Παραβίαση ή υπέρβαση ορίων στο bdsm;

Αδιαπραγμάτευτο πλαισιο .
Ενήλικες συναινούν με ασφάλεια και λογική. Η bdsm σχέση είναι δυναμική (
στις vanilla σχέσεις υπάρχει υποταγή με
Χειρισμό και εξαναγκασμό). Αλλάζει ο, η
Sub, φωτίζονται πλευρές που Απωθουσε. Η επιτυχία της (υποταγής)
Κρίνεται όταν ο , η sub παρακαλά την, τον D να εκπληρώσει τα γουστα της, του. Είναι in all.

 

Εγώ αντιθέτως θα έλεγα ότι η επιτυχία της υποταγής κρίνεται όχι απλά όταν ο/η sub εκτελεί τις - όχι απαραίτητα ερωτικές - εντολές του/της Κ, ανεξαρτήτως του αν είναι του γούστου του/της, αλλά και όταν δε μπορεί και δε θέλει να κάνει αλλιώς. Για την ακρίβεια το δεύτερο είναι sine qua non.

Servicing Top <> K

 

Με το sine qua non ο , η sub μεταθέτει την ευθύνη στον, την D αφού συμμορφώνεται στον αναγκαστικό όρο.
Η ταυτότητα του, μετά το fucking mind,
ειναι αντικείμενο προς χρήση.
Χωρίς ντροπες, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς
σεξουαλικό προσανατολισμο. Και είναι
Περήφανος.

 

Θα έλεγα η επιτυχία της Κυριαρχίας, όχι η επιτυχία της υποταγής...

 

Το αντίστοιχο της υποταγής στις εκτός βδσμ σχέσης δεν είναι ο χειρισμός και ο εξαναγκασμός.
Εάν το βλέπετε έτσι, κάτι βλέπετε εσφαλμένα στις εντός βδσμ σχέσεις.

 

Αγαπητέ @Trust, χειρισμός και εξαναγκασμός απαντάται και στο bdsm ως αναπόσπαστο εργαλείο/στοιχείο αντανάκλασης και διαμόρφωσης των συσχετισμών. Ό,τι για το κυρίαρχο μέλος είναι απλή δήλωση του είδους "take it, or leave it", για το άλλος μέλος βιώνεται ως εξαναγκασμός. Το αν γίνεται με απόλαυση ή/και "δεν μπορώ αλλιώς" δεν αλλάζει το γεγονός πως ο διακανονισμός θεμελιώνεται στον εξαναγκασμό και στην απουσία διαπραγμάτευσης. Η δε εκπαίδευση/"εκπαίδευση" αναπόδραστα εμπεριέχει το στοιχείο του χειρισμού.
Αυτό που (θεωρητικά τουλάχιστον) διαφοροποιεί τις vanilla αλληλεπιδράσεις από τις αντίστοιχες bdsm είναι πως στις πρώτες:
α. δεν υφίσταται πάντοτε μία ευκρινής εικόνα (σε αυτούς που εμπλέκονται μέσα στη σχέση φυσικά, όχι αναγκαία στους απ' έξω) του ποιος έχει το πλεονέκτημα να υπαγορεύσει τους κανόνες (ή μέρος εξ αυτών)
β. δεν υπάρχει μία εμφανής παραδοχή ισχύος, ούτε από αυτόν που εξαρτάται περισσότερο από τη σχέση, ούτε απ' αυτόν που μπορεί και χωρίς αυτήν.

Ότι αυτά τα στοιχεία απαντώνται αναγκαία στους εν τη πράξει βδσμικούς συσχετισμούς είναι βεβαίως εξιδανικευμένη θεωρία. Ως γνωστόν εμείς οι άνθρωποι θα θέλαμε να είμαστε "περισσότερο" και "καλύτεροι" από αυτό που είμαστε στην πράξη. Κι επειδή ο καθένας στην γκλάβα του το "περισσότερο" και το "καλύτερο" το χρωματίζει ιδιοσυστατικά (κοινώς κατά το δοκούν) και επειδή ταυτόχρονα νομίζουμε ότι συμφωνούμε διυποκειμενικά όταν χρησιμοποιούμε και αναζητούμε αυτές τις έννοιες, αποφεύγεις να αμφισβητείς και να συγκρούεσαι με τους ανθρώπους που θεωρούν ότι βιώνουν εξιδανικευμένες καταστάσεις. Με απλά λόγια, πετάει ο γάιδαρος; Πετάει...

 

@Trust
Ίσως βρείτε κάποιο ενδιαφέρον στις παρακάτω συζητήσεις, για τις διαφορά vanilla και bdsm σχέσεις.
Δύο συζητήσεις με διαφορετικές ιδέες και προοπτικές πάνω στο θέμα αυτό.

D/s vs vanilla ?

Λεξικό Αναθεωρημένο. Λήμμα 2ο: Vanilla, bdsm, libertinism. Μέρος Πρώτο

 

Αν μου επιτρέπεις αγαπητέ, η γνώμη μου είναι ότι η διαφοροποίηση σε μία bdsm σχέση έγκειται στο γεγονός ότι (θεωρητικά τουλάχιστον) το ρόλο σου και την εμπλοκή σου σε αυτή τα προμοτάρεις συνειδητά και αναγνωρισμένα σε συνδυασμό με την κατανόηση και αποδοχή της ύπαρξης ενός πλαισίου (έστω και σε σημαντικό βαθμό υποκειμενικά ορισμένο) που οριοθετεί και υπαγορεύει την σχέση αυτή.

Με γνώμονα την εμπειρία μου, αφενός κάθε ανθρώπινη σχέση είναι δυναμικά εξελισσόμενη με αποτέλεσμα καμία ευκρινής εικόνα για το οτιδήποτε να μην είναι εγγυημένη, αφετέρου εμφανής παραδοχή/παράδοση ισχύος μπορεί να υπάρχει χωρίς όμως αυτή να οριοθετείται από κάποιο πλαίσιο αναγνωρίσιμο ή αναγνωρισμένο, οπότε αυτά τα δύο από μόνα τους πιστεύω ότι αδυνατούν να κατατάξουν ότι κάτι ανήκει σε βανίλα ή bdsm χώρο.

 

αυτό δεν το πρόσεξε κανείς

 

Αγαπητέ @elfcat ευχαριστώ γιά την παραπομπή ήταν πολύ χρήσιμη.
Ο πρώην έριξε το πρώτο χαστούκι (κυριολεκτικά ή μεταφορικά -φόβο).
Απομονώθηκε η καριέρα της πήρε την κατιούσα. Στο βλέμμα της διέκρινα τα κουμπιά της. Whipping τα όρια της σπρωχτηκαν. Ο εγωισμός της συντριφτηκε, επιβεβαιώθηκε η θέση του καθενός. Γονατιστή ευχαρίστησε τον D που σπατάλησε τον χρόνο του για να την Μαστιγωσει. Την επόμενη απουσίαζαν τα κουμπιά από το βλέμμα της . Ανέκτησε τη βουληση της. Το διαπίστωσε ο κύκλος της. Η καριέρα της πετούσε.

 

@AuroraBorealis, καλησπέρα!
Κατ’ αρχάς, πριν ξεκινήσουμε τη διαλεκτική μας σύνθεση, να ρωτήσω το βασικότερο: πως ήταν οι “μικροαστικές” διακοπές;

Ως προς το θέμα μας, μία από τις θρησκευτικού τύπου πεποιθήσεις που διαιωνίζεται εδώ μέσα είναι πως εντός του bdsm υφίσταται ένα πλαίσιο σε αντιδιαστολή προς τους vanilla διακανονισμούς. Μία χαρά πλαίσιο υφίσταται και στους δεύτερους. Δε διατηρείται καμμίας μορφής σχέση (συναισθηματική/ερωτική, οικογενειακή, επαγγελματική, φιλική) χωρίς ρητό ή άρρητο πλαίσιο, όσο γραφική ή στερεότυπη και αν φαντάζει στα μάτια των απ' έξω. Απλά στο bdsm υποτίθεται πως το πλαίσιο αυτό είναι αφ’ ενός ρητά διευκρινισμένο και αφ’ ετέρου τα μήκη και τα πλάτη του δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση κάθε τρεις και λίγο (όποιας μορφής διαπραγμάτευση: και ο πόλεμος εκδοχή διαπραγμάτευσης είναι).

Τώρα, σε σχέση με την συστηματικό προμοτάρισμα, θεωρώ πως μπορεί να ενταχθεί σε αυτό το σημείο:

Ο αντίλογος βέβαια είναι πως το προμοτάρισμα εμπεριέχει το στοιχείο της διαρκούς δράσης, ενώ η αποδοχή δεν προϋποθέτει αναγκαία και περαιτέρω δράση. Επομένως, για να είμαστε και τυπικά καλυμμένοι, μπορούμε είτε να το εντάξουμε ως (γ) στοιχείο ή αν θέλουμε να γίνουμε πιο προκλητικά τυπολάγνοι, να το χαρακτηρίσουμε ως ενεργητική εκδήλωση της υπαγόρευσης των κανόνων!

 

Ω! μα ήταν υπέροχες οι διακοπές μου AlexanderV. Είναι κάπως δύσκολο κάτι να πάει στραβά όταν το υπέροχο ετεροπροσδιορίζεται αρκούντως από ένα πλαίσιο, στην συγκεκριμένη περίπτωση το μικροαστικό. Βλέπεις τι κάνουν άλλοι μικροαστοί που θαυμάζεις για να περάσουν υπέροχα, κάνεις το ίδιο και περνάς υπέροχα. Απλή συνταγή, ελαφρώς στερεοτυπική αλλά παντοτινά και οπωσδήποτε πετυχημένη.

Η διαφορά που προσωπικά βρίσκω είναι ότι στις βανίλα τύπου σχέσεις καθώς και σε εκείνες του bdsm που κρατούν σημαντική απόσταση από εκείνες του strict protocol τα δρώμενα, τις συμπεριφορές και τις επιδιώξεις τις ορίζουν οι ανάγκες καθ έκαστου εμπλεκόμενου με το πλήθος των εφαπτόμενων αυτών (των αναγκών) να είναι ο παράγοντας που προσδιορίζει την επιτυχία αυτής. Σε σχέσεις D/s και M/s το πρωτόκολλο που τα μέλη της σχέσης αποφασίζουν να ορίζουν (όχι κατα ανάγκη από κοινού) και να ακολουθήσουν πιστεύω ότι είναι το κέντρο της σχέσης και είναι εκείνο που εν δυνάμει και βάσει του οι ανάγκες θα μεταφραστούν σε συμπεριφορές.

Κατ επέκταση, η διαφορά κατα την δική μου γνώμη έγκειται στο τι διαμορφώνει το πλαίσιο και σε μικρότερο βαθμό στο πόσο σαφές ορισμένο είναι αυτό.

Τι είναι το συστημικό προμοτάρισμα ?