Περί προσδοκιών ο λόγος..

Αν είναι στο χέρι σου, δεν έχεις κανένα λόγο να απαιτήσεις, Jude go out and get it...
Απαιτείς σε δύο περιπτώσεις (στη δική μου εμπειρία):
1. Στη συναλλαγή, δίνω κάτι για να πάρω κάτι και μόλις δώσω αυτό το κάτι απαιτώ να μου δοθεί το αντάλλαγμα.
2. Όταν φοβάσαι ότι ή δεν έχεις καμία δύναμη να πας απλά και να πάρεις κάτι που θες. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηλικία των παιδιών είναι συνήθως σε αντιστρόφως ανάλογη σχέση με την απαιτητικότητα τους...

 

Απορία. Να το ρωτήσω λίγο αλλιώς εγώ; πιστεύετε εσείς ότι το είδος μας θα επιβίωνε χωρίς τις προσδοκίες;

Ο άνθρωπος των σπηλαίων δεν προσδοκούσε την επιβίωση και την καλύτερη διαβίωση του όταν έφτιαξε εργαλεία ή μεθοδολογίες για να πιάσει ένα μαμούθ για παράδειγμα;
Δεν προσδοκούσε να βρει ένα μέρος για να προστατευτεί και τελικά ανακάλυψε τις σπηλιές;


Δεν προσδοκούσε γενικότερα έτσι ώστε να εξελιχθεί;

Αλλά και με την άλλη πλευρά, με την προσδοκία για κάτι αρνητικο, δεν κατάφερε να αποφύγει να προφυλάξει τον εαυτό του από του κινδύνους;

Όταν αργότερα για παράδειγμα ανακάλυψε την έννοια, την τότε έννοια, του γάμου δεν προσδοκούσε ότι με αυτό τον τρόπο θα προστάτευε την περιουσία του;

Αν δεν προσδοκώ κάτι πως θα κινητοποιηθω; Ποιο θα είναι το κίνητρο μου;

 

Για μένα αν δεν είναι στο χέρι σου ή θεωρείς ότι δεν είναι στο χέρι σου, δεν το απαιτείς, το ζητάς· δηλαδή το ελπίζεις ή το εύχεσαι αφού το αιτηθείς.

Αυτό ή περπατάς στα σύννεφα και ας πρόσεχες ή, τουλάχιστον, έτσι το βλέπω εγώ.

 

To whom it may concern.

Έχω παρατηρήσει πως πάμπολλα νηματα εκτρέπονται της ουσίας τους, όταν ξεκινάμε να διυλίζουμε τον κώνωπα.
( η υποφαινόμενη ουδόλως εξαιρείται )

Αντιλαμβάνομαι την σημασία των ερμηνειών για να μπορούμε να συνδιαλεγόμαστε με κοινά αποδεκτούς όρους, το θεωρώ βασικό.
Εξίσου παρόλα αυτά αποπροσανατολιστικό κι απρόσφορο, θεωρώ το να τραβάμε κυριολεκτικά απ τα μαλλιά μια λέξη και να την αναλύουμε ετοιμολογικά, εννοιολογικά κτλ, λες και ξαφνικά βρισκόμαστε σε θρανίο του δημοτικού, συλλαβίζοντας το «Λόλα να ένα μήλο».
Προσωπικά αρνούμαι να ακολουθήσω σε αυτό.-

Ομοίως αρνούμαι να ακολουθήσω τον δρόμο των μεθοδολογιών, των ερευνών και των βιβλιογραφιών, για να εξηγήσω γιατί θεωρώ εγγενές ένα χαρακτηριστικό.
Ασχολούμαι επαρκώς στη δουλειά με διάφορους αναλυτές που πληρούν τα ISO, και πορευόμαστε μια χαρά με τις ανάλογες επιστημονικές πηγές όπου εκείνες χρειάζονται.
Εδώ, στον συγκεκριμένο χώρο αυτού του φόρουμ, δεν χρειάζεται κάτι ανάλογο για να μπορούμε να εκθέσουμε προσωπικές θεάσεις.

Μέχρι τώρα γράφτηκαν εξαίρετες αναρτήσεις, προσωπικές εκτιμήσεις, βιωματικά συμπεράσματα, που αποτυπώνουν την θέαση εκάστου.
Και αυτό εκτός από όμορφο είναι και επαρκέστατο.

Παρακολουθώ το νήμα με μεγάλο ενδιαφέρον και χαίρομαι για τη συμμετοχή ΟΛΩΝ σε αυτό, εκτιμώ τον χρόνο τους, ανεξαρτήτως θέσης που παίρνει ο καθένας.
Το να πω ότι είναι σεβαστές όλες, το θεωρώ εκ προοιμίου πλεονασμό.

Ωστόσο κραταιά αρνούμαι να οδηγηθώ σε δρόμους που θεωρώ πως όχι μόνο δεν προσθέτουν, αλλά αφαιρούν από την ουσία.
Δεν νιώθω ότι κατέχω καμία απόλυτη αλήθεια και δεν με αφορά στο ελάχιστο κάτι τέτοιο.
Ομοίως όπως δεν με αφορά ένας διάλογος τέτοιου τύπου.
@Iagos αν δεν μπορείτε, δεν πειράζει.

 

Αγαπημένη, αποτέλεσμα για μένα είναι το «ναι, τελικά γέρασα στα πόδια Του»

Η προσδοκία του να το θέλω εγώ, ουδεμία σχέση έχει με την εκπλήρωση της εντέλει.
Ανά πάσα ώρα ο Κ μπορεί να μου δώσει τα κουβαδάκια μου στο χέρι, και να με στείλει όχι απλά σε άλλη παραλία, αλλά και στον αγύριστο.
Ο έχων το καρπούζι, έχει και το μαχαίρι, νομίζω επ αυτού δεν θα διαφωνήσει κανείς μας.

Το τι θα εκπληρωθεί λοιπόν είναι σαφώς/ σαφέστατα, στην ευχέρεια του Κ μέλους και μόνο.
Το ότι εγώ μπορώ να έχω παρόλα αυτά την συγκεκριμένη προσδοκία, δεν βλέπω πως αναιρείται απ τα ανωτέρω.

 

Προσδοκίες και υποτακτικά, δεν είναι καλός συνδυασμός. Συμβαίνει αλλά δεν πηγαίνει καλά.

 

Κατανοώ ότι η προσδοκία ενός υ ή σ είναι να είναι ευχαριστημένος ο Κ της και αυτό πάνω από όλα να ευχαριστεί την ίδια.
Το κατανοώ όχι επειδή το λέει κάποια αυθεντία ότι έτσι πρέπει να είναι αλλά επειδή αυτό κάνει ομαλή μια τέτοιου είδους σχεση. Αλλιώς απλά γίνεται δύσκολη και για τους δύο.

Αλλά δυσκολεύομαι κι εγώ να πιστέψω ότι στην πράξη δεν είναι πιθανό να δημιουργηθεί σε ένα υ/σ μια ευχή, μια προσδοκία, έστω κι αν είναι αργά το βράδυ και στριφογυρίζει που και που στο μυαλό της και ίσως να την έχει εκφράσει και μετά έχει σιωπήσει.
Μπορεί στην τελική ο Κ να συμφωνήσει, αλλά και αν δεν συμφωνήσει είναι μετά θέμα διαχείρισης.

Το θέμα είναι μη γίνει εμμονή, μην μπει μπροστά μπροστά στο μυαλό της και σιγοτρωει την θέση της.

 

@Seras Victoria για να σας λυθεί η απορία, προτείνω να αλλάξετε στο κείμενο σας τη λέξη «προσδοκία» με τη λέξη «ανάγκη» και να το διαβάσατε. Θα σας βοηθήσει.

Το Έκανα και σας διαβεβαιώ ότι βοηθάει…

Επί των «Περί προσδοκιών ο λόγος..»… τώρα…

Αν θεωρήσουμε ότι η προσδοκία είναι εγγενές χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης και όχι επίκτητο χαρακτηριστικό κάποιων ανθρώπων, τότε είναι ευνόητο πως και οι υποτακτικοί άνθρωποι προσδοκούν εκ φύσεως…

Πολύ βολική Μου φαίνεται μια τέτοια θεώρηση…

Όταν ένα υποτακτικό άτομο λέει για παράδειγμα ότι «ανεξάρτητα από την απόφαση Του για τη σχέση και την πορεία της, εγώ ως υποτακτικό άτομο προσδοκώ να με κρατήσει και όχι να με διώξει.
Προσδοκώ, γιατί η προσδοκία είναι εγγενής… τι να κάνω…να πάω κόντρα στη φύση;»

Και κάπως έτσι βολευόμαστε…

Παλιά το Λ/λέγαμε Topping from the bottom...

Iagos

 

Προς το παρόν θα σας απαντήσω ότι πιστεύω ότι υπάρχει προσδοκία στο Μ/s, η προσδοκία της υ απέναντι στον εαυτό της, να είναι καλή σκλάβα και η προσδοκία να είναι ικανοποιημένος ο Κ της από εκείνη.
Οπότε δεν είναι απούσα η προσδοκία μέσα από αυτό το σχήμα.

 

Με όλο το θάρρος και συγνώμη για την παρέμβαση αυτό δεν είναι προσδοκία είναι αγώνας 24/7

 

Σαφώς και μπορεί να υπάρξει και μια τέτοια σχέση...


Μπορείτε να κάνετε μια εκτίμηση του χρόνου διάρκειας της;

Εγώ σας λέω ότι δεν μπορεί να σταθεί στην ασσυμετρία ένας τέτοιος συσχετισμός για μεγάλη διάρκεια...

Ένα υποτακτικό που έχει προσδοκίες αναπόφευκτα φέρει και τα χαρακτηριστικά τους, όπως αίσθημα ματαίωσης, θυμό, ενοχές…

Γιατί να επενδύσει ένας Κυρίαρχος σε μια τέτοια περίπτωση;

Οι προσδοκίες που αναφέρονται στο κείμενο σας ως παράδειγμα συσχετισμού τρώνε τις σάρκες του συσχετισμού αργά και σταθερά.

Αν Εκείνος που έχει τον έλεγχο και την εξουσία τις παραβλέψει και δεν τις διαλύσει τότε δεν θα έχει φροντίσει για την επιβίωση της σχέσης και φέρει την ευθύνη.

Iagos

 

@Iagos

Είχα την προσδοκία ( αλλά καμία ανάγκη ή απαίτηση ),
ότι αν μη τι άλλο θα είχατε την ευθύτητα να απευθυνθείτε σε μένα προσωπικά, αντί να το κάνετε μέσω της απάντησης σας σε άλλο μέλος.

Είχα επίσης την προσδοκία (αλλά καμία ανάγκη ή απαίτηση ),
ότι η ειρωνία θα σας ήταν αχρείαστη, εφόσον τα επιχειρήματα σας είναι ισχυρά.

Είχα μια ακόμα προσδοκία (αλλά καμία ανάγκη ή απαίτηση ),
ότι το να διαφωνούμε δεν συνεπάγεται αυτόματα έντεχνα καμουφλαρισμένο ξεκατίνιασμα.

Δεν ξέρω βλέπετε γιατί είχα αυτές τις προσδοκίες (αλλά όχι ανάγκες ή απαιτήσεις ),
από κάποιον που ζητά να παρουσιάσω βιβλιογραφία, μελέτες και έρευνα για κάτι που εγώ θεωρώ απλά, αλλά δεν παρουσιάζω ως συμπαντικό θέσφατο.

Θα είχα και την προσδοκία να καταλάβετε (τώρα έστω ), γιατί δεν ταυτίζω την προσδοκία με τις ανάγκες ή τις απαιτήσεις αλλά..δεν το προσδοκώ πλέον..

Αυτό που ξέρω όμως, είναι θα τηρήσω ότι ακριβώς είπα: δεν θα ακολουθήσω τέτοιους δρόμους.-