Παράδοση ελέγχου - Λήψη ευθύνης

Ένα/μια υ, όταν εκχωρεί εξουσία σε έναν/μια Κ, συνήθως αποποιείται σε μεγάλο ή μικρό βαθμό το μερίδιο ευθύνης, των μεταγενέστερων αποφάσεων.

Εκ πρώτης όψεως, προκύπτει κατά τη γνώμη μου, ο εξής προβληματισμός:

Παρόλο που υπάρχει η παραχώρηση του μεριδίου ευθύνης των αποφάσεων (είτε αυτή είναι εκούσια ή ακούσια, είτε υπάρχει η επιθυμία ή ανάγκη για παραχώρηση και αποδοχή από το υ και τον/την Κ, αντίστοιχα & πιθανόν πολλές άλλες συνθήκες), βλέπουμε συνήθως ότι, η ανάληψη του μεριδίου ευθύνης των πράξεων που δηλώνουν τη συμμόρφωση του υ, απαιτείται από τον/την Κ.

Ο λόγος που απαιτείται, πιθανόν να διαφέρει κατά περίπτωση. Ενδεικτικά, δίνω ως παράδειγμα την απαίτηση ανάληψης της ευθύνης της συμμόρφωσης ή μη συμμόρφωσης του υ μέσω μιας πιθανής τιμωρίας ή αναμενόμενης επιβράβευσης.

Αντιλαμβάνομαι ότι, η κάθε περίπτωση διαφέρει. Δύναται η σύγκριση που κάνω να έχει ποιοτικές και ουσιαστικές διαφορές.

Με ενδιαφέρει όμως να εξετάσω και να σκεφτώ, κατά πόσο (αν) και για ποιο λόγο, πιθανόν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, στο ζήτημα παραχώρησης εξουσίας και ανάληψης ευθύνης των αποφάσεων αλλά και της συμμόρφωσης, όπως παρουσίασα.

 

Δε ξέρω που να εστιάσω αλλά χρειάζομαι διευκρινήσεις για όλο το ποστ. Δεν έχω καταλάβει τίποτα, συγγνώμη  

 

Ωραία. Ευχαριστώ.

Θα δώσω λίγο χρόνο να δω εάν και σε άλλα μέλη δεν έγινε κατανοητό αυτό που έγραψα και πιθανόν να επανέλθω με διευκρινίσεις.

 

Κατ' αρχάς δεν εκχωρεί ούτε παραχωρεί τίποτε. Παραδίδει.
Για τα υπόλοιπα μπορεί να γράψω όταν μου γίνει κάπως κατανοητό το εισαγωγικό κείμενο.

 

Έχω χρησιμοποιήσει σε αρκετά σημεία του μικρού κειμένου, τη λέξη συνήθως για να προλάβω παρόμοιου τύπου τοποθετήσεις, μιας και δεν μπορούμε να καλύψουμε όλες τις περιπτώσεις και τις υποκειμενικές αντιλήψεις.

Η δική σας υποκειμενική σκέψη δεν είναι σε θέση να δημιουργεί πραγματικότητες.
Αν εκχωρεί ή παραδίδει ή αν την πιάνει κάποιος με το ζόρι, έχει συζητηθεί. Αν δεν δίνετε βαρύτητα στην ουσιαστικότητα της συναίνεσης παράδοσης ελέγχου με όποιο τρόπο ή μέθοδο προκύψει αυτή, αυτό είναι δικό σας θέμα.
Άρα δεν με αφορά πως εσείς την ονομάζετε ή θεωρείτε ότι πρέπει και οι άλλοι να την λένε.

Οι λέξεις που χρησιμοποίησα και η ροή του κειμένου, αποδίδουν ακριβώς αυτό που ήθελα να πω. Οι διευκρινίσεις πιθανόν να έρθουν, εάν δω ότι όντως χρειάζεται.

 

@Όνομα Ούτε εγώ κατάλαβα τι ακριβώς προσπαθείτε να ρωτήσετε στο αρχικό σας post.

Επίσης, δεν καταλαβαίνω πως συνάδει το "Αν δεν δίνετε βαρύτητα στην ουσιαστικότητα της συναίνεσης παράδοσης ελέγχου με όποιο τρόπο ή μέθοδο προκύψει αυτή, αυτό είναι δικό σας θέμα" με αυτό που απάντησε ο @espimain, ειδικά όταν το πρώτο μισό του τίτλου του topic είναι "Παράδοση ελέγχου"

 

Χαίρεται. Συνάδει με την επιλογή, της απόλυτης τοποθέτησης, ότι κάτι δεν ισχύει και ισχύει το άλλο.

Παρόλο που είναι άλλη συζήτηση, επέλεξα να απαντήσω, θέλοντας να προσδώσω νόημα ότι όταν εκχωρείς εξουσία, έχεις ανά πάσα στιγμή το δικαίωμα και τη δυνατότητα να την ανακαλέσεις. Κύριο συστατικό, κάποιος να δίνει βαρύτητα στη συναίνεση και τη συνεχή αποδοχή της εξουσίας που έχει ο άλλος.

Διευκρινίζω το αρχικό μου κείμενο, συνοπτικά:

Θεωρώ πως υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Στην περίπτωση παράδοσης ελέγχου, το accountability των αποφάσεων το έχεο ο/η Κ.

Στην περίπτωση της συμμόρφωσης ή μη συμμόρφωσης ενός/μιας υ, το accountability το έχει το ίδιο το υ το οποίο έιναι υπόλογο των πράξεων και τότε θα δεχτεί τιμωρία.

Με απασχολεί κυρίως, ότι μέσα στο ίδιο πλαίσιο το υ, κάποτε είναι υπόλογο και κάποτε δεν είναι.

 

@Όνομα καμία άποψη κανενός δεν σε αφορά προσωπικά, σε αφορά όμως στα πλαίσια του διαλόγου σε νήμα που εσύ δημιούργησες (για να πάρεις απαντήσεις; ) . Πιστεύω δεν διαφωνείς πως για να τοποθετηθούμε χρειάζεται να καταλάβουμε αντί να αρχισουμε να απαντούμε με εικασίες.

 

ο κ συμμορφώνει την/τις υ, την/τις οδηγεί να συμμορφωθεί/ούν στους όρους του και στα αντιλαμβανόμενά του, με ποικίλους πρόσφορους τρόπους.

μπορεί να ονομάζει αυτούς τους τρόπους:

ή οτιδήποτε άλλο λεκτικά συμβολιζόμενο, αλλά πρόκειται περί συμμόρφωσης.


διάφορες νομικίστικες "αναλύσεις" περί "εξουσίας", "ρυθμίσεων", διακηρύξεων, παραχωρήσεων, "δικαίου", "ισονομίας", "ομοιονομίας", "μεριδίων ευθύνης" και λοιπών εκλογικεύσεων, είναι εξ ορισμού αυθαίρετες, άσχετες, αστήρικτες και φαντασιακές, και γι αυτά ακατανόητες.
ο ζεστός ιούλιος παίζει κι αυτός τον ρόλο του.

 

Ευχαριστώ για την απάντηση σας.
Δεν θα μπω σε παιχνίδια εντυπωσιασμού.

Θα τα πούμε ξανά, όταν σοβαρευτείτε.

 

Φυσικά. Δεν εννόησα κάπου ότι δεν με αφορά η άποψη κάποιου μέλους.

Αυτό που είπα, δεν ήταν μια δήλωση από μόνη της. Συνοδευόταν από όλο το σκεπτικό. Άρα δεν θεωρώ ότι μπορεί να γενικευτεί, ως συμπέρασμα.

 

όσο του κόβει του καθενός, όλοι αποδεκτοί. χωρίς εξιδανικεύσεις.