Περί Δομής ο λόγος

Ουτε γω θεωρω πως δεν την έχουν ,έχω δει όμως αρκετά υ σε διάφορα νήματα να επιζητούν ασύμμετρες σχέσεις προβάλλοντας αυτήν ακριβώς την ...μη δυνατότητα αυτοοργάνωσης, το χάος που (αισθάνονται οτι) τα περιβάλλει και το άγχος που προκύπτει εξ αυτής της κατάστασης . Δεν έχω λόγους να δυσπιστώ απέναντί τους , αλλά αν η υποτακτικότητά τους εδράζεται εκεί, προκύπτει το ερώτημα που έθεσα.

 

Προσωπικά μιλώντας, η ύπαρξη εξωτερικού ελέγχου με βοήθαει σημαντικά στην ανάπτυξη της ζωής μου, πέραν όλων των άλλων γιατί με σώζει από την διαρκή και ατέρμονη προσπάθεια μου να αυτοπειθαρχώ. Από παιδί έψαχνα και έβρισκα τέτοιους πυλώνες εξωτερικού ελέγχου, (καθ' όσον δεν τους είχα ενδοβεβλημενους εντός μου) όπως αθλητισμό, τέχνη, νομική, χορός, παρέες και σχέσεις με μεγαλύτερα ηλικιακά πρόσωπα, τα οποία εξασκούσα επί μακρόν και εις βάθος, στην προσπάθειά μου να μην φύγει έκκεντρα το σύστημα, άλλως θα με είχε σηκώσει και με πάρει. Η χρόνια ενασχόλησή μου με αυτά με βοήθησαν σιγά σιγά και ανεπίγνωστα να αποκτήσω μια βασική αυτοπειθαρχία, ως εκεί. Αλλά η ύπαρξη του Άλλου είναι αυτή που με απάλλαξε από το άγχος της αέναης και κουραστικής προσπάθειας να με περιέξω, αφήντας μου ψυχικό χώρο και ενέργεια για μια πιο δημιουργική και πλούσια ζωή. Η έξωθεν υποβαλλόμενη δομή και σταθερότητα επιδρά πάνω μου καθησυχαστικά και ενδυναμωτικά.

 

Βιωματικά μπορώ να πω, ότι το να ακολουθήσω τη δομή κλπ των κ μου, είναι κάτι που μου βγαίνει φυσιολογικά. Όμως, οι αλλαγές στην καθημερινότητά μου, δεν έχουν μόνιμη επίδραση κι έτσι επανέρχομαι* στις πρότερες συνήθειές μου με το τέλος της σχέσης. (* προφανώς αν δω ότι κάτι με διευκολύνει θα το ενστερνιστώ και στην ελεύθερη ζωή μου).

Δεν πιστεύω ότι δομή = κυρίαρχος και ανοργανωσιά = υποτακτικός. Όμως βρίσκω δύσκολο για έναν προσηλωμένο στο πρόγραμμά του υποτακτικό να σχετιστεί με κάποιον "ανοργάνωτο" κυρίαρχο.

 

Ως υ τα στοιχεία που χρησιμοποιείτε για να περιγράψετε τον εαυτο Σας ειναι αυτα ακριβώς που ψάχνω σε μια Κ.Αυτο που μου έμεινε πάντως ειναι αυτο που είπατε πως αν αργήσει να Σας ενημερώσει για την έξοδο που θελει να κανει ,συνήθως την απαγορεύετε...Πράγμα απολύτως λογικό για μένα ...

 

Βρίσκεις δύσκολο και τον συσχετισμό ενός προσηλωμένου στο ατομικό του πρόγραμμα υ με ένα Κ όπου το Κ πρόσωπο θα επιζητήσει να επαναπροσδιορίσει τον προγραμματισμό του το υ ώστε να ακολουθήσει τα βήματά του;

 

Όχι, δεν το βρίσκω δύσκολο. Χωρίς να έχω ασχοληθεί με το θέμα, έχω την αίσθηση ότι για τους προσηλωμένους σε πρόγραμμα ανθρώπους, σημασία έχει να υπάρχει κάποιο πρόγραμμα κι ας μην είναι το ίδιο με το αρχικό δικό τους πρόγραμμα.

 

Αν είναι υ, τότε η θέση του είναι να προσαρμόζεται.
Ειδάλλως και σε ότι αφορά τον εαυτό μου, δεν επιθυμώ να βρίσκομαι απλά σε πρόγραμμα αλλά σε ένα πλαίσιο και τρόπο ζωής που τον ορίζω αποκλειστικά εγώ.

 

Σε οτιδήποτε κι αν κάνω είτε αφορά στην τακτοποίηση του χώρου μου, είτε στην τοποθέτηση των στόχων μου, είτε στον επαγγελματικό μου σχεδιασμό, επειδή είμαι ευφυής (ναι, ναι, ναι) και καθόλου ψυχαναγκαστική (όχι, όχι, όχι) εφαρμόζω απαρέγκλιτα συγκεκριμένα τελετουργικά και διαδικασίες, σχεδόν ιεροτελεστικά.
Νοιώθω ασφαλής, γνωρίζοντας πως έχω τον απόλυτο έλεγχο και πως είμαι η μοναδική υπεύθυνη για την όποια έκβαση.Κατά βάση, το βρίσκω εξαιρετικά κουραστικό, εξαντλητικό, μα πάντα με διαβεβαιώνω πως μου είναι απαραίτητο να μου το κάνω για να αναπνέω.
Όταν αποφασίσω πως παραδίδω τον έλεγχο, ανασαίνω πραγματικά. Ακόμα κι αν το πρόγραμμά μου, οι προτεραιότητες, το "σύστημα" όλο αλλάξει καθολικά, ανασαίνω στα αλήθεια. Καλύτερα από ποτέ.

 

Σενάρια γραμμένα από ερυθρούς Χμερ πριν τα λιβάδια της σιωπής, μου κάνουν όλα αυτά...
Άσε που μού κάνει πως πολλοί Ερυθροί Χμερ ήντανε πολύ σούμποι...
Στο μεταξύ απο Ινδοκίνα μέχρι τον ευρωπαϊκό βορρά μια πηδιά δρόμος είναι πια...

 

Με συγχωρείτε αλλά από πότε αυτό είναι προνόμιο των κυριαρχικων ατόμων και ποια η σχέση του με την Ισχύ;
Δεν υπάρχουν υποτακτικης φύσης άτομα τα οποία λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο; αν όχι γενικά, όταν χρειάζεται;
Μου ακούγεται ολίγον σαν τον ατρωτο κυριαρχικο που δεν χαμπαριαζει τίποτε και καμιά δυσκολία.

 

Με συγχωρείς αλλά είμαι σε φάση επανοργάνωσης ρουτίνας (κάτι λέγω στην αρχή του νήματος για δαύτο   ) και δεν έχω πολύ χρόνο. Οι κεφαλές μέσα πάλι.

Αυτό που εκφράζεις όχι μόνο το έχω παρατηρήσει αλλά το έχω συμβιώσει με υ.
Νομίζω ότι εδράζεται σε ανασφάλεια και όχι ανικανότητα. Φυσικά και μπορεί να δομήσει την καθημερινότητά του.
Όπως και να 'χει, δεν βρίσκω συνετό να ξεκινάει μια σχέση ανταλλαγής ισχύος με το υ να βρίσκει πατερίτσες (δεν είναι αυτή η θέση του Κ προσώπου) αλλά να παραδίδει συνειδητά τον έλεγχο διότι αισθάνεται ότι έτσι μπορεί να αναπνεύσει ελεύθερα όπως εξέφρασε παραπάνω η @lexy

 

Δεν είναι προνόμιο. Είναι conditio sine qua non, αλλά όχι αποκλειστικό προνόμιο.
Όσο για την σχέση του με την Ισχύ τώρα. Η ανάγκη στρατηγικής και οργάνωσης, είναι συνακόλουθη με την αναγκαιότητα μη διασποράς, αλλά συγκεντρώσεως της δυνάμεως σε συγκεκριμένους στόχους, δομές, στρατηγικές. Εύλογα, όσο μεγαλύτερη η Ισχύς, τόσο μικρότερη η σχετική ανάγκη.

Σημαντική η διαφοροποίηση μεταξύ του χιμαιρικού "ατρώτου" και του "δεν χαμπαριάζει τίποτε και καμία δυσκολία". Το δεύτερο, ως χαρακτηριστικό, εκδηλώνεται, αλλά κυρίως αποδεικνύεται, στην αντίδραση μετά τη σύγκρουση με τον τσιμεντένιο τοίχο.