Παίζουμε... κρυφτό;

... Ρομαντικούλης.

 

Το κατά συνθήκη ψέμα είναι μια πρακτική που ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως και όχι μονο κάποιοι έχουν χρησιμοποιήσει και θα χρησιμοποιήσουν μέσα σε μια σχέση.

Και το κατά συνθήκη ψέμα κυρίως χρησιμοποιείται προς άτομα τα οποία τα σεβόμαστε.


Αρα...αν το "κατα συνθήκη ψέμα" για το σεξ είναι κακό το άλλο πχ "το παστίτσιο που έφτιαξες ειναι καλύτερο απο της Μαρίας" ή το "είσαι πιο όμορφη απο την Γιώτα" γιατί είναι καλό;


Και μιλάω για πραγματικές σχέσεις και οχι για ροζ ιστορίες όπου υπάρχει απόλυτη ειλικρίνεια με εκφράσεις και καλά "δεν εχουμε κανένα μυστικό μεταξύ μας" και "ξέρουμε τα παντα ο ένας για τον άλλον" κλπ.

 

Αγαπητέ το ζήτημα είναι το κλασικό...Θέλουμε τα πάντα...γρήγορα και δίχως ζόρια...
Λες και ο/η άλλος/η επειδή διάλεξε να είναι μαζί μας...Υπέγραψε συμβόλαιο με αίμα να είναι πάντα δίπλα μας και να "ανέχεται"/μας προσφέρει τα πάντα...
Οι καιροί που τα ζευγάρια μέναν "αλυσοδεμένα" λόγω κοινωνικών προτύπων/"πρέπει" κτλ. έχουν περάσει προ πολλού...
Το κέρατο έπεφτε και θα πέφτει πάντα για χ,ψ,ω λόγους...
Είμαστε όλοι περισσότερο η λιγότερο κυνηγοί αισθήσεων...Όταν τις ικανοποιούμε, το βαφτίζουμε έρωτα, αγάπη, πετάμε απίθανες μεγαλοστομίες και λοιπά ευφάνταστα...
Όταν πάψει η όποια καύλα/ικανοποίηση αρχίζουν τα "θεματάκια"...Εκεί η χωρίζουμε, η συμβιβαζόμαστε, πάντα ντύνοντας με όμορφα ρουχαλάκια την επιλογή μας...
Η σχέση εκτός από συναίσθημα είναι "επένδυση", είναι προσπάθεια...Και μετά από ένα σημείο δεν κερατώνει μόνο όποιος/α δεν έχει την ευκαιρία να το κάνει...
Η επειδή φοβάται να χάσει την βολή του/της...Δεν μένει πιστός/η ούτε από αγάπη, ούτε για ηθικούς φραγμούς...Άποψη πάντα...Κυνική, αλλά εμένα η ζωούλα μου αυτό μου δίδαξε...
Ως προς τα "γούστα", είναι και θέμα του πόσο "διαφορετικά" είναι...
Πιστεύω ότι κανείς μας δεν περίμενε το ίντερνετ για να τα ικανοποιήσει...
Κι εγώ αν έχω πολλές διαστροφές...Αν κρίνω από το γεγονός ότι οι γυναίκες για κάποιο ανεξήγητο λόγο ποτέ δεν μου έλειψαν...
Και ότι αρκετές πριν τις βάλω εγώ σε κάποια τριπάκια, κάποια θέματα δικά μου τα είχαν στην καλύτερη των περιπτώσεων μόνο ακουστά...
Δεν νομίζω ότι είναι τόσο απίθανο να βρούμε κάποιον/α που τα "γούστα" μας να τα καλύπτει και εκτός συγκεκριμένων "συναθροίσεων" ...
Θέλει θάρρος και ειλικρίνεια...Κάποιες φορές κερδίζεις, άλλες χάνεις...
Ζήτα και ίσως και να λάβεις...
Η πιο μακροχρόνια μου σχέση, είχε ψήγματα υποτακτικής φύσης, είχε φαντασιώσεις περί crossdressing του συντρόφου της...
Είχαμε γνωριστεί στον "έξω" κόσμο και εκτός φετιχοβουδοσουμικών κύκλων...
Το ανακάλυψα στην πορεία...η καλύτερα στο πρώτο τρίμηνο που ήμασταν μαζί...Επειδή δεν της είχα κρυφτεί...Επειδή συζητήσαμε ξεκάθαρα και δίχως ταμπού η κόμπλεξ...
Αποτέλεσμα? 6 χρόνια μαζί και μια σχέση που σημάδεψε και τους δυο μας...
Πολλές φορές ο μεγαλύτερος φόβος είναι ο φόβος ο ίδιος...
Αν δεν νιώθεις ενοχές γι' αυτό που είσαι...Αν δεν πλασάρεις εαυτόν μόνο ως μίζερη καρικατούρα και μόνο ως την σεξουαλική σου χροιά...
Αλλά σαν ολοκληρωμένος άνθρωπος με τις διάφορες ψηφίδες σου...
Σπάνια βγαίνεις χαμένος/η...
Αν βέβαια στις αρχικές αλληλεπιδράσεις σου με τον άλλο/η βλέπεις ότι ακόμη και το ιεραποστολικό του/της δημιουργεί απέχθεια...
Ε τότε μην περιμένεις βουδουσουμιάσματα...
Κάθε πράγμα στον καιρό του και η βιασύνη είναι άσχημος συμβουλάτορας...το ίδιο και η αναβλητικότητα...
Εγώ με την σύντροφο μου θέλω να είμαι ο εαυτός μου σε όλα...Αλλιώς δεν έχει νόημα να είμαι μαζί της...
Ως προς το κέρατο, το έχω ρίξει και ίσως και να το ξαναρίξω και στο μέλλον...
Αλλά όχι επειδή δεν θα μπορούσα να κάνω με την "επίσημη" μου τα "γούστα" μου...
Μα επειδή θα είχα βαρεθεί, η επειδή η άλλη θα με τράβαγε για άλλους λόγους...
Και σίγουρα το κέρατο πλέον να το φάω, το θεωρώ αναπόφευκτο...
Το έχω φάει στο παρελθόν, δεν βλέπω γιατί να το γλιτώσω στο μέλλον...
Άντρες γυναίκες όσο και να χρησιμοποιούμε διαφορετικές "δικαιολογίες", τις ίδιες ανάγκες έχουμε κατά βάθος...

Γνώμη as always...

 

Αγαπητέ @peleas
Το θέμα δεν είναι το σεξ με το τρίτο άτομο. ΠΟΤΕ δεν τέθηκε έτσι το ζήτημα. Το θέμα από την αρχή είναι ότι κρύβουμε και ψευδόμαστε στον κατά δήλωσή μας σύντροφο και πηγαίνουμε με τρίτα άτομα στο όνομα της αγάπης και του σεβασμού και των δήθεν ανασφαλειών εκείνου, όχι τις δικές μας. Αυτό προσπάθησα να πω εγώ και η @t.n.b.t. Aυτό που ρωτάμε και απάντηση δεν παίρνουμε είναι γιατί το ψέμα και η υποκρισία είναι ένδειξη σεβασμού και αγάπης στον σύντροφό μας στις μακροχρόνιες σχέσεις. Άλλως από πότε το ψέμα και η υποκρισία ανάγονται σε θεμελια των υγιών ερωτικών μακροχρόνιων σχέσεων και μάλιστα για το ΚΑΛΟ του άλλου. Για την δικαιολογητική βάση του κεράτου, που εκφράστηκε στο παρόν νήμα αναρωτήθηκα, όχι για οποιαδήποτε άλλη δικαιολογητική βάση. Η δικαιολογητική βάση που λεέι το κάνω γιατί ο άλλος είναι καλό παιδάκι αλλά έχει ανασφάλειες το ατιμούλικο και εγώ ως υπεράνω άνθρωπος λέω ψέμματα για να μην το πληγώσω πέραν της αλαζονίας και της υποτίμησης του συντρόφου είναι και υποτιμητικό για αυτόν που το προφέρει. Τέλος όποιος έχει μια άλλη άποψη από την δική μας και το αντεπιχείρημα είναι ότι τα υπόλοιπα είναι θεωρητικολογίες ή όπως το έθεσε ο @Dapom πιο γλαφυρά είναι αποτέλεσμα μιας ζωής σε ροζ συννεφάκι, θα έλεγα ότι είναι ένδειξη αδυναμίας διαλόγου. Αν δηλαδή στον άλλον βάλω μια ταμπέλα, αυτή η κατάταξη μου καθησυχάζει το άγχος μου και ξεμπερδεύω με την άλλη άποψη. Ειδικά άμα δεν γνωρίζω καν τον άλλον που την εκφέρει.

Όσο για το δίλλημα που θέσατε, είναι ένα ψευδοδίλλημα. Αλλά αυτό είναι μια μεγάλη και άλλη συζήτηση. Προσωπικά είχα και έχω πάντα υπ' όψιν μου στο διάβα μου πάνω σε τούτον τον πλανήτη, ότι στην ζωή όποιος δεν είναι έτοιμος να χάσει, δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει.

 

To ψέμα και η υποκρισία είναι πρώτα από όλα έλλειψη σεβασμού απέναντι στον εαυτό μας. Ολα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες. Κι αυτή είναι η άποψη κάποιου που δε σεβάστηκε ούτε τον εαυτό του ούτε τη σύντροφό του και δε ντρέπεται να το παραδεχτεί.

Το δίλημμα παρ' όλα αυτά θεωρώ πως είναι υπαρκτό. Το σεξ είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στη ζωή μας, αλλά δεν είναι το μόνο. Να το θέσω ωμά: Καλό σεξ βρίσκεις, η καλή σχέση δύσκολα χτίζεται. Ο λόγος είναι οτι το σεξ είναι απλοικά ζωώδες, ενώ η σχέση είναι πολυπαραγοντικό μοντέλο, στο οποίο το σεξ είναι μία από τις παραμέτρους.

Παλαιότερα ήμουν απόλυτος όπως εσύ, φίλη @elfcat . Συμφωνώ πως η ζωή είναι ρίσκο. Πως θυσιάζεις κάτι, για να κερδίσεις κάτι. Το θέμα είναι να έχεις ξεκαθαρίσει ποιά είναι για σένα η Ιφιγένεια...

 

Το σημείο που υπογράμμισα από τον συλλογισμό σας...είναι κατ' εμέ το πιο σημαντικό (χωρίς να σημαίνει ότι διαφωνώ με τα υπόλοιπα που γράψατε, τουναντίον)...
Ο καθένας διαλέγει το κλουβί που θέλει να φοράει...Μετά αν τα κάγκελα του είναι στενά η τσαλακωμένα...Επιλογές είναι αυτές...Και όλα δεν μπορούμε να τα έχουμε ποτέ...
Βέβαια την γυναίκα του Καίσαρα την ενδιαφέρει κυρίως να φαίνεται τίμια...Και ας είναι η τιμιότητα στις σχέσεις κάτι αρκετά υποκειμενικό...
Η ειλικρίνεια ζορίζει...Και ουέ και κάποιος/α ακουμπήσει την προβολή μας...Η συνείδηση πρέπει να είναι πάντα καθαρή...Ακόμη και αν είναι doubleface...Το σημαντικό είναι το "πουκάμισο" να μένει λευκό στα μάτια των άλλων...
Δεν πάει να είναι γεμάτο "λεκέδες" από μέσα...Και στο τέλος αυτούς τους "λεκέδες" ποιος τους ορίζει αν όχι εμείς...Ζούμε για εμάς η για τους άλλους?
Τεσπα, η αλήθεια μπορεί να πονάει, μπορεί να ξεβολεύει...Αλλά εμένα πολλές φορές με έσωσε...όσο και αν εκ πρώτης όψεως μου προκάλεσε πόνο η απώλεια...

 

Καλή σχέση με μέτριο ως κάκιστο σεξ δύσκολα τσουλάει φίλε μου...Και το γράφει κάποιος που όσο και να θεωρεί πολύ σημαντικό το σεξ...Πλέον δεν το βάζει πάνω απ' όλα...

Υ.Γ. Μεγαλύτερη "αμαρτία" από το να μην σεβόμαστε τον εαυτό μας, δεν υπάρχει...

 

Μάλλον έχουμε άλλη άποψη για το τι είναι πραγματική σχέση και τι όχι και δεν υπάρχει νόημα να το συζητάμε περαιτέρω, για εμένα στις πραγματικές σχέσεις δε χωράει ανειλικρίνεια και αυτό δεν το χαρακτηρίζω ροζ ιστορία ούτε τίποτε, ούτε εγώ ούτε αρκετοί που συμμερίζονται την άποψή μου, αν εσάς αυτός ο χαρακτηρισμός που προσδίδετε σε εμάς σας βοηθάει καλύτερα με τη συνείδησή σας μπορείτε να συνεχίσετε να τον χρησιμοποιείτε. Δεν είπε κανείς ότι οι σχέσεις με ειλικρίνεια είναι οι τέλειες σχέσεις, ίσα ίσα είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι ειλικρινής με τον άλλο παρά να του λες ψέματα, να τον παραμυθιάζεις και να νομίζει ότι είναι όλα καλά. Καταλαβαίνω την ανάγκη να υπερασπιστείτε τον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα, αλλά δεν υπάρχει νόημα στο να το συζητάμε, για εμένα το ψέμα ήταν και είναι έλλειψη σεβασμού προς τον σύντροφο και αυτό δε θα αλλάξει, κρατάω λοιπόν την γνώμη μου και εσείς τη δική σας.

 

Καλή σχέση με κακό σεξ δεν τσουλάει.
Καλή σχέση με μέτριο σεξ, μιά χαρά τσουλάει φίλε μου. Για κάποιους, τουλάχιστον...

 

Για καλό σεξ δεν εννοώ ντε και καλά βεγγαλικά και κροτίδες...Εγώ από σχέση με κάκιστο σεξ έφυγα τρέχοντας....Από σχέση με μέτριο σεξ έφυγα περπατώντας...
Γιατί για μένα τουλάχιστον για να υπάρχει καλό σεξ, πρέπει να τα βρίσκω με την άλλη και εκτός "προσωπικών στιγμών"...
Δεν μου φτάνει ένα όμορφο κορμί, μια ωραία φατσούλα και να είναι καλή στα "κόλπα"...στα όποια "κόλπα"...
Καλό σεξ για μένα γίνεται, μόνο όταν υπάρχει σύμπνοια και σε άλλα πράγματα...
Και μόνο το σεξ δεν με κράτησε ποτέ σε καμία σχέση...όσο καλό και αν ήταν...
Αλλά ούτε το μέτριο σεξ με τα υπόλοιπα "τέλεια" με κράτησε...Γιατί "τέλεια" φαίνεται πως δεν ήταν...Βέβαια σε μια δεκαετία ίσως και το σεξ να μην το θέλω καν χαχαχα...
Είναι όλα θέμα γούστου...Κάποιοι/ες μπορούν να λειτουργήσουν μόνο βουδουσουμιάζωντας η μόνο ικανοποιώντας τα όποια φετίχ τους...
Κάποιοι/ες άλλοι/ες έχουν ανάγκη από εναλλαγή...Και δεν τους χαλάει ούτε ο "εναλλακτικός" ερωτισμός, ούτε το "κατάπτυστο" βανιλλοσεξ...
Όλα θέμα επιλογών είναι...Εγώ βάζω την ειλικρίνεια πάνω απ' όλα...Και τα "λευκά" ψέματα για το καλό του άλλου/ης δεν τα δέχτηκα ποτέ μου...
Κάλλιο μια έντιμη ήττα, παρά μια νίκη που κέρδισα με την απάτη...Γιατί και η απόκρυψη της αλήθειας - για μένα πάντα -, απάτη είναι...
Και δεν νομίζω ότι η όποια σύντροφος μου θα προτιμούσε, να την φουμαριάζω ότι είμαι καλά μαζί της σεξουαλικά...
Για να πάω να ψάξω "αλλού" πως να ικανοποιηθώ σεξουαλικά, για να μην διαλυθεί η σχέση μας...
Κερατώνω επειδή κάποια μου γυάλισε...επειδή είμαι μαλάκας...επειδή είμαι άπληστος...επειδή σε κάποια φάση έχω ανάγκη από κάτι καινούριο...
Το ίδιο έκανε και θα κάνει η όποια σύντροφος μου...
Ήταν και θα είναι πουτάνα? Αν ναι, πουτάνα ήμουν και θα είμαι κι εγώ...
Αλλά μεταξύ κατεργαραίων που λένε...Κι εγώ γουστάρω αγάπες και έρωτες...Αλλά πλέον μόνο για να τ' αναφέρω στα κείμενα μου...
Σαν ένα παραμυθάκι που λέω στο κομμάτι του εαυτού μου που έμεινε παιδί...Υπάρχει δέσιμο, υπάρχει νοιάξιμο, κοινοί στόχοι...
Αλλά οι αγάπες και τα "πανηγύρια" δεν είναι τίποτε άλλο από χημικές ενώσεις στον εγκέφαλο που αργά η γρήγορα φθίνουν έως ότου να χαθούν εντελώς...
Νιχιλιστικό αυτό που λέω...αλλά εγώ στα 41 μου αυτό έμαθα...Και δεν έχω άλλο χρόνο για πέταμα...Είμαι αυτός που είμαι...Με τις διαστροφές και τα ελαττώματα μου...
Δεν κρύβω τίποτε...Όποια θέλει με ακολουθεί για περισσότερο η λιγότερο χρόνο...Εμένα ολόκληρο και δεν με παίρνει σε κομμάτια...Ούτε μου ζητάει ν' αλλάξω...
Και το ίδιο κάνω κι εγώ μαζί της...
Αν δεν της αρέσω και / η δεν μου αρέσει...Ας είναι καλά για μένα τα μοναστήρια και για κείνη ο επόμενος "πρίγκηπας"...Ας τον βρει και να είναι ευτυχισμένη...

 

Αγαπητή t.n.b.t η λογική λέει οτι οσοι λαμβάνουν μέρος σε μια συζήτηση σε ένα νήμα οποιουδήποτε φόρουμ εκφράζονται πάντα κατα συνείδηση και δεν έχουν/νιωθουν την ανάγκη να τους επιτραπεί απο κάποιον να το κάνουν.

Και μπαίνει το ερώτημα, η παρότρυνσή σας στην τελευταία φράση σας "οτι μπορώ να συνεχίσω να την χρησιμοποιώ" είναι ατυχής; είνα υποτιμητική ; ή ποιος ο λόγος αυτής;

Δυστυχώς επειδή αγνοείτε ποιος είμαι αλλά και τι εμπειρίες εχω είναι φύση αδύνατο να καταλάβετε αν εχω ανάγκη ή οχι να υπερασπιστώ τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Θεωρώ οτι σωστότερο θα ήταν να δηλώσετε ευθέως τι ακριβώς υποψιάζεστε οτι υπερασπίζομαι, αλλιώς η έκφρασή σας μάλλον είναι υποτιμητική και παρεξηγήσιμη και δεν θα ήθελα να σας αδικήσω χωρίς να σας γνωρίζω και χωρίς να γνωρίζω το σκεπτικό σας.

Δεν διαφωνεί κανείς οτι το ψέμα είναι γενικότερα έλλειψη σεβασμού...αλλά αποφύγατε την απάντηση στο ερώτημα που σας έθεσα με συγκεκριμένα παραδείγματα για το "κατα συνθήκη ψέμα" και απλά γενικολογήσατε. Η ερώτηση μου ήταν πολύ συγκεκριμένη και οχι γενική περι ψέματος.

 

Θα έλεγα ότι είμαι η τελευταία που θα μπορούσα να δώσω συμβουλές πάνω σε ένα τέτοιο θέμα. Το έχω κάνει το έγκλημα και δεν διεκδικώ κανένα "μπράβο" για αυτό. Τουναντίον.

Επίσης θαυμάζω πολύ και υπολήπτομαι τους ανθρώπους που έχουν καταφέρει να πορεύονται με απόλυτη, crystal-clear ειλικρίνεια στη ζωή και τις σχέσεις τους. Θα ήθελα κι εγώ να το καταφέρω αυτό κάποτε.

Δυστυχώς ανήκω ακόμη στους ανθρώπους που θέλουν χρόνο και μάλιστα πολύ να ξεδιπλώσουν όλες τις πτυχές του εαυτού τους. Ακόμη και σε ανθρώπους που θέλω να έχω κοντά μου πολύ. Βασικά ειδικά σε αυτούς.

Ανήκω στους ανθρώπους που π.χ. προτιμούν να μην πουν "ξέρεις, ζω μέσα στο BDSM, είμαι σε μια σχέση που είμαι σκλάβα Κάποιου" γιατί θεωρώ ότι δεν μπορώ πάντα να παλέψω τα στερεότυπα. Και θα προτιμούσα οι άνθρωποι να με γνωρίζουν για αυτό που είμαι και να με εκτιμούν για αυτό, να με μαθαίνουν σιγά σιγά ως χαρακτήρα και ως άνθρωπο απαλλαγμένοι από το φίλτρο του "χαζάδι αλά 50 Αποχρώσεις του Γκρι" ή του διαρκώς καυλωμένου κοριτσιού που θέλει να κάνει τα κέφια των ανδρών. Δεν θεωρώ ότι είμαι τίποτε από τα δυο. Αλλά δεν έχω πάντα το χρόνο, ούτε τη δύναμη να παλέψω κόντρα σε αυτό και να βγω "νικήτρια". Έτσι προτιμώ κάποιες φορές (και όχι πάντα) να το πω αυτό, αυτή μου τη σχέση, αυτή μου την προτίμηση όταν οι σημαντικοί άλλοι της ζωής μου με έχουν γνωρίσει αρκετά καλά για να ξέρουν τη Μαργαρίτα και όχι μια στο περίπου φιγούρα.

Στις ερωτικές μου σχέσεις δεν κατάφερα πάντα να ζητήσω αυτό που ήθελα. Και ένιωσα δεσμευμένη και υποχρεωμένη (ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι μόνη μου υποχρέωσα τον εαυτό μου) από την αγάπη και τα συναισθήματα που είδα να ζητούν οι άλλοι από μένα να τους τα δώσω, βάζοντας στην άκρη για λιγότερο ή περισσότερο χρόνο ένα εκβιαστικό (όπως το βλέπω) δικό μου "αυτή είμαι κι άμα σου αρέσει". Παραείμαι ίσως αδύναμη να διαδηλώσω το εγώ μου, ειδικά όταν βλέπω ότι σε αυτό τον κόσμο μπορώ να κάνω έστω 1-2 μικρά πραγματάκια για κάποιους ανθρώπους. Και που αυτοί τα θεωρούν σημαντικά και τα χρειάζονται. Δεν είναι θέμα αλαζονείας, μακάρι να ήταν γιατί θα μου έδινε κάποια ώθηση. Είναι θέμα αδυναμίας.

Παλεύω όμως πάντα να δίνω τίμια, όσο περισσότερο μπορώ, σε όσους περισσότερους ανθρώπους νιώθω ότι μπορώ να δώσω, ό,τι μπορώ. Και να βελτιώνομαι στο διάβα της ζωής μου.

Κατάφερα μέχρι σήμερα, ακόμη και αν αυτό το χρωστώ στην τύχη, οσάκις υπήρξα σε 2 ή παραπάνω σχέσεις, να μην στερήσω τίποτα από κανέναν από τους συντρόφους μου όταν το ζήτησε, ούτε παρουσία, ούτε απόθεμα ψυχής. Τις φορές που άρχισαν να κωλώνω και να αδυνατώ να το κάνω αυτό, έληξα κάποια σχέση, με τα κριτήρια που, εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον, θεώρησα εγώ ως πιο σωστά.

Αν για κάτι νιώθω μια γαλήνη είναι ότι όποτε αποκαλύφθηκε κάτι ή ερωτήθηκα ευθέως για κάτι δεν είπα "δεν το έκανα", είπα "ναι, λάθος, αν θες με συγχωρείς". Άλλοτε με συγχώρησαν άλλοτε όχι.

Θύμωσα όταν μου είπαν ψέμματα αλλά στο βαθμό που μπόρεσα έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του άλλου (που μου είπε ψέμματα) και συγχώρησα.

Και κάποιες φορές ακόμη και αν συγχώρησα, έφυγα γιατί ήξερα ότι ήμουν πολύ αδύναμη να παλέψω να αποκαταστήσω το ρήγμα στην εμπιστοσύνη μου.

Με τον καιρό, είχα τη χαρά και τη συγκίνηση να ανακαλύψω ότι κάποιες φορές, κάποιοι άνθρωποι μου είπαν ψέμματα ή έκαναν κάτι που θεώρησα "πίσω από την πλάτη μου" ή κακό, με μόνο γνώμονα να με βοηθήσουν κατά τον τρόπο που έκριναν αυτοί καλύτερο, επειδή νοιάζονταν και με αγαπούσαν. Ή επειδή δεν ήθελαν να με χάσουν. Και είναι για μένα μια πολύ πολύ γλυκειά ανθρώπινη αδυναμία αυτό, πάντα με συγκινεί.

Χαίρομαι ακόμη που διαβάζω και βλέπω ανθρώπους που τα καταφέρνουν καλύτερα από μένα, γιατί μου γεννούν ελπίδα ότι θα τα καταφέρω κι εγώ κάποια μέρα καλύτερα