Πεδίο Κυριαρχίας

Εχουμε διαφορετικη αντιληψη και προφανως βιωματικη εμπειρια στο τι ειναι bdsm και m/s.

 

Εξαιρετικό και to the point.

 

Συμφωνώ με το να υπάρχει διαρκές ζόρι προς το υποτακτικό μέλος, κάτι που συνήθως είναι και το
ζητούμενο από αυτό, αλλά επιμένω στον τρόπο εφαρμογής του.
Είναι μαγική η στιγμή που το υ συνειδητοποιεί ότι μόλις ξεπέρασε μια πρώην κόκκινη γραμμή του,
χωρίς στην ουσία να το καταλάβει όταν το έκανε, γιατί απλά αφέθηκε στα χέρια του Κ.

Για μένα αυτό έχει μεγαλύτερη αξία, από το να αναγκάσω το υ να ξεπεράσει ένα σκληρό όριο,
δημιουργώντας συνθήκες αδιεξόδου. Αυτό λειτουργεί άριστα σε μια δεμένη D/s σχέση που το υ
είναι έτοιμο να "πηδήξει στο κενό" έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον Κ.

 

Είχα σκεφτεί κάποια πράγματα πάνω σε αυτά, νομίζω όμως ότι θα τα κρατήσω για να τα βλέπω. Ίσως αυτό να είναι ένα παράδειγμα άντλησης απόλαυσης - της απόλαυσης της αυτογνωσίας - από την υποταγή per se   Αλλά και πάλι…

… μήπως υπάρχει ένα διάστημα ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις, στο οποίο μπορεί να συντελούνται τα πάντα ή σχεδόν σε μια σχέση Κυριαρχίας - υποταγής; Θέλω να πω οτι η βάση της απόλαυσης του υποτακτικού προσώπου μπορεί να ανιχνεύεται στο γεγονός πως κυριαρχείται και μπορεί το ίδιο να έχει ελάχιστα βίτσια τα οποία μάλιστα να σβήνουν ολότελα μπροστά στην επιθυμία του Κυρίαρχου. Χωρίς όμως να είναι ο στόχος του αυτός και λόγω - νομίζω - ερωτικής όσμωσης, στην πραγματικότητα, με τον Κυρίαρχο τελικά του αρέσουν αυτά στα οποία το υποβάλλει ο Κυρίαρχος και σαφώς νιώθει - κυριολεκτικά όμως - την εκπλήρωση της ύπαρξής του με το "mouth fuck μέχρι, το λιγότερο, δακρύων" και μετά από αυτό ερεθίζεται σεξουαλικά και το ίδιο το υποτακτικό πρόσωπο.

Το mouth fuck μέχρι δακρύων και πέρα από αυτά δεν μπορεί να είναι διαρκές. Σκέπτομαι την έννοια comfort zone και τη σημασία της στην καθημερινότητα του καθένα, η οποία καθημερινότητα δεν περιλαμβάνει μόνον Κυριαρχία και υποταγή. Δηλαδή, κάποιες φορές ο τόπος της Κυριαρχίας είναι, για το υποτακτικό πρόσωπο, το καταφύγιό του και εκεί όπου θα γιατρευτούν οι γρατζουνιές που μάζεψε όλη την ημέρα. Αυτό τι είναι; Είναι υποταγή;

Όσον αφορά τα "ifs" των subs, νομίζω ότι δεν έχω όρια μόνον σε στιγμές σχεδόν υστερικής ανάγκης να κυριαρχηθώ και να εκφράσω υποτακτικότητα. ΑΛλά το θέμα του "όχι" δεν είναι τόσο απλό όπως το λέει, καλά, βέβαια ήταν επιγραμματικές προτάσεις υπό μορφή χιούμορ. Δεν νομίζω ότι μπορεί μια σκλάβα που ανήκει να πει "όχι" στη φροντίδα του Έτερου να την κυριαρχήσει. Ιδίως όταν έχει κάποια συναίσθηση του τι περιλαμβάνει κάθε ενέργεια Κυριαρχίας προς το μέρος της, που εγώ νομίζω ότι είναι επιθυμία αλλά και περίσκεψη, φροντίδα, ερωτική έκθεση του Κυρίαρχου προς αυτήν. Δεν γίνεται αυτά όλα μια σκλάβα να τα αφήσει στον αέρα, πιστεύω.

 

Σπάρτακε αυτός δεν είναι υποτακτικός. Αυτός είναι ο τσόγλανος. Δηλαδή ο βάζελος που προκαλεί για να εισπράξει τα μπαλάκια       . Μόνο για Πούτσα και για Ξύλο. (καλλιώρα αυριο)
Αλλά έτσι όμως δεν στεριώνει σχέση, παίζουν και άλλες ομάδες στο πρωτάθλημα όλο το χρόνο. Με νιώθεις τι σου λέω ;
Δηλαδή σε όλο αυτό κάπου πρέπει να μπαίνει ένα φρένο και μια λογική. Κοβώ και τα δυο μου τα φρύδια, ότι είναι έτσι που στα λέω. Κάπου υπάρχει χοντρή υπερβολή.

Εαν για παράδειγμα θα πρέπει να φάει σφαλιάρα για να σου φτιάξει εναν καφέ, δεν ......
Καπου θα πρέπει να μπαινουν γραμμές τι είναι παιχνίδι και τι όχι

 

Μια χαρα υποτακτικος ειναι. Το παραμυθι οτι καποιος σκοτωνει το ΕΓΩ του για την ευχαριστηση του αλλου ας τελειωνει. Ολοι την καυλα τους κοιτανε απλως δεν θελουν να το παραδεχτουν.

 

Προφανώς απευθύνεστε σε μένα αν και δεν έχετε γράψει σωστά το ψευδώνυμό μου  
Γενικώς, προτιμώ την παράθεση παραδειγμάτων, αν είναι δυνατόν από βιωματική εμπειρία, ώστε να γίνονται κατανοητά αυτά που συζητούνται. Παραδείγματα που δεν φέρατε, για να μπορέσω να αντιληφθώ καλύτερα τη θέση σας. Πράγματι, όμως, δεν έχω διαβάσει όλες τις απόψεις που διατυπώνετε σε νήματα στο φόρουμ. Όπως λέτε, δεν όφειλα άλλωστε  
Σε κάθε περίπτωση, να ξεκαθαρίσω το εξής ως προς τη δική μου οπτική γωνία. Υπάρχουν δραστηριότητες που ευχαριστούν τον υποτακτικό αυτές καθεαυτές. Υπάρχουν δραστηριότητες που δεν τον ευχαριστούν τόσο. Υπάρχουν δραστηριότητες που τις βρίσκει άβολες. Υπάρχουν δραστηριότητες που τον δυσαρεστούν. Υπάρχουν δραστηριότητες που τον δυσαρεστούν αρκετά. Υπάρχουν δραστηριότητες που τον δυσαρεστούν τόσο, ώστε να τις κάνει μόνο υπό ορισμένες συνθήκες. Τέλος, υπάρχουν δραστηριότητες που δεν τις ανέχεται καθόλου. Ο Κυρίαρχος έχει να επιλέξει, με βάση τι ευχαριστεί τον ίδιο, ανάμεσα σε όλες αυτές τις δραστηριότητες, εκτός από την τελευταία κατηγορία. Αυτήν οφείλει να μην την αγγίξει, εκτός κι αν κάτι αλλάξει δραστικά και μεταβάλει ο υποτακτικός το περιεχόμενο αυτής της κατηγορίας. Επίσης, την προτελευταία κατηγορία, οφείλει να την πλησιάσει με σεβασμό και σύνεση. Δεν θεωρώ ότι το D/s θα περιοριστεί στις ευχάριστες μόνο δραστηριότητες, αλλά δεν θεωρώ ότι θα πρέπει να περιοριστεί στις δυσάρεστες μόνο για να λέγεται D/s. Ο υποτακτικός θα πάρει ικανοποίηση επειδή κάνει κάτι που ζητήθηκε από τον Κυρίαρχο. Σε κάποιες περιπτώσεις θα πάρει ευχαρίστηση και από την πράξη αυτή καθαυτή. Ο Κυρίαρχος μπορεί φυσικά να επιλέξει κάτι που αρέσει και στον υποτακτικό. Εγώ τουλάχιστον είχα επαφή με Κυριάρχους που τους ενδιέφερε να μου αρέσει αυτό που μου επιβάλεται. Σκοπός ήταν να αλλάξω εγώ τη στάση μου απέναντι και σε αυτά που δεν μου αρέσουν τόσο και να αρχίσουν να με ευχαριστούν κι αυτά μέσω της υποταγής, επειδή δηλαδή τα έκανα για την ευχαρίστηση του Κυριάρχου. Και υπήρξαν δραστηριότητες που μου προσέφεραν μόνο την ευχαρίστηση ότι κάνω κάτι για τον Κυρίαρχο, αλλά κατά τα λοιπά με άφησαν αδιάφορη ή και σε άβολη θέση. Και υπήρξαν δραστηριότητες απέναντι στις οποίες η στάση μου άλλαξε κι έγιναν από δυσάρεστες, ευχάριστες καθαυτές, ακόμα κι αν, ή μάλλον, κυρίως όταν πιέστηκα για να τις κάνω. Πάντα μέσα στα όριά μου. Δεν ήταν σκοπός ποτέ να κάνω κάτι που δεν ανέχομαι, για να αποδείξει κανείς την κυριαρχία του επάνω μου. Γενικά σ' αυτό το σημείο, συμφωνώ απόλυτα με τον @guruni , ο οποίος νομίζω εξέφρασε λακωνικά όσα εγώ προσπαθώ να μεταφέρω πιο αναλυτικά, ίσως μακρηγορώντας, όπως λέτε.
Σε σχέση με το αν βγήκα εκτός θέματος σχετικά με τα όρια και το safeword, εδώ θα συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε   Όσο για την άποψη ότι θα πρέπει να υπάρχει συνεχώς πίεση στον υποτακτικό για να υπάρχει υποταγή, αυτό είναι ένα περίπλοκο ζήτημα. Η πίεση του D/s είναι ζητούμενο να υπάρχει και μπορεί να ισορροπεί και να αποσυμφορεί τον υποτακτικό σε άλλους τομείς. Το ίδιο μπορεί να κάνει και για τον Κυρίαρχο. Μπορεί δηλαδή να είναι μια πίεση που προσφέρει και στους δύο συγκέντρωση, ηρεμία και γαλήνη. Ακούγεται αντιφατικό, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Και θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν ότι δεν είναι πάντα σε θέση ο υποτακτικός να διαχειριστεί τον ίδιο βαθμό πίεσης. Δεν ζούμε σε ένα φαντασιακό κόσμο όπου ασχολούμαστε μόνο με το βδσμ. Αλλά αυτά είναι θέματα που βρίσκουν λύσεις προσωπικές, ανάλογα με τη διάδραση του εκάστοτε Κυρίαρχου και υποτακτικού και δεν νομίζω ότι μπορούν να συμπεριληφθούν σε λίγες σειρές, ούτε σε ένα συμπέρασμα.
Σε μια σχέση D/s που υπάρχει εμπιστοσύνη, σεβασμός και έλξη, και επειδή όλα αυτά δεν είναι γραμμένα πάνω στην πέτρα αλλά μπορεί να αλλάζουν με το χρόνο κι όπως, επαναλαμβάνω, το έχω βιώσει εγώ, Κ και υ βρίσκουν κοινούς κώδικες και προχωρούν μαζί. Δεν αναλύουν φυσικά όλες τις δραστηριότητες που μπορεί να υπάρχουν εξ αρχής, άλλωστε η πράξη διαφέρει πολλές φορές από τη θεωρία, αλλά συζητούν, δοκιμάζουν, πειραματίζονται. Αν κάτι αλλάξει ή αν κάτι πάει στραβά ή αν κάποιο νέο δεδομένο εμφανιστεί, τότε τίθεται επί τάπητος και αντιμετωπίζεται.
Όλα τα παραπάνω είναι η προσωπική μου άποψη και δεν χρειάζεται φυσικά να την ενστερνιστεί κανείς. Άλλωστε, στο βδσμ δεν μπορεί να υπάρχουν αυθεντίες, είναι κάτι που ο καθένας το προσαρμόζει ανάλογα με το πώς εκφράζεται. Φέρνω παραδείγματα και καταθέτω μόνο την προσωπική μου άποψη. Άλλοι άνθρωποι μπορεί να το βιώνουν διαφορετικά.
Εξακολουθώ να μην παίρνω απάντηση στην ερώτηση που έκανα σχετικά με το στοματικό. Τα kinks των ανθρώπων είναι απεριόριστα και υπάρχουν κάποιοι που τους αρέσουν και οι πιο ακραίες καταστάσεις. Έστω, λοιπόν, ότι ένας Κυρίαρχος έχει μία υποτακτική που την εξιτάρει οποιαδήποτε μορφή στοματικού, ακόμη και το πολύ βίαιο, ακόμη και αυτό που προκαλεί δάκρυα ή γαστρο- οισοφαγική παλινδρόμηση. Έστω ότι ένα από τα kinks της είναι το breath play και την εξιτάρει και αυτό. Θα έπρεπε σ'αυτήν την περίπτωση ο Κυρίαρχος να απαγορεύσει στην υποτακτική να κάνει μια δραστηριότητα ευχάριστη για κείνον, επειδή είναι ευχάριστη και για κείνη και το κάνει πρόθυμα; Κατά τη γνώμη σας, αυτό θα ήταν ένδειξη κυριαρχίας ή όχι;
Ελπίζω η θέση μου να έγινε σαφέστερη και να μη σας κούρασα με το μαρκοσκελές της απάντησης.
PS. Φυσικά και πρόσεξα ποιος έκανε το post με τα ifs εξαρχής. Γι' αυτό και έκανα και την παράθεση.

 

Με ειλικρινή σεβασμό στην άποψη σου, καμιά φορά δεν είναι στραβός ο γιαλός , εμείς στραβά
αρμενίζουμε. Σκέψου το.

 

Υπάρχει και αυτή η πιθανότητα. Το κατάλαβα και αυτό που λες εσυ και αυτό που λέει ο MasterJp. Παίζει να βρίσκομαι αλλού για αλλού εγω, και αυτά που βλέπω ή ζητώ να νομίζω ότι ισχύουν αλλά δεν. Στο παιχνίδι είναι να φάω και ήττα ή να την έχω φάει ήδη.

 

Αν σε ενδιαφέρει πραγματικά η κοπέλα και κατάλαβες τι σου λέμε, πάρτο αλλιώς και πάλεψε το.
Σε καλό θα σου βγει. Αν πάλι σε καλύπτει μόνο το σεξ , απόλαυσε το όσο πάει.
Αυτό θα συμβούλευα σε ένα φίλο μου.