"Πατέρας και γιος..."

Απάντηση: "Πατέρας και γιος..."

Ευτυχώς που υπάρχουν και άνθρωποι σαν αυτούς που προσπαθούν και μοχθούν και ματώνουν για να προσφέρουν σε παιδιά ενός κατώτερου θεού την αγάπη και την μόρφωση και την αξιοπρέπεια που πρέπει να λαμβάνει ΚΑΘΕ άνθρωπος. Αναφέρω το συγκεκριμένο παράδειγμα γιατί είχα την τύχη και την τιμή και την ευλογία να γνωρίσω αυτούς τους ανθρώπους από κοντά και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι σαν και αυτούς. Μακάρι το κράτος να έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον αλλά το κράτος δυστυχώς δεν πολυενδιαφέρεται γιατί η σκληρή αλήθεια είναι πως εμείς οι ίδιοι δεν πολυενδιαφερόμαστε.

 

Απάντηση: "Πατέρας και γιος..."

απλά συγκλονιστικό

πόση δύναμη και αγάπη....

 

Ξέρετε, όταν σπούδαζα στη Νομική ο πατέρας μου με κουβαλούσε στην πλάτη του στις αίθουσες διδασκαλίας. Ανελκυστήρες τότε δεν υπήρχαν ή αν υπήρχαν, δεν λειτουργούσαν, με φόρτωνε λοιπόν στον ώμο για ν’ ανεβούμε τις σκάλες. Έτσι κατάφερα να τελειώσω τη σχολή. Πότε δεν είδε τον εαυτό του σαν ήρωα κι ούτε κι εγώ τον έβλεπα σαν τέτοιον. Ήταν απλά ο πατέρας μου κι ήμουν ο γιος του. Κάποτε, την ώρα που με είχε φορτωμένο στους ώμους, συναντήσαμε τυχαία μια γνωστή του που του είπε:
- Καημένε Στέλιο, τι σταυρό κουβαλάς κι εσύ!
- Δεν κουβαλάω σταυρό μωρή μαλακισμένη, το παιδί μου κουβαλάω, της απάντησε.
Έβριζε πολύ ο πατέρας μου… Βρίζουν οι ήρωες;

 

θα επρεπε και ολοι οι υπολοιποι αθλητες να γυρίσουν και να τον μιμηθούν (αλλα στις μερες μας η ευγενης αμιλλα πηγε στον καιαδα). Εγω τουλαχιστον ετσι θα εκανα... Ειμαι σιγουρος οτι αν γινοταν ετσι ο τυπος θα εβγαινε στους 3 πρωτους...

 

Απάντηση: Re: "Πατέρας και γιος..."

Δυστυχώς...Είδα και τα 2 με διαφορά λίγων λεπτών και προτίμησα να ανεβάσω την "φωτεινή πλευρά της ζωής"

 

@Arioch, post #13,
αυτό που αναφέρετε είναι ακριβώς ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του χώρου στην Ελλάδα: η φιλανθρωπική αντίληψη. Όταν ακούω εκφράσεις όπως "κοινωνική ευαισθησία", "οι τάδε κάνουν λειτούργημα" κτλ μου γυρνάνε τ' άντερα, διότι πισω απ' αυτά κρύβονται αντιλήψεις υπεύθυνες για τα αλλεπάλληλα κρούσματα τύπου Κωσταλέξι. Η αναπηρία δεν είναι ούτε ασθένεια, ούτε επιλογή, είναι συνθήκη. Η φιλανθρωπία κουκούλωσε όχι για δεκαετίες, αλλά για εκατονταετίες το τραγικό έλλειμμα όχι κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά κοινωνικής ευθύνης. Αλλά ας σταματήσω εδώ γιατί αν πάρω φόρα δεν θα μας ξεπλένει ούτε ο Νείλος...

 

Απάντηση: "Πατέρας και γιος..."

@camera_obscura

Η φιλανθρωπία γίνεται για δύο λόγους: Είτε γιατί κάποιος νιώθει γνήσιο ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους του είτε το κάνει για το θεαθήναι. Σε κάθε περίπτωση αν η κοινωνία ήταν "όπως πρέπει" πολύ απλά οι φιλανθρωπικές οργανώσεις δε θα είχαν λόγο ύπαρξης.

Ωστόσο η κοινωνία δεν είναι "όπως πρέπει" και chances are ούτε πρόκειται να γίνει και ποτέ για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί δεν υπάρχει γενική συμφωνία στο τι σημαίνει "όπως πρέπει" και ο δεύτερος είναι ότι γενικά δεν πολυενδιαφερόμαστε.

Οπότε όσο δεν είμαστε "όπως πρέπει" καλώς ή κακώς η φιλανθρωπία είναι μια λύση. Καλή/κακή δεν έχει σημασία όσο δεν υπάρχει πραγματοποιήσιμη εναλλακτική πρόταση.