Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία vs Υπακοή

Δεν ξέρω αν γίνομαι αισχρός μα η πρωινή έγερσης για μας τα αγοράκια ονομάζεται κατουρόκαυλα. Είναι η στύση που έχουμε όλα τα αγοράκια το πρωί. Αναρωτιέμαι αν ο σκλάβος ξυπνούσε την κυρία του με ένα τρόπο όχι τόσο ευγενή μα σίγουρα πιο απολαυστικό, πως αυτή θα αντιδρούσε;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία

Syrah δυστυχως καταληξαμε να παιζουμε με τις λεξεις...
-Οταν πειθαρχουμε εμεις οι ιδιοι σε κατι ειναι αυτοπειθαρχια...
Η πρωινη εγερση ειναι θεμα αυτοπειθαρχιας που απλως εν προκειμενω λειπει γιατι δεν εχεις πειστει απο τα οφελη του πρωινου ξυπνηματος...
-Οποτε οπως και πριν δεν ειπα οτι πειθαρχεις στον σκλαβο σου αλλα ακριβως το αντιθετο. Οτι υπακους αφου μαλιστα ο σκλαβος οδηγειται στο να ασκει την χρειαζουμενη πιεση για να επιτευχθει η εγερση!

Μη μου στερεις ενα απο τα γοητευτικα χαρακτηριστικα του λογου σου που με εκαναν να διαβαζω τακτικα τα post σου - την ακριβη,σχεδον μαθηματικη, διατυπωση- οπως με το να λες στην ιδια παραγραφο οτι πειθαρχεις στην ιδεα της σωστοτητας του πρωινου ξυπνηματος (πειθαρχια του εαυτου μας σε μια ιδεα = αυτοπειθαρχια) αλλα παρακατω αναφερεις οτι δεν εχεις αυτοπειθαρχια στην πρωινη εγερση...

 

Re: Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία

Ας το αντιπαρέλθουμε astrologman. Εσύ προτιμάς μία υπάκουη γυναίκα ή μία πειθαρχημένη γυναίκα, ή και τα δύο, και γιατί;

 

Re: Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία

Τεταρτη επιλογη δεν εχω?
Εδω τιθεται το γνωστο ζητημα των switch που δυσκολευονται στο προσωπο μιας sm γυναικας να βρουν το καταλληλο προσωπο εκτος αν ειναι switch.
Παντως τις λιγοτερες φορες κατα τις οποιες αναδυεται ο κυριαρχος εαυτος μου σε καθαρα διεγερτικο επιπεδο θα προτιμουσα μια υπακουη γυναικα που πιστευω εχει πιο "ζωντανη" -πιο αναδραστικη- συμπεριφορα απο μια πειθαρχημενη.
Στις υπολοιπες περισσοτερες φορες που αναδυεται ο υποτακτικος μου εαυτος το ειδος της γυναικας που θα προτιμουσα αχνοφαινεται απο το γεγονος οτι γραφω στο νημα σου και εκει θα αφηνα εκεινη να αποφασισει αν θα με προτιμουσε πειθαρχημενο ή υπακουο προσπαθωντας να προσαρμοστω.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης &

Μην το παιρνεις προσωπικα βρε... δε σου εκανα επιθεση...  

Αν σου εκανα προσωπικη επιθεση θα δε θα εγραφα μονο τοσα λιγα, και χωρις τουλαχιστο 2-3 παραγραφους επιχειρηματολογια.  

Μαλλον δε με εχεις μαθει ακομη...  

 

Re: Απάντηση: Re: Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία vs Υπακοή

Χαίρομαι που σου άρεσε, μα έπρεπε να εστιάσεις στο απαξιωτικό σχόλιο για τη δημοκρατία, ήτοι οχλοκρατία. Πρόσεξε τι εννοώ: αδιάφορο αν ελήφθη με απόλυτη ή οριακή πλειοψηφία η απόφαση, το άτομο θεωρητικά πρέπει να σεβασθεί την απόφαση αυτής, ναι; [Μήπως αν γράψω 'πειθαρχήσει στην απόφαση αυτής' θα είναι σαφέστερο το νόημα;]

Εδώ, λοιπόν, έχομε τον κύριο παράγοντα ασυμβατότητας με την mentalitaet που πρέπει να διακρίνει έναν κυρίαρχο. Η πειθαρχία εξήγησα αναλυτικά γιατί μου είναι απεχθέστατη. Αν είχα περισσότερο χρόνο θα έγραφα το μανιφέστο του ελιτιστικού ατομικισμού με όλες τις προεκτάσεις αυτού, τη βαθειά περιφρόνηση για την πλέμπα, την αδιαφορία για το κοινό όφελος και για τα φαιδρά κελεύσματα του γελοίου διαφωτισμού, κ.ο.κ.

Με λυπεί ιδιαίτερα που για κάποιους απαράδεκτους λόγους και ατυχείς συγκυρίες ο πλέον αρμόδιος να το κάνει προς τον παρών δε δύναται. Με τη σκέψη συμπαραστάτη του, σας ενημερώνω (ψυχρά και αδιάφορα- δε σας φοβάμαι και φωνάζει όποιος φοβάται) για το πόσο αδιάφορες μου είναι οι μετριότητες σας, καριόληδες αγανακτησμένοι πολίτες, αξιοπρεπείς ανθυποαστοί, τίμιοι και μικρόψυχοι τίποτα- γαμώ την πολιτεία σας , τις σοδομισμένες αξίες και αρχές σας μαζί και κάθε είδους νόμο. [Παρακαλώ να μην εκληφθούν ως προσβολές τα παραπάνω, δε θα μου επέτρεπα να απαξιώσω την ήδη συμπαθητική ύπαρξή σας.]

ΥΓ: Μανόλη, αληθεύει ότι τα ΚΝΑΤ πλέον στελεχώνονται από μπιντιεσεμάδες;

 

Re: Απάντηση: Re: Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία vs Υπακοή

Ποσώς και το διευκρίνησα για να προλάβω πατερναλιστικού ύφους συστάσεις- εις μάτην καθώς θωρώ.

Δεν οργίζομαι με τίποτα, δεν πιστεύω σε τίποτα και φυσικά δεν αξιώνω για να με απογοητεύσει η μη πλήρωση προσδοκιών. Άτοπο λοιπόν το περί θυμού, έμαθα να τον μαϊνάρω μικρότερος που τον ένιωθα, πλέον δεν τον γνωρίζω. Δε θυμώνω δε σημαίνει αντιδρώ ήπια, η σκληρότητα πάει ομάδι με την αυτοκυριαρχία. Άτοπη και η εικασία περί της ξενιθειάς, δεν αναγνωρίζω ξενιθειά γιατί- κι αν δεν το έχω γράψει θα έπρεπε να είναι ήδη κατανοητό- δεν έχω πατρίδα.

Αυτό είναι άλλως τε το έρεισμα της μη αποδοχής κανόνων και πειθαρχίας: ο αξιακός μηδενισμός, η αποδόμηση κάθε ιδεολογήματος και αρχών.

ΥΓ1: Μια φορά είπα να επιδωθώ σε τρόλινγκ, κι αντί των προσδοκώμενων που θα με διασκέδαζαν ήρθε η καλοπροαίρετη συμβουλή. Αναγνωρίζω και εκτιμώ την πρόθεση, ειδάλλως θα σου απαντούσα σε (όντως) απαξιωτικό ύφος.
ΥΓ2: Σε κανά μήνα έχω μια κουμπαριά στα ρεθεμνιώτικα, ψηλά. Οι ρακές εμού του ιδίου και τότεσας άφες μου όσες συμβουλές κάνεις κέφι.
ΥΓ3: Έξοχη η αναγωγή στο κυνοβούλιο. Αν οι 300 είναι οι εκμονδερνισμένοι λάιφστάιλερς μαστεράδες, η εθνοσωτήριος είναι ο γκλίτσμαν και το τσούρμο του πακ ο ελληναράς που την άκουσαν αφέντες;

 

Re: Απάντηση: Re: Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία vs Υπακοή

Όντως, όπως το έθεσα φαντάζει υπερβολικό. Δε σχετίζεται καθόλου με αναγνώριση ή μη, είναι πολύ απλούστερο:
Έχω καταλήξει ότι πολύ μεγαλύτερη αξία έχουν οι άνθρωποι που μου μοιάζουν παρά η όποια πατρίδα.
Και δυστυχώς, μπάρε μου, αυτοί είναι το ίδιο λίγοι ακόμα και στην ιδιαίτερη πατρίδα μας πλέον.

Όντως, δέχομαι το τελευταίο μέχρι κεραίας και δεν εξέφραζα κανενός είδους επιφύλαξη επ' αυτού. Και στο πρώτο συμφωνώ κι αυτό είναι που με ανησυχεί: καίτοι εκλείπει το συναίσθημα αυτό από την παλέτα, παραμένω ικανός να κάνω τα ίδια για τα οποία παλαιότερα είχα το ελαφρυντικό της όργητας. [Εννοείται ότι δέχομαι, δεν παρεξηγώ και με τιμά το ενδιαφέρον- το τόνισα άλλως τε εμφατικά.]

Πού είναι ο απαίσιος να μας καμαρώσει;
Το πλέον φαιδρό είναι ότι διακρίνονται σε υποκατηγορίες:
οι μεν εκ δεξιών ορμώμενοι στους είμαι-από-χωριό-και-περήφανος-για-αυτό της 21ης απρίλη του αξέχαστου κοντοχωριανού μου με το μυστρί και στους- κατά φαντασία- κλασσυ της 4ης αυγούστου (άφατης γελοιότητας)
οι δε εξ- (και) εδώ γελάνε- αριστερών στους λαϊκούς μάγκες που με φιλότιμο ανέβηκαν εξαργυρώνοντας τις αυλές με τους ασπρισμένους φράχτες και το βασιλικό στις γλάστρες και στους νεοταξίτες (σύκ) τσαρουχοφόρους εκσυγχρονιστές (ΤΜ του απαίσιου)
Οι δυο πρώτες και οι δυο δεύτερες υποκατηγορίες παρά την αντίθετη φαινομενικά ιδεολογική αφετηρία ντως, παραπέμπουν στο πρότυπο του λαϊκού ορχεοβαρή γαμιά αφένταρου και σε αυτό του ταξικού μαστερά αντίστοιχα. Με διαφορά το σύμπλεγμα του- παπάρια!- καλόσειρου για τους μεν και της ανανήψασας σουμπίτσας για τους δε (όπως ορθώς παρατήρησες).

Όρεξη να έχομε να γελάμε.  

 

Τα ΚΝΑΤ Καπετάνιο, κάποτε σε ένα αμφιθέατρο μου έσωσαν τη ζωή, πλακώνοντας κάτι χρυσαυγήτες που με είχαν στριμώξει και θέλαν να μου σπάσουν μια ζενίθ.

Ουδείς μπιντιεσματζής μέχρι τώρα μου έσωσε τη ζωή.

 

Re: Απάντηση: Re: Πειθαρχία vs Ικανότητα Διαχείρισης Κρίσης & Πειθαρχία vs Υπακοή

Πάντα η απουσία του αφήνει ένα μεγάλο, δυσαναπλήρωτο κενό, από πολλές απόψεις... Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και κάποια άξια "τέκνα".  

​

 

Θυμάσαι τη διεύθυνση της ΚΟΒας να τους πέψω μια Dom (σύκ!) Perignon Extra-Βrut (καρασύκ!) και μια τιραμισού; Διότι είμαι βέβαιος ότι θα στη σπούσαν κι οι ίδιοι δίχως δισταγμό αν έθιγες τα σεπτά και ιερά της πρώτης-στα-μαθήματα-πρώτης-στον-αγώνα κουνιστής νεολαίας.

Τέλος πάντων, ξεφύγαμε και το γαμήσαμε το θέμα- θα έχει κάθε δίκιο η κυρία που το ξεκίνησε να φαντάζεται disciplinary actions εις βάρος ημών που απειθαρχούμε  p).

 

Δεν ξέρω αν θα ήταν δίκαιο, αλλά σίγουρα θα ήταν αλλόκοτο. Αν αρχίσω να φαντασιώνομαι άνδρες κυριαρχικής ψυχολογίας, θα σημαίνει ότι περνάω μία βαθιά υπαρξιακή κρίση. Τις καλησπέρες μου.