φαντασιες ειναι αυτες, θα το επιανα το αρχιδι που συνηθως ειναι μουνοπανα ποτισμενα απο κομματικες παπατζες που το παιζουν εξουσια σε αθωους και αμαχους κι οποιον δε συμφωνει μαζι τους, και θα τον ξαπλωνα κατω. Η μποτα εχει ενα κενο εκει στο τακουνι, ταιριαζει απολυτα στην κατωτιδα. Την πατας με το βαρος και εκει που ψελιζει ο βασανιστης, του τραβας δυο σφαιρες στα γονατα να σταματησει να σαλευει το κομματοσκυλο. Την ωρα που απολαμβανεις τον πονο του και το ρογχο, του βαζεις την κανη στο στομα και του λες, τα φιλια μου. Ακουγεται ο ηχος που κανει ο καλυκας στο τσιμεντενιο πατωμα. Μετανοιωνεις, που δεν το ειχες πιασει το αρχιδι απ το μαλλι, οχι απ την κοτσιδα , πιο ψηλα, γιατι αμα του βαλεις την ξιφολοιγχη στο στομα και τον κοπανησεις με δυναμη στο τραπεζι, μπορει να κοπεις οπως βγαινει απ το σβερκο.
Τα αλλα κομματοσκυλα απλα τα γαζωνεις οπως πα να φυγουν. Βαζεις την αιμοφυρτη κοπελα στον ωμο, κι οπως βγαινεις, βαζεις φωτια στα μπιτονια βενζινης που εχεις απλωσει σε ολο το κωλο κρυσφυγετο απ αυτα τα ζωα. Μπουμ. Γεια. Αν εχει τιποτα τσιγκελια, καλο ειναι να ναι κανα δυο κρεμασμενοι και να σπαρταρανε. Εχουν πλακα οι καμμενοι σκελετοι, αν και βρωμανε. Οχι ομως τοσο οσο η σαπια ψυχη τους.

Τσιγαρο, ηλιοβασιλεμα, τσικνα καπνα και κεινη η μυρωδια των ψοφιμιων που βρηκαν το διαολο που τους αξιζε.

Αναλογα τι κυβερνηση θα βγει μετα, ´ή θα σαι ο κακος ή ο ηρωας. Αυτοι που θα το αποφασισουν, εχουν το να χεσουν μεσα σε μια τουαλετα χωρις να πετυχουν το ματι τους για μεγαλο κατορθωμα. Μεγαλη παρηγορια. Τι να πω.

 

Πολύ γρήγορο.

Ιδέες στην τύχη:

• Ευνουχισμός με νυχοκοπτη, αλάτι και βραστό νερό.
• Fire ants στα γεννητικά όργανα.
• Καρφιτσες στα ούλα.
• Ανασκολοπισμός με πυρωμένο σίδερο.
• Κλπ

Όρεξη να 'χεις...

 

Πολύ ωραίο κείμενο! Μπράβο.

Έχεις απόλυτο δίκιο!! Ερασιτέχνες!

 

Θέλω να σου πω ότι έχεις καλή πενα.
Συνέχισε να γραφεις.
Εξάλλου όσοι γραφουν, το κάνουν (καταρχην) για τους εαυτούς τους.
Οι υπόλοιποι είμαστε δέκτες των γραφεντων και αντλουμε ερεθίσματα από αυτα.

 

Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο, με ξενερώνει αφάνταστα και δυστυχώς μου έχει τύχει πολλές φορές, για αυτό και γενικά τείνω να αποφεύγω Αφέντες και να προτιμώ Perv και Σαδιστές!!!!

 

Παρα πολυ σωστα κανεις ! Εχει τεραστιες διαφορες το ενα απο το αλλο.

Και στο προφιλ σου γραφεις "Looking for: All kind of Perversions".
Γι αυτο τα γραφουμε αυτα τα "ψιλα γραμματα" που ειναι ολη η ουσια !
Αρκει να ξερει να τα διαβαζει κανεις και να τους δινει την απαιτουμενη σημασια.

Εχω μεινει ενθουσιασμενος.