Περί Δομής ο λόγος

Κατά αρχάς δεν μου απαντήσατε στην ερώτηση μου περί ισχύος των υποτακτικων ατόμων. Μια υποτακτικη δεν έχει ισχύ;
Δεύτερον, περί ποιας ισχύος ομιλείτε; η ισχύς του κυριαρχικου είναι ως προς την υποτακτικη του και μόνον. Προς οποιονδήποτε άλλον η ισχύς του είναι ανάλογη με την ισχύ του "απέναντι" ανθρώπου.

Τρίτον, ο τσιμεντενιος τοίχος ποιος ακριβώς είναι;

 

να συμπληρωσω οτι οσες φορες μου επιβληθηκε προγραμμα και αυστηροτερος ελεγχος δεν ηταν τοσο γιατι παραμελουσα τα 'δικα μας' αλλα γιατι παραμελουσα ολα τα υπολοιπα. αυτα δηλαδη που εκανα πριν μπω σε D/s.

υπηρξαν δηλαδη εντολες του στυλ μες τη βδομαδα θα παρεις τον ταδε και θα κανονισεις για καφε, μες στο σκ φροντισε να βγεις με τους φιλους σου μια μερα τουλαχιστον, τσακισου τωρα στο γιατρο και παρε αμεσως μετα να μου πεις τι σου ειπε μη σε βαλω να σκαναρεις και τη συνταγη και διαφορα τετοια ωραια.

δυστυχως δεν μπορεσα ποτε να βρω μια μεση οδο σε αυτα τα θεματα. ειδικα στο D/s δεν ξερω πως καταφερνουν καποιοι και δεν πεφτουν με τα μουτρα.

 

Αυτό που θίγεις είναι αρκετά ενδιαφέρον κι άξιο παρατήρησης.
Ενδεχομένως να μπορώ να δικαιολογήσω ένα υ που πέφτει με τα μούτρα, ειδικά αν δεν έχει ξαναεισχωρήσει σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Συνήθως προσπαθεί να είναι συνεπές προς τις απαιτήσεις του Κ προσώπου, όμως αν ομιλούμε για 24/7 τότε το Κ έχει τον έλεγχο και την ευθύνη και άλλων παραγόντων και καταστάσεων που συντελούνται στην καθημερινότητα του υ, την οποία το υ οφείλει να μην παραμελεί και να ευθυγραμμίζεται με τις οδηγίες του Κ ατόμου.

 

Είναι πραγματικά ενδιαφέρον νήμα, και για κάθε απάντηση που νομίζω οτι μπορώ να δώσω μου γεννιούνται δυο - τρία καινουρια ερωτήματα. Αλλά το βλέπω ως καλό σημάδι.

Η λεπτομερής οργάνωση της καθημερινότητας είναι μάλλον κοινός τόπος για όλους. Απο την πιο χαλαρή της μορφή μέχρι την "στρατιωτική πειθαρχία" όπως εναφέρθηκε ηδη.
Το αν αυτη η οργάνωση συνιστά δομή είναι αυτό που με προβληματίζει.
Βλέπω τις δομές ως εργαλεία, λόγω της δουλειάς μου κυρίως. Και όπως όλα τα εργαλεία κατασκευάστηκαν για συγκεκριμένους λόγους. Είτε για να λύσουν ένα πρόβλημα άμεσα, είτε για να διευκολύνουν μια δημιουργική διαδικασία. (στην ουσία πάλι ένα πρόβλημα λύνουν αλλά με έμμεσο τρόπο)
Αν η οργανωμένη καθημερινότητα είναι δομή, δεν θα ήξερα σε ποια απ τις δυο περιπτώσεις να την κατατάξω. Οποιαδήποτε ιδέα ειναι ευπρόσδεκτη και απαραίτητη.

Τη ρουτίνα την φαντασιώνομαι κι εγώ καμια φορά. Θα μου ηταν ευκολο να επρεπε απλως να ακολουθήσω μια δομή (δική μου, ξένη, δεν εχει σημασια) χωρις περαιτερω ανησυχίες. Όπως περίπου ο αγγειοπλάστης στο avatar σου Dark_Explorer.
Υπάρχει μια έτοιμη δομή, ενα αντικείμενο στη φαντασία του ή και απέναντί του, και ακολουθώντας τους κανόνες το αναπαράγει πιστά στον τροχό του. Παρόλα αυτά, αν επαναλάβει την διαδικασια δέκα φορές, πιστεύεις οτι τα δέκα αντικείμενα θα είναι πανομοιότυπα? Μάλλον οχι. Αναρρωτιέμαι γιατί.

Φαντάσου τώρα κάτι διαφορετικό. Ο αγγειοπλάστης καλείται να αναπαραστήσει μια δομή που του δίνεται σε μορφή γενικών κατευθύνσεων. Ελαστική. Ενα σχετικά περιορισμένο εύρος τιμών για καθε μια απο τις τέσσερις διαστάσεις (η τεταρτη αφορα εμενα) αλλα οχι ακριβείς τιμές, και κάποιες σαφείς έστω οδηγίες για την πυκνότητα του υλικού, την υφή και το χρώμα. Και τέλος, λαμβανει και μια φωτογραφία της τελικής μορφής του αντικειμένου.
Πώς θα το χαρακτήριζες? Ευκολότερο ή χαοτικό?

Κατα τη βιωματική μου προσέγγιση λοιπόν, είναι υποχρεωμένος να κατασκευάσει μια καινούρια δομή που θα κλειδώνει πάνω στην φωτογραφία και θα περιέχει για κάθε διάσταση κάποια απ τις δοσμένες τιμές. Και αυτή η καινούρια δομή θα διαμορφώνεται κατα τη διάρκεια της διαδικασίας, της "πλάσης του αντικειμένου". Το έβαλα επίτηδες σε εισαγωγικά για να το συσχετίσω με την τάση για σχέσεις ανταλλαγης ελέγχου.

Είπα στην αρχή οτι δεν φιλοδοξώ να δώσω μια απάντηση. Παρολα αυτά έχω την υποψία οτι οι δομές έχουν την τάση να εμφανίζονται σε ζεύγη. Δίπλα στην αρχική δοσμένη, υπάρχει και μια δεύτερη που μας επιτρέπει να μετασχηματίζουμε τη συμπεριφορά μας, ετσι ώστε η πρώτη να παραμένει λειτουργική.

 

Είμαι το πιο επιφανειακα ανοργάνωτο άτομο που ξέρω.
Δεν έχω πλάνο και σχέδιο για τίποτα, δεν κάνω τίποτα με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Θα σταματήσω την πράξη Α στη μέση γιατί κάτι σκέφτηκα για την πράξη Β , θα πιάσω την Β μετά τη Γ και μετά θα ξαναπάω στην Α.

Το πρόγραμμα με καταπιεζει και προσπαθώ να βρω τρόπους να μην το ακολουθώ (όχι του M/s , γενικά καθημερινά).

Έχω 5 διαφορετικά σημειωματάρια - κάπου I'm sure - και σημειώσεις παντού, έχει τύχει να σημειώσω ακόμα και στο γύρω γύρω του παπουτσιου του all star.

Όμως παρόλο που επιφανειακα μάλλον θέλω γιατρό από την ανοργανωσια, και επειδή έχω φωτογραφική μνημη, στο μυαλό μου επικρατεί απόλυτη τάξη.

Άνθρωποι, πρόσωπα, ονόματα, ραντεβού, τασκς, προτζεκτς, τα πάντα από πολύ πολύ παλιά μέχρι και σήμερα. Αλοιμονο μόνο στην πληροφορία που το μυαλό μου θα χαρακτηρίσει άχρηστη. Δεν-θα-το-θυμηθω-ποτε.

Απλά, δεν θέλω και ίσως θεωρώ και απεριόριστο χάσιμο χρόνου, να τα βάλω εξωτερικά σε μια σειρά. Είναι επίσης νομίζω ψιλοσυνειδητη απόφαση αυτή η ραντομια γιατί εντός της νιώθω πολύ πιο δημιουργική.

Στο M/s είναι λίγο διαφορετικά. Υπάρχει προγραμματισμός ναι και ρουτίνα αλλά ευτυχώς ταιριάζουμε πολύ στο πως διαμορφώθηκε αυτή η ρουτίνα οπότε δεν το νιώθω σαν "περιορισμό " ή "επιβάρυνση" ίσα ίσα που με ευχαριστεί πολύ να υπάρχουν κάποιες σταθερές εντός της ημέρας.

Πολύ ωραίο νήμα!!!

Edit - το μόνο μέσω οργάνωσης που χρησιμοποιώ τελευταία είναι ένα Online calendar απλά γτ είναι πιο εύκολο να πλανιεμαι από μίτινγκ σε μίτινγκ αν το κοιτάω από το να ψάχνω ώρες τα μειλ μου.

 

Καλό είναι καθείς να αποτυπώνει βιωματικές προσεγγίσεις δίχως να προσπαθεί να ψυχαναλύσει σκέψεις έτερων διότι υπάρχει σημαντική πιθανότητα λάθους.
Εν ολίγοις, το avatar μου αποτελεί συμβολισμό της επιθυμίας καθώς και στοχοθεσίας μου περι της αλληλεπίδρασής μου σε σχέσεις ανταλλαγής ελέγχου. Την ευπλαστότητα του υ στα χέρια ενός Κ ατόμου.

Όπως ανέφερα, δεν με ενδιαφέρει να ακολουθώ πιστά ένα εξωγενές πλαίσιο. Επιδιώκω να το ορίζω αποκλειστικά εγώ και να το αναπροσαρμόζω διαρκώς, μελετώντας τις πιθανότητες. Άρα δεν ομιλώ για στασιμότητα.

Όπως και να ΄χει, ευχαριστώ για την συμβολή και τις σκέψεις/προβληματισμούς σου στο νήμα.

 

Καταρχάς, ευχαριστώ για την κατάθεσή σου.

Επειδή αναφέρθηκες στην βαρύτητα ενός M/s πλαισίου, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν θα προσαρμοζόσουν στις ανάγκες μία ρουτίνας από πλευράς Κ όπου όμως δεν εναρμονίζεται με τις δικές σου προσδοκίες.

 

Θα απαντήσω λίγο περίεργα.

Για να βρεθώ στο M/s πάει να πει ότι έχω συμφωνήσει σε όλα. Συμπεριλαμβανομένης και αυτής της ρουτινας είτε εναρμονιζεται με τις δικές μου προσδοκίες είτε όχι.

Την προηγούμενη φορά που ήμουν σε M/s δεν εναρμονιζοταν. Τώρα έτυχε να συμβαίνει αυτό κυρίως λόγω συγκυριων αλλά σίγουρα όχι λόγω δικών μου προσδοκιών.

Ελπίζω να απάντησα επαρκώς  

Edit - δεν θεωρώ ότι "οργανωνομαι" θεωρώ ότι συμμετέχω σε ένα χάος διαφορετικό από το δικό μου  

 

Το ζητούμενο είναι να είσαι συνεπής σε ό,τι ορίζει το Κ δίχως γκρίνιες. Αυτό είναι και το M/s πλαίσιο.
Εκτιμώ ότι έλαβα απάντηση.
Ευχαριστώ.

 

Προς το παρόν, το φλέγον επίκαιρον είναι τουτονέ: Άτιμο πράμα η μετακόμιση  

 

Ως προς τους άλλους είμαι τυπική. Δεν νιώθω όμορφα να κρεμάω ανθρώπους. Ως προς τον εαυτό μου δεν έχω υπάρξει ικανή η δεν έχω θελήσει να αναλάβω ευθύνη. Μπορεί απ έξω να φαίνομαι συνεπής, σε δουλειές , φιλιες, κοινωνικές και μόνο υποχρεώσεις. Φοβάμαι να αναλάβω οποιαδήποτε ευθύνη εγώ η ίδια για τον εαυτό μου το οποιο δεν το νιωθω πια να μου ταιριάζει ακριβώς. Νιώθω ότι αλλάζω. Μέχρι τώρα δε μου αρεσε να προγραμματίζω την επόμενη εβδομάδα. Πότε δεν κανόνισα διακοπές. Απλά πήγαινα τη μέρα που μου ερχόταν. Χωρίς εισιτήριο επιστροφής ώστε να μπορώ να φύγω όταν θέλω.κλ Και μέσα σε όλη αυτή την σταση- συμπεριφορά υπάρχει απίστευτος φόβος για να είμαι ειλικρινής. Σχετικα με τις σχέσεις γοητεύομαι από ανθρώπους που είναι δομημενοι και αναλαμβάνουν ευθύνη. Που προγραμματίζουν και πράττουν. Προσαρμοζομαι στη ζωή τους. Αυτό έκανα μέχρι τώρα. Αυτο πάντα μου έβγαινε. Νομίζω πως και τα δύο άκρα εμπεριέχονται σε ένα δίπολο. Και τα δύο είναι αποτέλεσμα φόβου, και πιθανότατα του ιδιου. Ο απόλυτος έλεγχος και ο καθόλου ώστε είτε να μπορώ να ελέγξω τα πάντα ώστε να μη γίνει κάτι που θα με πληγώσει η ταράξει. Και καθόλου έλεγχος ώστε ότι και να γίνει δε θα με ταράξει επίσης καθώς δεν έχω προστατεύει καθολου, δε με νοιαζει, δε με ακουμπάει. Αυτά. Και επίσης όταν δεν έχω σχέση, έστω φιλική να προσαρμοζομαι νιώθω πολύ άβολα. Αυτά.