Περί προσδοκιών ο λόγος..

Οι προσδοκίες μας, πάντα θα είναι ανώτερες από κάθε πραγματικό session ή σχέση. Για αυτό και πάντα οι πλατωνικές σχέσεις είναι ισχυρότερες και ιδανικές. Αυτά που πλάθει το μυαλό μας είναι ότι καλύτερο θα μπορούσαμε να βιώσουμε και είμαστε πολύ τυχεροί, όσοι έστω τα προσεγγίσαμε λίγο και στην πραγματικότητα.

 

Διαφωνώ.
Οι προσδοκίες μας από τους άλλους πάντα θα πρέπει να είναι ανάλογες με τους ίδιους.
Σύμφωνα με αυτό που τους έχουμε «μετρήσει»/αξιολογήσει ότι είναι, με το μπόι τους που λέω εγώ.

Δεν γίνεται να έχουμε τις ίδιες προσδοκίες από τον μαλάκα ή τον ηλίθιο, και τις ίδιες απ τον αξιόλογο.
Αν τις έχουμε, τότε το να τρώμε τα μούτρα μας όταν αυτές αποδομούνται, δεν είναι συνέπεια του μαλάκα ή του ηλιθίου, είναι συνέπεια δικής μας ανωριμότητας.

Ιδανικές, μόνο γιατί είναι επίπλαστες.
Αφορούν στο φαντασιακό και στους ευσεβείς πόθους, αλλά σίγουρα όχι στην πραγματικότητα.

Αυτό ισχύει.

 

Οι προσδοκίες είναι

Είναι κάτι άλλο;

 

Εννοείτε κάτι άλλο πέραν των επίπλαστων;

 

Εννοώ πως ό, τι ισχύει για τον "πλατωνικό" έρωτα, ισχύει και για τις προσδοκίες.

Το ερώτημα

είναι ρητορικό...

 

Διαφωνούμε θεμελιωδώς ως προς τις προσδοκίες, εφόσον απ ότι καταλαβαίνω εσείς τις έχετε ταυτίσει με τις απαιτήσεις.

Σε κάθε περίπτωση, τα ρητορικά ερωτήματα ούτε επιδέχονται, ούτε χρήζουν απαντήσεων 

 

Αξιοτιμε κύριε @espimain το βρίσκω λογικό να σας ξενίσει η κουβέντα που είχα με τον @Arioch και δεν είναι και υποχρεωτικό να την κατανοήσετε.
Σας βεβαιώνω πάντως οτι ήταν εντός θέματος.
Παρόλα αυτά οταν κάτι δεν σας αρέσει/καταλαβαίνετε έχετε την επιλογή να το αγνοήσετε ή να ζητήσετε διευκρινίσεις, αυτό που δεν έχετε ως επιλογή είναι να την χαρακτηρίσετε όπως την χαρακτηρίσατε.

 

Ήταν πραγματικά ένα πολύ αγενές και άκομψο σχόλιο.

 

Σας ζητώ ταπεινά συγνώμη αν σας έθιξα.

 

Αγαπημένη @Mystique είναι δικαίωμα προσωπικό του καθένα να κρατά τις απόψεις του ατόφιες και αλώβητες, όποιες και αν είναι. Εξίσου όμως δικαίωμα προσωπικό του καθένα είναι και να αλλάζει απόψεις για αυτό που σκέπτεται και τον απασχολεί ή για αυτό με το οποίο καταγίνεται. Αυτό ισχύει προς κάθε κατεύθυνση.

Οι προσδοκίες, είτε είναι από εμάς τους ίδιους, όπως κάποιοι στο νήμα αυτό επιμένουμε ότι συμβαίνει, είτε είναι από άλλους, είναι μια παράμετρος με αφάνταστη ελαστικότητα και μάλιστα γίνεται και αναδρομικά να ελαστικοποιείται. Τόσο ελαστική όσο και η άποψή μας για τον μαλάκα, τον ηλίθιο και τον αξιόλογο όχι με αντικειμενικά δεδομένα, διότι τέτοια δεν υπάρχουν, αλλά από αυτόν που εμείς αντιλαμβανόμαστε για μαλάκα, ηλίθιο ή αξιόλογο με τα δικά μας κριτήρια, με τη δική μας διαίσθηση και με τα δικά μας λοιπά στοιχεία, που είναι αυτά που κάνουν τη δουλειά, όμως και αυτά ακόμα αλλάζουν και είναι δικαίωμά μας να αλλάζουν όπως είναι και του άλλου δικαίωμα να αλλάζει ή να μένει επί τα αυτά.

Δεν υπάρχει ανωριμότητα σε τέτοια θέματα, υπάρχει ότι life is a bitch και πότε πότε δείχνει τα δόντια της, τι να κάνουμε.

Εδώ, αγαπημένη, θα πω το εξής, αν είχα προσδοκίες από τον οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο, ας αφήσουμε το M/s κατά μέρος προσώρας, φυσικά θα ταυτίζονταν με τις απαιτήσεις από αυτόν, εκ των πραγμάτων.

Άλλωστε, δεν θυμάμαι να συμφώνησα ως προς τη διαχείριση των προσδοκιών και ότι είναι το μείζον και αυτό όχι επειδή δεν παρατήρησα ότι γινόταν συζήτηση αλλά επειδή αν είχα προσδοκίες από άλλον σε καμία περίπτωση δεν θα έκανα πίσω ως προς αυτές. Δεν θα τις διαχειριζόμουν δηλαδή διότι αυτή είναι μια μορφή διαχείρισης από όλες που υπάρχουν.

Τέλος, ως προς τα αναδρομικούλια του Ποιητή, που, εκ των υστέρων, μίλησε για τα πολλά που έδωσε αλλά του τα λογιστικοποίησαν για λίγα και για τα λίγα που του έδωσαν χρεώνοντάς τα για πολλά και πόσο αυτό, πιο πολύ από όλα, τον επόνεσε, αυτά είναι καλά για φορολογικά νομοσχέδια, μέρα πού 'ναι. Εμένα η μάνα μου μού έμαθε ότι στον έρωτα δεν ζητάς πίσω αυτά που έδωσες. "Λάφυρα πολέμου, παιδί μου" μου είχε πει. "Τα κέρδισε. Πώς θα του τα ζητήσεις πίσω; Την επόμενη φορά είμαι σίγουρη ότι θα είσαι πιο προσεκτική." Απλά, κατανοητά και ανεπίδεκτα ερμηνειών. Έτσι πορεύτηκα και καλώς πορεύτηκα.

Αυτά και μη προς κακοφανισμό σας διότι πραγματικά ελπίζω για σας τα καλύτερα, μόνον χαρές και ηδονές και διόλου προσδοκίες που πήραν σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος. Να ξέρετε ότι με προβληματίσατε πολύ, όπως και ο @Arioch και ότι ένιωσα πολύ βλήμα που δεν συγκρούστηκα με πραγματικότητες - ανεξαρτήτως M/s που εκεί, μια φορά, συντήρησα αυταπάτες επί μακρόν και ήταν εξαιρετικά υψηλό το κόστος τους - και γενικά κοίταζα να βάζω το καράβι στο λιμάνι χωρίς να σηκώνω κύματα και να αγκυροβολώ ήσυχα και απάγκια, τώρα καλά έκανα, άσκημα έκανα, μόνο τον χρόνο μου έχασα, πραγματικά δεν γνωρίζω πια.

 

Ισχυει για τον θανατο αυτο;

Υ.γ. Ο Ευκλειδης του την ειχε "φερει" χρονια πριν του Γκεντελ!

 

Καλή μου @gaby_m ..

Διόλου δεν θα σταθώ σε επιμέρους σημεία, στα περισσότερα δε από τα οποία, συμφωνώ.

Ομολογώ όμως ότι προβληματίστηκα εντόνως όχι από το περιεχόμενο της ανάρτησης, αλλά από το ύφος..
Αν δεν πω θυμό, θα πω ότι η ανάρτηση σου μου βγάζει ένα ξέσπασμα, μια αγανάκτηση.
Και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πόθεν προκύπτει αυτό… και μάλιστα, όπως επίσης το εξέλαβα, επί προσωπικού (; )…

Έχω ξαναγράψει στο παρελθόν πως εδώ δεν μοιράζουμε περιουσίες και χωράφια και δεν υπάρχει κανένας λόγος προσωπικής αντιδικίας, πολύ περισσότερο δε, δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεται κανείς «βλήμα» (! )
Απόψεις εκθέτουμε όλοι και στην τελική, έκαστος ζει τη ζωή του όπως την επιλέγει και με τις συνέπειες των επιλογών του.
Και πάντα μα πάντα ισχύει το «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα».

Πέραν αυτού, από πλευράς μου θα επιμείνω στο να μην σταθώ στο περιεχομένο της ανάρτησης σου.
Την βρήκα συναισθηματικά φορτισμένη και θεωρώ ότι εσύ γνωρίζεις καλύτερα τους λόγους.
( επιφυλάσσομαι ωστόσο για όποια λάθος δική μου εκτίμηση επ αυτού )

Σε κάθε περίπτωση καλή μου, αντεύχομαι από καρδιάς για χαρές, ηδονές και ότι άλλο σε γεμίζει, ευχόμενη μόνο τα καλύτερα. Γιατί σου αξίζουν.