Παραμονή Πρωτοχρονιάς…τι θα ήθελες να κάνεις?

Χρόνια πολλά σε όλα τα μέλη της δικτυακής παρέας,

Η ερώτηση μου είναι απλή και ταυτίζεται με τον τίτλο του topic:
Τι θα ήθελες να κάνεις την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς?

Είναι μια ευκαιρία να ξεδιπλώσουμε τα πιο κρυφά μας όνειρα για την στιγμή της αλλαγής του χρόνου...
και παράλληλα να μοιραστούμε ιδέες για ένα πρωτοχρονιάτικο sesion   εεε…. Ρεβεγίον ήθελα να πω!!!!!!!!!!!! 

 

να εδινα ελπιδα σε ενα παιδι στην Αφρικη που το ιδιο βραδυ θα πεθανει απο πεινα ...

 

μολις το ρολοι χτυπησει 12, να κανω ερωτα, οπως ακριβως συνεβη περισυ.. Πανω στο χαλι, διπλα στο τζακι, παντου τελος παντων στο σπιτι..

 

...ελπίδα, δηλαδή σιγά-σιγά λίγο-λίγο φαγητό για να μην πεθάνει. Και κάθε μέρα, όχι μόνο τις γιορτές... κάθε μέρα είναι γιορτή. Και όχι μόνο στα παιδιά. Και όχι μόνο φαγητό και ελπίδες.

Αυτή είναι η αληθινή αίσθηση αδυναμίας, το οτι δεν μπορώ να είμαι ο ...Schindler, παρά μόνον να παρατηρώ - διαρκώς... Αδυναμία και θυμός.

​

 

Απάντηση: Παραμονή Πρωτοχρονιάς…τι θα ήθελες να κάνεις?

Αν ισχύει ότι: Ότι κάνεις την πρωτοχρονιά το κάνεις όλο το χρόνο,
Τότε θέλω να περάσω την μέρα αυτή με όλους όσους αγαπώ και πιστεύω (ή θέλω να πιστεύω) ότι το ίδιο νοιώθουν και αυτοί…

 

οχι ακριβως δεν το εννοω ετσι ... θα ηθελα μονο να ειμαι εκει , να χαραξω στο μυαλο μου την πραγματικη εικονα απο το αποτελσμα του αφελεστατου και αδιαφορου "πολιτισμου" μας .. για μια και μοναδικη φορα να μην ειμαι τοσο πολυ μακρια που να λεω : "και τι μπορω να κανω εγω" ....
Βουλωσανε τα αυτια ολων με τα χαρμοσυνα τραγουδια και δεν ακουμε πια το δακρυ που πεφτει μαζι με το αψυχο κορμι στο χωμα ...
νιωθω μοναχα οτι πρεπει να το δω , να ξερω ... γιατι κανεις ποτε δεν πρεπει να πιστεψει ουτε λεπτο πως γνωριζει ....

 

...τίποτα το ιδιαίτερο..δεν με συγκινει τίποτα..ειμαι στα κατω μου..

 

μία φορά να μην είμαι αναγκασμένος να την περάσω με την οικογένια ,σιχαίνομε τις παραδόσεις

υ.γ. όχι δεν είμαι αναρχικός απλά μοναχικός  

 

Απάντηση: Παραμονή Πρωτοχρονιάς…τι θα ήθελες να κάνεις?

Όταν τα ρολόγια σημάνουν 12 θά 'θελα να τσουγκρίζω ένα ποτήρι κρασί Αρχάνες με Έναν Μaster που γνωρίζω ότι του αρέσει αλλά που επίσης γνωρίζω ότι δεν του αρέσω εγώ..Δεν πειράζει...η ζωή δεν κάνει θαύματα αλλά εμείς είμαστε ελεύθεροι να πιστεύουμε σ'αυτά.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

 

πριν λιγους μηνες η μητερα αντιμετωπισε ενα σοβαροτατο προβλημα υγειας .. Η αδερφη μου , ειπε σε καποιον γνωστο οτι ποιο πολυ στεναχωριεται για μενα που ειμαι πολυ δεμενος μαζι της ... η αληθεια ειναι πως οτι και να συμβει .... τους εχω χαρει του γονεις μου .. δεν εχω κενα οτι ισως να επρεπε να τους ειχα δει περισσοτερο ..... ο χρονος με τους γονεις ειναι ο μοναδικος που δεν παει χαμενος ..

 

Γύρω στις 11, να μπαινα σε μία εκκλησία ν άναβα ένα κερί για όλους μου τους αγαπημένους και για τον χρόνο που μπαίνει... μία νοερή μόνο προσευχή με ασχημάτιστα λόγια.

Μετά, για λίγη ώρα να μπορούσα ν ατενίσω έναν ανοιχτό ορίζοντα.

Αργότερα, ν ακούω τζαζ αυτοσχεδιασμούς σε υγρά, σκοτεινά υπόγεια. Στις δώδεκα, ένα μόνο φιλί, μ έναν μόνο άνθρωπο κι ένα χαμόγελο, αυτός ο άνθρωπος θα συμβόλιζε όλη την οικουμένη.

Και μετά πολύ έρωτα, με σεξ, με ιδρώτα, με δάκρυα...