Παραλλαγές μιας απλής ερωτήσεως ( Προ κάποιων ευθυνών )

Συμβαίνουν κι αυτά βέβαια  
Άνθρωποι είμαστε!
Αχ αυτό το σύνδρομο της ψευτοπαντοδυναμίας. Πάει ασορτί και με το άλλο, αυτό του "μικρού θεού" ή το "σαν κι εμένα δεν θα βρεις". Ναι συμβαίνει, τι να κάνουμε;  
Καλά έκανε η τύπισσα τότε. Η πραγματικότητα απλά τον επανέφερε στην επιφάνεια το δύτη  

 

Ωραία η "ομίχλη", πανέμορφη η "κατάδυση" και η επεξεργασία της. Τα ένστικτα και οι ορμές είναι καλό να χαλιναγωγούνται δίχως όμως να στραγγαλίζονται.
Ο "βαθύτερος" μας εαυτός, έχει δικαίωμα σε φωτεινές "κάμαρες" για ελάχιστους. Γιατί αληθινά λιβάδια είναι. Αφού μόνο σε κάποιον/α εκλεκτό/η πρέπει να δίνεται.
Αλλά και η λογική, η πραγματικότητα, δεν θα έπρεπε ποτέ να παραμερίζονται.
Δεν μιλάω για BDSM σαν "θεατράκι", ούτε σαν lifestyle.
Και γι' αυτό το ζήτημα έχουν χυθεί άπειρα λίτρα ηλεκτρονικού μελανιού.
Μιλάω για εξισορρόπηση του πραγματικού με το φαντασιακό και τον τελικό μεταβολισμό τους μέσα μας.

Εύχομαι να μην ξαναμιλάει με γρίφους ο γέροντας.
Σήμερα ειλικρινά δεν τα καταφέρνω, να εκφραστώ με "απλό τρόπο".
Μάλλον πρέπει να πιω κάτι μέχρι να γίνω φέσι.
Μην και αρχίσω να ξαναμιλάω λίγο πιο λογικά χαχαχα.

Ναι, τον είχε επαναφέρει και μάλιστα η κατραπακιά του είχε κάνει μεγάλο καλό.
Επανεξέτασε κάποια πράγματα. Χρειάζονται και οι "σφαλιάρες".
Οτιδήποτε το υπερτραφές δεν είναι ποτέ θετικό. Και στην προκειμένη η ιδέα που είχε για τον εαυτό του.
Και η αξία που πίστευε, ότι είχε για την υ του. Κι εκεί είχε χάσει το παιχνίδι.
Είχε ξέχασει ότι την όποια αξία του, έπρεπε να την χτίσει πρώτα ως άντρας για την γυναίκα του.
Και μετά να χτίσει και να διατηρήσει εκείνη του Κυρίαρχου για την υποτακτική του.
Αν παύουν να "επικοινωνούν" οι άνθρωποι πέρα απ' τις "ετικέτες".
Οι ετικέτες κιτρινίζουν, ξεφτίζουν και στο τέλος διαλύονται.
Και στον χαμό τους συμπαρασύρουν όλο το "κάδρο".   

 

1. Ο Κύριος στα μάτια μου ήταν η φωνή της συνείδησης και συγχρόνως η πεμπτουσία του σαδισμού και η προσωποποίηση του S/M. Απίστευτα οξυδερκής και δεν έπαιζε. Πρώτα πυροβολούσε και μετά έκανε τις ερωτήσεις ή τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν - αντικειμενικά έκανα λάθος, σημάδευε επί μέρες πριν πυροβολήσει, αλλά τότε δεν μπορούσα να το διακρίνω αυτό. Εν πάση περιπτώσει. Τον φοβόμουν τρελά και παλαβά.

Την πρώτη φορά έφυγα από κοντά του συγκρουσιακά, εκρηκτικά και τρέχοντας με όση ταχύτητα μπορούσα να βάλω - κυριολεκτικά - γιατί με είχε πιάσει τρελός φόβος θανάτου. Και γιατί την ώρα του φόβου θανάτου είχα θυμώσει απόλυτα πολύ μαζί του, με κάποια αφορμή άλλη που θεωρητικά του έριχνε το φταίξιμο. Η αίσθηση μετά την φυγή ήταν ενός κατουρήματος που διαρκούσε για μέρες, η απόλυτη ανακούφιση. Καθόμουν στο σπίτι στην πολυθρόνα "Του" και ένιωθα τουλάχιστον να βεβηλώνω τα ιερά των ιερών ω ιερά. Το απολάμβανα. Ο ίδιος ήταν πολύ διακριτικά παρόν, δεν μου είχε στερήσει κάποια "προνόμια" και κάπου είχε το νου του, νομίζω. Μετά, ξαφνικά, με χτύπησαν τύψεις παλαβές. Μετά, είχα φαντασιώσεις βιασμού για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή μου. Μετά, φαντασιώσεις βιασμού συν τη σκηνή με τα βλέφαρα του Ανδαλουσαινού Σκύλου. Μετά, επέστρεψα στα τέσσερα, με το κεφάλι κάτω και ικέτευσα να με δεχτεί. Στπ τέλος του τελευταίου γύρου ζήτησα να με αφήσει να θεραπεύσω τον φόβο που με έπιανε μαζί του γιατί δεν αντεχόταν πια. Με αποδέσμευσε σταδιακά, με δική του πρωτοβουλία, έλεγχο, ευθύνη και εποπτεία και όταν τελείωσε το διάστημα αυτό με εξωπέταξε και … το απόλαυσε. Εκ των υστέρων, πολύ καλά έκανε. Ο χρόνος μετά για μένα ήταν κάτι το ασύλληπτα επώδυνο, εντελώς απαίσιο, αβάσταχτο και … τι να πω. Κράτησε περισσότερο από έξι μήνες η απόλυτη οδύνη, μετά διάστημα ηρεμίας, μετά νέο κύμα οδύνης και μετά … τίποτα.

Παλιότερα στη σχέση μας, η προοπτική του release από αυτόν τον Κύριο μου έφερνε σύγκρυα απανωτά, δεν μπορούσα ούτε ήθελα να ζήσω χωρίς αυτόν.

2. Release ζήτησα σε κατάσταση που είχα ψυχικό περιθώριο να αποφασίσω αν μου αρέσει ή δεν μου αρέσει ο Κύριός μου και κάποιο περιθώριο ελέγχου. Εκεί που έκανα όλη τη διαχείριση μόνη μου, μετά το release, δεν είχα κανένα πρόβλημα, απλά μόνο μια απόσταση θανατερή από τα πάντα, που κράτησε για καιρό.

Όταν είχα ζητήσει release και δεν μου το είχε δώσει, έκανα μια ακόμα προσπάθεια να γίνω όπως με θέλει. Δεν απέδωσε, ζήτησα release για δεύτερη φορά και μου δόθηκε.

Συμφωνώ με @brenda, αν αυτός ο ίδιος έχει αποσύρει την Κυριαρχία του για κάποιο λόγο τότε τι ρηλήζ και παπαρίζ, παίρνω των οματιών μου και φεύγω γλυκά, κλείνοντας πίσω μου την πόρτα, όσο πιο απαλά γίνεται, γιατί δεν παύει να υπήρξε Κύριός μου και για τον λόγο αυτό να τον σέβομαι.

Άσχετο ή ίσως όχι τόσο, σκεπτόμουν τις προάλλες ότι ο σεβασμός της δούλας προς τον Αφέντη είναι μεν εκ των ουκ άνευ, αλλά δεν φτιάχνει τη σχέση. Ίσως όταν λείπει να την χαλάει, αν και δεν μπορώ να φανταστώ να λείπει, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

 

@gaby εγώ "μίλησα" περισσότερο απ' όσο και ίσως να έπρεπε. Κάπου αφέθηκα σε φαινομενικά ασύνδετες σκέψεις.
Ή καλύτερα, όπως έγραψα και στην @margarita_nikolayevna κάπου αφέθηκα στα "ντελίρια" μου, σαν να μίλαγα μόνος ή με κάποιον φίλο, νύχτα να λέμε τα δικά μας τα "τρελά".
Είμαι σίγουρος ότι αυτό που ίσως και να ήθελα, όχι ν' αποδείξω, αλλά να υποδείξω σαν ιδέα προς επεξεργασία.
Μέσα απ' τα λόγια σας θα περάσει, σε όποιον/α θα είχε την διάθεση να σας διαβάσει και να σκεφτεί.
Που να είναι Κυρίαρχος/η, που να είναι υποτακτικός/η.
Εγώ ας πούμε ότι ήμουν ο μεθυσμένος κινηματογραφικός κριτικός αυτή την φορά.
Που είδε την ταινία με το κεφάλι να γυρίζει και περισσότερο την "ένιωσε", παρά την κατάλαβε, τίποτ' άλλο.
Και τώρα σας διαβάζει κι εκείνος και διακρίνει περάσματα που του είχαν ξεφύγει.

Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη. 

 

Tenebra_Silente said:↑
Αγαπητοί και αγαπητές υποτακτικοί/ες,

Ας υποθέσουμε ότι για κάποιο λόγο, δεν αντέχετε πια στο παραμικρό την παρουσία του/της Κυρίου/Κυρίας σας στην ζωή σας.
Ακόμη και στην σκέψη ότι θα ξανακούσετε την φωνή του/της, νιώθετε μια αίσθηση ασφυξίας.
Όχι επειδή ο/η Κύριος/α σας δεν τηρεί τα συμφωνημένα, όχι επειδή ο/η Κύριος/α σας παραμελεί.
Όχι επειδή ο/η Κύριος/α σας έχει παράλογες απαιτήσεις, όχι επειδή θεωρείτε, ότι σας κακοποιεί.
Απλά επειδή τον/την βαρεθήκατε, ή επειδή εξίσου απλά ανέκυψε ένα νέο ενδιαφέρον στην ζωή σας.

1. Του/της ζητάτε release, γιατί αυτό είναι το σωστό?
2. Κάνετε τ' αδύνατα δυνατά για να τον/την εξωθήστε με κεκαλυμμένο τρόπο, ν' αποσύρει την Κυριαρχία του/της?
Ή
3. Παίρνετε τα μάτια σας και φεύγετε?
......................

Φεύγω.
Υ.Γ να ζητήσω ριλίς; ...δε θα 'μαστε καλά!

 

To θέμα με το release αγαπητέ @underherfeet είναι κάτι σχετικό, μην πω εντελώς τυπικό.
Εννοείται ότι κανείς και καμία, δεν μπορεί να κρατήσει κανέναν και καμία ενάντια στη θέληση του/της. Μην τρελαθούμε κιόλας.
Αλλά εξίσου το άλλο ζήτημα, όπως πολλοί/ες, λίγοι/ες, αρκετοί/ες ( δεν το γνωρίζω και ειλικρινά δεν μ' ενδιαφέρει το ποσοστό ) περιμένουν/ονειρεύονται/ποθούν/απαιτούν τον/την "τέλειο/α" Κ.
Εκείνον/η που είναι καλός/αγαθός/πάντα δίκαιος/παντογνώστης/πανταχού παρών και τα πάντα πληρών στη ζωή τους. Που να τηρεί τα συμφωνηθέντα/προβλεπόμενα κατά γράμμα και σε κάθε περίσταση.
Έτσι θα έπρεπε να κάνουν κι εκείνοι/ες. Αλλιώς τον ουρανό με τ' άστρα μην τα περιμένουν.
Γιατί αν θέλεις κάποιος/α ( σχήμα λόγου και είμαι σίγουρος ότι εσένα δεν σε πιάνει με την καμία ) να έχει το 99,9 % των ευθυνών για σχεδόν όλη σου την ζωή και όχι μόνο για την σχέση σας.
Έχει και ελεεινά και τρισάθλια δικαιώματα πάνω σου.

Λιανικά και μπακάλικα.
Εμείς οι Κ ( αληθινοί, γιαλαντζί, στιφάδο κλπ ) όταν παίρνουμε ψιλοπρέφα ότι το μυαλουδάκι μας πάει να μπάσει κανά βοριαδάκι. Ας το κουνήσουμε λιγάκι μην και συνέλθουμε.
Γιατί ούτε παντοδύναμοι είμαστε, ούτε είμαστε Κύριοι με την έννοια του Αστικού Κώδικα ( επειδή βαριέμαι να εξηγώ και ψώνιο δεν γουστάρω να περνάω. Όποιος/α δεν γνωρίζει την έννοια της κυριότητας κατά Α.Κ. ας googlaρει ).
Ως προς τους/τις υ, πριν απαιτήσουν/ζητήσουν/παραπονεθούν ( και δεν μιλάω για πεντακάθαρες μαλακίες ή χοντρές παραβιάσεις των συμφωνηθέντων ) για κάτι. Αφού παίρνουν το καπελάκι τους, όποτε γουστάρουν.
Μην απορούν αν ο/η Κ δεν "επενδύει" τα μάλα πάνω τους, ή δεν κάνει το "παραπάνω". Καλό και ωραίο το πλαίσιο, αλλά παραμένουμε πάνω απ' όλα άνθρωποι, με τα ελαττώματα και τα προτερήματα μας.
Και οι σχέσεις όσο βουδουσουμιάρικες κι αν είναι ή όχι, κάποιες αντιδράσεις μπορούν κάλλιστα να είναι οι ίδιες.
Χωρίς να σημαίνει ότι είναι πάντα ίδιες. Κανείς και τίποτε δεν είναι ίδιο, όσο και να μοιάζουν και αυτό το τελευταίο το έγραψα γι' αποφυγή παρεξηγήσεων.
Όπως και ότι τα παραπάνω δεν είναι συμπεράσματα, αλλά απλές σκέψεις και υποθέσεις, που όσο και να είναι απίθανες από την μια, για μένα πάντα είναι εξίσου πιθανές απ' την άλλη.
Και πάνω απ' όλα δεν κρίνω κανέναν/καμία και για τίποτα.
Αφού πέρα απ' την όποια ανταλλαγή απόψεων/κουβεντούλα τι κάνει και τι δεν κάνει ο/η οποιοσδήποτε στην ζωή του/της, και δεν με αφορά και δεν μ' ενδιαφέρει. 

 

Πολύ θα 'θελα να γνωρίσω έναν Κού αληθινό, γιαλαντζί, γεμιστό ή καπαμά που του δηλώνουν αταλάντευτα ότι επιθυμούν ριλίζ και δεν το δίνει!
(Μπορείτε να εκλάβετε το ανωτέρω και ως αγγελία)

 

Φίλτατε @no_Taboo δάχτυλο-->Σελήνη και στο λέω με κάθε συμπάθειο. Γιατί ότι σου διέφυγε η ουσία, συγνώμη αλλά δυσκολεύομαι να το πιστέψω.  

 

Φίλτατε @Tenebra_Silente , χαίρομαι που δεν πιστεύετε ότι δε μου διέφυγε η ουσία!
Όντως, θεωρώ, πως δε μου διέφυγε!  

 

Ως αγγελία που απευθύνεται σε ποιον; Με μπερδέψατε τώρα  

Είναι κάτι που μπορεί να συμβαίνει συχνότατα, και εκτός BDSM, κάποια θέλει να φύγει από τη σχέση, το συζητάει, ο έτερος ελίσσεται, ρωτάει γιατί, αν υπάρχει άλλος, θα αλλάξει, θα αλλάξουν τα πράγματα, δες τι ωραία που γαμιόμαστε, μείνε, σε αγαπώ, θα σε βοηθήσω κι εγώ, περνάει λίγος καιρός, τίποτα δεν γίνεται, τώρα έρχεται το τέλος για τα καλά.

Το "δηλώνουν αταλάντευτα" περιορίζει μόνον εσάς, όχι τις καταστάσεις  

 

Ναι, ξέρω! Αυτό το αταλάντευτα πολλά με δυσκόλεψε, γιατί θα απολέσω πιθανές γνωριμίες.
Δεν πειράζει όμως, η ζωή είναι σκληρή κι εγώ επιλεκτικός στους Κού που θέλω να γνωρίσω.

ΥΓ Πόσο χαίρομαι που μου φέρνετε βανιλλοπαράδειγμα!  

 

Μα, για να σας χαροποιήσω το έκανα