Παραλλαγές μιας απλής ερωτήσεως ( Προ κάποιων ευθυνών )

Μια ερώτηση άκρως ηλίθια ( και καλά ). Δηλαδή αν σε σχέση M/s ο/η s ζητήσει ( και καλά ξανά ) release και ο/η Μ δεν του/της το δώσει.
Και πάραυτα ο/η Μ θέλει να κρατήσει τον/την s δέσμιο/α. Τι θα μπορούσε να κάνει? Να τον/την κλειδώσει κάπου? Να τον/την απειλήσει? ( μοχλοί πίεσης πολλοί ).
Και πάντα sorry, τι στα περιττώματα αφέντης/ρα ( γαμίδια τα κεφαλαία στην μέση της προτάσεως ) θα ήταν ?
Ο/η σκλάβος/α κάνει ότι πει ο/η αφέντης/ρα, όταν το πει ο/η αφέντης/ρα δίχως να βγάλει κιχ, του αρέγει ή όχι. Έτσι δεν είναι?
Ή και αυτό θα ήταν υποκειμενικό? Βέβαια, μιλάμε για βουδουσουμιάρικη σκλαβιά, σωστό κι αυτό.
Εδώ υπάρχει βουδουσουμιάρικο κατούρημα, βουοδουσουμιάρικη πέψη, βουδουσουμιάρικος ύπνος, βουδουσουμιάρικη ακοή και όραση.   

Πάω να πιω καφέ μην και στανιάρω....
Όποιος/α θα ήθελε, ας απάνταγε στα παραπάνω ερώτηματα μου σ' όποιον/α άλλο/η θα γούσταρε, εκτός από μένα...
Ή ας "παραμίλαγε" μόνος του/της...  

 

Σε οργανωμένες κοινότητες , αν το πάμε by the book, η εκάστοτε λοιπόν slave θα μπορούσε να ζητήσει βοήθεια από κάποιον Μέντορα ή Μάστερ ή και στην κοινότητα προκειμένου να γίνει το release.
Αν ο Μάστερ της ήταν όντως παπάρας και δεν της το έδινε, δεν σεβόταν τα θέλω της ( ανεξαρτήτως που η ίδια μπορεί να μην ήθελε να έχει θέλω) η κοινότητα θα τον απομόνωνε και θα τον έδιωχνε.
Εγώ αυτό ξέρω. Τώρα, στην καθημερινότητα ο/η οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε slave θα μπορούσε να φύγει με ένα άντε γαμήσου παπάρα γαμώ το φελέκι σου και να τελειώνει η υπόθεση.

* Βλακ Humor, μην με παρεξηγείς αγαπητέ. *

        

 

Η @Mauve έχει παραθέσει την δικιά της προσωπική εμπειρία γι' αυτό, λίγες σελίδες πριν, εδώ. Αναφέρω το σχετικό κομμάτι.

"Όταν κάποια στιγμή έπρεπε να βγω από την Μ/s σχέση για λόγους που δεν θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω σε αυτό το στάδιο, σαφώς και ζήτησα release.
Το να τελειώσεις μία Μ/s σχέση που την έζησες ως τέτοια σαν να είναι βανίλλα είναι κατά την ταπεινή μου άποψη απαξιωτικό και για την σχέση αλλά και για τον άνθρωπο που αποκαλούσες τόσο καιρό Αφέντη. Ρομαντικό? Μπορεί. Τι να κάνουμε.
Την πρώτη φορά το αρνήθηκε. Μπορώ να πω συγκλονίστηκα. Ήξερα βέβαια ότι μπορεί να το κάνει αλλά δεν ήξερα τι γίνεται μετά. Όχι κάτι τραγικό, δεν με έκλεισε στο κελάρι ή δεν με έδεσε στο καλοριφέρ όπως μπορεί ίσως να σκέφτεται ή να φαντάζεται κάποιος.
Απλά συνεχίζεις να υπηρετείς κανονικά. Ή μάλλον "κανονικά". Σαφώς και τίποτα δεν ήταν το ίδιο για κανέναν αλλά δεν έπαυε να είναι δικαίωμά του, δικαίωμα στο οποίο εγώ είχα συμφωνήσει.
Φυσικά και μπορούσα να ανοίξω την πόρτα και να φύγω. Αλλά δεν το έκανα.Η αλήθεια είναι είχα την περιέργεια να δω τι θα γίνει. Ή μπορεί να σκεφτόμουν ότι κάτι θα άλλαζε (?) Το ερωτηματικό κυρίως για εμένα.
Για να μην σεντονιάσω....Ζήτησα ξανά και ξανά ώσπου το έδωσε. Και μετά έφυγα. Όπως έπρεπε και όπως θέλαμε και οι δύο για αυτό που είχαμε ζήσει.
Edit - Θα ήθελα για τεχνικούς λόγους να παραθέσω και την διάρκεια της σχέσης, η οποία ήταν 2,5 χρόνια για να μην θεωρηθεί ότι μιλάω για κανένα μηνιαίο ξεκάβλωμα όπου άφηνα τον "Αφέντη" να με μαστιγώνει όπως ήθελα."

 

Αυτό. Ναι.

 

Φίλτατε, σε οργανωμένες κοινότητες πολλά μπορεί να γίνονται ή όχι. Και στην Κορέα τρώνε σκύλους, αλλά δεν είμαστε Κορέα.
Δεν σε παρεξηγώ καθόλου, ειλικρινά. Από κει και πέρα άντε να ξαναπώ το γνωστό ( και πιστεύω λογικό, αν κάνω λάθος και σ' αυτό...)
Ο καθένας/καθεμία κάνει στη ζωή του/της και με την ζωή του/της, ότι στα τσακίδια θα γούσταρε.
Μπορεί να διαολοστείλει και τον/την αφέντη/ρα του/της και να είναι σκλάβος/α.
Εμένα ειλικρινά στα καρύδια μου, τι είναι ή δεν είναι όποια μαζί μου δεν μπλέκεται.
Αν υπάρχει σκλαβιά, αν δεν υπάρχει σκλαβιά ( αφού δεν είναι κάτι με τ' οποίο ποτέ θ' ασχοληθώ ) και λοιπά "έμορφα" ή όχι.
Εκείνο όμως που ακόμα μου γυρίζει τα καρύδια ( είμαι μαλάκας που μου τα γυρίζει, τ' ομολογώ ), είναι ότι ο/η κάθε άσχετος/η με μένα.
Όχι μόνο θα έρθει να μου "την πει", επειδή κάτι που κάνω δεν το γουστάρει/δεν το εγκρίνει/δεν το δέχεται ( κάτι που έχω γραμμένο εκεί που δεν χτυπάει ο ήλιος ).
Αλλά κι από πάνω θα μου γανιάσει τον εγκέφαλο με τις δικές του/της "αλήθειες", λες και του/της έχω κάποια υποχρέωση.
Τελικά αυτό το γαμημένο book αφού πέραν από κάποιες κατευθυντήριες, δεν είναι ίδιο για όλους/ες.
Τι ζόρι τραβάνε αρκετοί/ες αν μαζί τους κάποιοι/ες άλλοι/ες διαφωνούνε? Σαμπώς θα κάτσουν να τις φάνε ή να τις δώσουν σε κείνους/ες.
Ή μαζί τους θα γαμηθούν, ή μαζί τους θα κάνουν βουδουσουμού, θα πλέξουν μπιφτέκια κτλ κτλ.
Μα την πίστη που δεν έχω, ειλικρινά ευλογώ την τύχη μου, γιατί όταν ψαχνόμουν, δεν υπήρχε internet.
Γιατί μίλησα ζωντανά με ανθρώπους, χτυπήθηκα μόνος μου, έκανα μαλακίες, έφαγα "σφαλιάρες".
Αλλά τουλάχιστον δεν είχα την ψευδαίσθηση της πληροφόρησης.
Γιατί δεν θα ήθελα να ήμουν 18αρης-20αρης και η πρώτη επαφή μου με τον "χώρο", να ήταν με μια οποιαδήποτε ιστοσελίδα - και καλά - συζητήσεως.
Αφού με κείνα που θα διάβαζα, ή θα ένιωθα ακόμη πιο παράταιρος ή ίσως και να έκανα χοντρές μαλακίες, πιστεύοντας ότι "έτσι πρέπει".

Release και παπαρίζ, αφού όλα φιλτράρονται βάσει καύλας και τα περισσότερα μάντολες.
Ότι κοτσάνα περνάει απ' την κασίδα μας, την βαφτίζουμε BDSM ή ότι δεν μας αρέσει, εξυπακούεται ότι BDSM δεν θα ήταν με την καμία και για κανέναν.
Απ' την πολύ υποκειμενικότητα, την politically correctίλα, καθώς και την ανάγκη πολλών ή λίγων ( δεν ξέρω πόσοι/ες, δεν μ' ενδιαφέρει να το μάθω ),
να απενοχοποιηθούν στον ίδιο τους τον εαυτό, να αποκτήσουν όσο γίνεται πιο εύκολα εκείνο που θα ήθελαν, να ενταχθούν σ' ένα "μαντρί" που θα τους προσέφερε κάποια "προνόμια", έχουν χαθεί τ' αυγά και τα καλάθια.
Τελευταία φορά, ας κάνουν ότι θέλουν, τα ούμπαλα στους άλλους μην σπάνε μονάχα ( σιγά μην γίνει κάτι τέτοιο, έτσι το ξαναέγραψα για το ξεκάρφωμα ).
Οι ετικέτες είναι σημαντικές, οι ετικέτες δεν είναι σημαντικές, αλλά ουέ και κάποιον/α τον/την πεις "μούφα bdsmερ", υπάρχει "κίνδυνος" να τον/την πιάσει κατάθλιψη.
Γύρω γύρω οι δίποδες βαλίτσες τίγκα στ' αυτοκόλλητα απ' τα "ταξίδια" να τα χώνει η μια στην άλλη ( κι εγώ αυτό κάνω τώρα ).
Μην και μας κάτσει λιγότερο "κρεατάκι", λες και όσοι/ες είναι εδώ μέσα, είναι by default αναγκασμένοι/ες, να σκατοπηδηχθούν/σαπακιαστούν με τους πάντες.   

 

Είχα διαβάσει τι είχε γράψει η @Mauve, αλλά σ' ευχαριστώ που μου το "υπενθύμισες". Συμπάθαμε αλλά δεν νομίζω ένας χρήστης, να μπορεί να μιλήσει για όλους.
Ούτε εγώ μιλάω για όλους. Αν αυτά που έγραψα πριν, δεν σου άρεσαν, δικαίωμα σου, για σένα.
Εγώ εκείνα πιστεύω, εκείνα λέω και κολοκυθόπιτα όποιου/ας μαζί μου δεν συμφωνεί. Δεν θα ψοφήσω ούτε εγώ, ούτε εκείνος/η.  

Υ.Γ.

Τα "περισσότερα" που εγώ σκέφτομαι, τα έγραψα στην παρέμβαση μου απ' την οποία πήρες εκείνο το μέρος καθώς και σ' αυτές: #103 #109 #113
Γι' αυτό - και για μένα πάντα -, δεν υπάρχει πια κανένα γούστο στη "συζήτηση" μας.
Αν ήθελα να συνεχίσω να "μιλάω" επι του θέματος με την @Mauve ( αφού τα λόγια της παρέθεσες ), με κείνη θα συνέχιζα.
Αλλά μαζί της είχα ήδη συζητήσει προ ημερών σ' αυτό πάντα το νήμα.
Καλημέρα πέρα ως πέρα.  

 

ενα τραγουδάκι για να πάρετε τις ανάσες σας  

 

Ο λόγος που αναφέρθηκα στο post της @Mauve δεν έχει να κάνει με το αν συμφωνώ ή όχι, είναι άλλος.
Προφανώς και ένα άτομο δεν μπορεί να μιλήσει για όλους, αλλά δεν είναι σωστό και να αγνωηθούν τα λόγια του.
Και αυτός ήταν ο λόγος που έκανα quote το post της. Η συγκεκριμένη ερώτησή σου φαινόταν να αγνωεί την κατάθεσή της.

Είναι επίσης προφανώς πλήρες δικαίωμά σου να μην σου αρέσει η συζήτηση/"συζήτηση". Θέλεις όμως να μου εξηγήσεις γιατί; Και ποια είναι για σένα η χρησιμότητα ενός φόρουμ;

ΥΓ Αυτό που αναφέρεις, ότι είχες αναπτύξει τη σκέψη σου σε διάφορα posts, είναι γεγονός. Δεν σε "πετσόκοψα" για να διαστρεβλώσω τη σκέψη σου, και αν έγινε δεν είναι κάτι που είχα στο μυαλό μου, δεν είναι αυτό που με ενδιαφέρει.