Περί υποταγής, διαφόρων M/s D/s (Split από χαρτζιλίκωμα)

Αν το "από καταβολής κόσμου" φαίνεται υπερβολικό, τότε ας πούμε από καταβολής του ανθρώπινου είδους...

Αίτιο; Αιτιατό; Ικανή συνθήκη; Αναγκαία συνθήκη;
Εντάξει, όπως έχω παραδεχτεί πολλάκις, εγώ με την σύγχρονη σκέψη δεν βρεθήκαμε ποτέ  

 

Μοιάζει να μιλάτε για το πουριτανικό αμερικανόφερτο είδος μη-μου-άπτου σχέσης φασόν D/s: παιχνίδι με συμφωνία και δη συνεχώς μεταβαλλόμενη, κάπως φοβισμένη, service Top, ευγνώμων ο "από πάνω" που του επιτρέπεται να αγγίξει - λίγο ε, μέχρι εκεί που αποφασίζει η "από κάτω" ότι σήμερα είναι το όριο, αφού έχω πονοκέφαλο αφού.  
Από την άλλη, ευτυχώς υπάρχει και άλλο είδος σχέσης Κυριαρχίας/υποταγής, χωρίς κουτάκια και προφάσεις και φοβικότητα και κουτοπονηριές και πισινή και καθωσπρέπει επιφυλακτικότητα. Για όσους δεν χρειάζονται να κάνουν αλλιώς. Για όσους δεν το μαγειρεύουν.

 

Στην καύλα πάντως το πλήγμα της είναι... ανεπανόρθωτο  

 

και ποιός είπε ότι θέλουμε τέτοια δυνατότητα;  

 

Όχι.
Απλά τώρα πλέον, μετά λόγου γνώσεως θα πω: ούτε στην φυλακή δεν θα την έπαιζα αυτή την παρτίδα...

 

Η ατάκα της περίστασης "Θα στο πιάσω αλλά με χαρτοπετσέτα"  

 

Το θέμα είναι... Γενικά είμαι της γνώμης ότι δεν χρειάζεται κάθε φορά όλοι να ανακαλύπτουμε εκ νέου τον τροχό...
Για αυτό και γράφω μερικές φορές ποστ όπως το προηγούμενο.
Τελικά, όμως, μάλλον πρέπει να περάσει από εκεί όποιος είναι να περάσει, η στερνή γνώση μας δεν τον ωφελεί  

 

Ναι αλλά και πτωχοί τη ζωή εκτός του πνεύματος, όχι;