Πέρα από την καύλα, τι άλλο;

Χιλιοσυζητημένο θέμα αλλά θα ήθελα να διαβάσω προσωπικές απόψεις βασισμένες σε εμπειρίες, σχετικά με τα κινητρα ενός/μιας υποτακτικού/ης ή σκλάβου/ας στο να παραδώσει τον έλεγχο πέρα απο την καύλα.

Υπάρχει κάτι που να καλύπτει κάποιο άλλο σας κομμάτι η επιλογή αυτή;
Αν ναι, το έχετε εντοπίσει;

Για εμένα, για να απαντήσω στο ερώτημα μου πρώτη, έχει να κάνει μονο με την καύλα, η οποία με αυτόν τον τρόπο, διαχέεται σε όλο το φάσμα της ζωής μου και έτσι δεν περιορίζεται σε ένα κομμάτι και μονο. "Σου ανήκω, μπορείς να με κάνεις ο,τι θέλεις και με αυτό ερεθιζομαι". Όσο πιο πολύ έλεγχο έχει επάνω μου ο άλλος τόσο πιο πολύ τον βλέπω και συνδέομαι μαζί του ερωτικά.
Δεν ενδιαφέρομαι να μου βάλει σε σειρά την ζωή μου, να με καθοδηγήσει, να μου μάθει πράγματα, να με κάνει καλύτερο ανθρωπο (όχι τουλάχιστον σε μεγαλύτερο επίπεδο από όσο συμβαίνει σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης που υπάρχει interaction).

Αυτά όμως εγώ.
Θα θέλατε να μου πείτε οι υπόλοιποι αν το βιώνετε κι εσείς έτσι ή διαφορετικά;

 

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν αναρωτήθηκα για τα κίνητρά μου να σχετίζομαι ασύμμετρα. Ανέκαθεν το ένοιωθα και το αντιλαμβανόμουν ως ανάγκη και , πλέον, το αναγνωρίζω ως ανάγκη και επιθυμία μόνον.

Προσωπικά, δεν με ερεθίζει η ασυμμετρία ως ιδέα μα ό,τι περιλαμβάνει στο σύνολό της. Ο έλεγχος, σε ό,τι με αφορά, ξεφεύγει από τη σφαίρα της καύλας και γίνεται ισορροπία.

 

Κατ'αρχας σε ευχαριστώ για την απάντηση σου  

Τι είναι αυτό που σε ηρεμεί, σε κάνει να νιώθεις όμορφα και να έρχεται αυτή η ισορροπία που αναφέρεις;
Όταν κάποιος άλλος αποφασίζει για εσένα σε ανακουφίζει; Σε ζοριζει η διαδικασία της λήψης αποφάσεων;

Το λέω ίσως λίγο απλοϊκά τώρα αλλά ειλικρινά θέλω να καταλάβω τι υπάρχει πέρα από την καύλα που οδηγεί κάποιον να παραδώσει τις αποφάσεις της ζωής του σε κάποιον άλλον. Ισως να αναγνωρίσω κάτι που δεν το έχω δει στον εαυτό μου.

Φυσικά αν θέλεις μου απαντάς.

 

@Seras Victoria , παρακαλώ  

Είμαι πάρα πολύ αποτελεσματική στη λήψη σποφάσεων. Είμαι πάρα πολύ αποτελεσματική, γενικότερα, σε ό,τι αφορά στον προγραμματισμό της καθημερινότητας και της ζωής μου γενικότερα. Δε το φέρω ως βάρος, δε με καταπονεί, αντίθετα το διασκεδάζω, κάποτε το απολαμβάνω και μερικές φορές απλώς το βαριέμαι ή και το σιχαίνομαι κιόλας  

Ωστόσο, η εναπόθεση του ελέγχου - όσο πιο πολύ τόσο πιο καλά - όχι στη βάση της υπεροχής μα στη βάση της επιλογής του Άλλου, ικανοποιεί την ανάγκη μου να ανήκω. Δε με ανακουφίζει. Απλώς, αναπνέω. Καλύτερα.

 

Περα απο την καυλα την ηδονη οπως θελετε πειτε το υπαρχουν πραγματα που σου κανουν πιο ομορφη τη ζωη .Το να ανηκεις καπου οταν αυτος το αξιζει ειναι Κυριος πραγματικος ειναι φανταστικο δεν αλλοιωνει τον χαρακτηρα σου δεν σε κανει αβουλο και χωρις θελω πλασμα προς ολους τους υπολοιπους ανηκεις μονο σε αυτο το ατομο σε κανεναν αλλον.
Πιστεψτε με ειναι υπεροχο

 

Για να παραδώσεις τον έλεγχο της ζωης σου σε εναν ανθρωπο,πρεπει να υπαρχει κατι πολυ πιο βαθυ απο μια καυλα,κ αυτο γίνετε σε βάθος χρόνου,δεν ειναι εύκολο ... (Δεν μιλαω για τα ατομα που δεν μπορουν να παρουν αποφασεις για την ζωη τους ετσι κ αλλιως,κ έχουν την αναγκη να τους καθοδηγούν,αυτοι ειναι μια αλλη κατηγορία)
Τωρα για τον έλεγχο στο κρεβάτι κ μονο.. Η καυλα να υποθέσω αρκεί...

 

Δεν αμφιβάλλω ότι το συναίσθημα που μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια σχέση μπορεί να είναι όμορφο και δυνατό.

Ούτε φαντάζομαι τις υποτακτικές ως περιφερόμενα αβουλα ζόμπι.

Προσπαθώ να καταλάβω από πού προέρχεται αυτή η ανάγκη στο ανήκειν κατά αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο.

Μαθαίνουμε μέσα από τις σχέσεις, μέσα από την αλληλεπίδραση, μέσα από την ευθύνη και το τίμημα των αποφάσεων μας.
Καθημερινά τρώμε τα μούτρα μας και έτσι εξελισσομαστε.
Σε αυτές τις σχέσεις η μέγιστη απόφαση είναι ότι θα είσαι πίστη σε αυτό τον τρόπο σχετίζεσθαι. Σεβαστό, σεβαστοτατο, αλλά αν δεν έχεις ευθύνη στην καθημερινότητα της σχέσεις στο οτιδήποτε μπορεί να προκύψει τι άλλο μπορείς να μάθεις πέρα από το πόσο σταθερή είσαι με την απόφαση της υποτακτικοτητας σου;

 

@Seras Victoria
παραδίδοντας τον ελεγχο, δεν αποποιεισαι των ευθυνών σου στα της σχέσης.

 

Μπορείς να μου δώσεις ένα παράδειγμα σε αυτό;

 

Συγγνώμη @lexy που χώνομαι και συγγνώμη @Seras Victoria που θα απαντήσω και εγώ.

Νομίζω, από το πως απαντάς και γράφεις ότι περιμένεις κάποιου είδος...manual? τι παράδειγμα να σου δώσει; ( που παίζει να σου δώσει ! χαχα )
Θεωρώ πως είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό που λέει η @lexy και συμφωνώ και απόλυτα.

Το να παραδώσεις τον έλεγχο σου και να μπεις σε μια σχέση D/s M/s σημαίνει πως έχεις παραδώσει έλεγχο επιλογών και ''θέλω'' και προσπαθείς για αυτή σου την επιλογή.

Δεν παραδίδεις ευθύνη για το ότι επέλεξες αυτή τη σχέση, δεν παραδίδεις ευθύνη για το τι θα συμβεί σε αυτή τη σχέση. Έχεις ευθύνη όταν ακολουθείς αυτά που σου ζητά και ευθύνη για όταν δεν τα ακολουθείς ή δεν μπορείς ή δεν θέλεις κτλ κτλ κτλ

*Η ευθύνη δεν έχει απαραίτητα αρνητικό πρόσημο. Είναι απλά ευθύνη, συνειδητοποίηση κυρίως του που είμαι, με ποιόν, γιατί και τι κάνουμε.

 

Θα προσπαθήσω.

Σκέψου ένα μακρύ road trip στο οποίο ο δικός σου ρόλος είναι του συνοδηγού. Την πορεία την αποφασίζει ο οδηγός και μόνο. Είναι υπεύθυνος για την επιλογή της διαδρομής, την ασφάλειά σου, πότε θα κάνει στάση, πότε θα ξεκινήσει πάλι..
Δική σου ευθύνη είναι να κάνεις τη διαδρομή μαγευτική. Κυρίως για εκείνον. Πρώτα για εκείνον.

 

Δεν ξέρω για τι manual μιλάς. Κάνω μια συγκεκριμένη ερώτηση: τι οδηγεί μια υποτακτική στην απόφαση της. Εγώ απάντησα για εμένα είναι η καύλα.

Πέρα από γενικά πράγματα τα οποία δέχομαι και τα καταλαβαίνω ως γενικά, δεν έχω ικανοποιήσει ακόμα την περιέργεια μου στο θέμα.

Η ευθύνη σου είναι να ακολουθείς, καλή, δυσκολη, όμορφη, αυτή ειναι.. μια επιλογή επαναλαμβανόμενη σε διαφορετικά πράγματα που αποφασίζει κάποιος άλλος. Η @lexy λέει, και καλά κάνει εφοσον το πιστεύει, ότι παραδίδοντας τον έλεγχο δεν αποποιείσαι των ευθυνών σου. Και μου γεννάται η απορία ποια άλλη ευθύνη έχεις περά από την παράδοση ελέγχου και ζητώ ένα παράδειγμα για να το καταλάβω.