Περί παρενοχλησης.

Και εγώ ευχαριστώ..... 

 

Δεν ξερω αν ρωτάς γενικώς κ κατα ποσο το νήμα σου περιορίζεται σε περιστατικα που ναι μεν ειναι σεξουαλικη παρενοχληση αλλα σταματουν εκει.

Η δικη μου εμπειρια ειναι λιγο διαφορετικη.

Οκτωβριος 2006, 4.30μμ, πανεπιστημιουπολη Πατρων, εγω κ το κουταβι -τοτε- παρτσακλοσκύλι μου πήγαμε για βόλτα μεσα στους ελαιωνες του Πανεπιστημιου.
2 νεαρα παλικαρια απο το κοντινο χωριο μπαινουν μεσα στον ελαιωνα -ενω πορευονταν προς τη σταση του λεωφορειου- κ με ακολουθουν με βημα ταχύ. Τους αντιλαμβανομαι κ σκεφτομαι οτι οι προθεσεις μου φαινονται υποπτες. Παρολα αυτα συνεχιζω να περπαταω ηρεμα. Πλέον τρέχουν ξωπισω μου κ μου επιτιθονται.
Η επιθεση -σεξουαλικη-.
Το μονο καλο ειναι οτι το μυαλο μου ετρεχε με απειρες στροφες/δευτερολεπτο κ δεν μπλοκαρα.

Προσπαθω να τους αποτρεψω λεκτικα μιας κ ευτυχως δε μου εχουν κλεισει το στομα. Ο ενας πράττει, ο αλλος γελαει.
Προσπαθω λοιπον να τον φερω αντιμετωπο με τις ποινικες κυρωσεις κ το τι παει να κανει. Κ αφου δεν δειχνει να κατανοει αρχισα να φωναζω οσο πιο δυνατα εχω φωναξει στη ζωη μου.
Μοιαζει να κοντοστεκεται. Ο φιλος του τον τραβαει απο πανω μου. Ευτυχως ειμαι με σκισμενα μεν ρουχα αλλα ακομη τα φοραω.
Ηρεμη αρχιζω να προχωραω προς το δρομο, δεν τρεχω, σκεφτομαι οτι το τελευταιο που θελω ειναι να κανω trigger τον κυνηγο μεσα τους.
Οταν φτανω πλεον στο πρωτο κτηριο δεν εχω πλεον δυναμη καν να μιλησω.

Μεχρι τοτε ενιωθα ασφαλης παντου κ παντα.
Μεχρι τοτε, ειδικα σε φως ημερας, ηλιο, σκεφτομουν οτι δε γινεται ποτε τιποτε.

 

Παίδες ,περιστατικό αντίστοιχο με το πρώτο που περιέγραψε ο @Iagos συνέβη και σε μένα , μόνο που εγώ τότε δεν ήμουν πρωτοετής φοιτητης, πήγαινα πρώτη γυμνασίου, χειμωνιάτικο πρωί στο τιγκαρισμένο τρόλευ για το σχολείο και αυτός που με χούφτωνε δεν ήταν κανένας λίγδης, αλλά ένα χούφταλο γύρω στα ογδόντα, αξιοπρεπέστατο, με την παλτουδιά του, το σακάκι του, τη γραβάτα του ,και το Πάρκινσον του, καθώς το χέρι έτρεμε στην κυριολεξία...

Καθως στα δώδεκα μου εν μέσω χούντας οχι μόνο δεν είχα ακόμα ιδέα για σεξουαλικές παρεκκλίσεις ,καλά καλά δεν ήξερα τα βασικά, η αίσθηση του τρεμάμενου χεριού του ραμολιμέντου να ξεκουμπώνει το παντελόνι μου πρώτα και να ψαχουλεύει τ 'αχαμνά μου στη συνέχεια με πάγωσε, το σοκ και η τεράστια έκπληξη που ένοιωσα καθυστέρησαν την αντίδρασή μου που ήταν τελικά να τραβηχτώ απότομα και να γυρίσω να τον κοιτάξω με οργή αλλά και απορία. Το καθώς πρέπει χούφταλο απέφυγε το βλέμμα μου και με δυο-τρία μισά βηματάκια απομακρύνθηκε λίγο απο μένα και βάλθηκε να κοιτάζει δήθεν αμέριμνα την κίνηση απ ΄το παράθυρο...

 

Λοιπόν.

Ήμουν 16 χρόνων και τότε έκανα πρωταθλητισμο στο Tae Kwon Do. Είχα ξεκινήσει πολύ μικρή γιατί ήμουν χοντρούλα πολύ στο δημοτικό και τα παιδιά με κοροϊδευαν. Οκ.

Ο Δάσκαλος με είχε αναλάβει από την αρχή και επειδή το άθλημα ήταν τόσο έντονο αλλά και οι προπονήσεις ατελείωτες περνούσαμε μαζί πάρα πολλές ώρες. Τον ένιωθα πιο κοντά και από τον πατέρα μου.

Τελικοί για το πανελλήνιο πρωτάθλημα στην Θεσσαλονίκη. Ο Δάσκαλος είχε ζητήσει από την ομάδα που θα ανέβαζε να μοιραστεί με όλους μας εναλλάξ τα δωμάτια για να γλυτώσει έτσι κάποια έξοδα.

Φτάνουμε μαζί την πρώτη μέρα γτ η κατηγορία μου έπαιζε πρώτη. Προπόνηση, προπόνηση, προπόνηση. Βραδιάζει και πάμε στο δωμάτιο. Αλλάζουμε, εγώ φόρεσα κάτι τραγικές πυτζαμες με αρκουδάκια παντού και ταβλιαζομαι στο κρεβάτι υπέρ έτοιμη για ύπνο.

"Τι λέει Λενιω ;" μου λέει "παίζει κάνας γκόμενος;"
"Τι γκόμενος ρε δάσκαλε με 8 ώρες σχολείο, 8 προπόνηση και 4 φροντιστήριο;"
"Έ τόσο ωραία κοπέλα και να μην έχεις γκόμενο κρίμα είναι.."
"Καλά" λέω "νταξει δε χάλασε και ο κόσμος."

"Εγω δε σαρεσω;" λέει.
Γυρνάω τον κοιτάω σε φάση νταφακ;
"Έλα" λέει και ανασηκώνεται από το κρεβάτι του " δε σαρεσω ούτε λιγο;"
"Νταξει Δάσκαλε μια χαρά είσαι ξερωγω τι να πω;"
"Δηλαδή αν βγάλω τώρα τα ρούχα μου δε θα κάνεις τιποτα;"
" Μάλλον όχι" απαντάω και προσπαθώ να γυρίσω πλευρό και να μην τον κοιτάω άλλο.

Κάτι δεν μου κόλλαγε στη φάση. Ούτε το ύφος του, ούτε η γλώσσα του σώματος, ούτε τίποτα. Σκεπαζομαι και λέω καληνύχτα.

"Έ όχι από τώρα καληνύχτα " λέει και όπως γυρνάω να του πω να συνερθει λίγο κοιτάω και είναι γυμνός! Γυμνός!
Προσπαθώ να μείνω ήρεμη.

"Δάσκαλε μη ψήνεσαι γτ δεν παίζει " του λέω και προσπαθώ να εφαρμοσω ο,τι τεχνική μου έρχεται στο μυαλό για αυτές τις καταστάσεις. Τεχνικές που μου είχε μάθει εκείνος!!!!

Ιδρωνω, τρέμω, αλλά κυρία. Ήρεμη.

"Μάλιστα" λέει και κάνει ένα τσακ και ανεβαίνει πάνω μου ενώ είμαι ακόμα σκεπασμενη με τις πυτζαμες.

Ήρεμη.

"Δάσκαλε" του λέω ήρεμα (και καλα) "κατέβα από πάνω μου".
"Γιατί; Τι θα κάνεις;" μου λέει και γελάει.

Έλα ντε. Τι θα έκανα στο δάσκαλο του Tae Kwon Do?! Στον άνθρωπο που μου είχε μάθει όλες τις τεχνικές άμυνας και επίθεσης;

Θυμάσαι, νευριασα, φρικαρα αλλά κυρίως, κυρίως με έπιασε το παράπονο! Εσύ ρε φίλε?! ΣΙΡΙΟΥΣΛΙ? Αυτό σκεφτόμουν και πήγα να βάλω τα κλάματα. Μου πιάνει τα χέρια και μου τα βάζει πίσω από το κεφάλι και με τα πόδια του μου ανοίγει τα πόδια.

Ε εντάξει λέω αυτό ήταν ενώ ήρθε κοντά να με φιλησει.

"Εντάξει" του λέω "κάνε ο,τι καταλαβαίνεις και όταν τελειώσεις τότε θα κάνω κι εγώ ο,τι καταλαβαινω"

Σταμάτησε και με κοίταξε.

Δεν ξέρω γιατί και δεν έμαθα ποτέ γιατί αλλά μετά από αυτή την πρόταση σηκώθηκε από πάνω μου ντύθηκε και έφυγε από το δωμάτιο.

Το αν και πόσο με επηρέασε αυτό το γεγονός δεν το ξέρω γτ δεν το έχω επεξεργαστεί ποτέ. Είναι σαν να μην έγινε.

 

Αχ!...αυτά τα ΜΜΜ...

Οι φορές που έχω πεσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης είναι πααααρα πολλές!
Με το μεγαλύτερο ποσοστό να το έχω ζήσει όσο ήμουν φοιτήτρια και κυκλοφορουσα με τα ΜΜΜ.
Απο ενα σημειο και μετα,είχε γινει καθημερινή ρουτίνα.
Τις πρώτες φορές που ένιωσα κάποιον να τρίβεται πάνω μου ή να με χουφτωνει,αντιδρουσα πολυ άσχημα.
Έβριζα,φώναζα κι εσπρωχνα.
Από κάποιο σημείο και μετά,ήμουν σε φάση "άντε..τελειωνε κι αδειασε μου τη γωνια"..
Το πιο "αστειο" περιστατικό όλων εγινε ένα πρωινό.
Δεν ήταν ένας,δεν ήταν δυο...ήταν ΤΡΕΙΣ!
Ένας πίσω μου,ένας αριστερά κι ένας δεξιά.
Μολις καταλαβα τι γινεται με έπιασε νευρικό γέλιο,κάνω ενα βήμα μπροστα(οχι ευκολα γιατι ηταν ψιλογεματο το λεωφορειο),γυρίζω και τους λέω "Ένας-ένας ρε παιδιά,εχουμε ακόμα 8 στασεις.Θα προλάβετε όλοι!"

 

@MauveDelastrange θύμωσα και εξοργίστηκα και μονο που το διάβαζα.
Συγχαρητήρια για την ψυχραιμία σου και κυρίως για το γεγονός ότι μίλησες. Έστω και λεκτικά αντέδρασες.

Δε μπορώ να μπω στην @#*(#$$*!* ψυχολογία του θύτη / δράστη. Και δε θέλω στην τελική. Γιατί νιώθω αστείρευτο θυμό για τέτοιους ανθρώπους. Πόσο μάλλον για αυτόν που έκανε κατάχρηση εξουσίας και μάλιστα απέναντι σε 16χρονο, το οποίο και προφανώς το γνώριζε χρόνια.

Το δικό μου περιστατικό το έχω επεξεργαστεί, όσο μπορώ... Και αναγκάστηκα να το επεξεργαστώ μέχρι ενός σημείου γιατί ειδικά τον πρώτο καιρό δεν ήθελα να βγω από το σπίτι μου καν. Φοβόμουν τα πάντα. Ασχέτως ώρας, έβλεπα αρσενικό πλάσμα στο ίδιο πεζοδρόμιο με εμένα να έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση και ανέβαζα παλμούς, άλλαζα πεζοδρόμιο, ένιωθα τρομερό άγχος και φόβο.
Η τραγική ειρωνία ειναι οτι εγώ τότε, στα 24 μου, ήρθα αντιμέτωπη με τους 2 αυτούς νεαρούς οι οποίοι πρέπει να ήταν λίγο μικρότεροί μου. Καμιά 20αριά, 22... Δύο ψηλοί νεαροί, γεροδεμένοι, που έμοιαζαν να δουλεύουν οικοδομή.
Φοβόμουν μέχρι και τα 16χρονα πλέον. Ήταν η πρώτη ενστικτώδης μου αντίδραση.

 

Όταν ήμουν μικρή θεωρούσα σεξουαλική παρενόχληση ακόμα και το χυδαίο κοίταγμα ενός γλοιώδη ραμολιμέντου προς τα άγουρα χρόνια της αθωότητας. Πόσο μάλλον να απλώσει το βρωμόχερο του που μυρίζει θάνατο να σπιλώσει το αμόλυντο. Μεγαλώνοντας κι επειδή πάντα συνέβαινε και κάτι σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του κοινωνικού συνόλου (δάσκαλοι, καθηγητές, παπάδες, διευθυντές, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι) απλά είδα τα άρρωστα μυαλά που απαρτίζουν την κοινωνία μας, τις αρρωστημένες και καλά κρυμμένες καταστάσεις που συντηρούν οι οι ελληνικές οικογένειες και το σάπιο σύστημα που επιτρέπει το να αυξάνονται και να πληθύνονται οι πορνόγεροι κύριως. Και η φασόν παραγωγή άρρωστων νεαρών μυαλών που η τροφή τους ήταν τα παραδείγματα από τον κόσμο που ζούσαν....
Μεγαλώνοντας έκανα γερό στομάχι και μυαλό τόσο που έχω πετάξει έναν από το τρόλευ μέσα στη μέση λεωφόρου αδιαφορώντας αν θα περάσει από πάνω του ορδή οχημάτων και υπερασπιζόμενη και τα νεαρά κορίτσια τα οποία κοκκινίζουν από ντροπή (ναι γιατί τα κάνουν να νιώθουν ότι αυτά φταίνε για ότι συμβαίνει) και είναι οριακά στο να πάθουν έμφραγμα ή εγκεφαλικό από αυτή την απρόσμενα αναιδή συμπεριφορά.
Θυμάμαι ένα περιστατικό που είχε στριμώξει ένας τύπος ένα κοριτσάκι στο τρόλεϊ (αχ αυτά τα τρόλεϊ) το οποίο είχε καταπιεί τη γλώσσα του και είχε γίνει ένα με το χρώμα της κόκκινης μπλούζας του. Πήγα και στάθηκα ανάμεσα τους χωρίς να πω τίποτα και απλά τον κοίταξα. Η μικρή κατέβηκε στο Σύνταγμα κι αυτός έκανε να κατέβει πίσω της. Ούτε να το σκέφτεσαι του είπα και νομίζω ότι ήμουν πολύ πειστική γιατί δεν κούνησε ούτε από τη θέση που στεκόταν...

 

ανοιγουμε κουτι πανδωρας.. οσοι με ξερετε προσωπικα σας εχω εμπιστευτει αυτη την ιστορια μου.. συμμαθητης, παρενοχληση εν ωρα μαθηματος.. ημουν δεν ημουν 16 χρονων.. γονος καλης οικογενειας, δεν δειλιασα πηγα κατευθειαν στο λυκειαρχη αφου ο καθηγητης εκανε το κινεζο.. αποβολη ομως με καρφωσαν (ειχαν γινει πολλα εις βαρος μου).. κερδισα τον επιτημο τιτλο της τσουλας του σχολειου κι οπως ελεγα γενναια αν με ειχαν πηδηξει θα τρεχανε σαν τα σκυλια πισω μου (ειχα απο τοτε γλωσσα).. απογευμα φροντιστηριο τελος ωρα για καφε στο κολλητο.. παιρνω χαμπαρι τρεις τυπους στο κατοπι μου δρομακια τροχαδιν (ημουν καλη στο τρεξιμο) αλλα τους βρηκα μπροστα μου.. ημουν καλη κι εκεινη την ημερα ευχαριστησα το θεο που μεγαλωσα μ αγορια κι εμαθα να παιζω ξυλο αντι με τις μπαρμπι (συνεχιζω να τις αντιπαθω) κατεληξα με μπολικες μελανιες μερικα ραγισμενα πλευρα κι ενα ηλιθιο χαμογελο που τους ταισα την οικογενεια τους (ευλογημενο τρπτυχο).. τη τρομαρα τη πηρε ο κολλητος.. εγω το καταλαβα αργοτερα.. η επισημη δικαιολογια επεσα απο σκαλες... δεν ημουν ποτε σιγουρη αν ηθελα να προστατευσω την οικογενεια μου η φοβομουν.. μαλλον και τα δυο..

 

Υπάρχει και η γυναικεία παρενόχληση, όχι βέβαια σ αυτό το βαθμό , όμως είναι τόσο ενοχλητική.... Όταν , ειδικά, δεν είσαι διατεθιμένος να "προσφέρεις " το ...όργανό σου βορά στην κάθε "στερημένη" . Και αν δεν μπορείς να κάνεις και διαφορετικά , απλά, προσπαθείς με ένα σωρό προσχήματα να αποφύγεις....

 

ειμαι 17 και ταξιδευω μονος με το κτελ (το οποιο ειναι τιγκα) για Θεσσαλονικη.
Καθομαι διπλα σ ενα 50αρη ,ελληνοαμερικανο γλυτσα (θυμηθηκα τη φαση μολις διαβασα τη πρωτη ιστορια του @Iagos ) ,που παει στο εξοχικο του στη Χαλκιδικη.
Ειναι ζαλισαρχιδης ουτως η αλλως και μ εχει πρηξει με το εξοχικο του στη Χαλκιδικη,τη ψαχνω να παω να κατσω αλλου αλλα αδυνατο...
Σκεφτομαι οτι σε λιγο θα μου πει να παω μαζι του στη Χαλκιδικη...δε ζηταγα κανα εκατομμυριο,σε λιγο τσουπ η προταση,του το ξεκοβω,σκεπτομενος γουσταρεις αγορακια ρε κωλογερε...
Η απαντηση του ηταν μα γιατι θα περασουμε καλα κι αρχιζει να μου τριβει το καυλι.....γυρναω και του λεω αν το συνεχισεις σου χωνω μπουνια,βαζω τις φωνες και γινομαστε ζουγκλα εδω μεσα....
Συνεχισα αλλες 3 ωρες ως τη Θεσσαλονικη με το μαλακα διπλα μου .....

 

πολυ καλα κανετε που εξιστορειται τις ιστοριες κ το βιωμα σας ολες κ ολοι ειναι αριστα παραδειγματα για
υποψηφια μελλοντικα θυματα κ πως μπορουν να χειριστουν αναλογες καταστασεις.
απλα σκεφτομε ποσο πιο καλο θα εκανε να αφηγηθουν το βιωμα τους ατομα που δεν καταφεραν να γλυτωσουν
οσο επιπονο κ ντροπιαστικο να ειναι αυτο πιστευω οτι θα ηταν πολυ χρησιμο να κατανοηιθει η αξια της συναινεσης
που στο χωρο μας πρεπει να λεγετε κ να εννοειτε πριν ακομα κ το γεια σου κ να επεκταθει ευρυτερα κ σ χωρους που
η συναινεση εχει μια λανθανουσα κ τυχοδιωκτικη εννοια
καταλαβαινω οτι αυτο ειναι κατι που δυσκολα εως αδυνατο να ειπωθει δημοσια
ο οικτος δε προσφερει τιποτα σε κανενα μαλλον πληγες ξυνει
αλλα οποιες εχουν καταφερει να κλεισουν τις πληγες τους μπορουν να γινουν ασπιδα για την ανθρωπια μας
πρωσοπικα εχω δεχτει ελαχιστες τετοιου περιοχομενου επιθεσεις
αλλα εχω γινει μαρτυρας τετοιου περιστατικου σε μικρη ηλικια κ αντεδρασα με συνεπεια να υποστω με τη σειρα μου
ενα ψυχολογικο βιασμο απο ολα τα μπουμπουκια που απαρτιζουν τη κοινωνια μας αφου δεν ειχα συμμαχο ουτε το
ιδιο το θυμα.

 

Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι υπάρχουν τόσο πολλές περιπτώσεις επιθέσεων, βίας. ... Τόσο βαθειά ..νυχτωμένος. αφελής ή ...¨"αγαθός" άραγε; Σε άλλο κόσμο έζησα και ζω εγώ ρε παιδιά;. Ανατριχιάζω, ειλικρινά.